ตอนที่แล้วตอนต่อไป‘เนี้ยหลี่’จงใจยั่วยุ’เอียเซิ่ง’ ก่อนหน้านี้ที่ลานบริเวณหน้าตึกของ’เอียจืออวิ้น’ เขาถูก’เอียเซิ่ง’อัดจนมีสภาพน่าอนาถนัก’เนี้ยหลี่’จดจำมันได้เป็นอย่างดี ตอนนี้นั้นเขามีโอกาสที่จะชำระหนี้เรื่องนั้นแล้ว
ถ้าเจ้าคือพ่อ’เอียจืออวิ้น’ข้าจะสั่งสอนเจ้าในนามตัวแทนของ’เอียจืออวิ้น’ ‘เอียซิว’ พยายามประนีประนอมกรณีพิพาท แต่เจอวาจาของ’เนี้ยหลี่’ทำให้ถึงกับสำลัก เขานั้นอับอายยิ่งนัก
‘เอียเซิ่ง’ถอนลมหายใจ“ ข้าจะลองทดสอบกำลัง อาณาเขตหมื่นสัตว์อสูรของเจ้ามันจะแน่แค่ไหน!”
“ท่านเจ้าเมือง ข้าจะพูดให้ชัดเจนว่ามันไม่ไม่อาณาเขตหมื่นสัตว์อสูร แต่มันคือ อาณาเขตสังหารขนาดย่อย ของ อาณาเขตหมื่นสัตว์อสูร ถ้าอาณาเขตสัตว์อสูรเสร็จเรียบร้อย ท่าน………..”
‘เนี้ยหลี่’ชำเลืองมองด้วยหางตามายังเอียเซิ่ง ส่ายหน้าของเขาและกล่าวว่า
“ ท่านไม่ไหวหรอก”
‘เอียเซิ่ง’โกรธจัดจนเคราของเขาสั่น เขาอยากจะเข้าไปบีบคอ’เนี้ยหลี่’ แต่ในฐานะที่เป็นเจ้าเมือง เขายังคงต้องอดทนอดกลั้นเอาไว้ เขาไม่สามารถที่จะทำสิ่งใดกับ’เนี้ยหลี่’ได้ นอกจากต้องการให้เนี้ยหลี่ช่วย เพราะว่ายังมีผู้เชี่ยวชาญระดับปรมาจารย์คอยหนุนหลัง’เนี้ยหลี่’ หลายท่าน
“จะเกิดอะไรขึ้นถ้าข้าทำลายอาณาเขตสังหารของเจ้า?”
‘เอียเซิ่ง’เป็นร่างทรงอสูรระดับแบล็คโกลด์ เป็นธรรมดาที่ต้องหยิ่งในศักดิ์ศรี ของตัวเองอยู่แล้ว อย่างไรก็ตามเขาจะสามารถทนต่อการยั่วยุของ’เนี้ยหลี่’ได้หรือไม่?
“ถ้าเจ้าทำลายอาณาเขตสังหารนี้ได้ ข้าจะเรียกท่านว่าพ่อ”
‘เนี้ยหลี่’พูดพร้อมถอนหายใจ
‘เอียเซิ่ง’มองมายัง’เนี้ยหลี่’ พร้อมกับมีความคิดที่ว่า ‘เนี้ยหลี่’ต้องการจะเรียกเขาว่าพ่อใช่หรือไม่? ถึง’เนี้ยหลี่’จะยินดี แต่เขาไม่! หรือเจ้าต้องการจะใช้โอกาสนี้แต่งงานกับลูกสาวข้า!
‘เอียเซิ่ง’เปล่งวาจา
“ถ้าข้าทำลายอาณาเขตสังหารนี้ได้ เจ้าจะต้องตีตัวออกห่างจากลูกสาวข้านับแต่บัดนี้”
“ถ้าท่านไม่สามารถทำลาย………….”
‘เนี้ยหลี่’มองไปยัง ‘เอียเซิ้ง’ที่ดูหมิ่นและต้องการทำลายอาณาเขตสังหารย่อยของเขา
“เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับตำนานเหรอ? แม้ว่าผู้เชี่ยวชาญระดับตำนานมาเอง เขายังคงต้องใช้ความพยายามอย่างมากมายนัก ในการที่จะทำลายอาณาเขตหมื่นสัตว์อสูรย่อยของข้า”
‘เนี้ยหลี่’กล่าว
“ถ้า ข้า ไม่สามารถทำลาย……………”
‘เอียเซิ่ง’กล่าว
“ถ้าท่านไม่สามารถทำลายมันลงได้ ท่านต้องไม่แทรกแซงการคบกันของลูกสาวท่านและข้า”
‘เนี้ยหลี่’เปล่งวาจาและมองมาที่เอียเซิ่ง พร้อมกับหัวเราะอยู่ในใจ
“ได้”
‘เอียเซิ้ง’ไม่สามารถทนการยั่วยุจากเด็กบ้าอย่างเนี้ยหลี่ เขาเริ่มเดินไปที่อาณาเขตหมื่นสัตว์อสูรย่อย
“ถ้าต้องการให้อาณาเขตสังหารเป็นคู่ต่อสู้ต้องเข้าไปใกล้มันก่อนมันจึงสามารถแสดงพลังของมันได้อย่างไร้ที่ติ”
‘เนี้ยหลี่’เปล่งเสียงคำราม แรงพลังวิญญาณแผ่ออกมาจากร่างกาย และแขนทั้งสองข้างของเขาอย่างรวดเร็ว เขาทำมือเป็นรูปลักษณ์ต่างๆ ทำให้อาณาเขตหมื่นสัตว์อสูรย่อยทั้งหมดสั่นไหวอย่างรุนแรงในทันที
*ครืนๆ ครืนๆ*
แผ่นดินสั้นสะเทือเลื่อนลั่น
‘เอียเซิ่ง’สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อเขารู้สึกถึงรัศมีพลังอันเกรี้ยวกราดที่แผ่พุ่งออกมา อาณาเขตหมื่นสัตว์อสูรย่อยนี้เป็นของจริง แต่เขาได้เดิมพันกับเนี้ยหลี่เรียบร้อยแล้ว
เขาจะไม่ยอมถอยหลังกลับไปอย่างแน่นอน’เอียเซิ่ง’ถอนลมหายใจอย่างรุนแรง พลังวิญญาณอันสวยงามพลันพวยพุ่งออกมาจากร่างกายของเขา
ร่างกายของ’เอียเซิ่ง’ ขยายใหญ่ขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อเทียบกับร่างเดิมของเขา แขนทั้งสองข้างนั้นมัดกล้ามเนื้อกำลังขยายขึ้น ร่างกายของเขาถูกปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีดำ มีหางขนาดใหญ่โผล่ออกมาจากด้านหลัง ที่หางนั้นมีเปลวเพลิงทมิฬแผดเผามันอยู่
มังกรโลกาเกล็ดทมิฬ
ดวงจิตอสูรที่’เอียเซิ่ง’ผสานรวมแท้จริงแล้วมันคือ มังกรโลกาเกล็ดทมิฬ! มังกรโลกาเกล็ดทมิฬนั้นเป็นสายพันธ์มังกรมีชีวิตในหมู่ของสายเลือดมังกรนั้นแบ่งออกเป็นสองวงษ์ตระกูลด้วยกันในหมู่ของดวงจิตอสูรมังกร ดวงจิตอสูรมังกรสายพันธ์สัตว์อสูร อยู่บนจุดสูงสุด แม้ว่าสายพันธ์มังกรมีชีวิตจะด้อยกว่าหนึ่งขั้น แต่เพียงแค่การแบกภาระเพียงส่วนเล็กๆบางส่วนของ สายเลือดมังกร จะต้องมีความแข็งแกร่งอย่างน้อยระดับแบล็คโกลด์เลยทีเดียว
“มังกรโลกาเกล็ดทมิฬ มีอัตราพัฒนาการระดับมหัศจรรย์ เมื่อพิจารณาดูแล้วมันใช้ได้ดีเลยทีเดียว แต่ น่าเสียดายที่เจ้าดันมาติดใจกับอาณาเขตหมื่นสัตว์อสูรย่อย ของข้า”
‘เนี้ยหลี่’คำราม แท่งศิลาเหล่านั้นระเบิดลำแสงแพรวพราวออกมามากมายสว่างไสวไปทั่วทุกสารทิศ
*เสียงดังสนั่นหวั่นไหว!*
ดวงจิตอสูรรอบแท่งศิลากลายร่างออกมา
พวกมันทั้งหมดเป็นดวงจิตอสูรระดับแบล็คโกลด์ แม้ว่าพวกมันจะอ่อนแอเพราะถูกผนึกกับอาณาเขตหมื่นสัตย์อสูรย่อย แต่พวกมันยังคงมีพลังอำนาจเหลือล้น
เมื่อหลายร้อยปีล่วงมานี้ ยังคงมีร่างทรงอสูรระดับแบล็คโกล์ดมากมาย กำลังพยายามรวบรวมดวงจิตอสูร และร่างทรงอสูรระดับแบล็คโกลด์เหล่านั้นต้องการนำดวงจิตอสูรมาใช้ประโยชน์อย่างมีประสิทธิภาพ ดวงจิตอสูรสามารถควบคุมพวกมันได้โดยใช้เทคนิคที่แปลกพิสดาร เหมือนดังเช่นที่ใช้ในอาณาเขตหมื่นสัตว์อสูรสังหารย่อยแห่งนี้
การควบคุมดวงจิตอสูรเหล่านี้นั้นนับเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของนครรุ่งโรจน์เลยทีเดียว
ในการก่อสร้างอาณาเขตหมื่นสัตว์อสูร ตำหนักเจ้าเมือง ต้องนำดวงจิตอสูรระดับแบล็คโกลด์ที่พวกเขานั้นเก็บรวบรวมมายาวนานหลายปีออกมา
*บูม*
จิตอสูรหมีโลกันตร์ระดับแบล็คโกลด์ขนาดยักษ์ สะสมพลังงานเป็นลูกไฟบรรลัยกัลป์ขนาดใหญ่โจมตีใส่ ‘เอียเซิ่ง’ที่ผสานรวมกับมังกรโลกาเกล็ดทมิฬ
*บูมบูมบูม*
แรงพลังวิญาณ ที่สะสมมาอย่างต่อเนื่องแผ่กระจายหมุนวนสร้างคลื่นพลังอันน่ากลัวก่อให้เกิดการระเบิดไปยังบริเวณโดยรอบเป็นวงกว้าง
‘เอียเซิ่ง’รู้สึกหนาวในหัวใจขึ้นมาเลยทีเดียว เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าอาณาเขตหมื่นสัตว์อสูรย่อยแห่งนี้จะสามารถใช้ หมีโลกันตร์ได้ถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์ หมีโลกันตร์นั้นเป็นหนึ่งในพวกดวงจิตอสูรที่แข็งแกร่งมากที่สุดและมันยังควบคุมยากยิ่งนัก
จนถึงวันนี้ยังไม่มีร่างทรงอสูรที่สามารถผสานรวมกับดวงจิตอสูรหมีโลกันตร์ได้สำเร็จสักราย แค่หมีโลกันตร์ตัวเดียวก็เป็นเรื่องที่ยากมากในการที่จะจัดการแล้ว
‘เอียเซิ่ง’ คำรามกึกก้องไปบนท้องนภา เปิดปากของเขาและพ่นเปลวเพลิงทมิฬไปยังหมีโลกันตร์
มังกรโลกันตร์มีอำนาจการกรัดกร่อนของธาตุมืดแฝงอยู่ด้วย ถ้าพ่นโดนอสูรระดับแบล็คโกลด์ใดๆ มันเพียงพอที่จะทำให้ได้รับบาดเก็บหนักเลยทีเดียว ถึงแม้ว่าในหมู่ของดวงจิตอสูร มังกรโลกาเกล็ดทมิฬ จะไม่สามารถเทียบกับหมีโลกันตร์ได้
แต่หลังจาก’เอียเซิ่ง’ได้ผสานกับมังกรโลกาเกล็ดทมิฬ เขาสามารถปลดปล่อยพลังมังกรโลกาทมิฬได้ถึงหนึ่งร้อยห้าสิบเปอร์เซ็นต์ ในขณะที่อาณาเขตหมื่นสัตว์อสูรย่อยนั้นสามารถใช้พลังของหมีโลกันตร์ได้เพียงแปดสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น ในการต่อสู้ครั้งนี้จึงเป็นเรื่องธรรมชาติที่หมีโลกันตร์ ไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของมังกรโลกาเกล็ดทมิฬได้
เมื่อเปลวเพลิงทมิฬเกือบจะถึงตัวหมีโลกันตร์อยู่แล้วก็มีกำแพงวารีตกลงมาในทันใด ล้อมลอบเปลวเพลิงทมิฬนี้เอาไว้
*ฟูมมมมมตูมมมมฉู่วววววววว*
ภายใต้กำแพงวารี เปลวเพลิงทมิฬก็ดับมอดลงอย่างรวดเร็ว
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
‘เอียเซิ่ง’ หัวใจหล่นวูปไปเลยทีเดียว เมื่อมองไปเห็น หนอนจอมทัพขนาดใหญ่ เรืองแสงมันวาวสีน้ำทะเลออกมา มันนั้นพองตัวขึ้นลงพร้อมทั้งพ่นน้ำสีดำออกมา
หนอนจอมทัพวารีทมิฬ!
มันเป็นสายพันธ์ที่น่ากลัวมาก อาศัยอยู่ในพื้นที่บึงโคลน มากกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของร่างกายของมันถูกสร้างมาจากของเหลวสีดำที่มีพิษอย่างมาก และยังเหนียวแน่นมากอีกด้วยแม้ว่ามันจะตายลงนับสิบปี ถ้ามีของเหลวตกลงมาบนร่างกายของมัน มันจะสามารถฟื้นคืนชีวิตขึ้นมาได้อีกครั้ง
‘เอียเซิ่ง’ทราบว่าดวงจิตอสูรพวกนั้นอยู่ในคลังสมบัติของตำหนักเจ้าเมือง อย่างไรก็ตามเขาไม่มีความรู้เกี่ยวกับพวกดวงจิตอสูรที่อยู่ในคลังสมบัติของตำหนักเจ้าเมืองนัก สายพันธ์ดวงจิตอสูรชนิดนี้สังหารได้ยากมาก
หนอนจอมทัพวารีทมิฬระดับแบล็คโกลด์ จะต้องเป็นอย่างน้อยเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับตำนานจึงจะฆ่ามันได้ มันเป็นไปได้อย่างสูงว่ามันจะเป็นมรดกที่ถูกทิ้งไว้จากบรรพชนผู้หนึ่ง
หนอนจอมทัพวารีทมิฬ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เหล่าร่างทรงอสูรระดับแบล็คโกลด์ใดๆจะกำราบมันได้ ถ้ากำราบมันไม่ได้ก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะควบคุมบังคับมันให้ใช้ความสามารถพิเศษได้ แต่ตอนนี้มันถูกควบคุมโดยอาณาเขตหมื่นสัตว์อสูรย่อยแห่งนี้
เมื่อเห็นของเหลวพิษ ที่พ่นออกมา ‘เอียเซิ่ง’ ก็รู้สึกขนหัวลุกขึ้นมาทันที ถ้าโดนมันโจมตีเข้าไปหละก็ ถึงเขาจะไม่ตายก็ต้องมีผิวหนังหลุดลอกออกมาเป็นแผ่นเลยทีเดียว
แต่อาณาเขตหมื่นสัตว์อสูรย่อยแห่งนี้ ยังสามารถควบคุม ดวงจิตอสูรได้มากมาย และมันสามารถเติมเต็มช่วยเหลือซึ่งกันและกันเพื่อฆ่าเหล่าศัตรู เป็นเรื่องที่น่ากลัวจริงๆ แม้ว่ามันสามารถแสดงกำลังออกมาได้เพียงแปดสิบเปอร์เซ็นต์ แต่มันยังคงน่ากลัวเป็นอย่างมากอยู่ดี
เมื่อ’เอียเซิ่ง’ หลบออกจากหนอนจอมทัพวารีทมิฬ เขาตระหนักขึ้นในทันทีว่าตอนนี้นั้นได้ตกอยู่ในวงล้อมของดวงจิตอสูรระดับแบล็คโกลด์เป็นสิบๆตัว
เมื่อมองไปยังดวงจิตอสูรเหล่านั้นก็พบกับ
หมีโลกันตร์ หนอนจอมทัพวารีทมิฬ ปักษาที่เหี่ยวเฉาอสรพิษที่แผดเผา กบพิษ‘เอียเซิ่ง’ไม่เคยคาดคิดเลยว่าคลังสมบัติจะเต็มไปด้วยดวงจิตอสูรระดับแบล็คโกลด์ที่น่ากลัวจำนวนมากมายขนาดนี้
ดวงจิตอสูรเหล่านี้ไม่ใช่แย่งกันแสดงความแข็งแกร่ง แต่มันคือกลุ่มเหล่าดวงจิตอสูรระดับแบล็คโกลด์ที่ช่วยเหลือพึ่งพาอาศัยคอยเติมเต็มซึ่งกันและกัน
*บูม*
ภายใต้วงล้อมของกลุ่มดวงจิตอสูรมากมาย หมีโลกันตร์พบโอกาส จึงตะปบไปที่หน้าอกของมังกรโลกาเกล็ดทมิฬ
*บูม*
มังกรโลกกาเกล็ดทมิฬ ถูกฟาดลงไปกองกับพื้น ‘เอียเซิ่ง’รู้สึกถึงแรงกดอากาศอันหนักหน่วงเพราะหมีโลกันตร์นั้นมีความแข็งแกร่งเกินไป แม้เขาคาดคิดว่าหมีโลกันตร์มีพลังเพียงแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของร่างแท้จริง และพลังความสารถในการป้องกันของมังกรโลกาเกล็ดทมิฬนั้นแข็งแกร่งจนน่ากลัว แต่เอียเซิ่งยังคงถูกฟาดลงไปกองแนบอยู่กับพื้น
‘เอียเซิ่ง’ คำรามและทันใดนั้นเขาก็ปล่อยพลังฝ่ามือขนาดใหญ่ออกมา
ช่วงเวลานั้นเอง อสรพิษที่แผดเผาก็เลื้อยเข้ามาร้อยรัดแขนเอียเซิ่งในทันที ทำให้เขาไม่สามารถที่จะเคลื่อนไหวใช้กระบวนท่าใดๆได้
หมีโลกันตร์คำรามกึกก้องแล้วทุบลงไปที่หัวของมังกรโลกาเกล็ดทมิฬอย่างบ้าคลั่งหลายครั้ง
เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง!!!
การที่หัวของเขาถูกทุบตีอย่างต่อเนื่อง เป็นสามาเหตุให้’เอียเซิ่ง’นั้นเกิดอาการมึนงงวิงเวียนศีรษะ แม้มังกรโลกาเกล็ดทมิฬจะมีผิวหนังที่ทนทานและกล้ามเนื้อที่หนาแน่น มันยังไม่สามารถทนต่อการทุบตีอันหนักหน่วงรุนแรงเช่นนี้ได้
ความแข็งแกร่งของ’เอียเซิ่ง’นั้น เขาจะไม่มีวันพ่ายแพ้เมื่อเผชิญหน้ากับ สัตว์อสูรระดับแบล็คโกลด์สามถึงห้าตัว แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรระดับแบล็คโกลด์นับสิบๆตัว และดูเหมือนว่ามันจะรู้จักช่วยเหลือเกื้อกูลซึ่งกันและกันอีกด้วย เขาจะสามารถหาวิธีสู้กับมันได้อย่างไร?
ถ้า’เอียเซิ่ง’ใช้พลังทั้งหมดของเขาเต็มศักยภาพ มันยังมีความพอเป็นไปที่ที่จะทำให้เหล่าสัตว์อสูรระดับแบล็คโกลด์ดับชีพไปพร้อมกับเขา
อย่างไรก็ตามเขาเป็นถึงเจ้าเมืองการทำอย่างนั้นมันช่างไร้ประโยชน์เสียจริง ถ้าเขาพลีชีพพร้อมกับเหล่าอสูรระดับแบล็คโกลด์ มันก็ไม่ทำให้เขารู้สึกดีใดๆเลย
ในขณะนี้นั้น ‘เอียเซิ่ง รู้สึกสับสนในหัวใจเป็นอย่างมาก ขณะเขากำลังคิดอยู่นั้นก็ถูกเหล่าดวงจิตอสูรหลายตัวกำลังยำอย่างมันเท้า แม้ว่าเขาจะต้องสูญเสียเดิมพันกับชนรุ่นใหม่ เป็นสาเหตุให้ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความอายและโกรธจัด
แต่เมื่อลองคิดอย่างอื่น เกี่ยวกับพลังอำนาจของอาณาเขตหมื่นสัตว์อสูรย่อย ยังขนาดนี้ ถ้าอาณาเขตหมื่นสัตว์อสูรสร้างเสร็จ จะต้องมีพลังอำนาจมากยิ่งไปกว่านี้อีก นั้นก็จะหมายความว่า นครรุ่งโรจน์นั้นจะมีไพ่ไม้ตายอย่างดีเพิ่มมาอีก
‘เนี้ยหลี่’ไม่ยอมลืมความอับอาย ที่เจ้าเมือง’เอียเซิ่ง’ หลังจากที่เขาโดนทุบตีจนดูสมเพชเวทนาเพราะใส่เสื้อผ้าไม่เหมาะสม ณ ลานหน้าตึก’เอียจืออวิ้น’ ไม่ว่าสาเหตุจะเป็นเช่นไรเขายังคงต้องการชำระหนี้คืน
‘เนี้ยหลี่’ ดำเนินการควบคุมอาณาเขตหมื่นสัตว์อสูรย่อยแห่งนี้อย่างต่อเนื่อง หมีโลกันตร์ ตอนนี้เกรี้ยวกราดนัก ประเคนทั้งหมัดและเตะ ใส่เอียเซิ่งไม่ยั้ง หนำซ้ำยังไม่พอ หมีโลกันตร์ยังเอาก้นมานั่งทับบนใบหน้าของเอียเซิ่ง โดยใช้ท่านั่งยองๆ ก้นยกขึ้นลงเป็นจังหวะห่างกันใช้เวลาเล็กน้อย
เมื่อเห็นฉากนี้ มุมปากของเอียซิวกระตุกขนคิ้วสั่นไปมาไม่หยุ่น ‘เนี้ยหลี่’ชั่งบังอาจจริง เขาควบคุมหมีโลกันตร์ใช้ก้นนั่งลงบนใบหน้าของ’เอียเซิ่ง’ ถ้าเป็นเช่นนี้ภาพลักษณ์ภายนอกอันน่าเกรงขามของเอียเซิ่ง ในฐานะเจ้าเมืองจะต้องสลายไปเป็นแน่
ในประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา ใครจะกล้านั่งลงบนใบหน้าของเจ้าเมือง?
‘เอียซิว’ รู้สึกว่าเขานั้นทำตัวไม่ถูกไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ถ้าเป็นเช่นนี้ต่อเนื่อง ‘เอียเซิ่ง’อาจจะยอมแพ้’เนี้ยหลี่’
‘เอียเซิ่ง’ ไม่ต้องการยอมแพ้ หลังจากนี้ถ้าเขาฆ่าดวงจิตอสูรจากอาณาเขตหมื่นสัตว์อสูรย่อยแห่งนี้แล้ว มันจะไม่เป็นการดีใดๆต่อเขาเลย ในทางตรงข้ามมันกลับเป็นการทำให้เขาสูญเสียอย่างยิ่งใหญ่นัก อย่างไรก็ตาม’เนี้ยหลี่’นั้นทำมากเกินไป ไม่เพียงแต่’เนี้ยหลี่’กำลังควบคุมหมีโลกันตร์อย่างบ้างคลั่ง ยังปล่อยให้มันเอาก้นมานั่งบนใบหน้าของเขาอีกด้วย
เป็นเรื่องที่ชั่งบังอาจมากเกินไป!
เมื่อเห็นฉากที่หมีโลกันตร์ใช้ก้นขนาดใหญ่นั่งทับแนบลงบนใบหน้า ‘เอียเซิ่ง’ก็ระเบิดความโกรธเพิ่มขึ้นมาทันที
ที่มา: