ตอนที่แล้วตอนต่อไป‘หลินรั่วซี’กระโดดออกจากโซฟาโดยพลัน จ้องไปที่’หยางเฉิน’เขม็ง
“นายไม่ได้รับอนุณาตให้แตะต้องตัวฉัน!”
“เฮ้….คุณอย่าโอเวอร์นักสิ”
“ฉันแต่ล้อคุณเล่น ถ้าผมจูบจริงเที่ยงคืนนี้ผมคงถูกหั่นเป็นชิ้นๆ เหมือนหนังเรื่อง Psycho แน่ๆ”
‘หลินรั่วซี’ไม่สนใจอีก’หยางเฉิน’อีก เธอปิดทีวีลงทันที
“ป้าหวังบอกว่านายกลับไปเอาของที่อพาทเม้น นายกล้าเอาของสกปรกนั้นเข้ามาในบ้านของฉันอย่างงั้นหรือ?”
“คุณไม่ต้องกังวลน่า แค่เสื้อผ้าไม่กี่ชุด”
‘หยางเฉิน’ตอบขณะชี้ไปที่กระเป๋าตรงบันได
“สิ่งที่ผมกังวลมากกว่าคือ ร้านขายแพะทอดของผมจะเป็นยังไงต่อจากนี้”
“นายยังจะเปิดร้านนั่นอีกงั้นหรือ?”
‘หลินรั่วซี’ตะโกนเสียงดังขณะจ้องมอง’หยางเฉิน’เหมือนเป็นตัวประหลาด เธอไม่อาจเข้าใจความลุ่มหลงมัวเมาในการขายแพะทอดของ’หยางเฉิน’
‘หยางเฉิน’กระพริบตาปริบๆ ตอบว่า
“อะไรกัน ในสัญญาของเราไม่ได้เขียนว่าห้ามผมขายเนื้อแพะทอดนี่”
‘หลินรั่วซี’กัดฟันของเธอแน่นรีบตอบไปว่า
“ไม่มีทาง ฉันจะไม่ให้นายขายเนื้ออะไรนั่นอีก พรุ่งนี้เช้านายต้องไปหางานใหม่ทำ!”
‘หยางเฉิน’เกาหัวอย่าง งงงวย ด้วยปริญญาจากมหาวิทยาลัยฮาวาร์ดเป็นเรื่องง่ายมากที่เขาจะหาตำแหน่งสูงๆในบริษัทชั้นนำ แต่จะให้เขานั่งทำงานอยู่ในออฟฟิตน่ะหรือ ? ขายแพะทอดยังสนุกกว่าอีก
“ไม่ต้องคิดจะหาข้อค้างเลย นี่เป็นคำสั่ง”
‘หลินรั่วซี’รีบพูดแทรกทันที สายตาของเธอกำลังบ่งบอกว่า ‘ถ้าแกไม่หางานใหม่ล่ะก็ แกตาย!’
ขณะที่’หยางเฉิน’จ้องมองที่เธอนั้น เขารู้สึกเหงื่อเย็นเยียบ รีบตอบอย่างรวดเร็ว
“เอาล่ะเอาล่ะ…… ผมเชื่อคุณก็ได้ พรุ่งนี้ผมจะไปหางานใหม่”
เมื่อได้ยินคำพูด’หยางเฉิน’ ‘หลินรั้วซี’พยักหน้า แต่แล้วก็ทำท่าทางนึกบางอย่างได้พลางหยิบสมาร์ทโฟน มอบให้’หยางเฉิน’
“รับไปสิ… ฉันจะได้ติดต่อนายได้เวลานายออกไปข้างนอก”
‘หยาง’รับอย่างตื่นเต้น ดูเหมือนว่าแต่งงานครั้งนี้เขาจะได้กำไร ทั้งคฤหาสน์ รถสปอร์ต แม้กระทั่งมือถือฟรี ถึงแม้ว่าภรรยาของเขาจะเย็นชาไปบ้าง แต่เธอก็ดูแลเขาดีทีเดียว ‘หลินรั่วซี’มองไปที่ท่าทางมีความสุขของ’หยางเฉิน’ เธอไม่อาจทำอย่างไรได้นอกจากสายตาดูถูก
เธอปิดปากหาวพร้อมบิดตัวเล็กน้อยกล่าวว่า
“ฉันไปนอนก่อน นายเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับพรุ่งนี้ล่ะ”
พูดจบก็เดินขึ้นบันได พร้อมเสียงออดที่ดังขึ้น ‘ป้าหวัง’ ซึ่งกำลังยุ่งอยู่ในครัวรีบเช็ดมือที่เปียกของเธออย่างลวกๆ พร้อมเดินมาเปิดประตู
“นายท่าน กลับมาแล้ว…..”
ได้ยินป้าหวังเรียกนายท่าน ใบหน้า’หลินรั่วซี’เปลี่ยนเป็นขาวซีด หันไปเห็นชายวัยกลางคนกำลังเดินเข้ามาในบ้าน ชายวัยกลางคนสวมเสื้อสีน้ำเงินเข้มให้ความรู้สึกภูมิฐาน พร้อมเคราที่ถูกโกนหยาบๆ สิ่งเดียวที่สามารถบ่งบอกอายุของเขาได้คือริ้วรอยตีนตา กับเส้นผมขาวประปราย
เพียงแค่เห็นครั้งเดียวก็สามารถบอกได้ว่าพวกเขาเป้นพ่อลูกกัน ‘หลินคุน’เดินเข้ามาในบ้านพร้อมใบหน้าบิดเบี้ยวหน้าเกลียด ส่งสายตาดั่งคมมีดมายัง’หลินรั่วซี’ และเหลือบมองไปที่’หยางเฉิน’
“พ่อ……”
‘หลินรั่วซี’กล่าวเสียงค่อย การมาของเขาไม่น่าประหลาดใจอันใด ดูเหมือนว่าจะให้ความรู้สึกเฉกเช่นคนแปลกหน้าด้วยซ้ำ
“พ่อรึ?”
“แกยังเห็นฉันเป็นพ่ออยู่อีกหรือไง”
‘หลินคุน’คำรามลั่น
“แต่งงานกับไอ้สวะที่ไหนก็ไม่รู้ แกไม่เห็นฉันอยู่ในสายตาเลยงั้นรึ!!”
เสียงของเขาสั่นสะเทือนไปทั่วบ้าน ‘ป้าหวัง’สับสนและตื่นตกใจ เธอไม่ติดว่าคุณหนูจะแต่งงานโดยไม่ได้บอกพ่อของเธอก่อน ‘หลินรั่วซี’ในดาเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำและน้ำตาเริ่มเอ่อขึ้นมาในตา เธอสวนกลับทันที
“ที่ฉันได้พูดไว้ก่อนหน้าที่ ฉันขอเลือกสามีของฉันเอง แม้จะเป็นไอ้สวะนี่ ก็ยังดีกว่าแต่งกับ ซู จีหง”
“แก…..แกพูดกับพ่อของแกอย่างงี้งั้นหรือ?”
“ดี ไร้ประโยชน์จริงๆ อย่าคิดว่ายายของแกจะยกบริษัทให้แล้ว ฉันจะไม่สามารถทำอะไรแกได้ อย่าลืมว่าฉันถือหุ้นอยู่ 30% และที่สำคัญฉันเป็นพ่อแท้ๆของแก !”
“พ่องั้นหรือ?”
‘หลินรั่วซี’กัดริมฝีปากแน่น
“ตั้งแต่เด็กๆ ฉันก็อยู่กับแม่กับยายมาโดยตลอด โดยไม่เห็นแม้แต่เงาของคุณ และที่สำคัญฉันเกลียด ซู จิงหง อย่าเสียเวลามาคุยเรื่องนี้กันอีกเลย”
“แกไม่ชอบเขา ? แล้วยังไง? มันไม่เห็นเป็นอะไรเลยที่ต้องหมั้นกับ CEO คนต่อไปของ ดงฮัวกรุ๊ป แล้วแกกำลังจะบอกว่าแกชอบไอ้สวะนี่”
‘หลินคุน’กล่าวพร้อมชี้ไปที่’หยางเฉิน’ ตั้งแต่ที่’หลินคุน’ก้าวเข้ามาดุจดั่งแวร์วูฟ และเห่าหอนอย่างหมาป่า ‘หยางเฉิน’ก็ทราบเรื่องราวส่วนใหญ่ ดูเหมือนว่าภายใต้การบังคับของพ่อ ‘หลินรั่ว’จึงเลือกที่จะแต่งกับเขา แต่แน่นอนด้วยความสัมพันธ์ที่ไม่ลงรอยของพวกเขาเป็นเหตุให้เกิดการแต่งงานให้ครั้งนี้ด้วย
ด้วยการถูกเรียกว่า ‘สวะ’ หลายต่อหลายครั้ง แม้แต่พระเองก็อาจไม่สามารถสงบใจได้ ‘หยางเฉิน’ซึ่งยังไม่ได้ทำหน้าที่ในฐานะลูกเขย จ้องมองไปยัง’หลินคุน’ พร้อมกล่าวว่า
“ลุง ผมขอแนะนำให้ลุงเอานิ้วลงไปซะ ไม่อย่างนั้นล่ะก็มันอาจเป็นอันตรายได้”
‘หลินคุน’ยิ้ยเยาะ
“แกรู้ไหมว่ากำลังพูดอยู่กับใคร? ฉันรู้ดีว่าแกเป็นใคร แกเป็นแค่คนขายแพะทอดในตลาด ฉันไม่รู้ว่าแกทำยังไงถึงได้แต่งงานกับลูกสาวฉัน แต่ในสายตาของฉัน แกเป็นแค่ก้อนอุจจาระ นี่….แกจะทำอะ”
พริบตาเดียว ‘หลินคุน’กุมนิ้วมือตนเองใบหน้าบิดเบี้ยว เหงื่อไหลเป็นทาง ไม่เหลือคราบความกร่างอีกต่อไป
“หยางเฉิน……นาย”
‘รั่วซี’เห็นอย่างชัดเจน มือของ’หยางเฉิน’บีบไปที่นิ้วของ’หลินคุณ’ แล้วเขาก็ชักมือกลับอย่างรวดเร็วเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ‘หยางเฉิน’ยืนสงบนิ่งหันไปทาง’หลินรั่วซี’แล้วยิ้ม
“ไม่มีอะไรต้องกังวล ผมแค่ไม่ชอบให้ใครมาชี้นิ้วใส่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งฉันเตือนเขาแล้ว นิ้วเขาแค่หักใช้เวลาประมาณ 10 วันก็หาย”
ถ้าหากเป็นเขาก่อนหน้านี้ล่ะก็ ป่านนี้’หลินคุน’หัวแตกไปแล้ว ‘หลินคุน’อดทนต่อความเจ็บปวด แล้วคำรามลั่น
“รอก่อนเถอะไอ้สารเลว ฉันจะไม่ให้แกตายง่ายๆ แน่ ฉันจะหาคนมาจัดการแก!”
