ตอนที่แล้วตอนต่อไปไม่รู้ว่า’เนี่ยลี่’คิดอะไรอยู่ในใจ พวกเขาไม่ได้พูดอะไรกันแล้วเดินต่อไปข้างหน้า
บนท้องฟ้าสีเทา บางครั้งฝูงนกก็บินผ่านมาทางพวกเขา เสียงกรีดร้องแหลมสูงเพิ่มบรรยากาศที่ประหลาดในยามค่ำคืน แต่นกเหล่านี้มีขนาดใหญ่เพียงแค่ผลปาล์ม เมื่อเทียบกับสัตว์อสูรขนาดยักษ์ บนท้องฟ้าที่เจอก่อนหน้านี้ ขนาดคงมีความแตกต่างมากเกินไป
‘ตู่ซื่อ’และ’ลู่เพียว’ ที่เดินตามหลัง และระมัดระวังตัวเป็นอย่างมาก สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยอันตรายที่ซ่อนอยู่ พวกเขาไม่มีทางเลือกมากนัก ทำได้แค่เพียงคอยต้องระมัดระวังตัวให้ดีเท่านั้น
“นั่นคืออะไร?”
‘ตู่ซื่อ’เลิกคิ้วของเขาขึ้น แล้วชี้ไปที่ถิ่นทุรกันดารข้างหน้า
‘เนี่ยลี่’มองไปยังทิศทางที่ ‘ตู่ซื่อ’ชี้ไป เขาสามารถมองเห็นราง ๆ ในถิ่นทุรกันดารห่างไกล อนุสาวรีย์ขนาดใหญ่ยืนตระหง่านอยู่
‘เนี่ยลี่’คิดเพียงครู่เดียวแล้วพูดว่า“พวกเราจะไปดูกัน”
กลุ่มของพวกเขาเดินไปยังทิศทางของอนุสาวรีย์ขนาดใหญ่ ขณะที่พวกเขาไปยืนดูอยู่ใกล้ ๆ พวกเขารู้สึกถึงความกดดัน ที่แผ่ออกมา ทำให้รู้ลึกหายใจได้อย่างลำบาก
“เจ้านี่มันคืออะไรกันแน่?”
‘ลู่เพียว’ อยากรู้อยากเห็นในเรื่องนี้มาก แม้ว่าจะได้รับแรงกดดันอย่างหนัก แต่พวกเขาก็ยังคงสำรวจต่อไป
ภูติโลหิตหลายตัวเข้าประกบกลุ่มของ’เนี่ยลี่’ แต่หลังจากที่ได้รับรู้ถึงแรงกดดัน พวกมันรีบกระจายตัวและวิ่งหนีไป เห็นได้ชัดว่าอนุสาวรีย์ขนาดใหญ่นี้ ส่งผลกระทบกับภูติโลหิตมาก
“พวกเจ้ารออยู่ตรงนี้ ข้าจะลองเข้าไปดูหน่อย”
‘เนี่ยลี่’ สั่งให้ทุกคนระมัดระวังตัวมากขึ้น เขาผสานร่างกับจิตอสูรเงาพลาย แล้วค่อย ๆ เดินไปใกล้อนุสาวรีย์ขนาดใหญ่นั้น
“ระวังตัวด้วยนะ!”
‘เซี่ยวหนิงเอ๋อ’และพวกตะโกนบอก’เนี่ยลี่’ จากจุดที่พวกเขายืนรออยู่
ตอนที่เขายืนอยู่ห่างออกไปหลายเมตร ‘เนี่ยลี่’เงยหน้ามองอนุสาวรีย์ขนาดใหญ่ได้อย่างชัดเจน ความสูงของอนุสาวรีย์ขนาดใหญ่คือประมาณสูงหลายสิบเมตร มีโทนสีเทา ‘เนี่ยลี่’ไม่รู้ว่าอนุสาวรีย์ทำมาจากสิ่งใด
อนุสาวรีย์ขนาดใหญ่มีรอยแกะสลักด้วยอักษรโบราณ 6 รูปแบบ ‘เนี่ยลี่’รู้อยู่คร่าว ๆ แค่รูปแบบเดียว
“ผู้ใดที่ติดข้ามข้าจะได้รับเกียรติยศ ส่วนผู้ใดที่ต่อต้านข้ามันจักต้องพินาศ ตลอดชีวิตของข้า ผู้ที่มีพรสวรรค์อันเป็นความสามารถพิเศษ ได้เริ่มเข้าใจเมื่อตอนอายุได้สิบขวบ ข้าสามารถแยกภูเขา ทลายหินผาได้ เข้าใจความอ่อนโยนของอาณาจักรตอนอายุได้สิบสามปี ทำให้แม่น้ำเหือดแห้งด้วยมือของข้า ตอนอายุสิบหกเข้าใจลึกซึ้งเกี่ยวกับจิตวิญญาณอสูร และทะลวงข้ามผ่านระดับตำนาน ตอนอายุสามสิบ ไม่มีผู้ในใต้ผืนฟ้าแห่งนี้ที่จะต่อต้านการโจมตีของข้าได้ ข้าได้ต่อสู้กับผู้เชี่ยวชาญสูงสุดทั่วโลกและไม่เคยลิ้มรสความพ่ายแพ้ เข้าใจขอบเขตของตนเองเมื่ออายุได้สี่สิบ เปิดภูมิปัญญา
ล่วงรู้ในอดีตและปัจจุบัน ตอนอายุห้าสิบได้รับรู้ภัยพิบัติที่กำลังจะมาถึง ทิ้งร้างราชบัลลังก์และจากมา เหลือทิ้งไว้เพียงถ้อยคำสิบคำ ที่จะส่งผ่านไปยังรุ่นต่อไป… ”
หลังจากที่อ่าน ข้อความบนอนุสาวรีย์ขนาดใหญ่’เนี่ยลี่’ก็ตกใจ เขาไม่เคยคิดว่าอนุสาวรีย์โบราณนี้จะถูกทิ้งไว้โดยจักรพรรดิ’คงหมิง’ จากอนุสาวรีย์นี้ ‘เนี่ยลี่’อาจรู้สึกว่าจักรพรรดิ’คงหมิง’จะต้องเป็นคนที่มีมีความสามารถมากในช่วงชีวิตของเขา
สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้’เนี่ยลี่’นั้นตกใจ คือการที่จักรพรรดิ’คงหมิง’เข้าใจขอบเขตของตนเมื่ออายุสี่สิบปี และก็สามารถล่วงรู้อดีตและปัจจุบัน แล้วอดีตและปัจจุบัน ที่ว่าหมายถึงสิ่งใดกัน?
‘เนี่ยลี่’รู้สึกว่า จักรพรรดิ’คงหมิง’ กับ หนังสือจิตอสูรท่องเวลา อาจจะมีความเกี่ยวข้องกันอย่างใกล้ชิด บางทีจักรพรรดิคงหมิง อาจจะเป็นกุญแจที่ไขความลับของมัน
“ถ้อยคำสิบคำที่จักรพรรดิคงหมิงทิ้งเอาไว้เบื้องหลัง”
‘เนี่ยลี่’จ้องมองตรงส่วนด้านล่างของอนุสาวรีย์โบราณ แต่มีรอยขีดข่วนบนอนุสาวรีย์โบราณเป็นรอยที่เกิดขึ้นจากของมีคมบางอย่าง ทำให้ถ้อยคำไม่ชัดเจนจนมองไม่ออก
“ถ้อยคำที่จักรพรรดิคงหมิงทิ้งเอาไว้เบื้องหลัง ทำไมถึงได้ถูกขูดออก”
‘เนี่ยลี่’เลิกคิ้วขึ้น อาจจะเป็นไปได้ว่าคนที่มาถึงที่นี่ก่อนเขา หลังจากที่ได้เห็นถ้อยคำทั้งสิบแล้ว เพื่อไม่ให้ใครได้มาเห็นอีก จึงได้ขูดลบมันออก?
หลังจากที่’เนี่ยลี่’ได้นั่งตรึกตรองเป็นเวลานาน ทั้งซากปรักหักพังของเมืองกล้วยไม้โบราณ และถิ่นทุรกันดารนี้ มีสิ่งที่จักรพรรดิคงหมิงทิ้งไว้เบื้องหลัง เพียงแต่ว่าสิ่งที่จักรพรรดิคงหมิงพยายามทำคือสิ่งใด?
หลังจากการตรวจสอบบริเวณด้านข้างของอนุสาวรีย์โบราณ ก็ไม่ได้พบสิ่งอื่นใดอีก เขาก็เกิดประกายความคิดขึ้นมา มือของเขาสัมผัสรอยขูดและรูปแบบจารึกลึกลับ อย่างช้า ๆ และ ขยายเป็นวงกว้างขึ้นทั่วโบราณสถาน
” ไม่เคยคิดเลยว่าจักรพรรดิคงหมิงจะบรรลุระดับตำนาน หลังจากที่เขาตั้งอนุสาวรีย์นี้ เมื่อเขาแกะสลักคำพูดเหล่านั้น ล้วนออกจากความตั้งใจของเขาที่อยู่ภายใน แม้ว่าใครบางคนจะมาขูดลอกข้อความนั้นออกไป มันเป็นไปไม่ได้ที่จะขูดออกโดยความตั้งใจจักรพรรดิคงหมิง “
จากนั้น’เนี่ยลี่’ก็มองเห็นภาพในความคิดขึ้นมา ราวกับว่าเขาอยู่ในท้องฟ้าที่ห่างไกล ชายวัยกลางคนสวมเสื้อคลุมสีขาว ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบ ๆ
“ข้าคือใคร? ข้ามาจากที่ใด? และข้ากำลังจะไปที่แห่งหนใด? ในสายตาของข้า ชีวิตนับไม่ถ้วนได้แตกสลายไป และชีวิตอีกนับไม่ถ้วนที่กำลังเกิดขึ้นมา สิ่งที่มีชีวิตที่ต้องดิ้นรนในวงจรของการเกิดใหม่ อย่างไรก็ตาม สายเลือดรุ่นต่อไปก็จะเป็นผู้ทีได้รับมรดก มนุษยชาติล้วนดำเนินอย่างเสมอต้นเสมอปลาย ตามเส้นทางอันสูงส่ง หรือที่นี่จะเป็นที่สิ้นสุดของเส้นทาง”
ขณะที่ชายในเสื้อคลุมสีขาวถอนหายใจ
“เส้นทางที่ว่าคือสิ่งใดกัน?”
“เส้นทางที่ว่าคืออะไร?”
‘เนี่ยลี่’นึกอยู่ในใจ นี่คือสิ่งที่ผู้คนติดอยู่หลังจากที่ทะลวงผ่านระดับที่เหนือกว่าตำนานแล้ว
“การมีอยู่ของเส้นทาง”
ผู้เชี่ยวชาญนับไม่ถ้วนที่ต้องต้องผิดหวังกับการค้นหา แต่ไม่พบเจอกับสิ่งใด หนทางเส้นเดียวที่อยู่ในใจ จักรพรรดิ’คงหมิง’ คงจะสามารถเข้าใจถึงหนทางนี้ ในสถานที่แห่งนี้และทิ้งอนุสาวรีย์โบราณนี้ไว้ สิ่งที่’เนี่ยลี่’ยังสงสัยคือ หลังจากที่ข้ามผ่านเวลามาเนิ่นนาน กลับไม่มีเอกสารหลักฐานใด ๆ ที่ระบุว่า จักรพรรดิ’คงหมิง’ ได้ก้าวข้ามผ่านระดับตำนาน
อาจจะเป็นไปได้ว่าหลังจากที่จักรพรรดิคงหมิง ได้เข้าใจทุกอย่างแล้ว เขาเดินทางไปยังพื้นที่อื่นที่ห่างไกลและไม่ได้อยู่ในบริเวณของแผ่นดินนี้
บุคคลลึกลับที่ก้าวข้ามระดับตำนานได้ก่อนข้า และจากนั้นก็หายสาปสูญไป ‘เนี่ยลี่’ พึมพำ
“ไม่มี, ปลายทาง, เมื่อ, ไม่มี, จุดเริ่มต้น , ไม่มี, จุดเริ่มต้น, ก็, ไม่มี, จุดสิ้นสุด”
ชายในเสื้อคลุมสีขาวถอนหายใจ หลังจากนั้นก็เดินไปทางด้านหลัง
(ตรงส่วนนี้ จะสลักสิบคำนี้ไว้ 无极本无始 无始方无尽 อ่านว่า หวู จี เติ่ง หวู ฉี่ หวู ฉี่ ฟาง หวู จิน)‘เนี่ยลี่’นึกถึง ถ้อยคำที่จักรพรรดิ’คงหมิง’ทิ้งไว้เบื้องหลัง ก็รู้สึกตกใจ เมื่อตอนที่เขามีหนังสือจิตอสูรท่องเวลา เขาเคยเห็นถ้อยคำทั้งสิบนี่มาก่อน ถ้อยคำทั้งสิบที่เขียนลงบนแผ่นกระดาษก็ลึกซิ้งมาก ‘เนี่ยลี่’ไม่นึกมาก่อนเลยว่า นี่คือสิ่งที่จักรพรรดิ’คงหมิง’ ได้เข้าใจ
ตอนนั้น ‘เนี่ยลี่’คิดว่ามันถูกทิ้งไว้โดยผู้เชี่ยวชาญบางคน ณ เวลานั้น’เนี่ยลี่’ได้บรรลุถึงขอบเขต ที่ว่าแม้แต่ผู้เชี่ยวชาญระดับตำนานยังไม่สามารถแม้แต่จินตนาการได้ แต่ตอนนั้น’เนี่ยลี่’ก็ไม่สามารถเข้าใจความหมายของถ้อยคำทั้งสิบได้ ‘เนี่ยลี่’ไม่เคยคิดว่า ถ้อยคำทั้งสิบนี้ถูกทิ้งไว้หลังจากที่จักรพรรดิคงหมิง ข้ามผ่านระดับตำนาน
นึกถึงเมื่อชาติที่แล้วของเขา จู่ ๆ ‘เนี่ยลี่’ ก็มีความเข้าใจอย่างลึกซ้ำต่อคำบางคำเหล่านี้ ข้อความทั้งสิบคำหมายถึงความจริงของชีวิต มรดกของชีวิตที่ไม่มีที่สิ้นสุด เนี่ยลี่ได้เข้าใจเพียงบางส่วนของประโยคทั้งหมด
ทันใดนั้น’เนี่ยลี่’รู้สึกถึงขอบเขตวิญญาญของเขาพลุ้งพล่าน แรงจิตวิญญาณของเขาขยายตัวออกและเอ่อล้น เข้าไปใน จิตวิญญาณของ อสูรเงาพลาย และ จิตวิญญาณของแพนด้าเขี้ยวอสูร วิญญาณทั้งสองได้วิวัฒนาการเป็นครั้งแรก และมีการเปลี่ยนแปลงรูปร่างไปจากเดิม
แม้ว่า’เนี่ยลี่’จะเข้าใจถึงถ้อยคำแค่บางส่วน แค่เพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ของมัน แต่เขาได้รับรู้แล้ว ถึง อาณุภาพของข้อความทั้งสิบ
แม้ว่าตอนนั้นเขาจะอยู่แค่ระดับตำนาน แต่ด้วยเขามีประสบการณ์จากการต่อสู้มาอย่างยาวนาน เขาจึงมีความเข้าใจในเรื่องต่าง ๆ เหนือกว่าคนธรรมดาทั่วไป“ทำไมข้าถึงได้ไม่เข้าใจ ทั้ง ๆที่มีความเชี่ยวชาญ และความแข็งแกร่ง อย่างมาก ในชีวิตที่แล้วของข้า”
‘เนี่ยลี่’ เดินไปเงียบๆ
อย่างไรก็ตาม ข้อเคยได้พบเจอข้อความมานับหมื่น ข้าได้ไปยังทั่วทุกมุมของโลกอันกว้างใหญ่ ได้พบเจอกับข้อความมากมาย บางทีจักรพรรดิ’คงหมิง’ อาจจะไปยังดินแดนที่ห่างไกลยิ่งกว่านั้น
‘เนี่ยลี่’มองไปยังภาพเบลอๆของจักรพรรดิคงหมิง
“ด้วยการใช้เทคนิคเปลี่ยนสวรรค์ ข้าเคยคาดคะแนไว้ว่า คงมีสักห้าคนที่มีความสามารถที่จะเข้าใจถึงถ้อยคำทั้งสิบของข้า ทุกคนล้วนเป็นผู้ที่มีพรสวรรค์ ชนิดหาตัวจับได้ยาก และสามารถเข้าใจถ้อยคำได้ทั้งสิบคำ ทั้งห้าคนจะฆ่ากันเอง คนสุดท้ายจะกลืนกินความเข้าใจในสิบถ้อยคำนี้ ของอีกสี่คนที่เหลือ และจะได้พบกับข้า”
เสียงของจักรพรรดิ’คงหมิง’ ฟังดูเลื่อนลอย
‘เนี่ยลี่’รู้สึกตกใจ งั้นตัวของเขาเองก็อยู่ในการคาดคำนวนของจักรพรรดิ’คงหมิง’
ถ้าเป็นเช่นนั้นสิ่งนี้ก็เป็นรูปปั้นของจักรพรรดิ’คงหมิง’แน่ๆ?
จักรพรรดิ’คงหมิง’คำนวณได้ว่าจะมีห้าคนที่มีความสามารถที่จะเข้าใจ ถ้อยคำทั้งสิบคำนี้ ทั้งห้าคนฆ่าเอง เพื่อกลืนกินความเข้าใจของคนอื่น ๆ แต่ยังมีอีกสี่คน ‘เนี่ยลี่’ตระหนักได้ว่าต้องเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตัวเองให้รวดเร็วกว่านี้ บางทีทั้งสี่คนนั้นอาจจะกำลังมองหาเขาอยู่ก็เป็นได้
ขณะที่’เนี่ยลี่’กำลังสับสน ก็มีแสงวาบ ปรากฏภาพในใจของเขา
ชายคนหนึ่งมาบินและหยุดในด้านหน้าของอนุสาวรีย์โบราณแห่งนี้ เขาบ่นพึมพำกับตัวเอง
“ข้าไม่เคยคิดเลยว่า จะมีพื้นที่เช่นนี้อยู่ในเมืองกลอรี่ ดูเหมือนว่าการเดินทางครั้งนี้จะคุ้มค่า ผู้ใดที่ติดข้ามข้าจะได้รับเกียรติยศ ส่วนผู้ใดที่ต่อต้านข้ามันจักต้องพินาศงั้นเหรอ คำพูดใหญ่โตเช่นนี้ ผู้ใดที่เป็นจักรพรรดิคงหมิง คงจะจองหองไม่น้อยเป็นแน่แท้ ”
ชายคนนี้มองไปที่อนุสาวรีย์โบราณเป็นเวลานาน คิ้วของเขาขมวดแน่น
“ไม่มี, ปลายทาง, เมื่อ, ไม่มี, จุดเริ่มต้น , ไม่มี, จุดเริ่มต้น, ก็, ไม่มี, จุดสิ้นสุด มันคืออะไรกัน การบ่มเพาะอะไรที่ซ่อนอยู่ในถ้อยคำทั้งสิบนี้ เจ้าเพื่อนยากจักรพรรดิคงหมิง นี่มันน่าขำยิ่งนัก”
ชายคนนี้ ดูท่าทางจะไม่มีความสนใจต่อโบราณสถานนี้ เขาหันไปมองรอบ ๆ และเตรียมตัวที่จะออกจากที่นี่ อย่างไรก็ตามหลักจากที่ขบคิดอยู่สักพัก เขาก็หันหลังกลับมามองรอบ ๆ
“นับตั้งแต่นั้นมา แม้แต่ข้า จอมมาร ก็ยังไม่อาจที่จะเข้าใจมันได้ คนอื่น ๆ ต่างก็ยอมแพ้ที่จะเข้าใจมัน”
ประกาศว่าตัวเองคือจอมมาร จากนั้นก็เอากริชออกมา แล้ว ก็ขูดลบข้อความทั้งสิบออกไป
“ฮ่าฮ่าฮ่า แค่นี้ก็สะอาดหมดจดแล้ว”
ทันใดนั้นจู่ ๆ จอมมาร ก็ขมวดคิ้วของเขา
“เอ๋? อะไรกัน ข้อความทั้งสิบนั่นคืออะไรนะลองนึกดูอีกทีซิ ทำไมข้าถึงจำมันไม่ได้เลย?”
จอมมารเกาหัวของเขา และครุ่นคิดไม่นานนักเกี่ยวกับเรื่องนี้ ถ้อยคำทั้งสิบนี่มันอะไรกันแน่ ? เขามีความรู้สึกว่า ถ้อยคำทั้งสิบนี้เป็นบางสิ่งบางอย่างที่น่ามหัศจรรย์ อย่างไรก็ตามเขาก็ได้ลบมันทิ้งไปแล้ว เขามองไปที่อนุสาวรีย์โบราณ อย่างเศร้าสร้อย เผยให้เห็นความขลาดเขลาบนใบหน้าของเขา
คนที่ทิ้งโบราณสถานแห่งนี้ไว้เบื้องหลังจะต้องเป็นผู้ที่มีความเชี่ยวชาญระดับสูงสุด จอมมารมองไปที่โบราณสถานและนึกสงสัยอยู่สักครู่ก่อนที่จะจากไป เขาคิดว่าเขาไม่ได้โชคร้ายที่ไม่ได้รู้ถึงถ้อยคำทั้งสิบคำ จู่ ๆ ‘เนี่ยลี่’ก็ได้สติขึ้นมา
“มีใครบางคนเคยมายังสถานที่แห่งนี้”
“ดูเหมือนว่าการกระทำของจอมมาร ได้รับการบันทึกไว้ที่โบราณสถานแห่งนี้ และข้าก็ได้เห็นมัน จอมมารคือใครกันแน่? เป็นความจริงที่เขาได้มาที่นี่ก่อนข้า ไม่มี, ปลายทาง, เมื่อ, ไม่มี, จุดเริ่มต้น , ไม่มี, จุดเริ่มต้น, ก็, ไม่มี, จุดสิ้นสุด”
‘เนี่ยลี่’ท่องถ้อยคำที่แกะสลักไว้ทั้งสิบ ไว้ในใจของเขา
จบตอน
ที่มา :