ตอนที่แล้วตอนต่อไปถ้าหากเนี่ยลี่ล่วงทุกคนล่วงรู้ความคิดทุกคนในตอนนี้ เขาอาจจะต้องจมน้ำลายตายในตอนนี้
อย่างไรก็ตาม มีจุดบ่งชี้ที่เห็นได้ชัดว่า ตั้งแต่’เซี่ยวหนิงเอ๋อ’ ฝึกเทคนิคการบ่มเพาะ [มังกรอัสนี] แล้ว ผิวพรรณของนางดูละเอียดและนิ่มนวลขึ้นมาก และอารมณ์ดีมากขึ้น ยิ่งทำให้นางดูมีเสน่ห์ยิ่งกว่าเดิม เมื่อเทียบกับ’เซี่ยวหนิงเอ๋อ’กับผู้หญิงคนอื่นในห้องเรียนอัจฉริยะแล้ว ราวกับหงส์ขาวที่อยู่ในฝูงเป็ดเลยทีเดียว
“ข้ามาหาเจ้า”
‘เซี่ยวหนิงเอ๋อ’ พูดเบา ๆ พร้อมกับแก้มที่ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีแดง
เสียงของ’เซี่ยวหนิงเอ๋อ’ก็ยังดังพอที่จะให้นักเรียนทุกคนที่ยืนอยู่รอบๆได้ยินสิ่งที่เธอพูด ทันทีที่ได้ยิน พวกเขาต่างก็ใจสลาย จากการแสดงออกของนางฟ้า’หนิงเอ๋อ’ ทุกคนรู้ได้ทันทีว่าเธอมีคนที่อยู่ในใจแล้ว ทุกคนต่างรู้สึกหดหู่ พวกเขาต่างประหลาดใจว่าทำไมถึงเป็นคนอย่าง’เนี่ยลี่’ นับตั้งแต่ที่นางฟ้า’หนิงเอ๋อ’ให้ความใกล้ชิดเขา‘เนี่ยลี่’ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า
“เจ้ามาได้เวลาพอดี เรากำลังเตรียมตัวกันอยู่เลย เจ้าจะไปกับเราก็ได้นะ”
นักเรียนหลายคนส่งพวกของเขาให้ตรวจสอบเบื้องหลังของ’เนี่ยลี่’ ถ้าหากพวกเขาพบว่า’เนี่ยลี่’ไม่ได้มีใครหนุนหลัง พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ’เนี่ยลี่’
“แน่นอน”
‘หนิงเอ๋อ’รีบเดินไปยืนข้างๆ’เนี่ยลี่’ ‘ลู่เพียว’เข้าใจสถานะการณ์ดี จึงทำหน้าตลกแล้วยกที่นั่งให้กับของเขาให้กับ’เซี่ยวหนิงเอ๋อ’
‘เซี่ยวหนิงเอ๋อ’ นั่งลงข้างๆ’เนี่ยลี่’ เพียงแค่เธอขยับแขนอันเรียวสวยของเธอ เขาก็ได้กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงโชยมาจากเธอ‘เนี่ยลี่’รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย หาก’จื้ออวิ้น’ มาที่นี่และเห็นสิ่งเหล่านี้เธออาจจะเข้าใจผิดได้อีก แต่อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่รู้ว่าจะบอกกับ’หนิงเอ๋อ’อย่างไร ว่าให้ย้ายที่นั่งไป
ในขณะนั้นมีสายตาที่จ้องเขม็ง มีคนเจ็ดคนเดินมาพร้อมกับ ‘เสิ่นหลินเจี่ยน’ แห่งตะกูลเทพเจ้า ที่เดินนำเข้ามา ‘เสิ่นหลินเจี่ยน’ กวาดสายตามองไปทั่วห้องเรียน และหลังจากที่ได้เห็น’เนี่ยลี่’ เขาลืมตากว้างขึ้นเล็กน้อยแล้วเดินไปที่ บริเวณ’เนี่ยลี่’นั่งอยู่
‘เสิ่นหลินเจี่ยน’ มองดูและเริ่มพูดทักทาย
“เนี่ยลี่ ข้าขอเวลาสักเดี๋ยวนะ”
“นายน้อยเสิ่น แค่เดี๋ยวเดียวนะ”
‘เนี่ยลี่’ไม่ได้ลุกยืนขึ้น เขาเพียงแค่พยักหน้ารับเท่านั้น
แม้ว่า ‘เนี่ยลี่’ จะไม่ได้ลุกยืนคุยกับเขา แต่’เสิ่นหลินเจี่ยน’ ก็ไม่ได้รู้สึกว่า’เนี่ยลี่’ เสียมารยาทอะไร เขายิ้มและพูดว่า
“ถ้าหากว่าเจ้าสนใจ จะไปเรียนชั้นเรียนเดียวกับข้าไหม?”
หลังจากพูดจบ เขานั่งลง ตรงที่นั่ง ข้างหน้าของ’เนี่ยลี่’
“ข้าเพียงแค่ลองมาดูเท่านั้น ถ้าถึงเวลาข้าก็คงจะไป”
‘เสิ่นหลินเจี่ยน’ ลดเสียงพูดเบาลงและพูดข้างๆหู’เนี่ยลี่’ ว่า
“เจ้าจะต้องระวังตัวให้ดี ในห้องเรียนของอัจฉริยะนี้ มีหูตาของตระกูลศักดิ์สิทธือยู่มากมาย พวกเขาจับตาดูเจ้าอยู่ นอกจากนี้ข้ายังเคยเห็น เซิ่นซิ่ว มาที่สถาบันกล้วยไม้ศักดิ์สิทธิ์นี้ด้วย มันเป็นไปได้มากที่จะมาเพราะเรื่องของเจ้า”
“ข้าเข้าใจดี และขอขอบคุณสำหรับข่าวสารที่แจ้งมา”
‘เนี่ยลี่’พูดขอบคุณ พร้อมกับพยักหน้าเล็กน้อย
‘เสิ่นหลินเจี่ยน’ เขาก็ยังคงเป็นคนดี แม้จะโผงผางแบบชายหนุ่มทั่วไป แต่ก็เป็นคนที่รักษาสัจจะ
เมื่อเห็น ‘เสิ่นหลินเจี่ยน’ กับ ‘เนี่ยลี่’ สนทนากัน นั่งเรียนคนอื่นต่างจ้องมองหน้ากัน
“นี่มันเรื่องตลกใช่ไหม?”
แม้แต่ ‘เสิ่นหลินเจี่ยน’ ก็ยังสุภาพกับ เนี่ยลี่ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากพวกเขากล้าท้าทายกับ’เนี่ยลี่’ หากเขากล้าที่จะลองดีกับเนี่ยลี่ พวกเขาอาจจะตายโดยที่ไม่ทันได้รู้ตัวเลยก็ได้
‘เสิ่นหลินเจี่ยน’ มองไปที่’เนี่ยลี่’และพรรคพวกของเขาอย่างตกตะลึง และพูดว่า
“กลุ่มของพวกเจ้ายกระดับการบ่มเพาะได้อย่างรวดเร็ว ถ้าหากเจ้าพอมีเวลา ข้าอยากจะขอคำชี้แนะจากเจ้าด้วย”
การบ่มเพาะของ’เนี่ยลี่’และพวกของเขาได้เพิ่มขึ้นด้วยความเร็วที่แทบเป็นไปไม่ได้
‘เนี่ยลี่’ยิ้มและพูดว่า
“เมื่อเร็วๆนี้ มีเทคนิคการบ่มพาะใหม่ ๆ ที่สถาบันกล้วยไม้ศักดิ์สิทธิ์ นายน้อยเสิ่น สามารถไปขอเรียนรู้ได้จากที่นั่น มันจะสามารถช่วยท่านได้ไม่น้อย”
“โอ้”
‘เสิ่นหลินเจี่ยน’ คิ้วกระตุกเล็กน้อยและ พูดอย่างขบขันว่า
“ข้าจะต้องหาเวลาไปเยี่ยมชมดูสักหน่อยแล้ว”
ทันใดนั้นก็มีเสียงดังโกลาหลทั่วห้องเรียนอัจฉริยะ
“รุ่นพี่เอียฮั่นกลับมาแล้ว”
“เอียฮั่น? ตระกูลวายุเหมันต์ เอียฮั่น งั้นเหรอ?”
“ใช่แล้ว!”
ในห้องเรียนอัจฉริยะนี้ มีบางคนที่เคยเห็น’เอียฮั่น’มาก่อน และบางส่วนก็ยังเป็นเด็กใหม่ ที่ไม่เคยเห็นเขา อย่างไรก็ตามชื่อของ’เอียฮั่น’ก็เป็นที่รู้จักอย่างแพร่หลาย ‘เอียฮั่น’ครั้งหนึ่งเคยได้ชื่อว่า เป็นอันดับหนึ่งของเหล่าเด็กอัจฉริยะ ของเมืองกลอรี่
‘เอียฮั่น’สวมเสื้อคลุมสีดำ มีไอเย็นแผ่ออกมาจากคิ้วของเขาขณะที่เขาเดินเข้ามาจากประตูหลัก อุณหภูมิในห้องเรียนอัจฉริยะ ราวกับลดลงไปหลายองศา ไม่มีใครกล้าที่จะเอ่ยปากพูดคุยกันแม้แต่คำเดียว
“เอียฮั่น เขามาทำอะไรที่นี่?”
‘เนี่ยลี่’ถกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เขายกศีรษะขึ้นเพื่อที่จะมองดู เขาจ้องมองไปและเห็นความหนาวเหน็บจากตาของ’เอียฮั่น’ จากสายตาที่จ้องมองกัน ‘เนี่ยลี่’รู้ได้ทันทีว่าเขาไม่ได้มาดีอย่างแน่นอน
“เขาอาจจะมาเพราะเรื่องของเจ้า”
‘เสิ่นหลินเจี่ยน’ พูดด้วยเสียงอันเบา
“เจ้าต้องการให้ข้าอยู่คุ้มครองเจ้าสักครู่ไหม?”
‘เนี่ยลี่’ ตอบกลับอย่างใขเย็นว่า
“ไม่จำเป็น ข้าขอขอบคุณท่านมาก ข้าเนี่ยลี่ ในชีวิตนี้ ข้าฆ่าได้แม้กระทั่งพระเจ้า ที่จะมาเป็นอุปสรรคขวางทางของข้า!”
ความอ่อนแอและขี้ขลาด เขาได้ทำมามากพอแล้วในชีวิตก่อนหน้านี้
ในชีวิตนี้ เขาจะไม่เป็นเหมือน’เนี่ยลี่’คนเดิม ถ้าหากเขาจะแอบหลบซ่อนตัวจาก’เอียฮั่น’ เขาก็ควรจะระเบิดหัวตัวเอง แล้วตายไปซะ
เขาฆ่าได้แม้กระทั่งพระเจ้า ที่จะมาเป็นอุปสรรคขวางทางเขางั้นเหรอ? แม้ว่า’เนี่ยลี่’จะพูดด้วยความสงบนิ่ง แต่ ‘เสิ่นหลินเจี่ยน’ รู้สึกถึงความพลุ้งพล่านในตัว’เนี่ยลี่’ ที่พร้อมจะต่อสู้อยู่ตลอดเวลา ใครกันที่จะกล้าพูดถ้อยคำที่หยิ่งยโส ขนาดนั้น เลือดในกายของ ‘เสิ่นหลินเจี่ยน’ กำลังเดือดพล่าน เขารู้สึกได้เลยว่า ‘เนี่ยลี่’ไม่เหมือนกับคนอื่นๆ
เขาเป็นแค่เด็กหนุ่มอายุสิบสี่ปี ที่กล้าจะยืนหยัด อย่างภาคภูมิใจต่อหน้ากำแพงสูงตระหง่านของตระกูลต่าง ๆ จำนวนมาก แม้กระทั่งกล้าไล่ ‘เซิ่นเฟ่ย’ ต่อหน้าผู้นำตระกูล ของตระกูลศักดิ์สิทธิ์ ตอนนี้เขายังกล้าที่จะพูดว่า เขาฆ่าได้แม้กระทั่งพระเจ้า ที่จะมาเป็นอุปสรรคขวางทางเขา
นี่เป็นเพราะความหยิ่งผยองของ’เนี่ยลี่’ หรือว่า เป็นความเชื่อมั่นในความแข็งแกร่งของตัวเอง บนเส้นทางของการบ่มเพาะพลัง ด้วยความกล้าหาญเพียงอย่างเดียว ก็สามารถถึงจุดสุดยอดของศิลปะการต่อสู้! ในใจของ ‘เสิ่นหลินเจี่ยน’ เริ่มที่จะเข้าใจแล้วว่า ขอบเขตจิตวิญญาณของเขาก็ถูกสร้างขึ้นด้วยความเชื่อมั่นในพลังของตัวเอง
‘เสิ่นหลินเจี่ยน’ หัวเราะแล้วพูดว่า
“ฆ่าได้แม้กระทั่งพระเจ้า ที่จะมาเป็นอุปสรรคขวางทางเจ้า เจ้าพูดเช่นนั้นเหรอ?”
‘เอียฮั่น’จ้องมองมาที่’เนี่ยลี่’ เขาชี้นิ้วไปที่’เนี่ยลี่’แล้วกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า
“เจ้าตามข้ามาเดี๋ยวนี้”
เสียงของ’เอียฮั่น’เต็มไปด้วยเจตนาที่จะฆ่า ‘เซี่ยวหนิงเอ๋อ’ ‘ลู่เพียว’ และคนอื่น ๆ ต่างจ้องไปที่’เนี่ยลี่’
‘ตู่ซื่อ’ พูดขึ้นมาว่า“เนี่ยลี่เป็นร่างทรงอสูร 3 ดาว ระดับโกล์ด ถ้าหากมีธุระอะไรให้พวกเราทำ ก็ขอให้พูดออกมา”
‘ลู่เพียว’ ‘เว่ยหนาน’ และคนอื่น ๆ ทั้งหมด แสดงออกอย่างเปิดเผย ในชีวิตนี้ ไม่ว่าอะไรก็ตาม พวกเขาจะยืนเคียงข้างกับ’เนี่ยลี่’ แบ่งปันชีวิตและความตายร่วมกัน พวกเขามีความตั้งใจอย่างแน่วแน่
‘เนี่ยลี่’ ลุกขึ้นยืนและเดินออกไปข้างนอก โดยมี’เซี่ยวหนิงเอ๋อ’ ‘ตู้ซื่อ’ ‘ลู่เพียว’ และคนอื่น ๆ เดินตามหลัง
หลังจากที่ได้เห็น พวกนักเรียนชั้นเรียนอัจฉริยะ รู้สึกว่าเขาจะพลาดการรับชมเรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด พวกเขาลุกขึ้นและเดินตามไปนอกชั้นเรียนณ ลานต่อสู้ สถาบันกล้วยไม้ศักดิ์สิทธิ์
จำนวนนักเรียนรวมตัวกันที่นี่ เพิ่มขึ้นมากขึ้นและมากขึ้น เพียงแค่ชื่อของ’เอียฮั่น’และ’เนี่ยลี่’ ก็เพียงพอที่จะล่อความสนใจของทุกคน ฝูงชนโยรอบ ล้อมวงกันเป็นวงกลมขนาดหลายสิบเมตร มี’เนี่ยลี่’และ’เอียฮั่น’ยืนอยู่ตรงกลาง เพียงแค่กลิ่นอายของพลังวิญญาณเพียงอย่างเดียว ก็แทบจะทำให้พวกเขาหายใจไม่ออกแล้ว
“ข้าสงสัยว่าทำไมรุ่นพี่ เอียฮั่นถึงได้จ้องหน้าข้านัก?”
‘เนี่ยลี่’ใจเย็น มองไปที่หน้าของ’เอียฮั่น’ เขาสัมผัสได้ว่ากลิ่นอายพลังวิญญาณของเขาก็ไม่ได้ด้วยกว่า’เอียฮั่น’
“ตั้งแต่ที่เจ้าเรียกข้าว่ารุ่นพี่ ข้าจะสั่งสอนบทเรียนให้เจ้าในวันนี้ ข้อแรก อย่าทำตัวจองหอง อวดดี จนเกินไป ต้องคิดอยู่เสมอว่า ยังมีใครบางคนที่แข็งแกร่งกว่าเจ้า”
‘เอียฮั่น’มองไปที่’เนี่ยลี่’ด้วยสายตาที่เย็นชา
“ก่อนหน้านี้ที่คฤหาสน์ท่านเจ้าเมือง จัดงานเลี้ยงต้อนรับข้า ข้าไม่ได้หวาดกลัวเจ้า ที่ข้ายอมถอยไป แต่ตอนนี้ ข้ามาเพื่อจะบอกให้เจ้า เพื่อให้เจ้าออกห่างจากจื้ออวิ้นไปซะ”
เหตุผลที่ออกมาเป็นเพราะเรื่องผู้หญิง นอกจากนี้หญิงคนนี้เป็นหญิงงามอันดับหนึ่งของสถาบันกล้วยไม้ศักดิ์สิทธิ์ ตอนนี้นักเรียนของสถาบันกล้วยไม้ศักดิ์สิทธิ์ต่างก็ซุบซิบนินทากันจนออกนอกหน้า
“ข้าเรียกท่านว่ารุ่นพี่ เพราะท่านเป็นลูกบุญธรรมของท่านเจ้าเมือง และเป็นพี่ชายของเอียจื้ออวิ้น เรื่องบางเรื่อง มันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับท่าน เอียฮั่น ข้ารู้ว่าท่านเจ้าเมืองต้องการที่จะส่งต่อตำแหน่งเจ้าเมืองให้กับท่าน แต่คุณสมบัติของท่านนั้นยังห่างไกลยิ่งนัก นอกจากนี้ท่านยังเป็นแค่คนนอก ท่านหน่ะยังมีคุณสมบัติอะไรอีกบ้าง?”
‘เนี่ยลี่’พูดอย่างใจเย็นและมองไปยัง’เอียฮั่น’
จากการแสดงออกของ’เอียฮั่น’ ‘เนี่ยลี่’รู้ได้ว่า เขาอาจจะคิดได้แล้ว ว่าเขาไม่มีโอกาศที่จะได้รับตำแหน่งเจ้าเมืองแล้ว และได้ตัดสินใจเพื่อจะทดลองอะไรบางอย่างในนาทีสุดท้าย
เรื่องทั้งหมดมันก็เกิดขึ้นจาก’เนี่ยลี่’ ถ้า’เอียฮั่น’สามารถบังคับ’เนี่ยลี่’ให้ออกไปได้ ก็จะไม่มีใครมาแย่งชิง’เอียจื้ออวิ้น’ ซึ่งแน่นอนว่าเธอยังไม่เหมาะสมที่จะสืบทอดตำแหน่งเจ้าเมือง
ในชีวิตก่อนหน้าของเขา ‘เนี่ยลี่’เองก็ไม่ได้มีคู่แข่งทางใจ แต่ในชีวิตนี้ ‘เนี่ยลี่’ได้เข้าใจบางอย่าง โลกนี้จะไม่เห็นใจเจ้า ถ้าเจ้าเป็นเพียงคนที่ขี้ขลาด เจ้าจะต้องต่อสู้ทุกอย่างเพื่อตัวเจ้าเอง หากเจ้าไม่ได้ต่อสู้กับมัน ถึงแม้ว่ามันจะเป็นของเจ้า มันก็จะถูกกระชากออกไป
เนื่องจากความจริงที่ว่า เขาไม่ได้มีการติดต่อใด ๆ กับ’เอียฮั่น’ในชีวิตของเขาก่อนหน้า ‘เนี่ย’จึงไม่ได้ใส่ใจว่า’เอียฮั่น’จะเป็นอะไร หลังจากที่ได้เห็นการกระทำก่อนหน้าของ’เอียฮั่น’ และความจริงที่ว่าเขาไม่ได้แสดงขึ้นที่การรบครั้งสุดท้ายในเมืองกลอรี่ ‘เนี่ยลี่’ก็พอจะคาดเดาความเป็นไปได้ในบางอย่าง ‘เอียฮั่น’จะต้องเป็นรอยด่างของ ตระกูลวายุเหมันต์
จนถึงขั้นที่ ‘เอียจื้ออวิ้น’ไม่เคยคิดที่จะพูดถึงเขาเลย ในชีวิตนี้เนื่องจากการปรากฏตัวของเขา บางสิ่งบางอย่างอาจจะไม่เป็นไปตามแผนของ’เนี่ยลี่’ แต่เพื่อที่จะปกป้อง’เอียจื้ออวิ้น’ แน่นอนว่า’เนี่ยลี่’จะใช้ความระมัดระวังกับ’เอียฮั่น’
“ไม่ว่าข้าจะมีคุณสมบัติหรือไม่ ก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเจ้าในเรื่องนี้ เรื่องของตระกูลวายุเหมันต์ ไม่ใช่สิ่งที่คนนอกเช่นเจ้าจะเข้ามาก้าวก่าย แต่ดูจากท่าที ที่หยิ่งจองหองเช่นนั้น ข้าคงจะต้องขอทดสอบความสามารถเจ้าหน่อยหล่ะ”
‘เอียฮั่น’พูดด้วยความดุเดือดเลือดพล่าน พร้อมพ่นลมหายใจออกมาทางจมูกอย่างรุนแรง
คลื่นพลังวิญญาณถูกปล่อยออกมาจากร่างกายของเขา ร่ายกายของเขาเปลี่ยนแปลงไปอย่างต่อเนื่อง และร่างของเขาถูกปลกคลุมไปด้วยชั้นของเกราะทองคำ และหางที่มีปลายเป็นค้อนขนาดใหญ่ก็งอกออกมาจากข้างหลังของเขา จากนั้นมือทั้งสองข้างของเขาก็เปลี่ยนเป็นกงเล็บอันแหลมคม
มังกรพสุธาเขาทองคำ!
หัวใจของ’เนี่ยลี่’ หนาวเย็นลงไปเล็กน้อย ‘เอียเซิ่ง’เองก็มีจิตอสูรเป็นมังกร ของเขาเป็นมังกรดินเกล็ดทมิฬ นี่ถึงกับมอบ มังกรพสุธาเขาทองคำ ให้กับบุตรบุญธรรมเชียวเหรอ
มังกรพสุธาเขาทองคำ เป็นวิญญาณอสูรประเภทต่อสู้ ในวิญญาณอสูรประเภทต่อสู้ ด้านความแข็งแกร่งต้องตกเป็นของเผ่ามังกรอย่างแน่นอน พลังของมังกรพสุธาเขาทองคำ นั้นเหนือยิ่งกว่ามังกรดินเกล็ดทมิฬ อย่างแน่นอน จุดสำคัญอยู่ที่การเข้ากันของผู้ใช้กับจิตอสูร
‘เอียเซิ่ง’สามารถที่จะปล่อยพลังถึงหนึ่งร้อยยี่สิบเปอร์เซ็นต์ของมังกรดินเกล็ดทมิฬ แต่’เอียฮั่น’ถ้าเขาจะสามารถปล่อยพลังได้สักสามสิบเปอร์เซ็นต์ ก็ถือว่าเหมาะสมแล้ว
อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาจะปล่อยพลังได้เพียงแค่สิบเปอร์เซ็นต์ แต่นั่มันก็แข็งแกร่งมากแล้ว ‘เอียเซิ่ง’คงคิดอย่างรอบคอบแล้วที่ได้มอบให้กับบุตรบุญธรรมของเขา จริงๆแล้วมังกรพสุธาเขาทองคำ เนี่ยลี่คิดอยู่ในใจ มังกรพสุธาเขาทองคำมีความแข็งแกร่งมาก
แต่เมื่อหันหน้าไปทาง ‘เอียฮั่น’ซึ่งปัจจุบันสูงสองเมตรและรวมกับมังกรพสุธาเขาทองคำ‘เนี่ยลี่’ก็ไม่ได้กลัวแม้แต่น้อย
ผสานจิตวิญญาณอสูร!
จบตอน..
ที่มา :