ตอนที่แล้วตอนต่อไป‘เซี่ยวหนิงเอ๋อ’มองไปที่’เนี่ยหลี่’จากตำแหน่งที่ห่างออกไป ดวงตาของนางทอประกายความงามเป็นระลอก ถึงแม้ว่าเขาเผชิญหน้ากับสถานการณ์ที่ใหญ่หลวง แต่’เนี่ยหลี่’ก็ไม่ได้แสดงให้เห็นว่ากลัวเลยสักนิด ถ้าหากเป็นคนอื่น ๆ ที่อยู่ในวัยเดียวกันกับเขา พวกเขาอาจจะกลัวจนแข้งขาอ่อน นางแอบถอนหายใจ
‘เนี่ยหลี่’กลายเป็นคนที่โดดเด่นจากที่เคยเป็นรองมาก่อน นางรู้สึกได้อย่างนั้น นางพยายามที่จะฝึกฝนอย่างหนักเพื่อไล่ตาม’เนี่ยหลี่’ แต่นางตระหนักว่านางได้แต่มองเงาร่างด้านหลังของเขาทำให้นางอดเศร้าใจไม่ได้
‘เนี่ยหลี่’ขึ้นไปยืนบนเวทีและก้มลงมามองคนด้านล่างอย่างใจเย็น ‘เสิ่นเฟย’ ‘เสิ่นเยว่’และเด็กคนอื่น ๆ ของตระกูลศักดิ์สิทธิ์ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบสายตากับเขา พวกเขาก้มหน้าลง ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขากำลังคิดอะไรอยู่
ตั้งแต่ไม่มีใครสนับสนุนคำพูดของ’เสิ่นฮอง’ ‘เนี่ยหลี่’ก็ยิ้มออกมา เสิ่นฮองพยายามสร้างความร้าวฉานแต่ก็ตระหนักว่ามันเป็นไม่ได้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนตระกูลศักดิ์สิทธิ์มีสิทธิ์ที่จะทำเช่นนั้นได้ อย่างไรก็ตามหลังจากเกิดเหตุการณ์ขึ้นมากมาย ตระกูลศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่มีกลุ่มคนที่จะมาสนับสนุนอีกต่อไป
‘เอียซิ่ว’และ’เอียโซ่ว’ต่างก็มองตากันแล้วยิ้ม
เส้นเลือดโผล่ขึ้นมาจากมือของ’เสิ่นฮอง’ เขาจะไม่ยอมให้มันจบลงเช่นนี้ เขาพูดต่อด้วยเสียงอันดัง“จากท่าทีที่ทุกตระกูลแสดงออกมา ก็ไม่มีอะไรจะต้องพูดกันอีก ตระกูลศักดิ์สิทธิ์ของข้าล้วนแต่ปกป้องเมืองกลอรี่ด้วยความศรัทธาและความจงรักภักดีมาตลอดนับเป็นเวลาหลายร้อยปี นักรบของพวกเราตายไปในสงครามนับไม่ถ้วน อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ทำให้ข้าผิดหวังมากที่สุด ไม่รู้ว่าท่านเจ้าเมืองไปได้ยินรายงานที่ใส่ร้ายป้ายสีตระกูลของข้ามาจากไหน ตระกูลวายุเหมันต์จึงกดขี่ตระกูลของข้าไปทุกที่ นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ตระกูลศักดิ์สิทธิ์ของข้าประสบกับความสูญเสียอันใหญ่หลวง ข้าเรียกร้องให้ท่านเจ้าเมืองปรากฏตัวออกมา ข้าต้องการถามต่อหน้าเขาว่าตระกูลของข้าทำความผิดอะไรถึงได้รับความอัปยศอดสูเช่นนี้?”
‘เสิ่นฮอง’มองมาที่’เนี่ยหลี่’และหยุดพูดไปครู่หนึ่งก่อนจะเค้นอารมณ์พูดต่อ
“ที่จริงแล้วเด็ก ๆ จากตระกูลของข้าถูกเนี่ยหลี่ระราน แต่ด้วยความที่พวกมันเป็นเด็ก มันหลีกเลี่ยงความขัดแย้งไม่ได้ ข้าจึงขอให้เนี่ยหลี่ยกโทษให้พวกเขาซะ แล้วข้าจะขอขมาในส่วนของพวกเขา!”
ฟังคำของ’เสิ่นฮอง’ ‘เนี่ยหลี่’อดด่าทอสาปแช่งในใจไม่ได้ จิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์หวังจะผลักความแค้นทั้งหมดไปที่เด็กรุ่นหลัง เขาพยายามจะทำให้คนอื่นเข้าใจผิด
ถ้าเหตุเกิดขึ้นจากเด็กรุ่นหลัง มันจะทำให้ตระกูลวายุเหมันต์ดูจะใจแคบที่ระบายความแค้นของ’เนี่ยหลี่’ด้วยการระรานตระกูลศักดิ์สิทธิ์ เป็นธรรมดาที่เด็กรุ่นหลังจะเกิดความขัดแย้งกันขึ้น แต่หลังจากนั้นพวกเขาก็จะร่าเริงเหมือนเดิม ถ้าเรื่องเล็กน้อยเช่นนั้นถึงขนาดทำให้ตระกูลทั้งตระกูลต้องเคลื่อนไหว อย่างนั้นเมืองกลอรี่จะต้องเต็มไปด้วยความโกลาหลไปอีกนาน
ความเจ้าเล่ห์ของ’เสิ่นฮอง’ทำให้’เอียซิ่ว’และ’เอียโซ่ว’ต้องยิ้มออกมา แต่พวกเขาก็ไม่ได้พูดอะไร พวกเขาต้องการดูว่า’เนี่ยหลี่’จะรับมืออย่างไร
“ผู้อาวุโสเสิ่นฮองล้อเล่นแล้ว ความจริงข้ามีเรื่องขัดแย้งกับเสิ่นเยว่และเสิ่นเฟย แต่ถ้าท่านเอียซ่งฟังคำของข้าแค่ไม่กี่คำแล้วไประรานตระกูลศักดิ์สิทธิ์เช่นนั้น มันจะดูเป็นการอุกอาจมากเกินไป ในเมืองกลอรี่ตระกูลวายุเหมันต์วางตัวเป็นกลางเสมอ พวกเขาไประรานตระกูลอื่นตั้งแต่เมื่อไร?”
‘เนี่ยหลี่’หัวเราะร่า แม้ว่าสุ้มเสียงของเขาจะฟังดูไม่สุขุมลุ่มลึกเช่น’เสิ่นฮอง’ แต่การแสดงออกของเขานั้นชัดเจนยิ่งนัก ความยิ่งใหญ่ของเขาไม่ได้ด้อยไปกว่า’เสิ่นฮอง’เลย
ผู้อาวุโสของหลาย ๆ ตระกูลปรึกษาหารือกันในหมู่ของพวกเขา สำหรับตระกูลวายุเหมันต์แล้ว การไประรานตระกูลศักดิ์สิทธิ์แค่เพียงเพราะว่าเด็กรุ่นหลังเกิดความขัดแย้งกันนั้น เป็นเรื่องที่ห่างไกลจากความเป็นจริงมาก ตระกูลวายุเหมันต์เป็นตระกูลที่เที่ยงธรรมและตรงไปตรงมา พวกเขาย่อมต้องไม่ใส่ใจเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้
“มันไม่ได้เป็นเพราะเนี่ยหลี่หรอกเหรอ ถ้าอย่างนั้นทำไมตระกูลวายุเหมันต์ถึงได้กดขี่ตระกูลศักดิ์สิทธิ์เล่า?”เสิ่นฮองไม่สนใจการปรึกษาหารือจากพวกผู้อาวุโสหลายตระกูลที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ตัวเขา เขาคำราม ”นอกจากนี้ข้ายังมีคำถามอื่นอีก ทำไมท่านเจ้าเมืองจึงยังไม่ปรากฏตัวซะที?”
พวกเจ้ารวมหัวกันปิดบังพวกเราเพื่อจุดประสงค์อะไร? พวกเจ้ามีเจตนาอะไรกันแน่?”
ตาของ’เสิ่นฮอง’หรี่ลงและทอประกายเย็นเยี่ยบวูบหนึ่ง เขาป้องมือคารวะไปที่ผู้อาวุโสคนอื่นก่อนพูดว่า
“ก่อนหน้านั้น คนของตระกูลศักดิ์สิทธิ์ได้ไปพบนายน้อยเอียฮั่นในสภาพบาดเจ็บสาหัสกำลังวิ่งหนีเพื่อรักษาชีวิตของเขา เขาเล่าให้ฟังว่าท่านเอียซ่งถูกลอบสังหารและได้เสียชีวิตไปแล้ว แม้กระทั่งตัวเขาเองก็ยังเกือบจะถูกลอบสังหารจนเชียชีวิตเช่นกัน คนร้ายเป็นคนทรยศและเจ้าเล่ห์ พยายามที่จะยึดตำแหน่งเจ้าเมือง! ข้าขอให้ท่านผู้อาวุโสให้ความเป็นธรรมด้วย!”
คำพูดของ’เสิ่นฮอง’เปรียบเหมือนก้อนหินที่ทำให้เกิดระลอกคลื่น ท่านเจ้าเมืองเอียซ่งถูกฆ่าเหรอ? มันเกิดขึ้นขึ้นได้อย่างไร? มันช่างเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!
อย่างไรก็ตาม ถ้าหากว่าท่านเจ้าเมืองยังมีชีวิตอยู่ คำพูดของ’เสิ่นฮอง’จะถูกเปิดเผยง่าย ๆ เช่นนั้นหรือ?
ทุกคนรู้สึกตกใจมาก ถ้าเป็นช่วงเวลาปกติ พวกเขาย่อมไม่เชื่อในคำพูดของ’เสิ่นฮอง’ อย่างไรก็ตามการที่ท่านเจ้าเมืองยังไม่ปรากฏตัวออกมานั้นทำให้เรื่องนี้มีพิรุธ มันเป็นงานเลี้ยงขนาดใหญ่ ทำไมพวกเขาถึงให้’เนี่ยหลี่’เป็นเจ้าภาพ?
เมื่อได้กวาดตาดูท่าทีของผู้อาวุโสหลายคน มุมปากของ’เสิ่นฮอง’ปรากฏรอยยิ้มขึ้น เขามอง’เนี่ยหลี่’อีกครั้ง
“เจ้าเด็กเหลือขอ เจ้าจะเล่นลวดลายอะไรกับข้า? ปีกและขาของเจ้ายังไม่กล้าแข็งพอ”
ผู้อาวุโสหลายคนมีสีหน้าลังเล เกิดเรื่องราวอย่างนั้นขึ้นจริง ๆ หรือ?
ท่านเจ้าเมืองถูกลอบสังหาร เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ มันสามารถทำให้เมืองกลอรี่สั่นสะเทือนได้!
‘เอียซิ่ว’ ‘เอียโซ่ว’และคนอื่น ๆ ที่รู้ความจริงรู้สึกโกรธมากเมื่อได้ยินสิ่งที่’เสิ่นฮอง’พูด คนที่พยายามจะลอบสังหาร’เอียซ่ง’คือ’เอียฮั่น’ พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่า’เสิ่นฮอง’จะไร้ยางอายถึงขนาดนำเรื่องเท็จนี้มาโต้แย้ง
โชคดีที่’เอียซ่ง’ได้เนี่ยหลี่ช่วยเอาไว้ ไม่อย่างนั้น’เสิ่นฮอง’อาจจะทำการใส่ร้ายป้ายสีได้สำเร็จ เมื่อถึงเวลานั้นเมืองกลอรี่อาจจะพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ! ‘เสิ่นฮอง’เจ้าเล่ห์ร้ายกาจเช่นเดียวงูพิษแท้ ๆ
“ฮ่าฮ่าฮ่า”
‘ฮุเหยียนเซียง’หัวเราะเสียงดัง
“พี่เสิ่นล้อเล่นแล้ว ข้าไม่มั่นใจว่าคนของท่านพี่เสิ่นได้พบกับกับเอียฮั่นมาก่อน พี่เอียซ่งมีจิตสำนึกของเสือและกำลังจะก้าวไปสู่ระดับขั้นตำนาน ท่านกลับสาปแช่งเขาให้ตาย ข้าสงสัยว่าท่านมีเจตนาอะไรซ่อนเร้นอยู่กันแน่ พี่เอียซ่งกำลังจะมาถึงในไม่ช้านี้ และข้าจะคอยดูว่าท่านจะมีคำอธิบายว่าอย่างไร!”
หลังจากได้ฟังคำของ’ฮูเหยียนเซียง’แล้ว แม้ว่าเหล่าผู้อาวุโสจะยังมีความสงสัยและความไม่พอใจอยู่เล็กน้อย แต่อารมณ์ของพวกเขาก็สงบลงได้มาก ‘ฮูเหยียนเซียง’เป็นคนที่เอียซ่งวางใจมากที่สุดคนหนึ่ง ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลที่เขาจะต้องโกหก
เสิ่นฮองคำรามอย่างเย็นชา
“ท่านเจ้าเมืองมีการบ่มเพาะพลังที่ล้ำเลิศ นอกจากนั้นยังมีท่านเอียมัวที่ไร้ผู้ต้านทาน ข้าก็ไม่เชื่อเหมือนกันว่าเขาจะถูกฆ่าได้ง่าย ๆ ถ้าไม่ใช่คนที่ใกล้ชิดเขาการลอบสังหารจะทำได้อย่างไร?”
‘เสิ่นฮอง’หมายถึงว่า’ฮูเหยียนเซียง’เป็นหนึ่งในผู้สมรู้ร่วมคิด!
ใบหน้าของ’ฮูเหยียนเซียง’ซีดเผือดลง เขาจ้องมอง’เสิ่นฮอง’ด้วยความโกรธแค้น อย่างไรก็ตามเขาก็รู้ว่าจะต้องข่มเพลิงโทสะของเขาลง เขาจะต้องหาที่วางเท้าลงตรงหน้าจิ้งจอกเฒ่าตัวนี้ (เป็นสำนวนหมายถึงปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์) หลังจากคำนวณเวลาแล้ว เอียซ่งน่าจะนำเหล่าผู้ช่ำชองของตระกูลวายุเหมันต์ไปล้อมสาขาของสมาคมทมิฬและตระกูลศักดิ์สิทธิ์แล้ว ตราบเท่าที่พวกเขาสามารถถ่วงเวลา’เสิ่นฮอง’และสร้างมั่นคงให้เกิดขึ้นกับผู้อาวุโสอื่น ๆ ได้นั้นก็จะเป็นการดี
“พี่เสิ่นท่านก็ช่างใส่ร้ายป้ายสีจริง ๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับพี่เอียซ่ง อะไรที่ถูกก็จะกลายผิดด้วยคำพูดของท่าน โชคดีที่ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นกับเขา มิฉะนั้นแล้วมันจะไม่ได้หมายความว่าพวกเราต้องกลายเป็นแพะรับบาปเหรอ?”
‘ฮูเหยียนเซียง’หัวเราะ
‘เสิ่นฮอง’ใจสั่น ‘ฮูเหยียนเซียง’พยายามจะข่มเขาอย่างนั้นหรือ หรือว่าเอียซ่งสบายดี? เขายิ้มและพูด
“ถ้าอย่างนั้นทำไมท่านไม่ไปบอกให้ท่านเจ้าเมืองปรากฏตัวออกมาล่ะ?”
ถ้า’เอียซ่ง’ถูกพิษสมุนไพรลิ้นมังกรเข้าไปจริง ก็มีเพียงความตายเท่านั้นที่รอคอยเขาอยู่ ถึงแม้ว่าตระกูลวายุเหมันต์มีวิธีรักษา แต่พวกเขาก็ไม่อาจยื้อชีวิตของเอียซ่งไว้ได้
“เมื่อถึงเวลา เขาก็มาจะปรากฏตัวเอง”
‘เนี่ยหลี่’จ้องมองเสิ่นฮองแล้วพูด
“เหตุใดท่านผู้อาวุโสเสิ่นถึงได้กระวนกระวายใจนัก?”
“ถ้าอย่างนั้น จะมีคำอธิบายเกี่ยวกับเอียฮั่นว่าอย่างว่าอย่างไร? ทำไมการประชุมใหญ่เช่นนี้เอียฮั่นจึงยังไม่ปรากฏตัว? ถ้าเอียฮั่นอยู่ที่นี่เราจะไม่ถามเขาให้รู้เรื่องได้เหรอ?”
‘เสิ่นฮอง’รุก
‘เนี่ยหลี่’จะไม่ยอมให้ความจริงเปิดเผยออกมา หากผู้อาวุโสจากหลาย ๆ ตระกูลรู้ว่า’เอียซ่ง’ถูกพิษสมุนไพรลิ้นมังกรเข้า ‘เนี่ยหลี่’เกรงว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดจะเข้าสู่สภาวะโกลาหลทันทีและพวกเขาจะต้องเรียกร้องขอพบ’เอียซ่ง’ นี่เป็นกับดักของ’เสิ่นฮอง’! แม้ว่า’เนี่ยหลี่’จะบอกว่า’เอียซ่ง’ได้รับการถอนพิษแล้วมันก็ไร้ประโยชน์
‘เนี่ยหลี่’ยิ้มและพูด
“ท่านเจ้าเมืองเป็นเสาหลักของเมืองกลอรี่ ผู้คนรอบข้างเขาต้องการลอบสังหารเขาอย่างนั้นหรือ? ช่างน่าขันนัก! อะไรคือข้อดีของการลอบสังหารท่านเจ้าเมือง? ถ้าเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นกับท่านเจ้าเมืองแล้วท่านเอียมัวกลับมา คนร้ายจะต้องตายอย่างน่าอเนจอนาถ”
ผู้อาวุโสทั้งหมดต่างมองตากันแล้วผงกหัว จากนี้ก็ยังมีท่าน’เอียมัว’ ถ้าหากว่า’เอียซิ่ว’ ‘เอียโซ่ว’และคนอื่นลอบสังหาร’เอียซ่ง’พวกเขาก็ไม่สามารถยึดตำแหน่งเจ้าเมืองมาครองได้อยู่ดี พวกเขาไม่เหตุผลจะต้องทำอย่างนั้น!
“ฮืม ใครจะรู้ บางทีพวกเขาจะร่วมมือกับสมาคมทมิฬ?”
‘เสิ่นฮอง’ยังคงไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไป เขาทำได้เพียงแค่เดิมพันกับมัน
ถ้ายังคงพิจารณาปัญหาเรื่องนี้อีกต่อไป ผู้อาวุโสจากหลาย ๆ ตระกูลอาจจะได้ข้อสรุปและตามหาตัว’เอียซ่ง’ ‘เนี่ยหลี่’ยิ้ม
“ถ้าเช่นนั้นตระกูลศักดิ์สิทธิ์ต้องการที่จะพบใครสักคนหรือไม่?”
“อย่าพยายามเปลี่ยนเรื่อง!”
‘เสิ่นฮอง’ยิ้ม
“เจ้าคิดว่าจะปิดบังความจริงได้เช่นนั้นหรือ? ตราบใดที่ท่านเอียซ่งยังไม่ปรากฏตัว พวกเจ้าก็อย่าหวังว่าจะรอดพ้นจากข้อครหาเลย!”
“หรือว่าตระกูลศักดิ์สิทธิ์กลัวที่พบหน้าเขา? พาตัวเขาออกมา!”
‘เนี่ยหลี่’คำราม
หลังจากนั้นสักครู่ ‘เสิ่นหมิง’ถูกพาตัวเข้ามา สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกระวนกระวายและสิ้นหวัง
“เสิ่นหมิง!”
ตาของ’เสิ่นฮอง’หรี่เล็กลงและมีร่องรอยของเจตนาแห่งการฆ่าฟัน
“ถูกต้อง นี่คือผู้อาวุโสเสิ่นหมิงแห่งตระกูลศักดิ์สิทธิ์”
‘เนี่ยหลี่’จ้องมองเสิ่นฮองอย่างใจเย็น
‘เสิ่นฮอง’ยิ้มและพูด
“เมื่อเร็ว ๆ นี้เสิ่นหมิงได้กระทำความผิดขั้นร้ายแรง เขานำเงินจากตระกูลศักดิ์สิทธิ์ไปเดิมพันและได้เสียเดิมพันเป็นเป็นจำนวนหลายล้านเหรียญจิตมาร เขาได้ถูกขับไล่ออกจากตระกูลศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว ข้านึกไม่ถึงว่าเนี่ยหลี่จะจับตัวเสิ่นหมิงเอาไว้ได้ เนี่ยหลี่คิดจะใช้ปากของเสิ่นหมิงโจมตีตระกูลศักดิ์สิทธิ์ของข้าใช่หรือไม่? ตระกูลของข้ายืนหยัดในเมืองกลอรี่มาเป็นเวลาหลายร้อยปี จะมาถูกเด็กเหลือขออย่างเจ้าทำให้ชื่อเสียงตระกูลของข้ามัวหมองได้อย่างไร?”
‘เสิ่นฮอง’ชี้ให้เนี่ยหลี่เห็นว่าเสิ่นหมิงเป็นคนทรยศตระกูลศักดิ์สิทธิ์ ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรออกมาก็จะไม่ใครเชื่อเขา
“ฮ่าฮ่า วาจาของท่านผู้อาวุโสเสิ่นฮองช่างคมคายยิ่งนัก ด้วยคำพูดของท่านท่านสามารถกลับดำให้เป็นขาวและไม่ยอมเปิดโอกาสให้ผู้อื่นได้โต้แย้ง”
‘เนี่ยหลี่’พูดและมอง’เสิ่นฮอง’อย่างเย็นชา เขาคาดเอาไว้แล้วว่า’เสิ่นฮอง’จะต้องเอ่ยวาเช่นนี้ออกมา
‘เสิ่นฮอง’ขมวดคิ้ว หรือว่า’เนี่ยหลี่’จะยังมีวิธีอย่างอื่นอยู่อีก?จบตอน
แปลโดย XXX
ที่มา: