ตอนที่แล้วตอนต่อไป“หากเราใช้พลังแห่งสัจธรรมฝึกร่างกายต่อไป บางทีด้านความแข็งแกร่งของร่างกายอาจก้าวไปถึงชั้นตำนานได้ภายในสามเดือน”
‘เนี่ยหลี่’คิดในใจ เมื่อร่างกายแข็งแรงขึ้น นั่นหมายความว่าเขาไม่ต้องกังวลเรื่องการป้องกันตัวมากนัก เหมือนกับ’ต้วนเจี้ยน’ ด้วยกายามังกรของเขา แม้ว่าจะใช้ดาบฟันใส่ก็ยังไม่มีแผลสักรอย
‘เนี่ยหลี่’ลืมตาขึ้นหลังจากดึงสัมผัสออกจากพลังแห่งสัจธรรม เพื่อที่จะไปฝึกต่อภายหลัง
เพราะความเร็วในการฝึกฝนบ่มเพาะพลังของ’เนี่ยหลี่’ ‘ยู่หยาน’จึงไม่มีอะไรจะติ ความเข้าใจในพลังแห่งสัจธรรมของเขายังลึกล้ำกว่านางอีก
‘ยู่หยาน’อดไม่ไหวจึงถามว่า
“เนี่ยหลี่ วิธีที่จะก่อร่างขึ้นใหม่ที่เจ้าว่าไว้ก่อนหน้านี้คืออะไร?”
เมื่อ’ยู่หยาน’ยอมเชื่อ ‘เนี่ยหลี่’ก็ยิ้มแล้วพูดว่า
“พื้นฐานของพลังแห่งสัจธรรมก็คือลายอาคม การจะเข้าใจถึงพลังแห่งสัจธรรมก็เหมือนกับการควบคุมลายอาคมไปด้วย ต้นพลังเทพของท่านแตกสลายกระจัดกระจายไป ก็เช่นเดียวกันกับการที่ลายอาคมเสียหาย ข้าเพียงแต่ก่อรูปลายอาคมแห่งสัจธรรมขึ้นใหม่ กายาเทพของท่านก็จะแข็งแกร่งขึ้นเอง พลังของสัจธรรมแห่งฟ้าดินก็เหมือนกัน จะไหลเข้าไปในกายาเทพเองอีกครั้ง”
‘ยู่หยาน’ดูจะพอเข้าใจที่’เนี่ยหลี่’พูด ทว่า นางยังไม่เข้าใจ ที่’เนี่ยหลี่’พูดถึงพื้นฐานของพลังแห่งสัจธรรมนั้นเป็นเช่นเดียวกันกับลายอาคม
‘เนี่ยหลี่’ไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดจึงพูดว่า
“ท่านรู้แค่ว่า ข้าสามารถช่วยท่านก่อรูปกายาเทพขึ้นใหม่ก็พอ”
หลังจากใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า
“หากเจ้าจะก่อรูปกายาเทพของข้าขึ้นมาใหม่ เจ้าก็จะต้องลงลายอาคมไปด้วยงั้นหรือ?”
“ถูกต้อง”
‘เนี่ยหลี่’พยักหน้า
“เข้าใจแล้ว เช่นนั้นเจ้าลองดูเถอะ”
‘ยู่หยาน’พยักหน้าตกลงให้’เนี่ยหลี่’
“หลังจากข้าก่อรูปกายาเทพของท่านขึ้นมาใหม่แล้ว พลังสัจธรรมแห่งฟ้าดินจะดึงดูดเข้าสู่ตัวท่านโดยธรรมชาติ แต่ระยะค่อนข้างจะจำกัดมาก หากท่านยังอยู่ในบ่อน้ำพุทมิฬ พอพลังแห่งสัจธรรมที่อยู่รอบๆ นี้ถูกท่านดูดซับไปหมด การก่อรูปกายาเทพของท่านจะเชื่องช้าลง ท่านต้องออกไปภายนอกและดูดซับพลังแห่งสัจธรรมข้างนอกนั่นหลายๆ ที่ จึงจะสามารถเร่งความเร็วในการก่อรูปกายาเทพได้”
ระหว่างที่ฟังคำอธิบายของ’เนี่ยหลี่’ ‘ยู่หยาน’ก็ขมวดคิ้วเข้าหากัน
“แต่หากข้าไปจากบ่อน้ำพุทมิฬ สัตวอสูรชั้นตำนานที่เฝ้าอยู่ข้างล่างน้ำพุจะต้องรู้ตัวแน่ และด้วยระดับพลังของข้าในตอนนี้ ยังไม่สามารถเผชิญหน้าพวกมันได้ แม้เจ้าจะสามารถช่วยให้ข้าคืนสู่กายาเทพก็เถอะ พลังของข้าอย่างมากก็ยังเทียบได้กับชั้นตำนานเท่านั้น”
“ออกจากที่นี่ ไม่ใช่เรื่องยาก”
‘เนี่ยหลี่’พูดพลางยิ้มเล็กน้อย เขามีแผนอยู่ในใจแล้ว แม้ว่า’ยู่หยาน’อยู่มานานหลายหมื่นปี แต่นางใช้เวลาส่วนใหญ่ในการบ่มเพาะพลัง ความคิดของนางจึงค่อนข้างจะตรงไปตรงมา ถึงนางจะบอกว่าการก่อรูปกายาเทพของนางจะทำให้นางมีพลังแค่ระดับตำนาน แต่นั่นหน่ะระดับตำนานเชียวนะ หากเขาสามารถนำยู่หยานไปด้วยได้ เท่ากับว่าเขามีผู้ช่วยระดับตำนานเพิ่มขึ้นมาคนหนึ่ง
หาก’ยู่หยาน’อ่านใจว่า’เนี่ยหลี่’คิดอะไรอยู่ตอนนี้ นางคงจะต้องขุ่นแค้นจนแทบกระอักเลือดแน่ นางเป็นถึงเทพวิญญาณแต่’เนี่ยหลี่’กลับมองนางเป็นเพียงผู้ช่วยคนหนึ่ง
ปกติแล้ว ‘เนี่ยหลี่’จะหาหนทางที่ได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย ‘ยู่หยาน’จะต้องได้พลังคืนมาเร็วขึ้นและสามารถเพิ่มพลังขึ้นจากเดิมได้ด้วย
“โอ้?เจ้ามีความคิดดีๆเช่นนั้นรึ?”
‘ยู่หยาน’ถามพลางขมวดคิ้ว
“ข้าสามารถลงลายอาคมเพื่อให้มันเปล่งพลังของท่านเอาไว้ที่นี่ หลังจากนั้น ข้าจะใช้ลายอาคมอีกชนิดปิดบังพลังจากตัวท่านไว้แล้วค่อยพาท่านออกไป”
‘เนี่ยหลี่’ยิ้มบางแล้วพูดต่อว่า
“ทว่า มันยังมีปัญหาเล็กน้อยที่อาจจะทำให้พี่นางฟ้าหงุดหงิด”
‘ยู่หยาน’นิ่งคิดไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพยักหน้า
“เข้าใจแล้ว เช่นนั้น ช่วยข้าก่อรูปกายาเทพใหม่ที”
แม้ว่านางจะไม่ยินดีที่เรือนร่างของนางจะถูก’เนี่ยหลี่’เห็น แต่เทียบกับการก่อรูปกายาเทพขึ้นมาใหม่แล้ว นั่นไม่ใช่สลักสำคัญอะไร ตราบใดที่นางสามารถคืนชีพได้ นางก็สามารถช่วยให้เผ่ามนุษย์ยังคงมีชีวิตต่อไปได้
“ได้ เช่นนั้น ข้าจะลงไปล่ะนะ”
‘เนี่ยหลี่’พยักหน้าแล้วดำลงไปในบ่อน้ำพุทมิฬ
‘เนี่ยหลี่’ดำลึกลงไปในบ่อ และหยุดตรงหน้าลูกกลมแสงสีชาดอีกครั้ง เมื่อมองไปเบื้องหน้า ก็เห็นร่างเล็กๆ ของ’ยู่หยาน’นอนขดตัวนิ่งอยู่ในลูกกลมแสงสีชาดนั้น แม้ว่าร่างของนางจะเล็ก ก็ยังมีส่วนโค้งเว้าเช่นสตรีที่เติบโตเต็มสาว แต่ยามนี้’เนี่ยหลี่’ไม่มีเวลามาชื่นชม เขาสงบความคิดรวมพลังสร้างเป็นลายอาคมขึ้นบนมือ
เมื่อเห็นลายอาคมปรากฏขึ้นบนมือ ‘เนี่ยหลี่’ค่อยๆ ยื่นมือนั้นไปที่ร่างของยู่หยาน และสัมผัสโครงสร้างลายอาคมของกายาเทพของนาง แม้ว่าร่างของ’ยู่หยาน’จะเล็กจนมือทั้งสองข้างของ’เนี่ยหลี่’สามารถปิดตัวนางได้มิด แต่’เนี่ยหลี่’ก็ยังรู้สึกกระอักกระอ่วนใจอยู่นิดหน่อยเมื่อสัมผัสได้ถึงผิวที่นุ่มเนียนเรียบลื่นนั่น
ยิ่งตอนนี้ร่างของ’ยู่หยาน’ไม่ได้สวมใส่อาภรณ์ใดๆ เสียด้วย
พอสงบใจลงได้ ‘เนี่ยหลี่’ก็เริ่มก่อรูปลายอาคม
วูบๆๆ
ลายอาคมถูกส่งเข้าไปในร่างกายาเทพของยู่หยาน
พอลายอาคมหายเข้าไปในตัว’ยู่หยาน’ มันก็หลอมรวมเข้าด้วยกันอย่างรวดเร็วราวกับเป็นเรื่องปกติ
ที่เหนือบ่อน้ำพุทมิฬ ‘ยู่หยาน’พลันลืมตากลมกว้าง แม้ว่านางจะอยู่ในสภาวะวิญญาณ นางก็ยังสามารถสัมผัสความเปลี่ยนแปลงในร่างของตัวเองได้พลังงานอันมหาศาลเข้ามาภายในกายของนางผ่านทางหน้าอก และกระจายไปทั่วร่างราวกับไฟฟ้าวิ่งไปตามแขนขา สร้างความรู้สึกแปลกประหลาดแก่นางอย่างยิ่ง
“อึ๊….ม”
ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นนั้นทำให้’ยู่หยาน’รับไม่ไหวอยู่บ้าง
เมื่อ’เนี่ยหลี่’ส่งลายอาคมเข้าไป กายาเทพของยู่หยานก็เริ่มบิดไปมา
“โชคดีจริง”
‘เนี่ยหลี่’คิด ช่วยไม่ได้ที่’เนี่ยหลี่’จะคิดว่าโชคดีที่ร่างของ’ยู่หยาน’มีขนาดเท่ากับเด็กทารก เพราะไม่เช่นนั้น นางที่เป็นหญิงงามระดับล่มเมืองบิดกายต่อหน้า’เนี่ยหลี่’เช่นนี้เขาคงทนไม่ไหว
วูบๆๆ
‘เนี่ยหลี่’ส่งลายอาคมชุดที่สองเข้าไปอีก เมื่อสัมผัสความเปลี่ยนแปลงในกายาเทพของ’ยู่หยาน’ได้ คลื่นความคิดขนาดยักษ์ก็ถาโถมเข้าใส่สมองของ’เนี่ยหลี่’
นี่….นี่เป็นความทรงจำที่อยู่ในหัวของ’ยู่หยาน’งั้นหรือ?
ภาพแรกที่ปรากฏคือ อุกาบาตพุ่งผ่านฟ้าวาดเส้นเพลิงสองเส้นบนท้องนภา ราวกับปีกคู่หนึ่ง ‘ยู่หยาน’ขดตัวอยู่ในอุกาบาตนั้น พริบตานั้นมันก็สว่างจ้าและตกกระแทกพื้นจนพื้นเกิดหลุมอุกาบาตขนาดใหญ่
หนุ่มสาวคู่หนึ่งเดินเข้ามานำ’ยู่หยาน’ออกจากหลุมอุกาบาตแล้วอุ้มนางเอาไว้
“เราจะเรียกว่านางว่าอย่างไรดี?”
หญิงสาวถาม
สามีขอนางใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า
“ปีกทะยาน, เพลิงนภา เรียกนางว่ายู่หยานเถอะ”
“จ๊ะ จากนี้ไปนางคือยู่หยาน”
“ยู่หยานน้อย เจ้าโตเร็วมากเลย”
ภายใต้การดูแลของสามีภรรยา ‘ยู่หยาน’เริ่มเติบโตขึ้น
ความทรงจำเหล่านี้ถูกส่งเข้ามาในสมองของ’เนี่ยหลี่’ เขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัย อย่างนี้นี่เอง ‘ยู่หยาน’มายังโลกนี้ด้วยอุกาบาต สิ่งที่’เนี่ยหลี่’สงสัยก็คือจริงๆ แล้วนางเป็นใครและนางมาจากที่ไหนกันแน่
‘เนี่ยหลี่’ทราบว่านอกจากการขึ้นโครงสร้างลายอาคมใหม่แล้ว ยังมีดวงแสงสีทองที่ไม่ธรรมดาอีกห้าดวงอยู่ในร่างของนาง ดวงแสงสีทองเหล่านี้กะพริบพลางลงล่องลอยไปมาระหว่างลายอาคม ‘เนี่ยหลี่’ลองใช้จิตเข้าใกล้เพื่อตรวจสอบ แต่ดวงแสงทั้งห้านั้นพลันส่องแสงเจิดจ้าขึ้นมา
‘เนี่ยหลี่’รู็สึกเจ็บปวดราวกับเข็มนับพันกำลังทิ่มแทงเข้าไปในห้วงวิญญาณ เขาจึงรีบถอนจิตออกมา
เนี่ยพอจะเข้าใจอะไรบางอย่าง ดวงแสงทั้งห้านี้คือต้นกำเนิดชีวิตของยู่หยาน ตราบใดที่ดวงแสงทั้งห้านี้ยังอยู่ แม้ว่าต้นพลังเทพของนางจะแตกกระจัดกระจาย และพลังแห่งสัจธรรมของนางถูกช่วงชิงไป นางก็จะยังไม่ตาย ดวงแสงทั้งห้านี้ลึกล้ำยิ่งกว่าพลังของสัจธรรมแห่งอัคคีเสียอีก
‘เนี่ยหลี่’รับรู้อย่างเรือนลางว่านางมีความลับอันยิ่งใหญ่ซ่อนอยู่
“ก่อนอื่น ข้าจะช่วยท่านรักษาร่างก่อน”
‘เนี่ยหลี่’คิดอยู่ครู่หนึ่ง ความลับนี้ไม่ใช่สิ่งเขาควรจะยื่นมือเข้าไปยุ่งเกี่ยวหรือหาคำอธิบายตอนนี้
วูบบบ วูบบบ วูบบบ
ลายอาคมของสัจธรรมแห่งอัคคีถูกส่งเข้าไปในกายาเทพของ’ยู่หยาน’ โครงสร้างของลายอาคมในร่างของนางก็สมบูรณ์ขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดก็เสร็จสมบูรณ์และเริ่มหมุนวนจนกลายเป็นวงอาคมรูปแบบเฉพาะ ดึงดูดพลังของสัจธรรมแห่งอัคคีรอบๆ เข้ามาและส่งมันไปทั่วร่างกายาเทพของนาง
‘เนี่ยหลี่’สูดลมหายใจเข้าคำหนึ่ง การช่วย’ยู่หยาน’ก่อรูปกายาเทพขึ้นใหม่ ทำให้พลังแห่งสัจธรรมของเขาถูกใช้ไปแทบหมดสิ้น ทำให้เขาหอบจนแทบตัวโยน
ทว่า ตอนนี้นับว่าเสร็จแล้ว ‘เนี่ยหลี่’ก้มลงมองร่างของ’ยู่หยาน’ที่ตอนนี้กลายเป็นสว่างสดใส ผิวขาวสว่างของนางนั้นราวกับหยกที่บริสุทธิ์ที่สุดในโลก เปล่งประกายอันเจิดออกมา ทั้งส่วนโค้งเว้าอันน่าประทับใจ องค์เอวอ้อนแอ้น ท่อนขาเรียวยาวและสะโพกอันกลมกลึง ส่องประกายความงามออกมาทุกส่วน
ที่เหนือบ่อน้ำพุทมิฬ ‘ยู่หยาน’พลันลืมตากลมกว้างด้วยความไม่อยากเชื่อสายตา นางพึมพำกับตัวเองว่า
“ข้าไม่คิดเลยว่าเขาจะทำได้จริงๆ”
‘ยู่หยาน’ถึงกับพูดไม่ออก ไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกของตัวเองอย่างไร
ในบ่อน้ำพุ กายาเทพของนางที่อยู่ในลูกกลมแสงสีชาดค่อยๆ ลอยขึ้นมา ยามนั้นร่างของนางดูสดใสราวน้ำแข็งสะอาดราวกับหยก ทั้งความงดงามและศักดิ์สิทธิ์นั้นแทบจะทำให้คนที่เห็นไม่อาจมีความคิดลบหลู่ใด ดวงตานั้นหลับอยู่ขณะที่ร่างนั้นลอยขึ้นมา เรือนร่างอันสูงส่งนั้นราวกับหงส์กำลังเต้นรำอยู่บนผืนน้ำ ทุกที่ ที่ผ่านไปราวกับมีไฟถูกจุดขึ้น
ร่างของ’ยู่หยาน’ลอยขึ้น จนกระทั่งลอยอยู่เหนือบ่อน้ำพุทมิฬ หลอมรวมเข้ากับวิญญาณและในที่สุด ร่างนั้นก็ลืมตาขึ้น
ร่างของนางไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลง ความสูงของนางเพียงแค่ราวๆ สองเชี๊ยะเท่านั้น ร่างที่ยังดูงดงาม และยัง…เล็ก หลังจากลืมตาขึ้นมา อาภรณ์ไหมก็ก่อตัวขึ้นปกคลุมไปทั่วร่างของนาง ทว่า ชุดไหมของนางเปล่งประกายระยับ กลับทำให้นางดูน่าลุ่มหลงแทบตาย
‘เนี่ยหลี่’โผล่พรวดออกมาจากน้ำ แล้วกระโดดขึ้นมายังขอบบ่อ
“เนี่ยหลี่ ขอบใจเจ้าที่ช่วยข้าฟื้นกายาเทพมาให้ ความเร็วในการฟื้นพลังยังนับว่าดีกว่าที่ข้าคิดเสียอีก”
‘ยู่หยาน’พูด มองไปยัง’เนี่ยหลี่’ เสียงของนางนุ่มนวลและอ่อนโยน
“มิได้ๆ ข้ายินดีอยู่แล้ว”
‘เนี่ยหลี่’ยิ้มพลางยืดอก ต้องบอกว่าการส่งลายอาคมเข้าไปในร่าง’ยู่หยาน’อย่างต่อเนื่อง กินพลังของเขาไปมากโข จนตอนนี้ความง่วงค่อยรุกคืบเข้ามาแล้ว
‘ยู่หยาน’เงียบอยู่ครู่หนึ่ง นางเพิ่งได้รับกายาเทพคืนมาและไม่มีอะไรมอบให้’เนี่ยหลี่’เป็นการขอบคุณเลย นางใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า
“ข้าเป็นหนี้เจ้าแล้ว หากเจ้าต้องการความช่วยเหลือใด ก็ขอให้บอกข้า”
พอได้ยินที่’ยู่หยาน’พูด ‘เนี่ยหลี่’ยิ้มก่อนจะพูดว่า
“เมื่อพี่นางฟ้าว่าเช่นนั้น ข้าก็ขอรับไว้ด้วยความขอบคุณ ได้พี่นางฟ้าหนุนหลัง มนุษย์เช่นข้าสามารถเดินยืดอกไปที่ใดก็ได้”
พอได้ยินที่’เนี่ยหลี่’พูด ‘ยู่หยาน’ได้แต่ยิ้มตอบ
จบตอน
ที่มา :