Chapter 60: Song Manor (4) Three days later
บทที่ 60: Song Manor (4) สามวันต่อมา
In the afternoon, in the study hall of a private college within Huang Manor, near the iron mine
ในช่วงบ่ายในห้องโถงศึกษาของวิทยาลัยเอกชนภายใน Huang Manor ใกล้เหมืองเหล็ก
 [1]"I’m leaving, Juanjuan!"A girl with double braids carrying a cloth satchel waved at her good friend who was still inside the study hall
[1] "ฉันออก Juanjuan!" ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีกระเป๋าเป้สะพายหลังคู่ถือถุงผ้าโบกมือให้เพื่อนที่ดีของเธอที่ยังคงอยู่ในห้องโถงศึกษา
 Song Yunjuan smiled at her from her seat
ซองอูนยองยิ้มให้เธอจากที่นั่ง
 [2]"Hurry and go, or your parents will scold you again if you're late
[2] "รีบและไปหรือพ่อแม่ของคุณจะดุคุณอีกครั้งถ้าคุณมาสาย
""Yea!"That girl skipped away in a light jog as she left under the evening sky
"" ใช่แล้ว! "หญิงสาวคนนั้นกระโดดข้ามไปเบา ๆ ขณะที่เธอทิ้งไว้ใต้ท้องฟ้ายามเย็น
 She went further and further away, until she was no longer visible
เธอเดินไกลออกไปจนกว่าเธอจะมองไม่เห็นอีกต่อไป
 Song Yunjuan waited till she could no longer see her good friend before withdrawing her gaze
เพลง Yunjuan รอจนกระทั่งเธอมองไม่เห็นเพื่อนที่ดีของเธอก่อนที่จะถอนตัวออกไป
 She looked around at the empty study hall; everyone had left, leaving only her behind
เธอมองไปรอบ ๆ ห้องโถงว่าง 
 "I should get back too," carefully, Song Yunjuan kept her brush, ink and straw paper from her desk
"ฉันควรจะกลับมาด้วย" อย่างระมัดระวังซองกวานหยิบกระดาษแปรงหมึกและกระดาษฟางมาจากโต๊ะทำงานของเธอ
 She stuffed them into her little satchel, stood up and tidied herself, then walked out of the study hall
เธอยัดมันลงในกระเป๋าเล็ก ๆ ของเธอลุกขึ้นยืนและเก็บข้าวของตัวเองจากนั้นก็เดินออกจากห้องโถงศึกษา
 Under the evening sky, Huang Manor looked especially still and faint
ภายใต้ท้องฟ้ายามเย็น Huang Manor มองโดยเฉพาะอย่างยิ่งและยังคงเป็นลม
 A few of the women who had been chatting by the walls hurriedly rose and left as soon as they caught sight of Song Yunjuan exiting
ผู้หญิงสองสามคนที่กำลังคุยกันอยู่ตามกำแพงรีบลุกขึ้นและออกไปทันทีที่พวกเขาเห็นภาพซองจุงจันออก
 Seemingly, they had no wish to even lay eyes on her
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ต้องการที่จะมองตาเธอ
 In the distance, there were a few boys aged around seven or eight
ในระยะไกลมีเด็กชายอายุน้อยประมาณเจ็ดถึงแปดขวบ
 They had been fooling around, yet the moment they caught sight of Song Yunjuan, the boys were instantly scared into fleeing at top speed
พวกเขากำลังโง่เง่าอยู่รอบ ๆ ขณะที่พวกเขาเห็นภาพซองบินจุงชายหนุ่มกลัวที่จะหลบหนีด้วยความเร็วสูงสุด
 "RUN! The jinx is out!""This way!"Song Yunjuan seemed not to mind
"วิ่งหนีไป!" "วิธีนี้!" เพลง Yunjuan ดูเหมือนจะไม่คิด
 Lowering her head, she spruced up her little satchel and headed in the direction of her house
ลดศีรษะของเธอเธอประดิษฐ์กระเป๋าเล็ก ๆ ของเธอขึ้นและมุ่งหน้าไปยังบ้านของเธอ
 The Huang Manor was only a few li away from her house, which was not far
The Manor Huang ห่างจากบ้านของเธอเพียงไม่กี่ก้าวซึ่งไม่ไกลนัก
 However, for a girl like her who was barely ten years old, it was an extremely long distance
อย่างไรก็ตามสำหรับสาวที่ชอบเธอที่เพิ่งอายุสิบขวบนั้นเป็นระยะทางไกลมาก
 Actually, everything at home had been fine up till a few years ago
ที่จริงทุกอย่างที่บ้านได้รับการปรับขึ้นจนกระทั่งไม่กี่ปีที่ผ่านมา
 Then, her father, mother, and her grandparents were all alive and well
จากนั้นพ่อแม่และปู่ย่าตายายของเธอก็ยังมีชีวิตอยู่และดี
 However, ever since two years ago, Big Bro began to grow obsessed with concocting pills to attain immortality, even forfeiting the Annual Examinations
อย่างไรก็ตามตั้งแต่เมื่อสองปีก่อนบิ๊กบ์ก็เริ่มหมกมุ่นอยู่กับการผสมยาเพื่อบรรลุความเป็นอมตะแม้กระทั่งการสูญเสียการตรวจสอบประจำปี
 All through the day, he would go on and on at home, burying himself in cultivating immortal magic and pill concocting methods
ตลอดทั้งวันเขาจะไปและกลับบ้านซุบซิบในการสร้างเวทมนตร์อมตะและวิธีการผสมยา
 Worse, he had wantonly wasted the family’s assets to buy various rubbish and nonsensical manuals on immortality and pill concoction
แย่ลงเขาได้สูญเสียทรัพย์สินของครอบครัวไปซื้อเอกสารขยะและคู่มือต่างๆที่ไม่มีสาระเกี่ยวกับความเป็นอมตะและการผสมยา
 From then on, their life had taken a turn for the worse
จากนั้นชีวิตของพวกเขาได้หันไปแย่กว่าเดิม
 First, it was Grandpa and Grandma who had vanished after a day out hiking, never to return
ประการแรกคือคุณปู่และคุณยายที่หายไปหลังจากวันเดินป่าไม่เคยกลับมา
 Then, both Father and Mother, while they were still in mourning for the grandparents, were involved in an accident
จากนั้นทั้งพ่อและแม่ในขณะที่พวกเขายังคงไว้ทุกข์ให้กับปู่ย่าตายายก็มีส่วนเกี่ยวข้องในอุบัติเหตุ
 The horse carriage they were in had crashed and plummeted down a cliff
รถม้าที่พวกเขาอยู่ในที่มีการล้มเหลวและพรวดลงหน้าผา
 Afterwards, there had been no one else at home to restrain Big Bro
หลังจากนั้นก็ไม่มีใครอยู่ที่บ้านเพื่อกักขังบิ๊กบร้า
 He thus began to concoct pills and cultivate immortality with deranged fervor, as if he had been possessed
ดังนั้นเขาจึงเริ่มสร้างยาและปลูกฝังความเป็นอมตะให้กับความวุ่นวายอันไร้ระเบียบราวกับว่าเขาถูกครอบงำ
As for the other brothers and sisters, most had left their home in disappointment
สำหรับพี่ชายและน้องสาวคนอื่น ๆ ส่วนใหญ่ก็ออกจากบ้านด้วยความผิดหวัง
 Even until now, only she and Big Bro remained living in the Manor
แม้กระทั่งตอนนี้เธอและบิ๊กบ๊อยังคงอาศัยอยู่ในคฤหาสน์
 In order to concoct pills, Big Bro had sold off everything of value within the house, such that the entire Manor was now barren
เพื่อที่จะผสมยา Big Bro ได้ขายทุกสิ่งทุกอย่างที่มีค่าภายในบ้านเช่นที่ Manor ทั้งหมดเป็นหมัน
 Not even thieves were willing to visit
แม้แต่ขโมยก็ยินดีที่จะเยี่ยมชม
 The house servants had also all been dismissed, leaving just the two of them behind
ข้าราชการพลพรรคก็ถูกไล่ออกด้วยหมดเหลือเพียงสองคนเท่านั้น
 Song Yunjuan’s fair face showed some hints of dejection
หน้าตาที่ยุติธรรมของ Song Yunjuan แสดงให้เห็นถึงคำแนะนำบางอย่างที่ไม่ดี
 She was beginning to miss her grandpa and her father
เธอเริ่มคิดถึงคุณปู่และพ่อของเธอ
 "Also, Mother’s osmanthus cake was really yummy…" lowering her head, she gently rubbed at her eyes, which had once again turned moist
"นอกจากนี้เค้กออสแมนธัสของแม่ยังอร่อยจริงๆ ... " ลดศีรษะลงแล้วค่อยๆลูบไล้ตาเธอซึ่งชื้นอีกครั้ง
 She quickened her steps towards home
เธอเร่งเดินขึ้นบันไดไปที่บ้าน
 Sadly, she had nothing left now
น่าเศร้าที่ตอนนี้เธอไม่มีอะไรเหลือแล้ว
 Thankfully, Mister Chen at the private college took pity on her family circumstances and didn't chase her out just because she couldn't afford to pay the silver, and allowed her to remain to take the lessons
โชคดีที่นายเฉินที่วิทยาลัยเอกชนรู้สึกเสียดายกับสถานการณ์ในครอบครัวของเธอและไม่ได้ไล่เธอออกไปเพราะเธอไม่สามารถจ่ายเงินและยอมให้เธอไปเรียนต่อ
 Trudging along the entire way, Song Yunjuan used a straw string to gather up all her shoulder-length short hair
ซึงยุนจุงใช้สายฟางเพื่อรวบรวมผมสั้นยาวไหล่ทั้งหมดของเธอ
 After walking swiftly on the journey, she finally arrived at the entrance of the house just as night had fallen
หลังจากเดินอย่างรวดเร็วในการเดินทางในที่สุดเธอก็มาถึงทางเข้าของบ้านเช่นเดียวกับคืนลดลง
 The main door of the Song Manor was unlocked and opened a crack
ประตูหลักของ Manor Song ถูกปลดล็อคและเปิดร้าว
 All the surroundings were in pitch-black, without a single soul in sight
ทุกสภาพแวดล้อมอยู่ในสนามมืดโดยไม่มีใครอยู่ในสายตา
 Song Yunjuan had long since grown used to it
เพลง Yunjuan ใช้มานานแล้ว
 Pushing hard onto the main door, she entered
ผลักดันอย่างหนักเข้าประตูใหญ่เธอเข้า
 Then, she turned round to lock the door and placed a thick, heavy beam across it
จากนั้นเธอก็หันมาล็อกประตูและวางคานขวางหนา ๆ ไว้ด้านใน
 "Thud
"Thud
 "Having locked the main door, she swept the ash off her hands and turned to head towards the courtyard
"เมื่อล็อคประตูหลักเธอกวาดขี้เถ้าออกจากมือแล้วหันไปมุ่งหน้าไปที่ลาน
 Fallen leaves and dry twigs lay strewn on the ground
ใบไม้ร่วงและกิ่งแห้งวางเรียงรายอยู่บนพื้นดิน
 Inside, the room was pitch-black; even the fires were not lit
ภายในห้องมืด - ดำ; 
 Borrowing the moonlight, she headed in the direction of the side hall
ยืมแสงจันทร์เธอมุ่งหน้าไปทางด้านข้างของห้องโถง
 Within the barren and deathly silent rectangular courtyard, only the pitter-patter sound of her footsteps rang out
ภายในลานสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่แห้งแล้งและเงียบสงบมีเพียงเสียงฝีเท้าของฝีเท้าของเธอเท่านั้นที่ดังออกมา
 Her worn-out deer-skin moccasins struck against the stony floor, causing ‘tuk’ ‘tuk’ ‘tuk’ sounds to ring out constantly
รองเท้าหนังนิ่มที่สวมใส่ของเธอลหลงเข้ากับพื้นหินทำให้รถตุ๊กตุ๊กออกมาดัง ๆ อย่างต่อเนื่อง
 Song Yunjuan had long since gotten used to such a sight
เพลง Yunjuan มานานแล้วนับตั้งแต่ที่ได้เห็นภาพดังกล่าว
 She walked quickly to the side hall and took a look
เธอเดินอย่างรวดเร็วไปที่ห้องโถงด้านข้างและมอง
 It was dark and dim inside; moonlight shone off the barren dining table in the middle
มันมืดและสลัวอยู่ภายใน; 
 Nothing was on top of it
ไม่มีอะไรที่อยู่ด้านบนของมัน
"Ai…"Sighing, she could only head towards Big Bro’s sleeping quarters
"ไอ ... " ถอนหายใจเธอสามารถมุ่งหน้าไปยังห้องนอนของ Big Bro ได้
 Crossing over the stone bridge, she walked towards the largest room on the left and lightly pushed onto the door
ข้ามสะพานหินเธอเดินไปทางห้องที่ใหญ่ที่สุดทางด้านซ้ายและผลักดันเบา ๆ ลงบนประตู
 "Ka-cha
"Ka-Cha
"The friction of wood striking against wood screeched shrilly across the whole Manor, piercing through the silence
"แรงเสียดทานของไม้ที่กระทบกับไม้ที่แหลมคมทั่วทั้งคฤหาสน์ทะลุผ่านความเงียบ
 It was dark and gloomy inside the room
ในห้องมืดและมืดมัว
 Song Yunjuan could only barely make out the arrangement within the room thanks to the moonlight
เพลง Yunjuan แทบจะไม่สามารถจัดระเบียบภายในห้องได้ด้วยแสงจันทร์
 The left corner of the room was cast entirely in shadows
มุมซ้ายของห้องถูกทิ้งไว้ในเงา
 Under the moonlight, one could faintly see that an object of enormous size sat there
ภายใต้แสงจันทร์ที่หนึ่งอย่างเห็นได้ชัดอาจจะเห็นว่าวัตถุขนาดมหึมานั่งอยู่ที่นั่น
 Song Yunjuan knew that that was Big Bro’s pill furnace
เพลง Yunjuan รู้ว่านั่นคือเตายา Big Bro
 She craned her neck to look to the right, where she could see a square table
เธอเค้นคอของเธอไปทางขวาซึ่งเธอจะได้เห็นตารางสี่เหลี่ยม
 She could faintly see some bowls on it
เธอสามารถเห็นบางโบลิ่งในนั้น
 "Big Bro, you’re still concocting pills?"Silence
"บิ๊กอ้าคุณยังทำยาเม็ด?" เงียบ
 "Mm, just concocted a few," a male voice drifted out from the silence
"อืมเพียงแต่งเสียงไม่กี่ตัว" ชายผู้หนึ่งลอยลุกออกจากความเงียบ
 Song Yunjuan entered the room
เพลง Yunjuan เข้าห้อง
 Groping around, she made her way to the dining table, before feeling for the pair of chopsticks and preparing to tuck in
เคาะรอบ ๆ เธอเดินไปที่โต๊ะอาหารก่อนที่จะรู้สึกถึงคู่ของตะเกียบและเตรียมที่จะเหน็บเข้า
 However, once she tucked in, she realized that the dish was actually cold
อย่างไรก็ตามเมื่อเธอเข้าซุกแล้วเธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าจานเย็นจริง ๆ
 Fine
ละเอียด
 She could accept that fire couldn’t be lit at night
เธอสามารถยอมรับได้ว่าไฟไม่สามารถจุดในเวลากลางคืน
 But now, food can’t even be heated up? What sort of cold concoction method was this that didn't even require fire?"Big Bro, you didn’t heat up the dishes again?""Yeah
แต่ตอนนี้อาหารไม่สามารถแม้แต่จะร้อนขึ้น? 
 I prepared them this morning and haven’t had the time to heat it up," a reply sounded out from the dark
ฉันเตรียมพวกเขาเช้านี้และไม่ได้มีเวลาที่จะร้อนขึ้น "คำตอบที่เป่าออกมาจากที่มืด
 Song Yunjuan sighed
เพลง Yunjuan ถอนหายใจ
 However, what she could not see was that not even a single soul was present in the darkness behind the pill furnace!No one was there
อย่างไรก็ตามสิ่งที่เธอไม่สามารถมองเห็นได้คือแม้จะไม่มีใครอยู่ในความมืดที่อยู่เบื้องหลังเตาหลอมก็ตามไม่มีใครอยู่ที่นั่น
 So where did that voice come from? No one knows
แล้วเสียงนั้นมาจากไหน? 
 After eating merely two mouthfuls, she couldn't really stomach the food anymore
หลังจากรับประทานเพียงสองคำคุณไม่สามารถกินอาหารได้อีกต่อไป
 The meat inside seemed to have gone rancid, as if it hadn’t been prepared just this morning
เนื้อภายในดูเหมือนจะเหม็นหืนราวกับว่ามันไม่ได้ถูกจัดเตรียมไว้เมื่อเช้านี้
 "Today I talked to Chen Meiqin, she’ll come over to our place in a few days to play, Big Bro…""Mm, I’m listening," that voice answered
"วันนี้ฉันได้พูดคุยกับ Chen Meiqin เธอจะมาถึงที่ของเราภายในสองสามวันเพื่อเล่น Big Bro ... " "ฉันกำลังฟังอยู่" เสียงนั้นตอบ
 "Can you accompany me at home in the day?" Yunjuan asked softly
"คุณสามารถมาพร้อมกับฉันที่บ้านในวัน?" 
 "I need to concoct pills," was the short reply
"ฉันต้องการผสมยา" เป็นคำตอบสั้น ๆ
 "You can’t accompany me for even a day?" Yunjuan’s eyes brimmed with disappointment
"คุณไม่สามารถมากับฉันได้แม้กระทั่งวัน?" 
 "I need to concoct pills," that voice repeated
"ฉันต้องการผสมยา" เสียงดังกล่าวซ้ำ
 Yunjuan clammed up
Yunjuan clammed ขึ้น
 Lowering her head, she continued to eat in silence
ลดศีรษะของเธอเธอยังคงกินในความเงียบ
 She seemed not to realize at all that a tall, large shadow had approached soundlessly from a corner of the room and gradually loomed behind her
เธอดูเหมือนจะไม่เข้าใจเลยว่าเงาสูงขนาดใหญ่กำลังเข้ามาใกล้ ๆ จากห้องมุมและค่อยๆจางหายไปข้างหลังเธอ
 That shadow had a pale, miserable countenance
เงานั้นมีสีอ่อนและน่าสังเวช
 It was a male face that was devoid of any trace of emotion
มันเป็นใบหน้าของผู้ชายที่ปราศจากร่องรอยของอารมณ์
 He lowered his head to look at Yunjuan
เขาก้มหน้าลงมอง Yunjuan
 Slowly, he stretched out a hand, in which was gripped a pair of scissors, dripping in blood… "Bang, bang, bang!"Suddenly, violent knocking could be heard on the main door of the courtyard
ค่อยๆเหยียดมือออกจับมือกรรไกรที่หยดลงในเลือด ... "บางปังปัง!" ทันใดนั้นการเคาะอย่างรุนแรงอาจเกิดขึ้นที่ประตูหลักของลาน
Song Yunjuan stood up in a heartbeat
เพลง Yunjuan ลุกขึ้นยืนในจังหวะการเต้นของหัวใจ
 "Who’s that?" Hurrying outside, she arrived at the main door
"นั่นใครน่ะ?" 
 "Anybody home? We’re hikers in the area, and happened to pass by here
"ทุกคนในบ้านเราเป็นนักปีนเขาในพื้นที่และเกิดขึ้นที่นี่
 We’re stuck here temporarily because a mountain boulder had fallen in the way, so we're hoping to take shelter here for the night," a crisp male voice, somewhat warm and friendly, rang out
เราติดอยู่ที่นี่ชั่วคราวเพราะก้อนหินภูเขาตกลงไปในทางดังนั้นเราจึงหวังว่าจะพักแรมที่นี่ในตอนกลางคืน "เสียงผู้ชายที่ค่อนข้างอบอุ่นและเป็นกันเองก็ดังขึ้น
 Song Yunjuan hesitated for a moment
Song Yunjuan ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
 Currently, only she and her Big Bro were in the manor
ปัจจุบันเธอและบิ๊กบ์อยู่ในคฤหาสน์เท่านั้น
 If these people were up to no good… "Little girl, are any of the adults home? We can pay the required silver in advance, a night is all we need," the person again called out
ถ้าคนเหล่านี้ไม่ดี ... "เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนใดในบ้านเราสามารถจ่ายเงินที่จำเป็นล่วงหน้าได้คืนหนึ่งเป็นสิ่งที่เราต้อง" คนที่เรียกอีกครั้งว่า
 "We’re not bad people
"เราไม่ใช่คนไม่ดี
 These are the expenses for staying the night
เหล่านี้เป็นค่าใช้จ่ายสำหรับการพักค้างคืน
""SWISH
""หวด
"A tart sound could be heard as a string of large currency was thrown in over the wall dividing them
"เสียงเรียกเข้าทาร์ตอาจจะได้ยินเป็นสตริงของสกุลเงินขนาดใหญ่ถูกโยนลงไปในผนังแบ่งพวกเขา
 Song Yunjuan sprinted over to take a look and picked it up
เพลงยุนจุงวิ่งไปดูและหยิบมันขึ้นมา
 Eight huge copper coins twice the average size had been strung together on a black string
แปดเหรียญทองแดงขนาดใหญ่สองเท่าของขนาดเฉลี่ยได้รับการหงุดหงิดกันบนสายสีดำ
 It shimmered copper-black in the moonlight
มันระยิบระยับทองแดง - ดำในแสงจันทร์
 She counted them carefully
เธอนับพวกเขาอย่างระมัดระวัง
 There were actually eight huge coins, which was equivalent to a tael of silver
มีแปดเหรียญใหญ่ซึ่งเทียบเท่ากับเงิน
 For this person to part with eight large coins so flippantly, this man was clearly not short of money
สำหรับคนที่มีส่วนร่วมกับแปดเหรียญขนาดใหญ่เพื่อให้ลอยตัวนี้คนได้อย่างชัดเจนไม่ขาดเงิน
Song Yunjuan deliberated over the matter
เพลง Yunjuan คุยกันเรื่องนี้
 Remembering that there was a man, her Big Bro, in the house, she lifted the beam over the door and exerted all her strength to swing the door open
จำได้ว่ามีชายคนหนึ่งเป็นบิ๊กบ่ออยู่ในบ้านเธอยกคานขึ้นเหนือประตูและทุ่มเทกำลังทั้งหมดเพื่อเปิดประตู
 "Creak
"เสียงดังเอี๊ยด
 "The door opened wide to reveal three muscular men standing by the entrance
"ประตูเปิดกว้างเผยให้เห็นกล้ามเนื้อสามคนยืนอยู่ข้างทางเข้า
 From one look, it was clear that they were young men who practiced martial arts
จากมุมมองหนึ่งเห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นชายหนุ่มที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้
 In the lead was a man wearing grayish-white Confucian robes, looking somewhat like a scholar; yet even the loose scholarly robes could not conceal the man’s bulging muscles and robust physique
ในตอนแรกชายคนหนึ่งสวมชุดขงจื้อสีเทาอมเทาดูคล้ายกับนักวิชาการ 
 Song Yunjuan laid eyes on the three of them, her gaze gradually lowering to fall on the hilts of the sabers that they carried on their bodies
ซองบินจุงมองตาทั้งสามคนจ้องมองของเธอค่อยๆลดลงไปที่ด้ามของกระบี่ที่พวกเขาถืออยู่บนร่างของพวกเขา
 Immediately, her heart began to pound violently
หัวใจของเธอเริ่มทุบตีอย่างรุนแรง
 "Little miss, are you alone at home? My name is Lu Sheng and we happened to pass by here
"ลิตเติ้ลคิดถึงคุณอยู่คนเดียวที่บ้านหรือ? ฉันชื่อ Lu Sheng และเราก็ผ่านไปที่นี่
 We did not expect at all to meet with a mountain landslide, and for the moment, we can’t head back
เราไม่ได้คาดหวังที่จะพบกับภูเขาถล่มและในขณะนี้เราไม่สามารถมุ่งหน้ากลับได้
 Only this manor is the safest among those in the vicinity; the high walls keep out the wild beasts
เฉพาะคฤหาสน์นี้เท่านั้นที่ปลอดภัยที่สุดในหมู่คนใกล้ ๆ 
 That’s why we hope to stay the night
นั่นเป็นเหตุผลที่เราหวังว่าจะค้างคืน
" This scholar attempted his best to convey warmth and friendliness, but his intense murderous aura and rippling muscular build, as well as the long saber hung horizontally across his back all clearly indicated that that this man was no kind soul
"นักวิชาการคนนี้พยายามอย่างสุดความสามารถในการถ่ายทอดความอบอุ่นและความเป็นมิตร แต่ความรุนแรงของการฆ่าตัวของเขาและการสร้างกล้ามเนื้อและกล้ามเนื้อที่สร้างเป็นดาบยาวที่แขวนอยู่ในแนวนอนบนด้านหลังของเขาทั้งหมดระบุไว้อย่างชัดเจนว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่วิญญาณชนิดใด
"My Big Bro is also home
"บิ๊กบร๊อคยังเป็นที่บ้าน
 However, he’s concocting pills, so if there’s no issue, don’t disturb him," Song Yunjuan instructed seriously
อย่างไรก็ตามเขากำลังผสมยาดังนั้นถ้าไม่มีปัญหาอย่ารบกวนเขาเลย "ซองอูนยองสั่งอย่างจริงจัง
 "Also, it’s okay if you stay, but don't light any fires
"นอกจากนี้ก็โอเคถ้าคุณอยู่ แต่ไม่ได้จุดไฟใด ๆ
 My Big Bro doesn't like it to be bright
พี่บิ๊กของฉันไม่ชอบที่จะสดใส
" "How can we not light fires?" Duan Meng’an, who was behind Lu Sheng, could not help but mutter under his breath
"" เราไม่สามารถจุดไฟได้อย่างไร? "Duan Meng'an ผู้อยู่เบื้องหลัง Lu Sheng ไม่สามารถช่วยได้ แต่พูดพึมพำภายใต้ลมหายใจของเขา
 Song Yunjuan bit tightly on her lips, sensing that the three before her were a menace
เพลงยุนจูยอนค่อยๆเล็งไปที่ริมฝีปากของเธอรู้สึกว่าทั้งสามคนก่อนที่เธอจะเป็นอันตราย
 She was rather frightened and shrunk backwards
เธอค่อนข้างตกใจและหดตัวถอยหลัง
 "If… if you must light any fires, then you do so where you are staying
"ถ้า ... ถ้าคุณต้องจุดไฟใด ๆ จากนั้นคุณจะทำในสิ่งที่คุณอยู่
 Don’t bring it out, or my Big Bro will be mad
อย่านำมันออกไปหรือ Big Bro ของฉันจะโกรธ
 When he’s angry, it’s really scary…" Lu Sheng narrowed his eyes and gazed towards the interior of the Manor
ตอนที่เขาโกรธมันน่ากลัวมาก ๆ ... "Lu Sheng แคบดวงตาของเขาและมองไปที่ภายใน Manor
 Indeed, it was pitch-black within
แท้จริงมันเป็นสีดำมืดภายใน
 Quite a number of lanterns hung around the area, yet not a single one of them was lit
มีโคมไฟจำนวนมากแขวนอยู่รอบ ๆ บริเวณ แต่ยังไม่ได้จุดไฟใด ๆ
 "Alright, we’ll just light our own room, is that alright?" He smiled warmly at Song Yunjuan
"เอาล่ะเราจะแค่แสงสว่างในห้องของเราเองใช่มั้ย?" 
 Song Yunjuan clung tightly onto the string of huge coins
เพลง Yunjuan ยึดติดแน่นกับสตริงของเหรียญขนาดใหญ่
 The house had truly run out of any remaining money; to her, this amount was really crucial
บ้านหมดเงินเหลืออยู่แล้ว 
 With a bit of scrimping and saving, she would have enough to settle the school fees for the next half of the year
ด้วยการถ่วงดุลและการออมเงินเธอจะมีเพียงพอที่จะชำระค่าธรรมเนียมโรงเรียนในช่วงครึ่งปีถัดไป
 "Come in
"เข้ามา
"Standing aside, she allowed Lu Sheng and the other two in
"ยืนอยู่ข้าง ๆ เธออนุญาต Lu Sheng และอีกสองคนเข้า
"Bam
"ปัง
"The main door shut tight and a beam was once again lowered across it
"ประตูหลักปิดแน่นและคานอีกครั้งลดลงข้ามมัน
 Song Yunjuan led the three of them towards the guest room
เพลง Yunjuan นำพวกเขาทั้งสามไปที่ห้องรับแขก
 Song Yunjuan was rather ashamed by the fallen leaves and withered twigs that littered all over the ground
เพลง Yunjuan ค่อนข้างอายเพราะใบที่ร่วงหล่นและกิ่งก้านที่เหี่ยวแห้งไปทั่วพื้นดิน
 From the dilapidated scene, anybody could tell that this family had come to ruin
จากฉากที่ทรุดโทรมใคร ๆ ก็สามารถบอกได้ว่าครอบครัวนี้กำลังจะพังทลาย
 After sending each of them to their individual guest rooms, Song Yunjuan turned to return to rest
หลังจากส่งแต่ละห้องไปยังห้องพักแต่ละห้องของพวกเขาซองบินจุงหันกลับไปพักผ่อน
 "Dong dong dong
"dong dong dong
"Suddenly, someone else was again knocking on the door
"ทันใดนั้นมีคนอื่นเคาะประตูอีกครั้ง
 "I’ll go take a look," Song Yunjuan ran over hurriedly to the main door
"ฉันจะไปดูซิ" ยุนจุนวิ่งไปที่ประตูใหญ่อย่างรีบร้อน
 She wasn't that worried over whether Lu Sheng and the rest were the sort to loot the house; everything of value in the house had long since been emptied and sold by Big Bro
เธอไม่ได้กังวลว่า Lu Sheng และคนอื่น ๆ จะเป็นคนปล้นสะดมบ้านหรือไม่ 
 All that remained were old and broken miscellaneous items that even hoarders would despise
สิ่งที่ยังคงเป็นของเก่าและของชำร่วยอื่น ๆ ที่แม้แต่ของสะสมจะดูถูก
 Lu Sheng followed the little girl running off, then surveyed the derelict courtyard and the sinister surroundings
Lu Sheng ไล่ตามเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งวิ่งออกไปสำรวจที่ลานที่ถูกทอดทิ้งและสภาพแวดล้อมที่น่ากลัว
 "It’s hard on this little lass
"มันยากสำหรับเด็กน้อยตัวนี้
""Never did I expect that someone actually lived here," Duan Meng’an felt slightly nervous
"" ฉันไม่เคยคาดหวังว่าคนที่อาศัยอยู่ที่นี่จริงๆ "Duan Meng'an รู้สึกกังวลเล็กน้อย
"What’s so strange about people staying in this manor?" Another among them, Ning San, was a choice man that Lu Sheng had specially selected for this expedition
"แปลกอะไรแปลก ๆ กับคนที่อยู่ในคฤหาสน์นี้?" 
 They had disguised themselves as passers-by precisely to delve deeper into the situation within this Manor
พวกเขาปลอมตัวเป็นคนสัญจรโดยเฉพาะเพื่อเจาะลึกเข้าไปในสถานการณ์ภายในคฤหาสน์นี้