ตอนที่แล้วตอนต่อไปบทที่ 1134 – ถูกทำร้ายโดยใครบางคน
“ผู้อาวุโส เซี่ย ข้านั้นไม่ได้ต้องการเข้าร่วม กองทัพสวรรค์จริงๆ”ชูเฟิงยิ้มแล้วพูดขึ้น “ลืมเรื่องนั้นไปเถิด ตามข้ามามีข้อความบางอย่างจากท่านประมุขฝากมาถึงเจ้า.”
ผู้อาวุโสเซี่ย นั้นเข้าใจเจตนาของชูเฟิงทันที หลังจากคิดดูแล้ว นางก็ไม่บังคับเขา และตัดสินใจพาเขาออกไปพร้อมนาง
ด้วยความประหลาดใจ หลง เฉินฟู่ ก็ถามว่า”
ชูเฟิงเจ้าจะไม่เข้าร่วมกองทัพสวรรค์กับพวกเราอย่างนั้นหรือ””เจ้าจะให้ข้าพูดอีกกี่ครั้งกัน”
ชูเฟิงพูดขึ้นด้วยใบหน้าไม่พอใจ “ฮ่า ลืมมันไปซะ พรรคของเราก็ไม่ได้ต้อนรับเจ้าอยู่แล้วเหตุผลที่เจ้ายังอยู่ที่นี่ได้นั่นเป็นเพราะศิษย์น้อง รั่วเฉินเท่านั้น”
หลง เฉินฟู่พูดขึ้น พร้อมแสดงเจตนาโจมตีชูเฟิง “ข้ารู้อยู่แล้วไม่ต้องพูดมาก”
ชูเฟิงแสยะยิ้ม และไม่ได้โกรธอะไร “ไม่ ข้านั้นพยายามปฏิเสธไม่ให้เจ้าเข้าร่วมกับพวกเรา แล้วมันก็เป็นเช่นนั้น เพราะฉะนั้นเจ้าแพ้แล้ว”
หลง เฉินฟู่พูดขึ้น “เจ้าผิดแล้ว ข้านั้นไม่ได้อยากเข้าร่วมกับพวกเจ้า เจ้าต่างหากที่แพ้ “ชูเฟิงตอบ “อะไรนะ พวกข้าแพ้อย่างนั้นหรือ”
เมื่อได้ยินหลง เฉินฟู่ก็ประหลาดใจ หลังจากนั้นเขาก็หัวเราะขึ้น”
ฮ่าฮ่าฮ่า นี่ช่างเป็นถ้อยคำที่ไร้สาระที่สุดที่ข้าเคยได้ยินมา.””ฮ่าๆๆ เจ้ามันโอหังจริงๆ แค่โง่อย่างเดียวไม่พอยังโอหังอีกด้วย”ในตอนนั้นคนของกองทัพสวรรค์ก็ระเบิดเสียงหัวเราะเยาะเย้ยราวกับเป็นเรื่องตลก. “ฮ่า…”
เมื่ออยู่ต่อหน้าเสียงเยาะเย้ยนั่น ชูเฟิงก็เพียงยิ้มและเมินพวกเขา เขาหันไปบอกกับผู้อาวุโสเซี่ยว่า”
ผู้อาวุโส เราไปได้หรือยัง””อืม ไปกันเถิด”
ผู้อาวุโส เซี่ย เดินออกมาพร้อมมองไปที่หลง เฉินฟู่และคนอื่นๆที่กำลังหัวเราะ ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง
หลังจากนางพาชูเฟิงมาที่เงียบๆ นางก็หยุดลง “ผู้อาวุโส เซี่ย ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ”
ชูเฟิงประสานมือคารววะอย่างสุภาพ
ในตอนนั้น แม้ผู้อาวุโสเซี่ยจะไม่พูดอะไร ชูเฟิงก็รู้ว่าต้องทำอย่างไร คำพูดของนางนั้นช่วยเขาอย่างมาก นางที่เป็นดั่งครอบครัวเดียวกับพวกหลง เฉินฟู่ กลับช่วยเหลือคนนอกเช่นเขา “เห้อ ในฐานะผู้อาวุโส มันคือสิ่งที่ข้าควรทำ นอกจากนี้หลง เฉินฟู่ และ คนอื่นๆ ก็บ้ามาก มันเป็นธรรมดาที่ข้าจะต้องเตือนพวกเขาก็ก่อนที่จะเกิดปัญหา”
ผู้อาวุโสเซี่ย ตอบ
ชูเฟิงยิ้มแล้วพูดว่า”
ผู้อาวุโสเซี่ย ผู้อาวุโสโจว มีอะไรฝากถึงข้าหรือ””ท่านประมุขไม่ได้มีอะไรจะพูด แต่ข้านั้นมีบางอย่างอยากจะพูดกับเจ้า.””เจ้าต้องอย่าได้แสดงความสามารถมากเกินไป เจ้าต้องรู้ว่าเจ้าควรทำตัวอย่างไร”