“พ่อ……หยุดพูดก่อนเถอะ นิ้วพ่อเป็นยังไงบ้าง”
ถึงแม้ว่า’รั่วซี’จะเกลียดพ่อของเธอ แต่เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ ขณะเห็น’หลินคุน’ได้รับบาดเจ็บ หัวใจของเธอก็ร่วงไปที่ตาตุ่ม
“นางแพศยา…….อย่าแต่งต้องตัวฉัน”
‘หลินคุน’คำรามแล้วพลัก’หลินรั่วซี’ล้มลง
“พ่อ…..”
‘หลินรั่วซี’หน้าซืดเผือด เธอไม่คิดมาก่อนว่าพ่อของเธอจะเรียกเธอว่าอย่างนี้ ดวงตาของเธอริบหรี่ เธอเกือบจะสลบไปในทันที
‘ป้าหวัง’ที่นั่งร้องไห้อยู่ที่มุมหนึ่งรับไปช่วย’หลินรั่วซี’ในทันที เธอเป็นแค่คนรับใช้จึงไม่มีสิทธิ์พูดอะไรมาก ‘หลินคุน’ยืนขึ้นในที่สุดจ้องมองไปยัง’หยางเฉิน’
“ไอ้หนุ่ม จำไว้แกไม่ได้ตายดีแน่”
‘หยางเฉิน’มอง’หลินรั่วซี’ล้มลงไป เขารู้สึกเหมือนหัวใจถูกบีบ ถึงแม้ว่าจะด้วยแต่ปากกาและกระดาษ แต่เธอก็คือภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมายของเขา ความโกรธเริ่มก่อตัวในกาย’หยางเฉิน’ ด้วยท่าทางอันสงบนิ่งของ’หยางเฉิน’ปรากฏเพียงริมฝีปากดูถูก
“ผมจะพูดครั้งนี้ครั้งเดียว ผมไม่อยากมีปัญหากับใคร ผมไม่สนใจว่าคุณมีปัญหาอะไรกับภรรยาผม แต่ผมมีหลักการ และไม่ชอบให้ใครมาข่มขู่”
โดยไม่ให้’หลินคุน’ได้โต้ตอบ แสงสายหนึ่งก็พุ่งกระทบแก้มซ้ายของ’หลินคุน’
“แป๊ะ !!”
เสียงดังกังวานสะท้อนไปทั่วห้องนั่งเล่น จากนั้น’หลินคุน’พลันหมดสติทั้งยืนภายในฝ่ามือเดียว
“คุณชาย…..นี่….”
‘ป้าหวัง’กล่าวตะกุกตะกัก เธอไม่ทันสังเกตเห็นการลงมือของ’หยางเฉิน’
“เกิดเรื่องแล้ว เราจะจัดการปัญหาอย่างไรดี”
‘หลินรั่วซี’อยู่ภายใต้อ้อมกอดของอย่างเฉินด้วยสายตาเลื่อนลอย
“ป้าหวังดูแลรั่วซีให้ดี ผมจะสั่งสอนหมูโง่ตัวนี้หน่อย”
‘หยางเฉิน’กล่าวอย่างไม่หยี่ระต่อ’ป้าหวัง’ หลังจากจบคำ ‘หยางเฉิน’ลาก’หลินคุน’ออกจากบ้าน ภายในเวลาไม่นาน เขามาถึงสถานที่ทิ้งขยะ จากนั้นโยน’หลินคุน’ลงไปในนั้นแล้วจึงปิดฝาลง
ปัง!
ที่มา: