Chapter 7 Chapter 7: Meeting (1) Translator: Deep Blue  Editor: Kurisu “I’ll certainly arrange it
บทที่ 7 บทที่ 7: การประชุม (1) นักแปล: Deep Blue Editor: Kurisu "แน่นอนฉันจะจัดการมัน
 But…”   Fatso was put on a spot
แต่ ... "Fatso ถูกวางไว้ตรงจุด
 ‘What kind of people attend the Black Meeting? Murderers, robbers, burglars, thieves, people with shady backgrounds! If Brother Sheng accidentally got embroiled in a conflict and got hurt, that’d be really unfortunate
'คนประเภทไหนที่เข้าร่วม Black Meeting? 
’   “But I better keep a low profile, right?” Lu Sheng smiled
'"แต่ฉันดีกว่าให้รายละเอียดต่ำใช่ไหม?" Lu Sheng ยิ้ม
 He understood his concern
เขาเข้าใจความกังวลของเขา
   He was representing not merely himself, but also Nine Links City’s Lu family
เขาไม่ใช่ตัวแทนของตัวเอง แต่ยังเป็นครอบครัว Lu ของ Nine Links City
 Once any mishap happened to him, the Lu Manor would settle scores with Zheng Xiangui for sure
เมื่ออุบัติเหตุใด ๆ เกิดขึ้นกับเขา Lu Manor จะทำคะแนนให้กับ Zheng Xiangui ได้อย่างแน่นอน
   “It’s best that you understand it
"ดีที่สุดที่คุณเข้าใจ
 Brother Sheng, your identity isn’t like anyone else’s
Brother Sheng ตัวตนของคุณไม่เหมือนใคร
 If it were anyone else, I wouldn’t be so worried…” Zheng Xiangui sighed
ถ้าเป็นคนอื่นฉันก็ไม่ต้องห่วงเลย ... "เจิ้งเหอ Xiangui ถอนหายใจ
   “I got it
"ฉันเข้าใจแล้ว
 Just make the arrangements
เพียงจัดเตรียม
 I must lay my hands on that thing,” Lu Sheng insisted
ฉันต้องวางมือลงบนสิ่งนั้น "Lu Sheng ยืนยัน
   “Sigh…” Zheng Xiangui sighed helplessly as he complied
"ถอนหายใจ ... " Zheng Xiangui ถอนหายใจอย่างไร้ความปราณีตามที่เขาปฏิบัติตาม
   Lu Sheng confirmed the starting time of the Black Meeting with him carefully
Lu Sheng ยืนยันเวลาเริ่มต้นของ Black Meeting กับเขาอย่างรอบคอบ
 Then, he waited while Zheng Xiangui instructed someone to bring over a VIP invitation
จากนั้นเขาก็รอขณะที่ Zheng Xiangui สั่งให้คนอื่นนำคำเชิญเข้าร่วมวีไอพี
   With the invitation in hand, he finally left the restaurant
ในที่สุดเขาก็ออกจากร้านอาหาร
   “High-grade cosmetic powder! Ladies, come and take a look!”   “High quality first-grade products from the Central Plains, just imported from Zi Hua City!”   “Blusher that’s exclusively from Purple Sun & Floral Scent
ผงเครื่องสำอางคุณภาพสูง! 
 You can’t find it anywhere else!”   On the streets outside the restaurant, hawkers pushed their wooden carts laden with cosmetic powders, inching along the sides of the streets
คุณไม่สามารถหามันได้จากทุกที่อื่น! "บนถนนด้านนอกร้านอาหารคนตะกละได้ผลักดันรถเข็นไม้ของพวกเขาที่เต็มไปด้วยผงเครื่องสำอางที่เล็ดลอดไปตามด้านข้างของถนน
   Lu Sheng’s glance swept over them
Lu Sheng กวาดตาไปอย่างรวดเร็ว
 The street in front of him specialized in selling cosmetic products
ถนนข้างหน้าเขาเชี่ยวชาญในการขายเครื่องสำอางค์
 Many women and ladies loved to shop here
ผู้หญิงและผู้หญิงหลายคนชอบที่จะซื้อสินค้าที่นี่
   A light rain had just fallen on the street, leaving a wet layer on it
ฝนตกลงมาบนถนนเล็กน้อยทำให้ชั้นเปียกขึ้น
 The rays of the setting sun reflected off them, dyeing the entire street into a faint red hue
รังสีของดวงอาทิตย์ที่ตกค้างสะท้อนให้เห็นถึงพวกเขาและย้อมสีทั้งถนนให้กลายเป็นสีแดงจาง ๆ
   Lu Sheng breathed out
Lu Sheng หายใจออก
 The moment his breath left his mouth, it condensed into white mist which dispersed gradually
ช่วงเวลาที่ลมหายใจของเขาออกจากปากมันกลั่นตัวเป็นหมอกขาวที่ค่อยๆกระจายตัวออกไป
   He turned back to look at the restaurant
เขาหันกลับไปดูร้านอาหาร
 The Goldfish Restaurant cast a giant shadow under the sun
ภัตตาคารปลาทองมีเงายักษ์ใต้ดวงอาทิตย์
   This was the largest restaurant in Nine Links City and it happened to be its peak hours
นี่คือร้านอาหารที่ใหญ่ที่สุดใน Nine Links City และเป็นเวลาสูงสุดของชั่วโมง
 Customers streamed in and out of the restaurant incessantly, creating an unusual commotion and din
ลูกค้าเข้าชมและออกจากร้านไม่หยุดหย่อนสร้างความวุ่นวายและความวุ่นวายที่ผิดปกติ
   Standing in the shadow of the restaurant, Lu Sheng looked towards both its sides
ยืนอยู่ในเงาของร้านอาหาร Lu Sheng มองไปทางทั้งสองด้าน
   Other places were rather neglected
สถานที่อื่น ๆ ค่อนข้างถูกทอดทิ้ง
   Hawkers inched along, pushing their carts with cosmetic goods, moving without stopping in the shade
Hawkers เล็ดลอดไปพร้อมกับผลักดันรถเข็นของพวกเขาด้วยสินค้าเครื่องสำอางโดยไม่หยุดยั้งในที่ร่ม
   As Lu Sheng watched on, he thought of buying some gifts for second mother and Yiyi
ขณะที่เฝ้าดู Lu Sheng เขาคิดจะซื้อของขวัญให้กับแม่คนที่สองและ Yiyi
 These cosmetic powders weren’t expensive, and sometimes one could find quality goods that’d serve as fine gifts
ผงเครื่องสำอางเหล่านี้ไม่แพงและบางครั้งก็สามารถหาสินค้าที่มีคุณภาพซึ่งจะเป็นของขวัญที่ดี
   He strolled along the streets, trying to pick a good hawker
เขาเดินเล่นตามถนนพยายามหาคนขายของดี
   As the afternoon went on, the streets grew increasingly deserted and many shops closed for the day
เมื่อช่วงบ่ายเดินต่อไปถนนเริ่มรกร้างมากขึ้นและร้านค้าจำนวนมากก็ปิดทำการในวันนี้
   The number of people on both sides of the street shrank to just a few
จำนวนคนทั้งสองด้านของถนนลดลงเหลือเพียงไม่กี่คน
 Lu Sheng met them only occasionally
Lu Sheng พบพวกเขาเป็นครั้งคราว
   The strange thing was that these hawkers selling cosmetic goods could clearly see that there weren’t many people around them, and yet they still smiled and hawked their goods with great effort
สิ่งที่แปลกคือคนขายเครื่องสำอางเหล่านี้เห็นได้ชัดว่ามีคนไม่มากนักและพวกเขายังคงยิ้มและเหยี่ยวสินค้าของตนด้วยความพยายามอย่างมาก
   Hawking yells rose and fell here and there, reverberating across the big empty street
Hawking ตะโกนขึ้นและทรุดตัวลงที่นี่และที่นั่น
   Lu Sheng’s eyes narrowed, but didn’t think that anything was amiss
ตาของ Lu Sheng แคบลง แต่ไม่คิดว่าอะไรผิดปกติ
 ‘Perhaps this is a custom or phenomenon unique to this world
"บางทีนี่อาจเป็นนิสัยหรือปรากฏการณ์ที่เป็นเอกลักษณ์ของโลกใบนี้
’   Glancing from left to right, he finally picked a hawker pushing a cart painted in light red
"เหลือบจากซ้ายไปขวาในที่สุดเขาก็เลือกคนขายของชำที่ผลักดันรถเข็นที่ทาสีด้วยแสงสีแดง
 A pole was attached to the cart, and a flag on it that read: “Central Plains’ Li’s Cosmetic Goods”
เสาติดอยู่กับรถเข็นและมีธงที่อ่านว่า "เครื่องสำอางค์ของ Central Plains 'Li"
   The hawker moved along slowly, pushing his cart, with a big smile on his face
คนเดินเตาะแตะเดินช้า ๆ ผลักรถเข็นของเขาด้วยรอยยิ้มอันใหญ่บนใบหน้าของเขา
 He was clad in a grey linen robe and a greyish white melon peel cap
เขาสวมชุดผ้าลินินสีเทาและหมวกปอกเปลือกแตงโมสีเทาอมเทา
   ‘I think Li’s Cosmetic Goods is quite an established business from the Central Plains
'ผมคิดว่าเครื่องสำอาง Li's ค่อนข้างเป็นธุรกิจที่ได้รับการยอมรับจาก Central Plains
’   Lu Sheng recalled from his memory and slowly headed towards the hawker, intending to pick some quality cosmetic powder for second mother and Yiyi
'Lu Sheng จำได้จากความทรงจำของเขาและค่อยๆมุ่งหน้าไปหาคนขายของชำโดยมีเจตนาที่จะเลือกผงเครื่องสำอางที่มีคุณภาพสำหรับแม่คนที่สองและ Yiyi
   The hawker gradually moved forward
เหยี่ยวกำลังค่อยๆก้าวไปข้างหน้า
 Near him, a few kids were having fun, chasing each other and playing
ใกล้ ๆ เด็กเล็ก ๆ หลายคนกำลังสนุกสนานกำลังไล่ตามและเล่น
   The cart went past the children, then turned into a small alley in the shadows
รถเข็นเดินผ่านเด็ก ๆ แล้วกลายเป็นซอยเล็ก ๆ ในเงามืด
   Lu Sheng guessed that the hawker was probably about to call it a day
Lu Sheng คาดเดาได้ว่าคนขายของอาจจะเรียกวันนี้ว่า
 So, he hastened his steps, going after him
ดังนั้นเขารีบเดินตามเขาไป
   “Ai! Brother Sheng!”   Suddenly, a voice called from behind him
"AI! 
 It was a pretty familiar voice, as if from someone he knew
มันเป็นเสียงที่คุ้นเคยเช่นจากคนที่เขารู้จัก
   Lu Sheng turned around to see a tanned, muscular scholar walk towards him in big strides
Lu Sheng หันกลับไปดูนักดำน้ำที่มีกล้ามเนื้อเดินไปหาเขาในความก้าวหน้าอย่างมาก
   “Luo Sheng?” [1]   He hesitated for a moment before recognizing him
"Luo Sheng?" [1] เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะยอมรับเขา
   Luo Sheng, aka Luo Junyi, was a classic rich young master in Nine Links City, just like Lu Sheng
Luo Sheng, aka Luo Junyi เป็นนายหนุ่มที่คลาสสิกที่รวยใน Nine Links City เช่นเดียวกับ Lu Sheng
 But, unlike others, this lad possessed an actual academic degree; he had just passed the prefectural level exam recently and became a xiucai
แต่ไม่เหมือนกับคนอื่นเด็กหนุ่มคนนี้มีระดับการศึกษาที่แท้จริง 
 News was that he had quite the literary flair
ข่าวก็คือเขามีไหวพริบที่ค่อนข้างประพันธ์
 [2]   Actually, Luo Junyi had a very ordinary friendship with him
[2] อันที่จริง Luo Junyi มีมิตรภาพที่ธรรมดามากกับเขา
 It just so happened that his name coincided with that of a Mount Liang hero, hence Lu Sheng remembered his name after hearing it once
มันเกิดขึ้นเพียงเพื่อให้ชื่อของเขาใกล้เคียงกับที่พระเอกเมาท์เหลียงจึง Lu Sheng จำชื่อของเขาหลังจากที่ได้ยินมันครั้งเดียว
   “Brother Sheng, it’s an emergency, an emergency!” Loo Junyi took two steps towards him, red-faced
"บราเดอร์ Sheng เป็นเหตุฉุกเฉินเหตุฉุกเฉิน!" Loo Junyi เดินสองข้างหน้าเขาแดงหน้า
   Lu Sheng immediately understood why this dude came looking for him
Lu Sheng เข้าใจทันทีว่าทำไมเพื่อนคนนี้มาหาเขา
 Although he was a young master of a rich family, he extremely loved gambling and often gambled to his last penny, winding up borrowing money from all over the place
แม้ว่าเขาจะเป็นนายหนุ่มของครอบครัวที่ร่ำรวยเขาชอบเล่นการพนันและมักเล่นการพนันกับเงินที่ผ่านมาของเขาค้ำประกันการยืมเงินจากทั่วทุกแห่ง
   It looked like he had depleted his gambling capital again
ดูเหมือนว่าเขาจะหมดทุนการพนันอีกครั้ง
   Lu Sheng laughed as he took out ten talents of silver from his waist pouch and handed them over
Lu Sheng หัวเราะขณะที่เขาเอาเงินสิบ talents จากกระเป๋าเอวของเขาและมอบไว้
   “How’s your luck today?”   “Acceptable, acceptable, hahaha… I knew I could count on Brother Sheng,” Luo Junyi took the silver and left hurriedly
"วันนี้มีโชคของคุณไหม?" "เป็นที่ยอมรับได้ยอมรับได้นะฮะฮ่า ... ฉันรู้ว่าฉันสามารถนับนายบราเดอร์ได้" ลูอิจุนจิเอาเงินไปและรีบรีบไป
   Lu Sheng shook his head
Lu Sheng ส่ายหัว
 The money was a small matter
เงินเป็นเรื่องเล็ก
 Lu family’s business and estate was enormous after all
ธุรกิจและอสังหาริมทรัพย์ของครอบครัว Lu เป็นเรื่องใหญ่มาก
 Somebody would come handing over money just around the corner
บางคนอาจจะมามอบเงินแค่รอบมุม
   He turned to find the hawker selling cosmetic goods again
เขาหันไปหาคนขายของกระจุกกระจิกอีกครั้ง
   The hawker’s cart had already entered the alley, leaving only a small half of it outside
รถเข็นของคนเดินล้วงเข้าไปในซอยแล้วทิ้งไว้เพียงครึ่งหนึ่งของมันนอก
   With great strides, he swiftly walked over and followed it into the alley
ด้วยความก้าวหน้าอย่างมากเขารีบเดินผ่านและเดินตามมันไปในซอย
   “Eh??”   Lu Sheng froze in his tracks
"เอ๊ะ?" Lu Sheng แช่แข็งในเพลงของเขา
 This was an alley with a dead end!   The alley was empty, without a hawker, a cart or any living soul to be found
นี่คือซอยที่มีปลายตาย! 
   His eyes both narrowed to a slit and his body became poised and alert
ตาของเขาทั้งสองแคบลงไปที่รอยและร่างกายของเขาก็พร้อมและตื่นตัว
   From beginning to end, left to right, he carefully examined this blind alley
ตั้งแต่ต้นจนจบซ้ายไปขวาเขาตรวจสอบอย่างรอบคอบตรอกคนตาบอดนี้
   It was an alley over ten meters long, formed by the greyish black walls of the houses on both sides
มันเป็นซอยที่ยาวกว่าสิบเมตรซึ่งสร้างขึ้นจากกำแพงสีดำสีเทาของบ้านทั้งสองด้าน
 At its end, it was blocked by an aged black wall, with a few seals glued across it
ในตอนท้ายมันถูกปิดกั้นด้วยกำแพงสีดำที่มีอายุมากและมีเกล็ดปะปนอยู่หลายด้าน
   The seals of made of white paper and red letters looked dark under the sunset
แมวน้ำที่ทำด้วยกระดาษสีขาวและตัวอักษรสีแดงดูมืดลงภายใต้ดวงอาทิตย์
 Their corners flew up, having lost their adhesiveness
มุมของพวกเขาบินขึ้นมีการสูญเสียความเหนียวของพวกเขา
   “No trapdoors on the walls
"ไม่มีการดักจับบนผนัง
 where could the cart have gone…?”   Lu Sheng kept searching his memory
ที่รถเข็นได้ไปที่ไหน ... ? "Lu Sheng เก็บความทรงจำของเขาไว้
 He clearly remembered that the cart had entered this alley between the houses
เขาจำได้อย่างชัดเจนว่ารถเข็นได้เข้าซอยนี้ระหว่างบ้าน
   He backed out of it and saw the few children who were still playing and chasing one another
เขาถอยออกมาจากมันและเห็นเด็กน้อยที่ยังคงเล่นและไล่ล่ากัน
 These kids wore simple clothes and seemed to come from ordinary families
เด็กเหล่านี้สวมใส่เสื้อผ้าที่เรียบง่ายและดูเหมือนจะมาจากครอบครัวธรรมดา
   Lu Sheng plastered on a smiley face and fished out a few bronze coins from his pocket
Lu Sheng ฉาบบนใบหน้ายิ้มและจับปลาเหรียญทองแดงออกจากกระเป๋าของเขา
 He caught a little girl who was giving chase
เขาจับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งที่กำลังไล่ล่า
   “Little girl, can I ask you something?”   “What do you want to ask, brother? Please ask
"เด็กหญิงตัวเล็กฉันขออะไรได้บ้าง?" "คุณต้องการถามอะไรพี่ชาย? 
”   The little girl sported two ponytails and was nine or ten years-old, her cheeks red and puffy
"เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เล่นสองหางม้าและอายุ 9 หรือ 10 ปีแก้มสีแดงและบวม
 Perhaps because she was used to playing on the streets, she was unafraid of strangers and replied straightforwardly
บางทีอาจเป็นเพราะเคยชินกับการเล่นบนถนนเธอไม่กลัวคนแปลกหน้าและตอบตรงไปตรงมา
   “Brother would like to ask - did you see that Li’s Cosmetic Goods cart pass by here just now? Did it enter this alley here?”   Lu Sheng stuffed two bronze coins into the little girl’s palms
"บราเดอร์อยากจะถาม - คุณเห็นไหมว่าสินค้าเครื่องสำอางค์ของ Li ผ่านไปที่นี่ตอนนี้? 
 A radiant smile immediately broke out on the little girl’s face
รอยยิ้มที่เปล่งประกายได้เกิดขึ้นบนใบหน้าของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ
   “I didn’t see any cosmetic goods cart, did I? We play here every day
"ฉันไม่ได้เห็นรถสินค้าเครื่องสำอางใด ๆ ฉัน? 
 The cosmetic goods carts usually come only in the morning
รถเข็นสินค้าเครื่องสำอางมักจะมาเฉพาะในตอนเช้า
 In the afternoon, they all go over to the antique street
ในช่วงบ่ายพวกเขาทั้งหมดไปที่ถนนโบราณ
”   “You didn’t see it?” Lu Sheng was stunned
"" คุณไม่ได้เห็นหรือ? "Lu Sheng รู้สึกทึ่ง
 He felt that the kid was lying
เขารู้สึกว่าเด็กกำลังโกหก
   But then he saw the earnest expression on the little girl’s wide-eyed face
แต่แล้วเขาก็เห็นการแสดงออกอย่างจริงจังบนใบหน้าที่เต็มไปด้วยดวงตาของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ
   “What I said is true
"สิ่งที่ฉันพูดเป็นความจริง
 There really weren’t any carts on the streets today
ในวันนี้ไม่มีรถเก๋งอะไรเลย
 If you don’t believe me, you can go ask others
ถ้าคุณไม่เชื่อฉันคุณสามารถไปถามคนอื่นได้
 There’s nothing at all on the streets,” the rest of the children ran over and voiced their assent
ไม่มีถนนอะไรเลย "ส่วนที่เหลือของเด็ก ๆ ก็วิ่งออกไปและเปล่งเสียงความยินยอมของพวกเขา
   “Yea yea
"ใช่แล้ว
 My mum was even gonna come over to get some stuff, but not even one cart could be seen
แม่ของฉันก็จะเข้ามาหาอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่สามารถหารถเข็นได้
 It’s really strange
มันแปลกจริงๆ
”   “This brother says he just saw a Li’s Cosmetic Goods,” the little girl pointed at Lu Sheng
"พี่ชายคนนี้บอกว่าเขาเพิ่งเห็นเครื่องสำอางค์ของ Li" เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ชี้ไปที่ Lu Sheng
   “Where? Where?”   “I don’t see it
“ที่ไหน? 
 That’s all that there is to this street
นั่นคือทั้งหมดที่มีอยู่บนถนนสายนี้
”   “Brother probably saw it in his dreams? Heeheehee…”   The group of lads broke out in laughter and din again
บราเดอร์อาจจะเห็นมันในฝันของเขา? 
   The smile on Lu Sheng’s face gradually vanished
รอยยิ้มบนใบหน้าของ Lu Sheng ค่อยๆหายไป
 He turned his head to look at the Goldfish Restaurant
เขาหันศีรษะไปมองร้านอาหารปลาโลมา
   The restaurant under the shadow was crowded with business
ภัตตาคารภายใต้ร่มเงานั้นเต็มไปด้วยธุรกิจ
 Its extraordinary liveliness of was in stark contrast to the desertedness of the streets here
ความมีชีวิตชีวาเป็นพิเศษของมันตรงกันข้ามกับความรกร้างของถนนที่นี่
   “In that case, did you all see…”   Lu Sheng turned back and his voice froze
"ในกรณีนี้คุณเห็นไหมล่ะ ... " Lu Sheng หันกลับมาและเสียงของเขาแข็งตัว
   The kids around him had all disappeared god-knows-when
เด็ก ๆ ที่อยู่รอบตัวเขาก็หายตัวไปหมดทุกครั้งที่พระเจ้าทรงทราบ
 All around him, the street was deserted, empty and devoid of anything
รอบ ๆ ตัวเขาถนนร้างว่างเปล่าและปราศจากอะไร
   Without so much as a single passer-by
ไม่มากเท่ากับคนสัญจรเพียงลำพัง
   The commotion and din of the children had vanished
ความวุ่นวายและความวุ่นวายของเด็ก ๆ หายไป
 Logically speaking, it was impossible for children of that age to all instantly disappear without a sound like that
การพูดอย่างถี่ถ้วนเป็นไปไม่ได้ที่เด็กทุกวัยจะหายไปโดยทันทีโดยไม่มีเสียงแบบนั้น
   Lu Sheng was confident in himself
Lu Sheng มั่นใจในตนเอง
 He was, after all, trained in the Black Tiger Saber and could even detect the position of wild wolves just by listening to the wind
หลังจากที่เขาได้รับการฝึกฝนในกระบี่เสือและยังสามารถตรวจจับตำแหน่งหมาป่าป่าได้ด้วยการฟังลม
 And yet, he did not even hear the sound of the children leaving
และถึงกระนั้นเขาก็ไม่ได้ยินเสียงเด็ก ๆ ออกไป
   Staring at the desolate and deathly street, a chill went down his spine
มองไปที่ถนนที่รกร้างและน่ากลัวถนนเย็นลงกระดูกสันหลังของเขา
 He quickly walked towards the Goldfish Restaurant
เขารีบเดินไปที่ร้านอาหารปลาโลมา
   “Pitter, patter…”   The sounds of his footsteps rang clearer than usual
"เสียงระทึกขวัญ ... " เสียงฝีเท้าของเขาชัดเจนขึ้นกว่าปกติ
 The more he approached the restaurant, the more he felt a warm sensation on his entire body
ยิ่งเขาเดินเข้าไปใกล้ร้านอาหารมากเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกอบอุ่นขึ้นทั้งร่างกาย
   Whoosh!!   All of a sudden, as if he had just broken through the water surface, Lu Sheng felt everything come to life around him, brimming with life and energy
หวือ !! 
   One by one, warm-bodied customers passed by beside him
ลูกค้าทีเดียวฉกรรจ์ทีละคนเดินเคียงข้างเขา
 One of them accidentally knocked into him and hurried to apologize
หนึ่งในนั้นตั้งใจจะเขย่าตัวเขาและรีบไปขอโทษ
   Ladies were alighting from horse carriages, smiling as they walked slowly into the restaurant and were led in by waiters
สุภาพสตรีกำลังลุกขึ้นจากรถม้ายิ้มขณะที่พวกเขาเดินช้าๆเข้าไปในร้านอาหารและถูกนำโดยบริกร
   Standing before the restaurant, Lu Sheng looked back on the street selling cosmetic goods again
ยืนอยู่หน้าร้านอาหาร Lu Sheng มองย้อนกลับไปที่ถนนเพื่อขายสินค้าเครื่องสำอางอีกครั้ง
 Without knowing when, it was now filled with some passers-by who weren’t there previously
โดยไม่ทราบว่าเมื่อไหร่ตอนนี้มันเต็มไปด้วยผู้คนที่ไม่ได้มาก่อนหน้านี้
   It was worlds apart from the desertedness before
มันเป็นโลกนอกเหนือจากความรกร้างว่างเปล่ามาก่อน
   Lu Sheng sucked in a mouthful of cold air and swiftly hailed a horse carriage
Lu Sheng ดูดในอากาศเย็นและอากาศได้ยกย่องว่าเป็นม้า
   “To the Lu Manor!”   “Alrighty, please sit tight!”   With a whip from the carriage driver, a skinny old horse slowly moved its hooves
"ไปที่ Manor Lu!" "อ่อนนุชกรุณานั่งแน่น!" ด้วยแส้จากคนขับรถม้าเก่าแก่ผอมย้ายกีดขวางของมัน
   Seated on the carriage, Lu Sheng’s mind was occupied by what he had encountered
นั่งอยู่บนรถ Lu Sheng ของจิตใจถูกครอบครองโดยสิ่งที่เขาได้พบ
   The hawker, the group of children… they were all very abnormal
พ่อค้าแม่ค้ากลุ่มเด็ก ๆ ... พวกเขาทั้งหมดผิดปกติมาก
   ‘Thinking about it now, the smile on the hawker’s face didn’t move a single inch
"การคิดถึงตอนนี้รอยยิ้มบนใบหน้าของเหยี่ยวล่าเหยื่อไม่ได้เคลื่อนไปเพียงนิ้วเดียว
 It felt extremely fake
มันรู้สึกปลอมมาก
’   His thoughts led towards the terrible Xu family case and, suddenly, the sense of an impending disaster washed over him
'ความคิดของเขานำไปสู่กรณีของครอบครัวที่น่ากลัว Xu และก็ความรู้สึกของภัยพิบัติที่กำลังจะมาล้างเขา
   “This city is really getting more and more dangerous…” he mumbled
"เมืองนี้เป็นอันตรายมากขึ้นเรื่อย ๆ ... " เขาพึมพำ
   The horse carriage pulled up shortly outside the Lu Manor gates
รถม้าลากขึ้นไม่นานนอกประตู Lu Manor
 Upon seeing Lu Sheng in the carriage, the gatekeeper hurried over
เมื่อเห็นรถ Lu Sheng คนเฝ้าประตูรีบไป
   “Young Master, you’ve returned?”   The gatekeeper was surnamed Wang and was the eighth oldest among his siblings
"นายหนุ่มคุณกลับมาหรือเปล่า?" ผู้เฝ้าประตูเป็นนามสกุลวังและเป็นพี่น้องที่เก่าแก่ที่สุดคนที่แปดของเขา
 Everybody usually called him Little Eight
ทุกคนมักเรียกเขาว่า Little Eight
 He was a smart lad and had only turned seventeen this year
เขาเป็นเด็กหนุ่มที่ชาญฉลาดและเพิ่งหันมาสิบเจ็ดปีนี้
 He inherited his father’s job as the gatekeeper of Lu Manor
เขาได้รับงานจากพ่อของเขาเป็นพนักงานเฝ้าประตูของ Lu Manor
   Little Eight was pretty familiar with Lu Sheng and would often recount the strange rumors and hearsay flying around in and out of the city to him
ลิตเติ้ลแปดค่อนข้างคุ้นเคยกับ Lu Sheng และมักจะเล่าถึงข่าวลือแปลก ๆ และคำบอกเล่าที่บินไปมาทั้งในและนอกเมือง
   Those were also what Lu Sheng loved to hear
นี่เป็นสิ่งที่ Lu Sheng ชอบที่จะได้ยิน
   “Is the Old Master in?” Lu Sheng asked casually after alighting and paying
"นายเก่าอยู่ไหม?" Lu Sheng ถามอย่างไม่เป็นทางการหลังจากลงและจ่ายเงิน
   “Old Master went to the yamen again
นายเก่าไปที่ yamen อีกครั้ง
 The Prefect summoned him
นายอำเภอเรียกเขา
 To find something, it seems,” Little Eight smiled
เพื่อหาสิ่งที่ดูเหมือนว่า "Little Eight ยิ้ม
   “Find something?”   Lu Sheng had been busy with his own matters the past few days and neglected the happenings at home
"หาอะไรเหรอ?" Lu Sheng ยุ่งอยู่กับเรื่องของตัวเองในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมาและละเลยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่บ้าน
   “What thing?”       Translator's Thoughts   [1] ED/N: He’s actually called Lu Sheng as well (different characters and tones but the same pinyin)
"สิ่งที่?" ความคิดของนักแปล [1] ED / N: เขาเรียกว่า Lu Sheng เป็นอย่างดี (ตัวละครและโทนที่แตกต่างกัน แต่เป็นพินอินเดียวกัน)
 Our first thought was to make his name have a different spelling and the same pronunciation, but when what we arrived at was “Loo” Sheng, we knew it was better to change his name slightly instead
ความคิดแรกของเราคือการทำให้ชื่อของเขามีการสะกดที่แตกต่างกันและการออกเสียงแบบเดียวกัน แต่เมื่อสิ่งที่เรามาถึงคือ "Loo" Sheng เรารู้ว่ามันเป็นการดีที่จะเปลี่ยนชื่อของเขาเล็กน้อยแทน
   [2] ED/N: Xiucai means a scholar, but if it was just that, we wouldn’t have to use pinyin
[2] ED / N: Xiucai หมายถึงนักวิชาการ แต่ถ้าเกิดว่าเราไม่ต้องใช้พินอิน
 Long story short, the historical meaning of xiucai is a person who passed the county level imperial exam, and since we have plenty historical stuff here, it wouldn’t be that good to simply translate it as “scholar”
เรื่องยาวสั้นความหมายทางประวัติศาสตร์ของ xiucai เป็นคนที่ผ่านการสอบระดับราชอาณาจักรมณฑลและเนื่องจากเรามีสิ่งที่ประวัติศาสตร์มากมายที่นี่ก็จะไม่ดีที่เพียงแค่แปลว่า "อัจฉริยะ"