Chapter 36: Leaving (2) All over the city, there were women, children and the elderly who were weeping uncontrollably
บทที่ 36: ออกไป (2) ทั่วเมืองมีผู้หญิงเด็กและผู้สูงอายุที่ร้องไห้ไม่สามารถควบคุมได้
 White cloth was hung in many places
ผ้าขาวถูกแขวนอยู่หลายแห่ง
 The poor families who could not afford to buy the correct type of white silk randomly tore a strip of white material to hang as a sign of mourning
ครอบครัวที่ยากจนที่ไม่สามารถหาซื้อผ้าไหมสีขาวที่ถูกต้องได้สุ่มฉีกขาดแถบวัสดุสีขาวเพื่อแขวนเป็นเครื่องหมายไว้ทุกข์
Numerous potholes appeared on the street's surface
หลุมบ่อจำนวนมากปรากฏบนพื้นผิวถนน
 It was unclear what object had smashed into the ground to cause their appearance
ไม่ชัดเจนว่าวัตถุใดถูกทุบลงในพื้นดินเพื่อทำให้ปรากฏตัวของพวกเขา
 Lu Sheng looked at the entire scene
Lu Sheng มองไปที่ฉากทั้งหมด
 After experiencing this battle, half of Nine Links City had been destroyed
หลังจากประสบศึกครั้งนี้ครึ่งหนึ่งของ Nine Links City ถูกทำลาย
 After he surveyed the city, he paid a visit to each of the teachers under whom he had trained
หลังจากที่เขาสำรวจเมืองเขาได้ไปเยี่ยมครูแต่ละคนที่เขาได้รับการฝึกฝน
 Thankfully, these teachers were vigilant folk, well able to protect themselves, and thus did not meet with tragedy
Thankfully, ครูเหล่านี้เป็นคนระมัดระวัง, ดีสามารถที่จะป้องกันตัวเองและจึงไม่พบกับโศกนาฏกรรม
 After he had visited them, he sent a generous amount of silver notes to each of them
หลังจากที่เขาไปเยี่ยมพวกเขาแล้วเขาก็ส่งเงินจำนวนหนึ่งไปให้กับแต่ละคน
 Then, he continued on his way to the Zheng Family
จากนั้นเขาก็เดินทางต่อไปยังครอบครัวเจิ้งเหอ
 "PAH!"Zheng Xiangui struck his hands together hard
"PAH!" Zheng Xiangui จับมือกันอย่างหนัก
 "Brother Sheng, let me go with you! Yu’er and I will follow your family’s entourage and make our way together, how about that? Dammit, this is the kind of armed escort enjoyed only by prefecture-level officials!"Lu Sheng was speechless
"บราเดอร์ Sheng ให้ฉันไปกับคุณ Yu'er และฉันจะทำตามสภาพแวดล้อมของครอบครัวของคุณและวิธีการของเราด้วยวิธีการเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่ Dammit นี้เป็นชนิดของคุ้มกันอาวุธที่ชอบเฉพาะโดยเจ้าหน้าที่ระดับจังหวัด!" Lu Sheng 
 He looked around at the blackened and dirtied Zheng Family house; clearly, they had been through a lot of trouble, too
เขามองไปรอบ ๆ ที่บ้านของครอบครัวเจิ้งเหอที่ดำคล้ำและสกปรก 
"Just you and Yu’er?" He asked casually
"เพียงแค่คุณและ Yu'er?" 
"Yep, just like your family, we split into several groups, the rest will go to other cities
"ใช่เช่นเดียวกับครอบครัวของคุณเราแบ่งออกเป็นหลายกลุ่มส่วนที่เหลือจะไปที่เมืองอื่น ๆ
 My old man was able to tell that this time round, this Nine Links City is really a land fraught with troubles
ชายชราของฉันสามารถบอกได้ว่ารอบนี้เป็นเมืองที่เต็มไปด้วยปัญหา
 Even if all goes well in the future, if something like that occurs again, we won’t be so lucky so as to be able to escape unscathed
แม้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะเกิดขึ้นได้ดีในอนาคตถ้าสิ่งที่เกิดขึ้นอีกครั้งเราจะไม่โชคดีเท่าที่จะสามารถหลบหนีไปได้
 If this time round we didn't have Brother Sheng to introduce Taoist Huanyang-Zi to us, then we, the Zheng Family, would also have suffered heavy losses
ถ้าในเวลานี้เราไม่ได้มีบราเดอร์ Sheng เพื่อแนะนำลัทธิเต๋า Huanyang-Zi ให้เราแล้วเราครอบครัวเจิ้งเหอก็จะต้องประสบความสูญเสียมาก
" He paused for a moment and sighed, "It’s just a pity that younger sis Qingqing…"Lu Sheng didn't reply
"เขาหยุดชั่วครู่หนึ่งและถอนหายใจ" น่าเสียดายที่น้องซิส Qingqing ... "Lu Sheng ไม่ตอบ
 After a moment’s silence, he said, "Hearing what you’re saying, nothing happened at your house?"Zheng Xiangui was surprised at the question
หลังจากเงียบครู่หนึ่งเขาพูดว่า "ได้ยินว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นที่บ้านคุณ" เจิ้งเหอ Xiangui รู้สึกประหลาดใจที่คำถาม
 Glancing shiftily to the left and right, he lowered his voice and whispered, "My Big Bro is gone…" "Alright… this is really good news for you," Lu Sheng was struck dumb
เหลือบไปทางซ้ายและขวาเขาลดเสียงและกระซิบ "Bro Big Bro ของฉันหายไป ... " "เอาล่ะ ... นี่เป็นข่าวดีจริงๆสำหรับคุณ" Lu Sheng โดนโง่
 "Well, since you want to come along with me, I intend to leave tomorrow morning
"ดีตั้งแต่คุณต้องการที่จะมาพร้อมกับฉันฉันตั้งใจจะออกพรุ่งนี้เช้า
 After this, hurry and make the preparations, and also inform Yu’er
หลังจากนั้นรีบเตรียมตัวและแจ้ง Yu'er
" "Yes!" Zheng Xiangui nodded
"" ใช่! "Zheng Xiangui พยักหน้า
 Actually, after what happened at Nine Links City this time round, both of them understood deep in their hearts that their families had plans to relocate
จริงๆแล้วหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ Nine Links City ทั้งสองคนเข้าใจลึก ๆ ว่าครอบครัวของพวกเขามีแผนจะย้ายไปอยู่
 If it had been another, greater city, those pugilists would not have dared to storm the place
ถ้าเป็นอีกเมืองที่ยิ่งใหญ่กว่าพวกเหล่า pugilists เหล่านี้จะไม่กล้าบุกไป
 As for the big fire, it would also not have taken place that brazenly
สำหรับไฟขนาดใหญ่นั้นก็จะไม่เกิดขึ้นอย่างฉกาจฉกรรจ์
 As he left the Zheng Family, Lu Sheng instructed Little Qiao to pack his belongings
ขณะที่เขาออกจากครอบครัวเจิ้งเหอ Lu Sheng ได้รับคำสั่งให้ลิตเติ้ลเฉียวเพื่อบรรจุสัมภาระของเขา
 The Eastern Mountain Institution where he was going to further his studies was an exceptionally renowned institution within Mountain-Edge City and the neighboring cities
สถาบันเมาน์เทนตะวันออกที่เขากำลังจะไปศึกษาต่อเขาเป็นสถาบันที่มีชื่อเสียงเป็นพิเศษในเมือง Mountain-Edge City และเมืองใกล้เคียง
 The school rules were strict and none of the students were allowed to bring along their servant-maids and girls
กฎของโรงเรียนเข้มงวดและไม่มีนักเรียนคนใดได้รับอนุญาตให้นำคนรับใช้แม่บ้านและเด็กหญิงไปรับใช้
 Thus, for this trip, Little Qiao could only temporarily remain in Nine Links City
ดังนั้นสำหรับการเดินทางครั้งนี้ลิตเติ้ลไทเทเนียมสามารถอยู่ใน Nine Links City ได้ชั่วคราวเท่านั้น
 After hastily making the preparations, Lu Quanan stuffed ten thousand tael of gold notes in Lu Sheng's hands
หลังจากรีบเตรียมตัวแล้วลวนหูหนุนอัดธนบัตรทองคำไว้ในมือ Lu Sheng พันเหรียญ
 Then, he let Lu Sheng and the escort guards who had been prepared to be on their way out of the city
จากนั้นเขาก็ปล่อย Lu Sheng และยามคุ้มกันที่เตรียมพร้อมที่จะออกจากเมือง
 However, as Lu Sheng was leaving, he faintly overheard that Prefect Song Duanchi of Nine Links City seemed to have suddenly fallen gravely ill a few days back
อย่างไรก็ตามในขณะที่ Lu Sheng กำลังจะจากไปเขาก็แอบฟังว่านายอำเภอ Song Duanchi จากเมือง Nine Links ดูเหมือนจะทรุดตัวลงอย่างรุนแรงในไม่กี่วัน
 He had been unable to recover and was currently taking his last breaths
เขาไม่สามารถฟื้นตัวและกำลังหายใจเข้าในคราวนี้ได้
 Thinking of the huge explosion at the Pearl Manor, Lu Sheng could guess that he had most likely suffered in this incident
เมื่อคิดถึงการระเบิดที่เพิร์ลเมเน่อร์ Lu Sheng อาจคาดเดาได้ว่าเขาน่าจะได้รับความเดือดร้อนมากที่สุดในเหตุการณ์นี้
 Actually, this Prefect Song was also a pitiable man… The entourage left early in the morning, when the sky was barely lit
จริงๆแล้วเพลงนายอำเภอนี้ก็เป็นคนที่น่าสังเวช ... คณะเดินทางออกจากบ้านตอนเช้าตรู่เมื่อท้องฟ้าไม่สว่าง
 Lu Sheng stood in the middle of the group, his face pale
Lu Sheng ยืนอยู่ตรงกลางของกลุ่มใบหน้าของเขาซีด
 A thick white fox fur coat hung across his body, looking as if the fur of an entire white fox wrapped snugly his whole person
สุนัขจิ้งจอกสีขาวหนาขนุนแขวนอยู่เหนือร่างของเขามองราวกับว่าขนของสุนัขจิ้งจอกขาวทั้งตัวห่อหุ้มตัวผู้ทั้งตัว
 It was the picture of warmth and luxury
มันเป็นภาพของความอบอุ่นและความหรูหรา
 Just this fox fur coat alone cost more than a thousand taels of silver
เพียงเสื้อโค้ทขนสุนัขตัวนี้มีค่าใช้จ่ายมากกว่าหนึ่งพันตะกร้าเงิน
 He silently gazed upon Nine Links City behind him--he would perhaps never return to this place
เขาจ้องมองไปที่ Nine Links City เบื้องหลังเขาอย่างเงียบ ๆ - เขาอาจจะไม่เคยกลับมาที่นี่
 His Old Dad Lu Quanan had plainly told him before he left that he wanted the whole family to relocate to a big city
พ่อตาเก่าของเขา Lu Quanan ได้บอกกับเขาก่อนที่เขาจะออกจากที่ที่เขาต้องการให้ทั้งครอบครัวย้ายไปอยู่ในเมืองใหญ่
 "Brother Sheng, what’s wrong?" Zheng Xiangui was standing to the side, with the red-faced Zheng Yu’er in tow
"บราเดอร์ Sheng มีอะไรผิดพลาด?" 
 "Nothing, just some thoughts… cough, cough…" Lu Sheng was starting to cough again
"ไม่มีอะไรเพียงความคิดบางอย่าง ... ไอ, ไอ ... " Lu Sheng เริ่มไออีกครั้ง
 He had trained vigorously in the Black Fury Skill this time round and hurt the Yang energy of his lungs
เขาได้รับการฝึกฝนอย่างเข้มแข็งในทักษะ Black Fury Skill ตลอดเวลานี้และทำร้ายพลังงาน Yang ของปอดของเขา
 Moreover, he had consumed too much cooling medication that nourished his Yin energy, and thus was unable to bear it
นอกจากนี้เขายังใช้ยาระบายความร้อนที่หล่อเลี้ยงพลังงานหยินมากจนเกินไปจึงไม่สามารถรับได้
 "You should return to the horse carriage, Brother Sheng
"คุณควรกลับไปที่รถม้าบราเดอร์เซง
 We’re about to begin our journey," the guard in charge of the official escorts, Old Cow, came over and said
เรากำลังจะเริ่มต้นการเดินทางของเรา "ผู้คุ้มกันดูแลคุ้มกันอย่างเป็นทางการวัวเก่าเข้ามาและกล่าวว่า
 Lu Sheng nodded
Lu Sheng พยักหน้า
 Taking one last look at Nine Links City, he turned around and was the first to board one of the horse carriages
พากันมองไปที่ Nine Links City เขาหันกลับมาและเป็นคนแรกที่ขึ้นรถม้า
 "Let’s go, let’s go! Everyone, LET’S GO!" Zheng Xiangui promptly shouted; he had long since grown impatient of waiting
"ไปเถอะทุกคนไปเถอะ!" 
 ***Mountain-Edge City
*** เมืองที่มีภูเขาสูง
 FebruaryIn the height of Spring, the huge forest outside Nine Links City was awash with a burning cloud-like red
ในช่วงฤดูใบไม้ผลิในช่วงฤดูใบไม้ผลิป่าขนาดใหญ่ที่อยู่นอกเมือง Nine Links ถูกน้ำท่วมโดยมีเมฆสีแดงเหมือนเมฆ
 Numerous little red flowers withered as they bore fruit, and each then again blossomed as they grew, painting the ground and the trees the color of red
ดอกไม้สีแดงเล็ก ๆ น้อย ๆ เหี่ยวไปขณะที่พวกเขาออกผลและแต่ละคนก็เบ่งบานอีกครั้งขณะที่พวกเขาเติบโตขึ้นวาดพื้นดินและต้นไม้สีแดง
 Next to a river in the southern part of the city, a few neatly and smartly dressed scholars from the institution currently sat in a white octagonal pavilion
ถัดจากแม่น้ำในตอนใต้ของเมืองนักวิชาการที่แต่งตัวอย่างประณีตและเก๋ ๆ จากสถาบันแห่งนี้นั่งอยู่ในศาลาแปดเหลี่ยมสีขาว
 Every one of these scholars wore grayish-white long coats, their long hair tied up with a black scarf
นักวิชาการทุกคนสวมเสื้อคลุมยาวสีเทาอมเทาผมยาวผูกกับผ้าพันคอสีดำ
 In each of their hands could be seen a folding fan of the same make and model
ในแต่ละมือของพวกเขาอาจจะเห็นแฟนพับของยี่ห้อและรุ่นเดียวกัน
 "Brother Lu? Brother Lu???"A somewhat enthusiastic voice pulled Lu Sheng out of his daze
"บราเดอร์ Lu? Brother Lu?" เสียงกระตือรือร้นค่อนข้างดึง Lu Sheng ออกจากความงุนงงของเขา
 He turned around, sweeping his gaze back across the sprawling scenery on the vast plains before him, then looked around at the others beside him in the pavilion
เขาหันกลับกวาดตามองข้ามทิวทัศน์ที่เหยียดยาวบนที่ราบกว้างใหญ่ไพศาลก่อนหน้าเขาแล้วมองไปรอบ ๆ คนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างๆเขาในศาลา
 The one who had called out to him was Song Zhenguo, who had traveled from the Northern cities to pursue his studies like him
ผู้ที่โทรหาเขาคือ Song Zhenguo ผู้ซึ่งเดินทางจากเมืองทางเหนือไปศึกษาต่อเช่นเดียวกับเขา
 This guy’s family was famous and affluent, and he had been a master in eating, drinking and being merry since he was small
ครอบครัวของผู้ชายคนนี้มีชื่อเสียงและร่ำรวยและเขาเคยเป็นนายในการกินดื่มและมีความสุขตั้งแต่เขายังเด็กอยู่
 At the same time, his appearance was rather charming and attractive, and he would often gather with other like-minded people to go on outings
ในเวลาเดียวกันการปรากฏกายของเขาค่อนข้างมีเสน่ห์และน่าสนใจและเขามักจะรวมตัวกับคนที่มีใจเดียวกันอื่น ๆ เพื่อไปเที่ยวนอกสถานที่
 Song Zhenguo was introduced to Lu Sheng by Zheng Xiangui, and was from the same hometown as most of the others who were seated there
เพลง Zhenguo ได้รับการแนะนำให้รู้จักกับ Lu Sheng โดย Zheng Xiangui และมาจากบ้านเกิดเดียวกันกับคนอื่น ๆ ที่นั่งอยู่ที่นั่น
 As most of these scholars from the institution came from the eastern cities, they naturally huddled together for this excursion
เนื่องจากนักวิชาการส่วนใหญ่จากสถาบันการศึกษาเหล่านี้มาจากเมืองทางทิศตะวันออกพวกเขาจึงควักกันตามธรรมชาติเพื่อการท่องเที่ยวครั้งนี้
 "Brother Song, forgive me, forgive me
"บราเดอร์ Song, ยกโทษให้ฉันให้อภัยฉัน
 My mind wandered off for a moment," Lu Sheng said smilingly
จิตใจของฉันเดินออกไปชั่วขณะหนึ่ง "ลูเซ็งกล่าวยิ้มแย้มแจ่มใส
 It had already been half a year since sending Yan Kai and co away
มันมีอยู่แล้วครึ่งปีตั้งแต่ส่ง Yan Kai และ co away
In this half a year, he had made his way to Mountain-Edge City from Nine Links City, and even stayed there for a couple of months, all without seeing anything out of the ordinary happening
ในช่วงครึ่งปีนี้เขาได้เดินทางไปยังเมือง Mountain-Edge จาก Nine Links City และแม้กระทั่งอยู่ที่นั่นสักสองสามเดือนโดยไม่ต้องเห็นอะไรจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตามปกติ
 Security at Mountain-Edge City was excellent, with the Winged Honor Guard making their rounds within the radius of over ten miles in shifts throughout the day
การรักษาความปลอดภัยที่ Mountain-Edge City เป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมโดย Winged Honor Guard ทำให้รอบของพวกเขาอยู่ในรัศมีสิบไมล์ในการเลื่อนตลอดทั้งวัน
 It was sufficiently safe for one to leave their doors unlocked at night
มันปลอดภัยพอที่จะปล่อยประตูออกไปตอนกลางคืนได้
 As compared to Nine Links City, the difference was really like that of heaven and earth
เมื่อเทียบกับ Nine Links City ความแตกต่างก็เหมือนกับสวรรค์และโลก
 There were no disasters here, nor were there any demonic ghosts
ไม่มีภัยพิบัติที่นี่และไม่มีผีปีศาจใด ๆ
 Even murder cases here were few and far between
แม้คดีฆาตกรรมที่นี่มีอยู่ไม่มากนัก
 Both within and outside of the city ordinary folk on the streets was almost completely clothed, much unlike Nine Links City where many poverty-stricken people were in patched-up clothing
ทั้งภายในและภายนอกของชาวเมืองธรรมดาบนท้องถนนเป็นเครื่องแต่งกายเกือบทั้งหมดซึ่งแตกต่างจาก Nine Links City ซึ่งมีคนยากจนจำนวนมากอยู่ในเสื้อผ้าที่ติดอยู่
 He hadn’t been here for long before he, together with Zheng Xiangui and his sister, found the Eastern Mountain Institution where they handled the school entrance formalities
เขาไม่ได้อยู่ที่นี่เป็นเวลานานก่อนที่เขาจะร่วมกับเจิ้งเหอ Xiangui และน้องสาวของเขาพบสถาบันภูเขาตะวันออกที่พวกเขาจัดการพิธีการเข้าโรงเรียน
 It had been three months since they been admitted into the school
มันเป็นเวลาสามเดือนนับตั้งแต่พวกเขาเข้ารับการรักษาตัวในโรงเรียน
 In these three months, it was with much difficulty that Lu Sheng was barely able to make up for the injuries he suffered from upgrading the Black Fury Skill and fully recover
ในช่วงสามเดือนที่ผ่านมามีความยากลำบากมากที่ Lu Sheng แทบจะไม่สามารถชดเชยกับอาการบาดเจ็บที่เขาได้รับจากการอัพเกรด Black Fury Skill และฟื้นตัวเต็มที่
 Coming back to his senses, Lu Sheng looked at the others inside the pavilion
กลับมารู้สึก Lu Sheng มองคนอื่น ๆ ภายในศาลา
 These scholars from the institution were currently playing a game somewhat similar to Feast on the River
นักวิชาการเหล่านี้จากสถาบันกำลังเล่นเกมค่อนข้างคล้ายกับงานเลี้ยงในแม่น้ำ
 First fill up a wine cup to the brim, then let a servant release it into a part of the stream by the pavilion as all the scholars wait inside as the wine cup gently flows downstream
ก่อนเติมถ้วยไวน์ที่ขอบแล้วปล่อยให้คนรับใช้ปล่อยมันเข้าไปในส่วนของลำธารตามศาลาขณะที่นักวิชาการทุกคนรออยู่ข้างในขณะที่ถ้วยไวน์ค่อยๆไหลลงสู่ล่อง
 Whomever the wine cup comes to a rest in front of, that person will have to down the entire cup of wine and answer a personal question that everyone had agreed upon in advance
ใครก็ตามที่ถ้วยไวน์มาถึงส่วนที่เหลือต่อหน้าคนนั้นจะต้องลงทั้งถ้วยไวน์และตอบคำถามส่วนตัวที่ทุกคนได้ตกลงไว้ล่วงหน้า
 Other than Song Zhenguo, there were five or six other scholars within the pavilion, all children of merchants
มีนักวิชาการอื่น ๆ กว่า Song Zhenguo มีนักวิชาการอีกห้าหรือหกคนในศาลาเด็กของพ่อค้าทุกคน
 Besides them, there were also two women dressed in white and blue skirts--they sat by the side as they watched the rest play
นอกจากพวกเขายังมีผู้หญิงสองคนสวมกระโปรงสีขาวและสีฟ้า - พวกเขานั่งเคียงข้างขณะที่พวกเขามองดูส่วนที่เหลือเล่น
 From time to time, they covered their mouths and giggled when the conversations got interesting
บางครั้งพวกเขาก็ปิดปากของพวกเขาและหัวเราะคิกคักเมื่อการสนทนามีความน่าสนใจ
 One of the two women was also from the same hometown as the others, and was quite beautiful
ผู้หญิงสองคนจากบ้านเดียวกันกับคนอื่น ๆ และสวยมาก
 The other was a young maiden who had cherry lips and looked like the pretty daughter of a humble family
อีกคนหนึ่งเป็นหญิงสาวที่มีริมฝีปากเชอร์รี่และดูเหมือนลูกสาวสวยของครอบครัวที่ต่ำต้อย
 Her name was Chen Yunxi, and she was native to Mountain-Edge City
ชื่อของเธอคือเฉินเหลียงเฉินและเธอเป็นชนพื้นเมืองของเมือง Mountain-Edge
 Chen Yunxi’s appearance could be considered pleasant; although she did not have a beautiful face like many of the other maidens in the institution, her skin was fair, her figure remarkable and her long legs and slender waist particularly eye-catching
รูปลักษณ์ของเฉินหยุนเหลียงน่าจะเป็นที่พอใจ 
 Attributes such as these could only be considered average to the people in this world
แอตทริบิวต์เหล่านี้สามารถถือได้ว่าเป็นค่าเฉลี่ยสำหรับคนในโลกเท่านั้น
 Yet from Lu Sheng’s perspective, Chen Yunxi was the epitome of beauty
แต่จากมุมมองของ Lu Sheng เฉินหยุนเหลียงเป็นตัวอย่างของความงาม
 Especially her endlessly long legs were delightfully proportionate, giving her a perfectly exceptional silhouette
โดยเฉพาะอย่างยิ่งขายาวที่ไม่มีที่สิ้นสุดของเธอได้สัดส่วนตามความสุขให้เงาโดดเด่นเป็นพิเศษของเธอ
A pity that… people here didn't like long legs but rather preferred the more petite and dainty type who did not have legs that were too long
น่าเสียดายที่ ... คนที่นี่ไม่ชอบขายาว แต่ชอบมากกว่าชนิดเล็กกระทัดรัดและน่าชังที่ไม่ได้มีขาที่ยาวเกินไป
 Therefore, the women like Chen Yunxi whom Lu Sheng viewed as a great beauty were seen by the people here to be average or below-average in terms of looks
ดังนั้นผู้หญิงที่ชอบเฉินหยุนเหลียซึ่ง Lu Sheng ดูเป็นความงามที่ยิ่งใหญ่ได้เห็นคนที่นี่มีค่าเฉลี่ยหรือต่ำกว่าค่าเฉลี่ยในแง่ของรูปลักษณ์
 Thinking of that, Lu Sheng noticed that Chen Yunxi’s gaze had once again unwittingly fallen onto himself
คิดถึงเรื่องนี้ลู่เชิงสังเกตเห็นว่าจ้องมองของเฉินหยุนเหลียงก็โผล่ขึ้นมาอีกครั้งโดยไม่ได้ตั้งใจ
 Inwardly, he could not help but chuckle bitterly
ข้างในเขาไม่สามารถช่วย แต่หัวเราะคิกคัก
 He had but casually chitchatted with her for a couple of times, and even that was under the urging of Song Zhenguo
เขามี แต่คุยกับเธอสองสามครั้งและแม้แต่ที่อยู่ภายใต้การกระตุ้นของ Song Zhenguo
 Who knew that as they chatted, he and this girl surprisingly hit it off like kindred spirits, with endless topics of conversation
ใครรู้ว่าขณะที่พวกเขาคุยกันเขาและเด็กหญิงคนนี้ก็โดนมันอย่างไม่น่าเชื่อเช่นวิญญาณของญาติพี่น้องกับหัวข้อที่ไม่มีที่สิ้นสุดของการสนทนา
 Thus, they soon became good friends, albeit of a different gender
ดังนั้นในไม่ช้าพวกเขาก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีแม้ว่าของเพศที่แตกต่างกัน
 Sadly, good things don't last forever, and he was unaware how it came to be that Chen Yunxi gradually began to look at him differently, with a hint of something fishy in her eyes
น่าเศร้าที่สิ่งที่ดีไม่ได้มีอยู่ตลอดไปและเขาก็ไม่รู้ว่ามันเป็นอย่างไรที่เฉินหยุนค่อยๆเริ่มหันมามองเขาที่แตกต่างออกไปโดยมีคำใบ้บางครึ้มในดวงตาของเธอ
 Chen Yunxi’s gaze constantly fell upon Lu Sheng
สายตาของเฉินหยุนเหลียงจ้องอยู่ที่ Lu Sheng อย่างต่อเนื่อง
 Anyone would be able to see the brilliant sparks within her eyes
ทุกคนสามารถมองเห็นประกายประกายประกายระยิบระยับได้ภายในดวงตาของเธอ
 "Ahh, Brother Lu, Yunxi’s eyes are really set on you," one of the scholars by the side teased
"Ahh บราเดอร์ลู, ดวงตาของ Yunxi ตั้งอยู่บนคุณจริงๆ" นักวิชาการคนหนึ่งที่ด้านข้างแกล้ง
 "A beautiful woman has looked upon you with favor
"หญิงงามคนหนึ่งมองดูคุณด้วยความกรุณา
 Everyone, don't you think we should punish him with a cup of wine?" Another made fun of him
ทุกคนไม่คิดว่าเราควรลงโทษเขาด้วยการดื่มเหล้าองุ่นหรือ? "อีกคนหนึ่งทำให้เขาสนุก
 "Miss Yunxi is beautiful both inside and out, and comes from a wealthy family
"นางสาว Yunxi สวยงามทั้งภายในและภายนอกและมาจากครอบครัวที่ร่ำรวย
 Her father is a tycoon in Mountain-Edge City, and even in the ten over neighboring cities! Brother Lu, if you don't make the most of this chance, you may just miss this golden opportunity!" Song Zhenguo lightly whispered in Lu Sheng’s ear
พ่อของเธอเป็นนักธุรกิจในเมือง Mountain-Edge City และแม้กระทั่งในสิบเมืองที่อยู่ใกล้เคียง! 
 Lu Sheng shook his head
Lu Sheng ส่ายหัว
 Under everyone’s jesting, he retrieved a wine cup from the stream and drained it in one gulp
ภายใต้การล้อเล่นของทุกคนเขาหยิบถ้วยไวน์จากลำธารและระบายน้ำหนึ่งครั้ง
 After drinking, he flashed the bottom of the cup for all to see
หลังจากดื่มแล้วเขาก็กระพริบด้านล่างของถ้วยเพื่อให้ทุกคนเห็น
 He conducted himself confidently and with ease
เขาดำเนินการอย่างมั่นใจและง่ายดาย
 His appearance was not lacking in any way and was different from the rest of the scholars' because of his robust and proportionate frame
รูปร่างหน้าตาของเขาไม่ได้ขาดหายไปในทางใดและแตกต่างจากนักวิชาการส่วนอื่น ๆ เพราะกรอบที่แข็งแกร่งและเป็นสัดส่วนของเขา
 Because he was highly skilled in martial arts, cultivating both inner and outer force, there was even a mysterious glow within his eyes
เพราะเขามีฝีมือในด้านศิลปะการต่อสู้การปลูกฝังพลังทั้งด้านในและด้านนอกทำให้เกิดประกายลึกลับขึ้นภายในดวงตาของเขา
 One look would leave others with a lasting impression
รูปลักษณ์เดียวจะทำให้ผู้อื่นรู้สึกประทับใจ
 So even though he was from one of those border cities, Nine Links City, and his family background could not compare to the vast wealth of many of those seated there, his elegance and spirit was actually the most eye-catching amongst them
ดังนั้นแม้ว่าเขาจะมาจากเมืองชายแดนเหล่านี้ Nine Links City และครอบครัวของเขาไม่สามารถเปรียบเทียบกับความมั่งคั่งมากมายของผู้คนจำนวนมากที่นั่งอยู่ที่นั่นความสง่างามและจิตวิญญาณของเขาเป็นสิ่งที่สะดุดตาที่สุดในหมู่พวกเขา
 Under the cajoling of those present as well as Song Zhenguo who added fuel to the fire, Lu Sheng was very soon arranged to sit together with Chen Yunxi
ภายใต้การนอบน้อมของผู้ที่อยู่ในปัจจุบันรวมถึงเพลงซงโจวผู้ซึ่งเติมเชื้อเพลิงลงสู่กองไฟลั่วเส็งได้จัดให้นั่งร่วมกับเฉินเหลียน
 Most of the women of this world were very open-minded
ผู้หญิงส่วนใหญ่ในโลกนี้มีใจกว้างมาก
 Unless they didn't reveal too much like Duanmu Wan, people would not look at them any differently
เว้นเสียแต่ว่าพวกเขาไม่เปิดเผยมากเกินไปเช่น Duanmu Wan คนอื่น ๆ จะไม่มองพวกเขาอย่างแตกต่างออกไป
 Chen Yunxi had just sat there for a short while chatting softly with a close female friend before the crowd promptly egged her on and ‘chased’ her and Lu Sheng outside of the pavilion
เฉินเหลียงเพิ่งนั่งอยู่ที่นั่นไม่นานก็คุยกับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งก่อนที่ฝูงชนจะไล่ตามเธอและวิ่งไล่เธอและ Lu Sheng ออกจากศาลา
 The two of them took a slow stroll on the nearby lawn and had some space alone
ทั้งสองเดินช้าๆบนสนามหญ้าใกล้ ๆ และมีพื้นที่ว่างเพียงลำพัง
 It was morning
ตอนเช้า
 The sounds of birds chirping and the fragrance of flowers filled the air
เสียงของนกร้องเจิดและกลิ่นหอมของดอกไม้ที่เต็มไปด้วยอากาศ
 Spring flowers on the rolling hills and vast plains painted the mountain ridges a magnificent cloud of red
ดอกไม้ฤดูใบไม้ผลิบนเนินเขากลิ้งและที่ราบกว้างใหญ่วาดภูเขา ridges เมฆอันงดงามของสีแดง
 "They… always like to fool around," Chen Yunxi’s pair of big eyes looked at Lu Sheng, without trying to conceal herself in the least
"พวกเขา ... มักชอบหลงกล" ดวงตาคู่ใหญ่ของเฉินเหวินยียวนมอง Lu Sheng โดยไม่ต้องปกปิดตัวเองอย่างน้อย
 It was already not the first time that they had been ‘chased’ out in such a manner
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาถูก "ไล่" ออกไปในลักษณะนี้
 Both of them strolled on the crisp green lawn and crossed over a low hill
ทั้งสองเดินทอดน่องไปบนสนามหญ้าสีเขียวขรุขระและข้ามไปที่เนินเขาต่ำ
 They were now out of sight of the rest, whose furtive glances visited them from time to time
ตอนนี้พวกเขามองไม่เห็นคนที่เหลือซึ่งแวะเข้ามาเยี่ยมเยียนแวะแวะมาทีละครั้ง
 Lu Sheng looked at Chen Yunxi next to him
Lu Sheng มองไปที่เฉินหยุนเหลียนถัดจากเขา
 She was wearing a long, uniformly white dress that covered only her thighs, revealing her knees
เธอสวมชุดสีขาวยาวสม่ำเสมอซึ่งปกคลุมต้นขาเท่านั้นเผยให้เห็นหัวเข่าของเธอ
 A pair of long shoes concealed her calves that would have otherwise been exposed by the dress
คู่ของรองเท้ายาวปกปิดน่องของเธอที่จะได้รับอย่างอื่นสัมผัสโดยชุด
 She had a lithe waist, full bosom, slender legs and long hair that fell to her waist… at one glance, it caused Lu Sheng to call to mind terms such as flawless, fair, and pure
เธอมีเอวอ้วนอกอกเต็มเรียวขายาวและผมยาวที่ตกลงมาถึงเอวของเธอ ... ได้อย่างรวดเร็วทำให้ Lu Sheng เรียกร้องความคิดเช่นไร้ที่ติยุติธรรมและบริสุทธิ์
 "They have good intentions," Lu Sheng smiled
"พวกเขามีความตั้งใจดี" Lu Sheng ยิ้ม
 He wasn't one to put on false pretenses, nor was he puritanical
เขาไม่ได้เป็นคนหลอกลวงและไม่เคร่งครัด
 A beautiful woman was taking the initiative to pursue him and he himself was unmarried
หญิงสาวสวยคนหนึ่งกำลังคิดริเริ่มที่จะไล่ตามเขาและเขาเองก็ยังไม่ได้แต่งงาน
 He was not feeling conflicted; rather, he intended to simply go with the flow
เขาไม่รู้สึกขัดแย้งกัน 
 Particularly, it was apparent that the best part about the woman before him was her pair of lengthy legs
โดยเฉพาะอย่างยิ่งมันก็เห็นได้ชัดว่าส่วนที่ดีที่สุดเกี่ยวกับผู้หญิงก่อนหน้าเขาคือคู่ของเธอมีขายาว
 Yet, in others’ eyes, that was instead seen as her worst part
แต่ในสายตาของคนอื่นที่ถูกมองว่าเป็นส่วนที่แย่ที่สุดของเธอ
 Thinking of that, he felt that it was a bit of a pity
คิดว่าเขารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องน่าเสียดาย