ตอนที่แล้วตอนต่อไปบทที่ 1141 – ข้าเองทำไม?!
ชูเฟิง ไม่ได้สนใจฝูงชนที่มารวมตัวกันดูว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากตั้งสัญลักษณ์พรรคอสูรฟ้าเสร็จ เขาก็หันไปหา ฟาง โถวไห่ แล้วพูดว่า”ศิษย์พี่ฟาง มีศิษย์จากป่าไม้ครามใต้ของเราอีกมายมายไม่ได้เข้าร่วมกับพรรคย่อยอื่นๆจริงหรือ”
“จริง ข้าจะไปโกหกเจ้าทำไม ถ้าเจ้าไม่เชื่อข้าก็ไปหาพวกเขาพร้อมกับข้าเลย แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เข้าร่วม กองทัพซ่อนเร้นของเรา พวกเราก็ยังคงติดต่อกันอยู่”
ฟาง โถวไห่ พูด
“ดี งั้นเราไปและบอกพวกเขาให้รู้กัน ถ้าพวกเขาต้องการเข้าร่วม ข้าก็ต้อนรับพวกเขาตลอด”
ชูเฟิงพูด
“ได้เลย อย่างไรก็ตาม ศิษย์น้อง ชูเฟิง พวกเรานั้นอยากรู้ว่า กองทัพอสูรฟ้านั้น จะประกาศรับสมาชิกใหม่เมื่อไหร่”
ฟาง ทั่วไห่ พูด
“ตอนนี้ยังไม่เหมาะ ถ้าเวลานั้นมาถึงเราไม่ต้องไปเชิญผู้คนก็จะมาเข้าร่วมกับเราเอง อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นพวกเขาไม่ได้เป็นมหาอำนาจดังนั้นยังไม่มีใครอยากมาเข้าร่วมกับเราหรอก”
ชูเฟิง พูด
ตั้งแต่เขาก่อตั้งกองทัพอสูรฟ้าขึ้นมา เขาก็ไม่ได้ประกาศออกไป
“ชูเฟิง ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ข้าขอตัวกลับก่อน พรุ่งนี้ข้าคงจะได้เจอเจ้าที่ลานว่าง”
ไป่ รั่วเฉิน พูดขึ้นพร้อมไปที่ชูเฟิง หลังจากนั้นนางก็เดินจากไป
“เดี๋ยวก่อน.”
ชูเฟิงตะโกน หยุด หลังจากนั้นเขาก็เดินไปหานางแล้วพูดว่า”
น้องสาว รั่วเฉิน ข้าขอดูบ้านเจ้าหน่อย.”
“มาทำไม บ้านข้าไม่ใช่ที่ที่จะอนุญาตให้ใครก็ได้เข้ามา”
ไป่ รั่วเฉิน พูดขึ้นนางไม่รอชูเฟิงพูด นางรีบบินออกไปทันที
“แน่นอน ข้านั้นอยากจะดูที่พักเจ้าอยู่หรอก แต่ข้าก็ไม่รู้ว่าเจ้านั้นอยู่ที่ไหน”
ชูเฟิงพูดขึ้น จากนั้นเขากันไป หาพวก หวาง เว่ย แล้วพูดว่า”พวกท่านกลับไปพักกันได้แล้ว”
หลังจากพูดจบ ชูเฟิง ก็ตาม ไป่ รั่วเฉินไป
ไป่ รั่วเฉินบินไปแต่ไม่ได้บินไปเต็มกำลัง ดังนั้นในเวลาไม่นานชูเฟิงก็ตามนางทัน จากนั้นเขาก็พูดว่า”
น้องสาว รั่วเฉิน ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งที่เจ้าทำในวันนี้ ข้าชูเฟิงจะไม่ลืมบุญคุณเจ้า.”
“ข้าไม่เข้าใจที่เจ้าพูด”
ไป่ รั่วเฉิน เหล่ตามองชูเฟิงก่อนที่จะหันกลับไปมองข้างหน้า
“เห…”
เมื่อเห็นเช่นนั้น ชูเฟิงก็ไม่ได้อธิบายอะไร เพียงแค่หัวเราะแล้วถามว่า”
เจ้าอยากให้ข้าไปพบที่ลานอย่างนั้นหรือ มันไม่ใช่ว่าเจ้าเชิญข้าไปทำภารกิจด้วยอย่างนั้นหรือ”
“แน่นอนว่า ไม่ ข้าก็แค่ได้แผนที่มา มันแสดงถึงสถานที่ของภารกิจของศิษย์หลัก พวกเราสามารถอ้างภารกิจเพื่อไปสำรวจตรงนั้นได้ “ไป่ รั่วเฉินพูด
“มีอะไรดีดี อย่างนั้นหรือ”
เมื่อได้ยินที่พูด ดวงตาของชูเฟิงก็เป็นประกาย มันเป็นเพราะแผนที่ที่ ไป่ รั่วเฉินพูด ย่อมเป็นแผนที่ที่ถูกทิ้งไว้โดยบรรพชนนิกายสวรรค์ แม้ว่า ชูเฟิงและไป่ รั่วเฉินจะไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่แน่นอนมันย่อมมีสิ่งล้ำค่าอย่างพวกสมบัติอยู่แน่นอน
เพราะมันคือเหตุผลที่ ประมุขนิกายสวรรค์นั้นทำมาทั้งหมดเพื่อซ่อนมัน
ชูเฟิง และ ไป่ รั่วเฉิน เดินทางด้วยความเร็วสูงในที่สุดเขาก็มาถึงที่หมาย
“อย่างที่คิด นิกายสวรรค์ แม้ในหุบเขาไม้คราม ก็ยังยิ่งใหญ่ นี่คือดินแดนของเจ้าสินะ มันใหญ่มากทีเดียว”
ชูเฟิงพูดขึ้น เพราะ ที่ของไปรั่วเฉินนั้น ใหญ่กว่าเขา เกือบ 2 เท่าที่พักหรือสิ่งก่อสร้างนั้นดูดีกว่าของพวกเขามันเห็นได้ชัดมากถึงความต่าง
“เจ้าจะพูดเรื่องนี้อีกกี่ครั้ง ข้าไม่ใช่ลูกสาวของเขา”
ไป่ รั่วเฉิน พูดขึ้น และยังพูดต่ออีกว่า”
ถ้าเจ้าแสดงธงผู้บัญชาออกไป ที่ดินของเจ้าจะใหญ่กว่านี้ร้อยเท่าแน่นอน.”
“เห้ ข้าจะแสดงมันแน่นอนในอนาคต แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา แล้วเจ้าล่ะ ทำไมไม่นำธงแม่ทัพไปแลกของรางวัล”
ชูเฟิงพูดขึ้นพร้อมหัวเราะ
“ธงแม่ทัพอยู่ในมือข้า มันเป็นของข้า และไม่ใช่สิ่งที่จะให้ใครมาแย่งไปง่ายๆ จะรีบไปทำไม”
ไป่ รั่วเฉินพูดขึ้น พร้อมมองไปบนท้องฟ้าที่เริ่มมืด”
เจ้าเห็นที่พักข้าแล้ว เจ้ากลับไปได้แล้ว”
“ข้ายังเหนื่อยอยู่จากเดินทางไกล เจ้าไม่ชวนข้าเข้าไปหน่อยหรือ”ชูเฟิงถามขึ้น
“สำหรับ 1 ชาย 1 หญิง มันคือสิ่งที่สมควรจะเชิญอย่างนั้นหรือ “ไป่ รั่วเฉิน มองมาที่ชูเฟิง
“จะเป็นไปได้อย่างไร เจ้าไม่มีคนรับใช้เลยหรือ”
ชูเฟิงพูดขึ้น
“มีแต่พวกนางล้วนเป็นผู้หญิง ไม่มีผู้ชายอยู่สักคนเดียว”
ไป่ รั่วเฉิน พูด
“เป็นงั้นหรือ แล้ว2คนนั้นเล่า”
ชูเฟิงชี้ไปลานเล็กๆในดินแดนของไป่ รั่วเฉิน
“นั่มมัน!!!”
เมื่อมองตามที่ชูเฟิงชี้ไป ท่าทางของไป่ รั่วเฉินก็ต้องเปลี่ยนไป มันเป็นเพราะมีคน 2 คนอยู่ที่นั่น และยังเป็นผู้ชายทั้ง 2 คน
อย่างไรก็ตาม ไป่ รั่วเฉินนั้น เมื่อเห็นทั้ง 2 ว่าเป็นใครก็ใจเย็นลง นางหันมาพูดกับเขาว่า”
พวกเขาเป็นศิษย์พี่จากนิกายสวรรค์ และยังเป็นคนของกองทัพสวรรค์ด้วย.”
“เจ้ารู้จักหรือ”
ชูเฟิง ถาม
“ข้ารู้จัก พวกเขานั้นเคยกลับมายังนิกายสวรรค์ก่อนหน้านี้ และข้าก็พบกับพวกเขาตอนนั้น อย่างไรก็ตามข้าไม่ได้คุ้นเคยกับพวกเขา”
ไป่ รั่วเฉิน พุด
“ข้าคิดว่าที่พวกเขามาเหมือนมีอะไรบางอย่างจะคุยกับเจ้า ไปหาพวกเขากันเถิด”
ชูเฟิงพุดขึ้น
“อืม.”
ไป่ รั่วเฉินพยักหน้าแล้วบินไปด้วยกัน กับชูเฟิง หลังจากมาถึงนางก็ไม่ได้เรียกศิษย์พี่แต่ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า”
พวกท่านมีอะไรกัน”
“ศิษย์น้อยหญิง รั่วเฉิน ในที่สุดเจ้าก็กลับมามีความเข้าใจผิดในกองทัพสวรรค์วันนี้ อย่าได้โทษ หลง เฉินฟู่เลย มันเป็นกฏของกองทัพสวรรค์เรา.”
“อย่างไรก็ตาม หลังจากประมุขและรองประมุขของพวกเรากลับมาแล้วได้ยินเรื่องพวกเขาก็ยอมรับขอคำของศิษย์น้อง ประมุข หลง เฉินยี่บอกว่า ถ้าเจ้าเข้าร่วมด้วย ก็อนุญาตให้ศิษย์จากป่าไม้ครามใต้ทั้ง 20 คนนั้นเข้าร่วมด้วยเช่นกัน” คนจากกองทัพสวรรค์พูดขึ้น พวกเขานั้นไม่ได้สนใจชูเฟิงแม้แต่น้อย
“ไม่จำเป็น ข้าได้เข้าร่วมกองกำลังอื่นแล้ว”
ไป่ รั่วเฉินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงต่างออกไป
“อะไรนะศิษย์น้อง รั่วเฉิน เจ้าเข้าร่วมกองกำลังอื่นแล้วหรือ เข้าร่วมกองกำลังอะไร ?!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นท่าทางของพวกเขาก็ต้องเปลี่ยนไปจนน่าเกลียด ราวกับได้กินหนูเน่าเข้าไป
“เจ้าไม่เห็นอย่างนั้นหรือ”
ไป่ รั่วเฉิน ชี้ไปทีไหล่ขวา ของนางมันมีคำว่า กองทัพอสูรฟ้า เขียนอยู่
“กองทัพอสูรฟ้า” เมื่อพวกเขาเห็นเช่นนั้น พวกเขาก็รู้สึกสับสน
พวกเขานั้น อยู่ในหุบเขาไม้ครามมานาน พวกเขานั้นรู้จัก พรรคมากมายหลายชื่อทั้งพรรคเล็กและพรรคใหญ่ แต่พวกเขาไม่เคยได้ยิน กองทัพอสูรฟ้ามาก่อน
ดังนั้น ไป่ รั่วเฉิน ที่ใส่ปลอกแขนอันนี้นั้น เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ของปลอม อย่างไรก็ตาม คนที่กล้าชิงตัว อัจฉริยะไป่ รั่วเฉิน ไปจาก กองทัพสวรรค์นั้นทำให้พวกเขาไม่พอใจอย่างมาก”
ศิษย์น้องหญิงไป่ ข้าอยากรู้ว่าใครคือประมุข ของกองทัพอสูรฟ้า ?!”
ในตอนนั้น ชูเฟิงก็พูดขึ้น”
ข้าเอง ทำไมหรอ ?!”
ReaDMGA ////////////////////////////////////////