ตอนที่แล้วตอนต่อไปเหล่าสัตว์อสูรลมหิมะพวกนี้มีความแรงมากเป็นพิเศษ มันสามารถจะโยนก้อนหินขนาดมหึมาลอยเคว้งไปในอากาศได้อย่างง่ายดาย หากท้องฟ้าเต็มไปด้วยหินที่ถูกมันขว้างปามาแล้วคงจะเป็นสถานการณ์ที่ลำบากทีเดียว
เมื่อเห็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนี้ ‘เอี้ยซ่ง’และพวก ถึงกับหน้าถอดสี แน่นอนสำหรับร่างทรงอสูรระดับ’เอี้ยซ่ง’ นั้นไม่เป็นการลำบากอันใดเลยที่จะ จัดการกับหินขนาดยักษ์ที่ลอยเข้ามา แต่อย่างไรก็ตามด้วยจำนวนของผู้เชี่ยวชาญในตอนนี้ ยากที่จะปกป้องทั้งเมืองกลอรี่ให้ครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมด ขอบเขตของเมืองกลอรี่ยังกว้างไปอีกมาก“นี่พวกเราควรทำอย่างไรกับสถานการณ์เช่นนี้ดี?”
เหล่าผู้นำตระกูลต่างๆเริ่มลนลาน
ความกลัวฝังลึกไปถึงภายในใจของ ‘เสิ่นฮอง’ เหล่าสัตว์อสูรที่ถูกปลดปล่อยเหล่านี้จักร้ายกาจเพียงใด นับยังดีที่ว่าตัวเขานั้นชาญฉลาดเลือก ได้ยอมจำนนเข้ากับสมาคมทมิฬ เมื่อเมืองกลอรี่ถูกทำลายสิ้น ตระกูลศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็ยังไม่นับว่าสิ้นที่อยู่อาศัย ยังสามารถย้ายถิ่นฐานไปอยู่กับสมาคมทมิฬที่ แดนจองจำแห่งนรก ได้
ตัวของเขาไม่สามารถยืนยันได้ว่าการดำรงอยู่ในแดนจองจำแห่งนรกนั้นสามารถทำได้ อย่างที่สมาคมทมิฬได้บอกมา แต่หากเหลือหนทางอื่นใดให้ตัวเขาเลือกได้อีกเล่า
‘เอี้ยซิ่ง’ เร่งรีบรุดไปหา’เนี่ยหลี่’อย่างรวดเร็ว เมื่อพบกับ’เนี่ยหลี่’จึงได้กล่าวถาม
“เนี่ยหลี่ สิ่งที่เราควรจะทำในตอนนี้คือสิ่งใด?หากพวกมันเริ่มโจมตีมาอีกคราคงต้านไว้ไม่ไหว!”
“ดูเหมือนว่าต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว!”
‘เนี่ยหลี่’พูด
“ท่านเอี้ยซิ่ว จำนวนหน้าไม้ขนาดใหญ่ที่ยิงได้รัศมีห้าพันเมตรเรามีจำนวนเท่าใด?”
“หน้าไม้ขนาดใหญ่? ของเหล่านั้นทางกองกำลังมีอยู่จำนวนมาก แต่หน้าไม้เหล่านั้นสามารถกำจัดสัตว์อสูรชั้นสามัญได้เพียงเท่านั้น อย่างมากที่สุดก็คงได้แต่เพียงสร้างรอยแผลให้กับพวกมันเท่านั้น โอกาสที่จะสังหารให้ถึงตายนั้นเรียกได้ว่าน้อยมาก มิหนำซ้ำเมื่อระยะของมันมากขึ้นความแรงของมันยิ่งน้อยลง”
“ข้ามิได้ต้องประสิทธิภาพความรุนแรงของมัน ผูกขวดเหล่านี้ติดปลายธนูยิงมันให้ได้ไกล ห้าพันเมตรให้ได้!”
‘เนี่ยหลี่’หยิบขวดระเบิดเลือดอสูรออกมาไว้ให้ ช่วงเวลาไม่กี่วันมานี้ สมาคมนักปรุงยาได้ทำการผลิตระเบิดเลือดอสูรให้จำนวนนับหมื่น เพื่อให้นำมาพร้อมใช้เผื่อสถานการณ์เช่นนี้
“เจ้าสิ่งนี้มันมีอานุภาพเพียงใดกันหรือ?”
หลังจากได้เห็นการระเบิดแบบลูกโซ่ที่สังหารสัตว์อสูรนานับพัน ‘เอี้ยซิ่ว’ไม่กล้าจะดูแคลนสิ่งที่ถูก’เนี่ยหลี่’นำมาใช้อีกต่อไป
“พลังของมันแม้จักไม่มากแต่ก็นับว่าเพียงพอ ที่จะสังหารเหล่าสัตว์อสูรลมหิมะระดับเงินได้จำนวนเล็กจำนวนหนึ่ง!”
‘เนี่ยหลี่’กล่าว
“กลุ่มจำนวนเล็ก?”
คิ้วของ’เอี้ยซิ่ว’กระตุกอย่างห้ามไม่ได้ ‘เอี้ยซิ่ว’ หันมาตะโกนสั่งการเหล่าผู้เชี่ยวชาญของตระกูลวายุเหมันต์
“นำหน้าไม้ขนาดใหญ่ออกมาเร็วเข้า!”
เพียงแค่พริบตาเดียวหน้าไม้ขนาดใหญ่เหล่านั้นได้ถูกเตรียมไว้ที่กำแพง
ในขณะที่สัตว์อสูรยังระดมขว้างหินมาอย่างต่อเนื่อง เห็นดังนั้นพวกเขาได้เร่งนำหน้าไม้ออกมาเตรียมให้ไวยิ่งขึ้น เมื่อกลุ่มของสัตว์อสูรลมหิมะได้เคลื่อนมาอยู่ในระยะหนึ่งพันเมตร และกำลังเตรียมจะขว้างก้อนหินอยู่ เอี้ยซิ่วก็ได้เหนี่ยวไก ยิงหน้าไม้ออกมาอย่างรวดเร็ว ลูกธนูที่ถูกปล่อยออกมาเร็วประดุจสายฟ้าฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ตับตับตับ(เสียงลูกธนู)
ศรธนูพุ่งโค้งยาวไปบนท้องฟ้า ในฐานที่เป็นถึงร่างทรงอสูรระดับแบล็คโกลด์ งานนี้ถือเป็นเรื่องไม่คณามือสำหรับ’เอี้ยซิ่ว’ ศรธนูพุ่งลงในกลุ่มของสัตว์อสูรลมหิมะ และขวดเลือดอสูรที่ผูกติดกับศรธนู นั้นแตกระเบิดออกทันที ทันใดนั้นก็ได้เกิดปรากฏการณ์เลือดที่แตกกระจายออกออกมาราวกับน้ำพุโดยเลือดเหล่านั้นเป็นของเหล่าสัตว์อสูร
ส่วนที่น่ากลัวโดยแท้จริงของระเบิดเลือดอสูร คือเวลาที่มันได้ระเบิดออก เลือดที่สาดกระเซ็นออกมาจะกลายเป็นตัวจุดชนวนให้เลือดอื่นๆระเบิดตามไปด้วย โดยเฉพาะสัตว์อสูรลมหิมะที่มีรูปร่างขนาดใหญ่ จึงก่อให้เกิดผลสัมฤทธิ์ที่ชัดเจนมากอย่างหนึ่ง
ทันใดนั้นเหล่าสัตว์อสูรลมหิมะได้กลายเป็นเศษเลือดในทันที แต่อย่างไรก็ตามระเบิดเลือดอสูรไม่ได้เป็นอันตรายต่อสัตว์อสูรระดับทองมากเท่าไหร่นักเมื่อได้เห็นเหตุการณ์อันน่าสะพรึง ทุกคนก็ต้องตกใจขึ้นมาทันที การระเบิดคราวนี้รุนแรงกว่าที่ผ่านมาเสียอีก หากพวกสัตว์อสูรลมหิมะจะขว้างหินมาละก็ต้องก้าวมาอยู่ในระยะ หนึ่งพันเมตร แต่หน้าไม้ขนาดใหญ่มีรัศมีขอบเขตการยิงถึง ห้าพันเมตรหรือมากกว่านั้น
