Chapter 43 Chapter 43: Weekend Visit Translator: Oneshotwonder  Editor: Tehrn "Very well, from now on, we shall be both allies and adversaries at the same time
บทที่ 43 บทที่ 43: วันหยุดสุดสัปดาห์ Visit: Oneshotwonder Editor: Tehrn "ดีมากนับจากนี้ไปเราจะเป็นพันธมิตรและฝ่ายตรงข้ามในเวลาเดียวกัน
 To that end, I'd like to offer you a piece of information as a token of our alliance
ด้วยเหตุนี้ฉันต้องการนำเสนอข้อมูลบางอย่างเพื่อเป็นสัมพันธภาพของเรา
 The Tactics of the Enchantress might have made Ma Xiaoru skeptical to any relationship; however, if she ever falls in love, her passion would be almost irreversible
ยุทธวิธีของ Enchantress อาจทำให้ Ma Xiaoru สงสัยต่อความสัมพันธ์ใด ๆ 
 “Anyhow, I suggest you make a move as soon as possible, time is of the essence, there would be more opponents the longer we drag it out
"อย่างไรก็ตามผมขอแนะนำให้คุณย้ายโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เวลามีสาระสำคัญจะมีฝ่ายตรงข้ามมากขึ้นอีกต่อไปที่เราลากออก
" Wang Tong shrugged and replied, "I am not yet as invested in it as you are
วังตองยักไหล่และตอบว่า "ฉันยังไม่ได้ลงทุนกับมันเท่าที่คุณเป็น
 I like to take things slowly
ฉันชอบที่จะทำสิ่งต่างๆอย่างช้าๆ
 I don't even know her that well yet
ฉันไม่รู้จักเธอที่ยังดี
" A grin flashed across Hu Yangxuan's face; he heaved a sigh and said, "If I had heard it from anyone else, I would have thought that he was, excuse my language, bull-sh*tting
"ยิ้มกว้างแหงนหน้าไปข้างหน้าของ Hu Yangxuan เขาถอนหายใจและพูดว่า" ถ้าฉันได้ยินจากคนอื่นฉันคงจะคิดว่าเขาคือแก้ตัวภาษาของฉัน bull-sh * tting
 But for some reason, I am convinced that you have told me the truth
แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างผมเชื่อว่าคุณได้บอกความจริง
" Hu Yangxuan's openness had surprised Wang Tong, he paused a moment and said, "I have to say, the more I know you, the more different you are from my impression of you
"การเปิดกว้างของ Hu Yangxuan ได้ทำให้วังตงแปลกใจเขาหยุดชั่วคราวและพูดว่า" ฉันต้องบอกว่ายิ่งฉันรู้จักคุณมากเท่าไหร่คุณก็ยิ่งแตกต่างจากความประทับใจของฉัน
 I have always thought you were a pretentious introvert
ฉันเคยคิดว่าคุณเป็นคนเก็บตัวที่เก๊ก
" "Pretentious introvert? Haha, everyone knew me as an ostentatious extrovert, if not a pompous *sshole
"" เก็บตัวกระวนกระวายใจ? 
 Haha!" Hu Yangxuan's profanity had made him seemed even more approachable to Wang Tong
ฮ่าฮ่า! "คำหยาบคายของอู๋หยางหยวนทำให้เขาดูน่าสนใจยิ่งขึ้นกับวังตอง
 "What should we do next?" "We should act
"เราควรทำอย่างไรต่อไป?" 
 She is not going to fall into your lap if we just sit around
เธอจะไม่ล้มลงในตักของคุณถ้าเราเพียงแค่นั่งรอบ ๆ
 She lives in a floating mansion in Shangjin
เธออาศัยอยู่ในคฤหาสน์ลอยฟ้าใน Shangjin
 Let's pay her a visit
ลองมาเยี่ยมเยียนกันเถอะ
" "You want me to share the burden of embarrassment when she gives you the cold shoulder?" "Haha, nah, I only wish to share the stage," Hu Yangxuan didn't hide his motive, but honesty made him even more charming to a girl, perhaps even to Ma Xiaoru
"คุณต้องการให้ฉันได้แบ่งปันความลำบากในการลำบากเมื่อเธอทำให้คุณมีไหล่เย็นหรือเปล่า?" "ฮ่าฮ่าฉันแค่อยากจะร่วมเวที" ฮันยางซวนวานไม่ได้ซ่อนแรงจูงใจของเขา แต่ความซื่อสัตย์ทำให้เขามีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น 
 They wasted no time and walked down to Hu Yangxuan's Mag-Lev(Magnetic Levitation) car outside of the restaurant
พวกเขาเสียเวลาไม่ได้และเดินลงไปที่รถ Mag-Lev (Magnetic Levitation) ของ Hu Yangxuan นอกร้าน
 Wang Tong's suspicion was not unfounded; Hu Yangxuan was well prepared for the seemingly random encounter, he even prepared the means of transportation necessary to go to the floating mansion
ความสงสัยของวังตองไม่ใช่เรื่องที่ไม่มีมูลความจริง; 
 Wang Tong knew he might have walked into a trap, and there was a possibility that he might regret his actions, but the impetuousness bloomed fiercely like the wildflower of youth inside of him; the promise of seeing Ma Xiaoru on the weekend was too tempting to resist
วังทองรู้ว่าเขาอาจจะเดินเข้าไปในกับดักและมีความเป็นไปได้ที่ว่าเขาอาจจะเสียใจกับการกระทำของเขา แต่ความกระตือรรมก็ออกดอกอย่างดุเดือดเหมือนดอกไม้ป่าที่มีความหนุ่มสาวภายในตัวเขา 
   Twenty minutes later, they arrived at the entrance of the mansion
ยี่สิบนาทีต่อมาพวกเขามาถึงทางเข้าของคฤหาสน์
 Even at a distance, the mansion's enormous size made it look formidable
แม้ในระยะทางขนาดของตัวเรือนมหาศาลทำให้ดูน่ากลัว
 They passed the security check, and Hu Yangxuan buzzed the doorbell
พวกเขาผ่านการตรวจสอบความปลอดภัยและ Hu Yangxuan buzzed กระดิ่ง
 "What are these two doing here?" Samantha asked Ma Xiaoru
"ทั้งสองคนนี้ทำอะไรที่นี่?" 
 She buried her face in the headrest, while a masseuse was working her back muscle
เธอฝังใบหน้าของเธอไว้ในพนักพิงศีรษะขณะที่หมอนวดกำลังทำงานกล้ามเนื้อหลังของเธอ
 "I am not sure; I hope they would stay and hang out with us
"ฉันไม่แน่ใจฉันหวังว่าพวกเขาจะอยู่และออกไปเที่ยวกับเรา
" "Silly girl
" "สาวโง่
 I know what you are thinking about, no need to hide it from me
ฉันรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ไม่จำเป็นต้องซ่อนมันจากฉัน
 Girl just wanna have some fun, I get it
สาวแค่อยากมีความสนุกสนานบางอย่างฉันได้รับมัน
" Samantha laid on the massage chair languidly, a piece of towel draped loosely over her back, but not enough to conceal her curvaceous thighs
"ซาแมนธาวางเก้าอี้นวดอยู่เฉยๆผ้าเช็ดตัววางไว้บนหลังของเธออย่างหลวม ๆ แต่ไม่มากพอที่จะปิดบังต้นขาที่เป็นเกลื้อนของเธอ
 "I am not the only girl here
"ฉันไม่ใช่ผู้หญิงคนเดียวที่นี่
" Ma Xiaoru turned her head to Samantha
"Ma Xiaoru หันศีรษะไปหาซาแมนต้า
 "Nah, I had enough of men
"โอ้ฉันมีผู้ชายมากพอ
 They are either too stupid or only want to take advantage of me
พวกเขาโง่เกินไปหรือเพียงต้องการใช้ประโยชน์จากฉัน
 I have decided to stay single forever
ฉันตัดสินใจที่จะอยู่ด้วยกันตลอดกาล
" "I don't believe it for a second
"" ฉันไม่เชื่อว่ามันเป็นวินาที
 You just have to find the right one," there was a determination in Ma Xiaoru's voice
คุณต้องหาทางเลือกที่ถูกต้อง "มีความตั้งใจในเสียงของ Ma Xiaoru
 She had always believed in love
เธอมักจะเชื่อในความรัก
 The difficulty in finding it did not amount to its nonexistence
ความยากลำบากในการหามันไม่ได้เป็นจำนวนที่ไม่มีอยู่จริง
 A faint smile crept onto Samantha's face
รอยยิ้มที่จาง ๆ พุ่งเข้าสู่หน้าของซาแมนต้า
 Truth be told, she never lacked admirers when she was studying at Capth
ความจริงจะบอกเธอไม่เคยขาดความชื่นชมเมื่อเธอกำลังเรียนที่ Capth
 Some had given it all they got to impress her but lacked real talent, and some had pretended as her equal but reeked pretentiousness
บางคนได้ให้สิ่งที่พวกเขาได้สร้างความประทับใจให้กับเธอ แต่ขาดพรสวรรค์ที่แท้จริงและบางคนก็แกล้งทำเป็นว่าแกล้งทำเป็น
 Perhaps because she was too smart and level-headed, she could never find a boy that was able to knock her socks off
บางทีอาจเป็นเพราะเธอสมาร์ทและหัวสูงมากจนเธอไม่สามารถหาเด็กผู้ชายที่สามารถทำให้ถุงเท้าของเธอหลุดออกได้
 Love, to Samantha, might as well be a fairy tale
ความรักกับซาแมนต้าอาจจะเป็นเทพนิยาย
 She had decided to dedicate herself to something more meaningful, such as revitalizing Ayrlarng
เธอตัดสินใจที่จะอุทิศตนให้กับสิ่งที่มีความหมายมากขึ้นเช่นการฟื้นฟู Ayrlarng
 Wang Tong and Hu Yangxuan drove slowly toward the mansion
วังตองและฮุ่ยหยางหยวนขับรถช้าๆไปยังคฤหาสน์
 Although Hu Yangxuan was from a relatively prominent household, he could not help noticing that this mansion would make his family residence seemed squalid and chintzy
แม้ว่าฮันเสินหยวนมาจากครอบครัวที่โดดเด่น แต่เขาก็ไม่อาจสังเกตได้ว่าคฤหาสน์หลังนี้จะทำให้ครอบครัวของเขาดูน่าสงสารและขี้เล่น
 From the decors to the layout, Hu Yangxuan could sense the exquisite taste of the owner
จากรูปแบบการตกแต่งไปจนถึงการออกแบบ Hu Yangxuan สามารถรู้สึกถึงรสชาติที่ยอดเยี่ยมของเจ้าของ
 Wang Tong, on the other hand, lacked the vocabulary necessary to discern the nuances of the styles and the flavors of the decorations; he found it was simply lavish, like all other lavish houses
ในขณะที่วังตองขาดคำศัพท์ที่จำเป็นในการแยกแยะความแตกต่างของรูปแบบและรสชาติของเครื่องประดับ 
   Their jaw dropped when they saw Samantha who was sitting right beside Ma Xiaoru
ขากรรไกรของพวกเขาลดลงเมื่อพวกเขาเห็นซาแมนต้าที่นั่งอยู่ข้างๆ Ma Xiaoru
 Nervousness was written all over their faces in a dozen tight places
ความกังวลใจถูกเขียนขึ้นทั่วใบหน้าของพวกเขาในสถานที่คับขันโหล
 "What the heck are you guys doing here? What are you guys afraid of? I don't bite!" Samantha hissed and threw them an accusatory look
"พวกคุณเป็นคนทำอะไรที่นี่ล่ะพวกคุณกลัวอะไรฉันไม่กัด!" 
 "Principal Samantha, I am here to hang out with Ma Xiaoru since it's the weekend today," Hu Yangxuan spoke with confidence
"หลัก Samantha, ฉันอยู่ที่นี่ไปเที่ยวกับ Ma Xiaoru ตั้งแต่วันหยุดสุดสัปดาห์วันนี้" Hu Yangxuan พูดด้วยความมั่นใจ
 "What about you
"แล้วคุณล่ะ
" Samantha turned her attention to Wang Tong
"ซาแมนต้าหันความสนใจไปที่วังตอง
 "I am here… I am here to
"ฉันอยู่ที่นี่ ... ฉันอยู่ที่นี่
 to discuss homework
เพื่อหารือเกี่ยวกับการบ้าน
" Wang Tong regretted immediately
วังตองรู้สึกเสียใจทันที
 The others faces froze for a brief second, and then they burst out laughing
คนอื่น ๆ ก็แช่เย็นเป็นเวลาสองวินาทีและพวกเขาก็หัวเราะออกมา
 "What a convenient excuse! Anyhow, today is the weekend, I will let it ride
วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ฉันจะปล่อยให้มันนั่ง
" Samantha turned on her heel, a cascade of dark current swirled above her shoulder, the color accentuated the snowy white of her bare feet
"ซาแมนต้าหันส้นเท้าของเธอเป็นน้ำตกที่มีกระแสน้ำดำหมุนวนไปมาเหนือไหล่ของเธอสีเน้นสีขาวที่เต็มไปด้วยหิมะของเท้าเปล่าของเธอ
 Wang Tong cold not help but keep on ogling at that pair of delicate feet as Samantha sauntered off
วังทองเย็นไม่ได้ช่วย แต่เก็บใน ogling ที่คู่ของเท้าที่ละเอียดอ่อนเป็นซาแมนต้า sauntered off
 He never thought Samantha could look so devastatingly cute when she acted like a normal human
เขาไม่เคยคิดว่าซาแมนต้าจะดูน่ารักอย่างสุดซึ้งเมื่อเธอทำตัวเหมือนคนธรรมดา
 He figured that it might have something to do with the drastic difference with her usual image of a cold and harsh principal with heavy glasses that hid half of her emotions
เขาคิดว่ามันอาจจะมีอะไรบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับความแตกต่างอย่างมากกับภาพปกติของเธอของครูที่เย็นและรุนแรงด้วยแว่นตาหนักที่ซ่อนครึ่งอารมณ์ของเธอ
 Ma Xiaoru gave the two visitors a tour of her house
Ma Xiaoru ให้ทั้งสองเข้าชมทัวร์ของบ้านของเธอ
 Unlike Hu Yangxuan, who was nodding and responding from time to time, Wang Tong's mind had drifted away as they walked from room to room
ซึ่งแตกต่างจาก Hu Yangxuan ที่พยักหน้าและตอบสนองเป็นครั้งคราวจิตใจของ Wang Tong ลอยออกไปขณะที่พวกเขาเดินจากห้องไปที่ห้อง
 He could think of nothing but Samantha's milky feet and her charming laughter
เขาไม่สามารถคิดอะไรได้นอกจากเท้าสีทองของ Samantha และเสียงหัวเราะอันน่าหลงใหลของเธอ
 "What do you think of this, Wang Tong?" Wang Tong heard Ma Xiaoru's voice, he jerked his heads slightly and pulled himself back into reality
"คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้วังตอง?" 
 "Ah… good… good, very good
"อา ... ดี ... ดีดีมาก
" Wang Tong replied without knowing what she was asking about
"วังทองตอบโดยไม่รู้ว่าเธอกำลังถามอะไร
 Hu Yangxuan interrupted Wang Tong's perfunctory reply, "The design of this garden was unmatched
Hu Yangxuan ขัดจังหวะการตอบรับอย่างหยาบคายของ Wang Tong ว่า "การออกแบบสวนแห่งนี้ก็ไม่มีใครเทียบได้
 In my humble opinion, this could easily be the best garden on Earth! This intricate decoration, for example, I bet there are less than five of them in the entire Confederation
ในความเห็นต่ำต้อยของฉันนี้ได้อย่างง่ายดายอาจจะเป็นสวนที่ดีที่สุดในโลก! 
" Wang Tong's eyes darted from left to right, and suddenly he found what he was looking for
ตาของวังตองวิ่งจากซ้ายไปขวาและทันใดนั้นเขาก็ค้นพบสิ่งที่เขากำลังมองหา
 Samantha stretched her long legs on a bench while she was listening to music
ซาแมนต้าเหยียดขายาวบนบัลลังก์ขณะกำลังฟังเพลง
 Her immaculate toes bobbed up and down with the beat of the music
นิ้วเท้าอันบริสุทธิ์ของเธอลุกขึ้นและลงด้วยจังหวะของดนตรี
 Wang Tong was stunned by the image
วังตองรู้สึกตะลึงกับภาพ
 His heart pounded heavily in his chest and blood flushed toward his brain
หัวใจของเขาโหมกระหน่ำเข้าที่หน้าอกและเลือดไหลเข้าหาสมองของเขา
 He felt a sensation that didn't even occur to him when he saw Ma Xiaoru for the first time
เขารู้สึกถึงความรู้สึกที่ไม่ได้เกิดขึ้นกับเขาเมื่อเขาได้เห็น Ma Xiaoru เป็นครั้งแรก
 He gathered the remaining consciousness, and with great effort, he pinched himself hard
เขารวบรวมสติที่เหลืออยู่และด้วยความพยายามอย่างมากเขาก็บีบตัวเองอย่างหนัก
 The pain alerted Wang Tong
อาการปวดแจ้งเตือนวังตอง
 He tasted embarrassment in his mouth and quickly gathered himself before the other two noticed any trace of his carnal thoughts
เขาได้ลิ้มรสความลำบากในปากของเขาและรีบรวบรวมตัวเองก่อนที่อีกสองคนสังเกตเห็นร่องรอยของความคิดในใจของเขา
 "Wang Tong, you seemed distracted," there was an edge in Hu Yangxuan's voice
"วังตองดูเหมือนคุณจะยุ่งเหยิง" มีเสียงข้างในของ Hu Yangxuan
 "Nah, I am just shocked by how comfortable this house is," Wang Tong shrugged as he spoke, pretending there was nothing on his mind
"Nah ฉันตกใจแค่รู้สึกสบายใจที่บ้านนี้" วังทองตอบยักไหล่ขณะที่เขากำลังพูดอยู่แกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรอยู่ในใจ