ตอนที่แล้วตอนต่อไปนักสู้ระดับทองขั้นห้าดาว สำหรับนักสู้แล้ว ความแข็งแกร่งของ’เสี่ยวหลาง’นั้นเข้าขั้นดีทีเดียว อย่างไรก็ตามนั่นก็ถูกจำกัดว่าเป็นแค่นักสู้
‘เนี่ยหลี่’คำรามอย่างเกรี้ยวกราด ร่างการของเขาเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วจากการผสานร่างกับดวงจิตแพนด้าเขี้ยวอสูร ความแข็งแกร่งของร่างกายเขาเหนือกว่าเสี่ยวหลาง
“พระเจ้าช่วย เจ้าเด็กนี่ผสานร่างเข้ากับดวงจิตอสูร!”
คนสองสามคนอุทานออกมา
เมื่อเห็นเหตุการณ์เป็นเช่นนี้หัวใจของ’เสี่ยวหลาง’ก็เต้นอย่างบ้าคลั่ง อย่างไรก็ตามค้อนใหญ่ในมือของเขาก็ถูกเหวี่ยงออกไปจะดึงกลับมาก็ทำไม่ได้ซะแล้ว
ในอาณาเขตของที่ราบสูงชะตาสวรรค์ทั้งหมดนั้น จำนวนของร่างทรงอสูรมีจำนวนเพียงแค่ไม่กี่คน เพราะว่าพวกเขาไม่มีทักษะของการต่อสู้ ในสายตาของ’เนี่ยหลี่’ คนเหล่านี้ไม่แตกต่างอะไรจากคนเถื่อน
สนามแรงโน้มถ่วง!
เมื่อเห็น’เสี่ยวหลาง’จู่โจมมาที่ตัวเขา ‘เนี่ยหลี่’ก็ใช้ความสามารถในกรต่อสู้ทันที
น้ำหนักของค้อนที่’เสี่ยวหลาง’เหวี่ยงมานั้นได้เพิ่มขึ้นหลายเท่าตัวในทันที
ทันใดนั้น’เสี่ยวหลาง’ก็รู้สึกถึงน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นอย่างน่ากลัว เส้นเลือดของเขาปรากฏขึ้นทั่วใบหน้าเนื่องจากเขาพยายามที่จะยกค้อนขึ้นมาเพื่อไม่ให้มันโจมตีไปถูกพื้นแทนที่จะถูก’เนี่ยหลี่’
นี่คือความสามารถในการต่อสู้ของร่างทรงอสูรรึนี่? ช่างแข็งแกร่งยิ่งนัก อย่างไรก็ตามเขาไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ง่าย ๆ ยิ่ง’เนี่ยหลี่’แข็งแกร่งเท่าไร ‘เสี่ยวหลาง’ก็ยิ่งกระหายเลือดขึ้นเท่านั้น ธรรมชาติของเขาปรากฏให้เห็นอย่างเด่นชัด เขายกค้อนขึ้นมาแล้วขว้างใส่’เนี้ยหลี่’
แม้ว่าค้อนใหญ่นั้นจะพุ่งตัดอากาศเป็นเสียงหวีดหวิวมาที่เขา ‘เนี่ยหลี่’ก็ไม่ได้หลบ เขาวาดฝ่ามือและฟาดไปที่ค้อนเหล็กอันนั้น
ฝ่ามือสายฟ้า!
บูม!
เกิดเสียงระเบิดดังสนั่น ฝ่ามือของแพนด้าเขี้ยวอสูรตบค้อนเหล็กของ’เสี่ยวหลาง’ลอยไปไกลสิบกว่าเมตร ก่อนที่จะร่วงลงสู่พื้น ทำให้บริเวณนั้นเกิดหลุมลึกจากแรงกระแทก
มือขวาของ’เสี่ยวหลาง’สั่นเทา ง่ามนิ้วระหว่างนิ้วโป้งและนิ้วชี้ของเขาฉีกขาด เลือดไหลออกมาจากบาดแผล เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าแพนด้าเขี้ยวอสูรจะมีความแกร่งที่น่ากลัวเช่นนี้ และมันเหนือกว่านักสู้ระดับทองขั้นห้าดาวอย่างเขา
คนทั้งหมดที่รายล้อมอยู่ต่างตกตะลึงเมื่อเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ ไม่มีใครคิดว่า’เนี่ยหลี่’จะแข็งแกร่งมากตั้งแต่อายุยังน้อย ใคร ๆ ก็รู้ว่า’เสี่ยวหลาง’เป็นผู้ช่ำชองที่แข็งแกร่งที่สุดเป็นลำดับสามของที่ราบสูงชะตาสวรรค์ ถ้ารวมเอาความแข็งแกร่งที่เป็นเลิศเข้าไปด้วย แม้กระทั่งหัวหน้าเผ่าก็ต้องไว้หน้าเขา
ไม่มีใครคิดว่า’เนี่ยหลี่’จะตบค้อนเหล็กกระเด็นไปได้ด้วยฝ่ามือเดียว
พวกเขาต่างก็มองตากัน จากนั้นจึงพุ่งเข้าไปหา’เนี่ยหลี่’พร้อม ๆ กัน
‘เนี่ยหลี่’มองไปรอบ ๆ แม้ว่าเขาจะเผชิญหน้ากับคนหลาย ๆ คนในคราเดียวเขาก็ไม่รู้สึกตื่นเต้นเลยสักนิด หลังจากเขาบรรลุระดับทองขั้นสามดาวแล้ว เขาก็แค่อยากจะลองหาใครสักคนมาทดสอบความแข็งแกร่งของเขา
ถึงแม้ว่าร่างกายของแพนด้าเขี้ยวอสูรจะดูอ้วนเล็กน้อยและค่อนข้างจะธรรมดา แต่การเคลื่อนไหวของมันนั้นไม่ได้ช้าเลย
เมื่อรู้สึกถึงพลังฝ่ามือที่กำลังพุ่งตรงมาสู่ตัวเขา ‘เนี่ยหลี่’ก็หันข้างและถอยหลังเล็กน้อยเพื่อหลบการโจมตีจากนั้นจึงฟาดฝ่ามือใส่เพื่อโจมตีสวนกลับ
บูม!
ร่างหนึ่งกระเด็นออกไป
“อย่าต่อสู้ตัวต่อตัวกับมัน โจมตีช่วงล่างของมัน ทำให้มันล้มซะ”
‘เสี่ยวหลาง’ตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด เขากวัดแกว่งค้อนใหญ่โดยเล็งไปที่’เนี่ยหลี่’อีกครั้ง เมื่อเขาเผชิญหน้ากับ’เนี่ยหลี่’ เขาก็รู้ว่าความแข็งแกร่งของ’เนี่ยหลี่’นั้นน่ากลัวยิ่งนัก ดังนั้นเขาจะต้องใช้วิธีที่เขามักจะใช้ตอนที่เขาล่าสัตว์อสูรเท่านั้น
เมื่อชายร่างผอมเหมือนลิงกระโจนเข้าใส่ช่วงล่างของ’เนี่ยหลี่’ ‘เนี่ยหลี่’ก็ย่อตัวลงและแทงเข่าไปที่หน้าของชายร่างผอมทันที
“ผลั๊วะ”
เลือดทะลักออกจากจมูกและร่างของเขาก็กระเด็นออกไป
การเคลื่อนไหวในขณะที่’เนี่ยหลี่’ใช้แขนขาช่างปราดเปรียวยิ่งนัก เขาส่งร่างคนทั้งเจ็ดกระเด็นออกไปเพียงแค่ไม่กี่กระบวนท่าเท่านั้น
“ตายซะเถอะ!”
ขณะที่’เนี่ยหลี่’กำลังโจมตีใส่คนอื่น ‘เสี่ยวหลาง’กระโจนเข้ามาด้วยความดุร้ายเหี้ยมเกรียมและเหวี่ยงค้อนของเขาไปที่’เนี่ยหลี่’
เมื่อเห็นความดุร้ายดุจสัตว์ป่าในตาของ’เสี่ยวหลาง’ นัยน์ตาของ’เนี่ยหลี่’ก็มีแสงเย็นเยียบทอประกายวูบหนึ่ง จากความชั่วที่’เสี่ยวหลาง’เคยทำมาทั้งในชาติที่แล้วและในตอนนี้ ชะตาลิขิตให้’เนี่ยหลี่’ต้องฆ่าเขา ถึงแม้เขาจะต้องตายก็ล้างบาปที่เขาก่อเอาไว้ไม่ได้
‘เนี่ยหลี่’คำรามแล้วพ่นลูกบอลสีดำและสีขาวออกไปลูกบอลสีดำและลูกบอลสีขาวหมุนวนรอบกันและกันขณะที่มันลอยไปที่เสี่ยวหลาง
เมื่อเขาเห็นลูกบอลสีดำและลูกบอลสีขาวลอยมาที่ตัวเขา ‘เสี่ยวหลาง’ก็ตกตะลึง ระยะใกล้เช่นนี้ ไม่ต้องพูดถึงว่าเขากำลังลอยตัวอยู่กลางอากาศ เขาก็ไม่สามารถจะหลบการโจมตีนี้ได้ นอกจากนั้นด้วยค้อนใหญ่ในมือทั้งสองข้างของเขาทำให้เขายากที่จะเปลี่ยนทิศทางได้
บูม!
ระเบิดหยิงหยางเกิดระเบิดขึ้นเมื่อลูกบอลทั้งสองปะทะเข้ากับหน้าอกของ’เสี่ยวหลาง’ แรงกระแทกที่น่ากลัวส่งให้ร่างของ’เสี่ยวหลาง’กระเด็นหมุนคว้างออกไปทันที ร่างของเขาปะทะเข้ากับต้นไม้ใหญ่หลังจากกระเด็นไปเป็นระยะทางสิบกว่าเมตรจากนั้นร่างของเขาก็ร่วงหล่นลงสู่พื้น
ค้อนอันที่เหลือลอยออกไปห้าถึงหกเมตรก่อนที่มันจะร่วงลงสู่พื้นทำให้เกิดหลุมลึกขึ้นมาอีกหลุมหนึ่ง
เมื่อเห็นเหตุการณ์เป็นแบบนี้ คนที่เหลือต่างตกตะลึง การระเบิดเมื่อกี้ช่างน่ากลัวยิ่งนัก แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างออกไปเจ็ดถึงแปดเมตร พวกเขาก็รู้สึกถึงแรงกระแทกที่น่ากลัวนั้นได้ มันคือทักษะการต่อสู้อะไรกันนี่? มันช่างน่ากลัวเกินไปแล้ว!
‘เสี่ยวหลาง’เป็นนักสู้ระดับทองขั้นห้าดาว แม้ว่าเขาจะมีความแข็งแกร่งเป็นเลิศ อย่างไรก็ตามผลปรากฏออกมาว่าค้อนของเขากระเด็นไปด้วยการโจมตีครั้งแรกและตัวเขาเองก็กระเด็นไปด้วยการโจมตีครั้งที่สอง นอกจากนั้นอำนาจของแรงระเบิดก็ช่างน่ากลัวยิ่งนัก เขาไม่อาจมีชีวิตรอดอีกต่อไป
“ด้วยความสามารถที่อ่อนหัดเช่นนั้น เจ้าถึงกับบังอาจกล้าปล้นข้าเชียวรึ?”
‘เนี่ยหลี่’ยักไหล่ ในสายตาของเขาแม้ว่า’เสี่ยวหลาง’จะเป็นนักสู้ระดับทองขั้นห้าดาว แต่เขาก็ไม่ได้แตกต่างไปจากคนเถื่อน ‘เนี่ยหลี่’ไม่ได้เอาจริงแม้แต่น้อย
สองกระบวนท่าก็ฆ่านักสู้ระดับทองขั้นห้าดาวได้แล้ว นี่คือความน่ากลัวของร่างทรงอสูรอย่างนั้นหรือ?
คนทั้งเจ็ดที่ยังเหลือรู้สึกกลัวจนเข่าอ่อน พวกเขาเพิ่งรู้ตัวว่าพวกเขาตอแยผิดคนแล้ว!
ทันใดนั้นคนทั้งเจ็ดก็หันหลังกลับเตรียมจะวิ่งหนี แม้ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาจะได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้กับ’เนี่ยหลี่’ แต่ในเวลานี้บาดแผลเหล่านั้นไม่สามารถฉุดรั้งการวิ่งหนีเอาตัวรอดของพวกเขาได้ พวกเขาจะมัวแต่กังวลเรื่องบาดแผลได้อย่างไรในเมื่อตอนนี้ชีวิตของพวกเขากำลังแขวนอยู่บนเส้นด้าย
ทันใดนั้น น้ำหนักของพวกเขาทั้งหมดก็เพิ่มขึ้นหลายเท่า รังสีแห่งการฆ่าฟันแผ่ไปถึงตัวพวกเขา ความกลัวได้ทำให้ร่างของพวกเขาแข็งทื่อซะแล้ว
“ถ้าพวกเจ้าคิดจะหนี ก็คอยดูว่าระหว่างที่หนีพวกเจ้าจะต้องตายกันกี่คน”
สำหรับพวกมันนั้น เสียงที่เยือกเย็นของ’เนี่ยหลี่’นั้นเปรียบประดุจเสียงที่มาจากนรก
คนทั้งเจ็ดนั้นก็หันหลังกลับมาและคุกเข่าต่อหน้าเขาทันที
“นายท่าน โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย!”
“คุณชายร่างทรงอสูร โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย!”
“พวกเราไม่ได้มีเจตนาที่จะยั่วยุท่าน หากแต่เป็นเสี่ยวหลางที่บงการให้พวกเราทำ! พวกเราไม่ต้องการจะทำเรื่องเช่นนี้ เขาบังคับเราทำให้เราไม่มีทางเลือกได้แต่ทำตามที่เขาสั่ง!”
คนทั้งเจ็ดร้องไห้คร่ำครวญทั้งน้ำมูกและน้ำตาของพวกเขานองไปทั่วใบหน้า ทำให้พวกเขาดูน่าสังเวชยิ่งนัก
ถ้า’เสี่ยวหลาง’ยังมีชีวิตอยู่ พวกเขาย่อมไม่กล้าที่จะพูดเช่นนี้ อย่างไรก็ตามคนก็ตายไปแล้ว พวกเขาก็ย่อมต้องป้ายสีใส่เขาเป็นธรรมดา
‘เนี่ยหลี่’พ่นลมหายใจออกมาอย่างรุนแรง ราวกับว่าเขาเชื่อเรื่องเหลวไหลไร้สาระของคนเหล่านี้ คนทั้งเจ็ดนี้ทำความชั่วมามาก พวกเขาสมควรตาย แต่อย่างไรก็ตามเขาก็ไว้ชีวิตคนเหล่านี้ เนื่องจากคนเหล่านี้ยังประโยชน์ให้ใช้สอยอยู่
“พวกเจ้าทั้งหมดลุกขึ้น วันนี้ข้าจะไว้ชีวิตพวกเจ้า แต่พวกเจ้าต้องติดตามข้าไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง”
หลังจากได้ยินคำพูดของ’เนี่ยหลี่’ ทั้งเจ็ดคนนั้นคิดว่า’เนี่ยหลี่’ยอมยกโทษให้ และรีบทำการโค่วโถวด้วยความสำนึกทันที (การคำนับแบบจีนโดยคุกเข่าลงเอาหน้าผากแตะพื้น)
“ขอบคุณนายท่านที่ไว้ชีวิต!”
“ขอบคุณคุณชายร่างทรงอสูร ที่ไว้ชีวิต!”
“ข้าสงสัยว่านายท่านต้องการให้พวกเราติดตามไปยังสถานที่แห่งใด?”
เนี่ยหลี่ชำเลืองมองพวกเขาและยิ้มอย่างเยือกเย็น
“น้ำพุทมิฬ!”
ทั้งเจ็ดคนหน้าซีดเผือดลงทันทีหลังจากได้ยินคำพูดของ’เนี่ยหลี่’ ความคิดที่ว่า’เนี่ยหลี่’ต้องการเดินทางไปในสถานที่ที่อันตรายเช่นนั้นไม่มีอยู่ในหัวของพวกเขาเลย
“นายท่านจะเดินทางไปยังสถานที่แห่งนั้นไม่ได้เด็ดขาดนะขอรับ!”
“สถานที่แห่งนั้นอันตรายเกินไป มีเพียงความตายที่อยู่บนทางเส้นนั้น!”
‘เนี่ยหลี่’พูดอย่างใจเย็น
“นี่เป็นการตัดสินใจของข้า มันไม่ใช่สิ่งที่พวกเจ้าจะเลือกได้!”
“ข้าจะไม่ไป ข้าจะไม่ไปสถานที่แห่งนั้นโดยเด็ดขาด!”
ช่ายร่างผอมเหมือนลิงเสียสติและวิ่งหนีไป
‘เนี่ยหลี่’พ่นลมหายใจและปลดปล่อยสนามแรงโน้มถ่วงทำให้ชายร่างผอมคนนั้นชะงักลง จากนั้นเขาก็ปรากฏตัวข้าง ๆ ชายร่างผอมอย่างรวดเร็วแล้วก็ฟาดฝ่ามือสายฟ้าใส่ชายร่างผอมทันที
ชายร่างผอมกระเด็นไปไกลกว่าสิบเมตรก่อนที่จะร่วงลงบนพื้นอย่างรุนแรง เขาไม่สามารถจะขยับเขยื้อนได้อีกต่อไปแล้ว
“แล้วพวกเจ้าล่ะ?”
‘เนี่ยหลี่’ชำเลืองมองคนทั้งหกที่เหลืออย่างเย็นชา
ทั้งหกคนที่เหลือรู้สึกได้ถึงรังสีการฆ่าฟันจาก’เนี่ยหลี่’ ความรู้สึกเย็นวาบแผ่กระจายไปทั่วกระดูกสันหลังของพวกเขา ความหมายของ’เนี่ยหลี่’นั้นชัดเจน
ถ้าหากพวกเขาไม่ไปที่น้ำพุทมิฬก็มีเพียงแค่ความตายเท่านั้นที่รอพวกเขาอยู่ แต่ถ้าพวกเขายอมไปที่น้ำพุทมิฬพวกเขาก็อาจจะยืดเวลาตายออกไปได้อีกระยะหนึ่ง
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะหลั่งเหงื่อเย็นเยียบออกมาจากการที่รู้ตัวว่าจะต้องไปน้ำพุทมิฬ พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นใดอีก
“นายท่าน พวกเราจะไปขอรับ!”
คนทั้งหกโอดครวญ ลำไส้ของพวกเขาเขียวคล้ำลงด้วยความสลดใจ ถ้าหากพวกเขารู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พวกเขาก็จะไม่พยายามฆ่าและปล้น’เนี่ยหลี่’เลย สุดท้ายแล้วนอกจากพวกเขาจะไม่สามารถปล้น’เนี่ยหลี่’ได้พวกเขายังต้องประสบเคราะห์กรรมเช่นนี้อีก นี่ยังไม่ได้พูดถึงเรื่องที่จะต้องเดินทางไปสู่น้ำพุทมิฬ เวลานี้พวกเขาจะต้องตายแน่แล้ว
คนทั้งหกเดินนำหน้า’เนี่ยหลี่’ เมื่อพวกเขาไปถึงทางแยกบนถนน คนทั้งหกเดินไปทางซ้าย
“ไปทางขวา! พวกเจ้าเดินผิดทางแล้ว ถ้าพวกเจ้าอยากตายก็จงพูดมา!”
เสียงเย็นเยียบของ’เนี่ยหลี่’ดังมาจากด้านหลัง รังสีการฆ่าฟันล้อมรอบตัวพวกเขา
“พวกข้าผิดไปแล้ว!”
“โปรดยกโทษให้พวกข้าด้วย นายท่าน!”
คนทั้งหกรีบหันหลังกลับมาโดยทันที พวกเขาต่างก็สงสัยว่า’เนี่ยหลี่’รู้เส้นทางไปสู่น้ำพุทมิฬได้อย่างไร
หนึ่งในหกคนนั้นร้องคร่ำครวญออกมา
“หากนายท่านรู้จักเส้นทางไปยังน้ำพุทมิฬดีแล้ว ไยนายท่านต้องให้พวกเรานำทางด้วย?”
“หากข้าต้องการให้พวกเจ้านำทาง พวกเจ้าก็จะต้องนำทาง หยุดพูดอะไรเหลวไหลไร้สาระได้แล้ว!”
‘เนี่ยหลี่’คำรามอย่างเย็นชา ตั้งแต่ที่เขาเผชิญหน้ากับคนเหล่านี้ ‘เนี่ยหลี่’ก็ย่อมจะไม่สุภาพกับพวกเขาเป็นธรรมดา
คนทั้งหกรู้สึกเข่าอ่อน ในสายตาของพวกเขา ‘เนี่ยหลี่’เปรียบเสมือนยมทูตที่มาจากนรก ความกลัวทำให้หัวใจของพวกเขาเต้นแรง
กลุ่มคนทั้งเจ็ดคนเดินลึกเข้าไปเรื่อย ๆ ในที่สุดพวกเขาก็เข้าไปสู่ส่วนลึกของป่า
หลังจากเวลาผ่านไปนาน คนกลุ่มหนึ่งก็มาถึงสถานที่ที่’เนี่ยหลี่’ต่อสู้กับ’เสี่ยวหลาง’และพรรคพวก คนหนึ่งที่เดินนำหน้ากลุ่มเป็นชายชราผมขาวซึ่งมีรูปร่างกำยำสมบูรณ์ ‘เสี่ยวกวง’และคนอื่นอีกสองสามคนเดินตามหลังชายชราคนนี้
คนกลุ่มนี้หยุดการสะกดรอยตามและเริ่มสำรวจพื้นที่โดยรอบ มีศพสองศพอยู่บนพื้นเป็นสัญญาณของการเกิดการต่อสู้กันขึ้น
เมื่อเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ ชายชราก็ขมวดคิ้ว
“เกิดการต่อสู้กันขึ้นที่นี่”
‘เสี่ยวกวง’เดินไปที่ศพศพหนึ่งและพูดอย่างตกใจ
“ท่านพ่อ นี่มันเสี่ยวหลาง!”
‘เสี่ยวหลาง’เป็นคนที่ดุร้ายป่าเถื่อนคนหนึ่งในที่ราบสูงชะตาสวรรค์ ด้วยความแข็งแกร่งของเขาที่บรรลุระดับทองขั้นห้าดาว แม้กระทั่งพ่อของ’เสี่ยวกวง’ ‘เสียวอู่’ ก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้ ‘เสี่ยวหลาง’มีความแข็งแกร่งและความกล้าหาญเป็นเลิศ เขาไม่ทำอะไรอย่างอื่นนอกจากจะฆ่าและปล้น นั่นเป็นสิ่งที่สร้างชื่อให้กับตัวเขา
พวกเขาไม่เคยคิดว่า’เสี่ยวหลาง’จะถูกฆ่า
หลังจากที่สำรวจบริเวณรอบ ๆ วี่แววของความตกตะลึงปรากฏในดวงตาของ’เสียวอู่’ในขณะที่เขาพูด
“ฝีเท้าของเสี่ยวหลางนั้นหนักมาก จากที่นี่ไปถึงที่นี่มีร่องรอยของการโจมตีและจากนั้นจึงเกิดการปะทะกันขึ้นรอบ ๆ นี่ แต่ไม่มีรอยเท้าคู่ต่อสู้ของเขาเลย ดังนั้นคู่ต่อสู้ของเขาน่าจะยืนอยู่บนก้อนหิน หลังจากมาถึงที่นี่ฝีเท้าของเสี่ยวหลางก็หนักขึ้น มันน่าจะมาจากการที่ความแข็งแกร่งของเขาถูกผลักดันขึ้นไปถึงขีดจำกัด อย่างไรก็ตามไม่มีรอยเท้าปรากฏขึ้นที่นี่อีก ดังนั้นจึงสามารถบอกได้ว่าพวกเขาน่าจะกระโดด แม้ว่าจะมีรอยเท้าปรากฏอยู่ที่อื่นด้วย แต่ไม่มีสัญญาณของการต่อสู้ ดังนั้นเสี่ยวหลางน่าจะถูกฆ่าด้วยหนึ่งหรือสองกระบวนท่าเท่านั้น!”
จบตอน
แปลโดย XXX
ที่มา :