เฟี้ยว ฟึ่บ ปิ้ปๆ (ปิ้ปปีปิบปิบปิบ เข้ากันได้ง่ายด้ายยย!! สิงโต นำโชคมาเอง)ศรธนูยิงไปที่กลุ่มสัตว์อสูรอย่างต่อเนื่องไม่กี่วินาทีต่อมาก็มีการระเบิดแบบลูกโซ่ดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง
เหล่าสัตว์อสูรลมหิมะต่างส่งเสียงคำรามออกมาด้วยความเคียดแค้น สัตว์อสูรระดับทองบางตัวที่ไม่ตายจากระเบิดเลือดอสูรต่างวิ่งกรูเข้าไปเพื่อขว้างหินไปยังเมืองกลอรี่หินเหล่านั้นพุ่งตรงไปยังเมืองกลอรี่ เหล่าผู้เชี่ยวชาญระดับทองและแบล็คโกลด์ที่คอยป้องกัน ใช้ดาบใหญ่ฟาดฟันหินเหล่านั้นอย่างไม่หยุดยั้ง แต่ก็ยังมีบางส่วนที่หลุดรอดไปได้ ทำให้มีทหารยามบางส่วนตายจากการถูกหินโจมตี
โชคดี ที่เป็นเพียงส่วนน้อย ของก้อนหินขนาดใหญ่ที่ถูกโยนมา ถ้าไม่ได้ระเบิดเลือดอสูรช่วยไว้ ทั่วทั้งท้องฟ้าของเมืองกลอรี่คงถูกปกคลุมด้วยหินจำนวนมหาศาลความรุนแรงของการต่อสู้เพิ่มความวิตกกังวลยิ่งขึ้น ระรอกของคลื่นระเบิดเลือดอสูรที่เกิดขึ้นในกลุ่มสัตว์อสูรทำให้พวกมันล้มตายกันนานับหมื่น
หลังจากผ่านไปหลายรอบมากเข้า เหล่าสัตว์อสูรปีศาจต่างไม่สามารถทำการอันใดได้อีกต่อไป พวกมันต่างพากันถอยหนีไปหลายพันเมตร
นับเป็นครั้งแรกของเมืองกลอรี่ ที่สามารถรับมือกับเหล่าสัตว์อสูรปีศาจได้ ในอดีตที่ผ่านมาเหล่าสัตว์อสูรมักจะฝ่ากำแพงเมืองเข้าไปทำให้เมืองเกิดความเสียหายมากเกินบรรยาย ผู้คนล้มตายกันนับหมื่นแสน แต่ในคราวนี้กลับสูญเสียเพียงแค่ไม่กี่พันคน ในการต่อกรกับ สัตว์อสูรจำนวนขนาดนี้ เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อเสียยิ่งนัก
และทั้งหมดนี่เป็นผลงานของเนี่ยหลี่ หากไม่ได้วิธีการของ’เนี่ยหลี่’ คงเป็นการยากที่จะรักษาเมืองกลอรี่ให้เป็นเช่นนี้ได้
โฮกกกกก!!!!
สัตว์อสูรระดับแบล็คโกลด์ วิ่งอย่างบ้าคลั่งหมายจะพุ่งเข้าใส่กำแพงเมือง ด้วยขนาดตัวของมันจึงทำให้เกิดแผ่นดินไหวทุกย่างก้าวที่มันเหยียบย่ำลงกับผืนดิน
เหล่าสัตว์อสูรระดับสามัญไม่สามารถประชิดกำแพงเมืองได้ ดังนั้นตัวมันจึงต้องทำเสียเอง ความสูงของมันประมาณสิบถึงยี่สิบเมตรได้ ราวกับป้อมปราการเคลื่อนที่ ระเบิดเลือดอสูรที่ระเบิดไปบนร่างกายของมัน ไม่ได้สร้างความเสียหายให้มันได้เลยแม้แต่น้อย ความเร็วของสัตว์อสูรแบล็คโกลด์เร็วอย่างบ้าคลั่ง ใช้เวลาเพียงไม่นานพวกมันก็มาถึงด้านล่างของกำแพงเมือง
เมื่อเห็นดังนั้น ‘เอี้ยเซิ่ง’ ‘เอี้ยซิ่ว” ฮูเหยียนเซียง’ และคนอื่นๆก็ชักดาบออกจากฝักเข้าห้ำหั่นกับสัตว์อสูรทันที
*บู้มมมมม*
สัตว์อสูรระดับแบล็คโกลด์กระโดดขึ้นมาบนกำแพงเมือง
*บู้มมม*
มันได้ฉีกกระจุยกำแพงเมือง พวกยามที่ถูกเหวี่ยงไปรอบๆต่างส่งเสียวกรีดร้องออกมาอย่างโหยหวน ผู้เชี่ยวชาญระดับแบล็คโกลด์ห้าคนได้ ฟันลงไปบนตัวสัตว์อสูร
เป้ง เป้ง เป้ง (เอฟเฟคแล้วแต่เลยนะ )
การต่อสู้เต็มไปด้วยความรุนแรงบนกำแพงเมือง
สัตว์อสูรระดับแบล็คโกลด์ยังกระโจนเข้ามายังต่อเนื่อง บ้างตกบนกำแพงเมือง บางตัวถึงกับตกลงไปในเมืองเลยก็มี
ผู้เชี่ยวชาญระดับแบล็คโกลด์ จัดรูปแบบการต่อสู้ โดย ใช้รูปแบบกลุ่ม ห้าต่อหนึ่ง (ของจีนเขาเรียกว่าไรไม่รู้ จำไม่ได้ ถ้าใครอ่าน kingdom น่าจะเดาภาพออก)“หลบเร็วเข้า!!”
เหล่าผู้มีระดับต่ำกว่าแบล็คโกลด์ถูกพัดปลิวกระเด็นเพราะแรงกดดัน ผู้ที่ถูกพัดออกมาต่างกระอักเลือดออกมาเป็นกอง เศษของกำแพงที่แตกออกมาเพราะการต่อสู้ได้ทำลายบ้านเรือนไปบางส่วน
สัตว์อสูรระดับแบล็คโกลด์นี้มีร่างกายที่ทนทานเป็นอย่างมาก ราวกับถูกสร้างมาจากโลหะแข็งๆเลยก็ว่าได้ แม้จะเป็นการโจมตีจากผู้เชี่ยวชาญแบล็คโกลด์ก็ทำได้แค่สะกิดให้พวกมันถลอกเพียงเท่านั้น
“ล่อพวกมันเข้าไปที่ จวนเจ้าเมืองโดยเร็วเข้า!”
‘เอี้ยเซิ่ง’ตะโกนสั่ง
“เอี้ยซิ่ง ฝากทางนี้ด้วย!”
หลังจากนั้นเอี้ยเซิ่งก็กระโจนตัวนำหน้าไปอย่างรวดเร็ว
‘เสิ่นฮอง’ยืนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในเมื่อตระกูลวายุเหมันต์ยังหาข้ออ้างเอาผิดกับตระกูลศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้มันจึงได้แต่ทำหน้าที่อยู่ต่อไปเพื่อไม่ให้มีพิรุธสัตว์อสูรแบล็คโกลด์ที่รวมกลุ่มกันสร้างบรรยากาศคล้ายคลึงกับ ป้อมปราการเคลื่อนที่ ที่ทำลายทุกสิ่งอย่างที่มันได้ผ่านทางไป
เนี่ยหลี่รู้สึกคลุมเครือกับการโจมตีของเหล่าสัตว์อสูรลมหิมะพวกนี้อยู่ จากการที่มันได้โจมตีแบบสุ่มสี่สุ่มห้า เป็นเพราะวานรวายุเหมันต์ตัวนั้นแน่ๆ มันต้องเป็นตัวหัวหน้าคอยสั่งการเหล่าสัตว์อสูรตัวอื่นๆอยู่อย่างแน่นอน!
‘เนี่ยหลี่’บอกกับ’หลู่เพียว’กับ’ตู่ซือ’และคนอื่นๆว่า“ พวกเจ้าทุกคนอยู่ที่นี่คอยป้องกันกำแพงเมืองเอาไว้!”
พูดจบ’เนี่ยหลี่’ก็ทะยานตัวไปยัง วานรวายุเหมันต์ ตัวนั้นทันที
วานรวายุเหมันต์ มีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก มันคงเข้าใกล้เข้าสู่ระดับตำนานแล้ว มันบินผ่านกำแพงมาหาผู้เชี่ยวชาญระดับแบล็คโกลด์
‘เอี้ยเซิ่ง’ ที่ได้เห็นความแข็งแกร่งของ วานรวายุเหมันต์ จึงได้แผดเสียงคำรามออกมา พร้อมรวมร่างเข้ากับมังกรเหล็กนิล พุ่งเข้าหา วานรวายุเหมันต์ ทันที
*บูม บูม บูม*
เมื่อปะทะกัน แรงพลังที่สะท้อนกระจายรั่วออกมา ส่งผลให้บ้านเรือนที่อยู่ในละแวกใกล้เคียงถึงกับพังพินาศลงในพริบตา วานรวายุเหมันต์ คำรามใส่ ‘เอี้ยเซิ่ง’ สายตาที่มันมองมาด้วยความอาฆาตแค้น ด้วยความที่มันอยากจะฉีกร่าง’เอี้ยเซิ่ง’ให้ขาดเป็นชิ้นๆ
‘เอี้ยเซิ่ง’ ได้กระโจนตัวสู่การต่อสู้ที่น่าลำบากเสียแล้ว ‘เสิ่นฮอง’ ยังคงตวัดดาบฟาดฟันเข้าใส่วานรวายุเหมันต์อย่างต่อเนื่อง เพียงแต่ว่าตัวของมันไม่ได้ใส่แรงลงอย่างเต็มที่ที่จะต่อสู้กับ วานรวายุเหมันต์ แต่ในสายตาของมันแสร้งว่าได้ช่วย ‘เอี้ยเซิ่ง’ อย่างสุดกำลัง ถ้า’เอี้ยเซิ่ง’ปราชัยในการต่อสู้นี้ มันคงจะปลื้มปิติยินดียิ่ง
‘เนี่ยหลี่’ ที่หลบซ่อนตัวอยู่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ดวงตาแปรเปลี่ยนเป็นเยือกเย็นส่งแรงอาฆาตอย่างหนาวเหน็บ ‘เสิ่นฮอง’มันกำลังคิดจะฉวยโอกาสสังหาร ‘เอี้ยเซิ่ง’
ทันใดนั้น ฝ่ามือใหญ่ยักษ์ของวานรวายุเหมันต์ ได้ฟาดถูกตัวเอี้ยเซิ่งเข้าอย่างจัง’เอี้ยเซิ่ง’ เข้าปะทะกับวานรวายุเหมันต์ แบบตาต่อตาฟันต่อฟัน ด้วยระดับพลังที่ใกล้เคียงกันจึงทำให้ดูเหมือนสูสี แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่ ด้วยร่างกายของสัตว์อสูรกับร่างกายของมนุษย์นั้นมีความแตกต่างงกันเป็นอย่างมากแม้’เอี้ยเซิ่ง’จะแข็งแกร่ง
แต่ความแข็งแกร่งทางกายภาพยังตกเป็นรองวานรวายุเหมันต์เป็นอย่างมาก พลันให้สังเกตเห็นเลือดที่ไหลออกจากมุมปากของ’เอี้ยเซิ่ง’ทันทีหลังจากการเข้าปะทะกัน ความแข็งแกร่งของวานรวายุเหมันต์มีมากเกินไป
‘เสิ่นฮอง’ที่ได้เห็นฉากที่ประทับใจเช่นนี้พลันแสยะยิ้มออกมาอย่างเลือดเย็น แม้เอี้ยเซิ่งจะแข็งแกร่งแต่ก็หาได้เป็นคู่มือของวานรวายุเหมันต์ ที่มีสติปัญญาตัวนี้ แค่แรงกดดันที่ได้รับก็สามารถทำให้’เอี้ยเซิ่ง’เจียนตายได้แล้ว
หากปล่อยให้วานรวายุเหมันต์ตัวนี้หลุดรอดไปได้ ผู้ใดจะรู้เล่าว่าจะมีสักกี่ชีวิตในเมืองกลอรี่ต้องล้มตาย ไม่ว่ายังไง ‘เอี้ยเซิ่ง’ จึงถอยไม่ได้เป็นอันขาด แววตาของ’เสิ่นฮอง’ที่มองมานั้นเปรียบได้ดั่งเสือที่จ้องมองเหยื่อที่กำลังจะถูกขย้ำอย่างรื่นรมย์
การจะสังหารวานรวายุเหมันต์ตัวนี้ยากเกินไปแม้จะต้องเสียสละตนยังไม่แน่ด้วยซ้ำไปที่จะสังหารมันได้ ‘เอี้ยเซิ่ง’ จึงต้องหลอกล่อมันเข้าไปที่ ลานเจ้าเมือง
เมื่อวานรวายุเหมันต์ สังเกตเห็นเสาที่ตั้งอยู่บริเวณลานเจ้าเมือง มันสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่ไม่ปกติ จึงได้แผดเสียงคำรามส่งผลให้ สัตว์อสูรระดับแบล็คโกลด์ตัวอื่น ถอยหนีออกจาก ลานเจ้าเมืองอย่างกะทันหัน
นี่มันสังเกตเห็นด้วยงั้น รึนี่ ? สัตว์อสูรที่มีสติปัญญาช่างน่าหวาดหวั่นยิ่งนัก!
‘เอี้ยเซิ่ง’ ระเบิดความโกรธคล้ายดังคนเสียสติ คำราม ฟาดฟันดาบออกไปอย่างบ้าคลั่งหมายจะไล่ต้อน วานรวายุเหมันต์ไปยัง ลานเจ้าเมืองให้จงได้ ค่ายกลหมื่นอสูรเปรียบดั่งกับทุกสิ่งมีเพียงสิ่งนี้เท่านั้นที่จะสังหารวานรวายุเหมันต์ลงได้ ‘เอี้ยเซิ่ง’ในตอนนี้ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ววานรวายุเหมันต์ที่รับคมดาบที่ฟาดฟันมาอย่างหนักหน่วงไม่คำนึงถึงบาดแผลของมัน มันได้คำรามแล้วพุ่งเข้าชนใส่’เอี้ยเซิ่ง’
บรึ้ม!!!
ร่างมหึมาของวานรวายุเหมันต์กระทบใส่’เอี้ยเซิ่ง’ ทำให้’เอี้ยเซิ่ง’กระเด็นปลิวไปไกลหลายสิบเมตร พร้อมกับก้อนเลือดที่แผดพุ่งออกมาทางปาก(สงสารรรรร)
“ท่านเจ้าเมือง ท่านเป็นอย่างไรบ้าง”
‘เสิ่นฮอง’ได้เข้ามาประชิดกับ’เอี้ยเซิ่ง’
แววตาของ’เอี้ยเซิ่ง’ส่งรังสีอัมหิตที่หนาวเหน็บออกมาอย่างรุนแรง มือกระชับดาบในมือไว้อย่างแน่นหนาพลันจ้องไปยัง’เสิ่นฮอง’ ตัวเขาถึงกับหยุดชะงัก ตัว’เสิ่นฮอง’ไม่โง่งมจนสติปัญญาถึงปานนั้น แม้’เอี้ยเซิ่ง’จะบาดเจ็บแต่ก็ยังแข็งแกร่งอยู่มาก ดังนั้นตัวเขาจึงไม่รีบร้อนที่จะจัดการในตอนนี้
หลังจากที่วานรวายุเหมันต์ปะทะกับ’เอี้ยเซิ่ง’ตัวเขาได้กระเด็นไปโดนสิ่งก่อสร้างหลายอย่างพังพินาศด้วยแรงปะทะของ’เอี้ยเซิ่ง’
“จิ้งจอกเฒ่า เสิ่นฮอง ความคิดในการกระทำของมันช่างเจ้าเล่ห์ยิ่งนัก ปล่อยให้เป็นแบบนี้สถานการณ์มีแต่ทวีความอันตรายมากยิ่งขึ้นเท่านั้น ข้าต้องหาวิธีสังหารวานรวายุเหมันต์ก่อนสิ่งอื่นใด!”
‘เนี่ยหลี่’ที่ซ่อนอยู่ในความมืดได้หยิบม้วนจารึกระดับตำนานออกมา มิรอช้ากัดนิ้วตัวเองหยดเลือดตัวเองหลายหยดลงบนจารึก พลันปรากฏรังสีแสงสีแดงออกมาจากจารึกทันที
แสงสีแดงทำการแปรเปลี่ยนรูปลักษณ์เป็นเพลิงที่รวมตัวกันสร้างเป็นบอลเพลิงขนาดมหึมา
คลื่นความร้อนที่ปล่อยออกมาส่งผลกระทบไปทั่วทั้งเมืองกลอรี่ ราวกับว่ามันเต็มไปด้วยความรู้สึกที่อยากจะทำลายทุกสิ่งอย่างให้พินาศเป็นธุลีเสียให้สิ้น
“เคล็ดวิชาต้องห้ามระดับตำนาน ระเบิดเพลิงโลกันต์ดับอาสัญ!”
‘เนี่ยหลี่’เอ่ยเสียงต่ำหากแต่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและทรงพลัง ระเบิดเพลิงโลกันต์ดับอาสัญ พุ่งโค้งเป็นทางยาวมุ่งตรงไปที่วานรวายุเหมันต์
วานรวายุเหมันต์ที่ยังวุ่นกับการต่อสู้กับ’เอี้ยเซิ่ง’ มันจึงไม่ได้อยู่ในสภาพที่ป้องกันตัวเขาเองได้ พริบตาที่มันเห็น บอลเพลิงขนาดใหญ่พุ่งตรงมาที่มัน ด้วยความเร็วของมันแล้วไม่ใช่เรื่องยาก มันจึงม้วนตัวหลบบอลเพลิงได้ทัน หากแต่บอลเพลิงนี้ราวกับมีความสามารถติดตาม จึงได้เปลี่ยนทิศทางกลางอากาศพุ่งเข้าใส่ตัวมันอีกที
โฮกกกกกกกกก!!!!
วานรวายุเหมันต์ คำรามแผดเสียงออกมาพลันปรากฏกำแพงน้ำแข็ง พุ่งขึ้นมารอบตัวของมันมาเป็นเกราะกำบังเอาไว้
ปรึซึม ! บรึ้ม!
เกิดการระเบิดที่น่าสะพรึงกลัวขึ้น ที่มาจากการระเบิดของบอลเพลิงขนาดยักษ์ที่พุ่งมานั่น แม้แต่ร่างทรงอสูรระดับแบล็คโกลด์ อย่าง’เอี้ยเซิ่ง’หรือ’เสิ่นฮอง’ยังโดนแรงระเบิดอัดกระเด็นปลิวออกมาไกลหลายสิบเมตร
ขนาดแรงระเบิดที่ปล่อยออกมายังน่าหวั่นกลัวถึงเพียงนี้ ไม่ต้องพูดถึงจุดศูนย์กลางการระเบิดเลยว่าจะรุนแรงแค่ไหน ทันทีที่บอลเพลิงกระทบกับกำแพงน้ำแข็งที่มันสร้างขึ้นมากำบังกาย กำแพงน้ำแข็งพลันสลายไปในเสี้ยววินาที
หลังการระเบิดร่างของวานุวายุเหมันต์กระเด็นลอยคว้างไปในอากาศ ร่างของมันกระเด็นไปชนบ้านเรือนเสียหายนานับไม่ถ้วน สิ่งก่อสร้างที่ถูกมันชนล้วนแต่พังพินาศลงอย่างน่าใจหาย ทั้งร่างของมันถูกเปลวเพลิงเผาไหม้จนเกรียม
วานรวายุเหมันต์ส่งเสียงคร่ำครวญออกมาอย่างไม่เป็นศัพท์ ความทุกข์ทรมานจากวิชาต้องห้ามระดับตำนานทำให้มันได้รับบาดเจ็บสาหัส
กล่าวได้ว่าเป็นวิชาที่น่ากลัวยิ่งนัก!
เป็นไปได้รึไม่ ว่าลอร์ดเอียมัว กลับมาแล้ว? ร่างของเสิ่นฮองสั่นสะท้านไปด้วยความกลัว
ผู้ที่จะปล่อยพลังมหาศาลเช่นเมื่อครู่นี้ ต้องมีฝีมืออย่างน้อยระดับตำนานเป็นแน่ นับว่าเป็นโชคดีของเสิ่นฮองอย่างยิ่งที่ก่อนหน้านี้ ตัวเขาไม่ได้กระทำการใดต่อ’เอี้ยเซิ่ง’ ไม่งั้นตัวเขาคงไม่สามารถมีชีวิตรอดเงื้อมมือของผู้ที่มีฝีมือระดับตำนานได้เป็นแน่
‘เอี้ยเซิ่ง’กุมหน้าอกตัวเองไว้แน่นในขณะที่ยันตัวขึ้นยืนอย่างช้าๆ วิชาระดับตำนานเมื่อสักครู่นี้ทำให้ตัวเขาเองแข้งขาไร้เรี่ยวแรงไปไม่น้อย ดวงตาเหม่อมองไปยังความมืดมิด ไม่เห็นอันใดเลย มีแต่ผู้เชี่ยวชาญระดับตำนานเท่านั้นที่จะมีพลังปล่อยวิชานั้นเมื่อสักครู่นี้
ในเมืองกลอรี่ จะมีผู้ใดกันที่ใช้วิชาต้องห้ามเช่นนี้ได้?ทันใดนั้นความคิดบางอย่างแล่นเข้ามาในหัวของ ‘เอี้ยเซิ่ง’ หรือจะเป็นท่านผู้นั้น? ผู้เชี่ยวชาญลึกลับ? (อาจารย์มโนภาพของสหายหลี่)
เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ นี่เป็นสิ่งที่สมเหตุสมผลแล้วที่จะสามารถอธิบายต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ได้ เป็นไปได้สูงว่าผู้เชี่ยวชาญอาจจะยื่นมือเข้ามาช่วยตัวเขาไว้ ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง นี่เป็นเรื่องที่น่าปิติยินดียิ่ง
ที่ในเมืองกลอรี่มีผู้เชี่ยวชาญระดับตำนานอยู่ถึงสองคน ด้วยความสัมพันธ์ของ’เนี่ยหลี่’กับ’หยุนเอ๋อ’ (ชื่อเล่นของเอียจื้ออวิ้น) แม้นหากภายภาคหน้าเมืองกลอรี่เกิดปัญหาเช่นนี้ขึ้นอีกผู้เชี่ยวชาญท่านนี้ต้องยื่นมือมาช่วยด้วยเช่นกัน
ในความเป็นจริงนั้นหลังจากที่ได้ใช้วิชาระเบิดเพลิงโลกันต์ดับอาสัญแล้ว ‘เนี่ยหลี่’ได้เร้นกายไปอย่างไร้ร่องรอย ทำเช่นนี้ ‘เอี้ยเซิ่ง’จะปลอดภัยกว่ามาก เมื่อถูกปล่อยให้คิดว่าเป็นฝีมือผู้เชี่ยวชาญระดับตำนาน เสิ่นฮองที่จ้องจะทำร้ายเอี้ยเซิ่งอยู่คงจะไม่กล้าลงมือผลีผลาม
‘เสิ่นฮอง’มองมายัง’เอี้ยเซิ่ง’ ยิ้มแหยปั้นหน้าไม่เป็น“ท่านเจ้าเมือง ท่านไม่เป็นไรนะ?”
‘เอี้ยเซิ่ง’ ยิ้มแล้วหันมาตอบอย่างรวดเร็ว
“ขอบใจสำหรับความเป็นห่วงกังวลที่ท่านมอบให้ข้านะ พี่เสิ่น ข้าสบายดี”
จบตอน….
แวะมาแป๊ปๆ กลัวโดนลืม ดวงไม่ค่อยดี ว่าจะมาแปลเล่นๆ เห็นมันว่างอยู่โดดๆ 164 ไม่น่าเลย พลาดจนได้ ยาวอีกตามเคย Y_Y สินธุ์นวลได้กล่าวไว้
ที่มา: