ตอนที่แล้วตอนต่อไป“ทำไม?”
หลังจากเงียบเป็นเวลานานกับใบหน้าที่ปราศจากความรู้สึกของ’หลินรั่วซี’ในที่สุดก็พรั่งพรูคำนี้ออกมา
“มีอะไรหรือ?”
‘หยางเฉิน’ถามกลับ
‘หลินรั่วซี’โยนเสื้อในมือของเธอให้’หยางเฉิน’ เธออยากจะถามว่าทำไมจู่ ๆ ถึงได้ห่วงใยและเอาเสื้อมาคลุมให้กับเธอแล้วก็ยังนำมาให้เธออีก แต่คำถามก็จุกที่ลำคอของเธอ เธอรู้สึกอายเล็กน้อย และกระอักกระอ่วนที่จะพูดมันออกไป ทำได้เพียงพูด
“ทำไมนายไม่ปลุกฉัน”
“คุณพูดเรื่องอะไร? ผมไม่รู้เรื่อง”
‘หยางเฉิน’ตอบด้วยใบหน้าที่ไร้เดียงสา
‘หลินรั่วซี’ขมวดคิ้ว เธอบ่นพึมพำในใจ ว่าคนๆนี้ยังคงหลอกลวงเช่นเดิม
“ทำไมนายไม่ปลุกฉัน รู้ไหมว่ามันทำให้งานของฉันล่าช้า”
“ผมไม่รู้จริงๆ ว่าคุณพูดถึงอะไร”
‘หยางเฉิน’ ล้วงบุหรี่ออกมาจุด ในจังนี้ฉันแม้ยอมตาย’หยางเฉิน’ก็ไม่พูดความจริงออกมาเด็ดขาด
“ฉันไม่อนุญาตให้นาย เข้าไปในห้องทำงาน และห้องนอนของฉัน มิฉะนั้นฉันจะให้นายย้ายออกไป”
“ฮ่า ๆ ……”
‘หยางเฉิน’หัวเราะร่า
“ย้ายออก..?”
“ผมไม่เคยบอกเลยว่าต้องการย้ายมาที่นี่ คุณเป็นคนบอกให้ผมย้ายมาที่นี่เอง แล้วตอนนี้คุณกลับมาบอกให้ผมย้ายออกไป”
“ตกลงคุณจะเอายังไงกันแน่? ผมงงไปหมดแล้วเนี่ย”
“นาย…… “
‘หลินรั่วซี’ อยากจะทักท้วง แต่ก็คิดไปคิดมา มันเป็นจริงที่เธอให้เขามาอยู่ และเธอก็ยังเตรียมห้องและซื้อของใช้ที่จำเป็นสำหรับการใช้ชีวิตประจำวันสำหรับเขาอีก พูดไปคงย้อนเข้าตัวเอง
“ฉัน..จะไม่เล่นตามเกมนายหรอก พรุ่งนี้นายไปหางานดีๆทำอย่างที่พูดด้วยล่ะ”
พูดจบก็เดินจากไป พร้อมกับกลิ่นหอมโชยอ่อน ก่อนขึ้นบันไดไป หลังจากขึ้นบันไดได้ครึ่งทาง เสียงอันอบอุ่นของ’หยางเฉิน’ก็ดังขึ้น
“อย่าลืมทานข้าวด้วยล่ะ”
เสียงฝีเท้าเธอหยุดไปชั่วขณะ ความอบอุ่นเล็กน้อยไหลเข้าสู่อ้อมอก เธอหันไปมองแผ่นหลังของคนที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ ไม่นานก็สบัดหัวไล่ความคิดก่อนเดินกลับขึ้นไป นอกจากป้าหวังที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่เด็กแล้ว เธอก็มีเพียงแม่และยาย และก็ไม่มีใครปฏิบัติกับเธออย่างอบอุ่นเฉกเช่นคนครอบครัวอีก
แต่ผู้ชายคนนี้กลับทำ ให้เธอปรับตัวไม่ทัน ครั้งหนึ่่งเธอนึกถึงตอนที่’หยางเฉิน’ปกป้องเธอในคืนนั้นนั้น เขาได้นวดพ่อของเธออย่างสาหัสพร้อมกับโยนลงถังขยะ เพื่อระบายความโกรธให้กับ นั่นทำให้เธออดหน้าแดงไม่ได้
และตอนที่’หยางเฉิน’ คลุมเสื้อให้กับเธอก่อนหน้านี้ เธอได้ตื่นขึ้นมาอยู่ก่อนแล้ว แต่ด้วยบุคลิกที่เย็นชาแต่กำเนิดของเธอ เธอจึงไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวเช่นไร
ดังเช่นตอนได้ยิน’หยางเฉิน’เตือนเธอทานข้าว ใบหน้าเธอยังคงเย็นชาอยู่เช่นเคย และตอบกลับไป
“นายไม่จำเป็นต้องห่วงใยฉัน”
จากนั้นรีบวิ่งกลับขึ้นห้องของเธอไป
ในห้องครัวที่เหลือเพียงแต่ป้าหวัง เป็นสักขีพยานในที่เกิดเหตุนี้ เธอไม่สามารถช่วยอะไร ได้แต่เผยรอยยิ้มที่พึงพอใจ
ในใจกลางย่านธุรกิจของจงไห่ สำนักงานใหญ่นานาชาติยูเล่ย เป็นอาคารสูงสี่สิบชั้นเช่นดังคำ ‘อินเทอร์เนชั่นแนล ‘ ไม่ได้เป็นเพียงแค่ชื่อเรียกโก้ๆ บริษัทนานาชาติยูเล่ย คือหนึ่งใน 10 อันดับแรกในเรื่องแฟชั่นและเครื่องสำอางของประเทศจีน อาคารยูเล่ย มีรูปทรงเรียวเหมือนดอกทิวลิปสีเงินหรูหราราบเรียบและมีการตกแต่งที่เรียบง่าย แต่สง่างามทำให้ผู้ที่เข้าไปในอาคารรู้สึกมีชีวิตชีวา
บรรยากาศรอบ ๆ มีลมพัดอ่อนเต็มไปด้วยกลิ่นของน้ำหอมและดอกไม้พันธ์ไม้ที่ถูกวางไว้อย่างน่าดึงดูดใจมองไปรอบ ๆ อาคาร ตัวอาคารใช้สีขาโทนธรรมดาที่ดูงดงามเป็นธรรมชาติการตกแต่ง
แต่สิ่งที่ทำให้ยูเล่ย บริษัทยักษ์ใหญ่ที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมากไม่ใช่แค่ลักษณะภายนอกเท่านั้น แต่มีอีกสิ่งที่เป็นเอกลักษณ์ที่สุดคือที่นี่มีพนักงานหญิงที่สวมใส่เครื่องแบบ OL (Office Lady)สวยงามหลากหลายประเภทมากกว่า
เครื่องแบบ OL (Office Lady) โดยลักษณะบริษัทที่เป็นแฟชั่น และเครื่องสำอาง แน่นอนมันย่อมเป็นไปที่ตามคาดคิด ที่ว่าโดยทั่วไปแล้วต้องมีผู้หญิงทำงานที่นี่เป็นส่วนมากแน่นอน แต่สิ่งที่เด็ดที่สุดคือการสรรหาบุคคลากรของยูเล่ย
ซึ่งเห็นได้ชัดว่าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาภาพลักษณ์ทั้งหมดของพนักงานที่เข้ามาทำงานที่บริษัท มีความฉลาดและเป็นสาวงามล่มเมืองโดยแท้จริง
และท้ายที่สุดในการทำงานยังสามารถที่จะขอความร่วมมือกับผู้หญิงที่สวยงามหรือแม้แต่ร่วมทีมเดียวกันนั้นมันเปรียบเหมือนสวรรค์สำหรับผู้ชายที่เข้าทำงานในบริษัท หรือแม้แต่ บริษัทในเครือ แต่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือมีผู้คนนับล้าน ที่ต้องการเข้าทำงานในบริษัทแห่งนี้
พวกเขายังคงฝันกลางวัน….ต่อไป
ชายหนุ่มมากหลายต่างต้องการเข้าไปสุขสมในยูเล่ย แต่ความเป็นจริงนั้นคนที่ได้เข้าไปนั้นน้อยยิ่งกว่าน้อย
ด้วยสถานการณ์ดังกล่าวเช่นการรับสมัครเข้าทำงานใน ยูเล่ย ได้กลายมาเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับผู้ชายนับไม่ถ้วน โดยคิดจากช่วงระยะเวลาที่ผ่านมายูเล่ย ประกาศรับสมัครตำแหน่งฝ่ายประชาสัมพันธ์ชายเป็นพิเศษ เลยทำให้เกิดกระแสมากมายการในหมู่ผู้ชาย พวกเขาต่างพากันไปสมัครโดยการสมัครเข้าทำงานที่ยูเล่ย ผู้ชายที่มาสมัครจะต้องมีการทดสอบแล้วยังต้องมีความสามารถพิเศษและคุณสมบัติตามนี้
– ผู้ชายต้องจบการศึกษาในระดับปริญญาตรี
– ใบรับรองในการจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยชั้นนำระดับโลก ที่ติดอันดับ1ใน 50 อันดับเท่านัน
– ผู้ชายจะต้องเชี่ยวชาญภาษาต่างประเทศมากกว่า2ภาษา
ด้วยเงื่อนไขดังกล่าวคนที่ต้องการมาทำงานนี้จริงๆ ต้องมีความมุ่งมั่นอย่างโง่เง่าอย่างยิ่ง เพราะถ้ามีความสามารถขนาดนั้นทำไมต้องมาเป็นแค่พนักงานตำแหน่งประชาสัมพันธ์ต่ำต่อย ถึงแม้ว่าพวกเขาอาจจะไม่ได้เป็นถึงผู้บริหารระดับสูงแต่ถ้าเกิดมีคุณสมบัติเหล่านี้ พวกเขาอาจจะได้ตำแหน่งระดับสูงของบริษัทใดก็ได้ มันจริงที่ว่าผู้หญิงนั้นสำคัญ แต่ถ้ามีความสามารถขนาดนั้นละก็ พวกเขายังจะขาดผู้หญิงอยู่อีกหรือ?
ในวันสัมภาษณ์วันสุดท้าย มีหลายคนผ่านเข้ามาในการสอบสัมภาษณ์ สุดท้ายที่เหลืออยู่จำนวนน้อยกว่าสิบ และในหมู่คนเหล่านี้ทุกคนต่างใส่เสื้อแบรนเนม ลักษณะหยิ่งผยอง การแสดงออกของนั้น เหมือนกับในโลกหมุนรอบตัว พวกเขาได้มาสมัครงานนี้อย่างจริงจัง ความเชื่อมั่นในใจของพวกเขาประมาณว่า ‘ข้าเจ๋งสุด’
พวกเขาเป็นชายที่ถูกเลี้ยงดูเอาใจเช่นคุณหนู จุดประสงค์ของพวกเขาก็ยังคงยังเป็นการหางานที่ตื่นเต้น และสาวเยอะๆ เพราะพวกเขารู้สึกเบื่อ
ในขณะนี้ยังเหลือห้านาที ก่อนที่จะเริ่มการทดสอบสองรอบสุดท้าย การทดสอบครั้งแรกจะสอบโดยตอบคำถามลงในกระดาษ ครั้งที่สองจะต้องตอบคำถามของผู้ตรวจสอบ คนที่ผ่านเข้ารอบสามสิบคนสุดท้าย ต่างอยู่ในห้องโถงส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง และดูจากสีหน้าท่าทางของพวกเธอแล้ว ดูเหมือนว่าจะวิตกกังวลอยู่ไม่น้อย ขณะที่ชาย 7-8 ที่เหลือสีหน้าดูผ่อนคลาย
ข้างๆ ‘หยางเฉิน’เป็นชายอ้วน ใบหน้ามันตุ้งติ้งสวมแว่นตาเล็กๆ แต่งตัวเต็มยศแบรนด์เนม Armani
“เฮ้พี่ชายคุณก็ชื่นชอบดงดอกไม้เหมือนกันหรือ?”
ไอ้อ้วนที่นั่งอยู่ข้างๆถามขึ้นด้วยรอยยิ้มเหมือนผู้ร้าย
‘หยางเฉิน’สงสัยในคำถามเล็กน้อยถามกลับไป
“คุณหมายชื่นชอบดงดอกไม้?”
“ขี้โม้!”
ไอ้อ้วนพูดและยิ้มอย่างกวนๆแล้วกล่าวต่อ
“พี่ชายคุณไม่จำเป็นต้องทำหน้าเย็นชาและไม่ต้องสงวนท่าทาง ผมจะบอกจุดประสงค์ของผมให้ฟัง ผมฝันว่าจะได้รับใช้หัวหน้าแผนกประชาสัมพันธ์ โมเชี่ยนหนี่ เอาล่ะ…ตาพี่บอกมั่ง! “
‘หยางเฉิน’ ตอบชายอ้วนไปตรงๆว่า
“ผมมาที่นี่เพื่องาน ผมมีภรรยาแล้ว”
“เหลวไหล! ผมไมมีทางเชื่อพี่หรอก “
ไอ้อ้วนมอง’หยางเฉิน’อย่างเบื่อหน่ายสุดๆ
“ในหมู่คนที่นั่งอยู่ที่นี่ไม่ได้มาที่นี่เพราะเงิน มันไม่มีในโลก มันต้องเป็นเพราะผู้หญิงแน่นอน? พี่ใส่ (Calvin Klein) แฟชั่นใหม่ล่าสุดใน Season นี้ของ CK เพื่อที่ใส่มาสมัครงาน PR อันต่ำต่อย พี่คิดว่าผมโง่หรือว่าพี่แกล้งโง่กันแน่ และแม้กระทั่งมีภรรยาแล้ว …… ถ้าพี่บอกว่าพี่เลี้ยงหญิงไว้สักสิบคนผมถึงจะเชื่อ คนที่มีเงินจะมีอะไรเลวร้ายไปกว่ามีภรรยากันเล่า”
‘หยางเฉิน’ประหลาดใจ เขาครุ่นคิดอย่างเงียบ ๆ ส่ายหัวถอนหายใจแล้วพูดตอบ
“คนประเทศนี้เป็นอะไรกันไปหมด ฉันกลายเป็นคนดีไปซะงั้น”
จากนั้น’หยางเฉิน’ก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรกับไอ้อ้วนอีก
ประตูห้องโถงเปิดออกเผยให้เห็นผู้หญิงในชุดสีดำเสื้อซับในสีขาวคล้ายสีของหิมะ มีผมรีดเป็นมวย เดินช้าๆเข้ามาภายในและด้านหลังของเธอมีสาวสวย 4 คนในเครื่องแบบ OL หน้าตาสวยสดงดงามถือข้าวของเดินตามมา
“นั่นเธอ! นั่นเธอ! เธอคือ โมเชียนหนี่ เธอถึงกับมาเป็นคนกำกับดูแลการทดสอบด้วยตัวเธอเอง”
ไอ้อ้วนข้างเขาเริ่มแสดงอาการปิติยินดี และเหมือนว่าเขารู้สึกตื่นเต้น เขาเริ่มขยับก้นนั่งลงเก้าอี้ ส่วนสองตาที่เหมือนดังหมาป่าจ้องไปที่ผู้หญิงคนนั่นอย่างกระหาย
หญิงสาวในชุดเครื่องแบบชื่อ ‘โมเชียนหนี่’ มันไม่ได้มีแค่ไอ้อ้วนที่มีอารมณ์ตื่นเต้นแม้แต่คนอื่น ๆ สายตาของพวกมันบ่งบอกได้เลยว่า ‘ดอกไม้ดอกนี้ต้องเป็นของข้า’
ผู้แปล : Res.
ที่มา :
พูดคุยกับผู้แปลได้ที่ :