I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Tales of Demons & Gods (妖神记) ตอนที่ 233 หลุมศพโบราณ

| Tales of Demons & Gods (妖神记) | 21593 | 2529 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

‘เซี่ยวหยู่’หยิบผ้าคลุมโปร่งแสงออกมาจากแหวนต่างมิติของเขา ผ้าคลุมนี้ยาวประมาณ 2 เมตร และยังปักลวดลายอาคมลงไปด้วย

“นี่มันรูปแบบอาคมเงาลวงตา!”

‘เนี่ยหลี่’พูดขึ้นขณะจ้องมองไปยังลวดลายอาคมด้วยนัยน์ตาที่เบิกกว้าง

‘เซี่ยวหยู่’มองไปที่’เนี่ยหลี่’ด้วยความประหลาดใจ เขาไม่เคยคิดเลยว่า’เนี่ยหลี่’จะรู้จักรูปแบบอาคมนี้ ความรู้ของ’เนี่ยหลี่’ช่างน่าอัศจรรย์

“เราจะคลุมร่างกายของพวกเราด้วยผ้าคลุมนี้และเปิดใช้งานรูปแบบอาคมมันจะช่วยอำพลางร่องรอยของเรา”

“ตกลง”

‘เนี่ยหลี่’พยักหน้า

อุปกรณ์ของเซี่ยวหยู่คงช่วยให้เราเขาไปในหลุมศพนั่นได้โดยไม่ถูกเจ้าโครงกระดูกยักษ์นั่นขัดขวางแน่นอน ผลของรูปแบบอาคมเงาลวงตานั้นสุดยอดมาก

จิตวิญญาณอสูรเงาพรายของ’เนี่ยหลี่’นั้นนับว่าเป็นจิตวิญญาณอสูรที่มีความสามารถในการอำพรางตัวซึ่งหายากมากๆ เขาสามารถใช้มันเพื่อเข้าไปในหลุมศพได้

อย่างไรก็ตามเขายังไม่แน่ใจว่า’เซี่ยวหยู่’เป็นมิตรหรือศัตรู ‘เนี่ยหลี่’เลยไม่อยากแสดงพลังของจิตวิญญาณอสูรเงาพรายต่อหน้าเขา

“งั้นเราอย่ารอช้าเลย รีบเข้าไปกันดีกว่า”

‘เซี่ยวหยู่’พูด ด้วยการโบกมือขวาเบาๆผ้าคลุมก็ลอยมาคลุมตัวพวกเขาทั้งสองและเปิดใช้งานรูปแบบอาคมทันทีร่างของพวกพลันหายวับไปทันที

เหล่าผู้เยี่ยมยุทธระดับเซียนยังคงต่อสู้อยู่กับโครงกระดูกนั่น โครงกระดูกนั่นแข็งแกร่งมากจริงๆ ทำให้แน่ใจได้เลยว่าจะไม่มีใครเข้าไปใกล้หลุมศพนั่นได้แน่ และในขณะที่พวกนั้นต่อสู้กันอยู่ ‘เนี่ยหลี่’และ’เซี่ยวหยู่’ก็ค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ปากทางเข้าหลุมศพ

‘เนี่ยหลี่’เดินตามหลัง’เซี่ยวหยู่’ขณะที่กำลังเข้าใกล้ไปทุกที มีกลิ่นโชยมาตามอากาศ ‘เนี่ยหลี่’ลองดมดู พลันปรากฏสิ่งประหลาดใจขึ้นทันที ถ้าพูดถึงผู้ชายที่มีกลิ่นตัวหอมขนาดนี้หน่ะนะ ใช่แน่ๆ ‘เซี่ยวหยู่’ต้องเป็นพี่สาวแน่ๆ ‘เนี่ยหลี่’ลองวางมือทั้งสองข้างไปที่เอวของ’เซี่ยวหยู่’ขณะที่เดินอยู่

“นั่นเจ้าวางมือลงไปตรงไหนหน่ะ?”

‘เซี่ยวหยู่’ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนโมโห

“ก็ผ้าคลุมผืนนี้มันเล็กเกินไปหนิ เลยคลุมตัวเราสองคนไม่ค่อยจะมิด ข้าเลยต้องขยับเข้าไปใกล้ๆ   ข้าวางมือตรงไหนแล้วมันยังไงหล่ะ? เรามันก็ชายทั้งแท่งด้วยกันทั้งคู่”

‘เนี่ยหลี่’พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ‘เซี่ยวหยู่’นี่น่ารำคาญจริงๆ

“เอามือของเจ้าออกไป!”

‘เซี่ยวหยู่’ตะคอกด้วยเสียงต่ำ ซึ่งรับรู้ถึงความโกรธได้จากน้ำเสียง

“ชิ!”

‘เนี่ยหลี่’เบะปาก ‘เซี่ยวหยู่’คงคิดว่ามันเกินไปสำหรับเขา

มันก็แค่การสำหรับร่างกายนิดหนน่อยแต่ว่าเขากลับแสดงปฏิกิริยาเหมือนกับแมวที่ถูกสัมผัสหาง  ‘เนี่ยหลี่’ถึงกับหงอยแล้วดึงมือกลับไป

พวกเขาทั้งสองค่อยๆเข้าใกล้ปากทางเข้า ที่ถูกปิดด้วยประตูหินขนาดใหญ่ ประตูหินถูกสลักเต็มไปด้วยรูปแบบอาคมลึกลับมากมาย มีเพียงรูอยู่ 2 รูที่ดูเหมือนจะเป็นรูกุญแจ

“เราจะเปิดประตูอย่างไรเมื่อไม่มีกุญแจ?”

‘เนี่ยหลี่’ถามขึ้นขณะที่กำลังขมวดคิ้ว

“แน่นอนว่าข้ามีวิธีที่จะลองเปิดดู”

‘เซี่ยวหยู่’พูดขณะที่กำลังตรวจสอบรูปแบบอาคมบนประตู และครุ่นคิดถึงวิธีที่จะทำลายรูปแบบอาคม

สำหรับรูปแบบอาคมนี้ ‘เนี่ยหลี่’ทำลายได้สบายๆอยู่แล้วเพียงแค่ให้เวลาเขาศึกษาสักหน่อย แต่ดูจากการกระทำของ’เซี่ยหยู่’ที่ค่อนข้างมั่นใจมาก ‘เนี่ยหลี่’เลยปล่อยให้เขาจัดการไป ‘เนี่ยหลี่’รู้สึกเบื่อๆเลยมองขึ้นไปดูการต่อสู้บนท้องฟ้า

การต่อสู้ของเหล่าผู้เยี่ยมยุทธระดับเซียนรุนแรงมาก

ท้องฟ้ามืดครึ้มไร้แสงลอดผ่าน ขณะที่ลำแสงของพลังสัจธรรมปะทะกันกลางอากาศ เกิดอย่างน่ากลัว ฟังดูเหมือนกับพวกเขากำลังฉีกผืนฟ้าออกจากกัน ‘เนี่ยหลี่’ได้รู้สึกบางอย่าง

เขาคิดถึงพลังสัจธรรมแห่งแสงและความมืดภายในกายเขา เมื่อไหร่กันนะที่เขาจะสามารถใช้พลังระดับเซียนได้แบบนั้น?

แม้ว่าตอนนี้’เนี่ยหลี่’จะเข้าถึงพลังสัจธรรมได้ถึงสองอย่างและการบ่มเพาะพลังของเขาก็มาถึงระดับแบล็คโกลด์ขั้น
3 ดาวแล้ว แต่ความแข็งแกร่งจริงๆของเขาก็ยังไม่ถึงระดับเซียน   พลังสัจธรรมที่เขารวบรวมมาได้นั้นค่อนข้างจำกัดมาก

“เจ้ายังไม่เสร็จอีกเรอะ!!?”

‘เนี่ยหลี่’หน้านิ่วขณะที่ถาม’เซี่ยวหยู่’

“ก็ยังหน่ะสิ เจ้าคิดว่ามันเปิดง่ายนักรึไง? ประตูนี่มีรูปแบบอาคมมากกว่าสามร้อยรูปแบบแล้วทั้งหมดนั่นยังเป็นอาคมต้องห้ามที่ไม่ธรรมดาทั้งนั้นเลยนะ แถมข้าจะต้องแก้ไขมันทีละอันอีก เจ้าคิดว่ามันเป็นอะไรที่ง่ายรึไงกัน?”

‘เซี่ยวหยู่’บอกกลับไป

‘เนี่ยหลี่’ยักไหล่แล้วพูด

“งั้นก็ตามนั้น ทำต่อไป”

‘เซี่ยวหยู่’เอี้ยวตัวขึ้นศึกษารูปแบบอาคมบนประตู เผยให้เห็นเรือนร่างด้านหลังชัดเจน ‘เนี่ยหลี่’เผลอมองอย่างไม่ตั้งใจ
ก้นของ’เซี่ยวหยู่’ช่างเรียวได้รูปจริงๆ สัดส่วนโค้งเว้าสมส่วนขนาดนี้เป็นใครก็ต้องตะลึงตาค้างไปตามๆกัน

‘เนี่ยหลี่’หยุดความคิดตัวเองทันที นี่เขาคิดกำลังคิดอะไรอยู่? ‘เซี่ยวหยู่’เป็นผู้ชายนะ!

แต่ว่านั่นไม่ใช่ความผิดของ’เนี่ยหลี่’เลย ที่’เซี่ยวหยู่’มีหน้าตาที่แม้แต่ผู้หญิงยังต้องอาย ไหนจะรูปร่าง ผิวภัณฑ์อีก ล่อตาล่อใจชายซะอย่างนี้

เวลาผ่านพ้นไปครู่หนึ่ง ‘เซี่ยวหยู่’ขมวดคิ้วขึ้น เขาดูเหมือนกำลังคิดหนัก

“เฮ้ย! เร็วหน่อยสิ ถ้ายังเป็นอย่างนี้เราคงถูกเจ้าโครงกระดูกนั่นจับได้แน่!”

‘เนี่ยหลี่’เร่งเร้า

‘เซี่ยวหยู่’หน้านิ่วแล้วพูดด้วยน้ำเสี่ยงไม่พอใจ

“เจ้าอย่างเร่งข้านักสิ เจ้ากำลังรบกวนข้านะ ข้าทำลายรูปแบบอาคมไปได้50อันแล้วนะ!”

“ตอนนี้เจ้าพึ่งจัดการไปได้แค่ 50 อันเนี่ยนะ!”

‘เนี่ยหลี่’อ้าปากค้าง

“ทั้งหมดนี้มีมากกว่า 300 เจ้าคิดว่าจะใช้เวลาเท่าไหร่กัน?”

“เจ้าก็อย่ามารบกวนข้าสิ…งั้นทำไมเจ้าไม่มาทำเองหล่ะ?”

‘เสี่ยวหยู่’คิ้วขมวดใส่

“ขยับออกไปเลย”

‘เนี่ยหลี่’ผลัก’เซี่ยวหยู่’ออก

พระเอกจะโชว์เทพ…ตัวประกอบหลบ!

เนื่องจากพื้นที่ใต้ผ้าคลุมนั้นแคบมาก’เนี่ยหลี่’เลยเผลอจับไปโดนหน้าอก’เซี่ยวหยู่’เข้า และจิตใต้สำนึกของงเขาสั่งให้เขาบีบ!!! หืมมม!!! ช่างเรียบเนียนและไร้ความรู้สึกใดๆ เจ้านี่คงเป็นผู้ชายจริงๆ

“เจ้าทำอะไรหน่ะ?”

‘เซี่ยวหยู่’กระโดดเหยงใบหน้าแดงก่ำลามไปถึงคอ เขาเกือบจะหลุดออกไปนอกผ้าคลุม

“ระวังหน่อยสิ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเราถูกจับได้ หรือข้าผลักเจ้าออกไปนอกผ้าคลุม? นี่เจ้าเป็นผู้ชายจริงป่ะเนี่ย?”

‘เนี่ยหลี่’พูดอย่างขุ่นเคือง

“เจ้า…!”

‘เซี่ยวหยู่’ถึงกับของขึ้น สูดหายใจเข้าไปเฮือกใหญ่ เขาพ่นลมหายใจออกมาแล้วขยับไปอยู่หลัง’เนี่ยหลี่’

“เอ่ออ ก้นเจ้ามันเบียดข้าข้าอยู่หน่ะ ขยับหน่อยได้มั้ย?”

‘เนี่ยหลี่’รู้สึกได้ว่าด้านหลังของ’เซี่ยวหยู่’กำลังสัมผัสตัวเขาอยู่ รู้สึกได้ถึงความนุ่มสบาย เขาเตือนสติตัวเองอีกครั้ง ‘เซี่ยวหยู่’เป็นผู้ชายนะเฟ้ย! ‘เนี่ยหลี่’ถึงกับขนลุกชูชัน

“เจ้าคนหน้าหม้อหูดำ ข้าไม่เคยถูกสัมผัสร่างกายเช่นนี้มาก่อนนะ”

เป็นสำนวนจีนที่ความหมายใกล้เคียงกับประโยคนี้มากผมเลยขออนุญาตแก้ให้ นายมะพร้าว

‘เซี่ยวหยู่’มอง’เนี่ยหลี่’อย่างโกรธเคือง

“ก็พื้นที่มันแคบอ่ะ รึเข้าจะบอกให้ข้าอยู่ห่างจากเจ้าอย่างน้อย 3 เมตรตลอดเวลารึไง?”

‘เนี่ยหลี่’มองอย่างโกรธเคืองกลับไป   ชายหนุ่ม 2 คนเบียดเสียดกันใต้ผืนผ้าเล็กๆจะให้ทำยังไงได้!

‘เซี่ยวหยู่’รู้สึกรันทด ทำไมเขาต้องทำตามความคิดบ้าๆนี่จนทำให้ตัวเองต้องมาเจอกับสถานการณ์แบบนี้?

“เจ้านี่มัน!…”

พอ’เซี่ยวหยู่’กำลังจะเถียงกลับก็เห็น’เนี่ยหลี่’ เริ่มแก้ไขรูปแบบอาคมอย่างขะมักเขม้น เขาหันหน้าหนี ด้วยหน้าตาที่บูดบึ้งแล้วคิดในใจ

“ก็ได้…ข้าจะคอยดูว่าเจ้าจะใช้เวลาแก้ไขรูปแบบอาคมพวกนี้สักเท่าไหร่”

แม้’เซี่ยวหยู่’จะรู้ว่าว่า’เนี่ยหลี่’มีความใจลึกล้ำเกี่ยวกับรูปแบบอาคม เขาก็คิดว่าอย่างมาก’เนี่ยหลี่’ก็คงจะพอๆกับตัวเขา

“หึ่มม..เจ้าบอกว่าข้าช้านักใช่มะ งั้นเจ้าก็ลองดูความซับซ้อนของรูปแบบอาคมเหล่านี้เองละกัน”

ขณะที่’เซี่ยวหยู่’คิดถึงคำเหล่าไม่ทันขาดคำ

‘เนี่ยหลี่’ก็หันมาแล้วพูด

”อาคมเหล่านี้สลายไปแล้ว อย่างไรก็ตาม ในเมื่อพวกเราไม่มีกุญแจ ก็ไม่สามารถเข้าไปได้ “

“อะไรนะ! เจ้าทำลายรูปแบบอาคมพวกนั้นเสร็จหมดแล้ว?”

‘เซี่ยวหยู่’ถึงกับอึ้ง เขามองไปยังจุดที่’เนี่ยหลี่’ชี้อยู่ซึ่งเป็นจุดที่รูปแบบอาคมลึกลับเริ่มต้นจากตรงนั้น

“เจ้าไม่จำเป็นต้องทำลายรูปแบบอาคมทีละอันหรอก แม้เจ้าจะทำลายมันทีละอัน สุดท้ายแล้วก็เหมือนกับเจ้าเดินเป็นวงกลมและกลับมายังจุดเริ่มต้น เมื่อตัดส่วนที่ไม่จำเป็นออกก็จะเหลือส่วนที่เป็นรากฐานเพียงอันเดียว กว่า300อันที่เห็นหรือจะมีรูปแบบอาคมมากมาย ก็จะมีส่วนที่เป็นรากฐานอยู่แค่ 5 อันเท่านั้น ที่เหลือมีไว้ทำให้ผู้คนสับสน หากเจ้าจัดการกับส่วนรากฐานทั้ง 5 ส่วนแล้วก็จบ!”

‘เนี่ยหลี่’ค่อยๆอธิบาย

‘เซี่ยวหยู่’ค่อยเพ่งไปที่รูปแบบอาคมที่ถูกทำลายแล้ว เขาถึงกับประหลาดใจมาก แต่เดิมเขาคิดว่าต้องทำลายทีละอัน เขาไม่เคยคิดเลยว่ามันจะง่ายขนาดนี้ มันกลายเป็นว่าเขาถูกลวงด้วยความซับซ้อนปริศนานี้

‘เนี่ยหลี่’ส่ายหัวและถอนหายใจ

”ดูสิเจ้าใช้เวลามากมายกับบางอย่าง ทั้งที่มันง่ายเพียงชั่วอึดใจเดียว”

“เจ้า…!”

ตอนนี้’เซี่ยวหยู่’รู้สึกรันทดสุดๆ ขณะที่เขาเองอึ้งกับคำพูดของ’เนี่ยหลี่’

อย่างไรก็ตามความเข้าใจในรูปแบบอาคมของ’เนี่ยหลี่’นั้นเกินความคาดหมายของเขามาก

แม้ว่า’เนี่ยหลี่’จะปากเสียหมาเลยแหละ แต่เขาก็มีความสามารถมาก ‘เซี่ยวหยู่’นั้นรู้แล้วว่าการพา’เนี่ยหลี่’มาด้วยนั้นถูกแล้ว

“หลบไป ข้าจะเปิดประตูเอง!”

‘เซี่ยวหยู่’พูด

ได้ยิน’เซี่ยวหยู่’พูด ‘เนี่ยหลี่’เลยถามอย่างสงสัย

“เจ้าแน่ใจนะว่าจะทำได้ เพียงแค่ทำลายรูปแบบอาคมนั้นยังไม่พอหรอกเราต้องมีกุญแจในการเปิดประตูด้วย!”

“ข้าว่าเจ้าไม่รู้สินะ รูปกุญแจนี้มีไว้ใช้กับกุญแจธรรมดาในดินแดนใต้พิภพนี้ ผู้เยี่ยมยุทธระดับเซียนแถวนี้เขาก็มีกันทุกคน!”

ในขณะที่พูด ‘เซี่ยวหยู่’ก็หยิบหินสองก้อนออกมาจากแหวนต่างมิติ จากนั้นเขาก็วางมันลงไปบนรูกุญแจบนประตู รูปแบบจารึกอาคมพลันเรืองแสงขึ้นมา แสงเหล่านั้นไหลลงมารวมกันที่กุญแจหินทั้งสอง ประตูค่อยๆเปิดออก

เห็นดังนั้น ‘เนี่ยหลี่’ถึงกับอึ้ง

“ใช้กุญแจธรรมดา…ได้,เจ้าชนะ!”

‘เซี่ยวหยู่’ยิ้มอย่างภูมิใจ หลังจากเห็นอาการตกตลึงของ’เนี่ยหลี่’ ในที่สุด’เซี่ยวหยู่’ก็เหนือกว่า

“เข้าไปกันเถอะ!”

‘เสี่ยวหยู่’พูดขึ้น ประตูหินเปิดเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเพียงพอให้ผ่านเข้าไปได้ทีละคน ‘เซี่ยวหยู่เ’อียงตัวค่อยๆเข้าไปโดยมี’เนี่ยหลี่’ตามหลังมา

เกิดความวุ่นวายขึ้นกับเหล่าผู้เยี่ยมยุทธระดับเซียนหลังจากที่เห็นประตูเปิดออก

พวกเขาหลายคนต้องการทะลวงการป้องกันของเจ้าโครงกระดูกนี่แล้วเข้าไปยังหลุมศพโบราณนั่น แต่ก็ถูกขัดขวางไว้โดยเจ้าโครงกระดูกยักษ์เลยไม่สามารถทำได้ พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีใครได้เข้าไปในหลุมศพโบราณก่อนพวกเขา

เมื่อเห็นว่ามีคนเปิดประตูหลุมศพโบราณแล้ว เจ้าโครงกระดูกนั่นก็คำรามแล้วบินกลับลงมาแม้ว่ามันจะไร้ซึ่งสติปัญญา แต่ด้วยสัญชาตญาณ ที่จะต้องปกป้องหลุมศพเอาให้ได้

“มันเปิดช่องว่างแล้ว! รีบเข้าไปเร็ว!”

“เราต้องจัดการเจ้าโครงกระดูกก่อน! แล้วเอาเศษเสี้ยวแห่งจิตวิญญาณเทพแห่งความตายมามันอยู่บนตัวเจ้าโครงกระดูกนั่น!”

เหล่าผู้เยี่ยมยุทธระดับเซียนโฉบลงไปทีละคน บางคนพยายามจะเข้าไปในหลุมศพขณะที่คนอื่นพยายามจัดการเจ้าโครงกระดูกก่อน
เพียงชั่วอึดใจพื้นที่ทั้งหมดก็เต็มไปด้วยความโกลาหล

ในตอนนี้ ‘เนี่ยหลี่’และ’เซี่ยวหยู่’ได้เข้าไปข้างในหลุมศพเรียบร้อยแล้ว แล้วพวกเขาก็ค่อยเดินลึกเข้าไป…

ภายอันสุดลึกล้ำและเงียบงันของหลุมศพที่มืดมิด ใครจะรู้ว่าจะมีอะไรซ่อนอยู่ข้างใน

 

….จบตอน….

แปลโดย   ไอยรา  ณ  กุญชร

ที่มา:

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments