ตอนที่แล้วตอนต่อไปทั้ง’หลี่เซียว’และ’โม่หยา’แสดงสีหน้าครุ่นคิด….’ซิคงยี่’หาทางออกเจอแล้วจริง ๆ หรือ?
แม้แต่ตระกูลอื่น ๆ ก็ยังรู้สึกประหลาดใจกับคำพูดนั้น
“เป็นไปไม่ได้ที่จะเลือกเจ้าเป็นผู้นำ”
‘หลี่เซียว’พูด พลางคิด สภาพแวดล้อมของดินแดนนรกจองจำรุนแรงเกินไป ตราบที่พวกเขาต้องการจะออกไปจากที่นี่ เหมือนว่าจะต้องเลือกใครซักคนมาเป็นผู้นำ แต่จากนั้นล่ะ เมื่อออกจากดินแดนนรกจองจำได้…จะมีใครที่จะให้ซิคงยี่เป็นผู้นำต่อไปอีก?
เมื่อ’ซิคงยี่’เห็น’หลี่เซียว’และคนอื่น ๆ มีท่าทีครุ่นคิดก็ยิ้มออกมาอย่างเยียบเย็นและกล่าวว่า
“หากพวกเจ้ากินสิ่งนี้ ข้าจะพาพวกเจ้าออกไป”
มองไปที่เม็ดยาสีดำในมือของ’ซิคงยี่’ ‘หลี่เซียว’และอื่น ๆ ที่เหลือต่างมีสีหน้าเปลี่ยนไป ทุกคนต่างรู้ว่ายาสีดำนั่นคืออะไร
“เจ้าพูดตลกอะไร ด้วยคำพูดเลื่อนลอยเรื่องประตูมิตินั่น เจ้าจะให้เรากินยาเม็ดแก่นแท้นรก[Abyss Essence Pill] ที่ตระกูลปีกสีเงินทำขึ้นงั้นรึ?”
‘โม่หยา’พูดเสียงเหยียดหยันขณะมองไปยัง’ซิคงยี่’ ก่อนจะกล่าวว่า
“เจ้ามันขลาดเขลายิ่งนัก!!!”
“จะตายวันนี้หรือจะกินยาเม็ดแก่นแท้นรกนี่ พวกเจ้าไม่มีทางเลือกอื่น!!”
‘ซิคงยี่’กล่าวอย่างเย็นชา รอบกายระเบิดกระแสพลังที่แข็งแกร่งออกมา ปีกสีเงินที่หลังสยายออกกว้างห้าถึงหกเมตร กระแสพลังที่ระเบิดออกมาของซิคงยี่เป็นเหตุให้คนที่อยู่รอบ ๆ ถึงกับก้าวถอยหลังไป
‘โม่หยา’และ’หลี่เซียว’ชำเลียงมองซึ่งกันและกัน ความแข็งแกร่งของซิคงยี่เพิ่มขึ้นเร็วมากเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ถูกกันในยามปกติ แต่ในสถานการ์นี้พวกเขาจำเป็นต้องร่วมมือกัน
‘ซิคงยี่’เปร่งเสียงคำรามขณะที่กระโจนเข้าใส่’โม่หยา’และ’หลี่เซียว’ราวกับพยัคฆ์ตัวหนึ่ง ทั้งคู่กระโดดหลบ
จากนั้นผู้เยี่ยมยุทธระดับตำนานทั้งสามก็ต่อสู้กัน ปรมาจารณ์จากหลายตระกูลทำได้เพียงแค่ดู พวกเขาช่วยอะไรไม่ได้เลย ไม่รู้ว่า’ซิคงยี่’กินยาผิดขนานหรืออย่างไรถึงได้เป็นบ้ากะทันหันแบบนี้ ถ้า’ซิคงยี่’ชนะ พวกคนที่เหลือทั้งหมดก็ไม่มีใครที่สามารถจะต่อกรกับเขาได้ พวกเขาทำได้แค่สังเกตุการณ์อย่างเงียบ ๆ เท่านั้น
การต่อสู้อันร้ายกาจดำเนินต่อมาเป็นเป็นเวลาหลายชั่วโมง แม้ว่า’หลี่เซียง’และ’โม่หยา’จะร่วมมือกัน ทั้งสองค่อย ๆ ตระหนักได้ว่าตนเองไม่ใช่คู่มือของ’ซิคงยี่’
ความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นอย่างฉับพลันของซิคงยี่นั้นน่ากลัวเกินไป เขาเอาชนะ’หลี่เซียว’และ’โม่หยา’ได้อย่างสมบูรณ์ การต่อสู้ของผู้เยี่ยมยุทธระดับตำนานทั้งสามสั่นสะเทือนจิตใจของทุกคน
ตูม ตูม ตูม !!!
รังสีดาบของ’หลี่เซียว’และ’โม่หยา’ฟันตรงไปที่ร่างของ’ซิคงยี่’ แต่กลับกระดอนออกมาด้วยพลังสะท้อนกลับ
“เปล่าประโยชน์ รังสีดาบของเจ้าทำอะไรข้าไม่ได้หรอก ข้าได้ใช้เคล็ดวิชาลับของสายเลือดปีกสีเงินเพื่อปลุกพลังที่แท้จริงขึ้นมา เป็นไปไม่ได้ที่เจ้าทั้งสองจะสามารถต่อต้านข้าได้!!”
เสียงคำรามต่ำดังออกมาจากลำคอของ’ซิคงยี่’ พลันร่างของเขากลายเป็นภาพติดตาพุ่งเข้าตะปบฝ่ามือลงบนร่างของ’หลี่เซียว’และ’โม่หยา’ ส่งผลให้พวกเขาทั้งคู่ลอยกระเด็นไป
ทั้งสองสำลักเลือดออกมาคำโตขณะที่พยายามทรงตัวอย่างยากลำบาก พลังฝ่ามือที่ตบลงมานั้นทำให้พวกเขาบาดเจ็บภายใน หน้าของทั้งสองเปลี่ยนไปเป็นขาวซีดจนน่ากลัว ไม่คิดเลยว่า’ซิคงยี่’จะแข็งแกร่งขึ้นจนถึงระดับนี้
เมื่อคนทั้งหมดเห็น’หลี่เซียว’และ’โม่หยา’ถูกตบจนกระเด็นไป ปรมาจารณ์จากตระกูลอื่น ๆ ที่ช่วยเหลืออะไรไม่ได้ ถึงกับใบหน้าเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด
“หลี่เซียว โม่หยา ถ้าพวกเจ้ายังยืนกรานที่จะไม่กินยาเม็ดแก่นแท้นรก ดังนั้นอย่าหาว่าข้าเสียมารยาทก็แล้วกัน!!”
‘ซิคงยี่’เหมือนกับเทพเจ้าแห่งความตาย เขาก้าวเดินอย่างช้า ๆ เขาหา’หลี่เซียว’และ’โม่หยา’ ปรามจารณ์ทั้งสองกระอักเลือดออกมาขณะที่ยืนอยู่ ใบหน้าของทั้งสองคล้ายกับแผ่นกระดาษทองคำ[สรุปจะซีดไหม?] พลังฝ่ามือของซิคงยี่เป็นเหตุให้พวกเขาทรมานจากความเจ็บปวด
ทันใดนั้นเอง เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
“ซิคงยี่ เจ้าโจรเฒ่า เจ้าฆ่าพ่อแม่ข้า วันนี้แหละข้าจะเป็นคนเด็ดหัวของเจ้าเอง!!”
ร่างหนึ่งกำลังบินอยู่จากที่ไกลสุดสายตา
เมื่อได้ยินเสียงจากที่ห่างไกลนั่น ‘ซิคงยี่’กลับหัวเราะออกมา
“ข้า!..ซิคงยี่คร่าชีวิตผู้คนมานับไม่ถ้วน มีผู้คนมากมายต้องการหัวของข้า มา..!! ขอข้าดูหน่อยว่าใครหมายจะตัดหัวข้าวันนี้!”
‘ซิคงยี่’หันหน้าไปยังทิศทางนั้น เขามองเห็น’ต้วนเจี้ยน’
“เป็นเจ้า!!”
“ใช่! ข้าเองต้วนเจี้ยน! ข้าคอยเวลานี้มานานแล้ว”
กล้ามเนื้อของ’ต้วนเจี้ยน’โป่งพองขึ้นอย่างรุนแรง ดาบเพลิงนิลถูกฟันเข้าใส่’ซิคงยี่’
“อ่อนหัดยิ่งนัก! ตอนนั้นเป็นข้าเองที่ไม่ทันระวังปล่อยให้เจ้าหนีไป แต่นี่เจ้ากล้าที่จะกลับมา ก็ดี!!….ครั้งนี้ข้าจะฆ่าเจ้าด้วยตัวเอง เหลือตัวคนเดียวยังสะเออะคิดจะแก้แค้นให้พ่อแม่อีกรึ?ช่างกตัญญูเสียจริง”
‘ซิคงยี่’หัวเราะลั่น เดิมทีถ้า’ต้วนเจี้ยน’ไม่กลับมา เขาก็จะให้มันมีชีวิตอยู่ต่อไป แต่มันเลือกที่จะกลับมา นี่เป็นการแสวงหาความตายชัด ๆ
ปีกของ’ซิคงยี่’กระพือขึ้นในขณะที่กล่าวกับ’ต้วนเจี้ยน’
ตูมมมม!
พลังสองสายพุ่งเข้าหากันก่อนจะแตกกระจายออกอย่างรุนแรงโดยที่มีทั้งสองเป็นจุดศูนย์กลาง พลังเหล่านั้นเหมือนต้องการจะกลืนกินทุกอย่าง
เส้นสายของพลังสีดำและสีเงินพาดผ่านท้องฟ้ามองดูคล้ายกับมังกรที่มีแสงระยิบระยับปลดปล่อยออกมา
เมื่อเห็นดังนั้นปรมาจารณ์คนอื่น ๆ ถึงกับเปลี่ยนสีหน้าแล้วก้าวถอยหลังไปทันที
“เจ้าเด็กนั่นใคร ทำไมข้าไม่เคยเห็นมาก่อน?”
“ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าหนุ่มนี่จะมีความแข็งแกร่งพอ ๆ กับซิคงยี่!”
“เจ้าหนุ่มนี่ชื่อต้วนเจี้ยน นอกจากนี้ ปีกมังกรที่หลังของเขาดูแล้วน่าจะเป็นลูกหลานของตระกูลมังกรนิลไม่ใช่รึ?”
‘ต้วนหลงเฟย’ ปรมาจารณ์จากตระกูลมังกรนิล มองดูการต่อสู้ของเด็กหนุ่มกับ’ซิคงยี่’ หากสายเลือดของตระกูลมังกรนิลถูกปลุกพลังขึ้นมา จะมีความแข็งแกร่งกว่าสายเลือดของตระกูลปีกสีเงิน
แต่ถึงอย่างนั้น การปลุกพลังของตระกูลมังกรนิลทำได้ยากมาก ถึงขนาดอัตราส่วนสิบในพันของสมาชิกตระกูลมังกรนิลก็อาจจะไม่มีใครเลยที่พลังจะถูกปลุกขึ้นมาได้ [เอ็งกะลังพูดว่าน้อยกว่าหนึ่งในร้อยรึเปล่า บุ๋ง บุ๋ง บุ๋ง ดำน้ำลึก] เขาเริ่มจำได้ลาง ๆ หรือว่าต้วนเจี้ยนจะเป็นบุตรชายของต้วนหยุ่นหลังจากเรื่องตอนนั้น?
เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนั้น ‘ต้วนหลงเฟย’ถึงได้ตระหนักว่า นอกจากตระกูลปีกสีเงินจะทรงพลังแล้ว ตระกูลมังกรนิลทำได้เพียงแกล้งไม่รู้ไม่เห็นเกี่ยวกับการถูกฆ่าตายของ’ต้วนหยุ่น’เท่านั้น
เขาไม่เคยคิดเลยว่าลูกชายของ’ต้วนหยุ่น’จะเติบโตขึ้นมาแล้วแข็งแกร่งถึงระดับตำนานได้! ถ้าตระกูลมังกรนิลมีผู้เยี่ยมยุทธระดับตำนานแล้วล่ะก็..อำนาจของผู้เขาในหมู่สิบสามตระกูลจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
ขณะที่’ต้วนเจี้ยน’และ’ซิคงยี่’กำลังต่อสู้กันอยู่นั้น’เนี่ยลี่’ ‘ยู่หยาน’ ‘เหลาหมิง’ และผู้เยี่ยมยุทธระดับตำนานอีกสองคนยืนอยู่ด้านนอก เพื่อมองดูการต่อสู้
ตอนที่’เหลาหมิง’และผู้เยี่ยมยุทธระดับตำนานทั้งสองตัดสินใจตามเนี่ยลี่มายังดินแดนนรกจองจำ พวกเขาประหหลาดใจอย่างมาก ไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะมีดินแดนกว้างใหญ่เช่นนี้อยู่ที่นี่ แม้ว่าทรัพยากรณ์ของที่แห่งนี้จะมีน้อยนิดเมื่อเทียบกับเมืองกลอรี่ แต่ยังคงมากกว่าเมื่อเทียบกับดินแดนใต้ [Nether Realm]
‘ยู่หยาน’มองไปยัง’เนี่ยลี่’แล้วถามขึ้น
“เนี่ยลี่ เพื่อนของเจ้าไม่ต้องการความช่วยหรืองั้นหรือ?”
‘เนี่ยลี่’ส่ายหัว
“ต้วนเจี้ยนต้องการจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง”
“เนี่ยลี่ เจ้าต้องระวังให้มาก มีคนที่มีพลังแข็งแกร่งมากอยู่ท่ามกลางคนเหล่านี้ แม้แต่ตัวข้าในตอนนี้ ก็ไม่อาจเป็นคู่มือของเขา”
‘ยู่หยาน’เอ่ยขณะที่คิ้วของนางขมวดเข้าหากัน
‘เนี่ยลี่’เองก็รับรู้ได้ถึงกระแสพลังที่แข็งแกร่งเช่นกัน ซ้ำยังเป็นพลังที่เขาคุ้นเคยอีกด้วย เป็นชายแก่คนนั้นที่เขาเคยเจอสองครั้งเมื่อก่อนหน้านี้ ‘เนี่ยลี่’ขมวดคิ้วเล็กน้อย ตาเฒ่านั่นเป็นใครและต้องการอะไรกันแน่?
อย่างไรก็ตามตั้งแต่เขาให้สัญญากับต้วนเจี้ยนว่าจะร่วมทางมาที่นี่ด้วย เขาก็จะรอจนกว่า ต้วนเจี้ยนจะแก้แค้นได้สำเร็จจึงจะกลับออกไป
ในตอนนี้ ‘ต้วนเจี้ยน’และ’ซิคงยี่’สู้กันอย่างดุเดือด พลังรุนแรงระเบิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทั้งสองฝ่ายต่างใช้พลังสูงสุดของตนในการฟาดฟันซึ่งกันและกัน
ตาของ’ต้วนเจี้ยน’กลายเป็นสีแดงเนื่องจากสายเลือดมังกรนิลในร่างกาย เขาไม่เกรงกลัวการโจมตีของ’ซิคงยี่’แม้แต่น้อย ทุกครั้งที่’ต้วนเจี้ยน’โจมตีไปที่’ซิคงยี่’ มันเหมือนกับว่าเขาพร้อมจะพินาศไปด้วยกัน
แม้ว่า’ซิคงยี่’จะพัฒนาขึ้นจนแข็งแกร่งกว่า’ต้วนเจี้ยน’ แต่ก็ไม่สามารถที่จะสร้างบาดแผลร้ายแรงใด ๆ ให้กับ’ต้วนเจี้ยน’ได้ นอกจากนี้’ต้วนเจี้ยน’ยังสู้แบบไม่คิดชีวิต ทำให้ซิคงยี่ไม่สามารถประมาทได้
ยิ่งต่อสู้ ยิ่งสร้างความตื่นตระหนกให้แก่’ซิคงยี่’ เขาไม่คิดเลยว่าต้วนเจี้ยนจะมีความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นจากระดับโกลด์มาถึงระดับนี้ได้
ปล่อยเด็กนี่ให้มีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้ ถ้าเราไม่ฆ่ามันตอนนี้ แล้วปล่อยให้มันเติบโตไปมากกว่านี้ คราวหน้าข้าอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมันอีกแล้ว ‘ซิคงยี่’คิดในใจ ถ้าเป็นแบบนี้ เขาคงต้องใช้เคล็ดวิชานั้น……ใจของ’ต้วนเจี้ยน’อัดแน่นไปด้วยความเกลียดชังต่อ’ซิคงยี่’ ดวงตาทั้งสองข้างของเขากลายเป็นสีแดงฉานคล้ายปีศาจ เขานึกถึงช่วงเวลาที่ยังเป็นเด็ก ยามที่เขาไม่ต้องห่วงหรือกังวลเรื่องใด ๆ มีชีวิตอยู่ท่ามกลางความเอาใจใส่ของท่านพ่อท่านแม่ จนกระทั่งวันนึง คนพวกนี้พรากทุกสิ่งทุกอย่างไปจากเขา
จากวันนั้นเป็นต้นมา เขาใช้ชีวิตเพื่อรอคอยการแก้แค้น แส้นับไม่ถ้วนที่ฟาดใส่ คืนวันที่ต้องทนทุกข์ทรมาณ เพาะบ่มให้เขากลายเป็นดังเช่นเหล็กกล้า
ตอนนี้’ต้วนเจี้ยน’สามารถใช้พลังของตนเองได้ถึงขีดสุด ซ้ำห้วงวิญญาณของเขาตอนนี้ยังเดือดพล่านด้วยพลังแห่งสัจธรรม [Power of law] ต้วนเจี้ยนสามารถใช้พลังได้ถึงสองเท่า เพราะ’เนี่ยลี่’ ที่กำลังยืนมองเขาอยู่ที่ด้านข้าง [ได้รับพลังเพิ่มขึ้นจากการเชื่อมโยงของพลัง] เขาระเบิดพลังทั้งหมดออกมา ดาบเพลิงนิลในมือตอนนี้กลายเป็นเสาเพลิงยักษ์
เสาเพลิงถูกฟันลงไปยัง’ซิคงยี่’ ราวกับว่ามันพยายามที่จะแยกท้องฟ้าออกจากกัน ‘ต้วนเจี้ยน’ตอนนี้เหมือนปีศาจที่บ้าคลั่งในการต่อสู้ รอยแยกได้ปรากฏขึ้นในห้วงวิญญานของ’ต้วนเจี้ยน’ แต่เขากลับไม่รู้ตัวและยังคงฟาดฟันเสาเพลิงยักษ์นั้นต่อไป
เมื่อเห็น’ต้วนเจี้ยน’ต่อสู้กับซิคงยี่ ผู้คนรอบ ๆ ต่างมองตาค้าง ‘ซิคงยี่’เป็นถึงผู้เยี่ยมยุทธระดับตำนาน ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นสุดยอดของระดับตำนานแล้วด้วย แต่มันกลับถูกบังคับให้ต้องล่าถอยไปทีละน้อยด้วยฝีมือของเด็กคนหนึ่ง…เด็กหนุ่มคนนี้มาจากที่ไหนกัน?
‘ซิคงฮงหยู’กำหมัดแน่น ในใจเต็มไปด้วยความเสียใจ นางควรจะฆ่าต้วนเจี้ยนก่อนหน้านี้ นางไม่คิดเลยว่า’ต้วนเจี้ยน’จะพัฒนาขึ้นมากลายเป็นระดับที่น่ากลัวเช่นนี้ในเวลาสั้น ๆ
‘เนี่ยลี่’ทำเพียงเฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย ดูเหมือนว่าต้วนเจี้ยนจะต่อสู้ได้รุนแรงเกินไปโดยไม่คำนึงถึงขอบเขตของพลังวิญญาณตนเองแถมยังใช้พละกำลังถึงขีดสุด อย่างไรก็ตามหากต้วนเจี้ยนต้องการจะเป็นผู้เยี่ยมยุทธ
จำเป็นต้องละทิ้งปีศาจในจิตใจเสียก่อน มิเช่นนั้นการพัฒนาของเขาจะหยุดนิ่งในอนาคต และไม่สามารถก้าวข้ามถึงระดับชะตาฟ้าได้ [Heavenly Fate Realm] ได้
ในใจของ’เนี่ยลี่’ ‘ต้วนเจี้ยน’คือมือขวาคนสำคัญ และกำลังถูกเตรียมพร้อมให้เป็นผู้เยี่ยมยุทธระดับเหนือธรรมชาติ!! [Exceptional expert!]
แปลโดย…….อนันต์กาล
แปลครั้งแรกในชีวิต ดีไม่ดีอย่างไรขออภัยมา ณ ที่นี้ (ชื่อคนชื่อระดับชื่อพลังชื่อยาฝากคนอื่นแก้ที 555)
ที่มา: