ตอนที่แล้วตอนต่อไปหลังจากได้ยินว่า’หยางเฉิน’จะนำเอกสารนั้นเผยต่อสาธารณะชน นายตำรวจเคราครึ้มก็หายจากการเมาหมัดทันที และปรากฏเหงื่อเย็นเหยียบทั่วหน้า
“แก…. แกกล้า? แกรู้ไหมว่ากำลังมีเรื่องกับใครอยู่ นี่คือลูกชายของหัวหน้าเฉิน เขาสามารถฆ่าบรรพบุรุษแกได้ 18 ชั่วโคตร”
ตำรวจเคราครึ้มคำรวมลั่น แต่ความเจ็บปวดก็ทำให้เขาไม่สามารถลุกยืนได้ ‘หยางเฉิน’แผ่สถาวะอันหนาวเหน็บ
“หัวหน้าเฉินอีกแล้วเหรอ พวกแกมันแค่ลูกน้องกระจอก แกคงไม่รู้สินะว่าพ่อจ๋าคนนี้ เกลียดการข่มขู่เป็นที่สุด”
พูดจบ’หยางเฉิน’ก็เดินไปกระทืบตำรวจเคราคริ้มจนหมดสติไปอีกราย
ปัง! ในขณะเดียวกันกับที่ประตูเหล็กของห้องสอบสวนถูกเปิดออก ปรากฏเงาผู้หนึ่งพุ่งเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว
“หยุดอยู่กับที่เดี๋ยวนี้”
เสียงใสกระแทกเข้าหู’หยางเฉิน’ เขาหันมามองเจ้าของเสียงพร้อมกับแสงสว่างวาบเข้าตา ปรากฏนายตำรวจสาวผมสั้นประบ่า ดวงตาสดในดั่งน้ำแร่ จมูกคมเป็นสัน ริมฝีปากชมพูทรงสเน่ห์ เห็นครั้งแรกนึกว่าเป็นเซเลบเกาหลีที่ทำศัลยกรรมมา แต่ให้ความรู้สึกธรรมชาติกว่า
ความกล้าหาญของเธอเหมือนมาจากภายใน พูดได้เต็มปากเลยว่าเธอคือดอกไม้งามท่ามกลางเหล่าหญ้าคา ‘หยางเฉิน’สังเกตบั้งบนไหล่ของตำรวจสาว เป็นสัญลักษณ์ของสารวัต (รู้ได้ไง) ‘หยางเฉิน’เข้าใจอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าตำรวจสาวสวยคนนี้จะเป็นสารวัตของที่นี่
‘ไช่หยาน’กำลังอารมณ์เสีย เธอเพิ่งได้ข้อสรุปการประชุมเกี่ยวกับการปล้นธนาคารที่ผ่านมาทางด้านตะวันตก ซึ่งทำให้เธอปวดเศียรเวียนกร้าวเป็นอย่างมาก และยิ่งได้รับรายงานการทำร้ายเจ้าหน้าที่ในห้องสืบสวนอีก
“ยกมือไว้หลังศีรษะ หันหน้าชิดกำแพง”
‘ไช่หยาน’จับจ้องที่’หยางเฉิน’พร้อมตะโกนบอก ‘หยางเฉิน’กรอกตาขึ้นลง ใจเขาเต้นไม่เป็นจังหวะเลยที่เดียว ช่างดูดีอะไรเช่นนี้ ไม่แปลกใจเลยที่หลายคนอยากให้เพื่อนผู้หญิงในที่ทำงานใส่ชุดยูนิฟอร์ม เขาไม่ปฏิเสธหรือทำตามคำสั่งสารวัต ยิ้มพลางกล่าวว่า
“สารวัต ผมว่าคุณควรจะดูนี่ก่อน”
พูดจบก็โยนเอกสารให้สารวัตสาว ‘ไช่หยาน’ไม่ใช่คนหุนหันพลันแล่น ถึงแม้ว่าตำแหน่งของเธอจะไม่เหมาะสมกับอายุเลยก็ตาม ดังนั้นเมื่อเธอเห็นลักษณะท่าทางที่สงบของ’หยางเฉิน’ เธอก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง พลางก้มอ่านเอกสารอย่างระมัดระวัง ใบหน้าที่งดงามของเธอซีดเผือด ขณะมองไปยังตำรวจเคราครึ้มด้วยสายตาเย็นเหยียบ ขณะหันไปถาม’หยางเฉิน’
“นายชื่ออะไรหรือ?”
“แซ่หยาง ชื่อเฉิน”
“ฉันชื่อไช่หยาน เป็นสารวัตในเขตนี้ ฉันขอโทษแทนผู้ใต้บังคับบัญชาด้วยสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่เนื่องจากนายได้ทำร้ายเจ้าหน้าที่ในระหว่างสอบสวน เราจำเป็นที่จะต้องกักตัวนายไว้ก่อน นายมีสิทธิที่จะอยู่เงียบ ๆ และสิทธิในการจ้างทนาย ถ้าไม่มีใครประกันตัวให้นาย ภายใน 48 เราจะปล่อยนาย”
‘ไช่หยาน’ไม่รอให้’หยางเฉิน’ตอบ เธอเรียกเจ้าหน้าทีคนอื่นมาลากนายตำรวจที่สลบออกไป ขณะมองไปที่’หยางเฉิน’ด้วยสายตาซับซ้อน ก่อนจากไปพร้อมประตูที่ปิดลง ‘หยางเฉิน’ยิ้มเล็กน้อย ขณะคนอื่นจากไป เขายังคงอยู่ในห้องสืบสวน เรียกทนายหรือ? หาใครมาประกันตัว? เขาจะโทรหาใคร และจะโทรได้อย่างไร ก็ในเมื่อเขาไม่มีแม้โทรศัพท์
ดูเหมือนว่าเขามีโอกาศพักผ่อนถึง 48 ชั่วโมง ข้างนอกห้องสืบสวน ‘ไช่หยาน’กำลังจ้องไปที่’เฟิ่งเปี่ยว’ที่กำลังเหงื่อแตกพลั่ก เธอขมวดคิ้วถามว่า
“ฉันจะรายงานเรื่องทั้งหมดนี้ ในรายงานประจำเดือน คุณเองก็เตรียมตัวไว้ละดีกัน”
‘ไช่หยาน’ไม่สนใจ’เฟิ่งเปี่ยว’อีก เธอหมุนตัวจากไปที่ห้องของเธอ เธอแทบจะไม่ได้พักผ่อนเลย ตั้งแต่มาที่นี่เธอมีความกระตือรือร้นอยู่เสมอ แต่เวลานี้เธอสังเกตุเห็นความผิดปกติหลายอย่างในตัว ‘หยางเฉิน’ เธอสัมผัสได้ถึงความลึกลับบางอย่างในตัวเขา แต่เขาก็มีรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตรดี แล้วอะไรกันแน่ที่ทำให้เธอรู้สึกกลัว?
‘ไช่หยาน’เป็นคนที่เชื่อมั่นในตัวเอง และทะนงตัวมาก เธอมีความสุขเวลาที่เธอสามารถควบคุมทุกอย่างด้วยมือตนเอง เช่นนั้นแล้วเธอจึงเริ่มศึกษาประวัติอย่าง’หยางเฉิน’อย่างละเอียด ประวัติ’หยางเฉิน’ถูกเจอในเวลาไม่นาน ข้อมูลของเขามีจำนวนน้อยมาก
‘ไช่หยาน’ค้นพบว่าประวัติของ’หยางเฉิน’ดูแปลกประหลาดในหลายๆ อย่าง
“พลัดพลากจากครอบครัวตั้งแต่อายุ 5 ขวบ ถูกลักพาตัวโดยองกรค์ค้ามนุษย์ข้ามชาติ ก่อนจะถูกรับเลี้ยงโดยคู่สามีภรรยาที่อบอุ่น จบปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยฮาวาร์ด กลับมาประเทศบ้านเกิดในปีเดียวกัน”
ในส่วนท้ายของประวัติมีภาพ’หยางเฉิน’กับอาจารย์ใหญ่จากฮาวาร์ด ‘ดิว ฟรอสเตอร์’ ท่ามกลางสัญลักษณ์สีแดงของมหาวิทยาลัย ใบหน้าของเขาเหมือนนักวิชาการ เขายิ้มอย่างสดใสคู่กับ ‘มิส ฟรอสเตอร์’ รูปภาพจากฐานข้อมูลของตำรวจไม่สามารถปลอมแปลงได้
แต่’ไช่หยาน’ยังคงไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น ปริญญาโทจากฮาวาร์ดเป็นแต่คนขายแพะทอด มิหนำซ้ำยังถูกรับเลี้ยงโดยสามีภรรยาที่แสนดี แต่เกิดอะไรขึ้นหลังจากถูกรับเลี้ยง เกิดอะไรขึ้นภายใน 10 ปีนั้น อยู่ๆทำไมข้อมูลจึงกระโดดไปตอนมหาลัย ‘ไช่หยาน’สงบสติอารมณ์อย่างรวดเร็ว
ฐานข้อมูลของตำรวจไม่สามารถแก้ไขได้ ข้อมูลของแต่ละคนต้องได้รับการจัดการอย่างถูกต้องโดยผู้มีอำนาจ เห็นได้ว่าพื้นเพของ’หยางเฉิน’ที่เต็มไปด้วยเรื่องราวน่าขำขัน จะต้องมีเหตุผลแน่ๆ ถ้าไม่อย่างนั้นกรมตำรวจคงไม่กล้าลงข้อมูลอย่างนี้ ‘ไช่หยาน’ขบคิดสาเหตุได้สองข้อ
ข้อแรกคือ ‘หยางเฉิน’อาจเป็นสุดยอดสายลับ ซึ่งทำงานให้องค์กรรักษาความปลอดภัยระดับชาติ
ข้อที่สองคือ ตัวตนของ’หยางเฉิน’นั้นต้องพิเศษมากๆ มากขนาดที่รัฐบาลไม่ต้องการให้ใครก็ตามรู้เรื่องเกี่ยวกับตัวเขา
‘ไซ่หยาน’ประมวลความเป็นไปได้ของสมมติฐานแรก ถ้าหากเขาเป็นสายลับจริง ประวัติของเขานั้น ต้องไม่ซับซ้อนน่าสงใสอย่างนี้ ดังนั้นข้อสองนั้นเป็นไปได้มากที่สุด ตัวตนของเขาอยู่ในประเภทที่สูงขึ้นไปอีกขั้น ดังนั้นข้อมูลบางส่วนจึงว่างเปล่า เพื่อปกปิดตัวตนของเขา
ปฏิเสธไม่ได้ว่า’ไซ่หยาน’ ไม่ได้เป็นเพียงเจ้าหน้าที่ตำรวจผู้เข้มงวด มันไม่ธรรมดาเช่นเดียวกับความงานของเธอ ความอยากรู้ของเธอนั้นเป็นสิ่งที่อันตรายที่สุดของเธอ
ในความคิดของ’ไช่หยาน’นั้นจู่ๆ ‘หยางเฉิน’ก็หลายเป็นโจรสลัด อาชญากรระดับโลก เจ้าพ่อค้ายา หรือนักวิทยาศาสตร์สติเฟื่อง ไปแล้ว แต่สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนคือเธอสนใจในตัว’หยางเฉิน’เข้าให้แล้ว ขณะที่’ไช่หยาน’กำลังครุ่งคิดวิธีการที่จะรู้ข้อมูลของผู้ต้องสงใสรายนี้ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นมา
“เข้ามา”
นายตำรวจหนุ่มหน้าใสก้าวเข้ามาในห้องพร้อมรอยยิ้มกระชากใจสาว ในสถานีตำรวจแห่งนี้ สารวัตสาวเปรียบดังนางฟ้าในหัวใจ เขากล่าวเสียงต่ำ
“หัวหน้าอัยการ จาง จากบริษัท กฎหมายตะวันตกมีความประสงค์ที่จะจ่ายเงินประกันตัวผู้ต้องหา หยางเฉิน ครับ!”
—————————-
เข้ามาพูดคุยกันได้เพจได้นะ สำหรับชื่อตัวละครเราเรียกตามความเข้าใจของเรานะผิดถูกยังไงบอกได้จ้า
เพจ :
ที่มา: