ตอนที่แล้วตอนต่อไปเสียงคำรามของสัตว์อสูรดูน่ากลัวเหมือนเสียงฟ้าร้องดังสนั่น ทำให้กำแพงเมืองสั่นสะเทือนจนฝุ่นร่วงลงมา มองเห็นสัตว์อสูรจำนวนนับไม่ถ้วน ลู่เพียว ตูซือและคนที่เหลือต่างมีใบหน้าหวาดหวั่น
“พระเจ้าช่วย กับสัตว์อสูรลมหิมะมากมายขนาดนี้ มีแต่ตายกับตาย ! ข้าไม่อยากกลายเป็นอุจจาระของสัตว์อสูรลมหิมะเหล่านี้หรอกนะ !” ลู่เพียวทำสีหน้าเจื่อนๆ “พระเจ้าเมตตาข้าด้วยเถอะ ข้ายังเวอร์จิ้นอยู่เลยนะ !”
“พูดอะไรของเจ้า !”‘เซียวซุ่ย’เตะเข้าที่ก้นของ’ลู่เพียว’
“ถ้าสัตว์อสูรลมหิมะเหล่านี้ปีนขึ้นกำแพงเมืองได้ละก็ เราคงกลายเป็นอาหารของพวกมันแน่ๆ !”
‘ตู่ซือ’ยกนิ้วโป้งให้’เซียวซุ่ย’ ถ้าผู้หญิงอย่าง’เซียวซุ่ย’ยังไม่กลัว แล้วทำไมผู้ชายอย่างเขาต้องกลัวด้วย ? แม้ว่า’ลู่เพียว’จะบ่นอู้อี้ก่อนหน้านี้ เขาก็ยังคงยืนอยู่บนกำแพงเมือง เขาเพียงแค่คร่ำครวญไปเท่านั้นเอง แต่เขายังคงเป็นแกนนำได้ ไม่อย่างนั้นชาติที่แล้วเขาคงไม่ตายอย่างผู้เสียสละ
‘เซียวหนิงเอ๋อ’และ’เอียจื้อหวิน’ยืนอยู่ข้างหลัง’เนี่ยหลีโดย’ไม่พูดอะไร ‘เอียจื้อหวิน’เหลือบมอง’เอียเซิ่ง’ซึ่งยืนห่างออกไป เนื่องจากเป็นลูกสาวเจ้าเมือง เธอนับว่าไม่ด้อยกว่าคนอื่น เมื่อเผชิญหน้ากับฝูงสัตว์อสูร เธอจะไม่ยอมถอยหลังเด็ดขาด นี่เกี่ยวข้องกับความภาคภูมิใจของตะกูลวายุเหมันต์!
เมืองกลอรี่กำลังรอให้พวกเขาปกป้องอยู่ !
‘เซียวหนิงเอ๋อ’จ้องมองแผ่นหลังของ’เนี่ยหลี’ ย้อนกลับไปในเขตแดนจองจำแห่งอเวจี เธอมีประสบการณ์เกี่ยวกับความตายมาก่อน ดังนั้นเธอจึงไม่เกรงกลัวความตาย ถ้าฝูงสัตว์อสูรทำลายเมืองกลอรี่ได้จริง เธอก็ยินดีตายพร้อม’เนี่ยหลี’
‘เนี่ยหลี’มองไกลออกไป ฝูงสัตว์อสูรแถวหน้าสุดได้เข้าถึงแนวป้องกันชั้นแรกแล้ว เมื่อผ่านพื้นที่ลาดเอียง ความเร็วของฝูงสัตว์อสูรก็ลดลงอย่างเห็นได้ชัด ฝูงสัตว์อสูรผ่านพื้นที่ลาดเอียงไปได้ก็เข้าสู่ด้านหน้าของบริเวณหลุมที่ขุดอย่างรวดเร็ว
เมื่อฝูงสัตว์อสูรเหยียบลงบนพื้นดิน พวกมันเหยียบลงไปในหลุมและถูกทำให้เชื่องช้าด้วยของเหลวจำนวนมาก เมื่อน้ำยาสัมผัสกับขนของสัตว์อสูรลมหิมะ มันระเบิดออกลุกท่วมกลายเป็นทะเลเพลิงในทันที พริบตาสัตว์อสูรหลายตัวที่อยู่ด้านหน้าก็แผดร้องอย่างน่าสังเวชในทะเลเพลิง เปลวเพลิงลุกลามแผดเผาสัตว์อสูรลมหิมะนับพันตัวในทันที
สิ่งที่สัตว์อสูรลมหิมะกลัวที่สุดคือเปลวเพลิง อย่างไรก็ตามเปลวเพลิงธรรมดาไม่มีทางทำให้เกิดรอยไหม้บนตัวของสัตว์อสูรลมหิมะได้แน่ เนี่ยหลีเทอะไรบางอย่างลงไปในหลุมน้ำมันสีแดง ภายในน้ำมันสีแดงนี้ เขาใส่วัสดุที่เป็นแร่บางอย่างลงไป เมื่อน้ำมันสัมผัสกับผิวหนังหรือขนจะเป็นตัวจุดระเบิด เปลวเพลิงร้อนแรงนี้ไม่ใช่สิ่งที่จะใช้ความเย็นธรรมดาๆดับได้
การรุกคืบของฝูงสัตว์อสูร แนวหน้าของสัตว์อสูรลมหิมะไม่มีทางที่จะหยุดได้ทั้งหมด พวกมันต่างกระแทกกันเข้าสู่ทะเลเพลิง ก่อให้เกิดเปลวเพลิงที่รุนแรงมากขึ้น
ในช่วงเวลาไม่กี่นาที มองเห็นแต่ซากศพของสัตว์อสูรลมหิมะเหล่านี้ซ้อนๆกันเป็นภูเขาซากศพขนาดใหญ่ สัตว์อสูรจำนวนหลายพันถึงกับตายในทันที !
เห็นฉากนี้เข้าทุกคนถึงกับตกตะลึง ใครจะคิดว่าน้ำยาในหลุมพวกนั้นจะมีอำนาจน่ากลัวเช่นนี้ ? ในเวลาเพียงครู่เดียว มันถึงกับป้องกันการโจมตีของสัตว์อสูรได้ตอนนี้ แม้แต่’เอียเซิ่ง’ ‘เอียซิ่ว’และคนที่เหลือยังตกตะลึงอยู่หลายวินาที ก่อนที่พวกเขาจะมีท่าทางยินดี พวกเขาไม่คิดว่า’เนี่ยหลี’ใช้น้ำยาอะไรถึงเป็นอาวุธที่ยอดเยี่ยมในการต่อต้านสัตว์อสูร
“เนี่ยหลีมีวิธีการหลายอย่าง แค่การเคลื่อนไหวของเขาคนเดียวสามารถรักษาความแข็งแกร่งของเราได้ไม่น้อย !”
‘เอียซิ่ว’พูดอย่างตื่นเต้น ‘เอียซ่ง’ก็ชื่นชมผ่านทางสายตาอย่างเป็นนัย ‘เนี่ยหลี’ทำงานได้ดี ใบหน้าของ’เสิ่นฮอง’มัวหมองลง เขาไม่เคยคิดเลยว่าการโจมตีของฝูงสัตว์อสูรจะถูกป้องกันในทันที
“ดูนั่น ! “
หนึ่งในทหารของเมืองตะโกนออกมาอย่างร้อนรน
มองไกลออกไป หลังจากฝูงสัตว์อสูรชุดแรกที่ถูกป้องกัน มันแบ่งออกเป็น 2 ฝั่งอ้อมเปลวเพลิงมาอย่างรวดเร็ว
เอียเซิ่งหน้าเปลี่ยนสีอย่างรวดเร็ว“ไม่ดีแน่ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ฝูงสัตว์อสูรกำลังมุ่งตรงไปทางทิศตะวันออกและทิศตะวันตกของเมือง ! พวกทหารที่กำแพงฝั่งนั้นค่อนข้างอ่อนแอ”
ทันใดนั้น ลูกธนู 2 ดอกที่ติดไฟพุ่งเป็นเส้นโค้ง 2 เส้นกลายเป็นแสงในความมืดมิดปักลงไปที่ด้านบนของหลุมลึกด้านใดด้านหนึ่ง ในทันทีเสาเพลิงยักษ์ 2 ต้นพุ่งตรงสลับไปอีกด้าน ก่อให้เกิดกำแพงเพลิง 2 ฝั่งสูง 5-6 เมตรและได้ขยายออกไปหลายพันเมตร
สัตว์อสูรลมหิมะเหล่านี้พุ่งเข้ามารวดเร็วมาก พวกมันไม่สามารถหยุดได้ทันเวลาทำให้พุ่งเข้าสู่กำแพงเพลิงในทันทีพวกมันกรีดร้องอย่างน่าสังเวชขณะที่ร่างกายทั้งหมดของพวกมันก็ลุกไหม้ด้วยเปลวเพลิง และเริ่มสะดุดเมื่อวิ่งต่อไปได้ไม่กี่สิบเมตร และในที่สุดก็ล้มลงบนพื้นทั้งศพที่ลุกไหม้แล้วทั้งหมด สัตว์อสูรลมหิมะตัวอื่นๆหยุดไม่ทันเวลาต่างพุ่งเข้าสู่กำแพงเพลิง สัตว์อสูรลมหิมะไม่กี่พันตัวก็ตายในกองเพลิงทันที
สัตว์อสูรลมหิมะเหล่านี้ยังคงรุดหน้าไปยังกำแพงทิศใต้ เนื่องจากพวกมันยังถูกป้องกันโดยกำแพงเพลิง ‘เอียเซิ่ง’และคนที่เหลือก็อึ้งอีกรอบขณะที่พวกเขาดูฉากนี้ ‘เนี่ยหลี’ได้คำนวณเส้นทางที่สัตว์อสูรลมหิมะเหล่านี้จะต้องใช้และใช้เปลวเพลิงที่รุนแรงชักนำสัตว์อสูรลมหิมะเหล่านี้ สัตว์สูรลมหิมะไม่ฉลาดมากนัก พวกมันทำได้แค่หลีกเลี่ยงเปลวเพลิงและตรงไปข้างหน้าอย่างเดียว
“พวกมันจะถึงแนวป้องกันที่ 2 แล้ว !”
มุมปากของเนี่ยหลีขยับเป็นรอยยิ้ม ทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาคำนวณไว้
‘เนี่ยหลี’ให้ดับกำแพงเพลิงที่กั้นพวกมันออก ฝูงสัตว์อสูรลมหิมะก็กลับมารวมกันอย่างหนาแน่น บนร่างกายของพวกมันมีประกายไฟเล็กๆบางอย่าง ประกายไฟเล็กๆอันหนึ่งร่วงหล่นกระทบพื้นดินตูม ! ตูม ! ตูม !
เกิดระเบิดขึ้นอย่างรุนแรงมหาศาล ซึ่งเคยได้ยินว่าเป็นอันตรายต่อหู ดังนั้นคนที่ยืนอยู่บนกำแพงเมืองจึงถูกบังคับให้หาอะไรปิดหูไว้ เสียงระเบิดก็ช่างน่ากลัวเกินไป
ฉากก่อนที่พวกเขาเห็นทำให้ทุกคนตกใจมากพออยู่แล้ว ในการระเบิดติดๆกัน สัตว์อสูรที่เบียดกันอยู่ด้านหน้ากระเด็นขึ้นไปในอากาศ สัตว์อสูรลมหิมะจำนวนมากต่างแตกละเอียดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยกลายเป็นชิ้นเนื้อกระจายเต็มท้องฟ้า
ในการระเบิดชุดนี้ มีสัตว์อสูรลมหิมะอย่างน้อยหลายหมื่นตัวถูกฆ่าและกลายเป็นเถ้าถ่านไป แม้แต่ฝูงของสัตว์อสูรระดับโกลด์และแบล็คโกลด์อีก 2 ตัวก็ถูกฆ่าทะเลเพลิงก่อนหน้านี้ทำให้เอียเซิ่ง เอียซิ่วและคนอื่นๆประหลาดใจ และตอนนี้พวกเขาต่างก็ตกใจมากๆ ระเบิดนี้มันน่ากลัวเกินไปแล้ว ! แม้แต่สัตว์อสูรระดับแบล็คโกลด์ยังระเบิดเป็นชิ้นๆ
“สิ่งที่เจ้าเด็กเนี่ยหลีใช้นั่น คืออะไร ?”
‘เอียซ่ง’เอ่ยออกมา ความกลัวจากการระเบิดยังคงฝังอยู่ในใจ
ในขณะนี้ ‘เสิ่นฮอง’ยิ่งกลัวมากกว่าเดิม การระเบิดแบบลูกโซ่นั่นน่ากลัวเกินไป หากไม่มีวิธีการป้องกันที่เหมาะสมและถูกวางกับดักโดยสิ่งนั้น ตระกูลศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดอาจจะได้ลอยขึ้นบนท้องฟ้าเป็นแน่ !
‘เนี่ยหลี’ ได้ให้สมาคมปรุงยาผสมแร่ไมกา แร่สีดำและแร่ธาตุมากกว่า 20 อย่างผสมกับสมุนไพรบางชนิดผสมกับน้ำยา น้ำยานี้อาจไม่เสถียรมากนัก ทันทีที่สัมผัสกับไฟ จะระเบิดออกมาอย่างน่ากลัว อำนาจของแรงระเบิดสามารถเรียกได้ว่าการทำลายล้าง
สัตว์อสูรลมหิมะหลายหมื่นตัวถูกฆ่าโดยที่การต่อสู้ยังไม่เกิดขึ้น นี่นับว่าเพียงพอแล้วสำหรับเมืองกลอรี่ที่ได้รับความเสียหายน้อยลง ! นอกจากนี้ยังมีสัตว์อสูรระดับแบล็คโกลด์ 2 ตัวที่ตายภายใต้แรงระเบิด ซึ่งแน่นอนว่าน่ากลัวอย่างถึงที่สุด !ระเบิดเหล่านี้น่ากลัวเกินไป สัตว์อสูรลมหิมะที่ตามมาต่างรู้สึกหวาดกลัวมาก อย่างไรก็ตาม สัตว์อสูรลมหิมะมีปริมาณมากเกินไป พวกที่อยู่ด้านหลังก็เดินหน้าผลักดันสัตว์อสูรลมหิมะข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง
ตูม ! ตูม ! ตูม !
เกิดการระเบิดขึ้นอีกชุด ทำลายล้างสัตว์อสูรลมหิมะอีกไม่กี่พันที่อยู่ห่างออกไป กองทัพสัตว์อสูรลมหิมะยังคงกรีธาทัพเดินหน้าต่อไป เป้าหมายที่เมืองกลอรี่ แม้ว่าความเร็วในการโจมตีของพวกมันจะช้าลง ปริมาณที่แท้จริงก็ทำให้ผู้คนหวาดกลัวอยู่ดี
“ตอนนี้พวกมันอยู่ตรงแนวป้องกันที่ 3 !”
‘เนี่ยหลี’ประมาณระยะทางของฝูงสัตว์อสูรลมหิมะ
ถึงแม้ว่ากองทัพสัตว์อสูรลมหิมะจะไม่หยุดกรีธาทัพ ปริมาณของพวกมันที่หลบหนีก็นับว่าไม่น้อย ขณะที่จำนวนของพวกมันแทบจะไม่ลดลงเลย คงจะมีมากไม่น้อยกว่าความสูญเสียที่เมืองกลอรี่ต้องเผชิญ
สัตว์อสูรลมหิมะอยู่ห่างจากกำแพงเมืองไม่กี่กิโลเมตร ‘เนี่ยหลี’หยิบหอกไม้ไผ่ขึ้นมาแล้วปาไปยังสถานที่ๆสัตว์อสูรลมหิมะอยู่กันหนาแน่น
ไม้ไผ่ที่ถูกเหลาให้แหลมพุ่งโค้งในอากาศและปักลงภายในกลุ่มก้อนสัตว์อสูรลมหิมะที่หนาแน่น พร้อมกับเสียงดัง ไม้ไผ่พลันระเบิดออก น้ำยาจากภายในไม้ไผ่ก็พุ่งกระจายออกไป
โฮกกกก !
สัตว์อสูรลมหิมะตัวที่สูดดมเข้าไปดวงตาของพวกมันพลันเปลี่ยนเป็นสีแดง และเริ่มบ้าคลั่ง พวกมันโจมตีกันเองในทันทีทำให้พื้นที่ทั้งหมดวุ่นวายขึ้นมา
ไม้ไผ่ถูกปาออกจากมือของพวกนักสู้ ภายในไม้ไผ่เป็นยาพิษที่ทำให้สัตว์อสูรลมหิมะบ้าคลั่ง หลังจากพวกมันสูดดมเข้าไปก็จะเข้าสู่สภาวะบ้าคลั่งและโจมตีพวกเดียวกันเอง
ข้อเสียเพียงอย่างเดียวคือภายใต้การแจ้งเตือนดังกล่าวสั้นๆ ทำให้สมาคมปรุงยาสามารถหาได้แค่วัสดุเล็กๆน้อยๆและทำได้แค่ไม้ไผ่ใส่น้ำยาประมาณ 5000 อัน
สัตว์อสูรลมหิมะพวกมันโจมตีกันเอง และทำให้ทั่วพื้นที่เข้าสู่ความวุ่นวายทันที ไม้ไผ่ทุกอันสามารถกำจัดสัตว์อสูรได้หลายสิบตัว
เห็นสัตว์อสูรลมหิมะมุ่งตรงไปข้างหน้าเป็นคลื่น คลื่นของไม้ไผ่ถูกยิงขึ้นไปตกใส่สัตว์อสูรลมหิมะ5-6 หมื่นตัวในพื้นที่
ทหารบนกำแพงเมืองเริ่มส่งเสียงให้กำลังใจพวกเขาไม่เคยคิดเลยว่า นั่นจะเป็นวิธีการต่อสู้กับสัตว์อสูร ที่ผ่านมามีนักสู้หลายแสนคนที่เสียชีวิตข้างๆสัตว์อสูรก่อนที่พวกมันจะบุกถึงกำแพงเมือง ทุกๆคนต่างตื่นเต้นและไม่สามารถรอที่จะได้รับโอกาสเหล่านั้นให้พวกเขาได้ทดลองดูบ้าง
สำหรับนักสู้ธรรมดาที่ขว้างไม้ไผ่ ปกติแล้วในทีมพวกเขาทำได้แค่เพียงจัดการฆ่าสัตว์อสูรลมหิมะได้ไม่กี่ตัว แต่ตอนนี้ ตราบที่พวกเขาปาไม้ไผ่ออกไป พวกเขาก็สามารถฆ่าสัตว์อสูรได้หลายสิบตัว นี่นับว่าง่ายเกินไป ทำให้พวกเขากระโดดด้วยความตื่นเต้น
ในตอนนี้ หัวหน้าตระกูลทุกคนต่างสนทนากับคนอื่นๆ“ผู้ที่ออกความคิดนี้ ทำให้ข้าได้เปิดหูเปิดตาจริงๆ!”
“ถูกต้อง หลังจากที่ต่อสู้กับสัตว์อสูรมานานหลายปี ข้าคิดว่าพวกเราสามารถใช้วิธีนี้เพื่อสังหารพวกมันได้”
“สิ่งที่สำคัญคือน้ำยาพวกนั้น ถ้าปราศจากน้ำยาพวกนั้น วิธีธรรมดาจะใช้กับสัตว์อสูรลมหิมะไม่ได้ผล!”
“คนที่คิดค้นเกี่ยวกับน้ำยานี้และวิธีการนี้นับว่าสร้างความดีความชอบให้เมืองกลอรี่ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ใครจะรู้ว่าพวกเราจะตายมากมายเพียงใด”
หัวหน้าตระกูลปีกมังกรถอนหายใจ
“ใช่ นับว่าสร้างความดีความชอบจริงๆ เขาช่างเป็นคนสำคัญอย่างแท้จริง !”
หัวหน้าตระกูลทุกคนต่างชมเชย
‘เสิ่นฮอง’ยังคงเงียบ ไม่พูดไม่จา สีหน้าของเขาเงียบสงบ แต่ทว่าในใจของเขาช่างแสนหดหู่ เพื่อที่จะชักนำฝูงสัตว์อสูร สมาคมทมิฬต้องจ่ายไปมากมาย มันคงเป็นความพยายามที่สูญเปล่าของพวกเขา อย่างไรก็ตาม นับว่าเป็นการดีที่สัตว์อสูรลมหิมะหลายแสนตัวถูกฆ่าฝ่ายเดียว ยังคงมีสัตว์อสูรอีกเกือบล้านตัวที่หนีไปได้ ฝูงสัตว์อสูรนี้ยังนับว่าห่างไกลจากความสำเร็จ
“เรื่องนี้ เราต้องขอบคุณเด็กที่ยอดเยี่ยม เนี่ยหลี ความคิดทุกอย่างล้วนมาจากเขาทั้งหมด !”
‘เอียซิ่ว’พูดยิ้มๆอยู่ข้างๆ
“เด็กอัจฉริยะเนี่ยหลีน่ะหรือ ?!”
“ไม่เคยคิดว่านอกเหนือจากความสามารถที่น่ามหัศจรรย์ เด็กคนนี้ยังมีความคิดที่ค่อนข้างชั่วร้ายอีกด้วย !”
“ความคิดที่ชั่วร้ายอะไร ? นี่นับว่าเป็นความฉลาดที่ยอดเยี่ยม สิ่งที่ข้าฮูเหยียนเซียงชื่นชมมากที่สุดคือคนฉลาด !”
ฮูเหยียนเซียงยกนิ้วโป้งขึ้น
“การฆ่าสัตว์อสูรหลายแสนตัวได้โดยปราศจากเลือดของทหารและคมดาบ พวกเจ้าซักคนมีใครทำได้มั่งไหมล่ะ ?”
……. จบ
ที่มา: