ตอนที่แล้วตอนต่อไปหลังจากฟังคำของ’เนี่ยลี่’ ดวงตาของ’หลี่เฮิง’ก็เปร่งประกาย เขาประสานมือแล้วกล่าว
“หากคุณชายยังมีเรื่องต้องทำก็ลืมสิ่งที่ข้าได้กล่าวไปเถิด หากท่านสามารถบอกเราได้ว่าจะออกไปจากดินแดนนี้อย่างไร พวกเราทั้งสิบสองตระกูลก็เป็นหนี้บุญคุณท่านแล้ว”
‘เนี่ยลี่’พยักหน้า เขาคิดจะส่ง’เอี่ยมัว’และ’เอี่ยซ่ง’มาให้คำปรึกษาแก่ทั้งสิบสองตระกูล หากตระกูลเหล่านี้จะย้ายไปยังเมืองกลอรี่จริง ๆ การเตรียมการรองรับคนเหล่านี้ก็นับว่าเป็นปัญหาใหญ่อย่างหนึ่ง
แม้ว่าภัยคุกคามของเมืองกลอรี่ยังมาไม่ถึง ทั้งสิบสองตระกูลยังสามารถเดินหน้าเข้าสู่เมืองกลอรี่ได้ แต่วิถีความเป็นอยู่ในดินแดนนรกจองจำนั้นโหดร้ายเกินไป เป็นสิ่งไม่เหมาะสมหากจะนำออกไปใช้ข้างนอก ปัญหาแบบนี้ส่งให้’เอี่ยมัว’และ’เอี่ยซ่ง’ดูแลแล้วกัน
หลังจากกล่าวอำลาแก่’หลี่เฮิง’ ทั้งหมดก็ได้เดินทางเพื่อออกจากดินแดนนรกจองจำ
ยามนั้นบนภูเขาอันไกลโพ้น ชายชราเสื้อผ้าขาดรุ่ยนั่งมองการจากไปของ’เนี่ยลี่’และพวกผ่านนัยน์ตาที่มีแสงเรืองออกมา ตอนนี้เขาไม่มีลักษณะของคนบ้าแม้แต่น้อย ถึงเสื้อคลุมของชายชราจะขาดรุ่งริ่งแต่ก็ไม่สามารถบดบังรังสีพลังอันเฉียบคมราวกับใบมีดของเขาได้ ต้นไม้โดยรอบยังถึงกับสั่นไหว
หลังจากคิดทบทวนบางอย่าง ชายชราก็รำพึงออกมา
“ข้าอยากรู้นัก…ว่าระดับไหนคือระดับที่แท้จริงของเจ้า?”
อารมณ์อันหลากหลายปรากฏขึ้นบนใบนั้น เพียงไม่นานชายชราก็หลับตาลงและเข้าสู่การฝึกฝนอีกครั้ง
แม้การเดินจะผ่านไปหลายสิบนาทีแล้วก็ตาม ‘เนี่ยลี่’ยังคงรู้สึกเหมือนมีใครบางคนจ้องมองมาที่เขาจากในเงามืด ทำให้ต้องเขาระมัดระวังตัวขึ้นถึงขีดสุด หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมง ในที่สุดความรู้สึกนั้นก็หายไป เนี่ยลี่ถอนหายใจอย่างเงียบงัน
‘เนี่ยลี่’รู้สึกได้ว่าชายชราเป็นคนที่ยากจะต่อกร ในอนาคตเขาจะซ่อนตัวจากชายคนนี้ให้มากเท่าที่จะทำได้ ‘เนี่ยลี่’และคนอื่น ๆ มาถึงประตูมิติโบราณและเดินเข้าไป
เมืองกลอรี่ [Glory City]
ข่าวการหมั้นหมายของ’เนี่ยลี่’แหละ’เอียจื้ออวิ้น’เป็นเหตุให้หลายตระกูลหดหู่ใจ ถึงอย่างนั้น มันก็นำพาบรรยากาศแห่งความสุขมาให้แก่เมืองกลอรี่ไม่น้อยเนื่องจากตอนนี้’เนี่ยลี่’เป็นความหวังในอนาคตของเมืองกลอรี่ ทุก ๆ คนต่างคาดหวังในตัวเขาเป็นอย่างมาก
ตอนนี้’เนี่ยลี่’ตัดสินใจว่าจะมุ่งหน้าไปยังดินแดนใต้พิภพ [Nether Realm] หลังจากคิดไตร่ตรองอย่างรอบคอบแล้ว เขาตั้งใจว่าจะพา’เอียจื้ออวิ้น’ ‘เซียวหนิงเอ๋อ’ ‘ตู่ซื่อ’ ‘ลู่เพียว’ และพวกที่เหลือไปด้วย เว้นเพียงแต่เสี่ยวหยูที่ตอนนี้ยังเด็กเกินกว่าจะเดินทางออกจากเมือง
ผลกระทบจากห้วงวิญญาณของ’ต้วนเจี้ยน’นับตั้งแต่เขาก้าวเข้าสู่ระดับตำนาน ส่งผลให้การพัฒนาของคนอื่น ๆ มีความรวดเร็วยิ่งขึ้น หากพวกเขาสามารถไปถึงระดับตำนานได้ แม้ต้องเผชิญกับอันตราย พวกเขาก็สามารถที่จะต่อกรกับคนเหล่านั้น
เมื่อ’เนี่ยลี่’ได้สร้างมิติวิญญาณกับ’เอี่ยจื้ออวิ้น’ ‘เซียวหนิงเอ๋อ’และคนอื่นๆ ความแข็งแกร่งของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างมากในการต่อสู้ ประกอบกับความจริงที่ว่า’ยู่หยาน’และพวกเป็นสุดยอดผู้เยี่ยมยุทธระดับตำนานเทียบได้กับระดับเซียน [Demigod rank] เนี่ยลี่มีความเชื่อว่าพวกเขาสามารถที่จะปกป้องตัวเองได้
นอกจากนี้ มิติวิญญาณยังทำให้พวกเขารับรู้ถึงตำแหน่งของกันและกัน นับแต่นี้ไปเขาจะสามารถมั่นใจได้ว่าทุก ๆ คนจะปลอดภัย
ท่ามกลางคนทั้งสิบ หากพวกเขาคนใดคนหนึ่งได้เป็นผู้ปกครองดินแดนใต้พิภพ เมื่อนั้นพวกเขาก็จะสามารถช่วยเหลือเมืองกลอรี่ให้ก้าวผ่านวิกฤติครั้งนี้หลังจากได้รับการบอกกล่าวจาก’เนี่ยลี่’ ‘เอียจื้ออวิ้น’ ‘เซียวหนิงเอ๋อ’ ‘ตู่ซือ’ ‘ลูเพียว’และคนอื่น ๆ ได้มารวมตัวกันที่สวนของ’เอียจื้ออวิ้น’
“เนี่ยลี่ ห้วงวิญญาณของข้ารู้สึกถึงพลังที่แข็งแกร่ง มีใครในหมู่พวกเราเข้าสู่ระดับตำนานแล้วงั้นหรือ?”
‘ตู่ซื่อ’เอ่ยถาม
“ใช่ ต้วนเจี้ยนและข้าเดินทางไปงานดินแดนนรกจองจำ แล้วตอนนี้เขาก็กลายเป็นระดับตำนานไปแล้ว”
‘เนี่ยลี่’พยักหน้า และเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ทุกคนฟัง
กลายเป็นว่า’เนี่ยลี่’และ’ต้วนเจี้ยน’เข้าไปในดินแดนนรกจองจำมาเรียบร้อยแล้ว พวกเขาไม่คิดเลยว่า’ต้วนเจี้ยน’จะสามารถบรรลุถึงระดับตำนานได้ ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดได้สร้างมิติวิญญาณขึ้น ทำให้พลังของต้วนเจี้ยนไหลเข้าสู้ห้วงวิญญาณของคนอื่น ๆ ส่งผลให้พวกเขาก้าวหน้าขึ้นเป็นอย่างมาก
“เนี่ยลี่ นี่เจ้าเดินทางไปดินแดนนรกจองจำโดยไม่ชวนพวกเรางั้นรึ!!”
‘ลู่เพียว’กล่าวอย่างสลดหดหู่
“ข้าเกือบจะออกจากไข่ได้จากการฝึกนี้แล้ว” (สำนวนจีนหมายถึงการเติบโตขึ้น)
‘เนี่ยลี่’ยักไหลแล้วพูด
“ลืมเรื่องสถานที่พรรค์นั้นไปเถอะ ข้ากำลังจะพาเจ้าไปที่ที่น่าสนใจกว่านั้น”
“ที่แบบไหนกัน?”
‘ลู่เพียว’ตาเป็นประกาย
ใบหน้าของทุกคนแสดงออกถึงความอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาทันที ‘เนี่ยลี่’มองไปยัง’ลู่เพียว’และกล่าวด้วยรอยยิ้มอันเบาบาง
“ดินแดนใต้พิภพ ชั้นที่เก้าของพิภพแห่งความตาย!!”
เมื่อ’ลู่เพียว’รู้ถึงจุดมุ่งหมายของ’เนี่ยลี่’ เขาก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบ
“ที่นั่นมันอันตรายรึเปล่า? ถ้ามันอันตรายมาก.. ขะ ขะ ข้าขอไม่ไปนะ”
‘ลู่เพียว’ส่ายหน้ารัว
“เจ้าเป็นลูกผู้ชายรึเปล่าห๊ะ!!”
‘เสี่ยวซุ่ย’พ่นลมหายในอย่างรุนแรง นางเตะ’ลู่เพียว’เข้าไปอย่างจังทีหนึ่ง
“ใครว่าข้าไม่ใช่ลูกผู้ชาย?! ได้!..ข้าจะไปที่นั่น แค่นี้เรื่องจิ๊บๆ!!!”
‘ลู่เพียว’พูด
‘เนี่ยลี่’เหลือบมอง’เอียจื้ออวิ้น’ที่มีท่าทีเหมือนกำลังครุ่นคิดบางอย่างอยู่ แก้มทั้งสองของนางซับสีแดงจาง ๆ ขณะที่ส่ายหัวไปมา มองไปที่’เซียวหนิงเอ๋อ’นัยน์ตาของนางมีประกายแห่งความโศกเศร้า ใบหน้าก้มต่ำ บรรยากาศกลับกลายเป็นอึดอัดเล็กน้อย ‘เนี่ยลี่’ถูจมูกอย่างช่วยไม่ได้
นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ‘เอียจื้ออวิ้น’คือคู่หมั้นของเขา ความจริงในใจของ’เนี่ยลี่’นั้นสุดแสนจะมีความสุข รู้สึกอยากจะโอบกอด’เอียจื้ออวิ้น’เข้ามาในอ้อมแขน ติดแต่ว่าบรรดาเพื่อน ๆ ของเขาสุมหัวอยู่ตรงนี้เต็มไปหมด เขาเลยไม่พูดอะไรดีกว่า
‘ตู่ซือ’ ‘ลู่เพียว’และคนอื่น ๆ ยิ้มอย่างมีเลศนัยเมื่อมองไปยัง’เนี่ยลี่’
“เนี่ยลี่ เจ้าจะร้ายกาจเกินไปแล้ว เหตุใดเทพธิดาเอียจื้ออวิ้นจึงตกอยู่ในเงื้อมมือเจ้ารวดเร็วถึงเพียงนี้ ซ้ำท่านเอี่ยมัวและเอี่ยซ่งยังเห็นดีเห็นงามด้วย!!”
‘ลู่เพียว’ยิ้มร้าย ขณะกระซิบที่ข้างหูของ’เนี่ยลี่’
‘เนี่ยลี่’กระแอมไอ ก่อนจะกล่าวว่า
“พวกเจ้าทุกคนไปเตรียมตัว เราจะออกเดินทางกันเช้าวันพรุ่งนี้ อ้อแล้วก็ จื้ออวิ้น ไปบอกท่านเอี่ยมัวและท่านเอี่ยซงด้วยว่า หากพวกเขามีเวลา ช่วยไปที่ดินแดนนรกจองจำและนำทางเหล่าตระกูลต่าง ๆ ที่นั่น มายังเมืองกลอรี่ที”
ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลเหล่านั้นเป็นแค่นักสู้ระดับตำนาน เมื่อเทียบกับ’เอี่ยซง’และ’เอี่ยมัว’ที่เป็นร่างทรงอสูรระดับตำนานแล้ว ยังนับว่าห่างชั้นกันอยู่ช่วงใหญ่ ทั้งสองสมควรที่จะจัดการกับตระกูลพวกนั้นได้
[นักสู้ เป็นไทป์หนึ่งของ นักรบ ซึ่งโดยปกติแล้ว พวกนี้ มีความกะหลั่วมากกว่าร่างทรงอสูร ดังนั้นถึงจะมีระดับเดียวกัน แต่ก็ยังง่อยกว่าอยู่ดี]
“ได้”
‘เอียจื้ออวิ้น’พยักหน้า
เมื่อตระหนักถึงระยะทางที่พวกเขาต้องมุ่งหน้าไปยังพิภพแห่งความตายชั้นเก้า เขาคงจะต้องไปกล่าวอำลาครอบครัวของตนเสียก่อน
‘ตู่ซือ’ ‘ลู่เพียว’ และพวกที่เหลือจมอยู่ในความเงียบ พวกเขาเองก็ต้องไปกล่าวลาครอบครัวของตนเช่นกัน
แม้พวกเขาจะไม่รู้เลยว่าพิภพแห่งความตายชั้นเก้านั้นเป็นสถานที่แบบไหน แต่มันต้องเป็นที่ที่อันตรายมากแน่นอน เป็นเพราะห้วงวิญญาณของพวกเขาก้าวเข้าใกล้ระดับตำนานเข้าไปทุกที
ความแข็งแกร่งของพวกเขาไม่มีทางพัฒนาไปได้มากกว่านี้หากยังรั้งอยู่ที่เมืองกลอรี่ และคงไม่มีทางที่จะปกป้องเมืองนี้ได้ในอนาคต การเดินทางไปยังที่อื่นเป็นสิ่งที่พวกเขาต้องทำ…เพื่อที่จะแข็งแกร่งขึ้น!!!
“ดี…งั้นเจอกันพรุ่งนี้เช้า!!”
“เจอกันพรุ่งนี้”
‘เว่ยหนาน’และพวกเอ่ย
‘เนี่ยลี่’พา’ต้วนเจี้ยน’และยู่หยานกลับไปยังตระกูลบันทึกสวรรค์ ส่วนเก้าคนที่เหลือแยกย้ายกลับไปยังบ้านของตน
ตระกูลบันทึกสวรรค์ที่ตั้งของตระกูลบันทึกสวรรค์ในตอนนี้ตั้งอยู่กลางเมืองกลอรี่ ไม่ไกลจากจวนของเจ้าเมืองมากนัก เหล่าพี่น้องในตระกูลทั้งหมดรวมอยู่ในเรือนหลังใหญ่โดยปราศจากความกังวลใด ๆ เนื่องจากทรัพย์สมบัติที่ได้รับจากเนี่ยลี่ต่อให้ผ่านไปอีกหลายชั่วอายุคนก็ยังใช้กันไม่หมด
เมื่อเดินเข้าไปด้านใน เขาเห็นผู้เยาว์รุ่นใหม่ ๆ ในตระกูลบันทึกสวรรค์กำลังทำการฝึกฝน แต่เมื่อเห็นเนี่ยลี่ ทันใดนั้นทุกคนต่างลุกขึ้นยืนตัวตรงอย่างพร้อมเพียง
ตอนนี้ในตระกูลบันทึกสวรรค์เนี่ยลี่นั้นเปรียบเหมือนเทพเจ้า แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยได้กลับมาบ้าน แต่ทุกคนก็มักจะได้ยินข่าวคราวของ’เนี่ยลี่’เสมอ ใจของพวกเขานั้นเต็มไปด้วยความนับถือต่อ’เนี่ยลี่’อย่างยิ่ง
“พี่เนี่ยลี่!!”
‘เนี่ยหยู’อุทานเมื่อหันมาเห็น’เนี่ยลี่’ นางวิ่งมาหา’เนี่ยลี่’อย่างตื่นเต้น ตอนนี้นางกลายเป็นผู้ที่เก่งกาจที่สุดรองจาก’เนี่ยลี่’ในตระกูลบันทึกสวรรค์ ปกติในยามที่ว่างนางจะเป็นผู้คอยให้คำแนะนำคนอื่น ๆ เกี่ยวกับการฝึกต่าง ๆ
“เสี่ยวหยู”
‘เนี่ยลี่’ยิ้มแล้วลูบหัว’เนี่ยหยู’
‘เนี่ยหยู’เม้มปากแล้วฉีกยิ้ม นางชอบที่ได้อยู่ใกล้กับ’เนี่ยลี่’ ‘เนี่ยลี่’มอง’เนี่ยหยู’แล้วเอ่ย
“พรุ่งนี้…ข้าต้องออกเดินทางเพื่อฝึกฝน”
“งั้นข้าไปด้วยได้ไหม?”
‘เนี่ยหยู’มอง’เนี่ยลี่’ด้วยตาที่เป็นประกาย
“ไม่ได้…เจ้ายังเด็กเกินไป”
‘เนี่ยลี่’กล่าวพลางส่ายหัว
“อือ”
ได้ยินดังนั้น ใบหน้าของ’เนี่ยหยู’แสดงถึงความผิดหวังในทันที
“หากไม่นับข้าตอนนี้เนี่ยหยูแข็งแกร่งที่สุดในตระกูลบันทึกสวรรค์ เมื่อข้าไม่อยู่ เจ้าต้องปกป้องตระกูลของเราด้วยล่ะ”
‘เนี่ยลี่’กล่าวอย่างจริงจังกับ’เนี่ยหยู’
‘เนี่ยหยู’พยักหน้า
“ได้…ข้าจะปกป้องทุกคนเอง!!”
‘เนี่ยลี่’โบกมือให้กับพวกเด็ก ๆ ของตระกูลบันทึกสวรรค์เหล่านั้น แล้วเดินกลับบ้านไปพร้อมกับ’เนี่ยหยู’
เมื่อร่างของ’เนี่ยลี่’ลับสายตาไป ประเด็นต่าง ๆ ก็ระเบิดขึ้นในวงสนทนาของพวกเขา
“เจ้าคิดว่ายังไงเกี่ยวกับระดับของพี่เนี่ยลี่?”
“ไม่รู้สิ ขนาดเนี่ยหยูที่เป็นน้องสาวยังเป็นถึงระดับแบล็กโกลด์ ไม่แน่พี่เนี่ยลี่อาจจะก้าวไปถึงระดับตำนานแล้วก็ได้ใครจะรู้!!”
“ระดับตำนานงั้นรึ!!”
หลายคนถึงกับทำตาโต ในใจของทุกคนล้วนเคารพและนับถือ’เนี่ยลี่’ แต่ระดับตำนานยังคงเป็นสิ่งที่เหนือกว่าขอบเขตการจิตนาการของพวกเขา ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาอีกกี่ภพกี่ชาติพวกเขาถึงจะก้าวเข้าใกล้ขอบเขตนั้น
“ได้ยินว่าพี่เนี่ยลี่และพี่สะใภ้จื้ออวิ้นหมั้นหมายกันแล้ว เห็นว่าพี่สะใภ้น่ะสวยมาก สวยที่สุดในเมืองกลอรี่ก็ว่าได้!!”
“เจ้าเปี๊ยกพวกนี้!!! ฝึกต่อได้แล้ว !! เมื่อไหร่ที่พวกเจ้าไปถึงระดับแบล็กโกลด์เหมือนกับเนี่ยหยูได้นั่นแหละ ข้าถึงจะพอใจ!!!”
ใครบางคนดุขึ้น
พวกเขากลับเข้าประจำที่ของตัวเองอย่างรวดเร็ว และกลับเข้าสู่การฝึกอีกครั้ง
ห้องโถงหลักตระกูลบันทึกสวรรค์
หลังจากได้ข่าวว่า’เนี่ยลี่’กลับมา ‘เนี่ยไฮ้’ ‘เนี่ยเอิน’ และ’เนี่ยหมิง’พ่อของเขา ต่างก็พากันมารอพบ
“เนี่ยลี่ เจ้าจะออกเดินทางไปฝึกฝนงั้นรึ”
‘เนี่ยหมิง’ถาม’เนี่ยลี่’
“ใช่แล้วท่านพ่อ”
‘เนี่ยลี่’พยักหน้า
‘เนี่ยหมิง’มองไปยัง’เนี่ยลี่’
“ลูกข้า…เจ้าโตขึ้นแล้วจริง ๆ นกอย่างพวกเจ้าซักวันนึงก็ต้องบินออกจากรัง ข้าจะไปห้ามเจ้าได้อย่างไร….อยู่ข้างนอกเจ้าต้องดูแลตัวเองให้ดีนะลูก”
“ขอรับท่านพ่อ ข้าเข้าใจแล้ว”
‘เนี่ยลี่’รู้สึกแสบจมูกเหมือนจะร้องไห้ อย่างไรก็ตามเขาอดทนไว้แล้วส่งยิ้มออกไป
“ข้าไปแค่ไม่นาน ท่านพ่อไม่ต้องกังวลไป อีกอย่าง ตัวข้าเองก็ใกล้เข้าสู่ระดับตำนานแล้ว”
ระดับตำนานงั้นรึ? ‘เนี่ยไฮ้’และ’เนี่ยเอิน’ถึงกับอ้าปากค้างอย่างช่วยไม่ได้ ตัวพวกเขาเองก็พอจะเดาได้อยู่แล้วว่าเนี่ยลี่นั้นแข็งแกร่ง และมีความเป็นไปได้สูงที่จะก้าวเข้าสู่ระดับตำนาน แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อได้ยินจากปากของ’เนี่ยลี่’เอง พวกเขาก็ยังคงตกตะลึงอยู่ดี
ในที่สุดตระกูลบันทึกสวรรค์ก็กำลังจะมีผู้เยี่ยมยุทธระดับตำนานแล้วรึนี่?
แปลโดย…….อนันต์กาล
เรียบเรียงอย่างมึนมึน
เวลาพิมชื่อดินแดนใต้แล้วรู้สึกขัดหู เป็นชื่อที่ไร้คำสร้อยคำเอื้อนโดยสิ้นเชิง
มันมาจากภาษาจีน 冥 (หมิง) แปลว่า ลึก
ภาษาอังกฤษ Nether แปลว่า ใต้
ภาษาไทย แอร๊ คิดไม่ออก เอา..ดินแดนใต้…ไปละกัน
ไม่รู้ว่าตอนก่อนหน้าเขาแปลว่าอะไร จะยึดเอาตามตอนก่อนหน้านี้กะได้แจ้
ที่มา: