ตอนที่แล้วตอนต่อไปฝูงสัตว์อสูรทุกตัวเป็นดังกับฝันร้าย ทั่วทั้งเมืองกลอรี่อยู่ในสภาวะเตือนภัย
ห้องโถงหลักของคฤหาสน์เจ้าเมืองผู้เชี่ยวชาญด้านต่าง ๆจากตระกูลต่าง ๆมีการเตรียมพร้อมมากมาย มีเพียงตระกูลศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกทอดทิ้งไว้อย่างโดดเดี่ยว
‘เอียเซิ่ง’และ’เสิ่นฮอง’ต่างจ้องตากันเขม็ง พร้อมกับรังสีของความหนาวเย็นพุ่งปะทะกันผ่านสายตาของพวกเขา‘เสิ่นฮอง’ยิ้มขณะที่มองดู’เอียเซิ่ง’พลางพูดว่า
“ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเมืองกลอรี่จะเอาชนะฝูงสัตว์อสูรได้ ในฐานะสมาชิกของเมืองกลอรี่และเพื่อความปลอดภัยของเมือง ตระกูลศักดิ์สิทธิ์ของข้าจะทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องมัน ข้าอยากรู้ว่าท่านเจ้าเมืองจะมอบหน้าที่อะไรให้ตระกูลของข้า ?”
‘เอียเซิ่ง’หรี่ตามอง’เสิ่นฮอง’พลางกล่าวว่า
“ผู้เชี่ยวชาญของตระกูลศักดิ์สิทธิ์ต้องไปป้องกันกำแพงเมืองทิศเหนือ เพียงแต่ข้าอยากถามท่านพี่เสิ่นว่าจะไปป้องกันกำแพงเมืองทิศใต้กับข้าหรือไม่”
กับฝูงสัตว์อสูรที่กำลังมา ใครจะรู้ได้ว่าเสิ่นฮองจะเล่นตุกติกอะไร ถ้า’เอียเซิ่ง’ปล่อยให้เขาคลาดสายตา คงเป็นธรรมดาที่’เอียเซิ่ง’จะรู้สึกไม่สบายใจ
“น้อมรับคำสั่ง ท่านเจ้าเมือง”
‘เสิ่นฮอง’กล่าว ดวงตาของเขากำลังยิ้ม ทำไมเขาจะไม่รู้ว่า’เอียเซิ่ง’คิดอะไรอยู่ ?
“เช่นนั้น พี่เสิ่น ไปกันเถอะ”
“ขอรับ ท่านเจ้าเมือง”‘เนี่ยหลี’ ‘ตู่ซือ’ ‘ลู่เปียว’และสมาชิกที่เหลือมาถึงกำแพงทิศใต้ก่อน ในนี้ฝูงสัตว์อสูรจะบุกกำแพงทางทิศใต้ก่อน ด้วยเหตุนี้จึงเป็นที่ๆอันตรายที่สุด
มีเวลาอีก 5 ชั่วโมงก่อนที่ฝูงสัตว์อสูรจะบุกมา ภายใต้การสั่งการของเนี่ยหลี นักสู้นับพันคนได้ขุดหลุมไว้นอกเมือง เนื่องจากว่าฝูงสัตว์อสูรจำนวนมากใกล้จะบุกมา ทุกคนจึงกังวลใจมากและการเคลื่อนไหวของพวกเขาดูสับสน
“แผนของเนี่ยหลีคืออะไร ?”
‘ลู่เปียว’รู้สึกสงสัยมาก เนื่องจากนักสู้ขุดหลุมไว้รอบพื้นที่ ทำให้พื้นดินขรุขระมาก อย่างไรก็ตามหลุมเหล่านี้จะมีประโยชน์อะไรกับฝูงปีศาจลมหิมะที่ทรงพลัง
“ไม่ว่าเนี่ยหลีจะวางแผนอะไรไว้ก็ตาม เราจะปฏิบัติตามนั้น”
‘ตู่ซือ’คว้าพลั่วและขุดดินอย่างต่อเนื่อง
ทหารบนกำแพงเมืองมองลงมาดูด้านล่าง พวกเขาคิดไม่ออกว่า’เนี่ยหลี’และพรรคพวกของเขาวางแผนอะไรไว้ พวกเขาเห็นแค่หลุมลึก 2 หลุมถูกขุดใต้พื้นดินกับกลุ่มคนที่เทน้ำมันคล้ายของเหลวไว้ภายหลัง พื้นดินก็ถูกขุดยาวไปถึงจุดที่ขรุขระ พื้นดินเต็มไปด้วยหลุมขนาดเล็กมากมายขนาดเท่ากำปั้น
มีคนอีกกลุ่มหนึ่งที่ตัดไม้ไผ่ลงมาหลายพันต้นแล้วเหลาปลายให้แหลมเหมือนหอก หลังจากนั้นก็เทอะไรบางอย่างลงไปข้างในไม้ไผ่
นอกเหนือจากนั้น สมาคมปรุงยาจะรีบมายังที่นี่จากทุกๆที่ พวกเขาทุกคนถือถังใส่สารเคมีมา เช่น ถังใส่น้ำยา
“คนพวกนี้มาทำอะไรกัน ?”
“ไม่รู้สิ ข้าก็คิดไม่ออก”
“ในถังน้ำมีน้ำยาอะไร ? ทำไมพวกเขาเทน้ำยาพวกนั้นลงในหลุม ?”
“ใครจะไปรู้ล่ะ(โว้ย) !”
ทหารที่เฝ้ากำแพงเมืองเหล่านี้อดถามซอกแซกเกี่ยวกับการกระทำของเนี่ยหลีและพรรคพวกของเขาไม่ได้ เป็นการกระจายความกลัวต่อการบุกของฝูงสัตว์อสูร
เวลาเดินผ่านไปนาทีต่อนาที ความกลัวภายในจิตใจของพวกเขายิ่งฝังลึกลงไป เพราะพวกเขารู้ว่าฝูงสัตว์อสูรจำนวนมากใกล้จะมาถึงแล้ว กลุ่มผู้เชี่ยวชาญจากตระกูลต่างๆรวมตัวกันบนกำแพงเมืองทำให้จิตใจของพวกเขาพอสงบลงได้บ้าง
กำแพงเมืองหมองๆของเมืองกลอรี่ดูมืดมิดลงในเวลากลางคืน มันทำให้หัวใจของคนดูหนักอึ้งอย่างลี้ลับ มีบรรพบุรุษจำนวนนับไม่ถ้วนที่ตายบนกำแพงเมืองนี้ หินทุกก้อนบนกำแพงเมืองล้วนเปียกชุ่มไปด้วยเลือดของพวกเขา
สำหรับยุคนี้ พวกเขาต่างตกอยู่ในการต่อสู้กับฝูงปีศาจไม่ว่างเว้น ไม่มีใครรู้ว่าฝูงปีศาจที่น่ากลัวมาถึงเมื่อไร ไม่มีใครรู้ว่าดินแดนแห่งสุดท้ายนี้ที่พวกเขาอาศัยอยู่จะถูกกลืนกินหรือไม่
นักรบหลายพันใต้กำแพงเมืองยังคงวุ่นวายมาก แม้ว่าพวกเขาไม่ได้มีความแข็งแกร่งมากนัก แต่ประสิทธิภาพของพวกเขายังคงสูงมาก สถานที่เสร็จสมบูรณ์นับว่าดีกว่าที่เนี่ยหลีคิดไว้มากและเนี่ยหลียังเตรียมการไว้ยิ่งกว่าป้อมปราการ
ในขณะที่’เนี่ยหลี’กำลังยุ่งอยู่ ‘เอียจื้อหวิน’และ’เซียวหนิงเอ๋อ’ปฏิเสธที่จะอยู่เฉยๆ พวกนางหยิบพลั่วขึ้นมาแล้วเริ่มขุดเหมือนนักสู้ธรรมดา
บนกำแพงเมือง ‘เอียเซิ่ง’ เสิ่นฮองและผู้เชี่ยวชาญหลายคนมาถึงแล้ว มองเห็น’เอียเซิ่ง’ยืนอย่างมั่นคงและเด็ดเดี่ยว หัวใจของพวกเขารู้สึกผ่อนคลายขึ้นมากอย่างบอกไม่ถูก ในหัวใจของพวกเขาเอียเซิ่งยังคงเป็นเช่นกับพระเจ้าที่ยังมีชีวิต
คนๆนี้รองลงมาจากลอร์ดเอียมัว ผู้พิทักษ์เมืองกลอรี่ !
ในช่วงเวลาปัจจุบันนี้ ‘เอียเซิ่ง’ ‘เสิ่นฮอง’ ‘เอียซิ่ว’และพวกที่เหลือทั้งหมดมองเห็นกับดักและหลุมด้านล่างของกำแพงเมืองซึ่งเต็มไปด้วยของสารเหลวทุกชนิดก็รู้สึกสงสัย
“เกิดอะไรขึ้น ?”
‘เอียเซิ่ง’ถาม’เอียซิ่ว’
หางตาของ’เอียซิ่ว’เหล่มอง’เสิ่นฮอง’ เขาส่ายหัวพลางกล่าวว่า“ข้าก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”
‘เอียเซิ่ง’เป็นคนแรกที่มีปฏิกิริยากับมัน ทั้งหมดนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับเนี่ยหลี มีเนี่ยหลีคนเดียวเท่านั้นที่ชอบทำอะไรแปลกๆ
‘เสิ่นฮอง’มองดูข้างล่างพลางถามด้วยความงุนงง“ฝูงสัตว์อสูรจะมาถึงแล้วไม่ใช่รึ ? เจ้าพวกนี้คิดอะไรอยู่ พวกเขาคิดว่า พวกเขาจะสามารถหยุดกองทัพอันยิ่งใหญ่ของฝูงปีศาจด้วยหลุมพวกนั้นน่ะรึ ? ช่างไร้สาระจริงๆ !”
‘เอียเซิ่ง’และ’เอียซิ่ว’ไม่ได้ห้ามอะไร ตั้งแต่’เนี่ยหลี’ทำเรียบร้อยแล้ว พวกเขาได้แต่รอดูอย่างเดียว ไม่จำเป็นต้องถกเถียงกับ’เสิ่นฮอง’
ณ จุดนี้ หัวหน้าตระกูลต่างๆปรากฏตัวออกมา
หัวหน้าตระกูลปีกมังกร พูดพลางหัวเราะว่า
“ระหว่างรอฝูงสัตว์อสูรบุกมา ดีกว่าไม่มีอะไรทำล่ะนะ !”
“มันเป็นการกระทำที่ไร้ประโยชน์ของคนงาน เพื่อที่จะเอาชนะฝูงสัตว์อสูรพวกเราต้องพึ่งพาการใช้กำลังเข้าสู้ ! หมัดนี่แหละคือวิถีทางที่ถูกต้อง !”
‘เสิ่นฮอง’พูดอย่างภาคภูมิใจ เขายังไม่พอใจกับการกระทำของ’เอียเซิ่ง’ตลอดเวลา สิ่งที่เกิดขึ้นด้านล่างอยู่ภายใต้การจัดการของ’เนี่ยหลี’ ดังนั้น เขาจึงได้ดูหมิ่นเหยียดหยามให้เรื่องนี้ดูเลวลง
ช่วงเวลาสั้นๆของความสงบ นอกจากเสียงขุดจากด้านล่างกำแพงเมือง ไม่มีใครพูดอะไรสักคำ
ครู่ต่อมา มีใครบางคนทำลายความเงียบขึ้นมาว่า“ฝูงสัตว์อสูรนั้นมีหลายระดับ พวกเราไม่ต้องกังวลมากนัก ! เราเคยต่อสู้กับฝูงสัตว์อสูรระดับสิบล้านตัวมาก่อน !”
ในความเป็นจริง ฝูงสัตว์อสูรระดับล้านตัวยังสามารถถูกป้องกันไว้ได้ อย่างไรก็ตามเพื่อขับไล่ฝูงสัตว์อสูร จะต้องเกิดความเสียหายจำนวนมากมาย เมืองกลอรี่จำต้องจ่ายราคาที่แสนเจ็บปวด หลังจากที่ฝูงสัตว์อสูรมาถึง จะไม่มีอะไรนอกจากการทำลายล้าง
5 ชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็วฝูงสัตว์อสูรยังมาไม่ถึงเลย ทุกคนมองไกลออกไป ต่างก็งุนงงสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
“เป็นไปได้ไหมว่าฝูงสัตว์อสูรจะไม่มาบุก ?”
ฝูงสัตว์อสูรเกิดจากสัตว์อสูรจำนวนมาก พวกมันเป็นเหมือนคลื่นที่กลืนกินทุกๆสิ่งที่พวกมันผ่าน เหตุผลที่ฝูงสัตว์อสูรรวมตัวกันยังไม่แน่ชัด บางทีมันอาจจะเป็นการโยกย้ายถิ่นฐานหรือล่าเหยื่อ เส้นทางของพวกมันยิ่งไม่แน่นอน ดังนั้นใครจะรู้ถ้าพวกมันเกิดเปลี่ยนเส้นทาง
ทุกคนรู้สึกโชคดีเล็กน้อยภายในใจของพวกเขา ถ้าฝูงสัตว์อสูรจะเปลี่ยนเส้นทางของพวกมัน เช่นนั้นเมืองกลอรี่คงจะรอดพ้นจากการต่อสู้ที่น่ากลัวครั้งนี้
เมื่อในใจของทุกคนรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาเล็กน้อย เสียงคำรามของสัตว์อสูรล่องลอยออกมาจากหุบเขา เสียงคำรามของสัตว์อสูรดูน่าหวาดหวั่นในค่ำคืนที่เงียบสงบ
ได้ยินเสียงคำรามของสัตว์อสูรมาแต่ไกล ทุกคนถึงกับหน้าตาเปลี่ยนสี
“ฝูงสัตว์อสูรบุกแล้ว ทุกคน จัดการป้องกันเต็มรูปแบบ !”
“เตรียมตัวป้องกัน !”
“คนด้านล่าง ลุกขึ้นเตรียมตัว !”
ได้ยินเสียงสัตว์อสูรคำราม ‘เนี่ยหลี’และพรรคพวกที่เหลือได้หยุดทำงานและเข้าไปยังประตูเมืองอย่างรวดเร็ว ประตูเมืองหล่นลงมาปิดดังตูม เดิมทีทหารยืนอยู่เต็มทั้งสองด้านของประตูเตรียมเตือนภัย เกือบทุกครั้งเมื่อฝูงสัตว์อสูรมาถึง ประตูจะถูกดึงขึ้นมา สิ่งที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่มีแต่เลือด เนื้อ เจตนาฆ่าฟัน
ทหารใหม่ที่ถือหอกมือของเขาสั่นเล็กน้อย
“กลัวหรือไง ?”
ทหารเก่าที่มีแผลเป็นบนใบหน้าเอ่ยถาม ทหารใหม่พยักหน้าตอบ
“ทำใจให้สบาย ทุกอย่างจะดีเองเมื่อการต่อสู้เริ่มขึ้น !”
ใบหน้าที่มีแผลเป็นของทหารเก่าหัวเราะ
“ดาบสีขาวแทงเข้าไป ดึงออกมากลายเป็นสีแดง เมื่อนั้นแหละ ไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว”
‘เนี่ยหลี’และพรรคพวกของเขากระโจนขึ้นกำแพงเมืองอย่างรวดเร็วและมองออกไป บนพื้นเรียบไกลออกไป จุดดำจุดหนึ่งปรากฏขึ้นและจุดอื่นๆปรากฏตามมาอย่างรวดเร็วอย่างหนาแน่นขึ้นจนกลายเป็นแถบหนาสีดำพื้นดินถึงกับสั่นสะเทือนเหมือนฟ้าร้อง
ในภูเขาเซนต์ บรรพบุรุษจำนวนนับไม่ถ้วนอาศัยอยู่กับฝูงปีศาจลมหิมะ เมื่อฝูงปีศาจลมหิมะเหล่านี้อยู่ด้วยกัน พวกมันจะกลายเป็นฝูงสัตว์อสูรที่น่ากลัว
เส้นขอบฟ้าของท้องฟ้าสว่างด้วยสีเทา เมื่อมองไปบนท้องฟ้ามองไม่เห็นแม้แต่เส้นขอบฟ้า มีแต่ฝูงสัตว์อสูร ฝูงสัตว์อสูรเหล่านี้พากันคำราม พุ่งตรงมายังเมืองกลอรี่
‘เอียเซิ่ง’และพวกที่เหลือต่างชักดาบออกจากฝักเตรียมพร้อมเข้าต่อสู้ ด้วยพลังของพวกเขา ตราบใดที่พวกเขาไม่พบสัตว์อสูรระดับแบล็คโกลด์ พวกเขาก็สามารถถอยได้อย่างปลอดภัย
‘เนี่ยหลี’เดินมาข้าง’เอียซิ่ว’ ชำเลืองมอง’เสิ่นฮอง’และพูดด้วยเสียงต่ำๆ
“ท่านเอียซิ่ว อย่าเพิ่งให้ท่านพ่อตาทำอะไร รอจนกว่าฝูงสัตว์อสูรมาถึงกำแพงเมืองก่อน !”
“ตกลง”‘เอียซิ่ว’พยักหน้า เขามีความเชื่อมั่นต่อ’เนี่ยหลี’ ดังนั้นเขาจึงไม่ถามเหตุผลกับ’เนี่ยหลี’และนำคำพูดของเนี่ยหลีไปบอก’เอียเซิ่ง’
ความเร็วของฝูงสัตว์อสูรนับว่ารวดเร็วอย่างที่สุด มันอยู่ห่างไปประมาณสามไมล์จากกำแพงเมือง มีสัตว์อสูรทุกประเภทขนาดสูงกว่า 5 เมตรแลดูน่ากลัวหัวหน้าตระกูลทุกคนต่างชักดาบของพวกเขาออกมาตามลำดับ
“ท่านเจ้าเมือง พวกเราควรลงมือได้แล้ว !”
ในการต่อสู้กับฝูงสัตว์อสูรครั้งก่อน ผู้เชี่ยวชาญอย่างพวกเขาจะบุกเข้าไปและสกัดกั้นการปะทะก่อน หลังจากที่พวกเขาเหนื่อยก็จะกลับมาพักแล้วให้ทหารบนกำแพงเมืองสลับเข้าไปปะทะต่อ ให้ผู้เชี่ยวชาญมีเวลาได้พักก่อนที่จะเข้าไปปะทะต่อ ทำแบบนี้เป็นการทำหน้าที่ของผู้เชี่ยวชาญได้อย่างมีประสิทธิภาพ
“รอก่อน !”
‘เอียเซิ่ง’ยกมือขึ้นห้าม ‘เนี่ยหลี’ให้’เอียซิ่ว’ส่งข้อความมาบอกยังไม่ให้เข้าโจมตี
“ท่านเจ้าเมือง ท่านรออะไรอยู่ ?”
‘เสิ่นฮอง’พูดออกมาอย่างเหลืออด เมื่อ’เอียเซิ่ง’และพวกที่เหลือกำลังต่อสู้ เขาสามารถหาโอกาสได้ และถ้าเขาทำให้’เอียเซิ่ง’ตายด้วยน้ำมือของสัตว์อสูรได้โดยไม่มีข้อผิดพลาด นั่นนับว่าสมบูรณ์แบบ
‘เอียเซิ่ง’ส่ายหัวพลางกล่าวว่า“รอก่อน !”
ได้ยินคำสั่งของ’เอียเซิ่ง’ ผู้เชี่ยวชาญทั้งหมดสงวนท่าทีของพวกเขา พวกเขาไม่เข้าใจว่าเอียเซิ่งเตรียมจะทำอะไรต่อไป ความจริงคือ แม้แต่’เอียเซิ่ง’ก็ไม่รู้สิ่งที่’เนี่ยหลี’กำลังทำ
ฝูงสัตว์อสูรเข้าใกล้กำแพงเมืองมาเรื่อยๆ ภายในฝูงสัตว์อสูรส่วนใหญ่พวกมันเป็นสัตว์อสูรธรรมดาหรือระดับบรอนซ์กับสัตว์อสูรที่สูงประมาณ 2 เมตรซึ่งมีขนาดใหญ่ ปริมาณของระดับเงินและทองมีเล็กน้อย อย่างไรก็ตามปกติความสูงของพวกมันประมาณ 4-5 เมตร ภายในฝูงสัตว์อสูรมีสัตว์อสูรระดับแบล็คโกลด์ประมาณ 12 ตัว ขนาดของพวกมันใหญ่กว่าสัตว์อสูรรับเงินและทองหลายเท่า ดุจภูเขาขนาดเล็กและใหญ่
สัตว์อสูรเหล่านี้ส่วนใหญ่จะเกิดจากสัตว์อสูรลมหิมะ ดังนั้นเมื่อพวกมันโจมตีพายุหิมะจะพัดมา อากาศรอบๆตัวดูเหมือนจะเย็นยะเยือกขึ้นมา
โฮกก ! โฮกก ! โฮกก !
การค้นพบกำแพงเมืองมนุษย์ ฝูงสัตว์อสูรคำรามอย่างบ้าคลั่ง พวกมันทุกๆตัวเริ่มยิงสายฟ้าอย่างไม่ลืมหูลืมตาโจมตีตรงไปยังเมืองกลอรี่
ที่มา: