ตอนที่แล้วตอนต่อไป“จื้ออวิ้น หลบไป!”
‘เนี่ยลี่’ ตะโกน
‘เนี่ยลี่’ปล่อยพลังภายในที่แท้จริงออกมา จนพลังวิญญาณพุ่งถึงขีดสุด..เขารู้สึกถึง พลังอันแข็งแกร่งออกมาจากร่างของ ‘เนี่ยลี่’ ‘เอียเซิ่ง’ จ้องมองอย่างประหลาดใจ โดยไม่อาจละสายตา
‘เนี่ยลี่’ เจ้าอายุ เท่าไหร่กันแน่ ? การที่พลังจะก้าวมาถึงในระดับนี้ได้ และสะกดพลังนี้เอาไว้พรสวรรค์ของเค้ามักทำให้ทุกคนประหลาดใจ
แต่ถึงอย่างนั้น เค้าก็ยังมอง’เนี่ยลี่’ ด้วยสายตาอันเย็นชา
“เนี่ยลี่ ไม่นะ ได้โปรดหยุด เถอะนะทั้งสองคน!”
‘เอียจื้ออวิ้น’ ตะโกนห้ามด้วยน้ำตาที่เต็มใบหน้า
‘เนี่ยลี่’ มองไปที่หน้า’เอียเซิ่ง’ ด้วยสายตาที่เย็นชา แล้วพูดขึ้นว่า
“คนอย่างท่าน ยังคู่ควรจะเป็นพ่อคนอีกเหรอ? ตั้งแต่เด็ก ท่านเคยห่วงใย จื้ออวิ้นบ้างไหม? ท่านได้แต่สั่งให้เธอฝึก ฝึก ฝึกแล้วอะไรบ้างที่ท่านได้ทำเพื่อเธอ? ในใจของเธอมีแต่ความเหงาท่านเคยรับรู้บ้างหรือเปล่า? ในโรงเรียนเธอไม่มีแม้แต่เพื่อนแท้สักคน ในที่พักของท่านเจ้าเมืองไม่ว่าจะเป็นท่าน หรือ เจ้าแก่ผายลม เอียมัวทุกคนก็วุ่นอยู่แต่กับเรื่องของตัวเอง ท่านไม่เคยแสดงความห่วงใยแม้เพียงสักเล็กน้อยให้กับจื้ออวิ้น! ข้ากับจื้ออวิ้น เรา เป็นเพียงแค่เพื่อนที่ดีต่อกัน แม้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างข้ากับจื้ออวิ้น สามารถทำให้ท่านสามารถฆ่าคนได้ โดยที่หน้ามืดตามัว?แล้วท่านเคยสนใจบ้างไหมว่า จื้ออวิ้น จะรู้สักยังไง? ว่าสิ่งที่ท่านห่วงใยมีเพียงแค่ชื่อเสียงของ[ตระกูลวายุเหมันต์]!”
“เจ้าเด็กเหลือขอสิ่งที่เจ้าพูดมาล้วนแสวงหาความตายมาสู่เจ้า!อะไรที่ทำให้เจ้ากล้ามาสามหาวต่อหน้าข้าอย่างนี้?!”
‘เอียเซิ่ง’ โกรธยิ่งกว่าเดิม
เขาพ่นลมหายใจออกมาอย่างรุนแรง และ มีคลื่นพลังวิญญาณ ออกมาจากร่างกายของเข, พลังวิญญาณ ค่อย ๆ รุนแรงขึ้น และกระแทกเข้าใส่เนี่ยลี่ จากทุกทิศทาง
ตูม!
‘เนี่ยลี่’ ปลิวไปข้างหลัง
ตูม! ตูม! ตูม!’
พลังวิญญาณของ’เนี่ยลี่’ ถูกโจมตีกระหน่ำอย่างต่อเนื่อง จากพลังวิญญาณของ ‘เอียเซิ่ง’ ก่อให้เกิดการระเบิดกลางอากาศ จนปีกของเขาสลายไป
เป็นอีกครั้งที่ร่างกายของเนี่ยลี่กระเด็นขึ้นไปบนฟ้า และมีบาดแผลทั่วไปทั้งร่างกายของ’เนี่ยลี่’
ถ้าหากว่าข้านั้นกลัวตาย ข้าก็คงเป็นเพียงคนขี้ขลาด แม้ว่าข้าจะตาย ข้าก็ยังจะพูดมันเช่นเดิม! ท่านเป็นเจ้าเมืองแล้วมันเป็นไงหล่ะ? มันไม่ได้อยู่ในสายตาของข้าเลย ไม่ว่าท่านจะเป็นร่างทรงอสูร ระดับ แบล็คโกลด์ แล้วไงหล่ะ?“ถ้าหากข้ามีเวลาสักปีนึง ข้าสามารถที่จะชนะท่านได้! แล้วพ่อของท่านจะได้เห็นการมีอยู่ของร่างทรงอสูรระดับตำนาน คนต่อไป!”
‘เนี่ยหลี่’ พูดทั้งที่ร่างกายของเค้าบาดเจ็บไปทั้งตัว
‘เนี่ยหลี่’ลืมตาแทบไม่ขึ้น เขาถ่มน้ำลายแล้วพูดว่า
“ให้ตายเหอะ ถึงท่านจะอยากต่อสู้กับข้าตอนนี้ แม้ว่าข้าจะตาย ข้าก็จะกลับมา ด้วย [เคล็ดคืนกลับวิญญาณ] เพื่อสั่งสอนบทเรียนแก่ท่าน!”
ถ้าหากใช้ [เคล็ดคืนกลับวิญญาณ] ทั้งสองฝ่ายก็จะต้องบาดเจ็บหนัก ‘เนี่ยหลี่’ ไม่ได้ต้องการที่จะทำให้ เอียจื้ออวิ้น หัวใจสลาย เพราะถึงอย่างไรเค้าก็คือพ่อของเธอ
“หนึ่งปีงั้นเหรอ?”
เจ้าคิดว่าจะชนะ ร่างทรงอสูรระดับ แบล็คโกลด์ ได้ภายในหนึ่งปีเนี่ยนะ?’เอียเซิ่ง’ มองไปที่’เนี่ยหลี่’ อย่างเย็นชาและขบขัน เค้าแสยยิ้มอย่างเหยียดหยาม
“ทำไมหล่ะ? ท่านกล้าลองดูไหม”
‘เนี่ยลี่’ ใช้มือทั้งสองข้างจับที่สะโพกของเค้า. (เท้าสะเอวนะแหละ ตุ๊ดเชียว) ตอนนี้ความอดทนของ’เนี่ยลี่’ถึงขีดจำกัดแล้ว(โกรธมาก) แล้วชี้ไปที่หน้าของ ‘เอียเซิ่ง’ แล้วพูดว่า
“ให้เวลาข้าหนึ่งปี แล้วข้าจะเหยียบท่านนอนจมใต้ฝ่าเท้าของข้า”
“หมดเรื่องที่จะพูดแล้วใช่ไหม ถ้าหากเจ้าสามารถเอาชนะข้าได้ภายในหนึ่งปี ข้าก็จะไม่เอาเรื่องกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้
ส่วนเจ้า เอียจื้ออวิ้น!”‘เอียเซิ่ง’ กวาดสายตามายัง ‘เอียจื้ออวิ้น’ ดวงตาของเค้ามองเธออย่างอ่อนโยน แต่ก็กลับพูดด้วยความเย็นชาว่า
“ถ้าหากภายในปีนี้ เจ้าไม่สามารถเลื่อนระดับไปจนถึงระดับโกลด์ได้ เจ้าทั้งคู่จะไม่ได้รับการอนุญาตให้เจอกันได้อีก! “
‘เอียเซิ่ง’ กระแทกพลังวิญญาณเข้าใส่ร่างของ’เนี่ยลี่’ ทำให้’เนี่ยลี่’กระเด็นไปอีกครั้ง แล้วก็ค่อย ๆ หันหลังเดินจากไป พร้อมกับพูดว่า
“อย่าลืมสิ่งที่ข้าพูดในวันนี้”
ตูม!
พลังวิญญาณของ’เนี่ยลี่’ ถูกกระแทกกระจัดกระจาย อวัยวะภายในของเขาได้รับบาดเจ็บบางส่วน แต่ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบร้ายแรงถึงชีวิต เขาถอนหายใจอย่างรุนแรง ในบางเวลา เค้ารู้สึกเหมือนความตายกำลังจับจ้องเขาอยู่
การโจมตีครั้งสุดท้ายของ ‘เอียเซิ่ง’ มันรุนแรงกว่าพลังของระดับ แบล็คโกลด์ ทั่ว ๆ ไป ‘เอียเซิ่ง’ ก้าวไปถึงระดับสูงสุดของ ระดับ แบล็คโกลด์ แล้วกำลังจะขึ้นสู่ระดับ ตำนาน
“พักได้อย่างสบายใจแล้วสินะ ฉันจะไม่มีวัน คืนคำพูดของตัวเอง (เพราะนี่คือวิถีนินจาของฉัน เอ๊ย ผิดเรื่อง)”
‘เนี่ยลี่’มองไปที่ข้างหลังของเอียเซิ่ง แล้วพูดอย่างหนักแน่น
‘เนี่ยลี่’มองดู ‘เอียเซิ่ง’ ค่อย ๆ เดินออกไป แล้ว’เนี่ยลี่’ ก็รู้สึกสงสัยอะไรบางอย่างเดิมคิดว่าเอียเซิ่งจะฆ่าเขาเพื่อปกป้องชื่อเสียงของ[ตระกูลหิมะเหมันต์] เขาไม่คิดเลยว่า’เอียเซิ่ง’ จะปล่อยให้เค้ารอดกลับไปแบบนี้
ที่มา: