ตอนที่แล้วตอนต่อไป“พี่ใหญ่หยาง……… รีบออกไปเร็ว….”
‘หลี่จิงจิง’รีบหันหนี่ เธอกล่าวเสียงสะอื้นจากความหวาดกลัวและตื่นตกใจ ฟังเสียงอันไร้เดียงสาของหญิงสาวแล้ว ‘หยางเฉิน’ก็ค่อยๆ สงบสติอารมณ์ลง เขาสูดลมหายใจลึกยับยั้งแรงปรารถนา ปิดประตูในทันที จากนั้นเขาก็เงียบ ๆ รออยู่ข้างนอก
ครู่ต่อมา’หลี่จิงจิง’ ซึ่งตอนนี้สวมเสื้อผ้าเรียบร้อ ก้มหน้าเดินออกมาพร้อมใบหน้าแดงจรดใบหู
“พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ”
“ฉัน….ฉันรู้พี่เป็นคนดี…”
เธอตอบด้วยเสียงอันแผ่วเบา
“คนดี….เฮอะ……”
‘หยางเฉิน’พึมพำอย่างเงียบ ๆ ยิ้มกล่าวว่า
“จิงจิง ต่อไป เมื่อเธอมีเงินมากขึ้นล่ะก็ เธอควรซื้ออพาทเม้นดีๆอยู่ มันไม่สะดวกสำหรับเด็กสาวเช่นเธอที่มาอยู่กับพ่อแม่”
“ค่ะ…….”
ยากที่จะบอกได้ว่าเธอได้ยินเช่นนั้นหรือเปล่า ท่าทีที่เธอแสดงออกช่างเหมือนแกะน้อยน่าสงสารที่บาดเจ็บ ‘หยางเฉิน’ถอนหายใจพลางกล่าว
“ดึกมากแล้ว เธอควรพักผ่อนซะ พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้า ครูใหม่อย่างเธอต้องมีประวัติที่ดีรู้ไหม พี่ก็จะกลับบ้านหลังจากเข้าห้องน้ำเหมือนกัน”
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้’หยางเฉิน’สร่างเมา เขารู้สึกผิดต่อหญิงสาว เดินกลับเข้าไปบอกลาลุงกับป้าหลี่ เมื่อ’หยางเฉิน’กลับไปแล้ว สองคู่สามีภรรยาก็เริ่มต้นพูดคุยหารือเกี่ยวกับ’หยางเฉิน’
ป้าหลี่สีหน้าค่อยข้างกังวลกล่าวว่า
“คุณ…. คุณคิดว่าจิงจิงของเราจะตกหลุมรักหยางน้อยหรือเปล่า? ทำไมเธอดูเหมือนร่าเริงผิดปกติเมื่อมองไปที่หยางน้อย”
“รักกับหยางเฉินนั้นไม่เลว หยางน้อยและลูกจิงเป็นคู่ที่เหามะสม คุณไม่คิดอย่างนั้นหรือ?”
ลุงหลี่ยิ้มตอบ
“คุณกำลังพูดอะไรน่ะ จริงที่ว่าหยางน้อยเป็นคนดี แต่เขาก็เป็นเพียงคนขายแพะทอดไม่ใช่หรือ ในขณะที่จิงจิงของพวกเราเป็นถึงครูโรงเรียนมัธยม คุณจะให้จิงจิงของพวกเราแต่งกับคนขายแพะทอดอย่างนั้นหรือไง?”
ป้าหลี่กล่าวด้วยความเดือนดาล ลุงลีดึงบุหรี่จากซองมาหนึ่งมวลกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ว่า
“อะไรนะ? นี่คุณกำลังดูถูกพวกเราพ่อค้าแผงลอย? หยางน้อยช่วยพวกเราหลายต่อหลายครั้ง และถ้าไม่ใช่เขาต้องช่วยพวกเราล่ะก็ เขาจะยังคงเป็นแค่คนขายแพะทอดหรือยังไง”
ป้าหลี่รับรู้ได้ว่าสามีของเธอเริ่มโกรธ เธอไม่พูดอะไรอีก แต่ภายในตักสินใจแล้วว่าไม่ว่ายังไงก็ไม่อนุญาติให้พวกเขาคบกัน เธอจะตอบแทน’หยางเฉิน’ด้วยมื้อกับข้าวของเธอเอง อย่างไรก็ตามไม่มีใครรู้เลยว่า’หลี่จิงจิง’ กำลังมองดู’หยางเฉิน’เดินจากไปจากริมหน้าต่างชั้นสองด้วยหัวใจเต้นระรัวและใบหน้าอันแดงก่ำ
‘หยางเฉิน’เดินออกไปทอดยาวตามทางริมแม่น้ำ เขาแวะซื้อบุหรี่จากร้านสะดวกซื้อ สูบพลางเดินกลับ เขาจำได้ว่า ณ ที่แห่งนี้เขาได้พบเจอ’หลี่จิงจิง’ เป็นครั้งแรก ซึ่ง’หยางเฉิน’ได้ช่วยเธอไว้จากการถูกข่มขืนโดยพวกนักเลง
และในภายหลังยังได้รู้จักกับลุงและป้าหลี่ บางทีหญิงสาวทุกคนต่างมีฮีโร่พวกเธอเอง ไม่สนใจว่าเขาจะเป็นแค่ขายแพะทอดหรือไม่ และภายในหัวใจลอง’หลี่จิงจิง’ ‘หยางเฉิน’เป็นคนพิเศษ
ขณะที่คิดอะไรเพลินๆ อยู่นั้นสายตาก็เหลือบไปเห็นหญิงสาวชุดเดรชสีดำ เกรียวคลื่นพริ้วไหว แสงไฟถนนสีแดงอ่อนสาดส่องลงมาบนไปหน้าขาวซีด ดวงตาคู่งามจับจ้องที่เรือยอร์ชที่ห่างไกลออกไป ยากที่จะสังเกตความเศร้าโศก ทั้งหมดทั้งมวลช่วยขับเน้นเสน่ห์ของสาวใหญ่ หน้าอก และเอวอวบอัดเข้ากับชุดเดรชปลิวไสว ต้นขาเรียวถูกปกปิดด้วยถุงน่องสีฝุ่น พร้อมรองเท้าแก้วส้นสูงให้กลิ่นอายสูงศักดิ์
“หยางเฉินต้องการรู้ว่า เธอจะใช่เป้าหมายในคืนนี้ของเขาหรือไม่ หลังจากที่เห็นร่างเปลือยของหลี่จิงจิงเลือดในกายของเขาก็ยากที่จะสงบ และครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้ง”
“รถสวย ไม่คิดเลยว่าจะเจอ Land Rover ลิมิเต็ด อิดิชั่น ที่มีแค่ 40 คันในโลก….”
‘หยางเฉิน’กล่าวชมขณะโน้มตัวพิงรั้วกั้น แววตาของเธอสับสนระปนตกใจเล็กน้อย ยิ้มกล่าวว่า
“คุณรู้จักรถคันนี้”
ยิ่งกว่ารู้จักเสียอีก ชายหนุ่มลอบหัวเราะในลำคอพลางกล่าวว่า
“ในวันครบรอบ 40 ปี Land Rover ด้วยความเร็วสูงสุด 500 แรงม้า เครื่อง 5 ลิตร นี้ไม่มีทางเป็นอื่นไปได้”
“ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่คุณพูดหรอกนะ ฉันซื้อมันก็เพราะว่ามันสวย”
“ผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่ชอบรถสปอร์ตงั้นหรือ? The Porsche 911, Mercedes-Benz SLR, BMW Z4 แม้กระทั่ง Audi TT ผมไม่เชื่อว่าคนที่สามารถซื้อรถคันนี้ ไม่สามารถซ์้อรถเหล่านั้นได้”
‘หยางเฉิน’หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด หญิงสาวส่ายหน้า
“ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรแบบนั้น รถสปอร์ตนั้นเทียบไม่ได้กับ รถ SUV (รถเอนกประสงค์) ผู้หญิงเราจะต้องนึกถึงความปลอดภัยก่อนไม่ใช่หรือ?”
“คุณผู้หญิง ดูเหมือนว่าคุณกำลังรู้สึกไม่ปลอดภัยสินะ”
‘หยางเฉิน’รู้สึกเปี่ยมสุข สาวใหญ่ประเภทนี้คุยง่ายที่สุด หญิงสาวไม่ได้หลบควันบุหรี่แต่อย่างใด ดวงตาทั้งคู่สองตรงมายัง’หยางเฉิน’
“คุณผิดแล้ว ฉันรู้สึกปลอยภัยเอามาก ๆ สาเหตุที่ฉันขับรถ SUV ก็แค่ทำให้เขาสบายใจแค่นั้น”
“คุณนั้นแหละที่ผิด ถ้าคุณรู้สึก ปลอดภัยล่ะคุณคงจะตบผมและไล่ฉันไปไกลๆ แล้วล่ะ”
‘หยางเฉิน’ยิ้มลี้ลับพ่นควันออกจากปาก หญิงสาวไม่หลบเลี่ยงควันและ เป็นบุหรี่ฉุนที่วลอยตามลม ตาที่ส่องแสงเหมือนดาวจ้องมองตรงไปที่’หยางเฉิน’ และในที่สุดเธอหัวเราะกล่าวว่า
“คุณเป็นคุณชายตะกูลไหน หากคุณยังใช้คำพูดเหล่านั้นล่อลวงถังหว่านล่ะก็ คุณประเมินฉันมากเกินไปนะ”
“คุณชื่อถังหว่านงั้นหรือ?”
‘หยางเฉิน’หัวเราะกล่าวว่า
“ผมไม่ได้มาจากครอบครัวสูงศํกดิ์จากที่ไหนหรอก ผมเป็นแค่คนขายแพทอด ถ้าคุณว่างล่ะก็มาเยี่ยมผมได้ที่ตลาดเขตตะวันตก”
“คนขายแพะทอด? “
‘ถังหว่าน’ สังเกตุ’หยางเฉิน’ อยู่ครู่หนึ่งแล้วไม่สามารถที่จะกลั้นเสียงหัวเราะอีกต่อไป เสียงหัวเราะเล็ดลอดออกมาแล้วกล่าวว่า
“นี่คุณเห็นฉันเป็นคนโง่หรือยังไง?”
“ผมพูดจริงๆ ถึงแม้ว่าผมจะไม่มีใบอนุญาตประกอบกิจการก็ตาม”
‘หยางเฉิน’กล่าวอย่างไม่เข้าใจ ไม่มีใครเชื่อสิ่งที่เค้าพูดเลยหรือยังไง?
////////////////////////////
ไม่ได้แก้คำผิดเลยยยขอบคุณทุกคนที่ติชม ยังไงก็แจ้งข่าวสารที่เฟสบุ๊ค นาจา สายแล้วนาจา นอนก่อนนาจา นาจาเต็มไปหมดดดด
ที่มา: