ตอนที่แล้วตอนต่อไป‘เอี้ยจื่ออวิ้น’ ‘เซี่ยวหนิงเอ๋อ’และและคนอื่นๆกำลังมองดูจะระยะไกล ก็ถึงกับตะลึงไปเล็กน้อย ตอนนี้พวกเขาคิดไม่ออกเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
‘ลู่เหยียนมัว’ ‘ต้วนเจี้ยน’และ’ลั่วหมิง’กำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด ก็ถึงกับหยุดชะงักไปชั่วขณะ ‘ลู่เหยียนมัว’ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่า’ลู่เหยียนชา’จะติดกับ’เนี่ยหลี่’ ในใจของเขากระวนกระวายขึ้นมาทันที
“ข้าจะฆ่าเจ้าซะ!”
‘ลู่เหยียนชา’ตะโกนออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว
ทั้งๆที่อยู่มาหลายพันปี เขาไม่เคยที่จะได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงเพียงนี้ซึ่งมันการบาดแผลที่เป็นผลมาจากการลอบโจมตีด้วยอาวุธลับของเด็กอย่าง’เนี่ยหลี่’ ในใจของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
ในเวลานั้น’เนี่ยหลี่’เผยรอยยิ้มออกมาและยิงลูกระเบิดมังกรสังหารออกไปอีก 6 ลูกจากมือขวาของเขาไปยัง’ลู่เหยียนชา’
เมื่อเห็นท่าทีของ’เนี่ยหลี่’ คนที่อยู่รอบๆก็รู้สึกขนหัวลุกและถอยออกมาทันทีที่ได้เห็น พวกเขาคิดว่า’เนี่ยหลี่’นั้นไม่ได้กั๊กของเหมือนคนขี้เหนียวและยังปล่อยของแรงออกมามากมายขนาดนี้
เทพทรูฯเสกของได้เสมอ…มีตังเป็นพันล้าน
เมื่อ’ลู่เหยียนมัว’ได้เห็นสิ่งนี้ เขาหวังที่จะเข้าไปช่วยเหลือ’ลู่เหยียนชา’ แต่ก็ต้องถูกขัดขวางโดย’ต้วนเจี้ยน’และ’ลั่วหมิง’
“คู่ต่อสู้ของเจ้าคือข้า!”
‘ต้วนเจี้ยน’พูดออกมาอย่างเยือกเย็น
ก่อนที่’ลู่เหยียนมัว’จะโต้กลับ แรงระเบิดอันน่าสะพรึงกลัวก็เกิดขึ้นด้านหลังของเขา เสียงระเบิดเกิดขึ้นดังมาก มันเกือบจะทำให้แก้วหูของทุกคนแทบฉีกเลยทีเดียว
ในขณะที่’ลู่เหยียนชา’เพิ่งจะลุกขึ้นมา ระเบิดมังกรสังหารก็มาล้อมรอบตัวเขาเอาไว้เสียแล้ว สายตาของเขาพลันเกิดความกลัวขึ้นมา
“มันก็แค่ของเศษสวะเท่านั้นไม่ใช่รึไง?แต่ทำไมมันถึงได้มีพลังอันน่ากลัวถึงขนาดนั้น”
เพราะเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่ ทำให้เขาไม่สามารถหลบหนีออกมาได้เลย
ตูม!…ตูม!…ตูม!
‘ลู่เหยียนชา’ที่ถูกล้อมรอบเอาไว้ด้วยระเบิดมังกรสังหารนั้นก็กระเด็นปลิวไปไกล ร่างของเขาก็กระเด็นตกลงไปไกลอีกหลายร้อยเมตร หลังจากที่โดนระเบิดมังกรสังหารเขาไปเต็มๆขนาดนั้น เขาคงไม่ทางที่จะรอดได้อย่างแน่นอนแต่ถึงจะรอดก็คงได้อีกไม่นานนัก
“พี่ใหญ่!”
‘ลู่เหยียนมัว’ได้คำรามออกมาอย่างบ้าคลั่งขณะที่มีหนามแหลมคมโผล่ขึ้นมาจากตัวของเขา จนกระทั้งเขากลายเป็น มนษย์จระเข้ยักษ์ จากนั้นหนามอันแหลมคมของเขาก็ทิ่มแทง’ต้วนเจี้ยน’และ’ลั่วหมิง’ให้ออกไประหว่างที่เขาพุ่งเข้าไปหา’เนี่ยหลี่’ด้วยความโกรธ
จริงๆแล้ว ‘ลู่เหยียนมัว’ นั้นคิดว่า ‘ลู่เหยียนชา’นั้นมีกำลังมากพอที่จะจัดการฆ่า’เนี่ยหลี่’และ’ยู่หยาน’ได้อย่างไม่ยากเย็นเท่าไหร่นัก
แต่เขาไม่อาจคาดคิดมาก่อนเลยว่า’เนี่ยหลี่’นั้นจะเอาลูกระเบิดเหล็กสีดำอันทรงพลังขนาดนี้ออกมาสู้โดยที่เขาไม่รู้ว่ามันหามาจากที่ไหนและยังสามารถล้ม’ลู่เหยียนชา’ได้อีกด้วยพวกเขาอยู่ด้วยกันมาหลายต่อหลายพันปีจนแยกจากกันไม่ได้ ความสัมพันธ์ของพวกเขาเป็นยิ่วกว่าพี่น้องธรรมดาทั่วไป
เมื่อเขาสัมผัสได้ว่าพลังของ’ลู่เหยียนชา’ได้จางหายไปและกำลังจะตาย‘ลู่เหยียนมัว’ก็เกิดอาการบ้าคลั่งขึ้นมาทันทีและกระโจนเข้าใส่’เนี่ยหลี่’หมายที่จะสังหาร’เนี่ยหลี่’เพื่อแก้แค้นให้ลู่เหยียนชาพี่ชายของเขา
‘เนี่ยหลี่’กระโดดหลบไปด้านหลังและปล่อยลำแสงหยินหยางออกมาจากปากของเขา
ตูม!…ตูม!…ตูม!
ลูกบอลหยินหยางระเบิดขึ้นในอากาศ แต่ทว่า ‘ลู่เหยียนมัว’ก็หลบมันได้ทั้งหมด เขาคำรามไปทางท้องฟ้าและพ่นเอาพิษออกมามากมายไปที่’เนี่ยหลี่’
พิษเหล่านี้เปรียบเสมือนตาข่ายเพื่อกันไม่’เนี่ยหลี่’มีทางหนีออกไปได้
ร่างของ’เนี่ยหลี่’ก็หดเล็กลงอย่างรวดเร็ว เขาใช้เวลาในการยกเลิกการรวมร่างกับเขี้ยวอสูรแพนด้าได้อย่างรวดเร็วน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก แล้วเปลี่ยนมาเป็นรวมร่างเข้ากับอสูรเงาพรายและหายตัวไปในทันที
บ็อบ!…บ็อบ!…บ็อบ!
เมื่อพิษได้ตกลงไปบนพื้นแล้วก็เกิดเสียงบางอย่างขึ้นและมีควันสีขาวลอยออกมา
มันเป็นไปได้อย่างไร ที่พื้นนั้นว่างเปล่าแล้วร่างของ’เนี่ยหลี่’ก็หายไปที่แห่งใดก็ไม่มองเห็นได้เลย
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
‘ลู่เหยียนมัว’ถึงกับขมวดคิ้ว เพราะการโจมตีของเขาก่อนหน้านี้คลุมตัว’เนี่ยหลี่’เอาไว้อย่างไม่ต้องสงสัยเลยสักนิดและมันก็น่าจะปิดทางของ’เนี่ยหลี่’ไปแล้วเสียด้วยซ้ำ แล้วเขาหายไปตัวทันทีได้ยังไงกัน?
‘ยู่หยาน’พ่นลมหายใจออกมาและทันใดนั้นก็มีอุกกาบาตเพลิงตกลงมาที่’ลู่เหยียน’มัว สาวกแร็คนี่หว่า
‘ต้วนเจี้ยน’เองก็พุ่งตามหลังมาและชูดาบเพลิงทมิฬของเขาออกไปเพื่อเข้าไปสู้กับ’ลู่เหยียน’มัวอีกครั้ง
‘เนี่ยหลี่’นั้นหลบออกมาจากระยะของพิษที่โจมตีมาก่อนที่เขาจะหายตัวไปนั้น
เขายังแอบกำหนดลมหายใจให้ออกมาอย่างช้าๆ โชคดีที่เขามีปฏิกิริยาที่เร็วพอในสถานะการณ์อันวิกฤตและหลบการโจมจีของ’ลู่เหยียนมัว’ออกมาได้
หากเป็นคนที่ไม่มีประสบการณ์มากพออยู่ในเหตุการณ์นี้แล้วหล่ะก็คนๆนั้นคงจะแทบจะไม่ได้ขยับตัวเลยแม้แต่น้อยเพราะทำอะไรไม่ถูกเป็นแน่
ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้าสองปีศาจเจ้าเล่ห์นี้ก็เป็นที่น่าตกใจอยู่แล้ว แต่ถว่าหากไม่เป็นเพราะเขาหลอก’ลู่เหยียนชา’ให้มาติดกับระเบิดมังกรสังหาร การที่จะฆ่าเขาโดยการต่อสู้ที่ยุติธรรมกัน’ลูเหยียนชา’นั้นไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเลยแม้แต่น้อย
ขณะที่’เนี่ยหลี่’ปลดการหายตัวออกมา ก็ได้ปาระเบิดมังกรสังหารไปอีกสองลูกออกไป
“ต้วนเจี้ยน หลบไป!”
‘เนี่ยหลี่’ตะโกนออกมา
เมื่อได้ยินคำพูดของ’เนี่ยหลี่’ ‘ต้วนเจี้ยน’ก็หลบออกไปทางด้านข้างทันที
ตูม!…ตูม!
ระเบิดมังกรสังหารทั้งสองลูกได่ระเบิดใกล้กับตัว’ลู่เหยียนมัว’ ระเบิดทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
แม้ว่า’ลู่เหยียนมัว’จะหนีออกมาได้ทันเวลาแต่ก็ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยจากแรงระเบิดที่กระจายตัวออกมาเป็นแรงสั่นสะเทือน
จากนั้นเขาก็พุ่งเข้าไปหา’เนี่ยหลี่’อีกครั้งทันที“ดูซิว่าเจ้าจะแน่สักแค่ไหนกันเชียว ตายซะเถอะ!”
ทันใดนั้นหนามอันแหลมคมนับไม่ถ้วนโผล่มาจากแขนขวาของ’ลู่เหยียนมัว’ขณะที่เขาพุ่งเข้าไปหา’เนี่ยหลี่’ ดูเหมือนลูกบอลเหล็กเล็กๆอันเป็นปริศนานี้
‘เนี่ยหลี่’ได้ใช้อักขระอะไรบางอย่างในการสร้างเจ้าอาวุธลับชิ้นนี้ออกมา การที่จะสร้างอาวุธลับที่คุณภาพดีได้ขนาดนี้เป็นเรื่องที่ยากมากเลยทีเดียว แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ได้เกินไปกว่าความสามารถของ’เนี่ยหลี่’เลย
ทันทีที่’ลู่เหยียนมัว’พุ่งเข้ามา ในมือของ’เนี่ยหลี่’ก็มีลูกบอลเหล็กประมาณ 15 – 16 ลูกอยู่ในมือของเขาและได้ปาไปที่’ลู่เหยียนมัว’
ได้เห็นดังนั้น ‘ลู่เหยียนมัว’ก็สั่นสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ เขาไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่า’เนี่ยหลี่’จะมีระเบิดมังกรสังหารเหลืออยู่มากถึงเพียงนี้ เขารีบกระโดดออกมาด้านข้างเพื่อหลบระเบิดเหล่านั้น
เมื่อได้เห็นท่าทีของเขา ลูกระเบิดอีกชุดหนึ่งก็ปรากฎอยู่ในมือขวาของ’เนี่ยหลี่’และเขาก็ปาออกไปอย่างบ้าคลั่ง
ระเบิดชุดแล้วชุดเล่าที่ปาออกมา ดูเหมือนจำนวนของระเบิดมังกรสังหารนั้นมีมหาศาลจริงๆ
ระเบิดพวกนั้นกำลังร่วงลงไปที่ลู่เหยียนมัว“นี่มันอะไรกัน? เจ้าเด็กนั้นมันมีไอ้ของพวกนั้นมากขนาดนี้ได้ยังไงกัน?”
‘ลู่เหยียนมัว’ถึงกับหน้าซีดขณะที่หลบลูกระเบิดเหล็กเหล่านี้
ลูกระเบิดบางลูกที่ตกลงไปบนพื้น แต่ก็ไม่ได้ระเบิดออกมา
เมื่อได้เห็นสิ่งนั้น ‘ลู่เหยียนมัว’เข้าใจได้ในทันทีเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น
นั่นก็คือ’เนี่ยหลี่’พยายามที่จะหลอกเขา เพราะมันเป็นไปไม่ได้ว่า’เนี่ยหลี่’จะมีระเบิดมังกรสังหารมากถึงขนาดนั้น ในจำนวนพวกนั้น มันต้องมีของปลอมอยู่มากอย่างแน่นอน
‘ลู่เหยียนมัว’ก็ฟาดฝ่ามือออกไปกลางอากาศแล้วหนึ่งในระเบิดมังกรสังหารก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ‘ลู่เหยียนมัว’ก็หัวเราะออกมา
“มันเป็นเช่นนี้เองสินะ!”
แล้วเขาก็พุ่งเข้าไปหา’เนี่ยหลี่’อีกครั้ง
ฟุ้บ!…ฟุ้บ!..ฟุ้บ!
‘เนี่ยหลี่’ก็ยังคงปาลูกระเบิดออกไปแม้ว่า’ลู่เหยียนมัว’ตั้งใจที่จะหลบลูกระเบิดอบู่บ้าง แต่ก็มีลูกระเบิดบางลูกโดนตัวของเขาอยู่ดี
ตูม!
เมื่อ’ลู่เหยียนมัว’ลดการป้องกันตัวลง ระเบิดมังกรสังหารก็ได้ระเบิดที่ตัวของเขาและพลังอันน่าสะพรึงกลัวนี้ก็ได้ทำลายเกราะป้องกันตัวของเขา แล้วขาขวาของเขาก็หายไปในพริบตา
‘ลู่เหยียนมัว’กรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัวและโหยหวน
ในที่สุดก็โจมตีโดนเป้าหมายได้ครั้งหนึ่ง ‘เนี่ยหลี่’ขมวดคิ้วพลันนึกคิดว่า เขาได้สร้างระเบิดมังกรสังหารเอาไว้หลายลูก
แต่ด้วยจำนวนของผลึกวิญญาณมังกรนั้นมีจำนวนจำกัดดังนั้นเขาจึงได้เอาเหล็กมาหลอมเอาไว้เป็นลูกเหล็กธรรมดาที่มีลักษณะเหมือนกับระเบิดสังหารเอาไว้ด้วยเช่นกัน
‘เนี่ยหลี่’ได้คาดการณ์เอาไว้อยู่แล้ว หากคู่ต่อสู้ของเขานั้นระมัดระวังระเบิดมังกรสังหารนี้มากขึ้นจึงจำเป็นต้องมีระเบิดปลอมพวกนี้เพื่อช่วยในการสร้างโอกาสการโจมตีขึ้นมา แต่เขาก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลย’ลู่เหยียนมัว’จะมาติดกับได่ง่ายดายเช่นนี้
หลังจากที่’ลู่เหยียนมัว’โดนระเบิดเข้าไปเต็มๆ ‘เนี่ยหลี่’ก็ดึงเอาระเบิดมังกรสังหารลูกจริงออกมาหลายลูกแล้วปาไปที่’ลู่เหยียนมัว’อย่างบ้าคลั่ง
‘ลู่เหยียนมัว’ที่ยังคงเจ็บปวดจากบาดแผลที่ได้รับจากระเบิดมังกรสังหารและไม่อาจจะที่จะขยับตัวได้ เมื่อเขาได้แต่มองระเบิดหลายลูกลอยมาทางเขา
ตูม!…ตูม!…ตูม!
เสียงกรีดร้องของเขาดังออกมาพร้อมเสียงระเบิดและมันเป็นสิ่งที่เกิดกับลู่เหยียนชาด้วยเช่นกัน เขาปลิวกระเด็นไปไกล
เมื่อพลังของ’ลู่เหยียนมัว’ได้หายไป ‘เนี่ยหลี่’ก็ถอนหายใจออกมา ในที่สุดเขาก็จัดการกับตัวน่ารำคาญของสองตัวนี้ได้เสียที
‘เนี่ยหลี่’ก็เงยหน้าขึ้นมา เขาคิดอยู่แล้วว่า ‘ยู่หยาน’ ‘เอี้ยจื่ออวิ้น’และคนอื่นๆกำลังมองเขาด้วยด้วยความตกตะลึง ‘เนี่ยหลี่’จึงเกาหัวแล้วถามออกมาด้วยความสงสัย
“มีอะไรงั้นรึ?”
พวกเขาไม่คิดไม่ออกเลยว่าเนี่ยหลี่มีเจ้าสิ่งที่เรียกว่าระเบิดมังกรสังหารอยู่ในมือได้ยังไง พลังของมันช่างน่าเกรมขามยิ่งนัก มันสามารถสังหาร ปีศาจระดับตำนานขั้นสูงสุดได้ถึงสองตน!
เดิมทีแล้วพวกเขาก็ไม่คิดเลยว่าจะได้เปรียบในการต่อสู้ครั้งนี้ได้เลย ใครจะคาดคิดกันเล่าว่าเนี่ยหลี่จะระเบิดพวกมันให้เป็นจุล จนทำให้ปีศาจสองตนนั้นลอยกระเด็นไปไกลในอากาศได้?
แม้ว่าจะผ่านไปเนินนานแล้วพวกเขาก็ยังไม่หายช็อคกันเลยสักคน
“เนี่ยหลี่ ไอ้ลูกเหล็กพวกนั้นมันคืออะไรกัน? เจ้าพอจะแบ่งให้ข้ามาสักกองนึงได้มั้ย?”
‘ลู่เพี่ยว’ยิ้มออกมาพลางถูกมือเขาไปมา
ใจเข้าล่องลอยไปไกลเมื่อได้รู้เห็นพลังอันน่าสะพรึงกลัวของระเบิดมังกรสังหาร หากเขามีมันไว้ในครอบครองแล้วหล่ะก็ เขาก็จะสามารถทำให้คู่ต่อสู้เข้าต้องเจอกับความเจ็บปวดอันทรมานนี้ได้แน่ แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นยอดฝีมือระดับตำนานก็ตามที!
“กองหนึ่ง…….”
‘เนี่ยหลี่’เผยรอยยิ้มเจื่อนๆออกมา เขาต้องเสียผลึกวิญญาณมังกรไปตั้งเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ที่เขาอุตสาห์เก็บเอาไว้และยังทำระเบิดออกมาได้ประมาณ 60 กว่าลูกเท่านั้น เขาจะมีเยอะขนาดนั้นได้ยังไงกัน? ถ้าเขามีเยอะขนาดนั้นเขาคงไม่จำเป็นต้องใช้ระเบิดปลอมพวกนั้นหรอก
“ถ้าเจ้ามีไม่มากขนาดนั้น งั้นข้าขอสักสิบหรือยี่สิบลูกก็ได้ แล้วจะจะใช้งานมันอย่างคุ้มค่าแน่นอน”
‘ลู่เพี่ยว’หัวเราะออกมา
“ของพวกนี้ถึงจะอยู่ในมือเจ้ามันก็ไม่ประโยชน์อยู่ดี ระเบิดจากภายในนั้นมันจะไม่ระเบิดออกมาหากไม่มีพลังแห่งสัจธรรมของความมืดและแสงสว่างในการจุดระเบิด”
‘เนี่ยหลี่’พูดแล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย
เมื่อได้ยินคำพูดของ’เนี่ยหลี่’ ‘ลู่เพี่ยว’ก็รู้สึกผิดหวังอย่างรุนแรง จ๋อยทันที พร้อมส่ายมือออกมา
“ไม่เป็นไร”
เหมือนความฝันของเขาที่จะได้ระเบิดยอดฝีมือระดับตำนานให้ตายก็หายวับไปในพริบตา
“เนี่ยหลี่เจ้าพอจะรู้มั้ยว่าจริงๆแล้วเจ้าปีศาจพวกนั้นมันเป็นอะไรกันแน่?”
‘เอี้ยจื่ออวิ้น’ถามและมองไปที่’เนี่ยหลี่’
“ปีศาจสองตนนี้มันต้องการตัวพี่ยู่หยานมานานแล้ว!”
‘เนี่ยหลี่’หันไปมอง’ยู่หยาน’และพูดต่อว่า
“พวกมันเป็นศัตรูของนางน่ะ”
เมื่อเป็นเรื่องเกี่ยวกับเทพวิญญาณ ‘เนี่ยหลี่’เองก็ไม่เข้าใจในเรื่องนี้สักเท่าไหร่
“มันเป็นเช่นนั้นเองหรอกรึ?”
ทุกคนเข้าใจทันทีเลยว่ามันเกิดมาจากอะไรกันแน่
ปีศาจสองตนนี้มันตาม’ยู่หยาน’มานั่นเอง
“ข้าต้องขอโทษทุกคนด้วย ที่ทำให้ทุกคนต้องตกอยู่ในอันตราย”
‘ยู่หยาน’กล่าวคำขอโทษออกมา
‘ตู่ซือ’จึงได้พูดออกมาว่า
“ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่ยู่หยานท่านถ่อมตัวไปแล้ว เมื่อพวกเราเป็นสหายกัน การช่วยเหลือซึ่งกันและกันมันเป็นเรื่องที่พวกเราควรทำอยู่แล้ว”
‘เนี่ยหลี่’ใช้เวลาสั้นๆในการค้นหาจากซากปีศาจพวกนั้นและพบของสามชิ้น ของเหล่านี้มันอยู่ที่หลังของปีศาจทั้งสองตน ชิ้นแรกก็คือไข่มุกแห่งพิษที่มีสีเขียว มันเต็มไปด้วยพิษที่กลัวอยู่ภายในนั้น
ทันใดนั้น’เนี่ยหลี่’ก็นึกอะไรบางอย่างได้ในใจของเขา
“นี่มันของดีนี่น่า”
เขารีบเก็บมันไปทันที ชิ้นที่สองก็คือ ดาบยาวจันทราสีเงิน เป็นของระดับตำนาน ‘เนี่ยหลี่’ได้มอบมันให้กับ’ตู่ซือ’ ส่วนชิ้นที่สามก็คือเกล็ดของมังกรทมิฬหนึ่งชิ้น แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่ามันใช้ทำอะไร เขาจึงมอบให้กับ’ต้วนเจี้ยน’
หลังจากที่ได้แบ่งของเหล่านี้แล้ว ‘เนี่ยหลี่’ก็ได้บอกกับทุกคนว่า
“พวกเรารีบไปที่โลกนรกานต์กันเถอะ!”
กลุ่มของพวกเขาก็ได้มุ่งตรงไปยังทางเข้าสู่โลกนรกานต์
ขณะที่’เนี่ยหลี่’และกลุ่มของเขาได้ก้าวเข้าสู่โลกนรกานต์ ที่แดนดินน้ำแข็งแห่งสวรรค์ทางทิศเหนือที่อยู่ไกลจากหุบเขาบรรพกาล
มีร่างที่ผอมและสูงถูกผนึกอยู่ในน้ำแข็งที่หนามาก ชายคนนี้หน้าตาดี ไม่อาจจะทราบได้แน่ชัดว่าเป็นใครกันแน่ ในขณะนั้นเขาก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา เขาก็รู้สึกอึดอัดและหัวใจเต้นแรงไม่มีหยุดมื่อสัมผัสอะไรได้บางอย่างจากนั้นเขาก็ลืมหาขึ้นมาทันที
“ข้าไม่เคยคิดเลยว่านางเพศยายู่หยานนั้นจะหนีออกจากบึงทมิฬไปได้ ส่วนเจ้าสองตัวไม่เอาไหนนั้นก็ไม่ได้จัดการนางให้เรียบร้อย ยิ่งปล่อยมันนางหนีไปได้อีก แถมพวกมันยังถูกฆ่าได้ง่ายเช่นนี้ ไม่เอาไหนทั้งนั้น!”
เสียงของเขาได้เล็ดลอดผ่านน้ำแข็งออกมา มันเป็นเหมือนกับเสียงที่มาจากในนรกจริงๆเสียด้วยซ้ำ
จบตอนจ้า แปลโดย
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
ที่มา: