ตอนที่แล้วตอนต่อไปเขาเป็นสัตว์ประหลาดรึอย่างไร?
‘ฮูหยาน หลานเร่อ’ นั้นเธอสำเร็จแล้วผู้เชี่ยวชาญระดับ 2 ดาวเงิน เขตแดนวิญญาณของเธอนั้นได้รวมเข้ากับจิตวิญญาณอสูร ซากุระหิมะ จิตวิญญาณอสูรชนิดนี้นั้นเป็นอสูรที่หายากมาก มักอาศัยอยุ่ในส่วนลึกของเทือกเขาบรรพบุรุษ แต่ด้วยความสามารถในการโปรยเสน่ห์ ที่ร้ายแรงชนิดหนึ่ง สิ่งมีชีวิตเกือบทุกชนิดตรงตรงอยุ่ในเสน่ห์เมื่อเข้าไปใกล้และหลังจากที่’ฮูหยาน หลานรั่ว’ ได้รวมร่างกับจิตวิญญาณอสูรซากุระหิมะ พลังมนต์เสน่ห์ของจิตวิญญาณอสูรจะมีระดับตามผู้ครอบครองมันนั้นเอง
หาก’ฮูหยานหลานรั่ว’เป็นผู้เชี่ยวชาญในการใช้เทคนิคนี้,ผู้ชายจำนวนมากคงจะอยู่แทบเท้าเธอ.ด้วยเทคนิคมนต์เสน่ของเธอนั้นได้ล้มเหลวเป็นครั้งแรกและเธอเองก็ไม่เคยคาดคิดว่ามันจะล้มเหลวในวันนี้เป็นครั้งแรก
ไม่เพียงแค่เทคนิคมนต์เสน่ห์เท่านั้น,แต่จิตวิญญาณอสูรของเธอนั้น’เนี่ยหลี่’นั้นยังสามารถรับรู้ได้เพียงแค่มองครั้งเดียว,เด็กน้อยคนนี้ช่างลึกลับนัก,จิตวิญญาณอสูรซากุระหิมะ เป็นจิตวิญญาณอสูรที่หายากมากและไม่สามารถที่จะจับได้ง่ายๆซึ่งเธอนั้นได้รับมาจากปู่ของเธอนั่นเอง,ผู้คนจึงไม่ค่อยจะรู้ถึงความสามารถและต้นกำเนิดของมันมากนัก
‘ฮูหยาน หลานเร่อ’ เเหมือนกับโดนฟ้าเลยทีเดียว เธอถึงกับพูดไม่ออกอยู่ชั่วขณะเลย
จุดเด่นของเทคนิคมนต์เสน่ห์นั้น มันจะมีผลเฉพาะกับเด็กชายที่ยังไม่ถึง 1 ดาวทองแดง
มีแค่ 2 เหตุผลที่เทคนิคมนต์เสน่ห์นี้ไม่มีผล อย่างแรกคือคนที่บริสุทธ์ไม่มีสิ่งเจือปน เช่น เด็กที่อายุไม่ถึง 5 ปี และอีกอย่างหนึงคือจะต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญและรับรู้ถึงเทคนิคนี้ได้นั่นเอง
‘เนี่ยหลี่’นั้น มีอายุ 13 ปีแล้ว มีความรู้สึกระหว่างหญิงและชายบ้างแล้ว ดังนั้นเขาไม่ควรจะสามารถมีจิตใจที่บริสุทธิ์ผ่องใสดังเช่นเด็กเป็นแน่ มีความเป็นไปได้พียง ประการที่ 2
แต่…เป็นไปได้อย่างไร?
‘ฮูหยาน หลานเร่อ’ ไม่เคยคาดคิดเลยว่าแท้จริงแล้ว สิ่งที่เธอเห็นเป็นดังเช่นเปลือก ข้างในของ’เนี่ยหลี่’นั้น เป็นยิ่งกว่าผู้เชี่ยวชาญ.เขาเป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญที่เหนือกว่าระดับตำนานเลยทีเดียว
เห็นการแสดงอาการตกใจอย่างมากของ ‘ฮูหยาน หลานเร่อ’ ‘เนี่ยหลี่’ก็ยิ้มจางๆ และเดินผ่านเธอไป
“เนี่ยหลี่,ฮูหยาน หลานเร่อ เธอไม่มีเสนห์อย่างนั้นรึ?”
‘เย่ จื้ออวิ๋น’,กระพริบตาดูคล้ายเด็กเล็กที่อยากรู้อยากเห็น
ภายใต้ภาพลวงตานั้น,’เนี่ยหลี่’ก็ยังสับสนอยู่เหมือนกัน,แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะอธิบายเป็นคำพูดได้
‘เนี่ยหลี่’ยิ้ม,แล้วมองไปยัง’เย่จื้อหวิ๋น’และกล่าวว่า
“ฮูหยาน หลานเร่อ นั้นเธอเป็นคนที่สวยเป็นอย่างมาก,แต่ถึงอย่างไรก็มิอาจเทียบเจ้าได้ดอก?”
หลังจากได้ยิน’เนี่ยหลี่’จอมกะล่อน,’เย่จื้อหวิ๋น’ถึงกับประทับเท้าของเธอกับพื้นเลยทีเดียวและกล่าวว่า
“ข้าจะไปเทียบกับนางได้เยี่ยงไร. ฮูหยาน หลานเร่อนั้นมีคนชอบเธอจำนวนมากแทบจะนับไม่ได้เลยทีเดียว”
‘เนี่ยหลี่’นั้นสิ่งที่’เย่จื้อหวิ่น’พูดนั้นเธอหมายถึงในส่วนเกี่ยวกับร่างกาย.นิสัยและความงามของ’เย่จื้ออวิ๋น’นั้น ไม่ได้แพ้ ‘ฮูหยาน หลานเร่อ’ แต่อย่างใดเพียงแต่รู้ร่างหน้าตาของเธอนั้นอาจจะยังด้อยกว่า ‘ฮูหยาน หลานเร่อ’ อยู่,ทำให้’เนี่ยหลี่’นั้น อดที่จะขำไม่ได้.
เขายิ้มและมองไปยัง’เย่จื้อหวิ๋น’.ในเวลาอีกไม่กี่ปีนั้น ,ความงามของ’เย่จื้อหวิ๋น’หาได้ด้วยกว่า ‘ฮูหยาน หลานเร่อ’ไม่.’เนี่ยหลี่’รู้เกี่ยวกับความงามนั้นดี.’เย่จื้อหวิ๋น’นั้นเมื่อถึงเวลา,ไม่นับเรื่องความเซ็กซี่ยั่วใจชายแต่เป็นความสวยและสง่างามที่’ฮูหยานหลานเร่อ’นั้นไม่สามารถเทียบกับเธอได้เลย
เห็นสายตาแปลกและหยาบคายของ’เนี่ยหลี่’,’เย่จื้อหวิ๋น’บุ้ยปากแสดงความไม่พอใจเลยทีเดียว,ถึงแม้การเป็นเพื่อนกับ’เนี่ยหลี่’จะไม่ได้เลวร้ายอะไร,แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่เคยคิดว่าจะมีอะไรต่อจากนั้น,’เย่จื้อหวิ๋น’นั้นเธอคิดแค่เรื่องบ่มเพาะพลังวิญญาณทางจิต.เธอต้องการที่จะไปให้ถึงร่างทรงอสูรระดับตำนานเหมือนดังเช่นปู่ของเธอ
เทคนิค ภูติฟินิกซ์หิมะน้ำแข็ง 9 ชีวิต ที่’เนี่ยหลี่’ให้เธอ,ช่วยให้เธอเข้าใกล้กับสิ่งที่เธอฝันอีกก้าวหนึ่งดังนั้นในหัวใจของเธอนั้น,เธอเพียงรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณเท่านั้น,ถ้าเขาเป็นเหมือนดังผู้ชายคนอื่นๆที่เข้ามาจีบเธอ,เธอจะไม่ใส่ใจ,เธอจะหลึกหนีและจากเขาไปในทันที
‘ฮูหยาน หลานเร่อ’ เธอส่ายหัวเล็กๆและมองไปยัง’เนี่ยหลี่’.แล้วพูดด้วยความโกรธว่า
“ฉันไม่เชื่อหรอก,ว่าฉันจะจัดการกับเด็กอย่างเธอไม่ได้!”
‘ฮูหยาน หลานเร่อ’ รู้สึกไม่พอใจเล็กๆในหัวใจของเธอ,มันอาจเป็นไปได้ว่าความสวยของเธอนั้นจะเทียบกับ’เย่จื้อหวิ๋น’ไม่ได้?
‘ฮูหยาน หลานเร่อ’ มองไปรอบๆ และชี้ไปที่’เนี่ยหลี่’ แล้วอุทานกลางฝูงชน
“หนี่หลี่ ซักวันหนึ่งข้าจะทำให้เจ้าต้องในเสนห์ของข้า! ข้าตั้งใจแล้วจะติดตามเด็กคนนี้ ในอนาคตเด็กคนนี้จะต้องเป็นของข้า! ถ้าใครต้องการแข่งต้องถามความเห็นของข้าก่อน ถ้าใครฉวยโอกาสฉกเขาไปข้าจะไม่ปล่อยพวกมันไว้แน่!”
ได้ยินคำประกาศของ ‘ฮูหยาน หลานเร่อ’ ทุกคนถึงกับตะลึงเลยทีเดียว
‘ฮูหยาน หลานเร่อ’ ต้องการจะติดตามเด็กคนนี้จริงรึ? ทุกคนต่างมองไปยัง’เนี่ยหลี่’ จากนั้นก็มองมาที่ ‘ฮูหยาน หลานเร่อ’อีกครั้ง.
ผู้หญิงที่งดงามเช่น ‘ฮูหยาน หลานเร่อ’นี่นะ แค่เธอโบกมือครั้งเดียวผู้ชายเกือบทุกคนแทบมาอยุ่แทบตัวเธออยู่แล้วแต่ถึงอย่างนั้น ‘ฮูหยาน หลานเร่อ’ กลับเป็นฝ่ายยอมที่จะติดตาม’เนี่ยหลี่’?นี่มันแปลกเกินไปแล้ว
‘เย่จื้อหวิ๋น’มองไปยัง’เนี่ยหลี่’แล้วยิ้มและคิดว่ามันเป็นเหมือนดังตอนที่ เหตุการรักๆใคร่ตอนแรกที่’เสียวหนิงเอ๋อ’เริ่มที่จะเอาอาหารเช้ามาให้กับเขา,ตอนนี้ก็เป็น’ฮูหยาน หลานเร่อ’.เธอไม่เคยเห็นเลยว่า’เนี่ยหลี่’นั้นจะเป็นคนที่เพริ้งเพรานัก
คำที่’ฮูหยานหลานเร่อ’ ประกาศก้องนั้น ก่อให้เกิดคลื่นระลอกใหญ่เลยทีเดียวทุกคนต่างนำมาเป็นหัวข้อสนทนา แม้แต่’เฉินหลินเจียน’ยังอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ
คณะเดินทางได้มุ่งไปข้างหน้าเรื่อยๆ,ผ่านภูเขามาหลายลูกแล้ว
“เนี่ยหลี่, นี่แอปริคอทเค้ก,เจ้าจะลองชิมหน่อยใหม?”
“เนี่ยหลี่,เจ้าเหนื่อยรึป่าว?เจ้าอยากที่จะนอนบนเสื่อเพื่อพักผ่อนใหม?”
‘ฮูหยาน หลานเร่อ’จะผลุบๆโผล่ๆ ปรากฏอยู่ด้านข้างของ’เนี่ยหลี่’อยู่เรื่อยไป และเธอชอบที่จะเอาปทุมถันสองข้างของเธอที่จะเบียดกับร่างกายของเขาพร้อมทั้งกลิ่นหอมของเธอที่อบอวนไปหมด ถ้าเป็นเด็กคนอื่นๆที่โดนกระตุ้นขนาดนี้แล้ว,แน่นอนว่าพวกเขาคงโดน ‘ฮูหยาน หลานเร่อ’ ควบคุมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ข้าพูดว่า ท่านช่างน่ารำคาญยิ่งนัก ชิ่ว ชิ่ว ๆ ไปทำในสิ่งที่เจ้าต้องการเถอะ ช่วยไปให้ห่างเลย”
‘เนี่ยหลี่’โบกมือของเขาและกล่าวด้วยความไม่ค่อยจะสบอารมณ์
ตาของ ‘ฮูหยาน หลานเร่อ’เริ่มที่จะเปลี่ยนเป็นสีแดง.ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยมีใครปฏิบัติอย่างนี้กับเธอมาก่อน.’เนี่ยหลี่’ตาบอกรึ?ที่มองไม่เห็นความงาม? เธอคิดไปแล้วก็รู้สึกไม่พอใจ เธอโยนเสื่อลงบนพื้นแล้วเดินจากไป
“ฟู..ในที่สุดก็สงบสุขซะที!”
‘เนี่ยหลี่’พูดพร้อมรู้สึกโล่งใจที่ผู้หญิงน่ารำคาญได้หายไปแล้ว
แต่หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว,’ฮูหยาน หลานเร่อ’กับเดินกลับมา เธอยกศรีษะของเธอไปรอบๆและพูดว่า
“เนี่ยหลี่.เจ้าต้องการจะดื่มอะไรใหม?ฉันมีไวน์แอปริคอทชั้นดีอยู่ด้วยนะ”
ได้ยินคำพูดของ’ฮูหยาน หลานเร่อ’,’เนี่ยหลี่’แทบทรุด
ผู้หญิงคนนี้ผิดปรกติรึป่าว?เขาถามตัวเอง,ทำใมฉันถึงขจัดเธอไปได้?
“เจ้าไม่ได้แกล้งเซ่อใช่ใหม? หรือว่าเจ้าเบื่อ?”
‘เนี่ยหลี่’พูด,พร้อมกลิ้งตาไปมา
‘ฮูหยาน หลานเร่อ’ กระพริบตาของเธอแล้วพูดอย่างอายๆว่า
“ข้าพบแล้วว่าข้ากำลังตกหลุมรักเจ้า แม้ว่าเจ้าจะยังไม่ชอบในตัวข้าตอนนี้.ก็ไม่เป็นไรดอก,มิมีทางที่จะมีคนที่แข็งใจกับสตรีที่งดงามเช่นข้าได้!!”
“ข้าคงมืดบอดถ้าข้าชื่นชอบเจ้า!”
‘เนี่ยหลี่’พูดขึ้นอย่างรวดเร็วและเดินออกไป
สตรีนางนี้คงหวังอะไรมากกว่า!
แน่นอน,’เนี่ยหลี่’ไม่คิดว่า ‘ฮูหยาน หลานเร่อ’จะตกหลุมรักเขาจริงๆ,เธอเพียงแค่อยากที่จะเล่นสนุก.เขาคาดการได้ว่าเมื่อเธอหมดความสนใจเธอก็ยอมแพ้และจากไปเอง‘เนี่ยหลี่’วิ่งมายังข้างๆ’เย่จื้อหวิ๋น’.ไม่ว่าจะเป็นในชาติที่แล้วหรือชาตินี้,’เย่จื้อหวิน’นั้นเป็นคนที่เขารักมากที่สุด.สาวๆที่อยู่ข้าง’เย่จื้อหวิ๋น’ยิ้มและมองมายัง’เนี่ยหลี่’และเริ่มที่จะคุยเบาๆ
“นี่เป็นคนที่ ฮูหยานหลานเร่อ กำลังไล่ตาม?”
“เขาก็ดูค่อนข้างหน้าตาดีนะ”
“การจับคู่กับฮูหยานหลานเร่อช่างเหมาะสม”
หลังจากได้ยินคำสนทนา,’เนี่ยหลี่’ถึงกับเหงื่อตกเลยทีเดียว
‘ย่อจื้อหวิ๋น’หันศรีษะของเธอ,และมอง’เนี่ยหลี่’อย่างมีความสุข,พร้อมพูดเบาๆว่า
“เจ้าไม่ไปกับฮูหยานหลานเร่อ รึ!”
“จื้อหวิ๋น,เจ้าก็รู้ว่าข้าไม่ได้มีอะไรกับ ฮูหยานหลานเร่อ”
‘เนี่ยหลี่’พูดอย่างขมขื่น ‘ฮูหยานหลานเร่อ’ช่าง..น่ารำคาญยิ่งนัก,ถ้า’เย่จื้อหวิ๋น’นั้นเข้าใจอะไรผิด,เข้าคงจะรู้สึกเสียใจ
“แล้วเจ้ามีสิ่งใดกับข้าด้วยงั้นรึ! ก็ไม่นิ?”
‘เย่จื้อหวิ๋น’ส่ายหัวพรางเดินไป ที่มุมปากของเธอเผยอขึ้นมาเล็กน้อย,เผยให้เห็นถึงรอยยิ้ม.เธอค่อนข้างมีความสูขที่ได้เห็นความขับข้องใจที่อยู่บนหน้าของ’เนี่ยหลี่’
‘เนี่ยหลี่’เปิดปากที่จะพูด แต่ก็มิได้เอ่ยอะไรออกมา มองไปยังด้านหลังของ’เย่จื้อหวิ๋น’แล้วเขารู้สึกหดหู่ใจยิ่งนัก.เมื่อไหร่เขาจะได้เป็นเหมือนดังชาติที่แล้ว,ที่ได้กอดกับสาวสวยด้วยมือของเขา? ความหวังของเขานั้นยังคงอีกยาวไกล
เขาต้องยกระดับความแข็งแกร่งของเขาก่อนเป็นอันดับแรก,อีกไม่นาน,เมืองกลอลี่จะโดนโจมตีโดยสัตว์อสูร.แม้ปู่ของ’เย่จื้อหวิ๋น”,เขาเป็นถึงระดับร่างทรงอสูรในตำนานเขายังต้องสิ้นชีพในการสู้รบ
ถ้าอย่างนั้น,’เนี่ยหลี่’จะต้องไปให้ถึงระดับตำนานก่อนการสู้รบจะมีขึ้น,นี่ช่างเป็นเรื่องที่ท้าทายอย่างสูงด้วยเวลาที่ไม่มาก
เขาจะต้องใช้ทุกวิถีทางเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตัวเขา.ซึ่งรวมถึงเหตุที่เขาต้องเดินทางมายังเมืองกล้วยไม้โบราณแห่งนี้.เขาจะต้องนำตะเกียงภูติพรายกลับไปให้ได้
ไม่กี่วันหลังจากนั้น,’เนี่ยหลี่’พยายามที่จะรวมพลังวิญญาณแห่งจิตที่เขาได้รับมาจากการต่อสู้กับ’ชูหยวน’,ถึงอย่างไรก็ตาม ‘ฮูหยานหลานเร่อ’นั้นช่างน่ารำคาญนัก.
เมื่อ’เนี่ยหลี่’เริ่มที่จะบ่มเพาะพัง เธอมักจะมายืนคุมอยู่ข้างๆเสมอ,’เนี่ยหลี่’นั้นแทบจะไปใหนไม่ได้.ด้วยเหตุนี้,’เนี่ยหลี่’นั้นไม่สามารถที่จะทำตัวไม่สนเธอได้สักเท่าใด
เดินผ่านแนวเทือกเขามา 2 วันและผ่านเข้ามาส่วนลึกของหุบเขา,และพื้นที่ที่ไม่คุ้นเคย,ในที่สุด,ก็มาถึงจุดหมาย
เศษเสี้ยวแห่งนี้นั้นเป็นของที่ตกทอดมาจากเมืองโบราณ,ที่มีขนาดโดยรอบ 100 ไมล์,เกือบจะทั้งหมดนั้นปกคลุมไปด้วยต้นไม้ และมีผนังสีดำที่ยื่นออกมา.
เสียงคำรามของสัตวอสูรได้ยินเป็นระยะภายในสถานที่แห่งนี้ สัตว์อสูรเหล่าณ ที่นี้นั้นมีระดับระดับทองลงมา.ส่วนมากสัตว์ที่อาศัยอยู่ณ ที่แห่งนี้นั้นจะเป็นระดับทองแดงและระดับเงิน
ซากปรักหักพังเหล่านี้นั้นมาจากยุคมืด ซึ่งเรื่องรวมยังคุลมเครือเป็นเมืองในยุคที่รุ่งเรืองของมนุษย์ในยุคนั้น
ดูจากซากความเสียหายของกำแพงและมีโครงกระดูกระจัดกระจายโดยรอบ,ทุกๆคนนั้นอดที่จะคิดไม่ได้ว่าโดนโจมตีอย่างรุนแรงมาก.ถ้าเมืองกลอรี่โดนโจมตีด้วยสัตว์อสูรเหมือนกัน,คงจะมีสภาพไม่ต่างจะสถานที่แห่งนี้เป็นแน่.สิ่งที่หลงเหลือไว้คงมีแต่กระดูกและซากปรักหักพัง ทุกๆที่
การโจมตีอย่างรุ่นแรงของสัตว์อสุรในช่วงยุคมืดนั้นมนุษย์นั้นแทบสูญสิ้น.คนที่โชคดีเหลือรอดมาได้จากการโจมตีของสัตว์อสูรมีเพียงเล็กน้อย.แต่ถึงอย่างงั้นก็ตาม
ความรู้และอารยธรรมทั้งหลายก็ได้หายไปพร้อมกับภัยพิบัติแทบทั้งหมด เช่น เทคนิคในการบ่มเพาะพลัง,ศิลปะการต่อสู้,และรูปแบบของคาถาอาคมทั้งหมดนั้นล้วนแล้วแต่ไม่สมบูรณ์ ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่ายังมีสิ่งที่เหลือและตกทอดมา รอให้พวกเขาไปเจออยู่ในซากปรักหักพังนั่นเอง
สิ่งที่’เนี่ยหลี่’ต้องการนั้นเป็นตะเกียงภูติพราย,เป็นไอเทมที่ทรงพลังมากเป็นจิตวิญญาณอสูรระดับตำนานที่ถูกไว้ตั้งแต่ยุคมืด!!
ที่มาจาก