ตอนที่แล้วตอนต่อไปจากความทรงจำในวัยเด็ก ‘เฉินเฟย’กล่าวขึ้นพร้อมหัวเราะว่า
“ข้าจำได้ว่าหลานเล่อได้สัญญาเกี่ยวกับการแต่งงานกับท่านพี่เอียฮันเมื่อครั้นยังเล็ก จนในตอนนี้หลานเอ่อ ยังไม่พบคนที่นางชอบ หรือว่าบางทีนางจะ …… “
‘เอียฮัน’หัวเราะและกล่าวว่า
“เจ้ายังจำเรื่องเมื่อครั้งยังเด็กได้อีกรึ?”
กลุ่มของพวกเขาหัวเราะเสียงดัง เสียงสะท้อนภายในห้องโถงดังจนถึงแผนกต้อนรับส่วนหน้า
“อันที่จริงเรื่องวัยเด็กก็มิน่ายึดถือเป็นเรื่องจริงจัง.”
‘ฮูเหยียนหลานเล่อ’ ขดริมฝีปากของเธอ คิ้วของเธอกระตุกขณะที่เธอจ้องมองมาที่’เฉินเฟย’และกล่าวว่า
“นั่นคือเรื่องในอดีตที่ผ่านมาแล้ว แต่เจ้ายังคงขุดคุ้ยนำมันขึ้นมา เฉินเฟย, ข้ามิพอใจเจ้าในตอนนี้ หากเจ้าเห็นเรื่องข้าเป็นเรื่องสนุก ดูว่าเจ้ายังสนุกอยู่ไหมถ้าข้าระเบิดไข่ของเจ้าด้วยการเตะของข้า! “
อ้า…
เงียบเหมือนเป่าสาก (สงสัยจังเป่าสากมันเงียบจริงหยอ)
‘เฉินเฟย’รู้สึกอึดอัดใจมาก ทำได้เพียงยิ้มอย่างหนาวเหน็บ ความหนาวเย็นสุดพรรณาปรากฎขึ้นโดยรอบ คำประกาศก้องของ’ฮูเหยียนหลานเล่อ’ ไม่ได้เข้ากับการแต่งกายของนางแม้แต่น้อย ในตอนนี้’ฮูเหยียนหลานเล่อ’เป็นเหมือนดั่งราชินี นางมองกวาดไปยังคนที่หัวเราะเยาะของเธอก่อนหน้านี้ เมื่อเห็นสายตานางจ้องมองที่พวกเขา พวกก็หัวเราะไม่ออก.
ตายละ!! ‘ฮูเหยียนหลานเล่อ’ นางเป็นดังนังเสือร้าย ใครก็ตามที่แต่งงานกับนางก็เหมือนการลงนามในหนังสือรับรองการตายของตัวเอง ไม่มีใครในบริเวณนั้นกล้าที่เอ่ยเสียง ‘เอียฮัน’กระแอมเบาๆและกล่าวว่า
“เราจะไม่พูดถึงเรื่องนั้นอีกต่อไป ปล่อยมันไปเถอะ”
‘เฉินเฟย’ยิ้มอย่างอึดอัดพร้อมหัวเราะ
“ฮ่า ๆ …”
“เฉินเฟย!! ข้าได้ยินมาว่า เจ้าไม่ได้มีความสัมพันที่ดีนักกับเนียหลี่ของข้า !”
‘ฮูเหยียนหลานเล่อ’จ้องมองที่’เฉินเฟย’อย่างเย็นชา
“ถ้าเจ้ากล้าที่จะสร้างปัญหาให้กับเนี่ยหลี่ของฉันอีกครั้ง อย่าตำหนิข้าถ้าข้าจะมีที่กริยาไม่สุภาพ! “
‘เนี่ยหลี่’ของฉัน? ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่’เนี่ยหลี่’กลายเป็นของนาง ?
คนรอบๆ ต่างมองหน้ากัน เมื่อเร็ว ๆ นี้ ‘เนี่ยหลี่’ได้ยืนอยู่บนความเจิศจรัสแห่งเมืองกลอลี่ พวกเขาไม่เคยได้ยินว่า’ฮูเหยียนหลานเล่อ’และ’เนี่ยหลี่’ได้อยู่ร่วมกัน
“เนี่ยหลี่ ?”
‘เอียฮัน’มึนงงเล็กน้อย มันเป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินชื่อนี้ นับตั้งแต่เขากลับมา เขาได้พบเฉพาะ’เอียเซิง’และไม่ได้ยินเสียง’เอียเซิง’กล่าวขวัญถึง’เนี่ยหลี่’
เด็กหนุ่มคนนึงกระซิบเบา ๆข้างหูของ’เอียฮัน’
“พี่ใหญ่เอียฮั่น เนี่ยหลี่เป็นอัจฉริยะที่ปรากฎตัวขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ ………. “
จากที่’เอียฮัน’เข้าใจคร่าวๆก็คือ’เนี่ยหลี่’เขาไปถึงระดับ 5 ดาวยศเงิน เพียงด้วยอายุสิบสี่ปี ความเร็วการบ่มเพาะนี้น่ากลัวเกินไป ถึงแม้ว่า’เอียฮัน’อายุสิบหกเขาจะได้มาถึงแล้วซึ่ง 1 ดาวยศทอง แต่เมื่อเขาอายุสิบสี่เขาก็ยังคงอยู่ที่อันดับบรอนซ์เท่านั้น
จนกว่าอายุจะแก่เกินวัยที่สามารถบ่มเพาะ ช่วงอายุที่ดีที่สุดสำหรับการบ่มเพาะคือราว 14-22 ปี ในช่วงเวลานี้การบ่มเพาะของบุคคลจะเพิ่มสูงที่สุด แต่’เนี่ยหลี่’สามารถถึงระดับ 5 ดาวยศเงินก่อนสิบสี่ปี นอกจากการมีความสามารถเป็นพิเศษ เขายังต้องมีสติปัญญาเหนือกว่าคนทั่วไปมากอย่างแน่นอน
“โอ้? นี้ได้ทำให้ข้ามีความสนใจขึ้นเล็ก ๆ น้อย ๆ”
‘เอียฮัน’กล่าวเบา ๆ และยิ้ม
“หลานเล่อ เจ้าไม่สามารถตำหนิข้าได้ในเรื่องนี้ เจ้าต้องตำหนิเนี่ยลี่ สำหรับการเจ้าชู้ของมัน มันล่อลวงคู่หมั้นของข้า มันทำให้หนิงเอ่อไม่ได้เข้าสู่ครอบครัวของข้า ใครกันเล่าจะสามารถที่จะทนได้กับสิ่งที่มันทำ? “
‘เฉินเฟย’มีความแค้นฝังลึกบนใบหน้าของเขา
‘ฮูเหยียนหลานเล่อ’กล่าวอย่างเหยียดหยัน
“ข้าไม่สนใจเกี่ยวกับเรื่องไร้สาระเหล่านี้ เจ้าแน่ใจแล้วหรือว่าเนี่ยหลี่ล่อลวงคู่หมั้นของเจ้า ไม่ใช่คู่หมั้นของเจ้าคอยตามยอแยเขา ? “
ทุกคนมองไปที่’ฮูเหยียนหลานเล่อ’ด้วยความตกใจ จากการนินทาต่างๆนานา เกี่ยวกับ’เนี่ยหลี่’และผู้หญิงทั้งหลาย ‘ฮูเหยียนหลานเล่อ’มิได้เป็นอะไรกับ’เนี่ยหลี่’? ซ้ำยังนางยังออกรับแทนเขาอีก? ลูกสาวแห่งตระกูลฮูหยวนช่างเป็นคนพิลึกนัก?
‘เฉินเฟย’มองไปที่’เอียฮัน’ พลันก็เกิดแผนการ ที่ทำให้เกิดรอยยิ้มที่มุมปากของเขา กล่าวว่า
“นอกเหนือจากหนิงเอ่อ ข้ายังได้ยินมาว่าเนี่ยหลี่ยังได้ตามรบกวนเอียจื่ออวิ่นอีกด้วย เขาได้ตามรบเร้าจื่ออวิ่นหลายต่อหลายครั้งแล้ว และเมื่อเร็ว ๆ นี้เขาก็ยังได้ย้ายเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์ขององค์เจ้าเมืองอีกด้วย. “
“แล้วทำไมละ? เฉินเฟย, ข้าไม่สนใจเรื่องไร้สาระพรรค์นั้น ฉันไม่ได้สนใจเกี่ยวกับว่าเนี่ยหลี่จะมีผู้หญิงมากน้อยเท่าใด ที่ข้าจะบอกเจ้าคือถ้าเจ้ากล้าที่จะสัมผัสแม้เส้นผมของเนี้ยหลี่ เจ้าพึงระรึกไว้เลยว่า เมื่อนั้นข้าจะฆ่าเจ้าซะ “
‘ฮูหยวนหลานเล่อ’กล่าวด้วยความภูมิใจ พร้อมจ้องมองไปยัง’เฉินเฟย’ด้วยแววตาที่หนาวเหน็บ
หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่’เฉินเฟย’กล่าว คิ้วของ’เอียฮัน’กระตุก ประกายความสงสัยเกิดขึ้นในดวงตาของเขา ดูเหมือนว่าเขาจะต้องจับตาดู’เนี่ยหลี่’ว่าเขาเป็นคนอย่างไรซะแล้ว
จากการกระทำขอ’งฮูเหยียนหลานเล่อ’ทำให้บรรยากาศข้างในเจ้าหนุ่มรู้สึกประหลาด คนทั้งหลายยิ้มอย่างขมขื่น
“น้องสาม!!ลูกสาวของเจ้าคนนี้ดูเหมือนว่าจะมีความเอาแต่ใจเสียทีเดียว”
‘เอียเซิง’มองที่’ฮูเหยียนเซียง’ หัวเราะและกล่าวว่า
“นางเป็นเหมือนบิดาของนาง.”
‘ฮูเหยียนเซียง’รู้สึกอายขึ้นทันที นางคล้ายกับบิดาของนาง? เห็นได้ชัดว่านางได้นิสัยของมารดาของนาง
‘เฉินฮ่องกง’อย่างพ่นลมอย่างเย็นชาและกล่าวว่า
“เป็นจริงที่นางเป็นดุจเดียวกับบิดาของนาง ความเอาแต่ใจของนาง ที่นางพูดว่าจะฆ่าบุตรคนโตของฉัน. “
‘ฮูเหนียนเซียง’จ้องอย่างเกรี้ยวกราดมายัง’เฉินฮอง’
“เฉินฮอง!! ไม่ต้องทำตัวประหลาดที่นี่ ถ้าหลานเล่อจะฆ่าเขาซะ ไอ้เด็กสารเลวของเจ้าที่ได้ล่อลวงบุตรสาวของตระกูลอื่น ๆ ที่เขาควรจะถูกฆ่ามานานแล้ว! ถ้าเจ้ามีความกล้าพอ มาประลองซักยกเป็นไง! “
(ตอนนี้ ขอให้เครดิตกับท่าน{ มินนี่ งิงิ }จ้า ติดอยู่นาน ร้องอ่อเลย )
‘เอียเซิง’โบกมือและกล่าวว่า
“หยุดเถิด!!!ท่านทั้งสอง.”
‘หยางซิน’รีดตาของนาง น้องเล็ก’เนี่ยหลี่’จะรู้ว่าสาวตระกูลฮุเหยียนก่อความยุ่งยากให้เขาอยู่หรือไม่ ? น้องเล็ก’เนี่ยหลี่’อาจจะไม่พบความสงบสุขเลยในอนาคต ถ้าเขายุ่งเกี่ยวกับ’ฮูเหนียนหลานเอ่อ’
‘หยางซิน’ตัดสินใจที่จะเพิ่มน้ำมันมากขึ้นไปในกองไฟ นางเม้มริมฝีปากและกล่าวว่า
“ท่านเจ้าเมือง เด็กๆเหล่านี้ดูเหมือนอยากจะพบกับอัจฉริยะเนี่ยหลี่ เนี่ยหลี่ไปอยู่ที่ใดกัน? “
‘เอียเซิง’กล่าวอย่างใจใจเย็นว่า
“เนี่ยหลี่ได้รับบาดเจ็บก่อนหน้านี้และยังคงไม่ได้สติ ข้าเกรงว่าเขาอาจจะไม่สามารถที่จะเข้าร่วมงานฉลองนี้”.
‘เนียหลี่’ยังคงไม่ได้สติ? มันไม่ได้เป็นเพียงแค่ความอ่อนล้าแห่งจิตวิญญาณของเขาหรอกหรือ? ‘หยางซิน’ขมวดคิ้ว ดวงตาของเธอประกายด้วยความเป็นกังวล
ถึงแม้เราจะมีพวกของเหล่าร่างทรงอสูรระดับทองคำดำ แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถทำอะไรได้กับอสูรโลกันต์ เธอสงสัยถึงวิธีการที่’เนี่ยหลี่’ใช้จัดการอสูรโลกันต์! เธอคาดไม่ถึงเลยว่า’เนี่ยหลี่’จะสามารถจัดการล้มอสูรโลกันได้ แม้’หยางซิน’ก็ยังประหลาดใจ
ทันใดนั้นก็เกิดเสียงโกลาหล ในหมู่ของเด็กวัยรุ่น
‘เนี่ยหลี่’ ‘หนิงเอ่อ’ และ’จื่ออวิ่น’ เดินมาพร้อมกัน ‘เนี่ยหลี่’เดินเข้ามาพร้อมมองไปรอบ ๆ แบบสบายใจ
” นี้เป็นครั้งแรกที่ข้าเข้าร่วมการจัดเลี้ยงคฤหาสของเจ้าเมือง”
‘นี่มันอะไร’ สิ่งที่’เนี่ยหลี่’อยากจะบอก ก็คือว่าห้องจัดเลี้ยงนี้ …… มันช่างดูยากจนเกินไป ‘เนี่ยหลี่’ได้พบเจอหลายสถานที่ในชีวิตของเขาก่อนหน้านี้ เขามีประสบการณ์ที่กว้างขวางยิ่ง เหล่าคนทั้งหมดเงียบไม่ส่งเสียงได้แต่คิดอยู่ในใจ
“เจ้าหนูนี้คือเนี่ยหลี่ ที่สังหารปีศาจโลกันต์? เขาอายุเพียงสิบสี่ปีและก็สามารถที่จะไปถึงอันดับเงิน 5 ดาว เขาเป็นคนที่น่ากลัวจริงๆ. “
“ดูเสื้อผ้าที่เขาใส่นั่นซิ!”
เด็กคนนึงพูดออกมา เผยให้เห็นความรังเกียจบนใบหน้าของเขา
‘เนี่ยหลี่’ ‘จื่ออวิ่น’ และ’หนิงเอ่อ’ ดึงดูดความสนใจของหลาย ๆคน ทั้งสองสาวมีเสน่ห์ที่แตกต่างกัน ทำให้สายตาของหลายคนไม่สามารถที่จะเปลี่ยนจากพวกนาง ทั้ง’จื่ออวิ่น’ และ ‘หนิงเอ่อ’ เป็นสาวในฝันของทุกหัวใจของหนุ่มๆ
มีพียงบางคนเท่านั้นที่ไม่ได้รู้สึกด้อยไปกว่าพวกนาง ‘ฮูเหนียนหลานเอ่อ’เชิดหน้าอกของนางขึ้นสูง ความภาคภูมิใจดังหงส์ของนาง ยากที่จะยอมรับความพ่ายแพ้
‘ฮูเหนียนหลานเอ่อ’จ้องมองมาที่’เนี่ยหลี่’ แก้มที่มีเสน่ห์ของนางปรากฎเป็นสีแดงทั้งสองข้าง เป็นเพราะ ‘เนี่ยหลี่’ มาพร้อมกับ ‘จื่ออวิ่น’ และ’หนิงเอ่อ’ ทำให้ชายหนุ่มหลายคนรู้สึกอิจฉา ต่างรู้ดีว่า’จื่ออวิ่น’ และ’หนิงเอ่อ’เป็นดั่งเทพธิดาในหัวใจของชายนับไม่ถ้วน อย่างไรก็ตามพวกนางถูกครอบครองโดย ‘เนี่ยหลี่’
ไม่มีความยุติธรรมใด ๆ ในชั้นฟ้าทั้งหลายช่างไม่ยุติธรรม? และยิ่ง ‘ฮูเหยียนหลานเอ่อ’ประกาศตัวก่อนหน้านี้ว่านางเป็นผู้หญิง ของ’เนี่ยหลี่’ด้วยแล้ว คนจำนวนมากที่ได้ยินก็ต่างแทบจะอาเจียนเป็นเลือด
พวกนางคอยตามพยาบาลอัจฉริยะ? ชายหนุ่มบางคนเกลียดตัวเองที่เวลาที่ผ่านมาขี้เกียจและไม่ได้ฝึกฝน ถ้าพวกเขามีความสามารถดังเช่น’เนี่ยหลี่’แล้วไซร้ พวกเขาอาจจะสามารถที่จะชนะความโปรดปรานของหนึ่งในเทพธิดา
ขณะที่’ฮุเยียนหลานเล่อ’ที่แต่งตัวหรูหราเดินไปยัง’เนี่ยหลี่’
“เนี่ยหลี!! ไม่เจอกันนานเลยนะ”
เสียงของ’ฮุเหนียนหลานเล่อ’อ้อยอิ่งออดอ้อน
“อา!! ไม่เจอกันนาน แต่มันจะเป็นเรื่องที่ดีที่สุด ถ้าเราจะไม่ต้องเจอกัน.”
‘เนี้ยลี่’รู้สึกเสียวซ่าหนังศีรษะของเขาในเวลานี้ เมื่อเห็น’หลานเล่อ’ เขาต้องการที่จะซ่อนตัว แต่มันก็สายเกินไปเสียแล้ว ผู้หญิงคนนี้จะตามรบกวนเขา ถ้านางได้เกาะติดอยู่กับเขาแล้ว เขาจะไม่สามารถสลัดนางออกอีกต่อไป ในทางที่ดีเขาคงต้องรักษาระยะห่างอย่างน้อยสองพันเมตรจากนางในอนาคต!
ถ้าคนทุกคนที่นี้ได้ร่วงรู้ความคิดในปัจจุบันของ’เนี่ยหลี่’ พวกเขาจะทำเช่นไร?
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของ’เนี่ยหลี่’ ‘จื่ออวิ่น’ และ ‘หนิงเอ่อ’ ก็ไม่สามารถที่จะห้ามเสียงหัวเราะของพวกนาง สำหรับ’ฮูเหนียนหลานเอ่อ’ นางจ้องเขม็งมาที่เนี่ยหลี่ด้วยความโกรธ
คนที่มีอิทธิพลมากที่สุดในรุ่นน้องเดินไปในทิศทาง ‘เนี่ยหลี่’
‘เอียฮัน’จ้องมองกวาดผ่าน’เนี่ยหลี่’และหยุดที่ลงที่’เอียจื่ออวิ่น’ แววสายตาของเขาสว่างวาบขึ้น แสดงรอยยิ้มที่แสนหวานบนใบหน้า กล่าวว่า
“น้องเล็กจื่ออวิ่นเกือบสองปีแล้วซินะ ตั้งแต่ที่เราพบเจอกันครั้งสุดท้าย.”
“เอิ่ออ!! พี่ใหญ่เอียฮัน ข้าขอแสดงความยินดีในการเข้าถึงระดับ 3 ดาวยศทอง”
‘เอียจื่ออวิ่น’กล่าวด้วยความจริงใจ
ดวงตาของพวก’เอียฮัน’ประกายความโศกเศร้า มันดูเหมือนว่า’เอียจื่ออวิ่น’ นางจะไม่ได้คิดอะไรกับเขา
‘เอี้ยจื่ออวิ่น’เป็นบุตรสาวในสายเลือดของ’เอียเซิง’ แต่เป็นเพราะความสามารถและการบ่มเพาะของนางไม่ได้ใกล้เคียงกับบุตรชายบุญธรรม‘เอียฮัน’เลยแม้แต่น้อย
อีกทั้ง’เอียเซิง’ยังได้เข้มงวดกับการเรียนการสอนให้แก่’เอียฮัน’เมื่อครั้งยังเยาว์ นับตั้งแต่นางยังเด็ก นางเสมอตกอยู่ในเงาของ’เอียฮัน’ ‘เอียจื่ออวิ่น’ใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อจะไล่ตามรอยเท้าของ’เอียฮัน’ แต่นางก็ไม่สามารถที่จะไล่ตามทันการบ่มเพาะ’เอียฮัน’ได้ นางยังตามหลัง’เอียฮัน’ต่อไป
ซ้ำ’เอียจื่ออวิ่น’ไม่สามารถแม้ที่จะได้รับการชมซักคำเดียวจาก’เอียเซิง’ ทำให้นางมักจะร้องไห้อยู่อย่างโดดเดี่ยวในยามค่ำคืน
‘เอียจื่ออวิ่น’ได้รู้สึกว่า’เอียเซิ่ง’รัก’เอียฮัน’มากกว่านางความจริงก็คือ’เอียจื่ออวิ่น’มีโดดเด่นในหมู่เพื่อนของนาง แต่เมื่อเทียบกับ’เอียฮั่น’แล้วนางยังคงด้อยกว่า
จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ หลังจากที่นางได้รับเทคนิคการบ่มเพาะจาก’เนี่ยหลี่’ ในที่สุดนางก็สามารถที่จะแก้ปมในใจของนาง เมื่อต้องเผชิญกับ’เอียฮัน’
“น้องเล็กจื่ออวิ่น ข้านำของขวัญจากการเดินทางอันยาวนานของข้ามาฝาก ข้าหวังว่าเจ้าจะชอบมัน”
‘เอียฮัน’ดึงสร้อยข้อมือสีฟ้าที่เปล่งความมันวาวเยือกเย็นจากภายในแหวนห้วงมิติของเขา
จบตอน…
ที่มา :