ผู้อาวุโสเซี่ย พูดขึ้น “ผู้อาวุโส ขอบคุณที่เตือน”
ชูเฟิงพูดขึ้น “อย่างไรก็ตาม ในฐานะผู้อาวุโสหุบเขาไม้ครามข้าได้พบบางอย่างที่แตกต่างไปหลังจากมาอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน”
ผู้อาวุโสเซี่ย พูด “แตกต่างอย่างนั้นหรือ”
ชูเฟิงสงสัยมากเมื่อได้ยิน “การที่มีไม่ได้มีภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่ควรตั้งหน้าตั้งตาฝึกในสถานที่อื่น แน่นอนมันไม่ใช่ทั้งหมดในที่แห่งนี้.””ในหุบเขาไม้คราม ผู้คนสามารถแสดงพลังของตนออกมาได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งศิษย์หลักนั้น ต้องแสดงถึงพลังทั้งหมดทีตนมี.””ศิษย์หลักคืออะไร พวกเขาคือคนที่เป็นความหวังของหุบเขาไม้คราม และอาจจะเป็นประมุขในอนาคต.””ประมุขนั้น ไม่ได้ถูกเลือกมาเพื่อพาผู้คนลงเหว แต่จะเลือกคนที่จะพาหุบเขาไม้ครามไปถึงจุดสูงสุด.””ดังนั้น ที่ข้าอยากจะบอกก็คือ อย่าได้แสดงพลังของเจ้ามากไป แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะให้ปิดบังหมดเลย อย่างน้อยที่สุดเจ้าควรไม่ทำให้ตัวเองเสียหน้าจะดีที่สุด.””ข้าก็พูดกับเจ้าได้แค่นี้เจ้าหนู เจ้าไม่ใช่คนที่จะยอมถูกรังแก นั่นไม่มีปัญหาที่แห่งนี้นั้น เจ้าไม่ต้องทนมัน ถ้าเจ้าอยากสู้ก็สู้ ถ้าเจ้าไม่สามารถเอาชนะได้ ก็รอจนกว่าจะเอาชนะได้แล้วสู้อีกครั้ง””แม้ว่าเจ้าจะสู้คนที่ไม่ควรสู้ด้วยก็อย่าได้กลัวอะไร เพราะเจ้ายังมีพวกเราคอยหนุนหลัง แต่เจ้าก็อย่าได้ไปหาเรื่องกับผู้อาวุโสฝ่ายจัดการและอย่าก่อเรื่องร้ายแรงจนเกินไป ถ้าเป็นเช่นนั้นพวกเราก็สามารถช่วยเจ้าได้.””กองทัพสวรรค์นั่น ถ้าเจ้าไม่ต้องการเข้าร่วมก็ช่างมัน ท่านประมุขไม่ใช่คนไร้เหตุผล เขารู้ดีว่าเจ้าเด็กเหลือขอพวกนั้นเป็นคนยังไง ดังนั้นเขาจึงไม่ได้พูดอะไรมาก เพราะเขารู้ดีว่าต่อให้พูดไปพวกนั้นก็ไม่ฟังเขา.””ดังนั้นท่านประมุขจึงมาพูดกับพวกเราแทน และขอให้พวกเราคอยดูแล เจ้าและ รั่วเฉินด้วย”
ผู้อาวุโสเซี่ย พูดขึ้นพร้อมมองไปที่ชูเฟิง “ข้านั้นสร้างปัญหาให้ผู้อาวุโส โจวเสียแล้ว”
ในตอนนั้นชูเฟิงก็รู้สึกอุ่นใจมากนั่นเป็นเพราะ ประมุขนิกายสวรรค์ทำทุกอย่างเพื่อสนับสนุนเขา “ดีถ้างั้นข้าขอตัวก่อน เจ้าก็เช่นกัน ในอนาคต ถ้าเจ้ามีบางอย่างจะมาขอร้องพวกเรา ก็มาได้ตลอด”
ผู้อาวุโสเซี่ย พูดขึ้นพร้อมบินจากไป แต่ก่อนที่นางจะไปไกลนางก็หันกลับมาพูดว่า “โอ้จริงสิ ตอนแรกนั้นข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าแต่รั่วเฉิน มาบอกข้าให้ข้ารีบมาหาเจ้า.””เป็นเรื่องยากมากที่ยัยหนูนั่นจะกังวลเรื่องคนอื่น เจ้าหนู ดูเหมือนเจ้าจะมีโชคเรื่องผู้หญิงอยู่บ้าง.”
ผู้อาวุโสเซี่ย หัวเราะแล้วพุ่งจากไป “เป็นเพราะ ไป่ รั่วเฉินอย่างนั้นหรือ นางไม่รู้จะทำยังไงเลยหาคนมาช่วยเหลือข้างั้นรึ.””ข้าโชคดีเรื่องหญิงสาวอย่างนั้นหรือ ฮ่า แม่หนูนั่นไม่ได้สนใจข้าหรอก ความจริงนางช่วยข้าจัดการกับพวกหลง เฉินฟู่ก็พอแล้ว ไม่ต้องไปหาผู้อาวุโสเซี่ย เลย”
ชูเฟิงพูดขึ้นเขาไม่เข้าใจ “เจ้าไม่เข้าใจอย่างนั้นหรือ ถ้าไป่ รั่วเฉินช่วยเจ้า มันจะทำให้ พวกหลง เฉินฟู่โกรธยิ่งขึ้นไปอีก.””อย่างไรก็ตาม ที่นางไปตามยัยแก่นั่นมา ก็เพราะไม่อยากสร้างปัญหาให้กับเจ้า นางรู้ดีว่าเจ้าพวกขยะนั่นเป็นยังไง ซึ่งตอนนี้นั้นแม้พวกมันจะเกลียดเจ้าแต่ก็ไม่กล้าทำอะไร ข้าพูดได้ว่า แม่เด็กนั่นอาจปลื้มเจ้าอยู่ก็ได้”
ต้านต้าน พูด “โอ้เป็นเช่นนั้นหรือ ถ้าเป็นเช่นนั้น นางนั้นช่างรอบคอบยิ่งนัก”เมื่อได้ยินต้านต้าน พูดชูเฟิงก็ชื่นชมนางเล็กน้อย
หลังจากนั้น ชูเฟิงก็คิดจะไปหาไป่ รั่วเฉินที่บ้านพักนางเพื่อขอบคุณ อย่างไรก็ตอบก่อนหน้านั้น หวาง เว่ย และคนอื่นๆ ยังอยู่ที่บ้านเขาเขาจึงกลับไปยังบ้านเขาก่อน.
อย่างไรก็ตาม เมื่อชูเฟิงกลับมายังที่บ้านของเขา เขาก็พบว่ามีคนหนึ่งเดินไปเดินมาอยู่ด้านนอกประตูด้วยความกังวล “ศิษย์พี่ หวาง เว่ย ท่านทำอะไรอยู่หรือ”
ชูเฟิงถามขึ้นเมื่อเห็นนาง “ศิษย์น้องชูเฟิง ในที่สุดเจ้าก็กลับมา”
เมื่อเห็นชูเฟิงกลับมา หวาง เว่ยก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ นางรีบไปคว้ามือเขาทันที “ศิษย์พี่ หวาง เว่ย มีอะไรเกิดขึ้นหรือ”
ชูเฟิงพบว่า หวาง เว่ย นั้นเต็มไปด้วยเหงื่อ และ สีหน้านางนั้นกังวลอย่างมาก จึงถามขึ้น “จาง ปิงเหนียน และ หลิ่ว เฉา ถูกบางคนเล่นงาน”
หวาง เว่ย พูดขึ้น “ถูกเล่นงานอย่างนั้นหรือมันเป็นใครกัน”
ได้ยินเช่นนั้นชูเฟิงก็โกรธมาก
จาง ปิงเหนียน และ หลิ่ว เฉา นั้นเป็นคนที่ชูเฟิงรู้จัก ทั้งคู่เป็นศิษย์จากหุบเขาไม้ครามใต้และเข้ามายังหุบเขาไม้ครามพร้อมเขา
แม้ว่า ชูเฟิงจะรู้ดีว่าหุบเขาไม้ครามนั้น ไม่ได้สงบอย่างที่คิดและจะมีปัญหาเข้ามา เขาไม่คิดว่ามันจะมาเร็วขนาดนี้
พวกเขานั้นเพิ่งเข้าร่วมหุบเขาไม้ครามวันนี้ และกำลังจัดแจงเรื่องที่พักของตน และทำความคุ้นเคยกับดินแดนของตน
ใครจะไปคิดว่าจะมีคนถูกเล่นงานเร็วขนาดนี้ อาจบอกได้ว่าคนที่เล่นงานนั้น บุกเข้ามายังที่ของพวกเขาแล้วโจมตีพวกเขาอย่างนั้นหรือ คนที่ข้าทำเรื่องเช่นนี้นั้นช่างไร้ยางอายยิ่งนัก
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
A : ไอ้คนร้ายคนนั่น มันขุดหลุมฝังศพแล้วหรือยัง ?!
C : ยังเด๋วโทรไปบอกมันก่อน !!!
B : หลุม ไม่ต้อง งานนี้กลายเป็นละอองฟอง!!!