Chapter 28 Chapter 28: The Long Train Ride Home Translator: Lan  Editor: Efydatia Qin Guan picked up Cong Nianwei at noon the next day
บทที่ 28 บทที่ 28: รถไฟเหาะตัวยงบ้านนักแปล: บรรณาธิการลาน: Efydatia Qin Guan หยิบขึ้นมา Cong Nianwei ตอนเที่ยงวันถัดไป
 They squeezed into the train with their luggage, huffing and puffing
พวกเขาบีบลงไปในรถไฟด้วยกระเป๋าของพวกเขา huffing และพ่น
 It was Spring Festival peak travelling season, and the train was extremely crowded
มันเป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิฤดูการเดินทางสูงสุดและรถไฟแออัดมาก
   When they finally reached their seats, the train was already full to the brim
เมื่อพวกเขามาถึงที่นั่งแล้วรถไฟก็เต็มไปหมดแล้ว
 Qin Guan didn’t give a damn though as he pushed their luggage wherever there was room and held onto their tickets
Qin Guan ไม่ได้ประณามแม้ในขณะที่เขาผลักกระเป๋าของพวกเขาทุกที่ที่มีห้องพักและจัดขึ้นบนตั๋วของพวกเขา
   Their seats were not bad
ที่นั่งของพวกเขาไม่เลว
 They were double seats by the window
พวกเขานั่งสองข้างหน้าต่าง
 Treating the student in charge of ticket-booking had paid off
การรักษานักเรียนที่รับผิดชอบการจองตั๋วได้จ่ายเงินแล้ว
   Qin Guan talked to the people sitting in their seats and they left
Qin Guan พูดคุยกับคนนั่งอยู่ในที่นั่งของพวกเขาและพวกเขาซ้าย
 It was a common occurrence when there were too many people in a carriage for people to take any spare seat until the passenger whose seat this was turned up
มันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งเมื่อมีคนมากเกินไปในการรับขนของสำหรับคนที่จะใช้เบาะสำรองใด ๆ จนกว่าผู้โดยสารที่มีที่นั่งนี้ถูกเปิดขึ้น
 Mutual understanding was appreciated when travelling
ความเข้าใจร่วมกันเป็นที่นิยมเมื่อเดินทาง
 You might be wondering why Qin Guan hadn’t booked sleeping tickets
คุณอาจจะสงสัยว่าทำไม Qin Guan ไม่ได้จองตั๋วนอน
   Colleges could only book seats for students
วิทยาลัยสามารถจองที่นั่งได้เฉพาะนักเรียน
 Tickets for beds were only available at the station
ตั๋วสำหรับเตียงมีเฉพาะที่สถานีเท่านั้น
   Who dare say that he could have booked tickets for sleepers by waiting in line at the station? Come out and I promise not to beat you
ใครกล้าบอกว่าเขาสามารถจองตั๋วสำหรับหมอนโดยการรอคอยที่สถานี 
   Qin Guan hung their coats and asked Cong Nianwei to hold their bags in her arms
ฉินกวนแขวนเสื้อโค้ทของพวกเขาและขอให้ Cong Nianwei เก็บกระเป๋าไว้ในอ้อมแขนของเธอ
 He took out a thermos bottle from under the table, but saw that it was empty
เขาหยิบขวดความร้อนจากใต้โต๊ะ แต่เห็นว่ามันว่างเปล่า
   He turned his eyes to the crowded carriage aisle and asked Cong Nianwei, “Are you thirsty?”   Cong Nianwei shook her head
เขาหันกลับไปที่ทางเดินแคบ ๆ และถาม Cong Nianwei ว่า "คุณกระหายหรือ" Cong Nianwei ส่ายหัว
 She had never seen such a thing
เธอไม่เคยเห็นสิ่งนั้นมาก่อน
 Adults were crying and children were making noise
ผู้ใหญ่กำลังร้องไห้และเด็กกำลังทำเสียงดัง
 There were people everywhere in the carriage, including the aisle and the restroom
มีคนอยู่ในรถรวมทั้งทางเดินและห้องน้ำ
   She was still shocked when the train slowly pulled out of the station
เธอรู้สึกตกใจเมื่อรถไฟค่อย ๆ ดึงออกมาจากสถานี
 Qin Guan said something to her, and then began to tread through the ocean of people with the thermos bottle, heading towards the water heater
Qin Guan พูดอะไรบางอย่างกับเธอและจากนั้นก็เริ่มเดินผ่านมหาสมุทรของคนที่มีขวดความร้อนมุ่งหน้าไปยังเครื่องทำน้ำอุ่น
   When he came back carrying a full bottle, his sweater was wrinkled and sweaty
เมื่อเขากลับมาแบกขวดเต็มตัวเสื้อสเว็ตเตอร์ของเขาก็เหี่ยวย่นและขับเหงื่อ
 He took it off right away
เขาถอดมันออกทันที
   If he had been on the street during the day, he would have surely attracted everyone’s attention
ถ้าเขาอยู่บนถนนระหว่างวันเขาคงจะดึงดูดความสนใจของทุกคนอย่างแน่นอน
 On the crowded train though, nobody paid him any mind
บนรถไฟที่พลุกพล่านแม้ว่าไม่มีใครจ่ายเงินให้เขามีความคิดใด ๆ
 There were so many people who looked even stranger than him
มีคนจำนวนมากที่มองแม้แต่คนแปลกหน้ากว่าเขา
 Some had even taken off their shoes and socks, while others were scratching their feet with their fingers or snoring loudly
บางคนเอารองเท้าและถุงเท้าของพวกเขาออกแม้ในขณะที่คนอื่น ๆ กำลังเกาเท้าด้วยนิ้วหรือนอนกรน
   Qin Guan folded up his sweater and pushed it into the corner of Cong Nianwei's seat
ฉินกวนพับเสื้อขึ้นแล้วดันเข้าไปในมุมของที่นั่งของ Cong Nianwei
 He told her to use it as a cushion if she felt tired
เขาบอกให้เธอใช้มันเป็นเบาะถ้าเธอรู้สึกเหนื่อย
   By the time they passed the first station, the people in the carriage had finally found their own seats and quieted down
เมื่อถึงเวลาที่พวกเขาผ่านสถานีแรกคนที่อยู่ในรถได้พบที่นั่งของตัวเองและเงียบลงแล้ว
   Qin Guan took a vacuum cup out of the plastic bag that contained their food, put some tea powder in it and poured hot water from the thermos bottle
ฉินกูเอาถ้วยสูญญากาศออกจากถุงพลาสติกที่มีอาหารของพวกเขาใส่ผงชาบางอย่างในนั้นและเทน้ำร้อนจากขวดความร้อน
 When he passed the cup to Cong Nianwei, the water in it had already turned into aromatic hot jasmine tea
เมื่อเขาผ่านถ้วยไป Cong Nianwei, น้ำในนั้นได้กลายเป็นชาหอมมะลิหอมร้อน
   They were casting intimate amorous glances at each other, the passengers sitting across from them shouting to them in annoyance and destroying the atmosphere
พวกเขากำลังหล่อเลี้ยงสายตาที่สนิทสนมกันเองผู้โดยสารนั่งอยู่ตรงข้ามกับพวกเขาตะโกนใส่พวกเขาด้วยความหงุดหงิดและทำลายบรรยากาศ
   “Hey, young man, may I have some hot water?” the old man across from him shouted in a typical loud Shandong Province accent
"เฮ้ชายหนุ่มฉันขอน้ำร้อนได้ไหม?" ชายชราคนหนึ่งจากเขาตะโกนใส่สำเนียงมณฑลซานตงโดยทั่วไป
   Qin Guan nodded and answered, “No problem
Qin Guan พยักหน้าและตอบว่า "ไม่มีปัญหา
 At your service
ที่บริการของคุณ
”   The old man gave him a large smile, filled half his jug with hot water and took a sip
"ชายชรายิ้มให้เขายิ้มกว้างเต็มเหยือกครึ่งหนึ่งด้วยน้ำร้อนและจิบ
 “Are you college students? Are you dating?” he asked
"คุณเป็นนักศึกษาวิทยาลัยหรือไม่? 
   Cong Nianwei flushed suddenly as she met the old man’s eyes
Cong Nianwei ล้างออกทันทีที่เธอได้พบกับสายตาของชายชรา
 Qin Guan had to restrain himself from laughing at her
Qin Guan ต้องยับยั้งตัวเองจากการหัวเราะเยาะเธอ
   This strong-willed girl was flushing because of something a stranger had said
หญิงสาวที่มีกำลังใจสูงคนนี้กำลังลุกจากสิ่งที่คนแปลกหน้าพูด
 Watching Cong Nianwei's expression, Qin Guan’s eyes shined
ดูท่าทางของ Cong Nianwei ดวงตาของ Qin Guan ฉาย
 He really wanted to kiss her
เขาต้องการที่จะจูบเธอจริงๆ
   Cong Nianwei turned her head to find a silly expression on Qin Guan’s face
Cong Nianwei หันศีรษะไปหาท่าทางโง่ ๆ บนใบหน้าของ Qin Guan
 The guy had something naughty in his mind
คนที่แต่งตัวประหลาดมีบางสิ่งที่ซนอยู่ในใจของเขา
 She stretched two fingers and pinched his waist
เธอขยับมือทั้งสองข้างและบีบเอวลง
   She had been practicing that movement since she was a kid
เธอได้รับการฝึกฝนการเคลื่อนไหวตั้งแต่ตอนที่เธอยังเป็นเด็ก
 She poked the side of his waist, where a mass of useless fat tended to accumulate
เธอเอียงรอบเอวของเขาซึ่งมวลของไขมันไร้ประโยชน์มีแนวโน้มสะสมมากขึ้น
   Cong Nianwei grabbed his skin and muscle and twisted, but Qin Guan didn't make the sad, shrill cry she had expected
Cong Nianwei คว้าผิวและกล้ามเนื้อของเขาและบิด แต่ Qin Guan ไม่ได้ทำให้เศร้าร้องไห้ร้องไห้ที่เธอคาดหวัง
 She had failed to twist it right
เธอล้มเหลวที่จะบิดมันถูกต้อง
   Qin Guan's recent physical training had been really effective
การออกกำลังกายล่าสุดของ Qin Guan ได้ผลจริงๆ
 He now had V-line abs and tight, flat abdominal muscles
ตอนนี้เขามี V-line Abs และแน่นกล้ามเนื้อหน้าท้อง
 That’s why Cong Nianwei had failed to pinch him
นั่นเป็นเหตุผลที่ Cong Nianwei ไม่สามารถหยิกเขาได้
   Not aware that he had just been pinched, Qin Guan kept smiling like an idiot
ไม่ทราบว่าเขาเพิ่งถูกจับฉินกวนยังยิ้มเหมือนคนงี่เง่า
 The old man across from them took out a deck of cards and asked, “Do you want to play?”   The three of them turned their eyes to the only young man there
ชายชราคนหนึ่งที่อยู่ตรงข้ามพวกเขาได้หยิบไพ่สำรับขึ้นมาและถามว่า "คุณอยากเล่นไหม?" ทั้งสามคนหันไปมองชายหนุ่มคนเดียวที่นั่น
   The young man, who sitting across from Qin Guan, looked like a college student
ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับฉินกวนดูเหมือนนักศึกษาวิทยาลัย
 He was reading a thick textbook, and he turned to them with a disdainful expression when he heard the old man’s question
เขากำลังอ่านตำราหนาและเขาหันไปหาพวกเขาด้วยท่าทางที่ดูถูกเหยียดหยามเมื่อได้ยินคำถามของชายชรา
   Qin Guan took a glance at the book in his hands
ฉินกวนเอาหนังสือเล่มนี้ไว้ในมือ
 He saw nothing but engineering terminology
เขามองไม่เห็นอะไรนอกจากคำศัพท์ด้านวิศวกรรม
 Hey, that was my major in my past life
เฮ้นี่เป็นสิ่งสำคัญในชีวิตที่ผ่านมาของฉัน
 This is a colleague
นี่คือเพื่อนร่วมงาน
   When he didn’t get a response from the people sitting beside him, the old man turned to the people standing in the aisle
เมื่อเขาไม่ได้รับการตอบสนองจากคนที่นั่งข้างเขาชายชราหันไปหาคนที่ยืนอยู่ในทางเดิน
 They all had too much spare time
พวกเขาทั้งหมดมีเวลาว่างมากเกินไป
 It was a twelve-hour train ride
นั่งรถไฟสิบสองชั่วโมง
 Most people were longing for some entertainment, so they joined them
คนส่วนใหญ่ก็อยากมีความบันเทิง
   The table was too small to fit many, so they only accepted one person in the game
โต๊ะมีขนาดเล็กเกินไปที่จะพอดีกับจำนวนมากดังนั้นพวกเขาจึงยอมรับเพียงหนึ่งคนในเกมเท่านั้น
 The rest just surrounded the table and watched
ส่วนที่เหลือก็ล้อมรอบโต๊ะและเฝ้าดู
 The reading young man looked at them disdainfully and buried himself in his book again
ชายหนุ่มที่อ่านหนังสือมองดูพวกเขาอย่างหยาบคายและฝังตัวเองไว้ในหนังสือของเขาอีกครั้ง
   Early on in the game, Qin Guan realized they were playing against a superior opponent
ในช่วงต้นเกม Qin Guan ตระหนักว่าพวกเขาเล่นกับฝ่ายตรงข้ามที่เหนือกว่า
 His and Cong Nianwei’s total IQ might be ten times their opponents’, but they were no good at playing cards
ไอคิวของเขาและ Cong Nianwei อาจเป็นสิบเท่าของฝ่ายตรงข้าม แต่พวกเขาไม่สามารถเล่นไพ่ได้
   Their opponents reached K while Qin Guan and Cong Nianwei gloomily reached six
ฝ่ายตรงข้ามของพวกเขาถึง K ขณะที่ Qin Guan และ Cong Nianwei โศกเศร้าถึงหกคน
 The young man across from them couldn’t bear it any more
ชายหนุ่มที่ข้ามจากพวกเขาไม่สามารถทนต่อได้อีกต่อไป
 He put down his book and said, “Hey, why are you playing this card? You should play this one
เขาวางหนังสือและพูดว่า "เฮ้ทำไมคุณเล่นการ์ดใบนี้? 
” Cong Nianwei found his suggestion clear and logical
Cong Nianwei พบข้อเสนอแนะที่ชัดเจนและมีเหตุผล
 She turned to their opponents, “I’m not very good at this game
เธอหันไปหาฝ่ายตรงข้ามของพวกเขา "ฉันไม่เก่งในเกมนี้
 Shall we switch a player and start over?”   The old man and his partner nodded, “All right
เราจะเปลี่ยนผู้เล่นและเริ่มต้นใหม่ได้หรือไม่ "ชายชราและหุ้นส่วนของเขาพยักหน้า" ดีแล้ว
” The young man rolled up his sleeves and became Qin Guan’s partner
"ชายหนุ่มรีดแขนเสื้อของเขาและกลายเป็นพันธมิตรของ Qin Guan
   They started from 2 again
พวกเขาเริ่มจาก 2 ครั้ง
 After one round, the old man had reached K
หลังจากผ่านไปหนึ่งรอบชายชราก็มาถึง K
 Qin Guan's hand was tragic
มือฉินกวนโศกนาฏกรรม
 He only reached 4
เขาแค่ 4
   The young man smiled in embarrassment as he threw his cards on the table
ชายหนุ่มยิ้มด้วยความอึดอัดใจขณะที่เขาโยนไพ่บนโต๊ะ
“Actually, my hand was not bad
"อันที่จริงมือของฉันไม่เลว
”   It definitely wasn’t
"แน่นอนมันไม่ได้
 You knew the cards of both parties
คุณรู้ว่าบัตรของทั้งสองฝ่าย
 After two rounds, the old man realized how late it was
หลังจากผ่านไปสองรอบชายชราก็รู้ว่ามันช้าแค่ไหน
 He took a pack of cigarettes out of his pocket and asked them, “Smoke?”   Qin Guan shook his head while the young man nodded happily
เขาหยิบบุหรี่ออกจากกระเป๋าแล้วถามว่า "ควัน?" ฉินกวนส่ายหัวขณะที่ชายหนุ่มพยักหน้าอย่างมีความสุข
 Why did his attitude change so much after that game?   The two of them finished smoking and filled the thermos bottle again
ทำไมทัศนคติของเขาเปลี่ยนแปลงไปมากหลังจากเกมนั้น? 
 All four of them prepared to do the most important thing on the train- eat instant noodles, that is
ทั้งสี่คนเตรียมตัวทำสิ่งที่สำคัญที่สุดในรถไฟ - กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปนั่นคือ
   By that time, they all had gotten to know each other
เมื่อถึงเวลานั้นพวกเขาทั้งหมดได้รู้จักกันและกัน
 Qin Guan, Cong Nianwei and the old man were from the same city while the young man came from the City of WF
Qin Guan, Cong Nianwei และชายชราคนหนึ่งมาจากเมืองเดียวกันในขณะที่ชายหนุ่มคนนี้มาจากเมือง WF
 He would get off the train at midnight
เขาจะลงจากรถไฟตอนเที่ยงคืน
   Qin Guan asked about his profession and realized they had been schoolmates in his past life
Qin Guan ถามเกี่ยวกับอาชีพของเขาและตระหนักว่าพวกเขาเคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนในชีวิตที่ผ่านมาของเขา
 He was only two years older than Qin Guan
เขามีอายุเพียงสองปีกว่าฉิน
 It seemed like fate
ดูเหมือนชะตากรรม
   Qin Guan immediately felt a sense of intimacy
ฉินกวนรู้สึกรู้สึกสนิทสนมทันที
 In less than two minutes, the two of them were talking like old friends
ในเวลาไม่ถึงสองนาทีทั้งสองคนพูดเหมือนเพื่อนเก่า
   Qin Guan suddenly realized that the young man was exactly like he had been before his rebirth- an indoors man who didn't get along well with others
ฉินกวนก็ตระหนักว่าชายหนุ่มนั้นเหมือนกับที่เขาเคยเกิดขึ้นก่อนที่เขาจะเกิดใหม่ - เป็นคนในบ้านซึ่งไม่สามารถติดต่อกับคนอื่นได้
 That was one of the advantages of being good looking
นั่นเป็นข้อดีของการดูดี
   The old man was even more pitiful
ชายชรายิ่งน่าสงสารมากขึ้น
 He had had affairs in the capital and had only gotten off at rush hour
เขามีกิจการในเมืองหลวงและได้รับอากาศเพียงอย่างเดียวในเวลาเร่งด่วน
 He could do nothing, but take this crowded train home
เขาไม่สามารถทำอะไรได้ แต่ใช้รถไฟขบวนนี้กลับบ้าน
   While they ate instant noodles, the old man gave each of them a boiled egg
ขณะที่พวกเขากินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปชายชราคนหนึ่งให้ไข่ต้มแต่ละตัว
 Qin Guan took out the thick ham he had bought and cut a piece for everyone
ฉินกวนหยิบขนมปังหนา ๆ ที่เขาซื้อมาและตัดชิ้นส่วนสำหรับทุกคน
 This was a typical train meal- ham, eggs and instant noodles
นี่เป็นอาหารแบบปกติ - แฮมไข่ไข่และบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป
   When they finished their noodles, they cleared the table, and closed their eyes to get some rest
เมื่อพวกเขาเสร็จก๋วยเตี๋ยวพวกเขาล้างตารางและปิดตาของพวกเขาที่จะได้รับส่วนที่เหลือบางส่วน
   It was already deep into the night
มันอยู่ลึกเข้าไปในคืนแล้ว
 Everything was silent except for the clanking train
ทุกอย่างเงียบยกเว้นขบวนรถไฟ
 Several snores were heard occasionally, making the night seem even quieter
หลายครั้งที่ได้ยินเสียงกรนเป็นครั้งคราวทำให้คืนดูเหมือนเงียบกว่า
   Cong Nianwei was tired and had fallen asleep
Cong Nianwei เหนื่อยและหลับไป
 Her eyebrows were screwed up in a small lump, as if she was having a bad dream
คิ้วของเธอถูกขันอยู่ในก้อนเล็ก ๆ ราวกับว่าเธอกำลังมีฝันร้าย
   Qin Guan gently placed her head on his shoulder, trying his best to make her more comfortable
Qin Guan ค่อยๆวางศีรษะของเธอไว้บนไหล่ของเขาพยายามที่จะทำให้เธอสบายขึ้น
   Feeling his warmth, Cong Nianwei twisted, trying get into a more comfortable position on his shoulder before she fell asleep once again   Qin Guan was both suffering and enjoying this
รู้สึกอบอุ่นของเขา Cong Nianwei บิดพยายามที่จะได้รับตำแหน่งที่สะดวกสบายมากขึ้นบนไหล่ของเขาก่อนที่เธอจะหลับอีกครั้ง Qin Guan เป็นทั้งความทุกข์ทรมานและเพลิดเพลินกับเรื่องนี้
 Cong Nianwei's soft, warm face was leaning against his shoulder
ใบหน้านุ่มอบอุ่นของ Cong Nianwei พิงไหล่ของเขา
 His lips were near her
ริมฝีปากของเขาอยู่ใกล้เธอ
 His mind was full of naughty thoughts that he wasn’t brave enough to realize
จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความคิดซนว่าเขาไม่กล้าพอที่จะรู้ได้
 Qin Guan felt conflicted
ฉินกวนรู้สึกแย้ง
   Before the conflict inside him could be resolved, the train slowed down again
ก่อนที่ความขัดแย้งภายในตัวเขาจะได้รับการแก้ไขรถไฟก็ชะลอตัวลงอีกครั้ง
 It had arrived at a small station in the deep, dark night
มันมาถึงสถานีเล็ก ๆ ในที่มืดและมืด
   By the time Qin Guan had come back to his senses, the train had already stopped
เมื่อถึงเวลาที่ Qin Guan กลับมารู้สึกราวกับว่ารถไฟหยุดลงแล้ว
 The train workers placed the board down and opened the door
คนงานรถไฟวางกระดานลงและเปิดประตู