ตอนที่แล้วตอนต่อไปบทที่ 1145 – ประจันหน้า
ตอนนั่นอาวุโสจมูกเบี้้ยวถึงกับเหงื่อไหลอาบท่วมหน้าผาก นั่นสามารถบอกได้ว่าเขาถูก หลง เฉินยี่ กดดัน ซึ่งหากดูจากจุดยืนของ หลง เฉินยี่ เห็นได้ชัดว่าเขา ออกหน้า ปกป้อง ชูเฟิง และ ไป๋ รู่วเฉิน นั่นมันทำให้เขาเหมือนกับเอาเท้าเตะชามเหล็ก ตกอยู่ในสถานการณ์ที่แสนอึดอัด ตอนนี้เขาไม่มีเลือกเลือกนอกจากยอมลามือ
อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าเขารู้ว่าจะต้องยอมรับความพ่ายแพ้ แต่เขาก็ไม่คิดจะยอมรับมันตรงๆ เขาเลือกที่วางท่าของอาวุโส และพยายามสงบอารมณ์ จากนั่นก็กล่าว”
กฏของหุบเขาไม้ครามตั้งขึ้นเพื่อความเรียบร้อยภายใน อย่างไรก็ตาม หลง เฉินยี่ เจ้าเป็นหนึ่งในความหวังของหุบเขาไม้ครามของเรา ในเมื่อเจ้าขอร้องให้ข้าไม่เอาเรื่องศิษย์ใหม่ ข้าก็จะอภัยให้พวกเขา” “อย่างไรก็ตาม สาวกของหุบเขาไม้ครามต้องรู้จักรักษากฏ เจ้าควรแนะนำพวกเขาในฐานะคนที่มาก่อน”
หลังจากพูดจบประโยคนั่น อาวุโสก็รีบทะยานออกจาก ศูนย์รวมผู้คน
หลังจากที่อาวุโสจากไป เหล่าสาวกที่เฝ้าดูสิ่งที่เกิดขึ้น ถึงกับอ้าปากค้าง แม้ว่าพวกเขาจะรู้จักความน่าเกรงขามของกองทัพสวรรค์ แต่เมื่อพวกเขาได้เห็นมันกับตา พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจ
พวกเขารู้ว่าความแข็งแกร่งของกองทัพสวรรค์ นั่นมาจาก หลง เฉินยี่ “เจ้ามันช่างน่ารำคาญ เอาแต่สร้างปัญหาอยู่เรื่อย ท้ายสุดพวกเราก็ต้องมาตามเช็ดตามล้างให้”
หลง เฉินฟู่ จ้องมอง ชูเฟิง พร้อมกับพูดจาดูถูก “หา!!! ข้าไปขอร้องให้เจ้ามาช่วยงั้นหรอ ?!”
ชูเฟิง แสยะยิ้ม เหมือนไม่เห็น หลง เฉินฟู่ อยู่ในสายตา “เจ้านี่มัน . . . . .”
เมื่อได้ยินแบบนั่น หลง เฉินฟู่ ก็ระเบิดความโกรธ พร้อมกับขยายมือเตรียมที่จะจู่โจมใส่ ชูเฟิง “หยุด!!!”
ก่อนที่เขาจะลงมือ หลง เฉินยี่ ก็ตะโกน สั่งให้เขาหยุดการกระทำ “ท่านคือศิษย์น้อง ชูเฟิง ใช่หรือเปล่า ?! ข้า หลง เฉินยี่ ผู้นำของกองทัพสวรรค์ ข้าเคยได้ยินเรื่องเข้าใจผิดที่เกิดขึ้นระหว่างท่านกับน้องชายของข้า มาบ้าง””ไม่ว่าเรื่องนั่นจะเกิดขึ้นจากอะไร ยังไงนิกายสวรรค์ก็ถือเป็นพันธมิตรของหุบเขาไม้ครามใต้ ดังนั่นพวกเราก็เหมือนคนในครอบครัว ข้าจึงหวังว่าเราจะรักษามิตรภาพให้คงไว้ และ ร่วมมือกันตอบโต้ผู้ที่เป็นปรปักษ์”
หลง เฉินยี่ กล่าวด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับกุมมือขึ้นต่อ ชูเฟิง ด้วยความสุภาพ “งั้นท่านก็คือศิษย์พี่หลง เฉินยี่ ยินดีที่ได้พบ”
เห็นท่าทางสุภาพของเขา ชูเฟิง ก็ตอบรับด้วยความสุภาพขณะที่มือกุมประสาน อย่างไรก็ตาม ชูเฟิง ไม่ได้กินหญ้า เขาสามารถบอกได้เลย ว่าการกระทำของ หลง เฉินยี่ ไม่ได้มาจากใจ ไม่เพียงแต่ชายคนนี้จะแข็งแกร่ง เขายังฉลาดเฉลียว เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว หากเทียบกับ หลง เฉินฟู่ คนที่ชื่อ หลง เฉินยี่ นี่รับมือได้ยากกว่า “ศิษย์น้อง ชูเฟิง ข้าอยากทราบเหตุผลที่เจ้าไม่ยอมใส่หมวกได้หรือไม่ แม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่มันก็เพียงพอที่จะใช้เป็นข้ออ้างทำให้อาวุโสสร้างปัญหาให้เจ้า”
หลง เฉินยี่ ถามด้วยความสงสัย
ชูเฟิง ทิ้งสายตามองเขาและกวาดผ่านผู้คนและถาม”
ศิษย์พี่หลง เฉินยี่ และ ศิษย์พี่ทั้งหลาย พวกท่านทั้งหมดเคยได้ยินเรื่องราวของ หมวกสีเขียว บ้างหรือเปล่า ?!” “เรื่องราวของหมวกสีเขียว ?!”
ได้ยิน ชูเฟิงกล่าว ผู้คนทั้งหมดก็ทำหน้า งงๆ พวกเขาได้แต่มองหน้ากันและกัน แล้วก็ส่ายหัว “เข้าใจแล้ว ว่าทำไม หากไม่เหลือบ่ากว่าแรง ข้าจะเล่าให้พวกท่านฟัง”
เห็นแบบนั่น ชูเฟิง ก็ยิ้มออกมา โดยไม่คิดปิดบังสิ่งใด เขาเริ่มสาธยายเรื่องที่ได้ฟังมาจากต้านต้าน อีกทั้งตีไข่ใส่สีลงไป เกี่ยวกับเรื่องราวของหมวกสีเขียว ให้แก่ฝูงชนที่ต่างพากันสงสัย “มันเป็นแบบนี้นี่เอง!”
หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวของหมวกสีเขียว บรรดาสตรีต่างมีท่าทางปกติ แต่สำหรับเหล่าบุรุษทั้งหลายต่างมีท่าทางเปลี่ยนไป
นั่นเป็นเพราะ ชูเฟิง สามารถเล่าเรื่องราวของหมวกสีเขียว ได้มีประสิทธิภาพเหนือกว่าต้านต้าน ถ้าหากเรื่องที่ต้านต้านฟังดูเป็นแค่เรื่องเล่า ส่วนเรื่องเล่าของ ชูเฟิง ราวกับเรื่องจริง ยังไงยังงั้น
ดังนั่น เวลานี้ คนที่มองไปที่หมวกสีเขียวบนหัว ต่างพากันรู้สึกอึดอัด โดยเฉพาะเมื่อพวกเขาคิดถึงตอนที่สวมใส่หมวกเขียวนี้มานานหลายปี ความรู้ของพวกเขาจึงเหมือนกับได้กินมะเขือเน่า ซึ่งเป็นความรู้สึกที่น่าขยะแขยง “เฮ้อ มันก็อาจเป็นแค่เรื่องเล่า แต่มันก็ทำให้ข้ารู้สึกอึดอัดเพราะมัน เพื่อให้ข้ารู้สึกดีขึ้น ข้าจึงตัดสินใจว่าจะไม่สวมมัน”
เขามองดูสีหน้าของชายทั้งหลายที่ปรากฏ ราวกับไปกินขี้หมามา ทำให้ ชูเฟิง ถอนหายใจกลบ อารมณ์ที่อยากจะหัวเราะเอาไว้ โดยทำน่าเศร้าๆ ราวกับเขาได้สัมผัสมาแล้วกับตัว และกล่าว”
ข้าแค่รู้สึกว่า มันเป็นวิธีง่ายๆที่จะแก้ปัญหานี้”
เวลานั่น ฝูงชนก็พากันเงียบสนิท สำหรับบรรดาบุรุษของกองทัพสวรรค์ ที่กำลังถือหมวกสีเขียวไว้ในมือของตน ก็แอบบดบี้มันเป็นก้อน
จากนั่นก็มีเหตุการณ์ที่ลามเป็นลูกโซ่ พวกเขารีบพากันถอดหมวกออก และไม่สามารถที่จะเก็บอารมณ์เอาไว้จนต้องสบถออกมาดังๆ”
ไอ้เวร!!! ใครมันออกแบบหมวกใบนี้ว่ะ ข้าขอแช่งให้เมียมันไปได้กับชายชู้!!!” ” ศิษย์น้อง ชูเฟิง เป็นคนฉลาดจริงๆ มันเป็นเพียงเรื่องเล่า แต่ก็ส่งผลกระทบต่อจิตใจ เป็นธรรมดาที่คนได้ยินเรื่องราว จะไม่สวมมัน”ในความเป็นจริง แม้แต่ หลง เฉินยี่ ก็ขยี้หมวกในมือ จากนั่นเขาก็หันหน้าไปทาง ไป๋ รู่วเฉิน และกล่าว”
ศิษย์น้อง รู่วเฉิน ถ้ . . . .” “ถ้าท่านต้องการที่จะชวนให้ข้ากลับเข้ากองทัพสวรรค์ ท่านก็อย่าได้พยายามเลย”
ก่อนที่ หลง เฉินยี่ จะได้พูดในสิ่งที่อยากพูด ไป๋ รู่วเฉิน ก็เบรกเขาด้วยคำพูดเหล่านี้
ในขณะ หลง เฉินยี่ คิดที่จะชักชวน ไป๋ รู่วเฉิน แล้วโดนนางหยุดไว้ ทำให้ทุกคนจากกองทัพสวรรค์ถึงกับอ้าปากข้าง แม้แต่ชูเฟิงก็ตกใจกับการกระทำของนาง
จนเขาพูดกับตัวเองในใจว่า”
นางช่างอาจหาญจริงๆ ที่กล้าพูดกับ หลง เฉินยี่ แบบนั่นต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก นี้คงทำให้ไอเจ้า หลง เฉินยี่ อึดอัดไม่น้อย . .”
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ชะงักไป เขาก็ลังเลอยู่ชั่วขณะก่อนที่จะยิ้มและกล่าว”
ศิษย์น้อง รู่วเฉิน แม้ว่าเจ้าจะไม่อยากได้ยิน แต่ได้โปรดฟังในสิ่งที่ข้าอยากจะพูดก่อน” “ข้าจะพูดแบบนี้ นั่นคือ กองทัพสวรรค์ไม่ใช่สิ่งที่ หลง เฉินยี่เป็นผู้ครอบครอง แต่มันเป็นส่วนนึงของนิกายสวรรค์ ในเมื่อศิษย์น้อง รู่วเฉิน เป็นคนของนิกายสวรรค์ เจ้าย่อมมีความเกี่ยวข้องกับกองทัพสวรรค์เป็นธรรมดา””ดังนั่น ข้าหวังว่า ศิษย์น้อง รู่วเฉิน จะปล่อยวางความบาดหมางทีเกิดจากความเข้าใจผิดกับกองทัพสวรรค์และกลับเข้ามา พวกเราให้ความสำคัญกับเจ้ามาก หากเจ้ายินดีกลับเข้ามา ข้าจะยอมรับเงื่อนไขทุกอย่าง” “ศิษย์พี่ หลง ข้าซาบซึ้งในความเมตตาของท่าน แต่ ท่านไม่จำเป็นต้องมาเสียเวลาพูดเรื่องนี้ เพราะมันจะทำให้ความสัมพันธ์ของเราแย่ไปกว่านี้”
ไป๋ รู่วเฉิน ปฏิเสธหัวชนฝา นางพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา ราวกับว่านางจะบอก ว่า ไร้ประโยชน์ ที่จะให้นางกลับไป “ศิษย์น้อง รู่วเฉิน เจ้าจะไม่พิจารณาดูก่อนหรอ ?!”
หลง เฉินยี่ ไม่เต็มใจที่จะยอมรับเรื่องนี้ “เอ๋ เอ๋ เอ๋ ศิษย์พี่ หลง ท่านน่าจะวางมือได้แล้ว เพราะว่าตอนนี้ น้อง รู่วเฉิน เป็นคนของกองทัพอสูรฟ้า” “ท่านกำลังพยายามที่จะดึงสมาชิกของขุมพลังย่อยข้าต่อหน้าต่อตา นี่จะไม่เกินไปหน่อยหรอ หรือท่านไม่เห็น ชูเฟิง ผู้นี้ อยู่ในสายตา”ในตอนนั่น ชูเฟิง ก็ทนดูต่อไปไม่ไหว “บัดซบ แกคิดว่าแกเป็นใคร ถึงได้กล้ามาต่อปากต่อคำกับพี่ชายข้า ?!”
ไม่นาน ก็มีการโต้ตอบจาก หลง เฉินฟู่ ขณะที่ชี้หน้า ชูเฟิง และ ด่าทอ
ได้ยินคำพูดเหล่านั่น ใบหน้าของ ชูเฟิง กลายเป็นเย็นยะเยือก สายตาของเขาราวกับใบมีดที่คมกริบ จ้องมอง หลง เฉินฟู่ และกล่าว”
ข้าก็เป็นข้า ที่คิดจะสังหารหมู่ตระกูลเจ้า!!!” “เจ้า . . . .”
เห็น ชูเฟิง จ้องมอง บวกกับคำพูดเหล่านั่น หลง เฉินฟู่ ก็ถึงกับหน้าถอดสี พฤติกรรมคุกคามก่อนหน้านี้ได้หายไปในชั่วพริบตา เป็นความรู้หวาดหวั่นและความหวาดกลัวที่วิ่งพร่านไปทั่วร่างกาย
แม้แต่ตัวเขาเอง ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเกิดความรู้สึกเช่นนี้ แต่เขาก็รู้ว่า ตอนนี้ความกลัวสุดๆ กลัวเสียจนไม่กล้าสบตากับ ชูเฟิง อีกต่อไป ที่เขาทำได้มีเพียงก้มหน้าและก้าวถอยหลัง “ศิษย์น้อง ชูเฟิง ช่างเป็นคนอารมณ์รุนแรงจริงๆ!”
ในตอนนั่น หลง เฉินยี่ ก็ก้าวมาด้านหน้า หลง เฉินฟู่ นอกจากนี้เขายังขมวดคิ้ว ขณะที่ดวงตาสั่นเครือ เพราะเขาได้พบ สายตาของ ชูเฟิง ที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร แบบประจันหน้า
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
A : กองทัพอสูรฟ้า ลุยเลย!!! สั่งสอนให้รู้กันไปเลยว่าใครเป็นใคร!!!
B : อย่าให้พี่เฟิง ใช้สายฟ้าทั้ง 5 โจมตี!!! แล้วกองทัพสวรรค์มืงจะไม่เหลือซาก!!!
C : กองทัพสวรรค์เป็นสาขาย่อยของนิกายสวรรค์ จะทำลายทั้งหมดคงไม่ได้ แต่ถ้าเฉพาะ สองพี่น้อง หลง ก็ไม่มีปัญหา