ตอนที่แล้วตอนต่อไปแม้ว่าเธอจะรู้สึกโศกเศร้าอยู่ในใจ แต่’หนิงเอ๋อ’ ไม่ใช่คนที่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ ถึงแม้จะรู้ดีว่า’เนี่ยหลี่’จะไม่ชอบเธอก็ตาม แต่เธอก็จะขอยืนอยู่ข้าง ๆ ของเนี่ยลี่ โดยไม่ร้องขออะไร
สักวัน’เนี่ยหลี่’คงจะเข้าใจและหันมาให้ความสนใจกับเธอเอง และเธอก็ไม่เคยคิดหาประโยชน์จากความรอบรู้ราวกับพระเจ้าของ’เนี่ยลี่’จากนั้นเธอก็เดินไปในสวนของ ‘เอียจืออวิ้น’
แม้แต่พ่อของ’เอียจืออวิ้น’ ที่เป็นถึงท่านเจ้าเมืองยังหยุด’เนี่ยลี่’ไม่ได้? แม้ว่าจะใคร่ครวญดูเท่าไร ‘เซียวหนิงเอ๋อ’เธอก็ยังคิดไม่ตก
ความรู้สึกน้อยอกน้อยใจที่ออกมาจากสายตาของ’เซียวหนิงเอ๋อ’ มันทำให้เนี่ยลี่รู้สึกอึดอัดใจ เขารู้ว่า
‘เซียวหนิงเอ๋อ’เธอ รู้สึกยังไงกับเขา แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะละสายตาจาก ความงดงามของเธอ แต่ทว่า เขากับ’เอียจืออวิ้น’ มีความรักและความผูกพันธ์ที่เชื่อมโยงกันจากสองชาติภพ ‘เซียวหนิงเอ๋อ’ไม่ได้เข้าใจถึงเรื่องนี้ ซึ่งในจุดนี้ ความรักและความตายนี้ ราวกับการถูกล่ามด้วยโซ่ตรวน“ฮิฮิ วันนี้เจ้ามาหาข้าด้วยเหตุผลใด?”
‘เนี่ยลี่’ยิ้ม แล้วเอ่ยถาม
“ข้าก็แค่ทำเค้กนี้ และต้องการมอบให้เจ้า”
‘เซียวหนิงเอ๋อ’ยืนนิ่ง ด้วยใบหน้าที่ดูแล้วช่างน่ารักยิ่งนัก โดยทั่วไปแล้ว หน้าของ’เซียวหนิงเอ๋อ’จะนิ่งราวกับภูเขาน้ำแข็ง แต่พออยู่ต่อหน้าของ’เนี่ยลี่’ เธอก็จะแสดงความอ่อนโยนที่เห็นได้ไม่ง่ายนักออกมา ถ้าหากชายใดที่ได้จ้องมอง’เซียวหนิงเอ๋อ’ในตอนนี้ จะไม่มีแม้เพียงสักคนที่ จะไม่หลงไหลเธอ
ตอนนี้’เนี่ยลี่’กำลังมองดูตระกร้าเล็ก ๆ ที่’เซียวหนิงเอ๋อ’กำลังถืออยู่ ตอนนั้นเองที่ ‘เอียจืออวิ้น’ ปรากฏตัวออกมาตรงด้านข้างทางเดิน เธอมองไป’เนี่ยลี่’ แล้วสะบัดหน้ากลับ แล้วทำหน้ามุ่ย มันช่างบรรยากาศที่น่าอึดอัดอะไรเช่นนี้
‘เนี่ยลี่’ รู้สึกปวดหัว เมื่อคิดว่าจะได้ครอบครองสาวสวยสองคนพร้อมกัน
เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ทั้งในชาตินี้และชาติก่อน เค้าจึงยังคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดี“เราไปคุยกันข้างในดีกว่า”
‘เนี่ยลี่’เดินพาเธอเข้าไป จู่ ๆ ‘เนี่ยลี่’ก็รู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่ก้นของเขา จนถึงกับชะงัก
“เนี่ยลี่ เจ้าเป็นอะไร”
‘เซียวหนิงเอ๋อ’ สังเกตุถึงความปิดปกติของ’เนี่ยลี่’ เธอรีบเข้าไปประคองเค้าทันที
“ข้าถูกตีก้นมา”
พอนึกถึงที่’เอียเซิ่ง’ ‘เนี่ยลี่’ก็รู้สึกโกรธมาก ‘เอียเซิ่ง’เจ้าคนปากตาว่าตาขยิบ เจ้าคนไม่มีสัจจะ เค้าขี้โกงหลังจากที่เอาชนะข้าไม่ได้ ‘เอียจืออวิ้น’ก็รู้สึกผิดสังเกตุ กับ’เนี่ยลี่’เหมือนกัน เดิมทีเธอก็อยากจะแสดงความรู้สึกห่วงใยต่อ’เนี่ยลี่’
แต่พอเห็น’เซียวหนิงเอ๋อ’ รีบเข้าไปประคอง’เนี่ยลี่’ เธอรีบสะบัดหน้าหนีไปทางอื่นทันที เธอไม่อยากเป็นกังวลเพราะคนเจ้าชู้อย่าง’เนี่ยลี่’!
หลังจากที่ได้ยินว่า ถูกตีก้น ‘เซียวหนิงเอ๋อ’ ก็หน้าแดงแล้วถามว่า
“ใครกันที่ทำกับเจ้าได้”
“เอียเซิ่ง ในคฤหาสน์ท่านเจ้าเมือง นอกเหนือจากเค้าเลยจะมีใครกล้า ทำแบบนี้กับข้าอีก!”
‘เนี่ยลี่’สูดลมหายใจเย็น ๆ เข้าไปขณะที่กำลังพูดอยู่
‘เอียเซิ่ง’ ช่างเป็นคนที่โหดเหี้ยมนัก แม้ว่าตอนนี้ เค้าจะรู้สึกเจ็บแสบราวกับมีไฟลุกที่ก้น
ด้วยความแข็งแกร่งของร่างทรงปิศาจระดับแบล็คโกลด์ ด้วยการบ่มเพาะพลังของเนี่ยลี่ตอนนี้ ยังไม่สามารถ ทำอะไรมันได้“ท่านเจ้าเมือง เค้า…เค้าตีก้นเจ้าเนี่ยนะ?”
‘เซียวหนิงเอ๋อ’ พูดด้วยความตกใจ
เธอไม่เข้าใจว่าทำไมท่านเจ้าเมืองถึงทำเช่นนั้นกับ’เนี่ยลี่’ ต่อให้’เนี่ยลี่’ทำร้ายเค้า แต่เค้าก็ไม่น่าจะทำอย่างนั้นกับ’เนี่ยลี่’ ‘เซียวหนิงเอ๋อ’พยายามจะจินตนาการถึงเรื่องที่เกิดขึ้น
พอได้ยินที่’เนี่ยลี่’พูด ‘เอียจืออวิ้น’ รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย ขณะกำลังจ้องไปที่’เนี่ยลี่’
“พ่อของข้าทำร้ายเจ้าเหรอ? เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”
‘เอียจืออวิ้น’นึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ พ่อของเธอเกือบจะฆ่า’เนี่ยลี่’ด้วยความโกรธ แต่นั่นมันจะใช่เหตุผลที่พ่อของเธอจะตีก้น’เนี่ยลี่’ เหรอ?
หรืออาจเป็นเพราะว่าพ่อของเธอจะวางแผนไม่ให้’เนี่ยลี่’รอดออกไป ?
“เนี่ยลี่ เจ้าควรจะรีบออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด พ่อของข้า จะไม่ยอมให้เจ้าได้รอดออกไป”
‘เอียจืออวิ้น’ พูดด้วยความร้อนใจ
เธอห่วงจริง ๆ ว่าพ่อของเธอจะทำอะไรกับ’เนี่ยลี่’อีก ‘เนี่ยลี่’ส่ายหัว แล้วพูดว่า
“มั่นใจได้ ถ้าพ่อของเจ้านั้นต้องการฆ่าข้า เค้าจะไม่เพียงแค่ตีก้นข้า เค้ายังมีอะไรบางอย่างที่ต้องให้ข้าทำ แต่ตอนนี้ เค้ายังเอาชนะข้าไม่ได้ ก็เลยเล่นขี้โกง ข้าไม่เคยคิดเลยว่า พ่อของเจ้าจะไร้ยางอายถึงเพียงนี้ ข้าคงจะคาดผิดไป ที่ประเมินเจ้าแก่ขี้โกงคนนี้ต่ำไป”
พอได้ยินคำพูดของ’เนี่ยลี่’ ‘เอียจืออวิ้น’ก็ทำหน้างง ๆ เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่าง’เนี่ยลี่’กับพ่อของเธอ
“เนี่ยลี่ เจ้าอย่ามาพูดว่าพ่อของข้าว่าไร้ยางอายนะ”
‘เอียจืออวิ้น’รีบปกป้อง ‘เอียเซิ่ง’ ในใจของเธอ’เอียเซิ่ง’เป็นคนที่รักษาสัจจะ เค้าพยายามทำทุกอย่างเพื่อปกป้องให้เมืองกลอรี่ปลอดภัย แม้ต้องแลกด้วยชีวิต
แม้ว่าเค้าอาจจะเข้มงวดกับเธอ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกว่าเป็นปัญหาแต่อย่างใดกับอุปนิสัยของเค้า
“ก็ได้ ข้าอาจะพูดไม่ถูก”
‘เนี่ยลี่’รีบขอโทษ เพราะอย่างไร ‘เอียเซิ่ง’ ก็เป็นพ่อของเธอ ในฐานะลูกสาวคนหนึ่ง ‘เอียจืออวิ้น’ไม่สามารถให้ ‘เนี่ยลี่’ มาว่าพ่อของเธอได้
แม้ว่าที่พูดออกมาก็เพราะปากแย่ ๆ ของเค้า เค้าสาบานต่อ’เอียเซิ่ง’ หลายสิบครั้งภายในใจ
“เนี่ยลี่แล้วเจ้าเจ็บตรงไหนบ้าง”
แม้ว่า’เซียวหนิงเอ๋อ’ จะยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นดี เธอรู้ว่า’เนี่ยลี่’ได้รับบาดเจ็บ และต้นเหตุก็คือ ท่านเจ้าเมือง ‘เอียเซิ่ง’
ซึ่ง’เอียเซิ่ง’ เป็นถึงร่างทรงอสูรระดับแบล็คโกลด์ เธอจะทำอย่างไรกับอาการบาดเจ็บนี้?อาจจะเป็นเพราะหลังจากที่เข้ามาในคฤหาสน์ท่านเจ้าเมือง’ เนี่ยลี่’ได้รับผลการการละเมิดกฏอะไรบางอย่าง ?
พอคิดเรื่องนี้แล้ว น้ำตาก็รินไหลจากดวงตาของ ‘เซียวหนิงเอ๋อ’“หนิงเอ๋อ ข้าไม่เป็นไรมันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยท่านผ่านเข้ามาในชีวิตเท่านั้น”
‘เนี่ยลี่’พูด พร้อมกับยิ้มขึ้นมาเพียงครู่หนึ่ง
“เนี่ยลี่ เจ้ามียาทิพย์ใด ๆ ที่จะรักษาอาการบาดเจ็บนี้หรือไม่”
‘เอียจืออวิ้น’ เอ่ยถามเบา ๆ เธอยังคงรู้สึกผิดมาก ที่อาการบาดเจ็บของเนี่ยลี่เกิดจากฝีมือของพ่อเธอเอง
“ข้าไม่มียาทิพย์ใด ๆ ที่จะรักษาได้หรอก แต่ข้ามีเพียง ครีมทาเพื่อบรรเทาอาการมัน พวกเจ้าสักคน จะช่วยทาให้ข้าได้ไหม”‘เนี่ยลี่’ จ้องหน้า ‘เอียจืออวิ้น’ แล้วหัวเราะ พอคิดถึงตรงจุดที่’เนี่ยลี่’ได้รับบาดเจ็บ ทั้งสองสาวก็หน้าแดงขึ้นมา
จุดที่’เนี่ยลี่’ได้รับบาดเจ็บคือก้น ตั้งแต่เกิดมา พวกเธอไม่เคยทำอะไรเช่นนี้มาก่อน มันเป็นเรื่องจริงใช่ไหม ที่จะต้องช่วยทายาที่ก้นให้กับ’เนี่ยลี่’?
“บุตรสาวต้องรับหนี้สินต่อจากบิดา มีเพียงข้าเท่านั้นที่ต้องแบบรับความเศร้าใจ”
‘เนี่ยลี่’ พูดแล้วถอนหายใจ
“เนี่ยลี่ ข้าจะช่วยทามันให้เจ้าเอง”
‘เซียวหนิงเอ๋อ’ ดูเหมือนจะตัดสินใจทำมัน แม้จะเป็นเรื่องยากที่ต้องตัดสินใจ
ก่อนหน้านี้ตอนที่การฝึกของเธอนั้นติดปัญหา แต่เพราะ’เนี่ยลี่’เข้ามาช่วยเหลือ ทำให้การบ่มเพาะพลังของเธอก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็ว และในตอนนี้เนี่ยลี่กำลังได้รับบาดเจ็บ เธอจะไม่บ่ายเบี่ยงด้วยเรื่องใด ๆ เป็นอันขาด
“มันจะดีเหรอ”
‘เนี่ยลี่’พูดขึ้นมาอย่างลำบากใจ แม้ว่า’หนิงเอ๋อ’กับเขาจะมีความสนิทใกล้ชิดกัน แต่ยังมีขอบเขตบาง ๆ ที่ต้องกั้นระหว่างเราไว้ หลังจากที่คิดทบทวนดู ‘เอียจืออวิ้น’ พูดขึ้นมาว่า
“ข้าจะทำเอง เพราะถึงอย่างไร ที่เนี่ยลี่ได้รับบาดเจ็บ ต้นเหตุเป็นเพราะ พ่อของข้า”
‘เนี่ยลี่’หันหน้าไปมอง ระหว่าง ‘เซียวหนิงเอ๋อ’ กับ ‘เอียจืออวิ้น’ เดิมทีเค้าคิดว่าจะไม่มีใครเห็นด้วยกับความคิดนี้
เค้าไม่คิดเลยว่าทั้งสองคนจะเห็นดีเห็นงามไปกับเรื่องนี้ด้วยกัน เค้ารู้สึกมึนงง แต่ก็เต็มไปด้วยความสุข“งั้นเรามาเริ่มจากการดูตรงที่เนี่ยลี่บาดเจ็บกันก่อน”
‘เซียวหนิงเอ๋อ’รู้ดีว่า ‘เนี่ยลี่’นั้นรัก’เอียจืออวิ้น’ สิ่งที่เธอทำได้ มีเพียง ค่อย ๆ ทำให้’เนี่ยลี่’เปลี่ยนใจ ไม่จำเป็นที่จะต้องแย่งชิงกับ ‘เอียจืออวิ้น’
‘เนี่ยลี่’ ได้รับการดูแลอย่างดีจาก’ เอียจืออวิ้น’ และ ‘เซียวหนิงเอ๋อ’ มือของใครบางคนจับอยู่ทางด้านซ้าย และของอีกคนจับทางด้านขวาและล้วงเข้าไปข้างใน ความจริงแล้ว แม้ว่าเค้าจะเป็นฝ่ายที่พ่ายแพ้ต่อ ‘เอียเซิ่ง’ และทำให้เค้ารู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่ก้น
แต่เค้าก็ไม่ได้รับบาดเจ็บภายในแม้แต่น้อย ซึ่งในเรื่องนั้น เค้าได้รับรู้ว่า ‘เอียเซิ่ง ‘ได้ออมแรงมือของเขา
ด้วยผลของยา ความเจ็บปวดนี้จะทุเลาลง เค้าไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ทั้งสองสาวจะช่วยกันทายาให้เค้า
‘เสี่ยวหยู’กระพริบตาที่กลมโต ขณะที่มองไปที่ ‘เอียจืออวิ้น’ กับ ‘เซียวหนิงเอ๋อ’ ด้วยตาที่ชวนขนลุก และทำท่าน่าสงสัย“เสี่ยวหยู เจ้าออกไปรอข้างนอก”
“ได้จ๊ะ”
‘เสี่ยวหยู’รีบตอบกลับ แล้ววิ่งออกไปข้างนอกแล้วปิดประตู
“โอ้ว ~”
“อา ~ นิ่มดีจัง.”
เสียงของเขาบางทีก็ แหลมสูง บางครั้งก็ เสียงเบาสบาย ถ้าหากมีใครได้ยินมัน ใครจะรู้ว่าพวกเขาจะคิดกันเช่นไร ภายในห้องทั้งสองสาวมีแก้มสีแดงยังกับแอปเปิ้ล
หลังจากที่มือทั้งสองเต็มไปด้วยตัวยา พวกเธอก็ลูบไล้ที่ก้นของ’เนี่ยลี่’ อย่างทั่วถึง เพื่อให้ดูดซึมยาอย่างสม่ำเสมอ
ถ้าหากพวกเธอต้องอยู่กับ’เนี่ยลี่’ตามลำพัง แล้วทำในสิ่งเหล่านี้ พวกเธอคงจะต้องรู้สึกอายมาก แต่เพราะว่าการมีอยู่ของทั้งสองคน ทำให้พวกเธอรู้สึกดีขึ้นมาก ทั้งสองสาวเอาแต่เหลือบตามองไปยังที่อื่น พวกเธอคงไม่สามารถบรรยายความรู้สึกของตัวเองในขณะนี้ได้
‘เอียจืออวิ้น’ รู้สึกสับสนในใจมาก เมื่อเวลาผ่านไป ยิ่ง’เนี่ยลี่’อยู่ที่นี่นานขึ้น นานขึ้น ดูเหมือนว่าเธอจะรู้สึกเคยชินมากขึ้นย่างน้อยเวลาที่เนี่ยลี่อยู่ใกล้ๆ เธอก็จะไม่รู้สึกโดดเดี่ยว แม้จะรู้ว่าเนี่ยลี่นั้นชอบเธอ
แต่เธอยังไม่ได้รู้สึกกับ’เนี่ยลี่’ไปถึงขั้นนั้นเธอดูราวกับว่า จะมีอะไรที่ผูกมัด’เนี่ยลี่’ไว้ และเช่นกันเธอก็รู้ว่า ‘เซียวหนิงเอ๋อ’ นั้นรักเนี่ยลี่ เธอไม่ได้ต้องการที่จะแย่งความรักจากใคร เรื่องนี้ที่ทำให้เธอรู้สึกสับสน ทั้งสามคนไม่มีแม้นคำพูดเลยสักคำ เป็นบรรยากาศที่มีเสน่ห์และน่าอาย
“ข้าจำได้ว่าเจ้าทั้งสองเป็นเพื่อนเล่นกันตั้งแต่เด็กใช่ไหม? เอียจืออวิ้น รักษากระเป๋าหมี ที่หนิงเอ๋อให้เธอ ไว้อย่างดีเสมอ”
‘เนี่ยลี่’ นอนอยู่บนเตียง แล้วทำท่าบอกว่า ไม่ได้ตั้งใจที่จะพูด
“ทำไมเจ้าถึงรู้เรื่องนี้?”
‘เอียจืออวิ้น’ ถามด้วยความตกใจ จริงๆ แล้วบางที เธอคิดถึงครั้งวัยเยาว์เหล่านั้น เรื่องราวมันขาดหายไปหลังจากที่อยู่ ๆ เธอก็พบว่า เซียวหนิงเอ๋อ ไม่ได้เข้ามาที่คฤหาสน์ท่านเจ้าเมืองอีกเลย
เธอยังคงจำที่ ‘เซียวหนิงเอ๋อ’ บอกเธอไว้ เราเป็นคนของทั้งสองโลกที่แตกต่าง เจ้าเหมือนเจ้าหญิงที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์เจ้าของเมือง และข้าเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา มีช่องว่างระหว่างเราที่ไม่สามารถก้าวข้ามหากันได้
‘เอียจืออวิ้น’ ได้เก็บรักษากระเป๋าหมี ที่’เซียวหนิงเอ๋อ’ ให้ไว้เป็นอย่างดี เพราะนั่นเป็นความทรงจำที่มีค่าสำหรับเธอมาก นั่นคือความทรงจำมีค่าที่สุดของเธอในวัยเยาว์ เพราะในใจของเธอ ‘เซียวหนิงเอ๋อ’ เป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของเธอ หลังจากนั้น นั่นเป็นเหตุผลเดียวที่ ‘เอียจืออวิ้น’ ขอเข้าไปเรียนอยู่ในห้องนักสู้ชั้นฝึกหัด เพราะเธอต้องการเรียนอยู่ห้องเดียวกับ ‘เซียวหนิงเอ๋อ’
หลังจากที่ได้ยิน’เนี่ยลี่’กับ’เอียจืออวิ้น’ คุยกัน ‘เซียวหนิงเอ๋อ’ รู้สึกสั่นไหวและนั่งก้มหน้า เธอรู้สึกสับสน จากนั้นเธอก็ทำได้เพียงนิ่งเงียบ
“โอ๊ย หนิงเอ๋อ ข้าเจ็บ “
‘เนี่ยลี่’ ร้องเสียงดัง
“เนี่ยลี่ ข้าขอโทษ”
‘เซียวหนิงเอ๋อ’ ได้สติขึ้นมาทันที จากนั้นก็รีบเอ่ยคำขอโทษ
“ไม่เป็นไร ฮ่าฮ่า”
‘เนี่ยลี่’หัวเราะ เขาเริ่มเข้าใจอะไรเพิ่มนิดหน่อย
มีสองสาวช่วยกันทายาคนละข้าง มันช่างเป็นเรื่องที่สนุกสนาน สำราญใจเป็นอย่างมาก หลังจากที่ทายาเสร็จแล้ว
‘เนี่ยลี่’ดึงกางเกงขึ้นมาสวม พอคิดถึงเจ้าคนขี้โกง ‘เอียเซิ่ง’ เค้าก็รู้สึกไม่พอใจคันไม้คันมือ
มันเรื่องที่น่าสงสาร ที่ร่างกายของเค้าอยู่ในร่างของเด็กอายุแค่ 13-14 ปี และในความจริงที่ว่าเค้าเป็นพ่อของ ‘เอียจืออวิ้น’‘เนี่ยลี่’ไม่สามารถที่จะทำอะไรเขาได้ เว้นแต่ว่า ‘เอียเซิ่ง’ จะไม่มาวุ่นวายกับเรื่องระหว่างเขากับ’เอียจืออวิ้น’แต่แน่นอนเขาจะต้องแก้แค้นในเรื่องนี้แน่ๆ
ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า แม้จะยังไม่เข้าใจเหตุผล บางทีเธออาจจะกังวลมากเกินไปเกี่ยวกับ’เนี่ยลี่’ ‘เซียวหนิงเอ๋อ’ มาที่นี่ด้วยเหตุผลอื่น ๆ นอกจากแค่ส่งอาหารให้กับ’เนี่ยลี่’ นอกจากนี้เธอยังจะต้องอยู่กับ’เนี่ยลี่’และ’เอียจืออวิ้น’ในลานฝึก
ที่มา: