ตอนที่แล้วตอนต่อไปเมื่อ’เนี้ยหลี่’ได้ทำการฝึกฝนมากขึ้น เขาก็ยิ่งอยากจะรู้ถึงความสามารถในการต่อสู้ของแพนด้าเขี้ยวอสูรมากขึ้นด้วยแต่ทันในนั้นเอง
ก็มีคนสองคนปรากฏกายออกมาอย่างรวดเร็วจากป่าฝั่งตรงข้าม“หืมมม ?”
‘เนี้ยหลี่’ขมวดคิ้ว ยืนนิ่งและมองไปทางนั้น
ฟึ่บ ! ฟึ่บ !
ทั้งสองคนหยุดตรงหน้า’เนี้ยหลี่’, เขาทั้งคู่คือเนี้ย’เสี่ยวเฟิง’ และเนี้ย’เสี่ยวรี่’
“เจ้าเป็นใคร? ถึงกล้าบังอาจบุกรุกเข้ามาในตระกูลบันทึกสวรรค์ของเรา!”
‘เนี้ยเสี้ยวเฟิง’กับ’เนี้ยเสียวรี่’ กล่าวพร้อมจ้องไปยังร่างของ’เนี้ยหลี่’ เพราะว่าหลังจากที่รวมร่างกับแพนด้าเขี้ยวอสูรแล้ว ร่างกายของ’เนี้ยหลี่’เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน เขาตัวใหญ่ขึ้น ผิวหนังก็ปกคลุมไปด้วยขนสีดำและสีขาว ดังนั้นจึงไม่แปลกนักที่ทั้งสองคนจะจำ’เนี้ยหลี่’ไม่ได้
“พวกเจ้านั่นเอง !”
‘เนี้ยหลี่’กล่าวโดยยังยืนอยู่ที่เดิม
สองพี่น้องคู่นี้ชอบแกล้งเขาในชาติที่แล้ว แต่มันก็เป็นเพราะเรื่องความขัดแย้งภายในตระกูล ระหว่างแต่ละกิ่งตระกูล อย่างไรก็ตาม ในวาระสุดท้ายของเมืองกลอรี่ ทั้งคู่ก็ได้ยืนหยัดต่อสู้กับอสูรปิศาจที่บุกเข้ามาในเมืองจนสิ้นชีพ
ดังนั้น’เนี้ยหลี่’จึงไม่คิดจะทำร้ายพวกเขา ยิ่งไปกว่านั้น ฐานะของพวกเขาในตระกูล ก็ไม่สามารถเทียบกับ’เนี้ยหลี่’ในตอนนี้ได้เลย
และ’เนี้ยหลี่’เองก็ไม่ได้คิดว่าทั้งคู่เป็นศัตรูด้วยซ้ำ ร่างกายของเนี้ยหลี่หดลงอย่างรวดเร็ว และกลายเป็นรูปลักษณ์เดิม“ข้าเอง !”
‘เนี้ยหลี่’ตอบรับ
“เนี้ยหลี่ ? นั่นเจ้าหรือ?”
‘เนี้ยเสี่ยวเฟิง’และ’เนี้ยเสี่ยวรี่’จ้องมองเนี้ยหลี่ด้วยความประหลาดใจ มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายได้ยากสำหรับพวกเขา หรือว่าภาพที่เขาเห็นก่อนหน้านี้จะเป็น ‘เนี้ยหลี่’ที่รวมกับวิญญาณปิศาจ ? เมื่อมองไปที่ซากหัก ๆ ของต้นไม้พวกนั้น นัยน์ตาของพวกเขาก็ฉายแววออกถึงความกลัวขึ้นมาในทันที
พวกเขาพึ่งทราบว่า’เนี้ยหลี่’พึ่งจะได้เลื่อนขั้นเป็นร่างทรงอสูรระดับบรอนซ์ทองแดง 1 ดาว พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าตอนนี้ ‘เนี้ยหลี่’จะกลายมาเป็นร่างทรงอสูรระดับซิลเวอร์ได้รวดเร็วถึงเพียงนี้ สถานการณ์ตรงหน้าทำให้พวกเขารู้สึกงุนงงเป็นอย่างมาก
ในช่วงเวลาไม่นานมานี้, ‘เนี้ยเหว่ย’ได้สูญเสียตำแหน่งผู้อาวุโสของตระกูลไป ทำให้สถานะของพวกเขาสองพี่น้องในตระกูลด้อยลงด้วย ถึงแม้เรื่องนี้จะทำให้พวกเขาหดหู่ใจเป็นอันมาก แต่พวกเขาก็ไม่ได้คิดจะแก้แค้นอะไร พวกเขาเพียงแค่หงุดหงิดและไม่เข้าใจสถานการณ์เท่านั้น อีกทั้งมีข้อห้ามระบุไว้ตั้งแต่ก่อตั้งตระกูล ว่าห้ามมิให้กิ่งตระกูลภายในตระกูลบันทึกสวรรค์ต่อสู้กันเอง หากผู้ใดฝ่าฝืนจะต้องได้รับโทษทัณฑ์อย่างหนัก
ยิ่งไปกว่านั้น ในตอนนี้ สถานะของ’เนี้ยหลี่’ในตระกูลนั้น หาคนเทียบได้ยากยิ่งนัก ตั้งแต่ที่’เนี้ยไฮ้’ประกาศว่า ยาบำรุงต่าง ๆ ที่เขาแจกจ่ายให้แก่คนในตระกูลนั้น ทั้งหมดได้มาจาก’เนี้ยหลี่’ และ’เนี้ยไฮ้’เองก็สนับสนุน’เนี้ยหลี่’อย่างเห็นได้ชัด
ไม่ว่าใครก็ตามที่สร้างคุณประโยชน์ให้ตระกูลมหาศาลขนาดนี้ ก็สมควรได้รับการยกย่อง
ยิ่งมาในตอนนี้ ที่พวกเขาทราบว่า ‘เนี้ยหลี่’ได้ฝึกฝนไปจนถึงระดับซิลเวอร์แล้วนั้น พวกเขาก็ยิ่งชื่นชมในตัว’เนี้ยหลี่’มากขึ้นอีก
ทางด้าน’เนี้ยหลี่’นั้น เมื่อถูกรบกวนการฝึก เขาก็ไม่มีอารมณ์ที่จะฝึกต่อ หลังจากที่จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้ว เขาจึงตัดสินใจที่จะกลับที่พัก
เมื่อ’เนี้ยเสี่ยวรี’และ’เนี้ยเสี่ยวเฟิง’เห็นดังนั้น จึงทราบได้ว่า’เนี้ยหลี่’รู้สึกไม่พอใจในการกระทำของพวกเขา ถึงแม้ว่าด้วยสถานะของ’เนี้ยหลี่’ในตอนนี้จะสูงขนาดไหน แต่’เนี้ยหลี่’ก็ไม่ได้จัดการกับพวกเขาสองพี่น้องที่เคยแกล้ง’เนี้ยหลี่’เอาไว้
ซึ่งนับว่าพวกเขาโชคดีมากแล้ว แต่พวกเขาก็ยังไม่สบายใจที่จะเห็น’เนี้ยหลี่’กลับไป เพราะถูกรบกวนโดยพวกเขาแบบนี้
ทันใดนั้นเอง ‘เนี้ยเสี่ยวรี่’จะรีบรุดเข้ามาพร้อมกับพูดว่า
“เนี้ยหลี่ โปรดรอก่อน !”
“มีอะไรงั้นรึ ?”
‘เนี้ยหลี่’หันกลับมาและมองไปที่สองพี่น้อง
‘เนี้ยเสี่ยวรี่’หน้าแดง พร้อมกับอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ไปสักพักหนึ่ง พร้อมกับพูดออกมาว่า
“เนี้ยหลี่ พวกเราขอโทษเจ้าด้วยสำหรับเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ พวกเราต้องขอโทษจริง ๆ !!”
‘เนี้ยเสี่ยวเฟิ่ง’ก็ก้มหัวของเขาลงเล็กน้อย พร้อมกับกล่าวว่า
“หากเจ้าต้องการแก้แค้นพวกเราพวกเราก็จะไม่ขัดขืน”
ถึงแม้ว่า’เนี้ยเสี่ยวรี่’กับ’เนี้ยเสี่ยวเฟิง’จะกร่างกับเขาไปสักนิด ในชาติที่แล้ว แต่พวกเขาก็เป็นคนที่ ในยามที่ตระกูลบันทึกสวรรค์เกิดปัญหา พวกเขาก็พร้อมที่จะอาสาเข้ามาช่วย
ดังนั้น มันจึงเป็นเหตุผลที่’เนี้ยหลี่’ไม่อยากจะสร้างความยุ่งยากให้แก่พวกเขา และเมื่อ’เนี้ยหลี่’ได้ฟังคำขอโทษจากปากของสองพี่น้องคู่นี้แล้ว เขาก็ยิ้มออก พร้อมกับโบกมือเล็กน้อย และพูดว่า
“ข้าให้อภัยพวกท่านทั้งสอง”
เมื่อได้ยิน’เนี้ยหลี่’พูดดังนั้น ‘เนี้ยเสี่ยวเฟิง’และ’เนี้ยเสี่ยวริ’ถึงกับมึนงงไปชั่วขณะหนึ่ง พวกเขาไม่คิดเลยว่าเนี้ยหลี่จะให้อภัยพวกเขาง่ายขนาดนี้ พวกเขาไม่รู้จะทำตัวอย่างไรต่อสถานการณ์นี้เลย
‘เนี้ยหลี่’กล่าวต่อไปอีกว่า
“ข้าไม่ใช่คนที่ใจร้ายใจดำขนาดนั้น แล้วข้าได้ยินมาว่าเนี้ยไฮ้ไม่ได้แบ่งยาบำรุงให้กับพวกเจ้า สาเหตุเพราะพวกเจ้าไม่ถูกกับข้า”
ทันใดนั้นเอง ‘เนี่ยหลี่ ก็นำยาบำรุงจำนวนหนึ่งออกมาจากแหวนมิติของเขา
แล้วก็โยนมันไปให้กับ’เนี่ยเสี่ยวเฟิง’และ’เนี่ยเสี่ยวรี่’ และกล่าวว่า“นี่คือส่วนของเจ้า คิดซะว่าเป็นของขวัญจากข้าก็ได้”
เมื่อพูดจบ ‘เนี้ยหลี่’ก็หันหลังกลับและเดินจากไปอย่างช้า ๆ
‘เนี้ยเสี่ยวเฟิง’และ’เนี้ยเสี่ยวรี่’มองที่ยาบำรุงในมือของพวกเขา
พร้อมกับมองไปที่ร่างของ’เนี้ยหลี่’ที่กำลังจากไป พวกเขาก็อดที่จะตื้นตันใจไม่ได้“ถึงแม้พวกเราจะแกล้งเขาไว้มากขนาดนั้น เนี้ยหลี่ก็ยังมีน้ำใจที่จะแบ่งยาพวกนี้ให้กับพวกเรา!! เมื่อก่อนนี้พวกเราไม่น่าทำสิ่งแย่ ๆ กับเขาเลย”
‘เนี้ยเสี่ยวเฟิง’รำพึงรำพัน พร้อมกับกล่าวโทษตัวเอง ยิ่งมองเห็น’เนี้ยหลี่’กำลังเดินจากไป เขาก็ยิ่งรู้สึกผิด
“ใช่แล้ว หากเปรียบกับเนี้ยหลี่แล้วพวกเรามันช่างน่าละอายยิ่งนัก”
“พี่ใหญ่เนี่ยหลี่ช่างเป็นคนที่จิตใจกว้างขวาง นอกจากเขาจะไม่แก้แค้นพวกเราแล้ว เขายังมอบยานี่ให้พวกเราอีก ข้าอดที่จะรู้สึกผิดไม่ได้จริง ๆ !”
‘เนี้ยเสี่ยวเฟิง’กล่าวบ้าง
‘เนี้ยเสี่ยวเฟิง’และ’เนี่ยเสี่ยวรี่’ยังเด็กนัก พวกเขาอาจจะก้าวร้าวไปบ้าง แต่ตัวตนจริง ๆ ของพวกเขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ในครั้งนี้ พวกเขาทั้งคู่รู้สึกผิด และขอโทษ’เนี้ยหลี่’จากใจจริง พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่า’เนี้ยหลี่’จะมีใจกว้างขวางต่อพวกเขามากขนาดนี้ พวกเขารู้สึกผิดต่อ’เนี้ยหลี่’อย่างมาก หากในอนาคตเนี้ยหลี่ต้องการให้พวกเขาไปทำไร พวกเขาจะไม่มีทางปฏิเสธอย่างแน่นอน !
เมื่อถึงยามค่ำ ในสวนหลังบ้านของ’เนี้ยหลี่’ พลังงานวิญญาณอันบริสุทธิ์ได้แผ่ออกมาจากหม้ออสูรฝันร้ายเนี้ยหลี่เองก็ดูดกลืนพลังงานนั้นอย่างไม่หยุดยั้ง และเปลี่ยนพลังงานเหล่านั้นให้มาเป็นของเขาเอง
‘เนี้ยหลี่’รู้สึกได้ว่าระดับพลังของเขาได้เพิ่มขึ้นไปอีกระดับแล้วในขณะที่เนี้ยหลี่กำลังฝึกฝนอยู่นั่นเอง ก็มีใครบางคนเคาะประตูขึ้น
“เข้ามาได้ !” ‘เนี้ยหลี่’ตะโกนกลับไปแต่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม
หลังจากนั้นสักครู่ ก็มีคนกลุ่มหนึ่งรีบร้อนเดินเข้ามา คนที่เดินนำเข้ามานั้นคือ’เนี้ยไฮ้’ ตามมาด้วย’เนี้ยอิ้ง’และเหล่าผู้อาวุโสคนอื่น ๆ
รวมทั้งบิดาเนี้ยหมิง และลุงของเขา’เนี้ยไค’ ด้วย‘เนี้ยหลี่’มองด้วยความแปลกใจ และพลางถามว่า
“เกิดอะไรขึ้นงั้นรึ ? ทำไมพวกท่านถึงมากันเยอะถึงเพียงนี้?”
เมื่อพวกเขาเห็น’เนี้ยหลี่’ไม่ลุกขึ้นแสดงความเคารพต่อ’เนี้ยไฮ้’ แถมยังถามคำถามย้อนกลับไปที่’เนี้ยไฮ้’ ผู้เป็นผู้น้ำตระกูลอีก สิ่งนี้ทำให้’เนี้ยหมิง’และ’เนี้ยไค’อดรู้สึกกังวลไม่ได้ พวกเขารีบมองไปที่’เนี้ยไฮ้’ และพบว่า’เนี้ยไฮ้’ไม่ได้ถือโทษโกรธอันใด พวกเขาก็สบายใจ
พวกเขายังแอบคิดกับตัวเองว่า
“เมื่อกลับไป ข้าคงจักต้องอบรบเนี้ยหลี่สักหน่อยแล้ว”
ถึงแม้ว่าเนี้ยหลี่จะมีสถานะสูงเพียงใด
เขาก็ไม่ควรทำตัวกร่างเช่นนี้ แต่ควรจะสุขุมให้มากกว่านี้นั่นคือเด็กคนนั้นที่ครั้งหนึ่งเคยนับถือ’เนี้ยไฮ้’ด้วยความเคารพจริง ๆ น่ะหรือ ?
‘เนี้ยหลี่’ในวันนี้ไม่เหมือนในอดีต ในตอนนี้ แม้แต่ร่างทรงอสูรระดับตำนาน เขาก็อาจจะไม่ได้รู้สึกเคารพเลยด้วยซ้ำเพราะในชาตินี้ เขาจะต้องกลายมาเป็นจักรพรรติของเหล่ามนุษย์ และเขาจะไปต่อสู้กับจักรพรรดิปราชญ์ และช่วยเมืองกลอรี่ให้พ้นจากภัยพิบัติให้ได้ แต่อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเพียงก้าวแรกของเขาเท่านั้น
ประสบการณ์ของ’เนี้ยหลี่’มากกว่าทุกคนในเมืองกลอรี่รวมกันเสียอีก!
จบตอน…
แปลโดย – มินนี่ งิงิ แปลตรงไปปะนี้
-.-ที่มา: