Chapter 18 Chapter 18: Huang Jiajia Vs
บทที่ 18 บทที่ 18: Huang Jiajia Vs
 Cong Nianwei Translator: May Wiggins  Editor: Efydatia Qin Guan and Liu Xiaoyang held a chicken wing in one hand and a cup of juice in the other as they watched their roommates wine and dine
Cong Nianwei นักเขียน: Wiggins อาจ Editor: Efydatia Qin Guan และ Liu Xiaoyang ได้จับปีกไก่ไว้ในมือข้างหนึ่งและถ้วยน้ำอื่น ๆ ขณะที่พวกเขาเฝ้าดูไวน์และรับประทานอาหารร่วมกันของพวกเขา
 The two boys were thinking to themselves, “Drink as much as you like
เด็กชายสองคนกำลังคิดถึงตัวเองว่า "ดื่มเท่าที่คุณต้องการ
 You’ll finally make yourselves suffer
ในที่สุดคุณก็จะทนทุกข์ทรมาน
” It had only been half an hour since the boys had started eating, but the waitress had already cleaned the table twice
"มันเป็นเวลาแค่ครึ่งชั่วโมงตั้งแต่เด็ก ๆ เริ่มกิน แต่พนักงานเสิร์ฟได้ทำความสะอาดโต๊ะเรียบร้อยแล้วสองครั้ง
 Feeling his stomach, Qin Guan stopped eating
รู้สึกกระเพาะอาหารของเขา Qin Guan หยุดกิน
 Mu Lejiang was surprised to find that Qin Guan had not eaten that much
Mu Lejiang รู้สึกประหลาดใจที่พบว่า Qin Guan ไม่กินมากนัก
 With a toothpick in his mouth, he said, “Come on, man!” Qin Guan answered helplessly, “I’d love to, but look at me! I can’t eat too much
กับไม้จิ้มฟันในปากของเขาเขากล่าวว่า "มาชายคนนี้!" ฉินกวนตอบอย่างไม่เป็นทางการ "ฉันชอบ แต่มองไปที่ฉัน! 
” The boys took a glance at Qin Guan’s tight suit and waistcoat
"พวกเด็กผู้ชายมองไปที่ชุดสูทและ waistcoat ของฉินกวน
 They imagined how he would look if he got full
พวกเขาจินตนาการว่าเขาจะดูดีแค่ไหนถ้าเขาเต็มอิ่ม
 They all shook their heads and said, “You’re right, you can’t
พวกเขาทั้งหมดส่ายหัวของพวกเขาและกล่าวว่า "คุณพูดถูกคุณไม่สามารถ
” Qin Guan looked at his watch and decided to go back to the exhibition hall
"Qin Guan มองไปที่นาฬิกาและตัดสินใจกลับไปที่ห้องนิทรรศการ
 He could not just sit there and watch the boys eat, so he bid them goodbye and went back
เขาไม่เพียงแค่นั่งที่นั่นและดูพวกเด็กผู้ชายก็กินกันดังนั้นเขาจึงเสนอให้ลาก่อนและเดินกลับไป
 When he got to the hall, he did not put the suit jacket on again
เมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องโถงเขาไม่ใส่ชุดสูทอีก
 The lights inside were so many that the temperature was up by 2-3 degrees Celsius because of the heat they generated
แสงภายในบ้านมีจำนวนมากจนทำให้อุณหภูมิเพิ่มขึ้น 2-3 องศาเซลเซียสเนื่องจากความร้อนที่เกิดขึ้น
 Qin Guan undid two buttons at the top of his shirt and rolled up his sleeves
ฉินกวนถอดสองปุ่มที่ด้านบนของเสื้อและรีดแขนเสื้อขึ้น
 When the director passed by and took a look at him, he nodded at the boy in satisfaction
เมื่อผู้กำกับเดินผ่านไปและมองเขาเขาก็พยักหน้าให้เด็กชายพอใจ
 Qin Guan did not know why the director had nodded at him until the afternoon session began
Qin Guan ไม่ทราบว่าทำไมผู้กำกับถึงกับพยักหน้าเขาจนกระทั่งเซสชั่นช่วงบ่ายเริ่มขึ้น
 There weren’t just distributors and agents from all over the country
มีตัวแทนจำหน่ายและตัวแทนจากทั่วประเทศไม่เพียง
 Wine and spirit collectors, bar owners and wine shoppers had also come to the exhibition
นักสะสมไวน์และจิตวิญญาณเจ้าของบาร์และนักช็อปปิ้งไวน์ก็มาร่วมจัดนิทรรศการ
 Even some citizens and media representatives had come to experience the foreign wine culture
แม้บางคนและผู้แทนสื่อได้มาสัมผัสวัฒนธรรมไวน์ต่างประเทศ
 Qin Guan relaxed
ฉินกวนผ่อนคลาย
 The director had gotten him a fashion magazine to read so he could recreate a casual style
ผู้กำกับได้สร้างนิตยสารแฟชั่นให้เขาอ่านเพื่อที่เขาจะสามารถสร้างรูปแบบสบาย ๆ ได้
 Qin Guan took a seat on the high chair in a relaxed mood
Qin Guan นั่งบนเก้าอี้สูงในอารมณ์ผ่อนคลาย
 From time to time, he would fill a glass and sip a little wine, enjoying his leisure time
บางครั้งเขาก็จะเติมแก้วและจิบไวน์เล็กน้อยเพลิดเพลินกับเวลาว่างของเขา
 All the other staff were glaring at him
พนักงานทุกคนกำลังจ้องมองเขา
 Before Qin Guan could enjoy it to his heart’s content though, he heard a voice from behind him, “Mr
ก่อนที่ Qin Guan จะสนุกกับเนื้อหาของหัวใจเขาได้ยินเสียงข้างหลังเขา "นาย
 Qin! You’re here! I found you!” Qin Guan turned his head
ฉิน! 
 “Gosh! What is she doing here?” It was Huang Jiajia
“เอ้ย! 
 Qin Guan was surprised
ฉินกวนรู้สึกประหลาดใจ
 “How did you know I’d be here?” he asked
"คุณไม่รู้ว่าฉันจะมาที่นี่ได้อย่างไร?" เขาถาม
 Huang Jiajia looked at Qin Guan proudly and replied, “You told me you had a part-time job last time and would have to put off our class
Huang Jiajia มองไปที่ Qin Guan อย่างภาคภูมิใจและตอบว่า "คุณบอกว่าคุณมีงาน part-time ครั้งล่าสุดและจะต้องเลื่อนชั้นออกไป
 I checked online and noticed that the only exhibition today was in ICC
ฉันตรวจสอบออนไลน์และสังเกตเห็นว่างานแสดงสินค้าเดียวในวันนี้อยู่ที่ ICC
 That’s why I came here
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันมาที่นี่
 I made it!” Huang Jiajia fanned herself with her hands
ฉันทำมัน! "หวงเจียเจี๋ยัดตัวเองด้วยมือ
 “Gee! It’s too warm in here
“ว้าว! 
 I’ll wait for you so we can go back together, Mr
ฉันจะรอคุณเพื่อให้เราสามารถกลับไปด้วยกันนาย
 Qin
ฉิน
” Qin Guan immediately put his hands together, raised them up and bowed
"ฉินกวนรีบจับมือกันยกขึ้นและโค้งคำนับ
 “Oh, my God! I’m begging you to go back home
"โอ้พระเจ้า! 
 Please don’t cause any trouble here
โปรดอย่าก่อให้เกิดปัญหาใด ๆ ที่นี่
” Haung Jiajia looked upset as she said, “Why would I cause trouble? I’ll be a good girl, I promise
"Haung Jiajia ดูเสียใจขณะที่เธอพูดว่า" ทำไมฉันจะทำให้เกิดปัญหา? 
 I just wanna wait for you here
ฉันแค่อยากรอคุณที่นี่
” As Qin Guan and Huang Jiajia were talking beside the booth, another voice rang out from behind them, “Qin Guan, what are you doing here?” Qin Guan turned around
"ในขณะที่ Qin Guan และ Huang Jiajia กำลังคุยอยู่ข้างบูธเสียงอื่นก็ดังขึ้นจากข้างหลังพวกเขา" Qin Guan คุณทำอะไรที่นี่ "Qin Guan หันไปรอบ ๆ
 “Oh, my God! It’s Cong Nianwei!” Right away, he put his hands down and pretended to clean his shirt
"โอ้พระเจ้า! 
 He patted himself off and smirked
เขาตบตัวเองออกและยิ้มแย้มแจ่มใส
 “Cong Nianwei! What are you doing here?” Cong Nianwei took a look at Qin Guan and the girl behind him, who was glaring at her
"Cong Nianwei! 
 “I came to greet my high school classmate who works here
"ฉันมาทักทายเพื่อนร่วมชั้นมัธยมที่ทำงานที่นี่
 Is it a bad time?” “No, of course not
มันเป็นช่วงเวลาที่ไม่ดีหรอ? "" ไม่หรอกแน่นอน
 I was just surprised is all
ฉันประหลาดใจเพียงอย่างเดียวคือทั้งหมด
” Cong Nianwei did not answer right away
"Cong Nianwei ไม่ตอบทันที
 She gave him a gentle smile before she said, “So why are you talking instead of working? Is this your new friend? Why don’t you introduce us?” Qin Guan was charmed by Cong Nianwei’s gentle smile
เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนที่เธอจะพูดว่า "ทำไมคุณถึงพูดแทนการทำงาน 
 He stared at Cong Nianwei as he shook his head
เขาจ้องมองที่ Cong Nianwei ขณะที่เขาส่ายหัว
 “Oh, no
"ไม่นะ
 She’s my student
เธอเป็นนักเรียนของฉัน
 I asked her to go back home
ฉันขอให้เธอกลับบ้าน
” Suddenly, Huang Jiajia popped out from behind him
"ทันใดนั้นหวงเจียเจียก็โผล่ออกมาจากข้างหลังเขา
 “I’m Mr
"ฉันเป็นนาย
 Qin’s student
นักเรียนของฉิน
 Who are you?” She was upset by Cong Nianwei’s appearance, which had interrupted her conversation with Qin Guan
คุณเป็นใคร? "เธอพอใจกับการปรากฏตัวของ Cong Nianwei ซึ่งขัดจังหวะการสนทนาของเธอกับ Qin Guan
 She felt that Qin Guan’s silliness was offending, so she decided to have a talk with this girl
เธอรู้สึกว่าความโง่เขลาของ Qin Guan กำลังรุกรานดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะคุยกับเด็กผู้หญิงคนนี้
 Noticing that it was a little girl, Cong Nianwei was relieved
สังเกตเห็นว่าเป็นเด็กหญิงตัวน้อย Cong Nianwei รู้สึกโล่งใจ
 “You’re Qin Guan’s student, right?” she said in a soft tone
"คุณเป็นนักเรียนของ Qin Guan ใช่มั้ย?" เธอพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
 “He’s told me all about you
"เขาบอกฉันทั้งหมดเกี่ยวกับคุณ
 Nice to meet you
ยินดีที่ได้พบคุณ
” Huang Jiajia got even more upset
"Huang Jiajia รู้สึกไม่สบายใจมากขึ้น
 The girl before her was truly pretty
สาวก่อนหน้าเธอสวยจริงๆ
 She was nothing like her
เธอไม่มีอะไรเหมือนเธอ
 She was really intelligent, gentle, and polite, while Huang Jiajia just looked like a cute girl with poor taste
เธอฉลาดมากสุภาพอ่อนโยนและสุภาพขณะที่หวงเจียเจี๋ยดูเหมือนสาวน่ารัก ๆ ที่มีรสชาติไม่ดี
 Huang Jiajia was unhappy
Huang Jiajia ไม่มีความสุข
 “Yes
"ใช่
 I’m Mr
ฉันเป็นนาย
 Qin’s student
นักเรียนของฉิน
 Aren’t you his high school classmate?” she said impolitely
คุณไม่ได้เป็นเพื่อนร่วมห้องชั้นมัธยมปลาย? "เธอกล่าวอย่างไม่สุภาพ
 “I’m waiting for Mr
"ฉันรอนาย
 Qin so we can go back together
ฉินเพื่อให้เราสามารถกลับไปอยู่ด้วยกัน
” Cong Nianwei said nothing
"Cong Nianwei ไม่ได้พูดอะไร
 She looked at Qin Guan as if she wanted to say something to him
เธอมองไปที่ Qin Guan ราวกับว่าเธอต้องการจะพูดอะไรบางอย่างกับเขา
 Qin Guan suddenly realized what was happening between the two girls
ฉินกวนก็ตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างสองสาว ๆ
 Immediately, he explained, “Huang Jiajia, this is my high school classmate and potential girlfriend
ทันทีที่เขาอธิบายว่า "หวงเจียเจียนี่เป็นเพื่อนนักเรียนชั้นมัธยมปลายและแฟนที่มีศักยภาพ
 If she accepts my request, she will become your teacher’s girlfriend
ถ้าเธอยอมรับคำขอของฉันเธอจะกลายเป็นแฟนของครูของคุณ
” Hearing this, Huang Jiajia somehow felt wronged
"ได้ยินเรื่องนี้ Huang Jiajia รู้สึกผิดอย่างใด
 Tears filled her eyes, but she forced herself not to cry before Qin Guan and Cong Nianwei
น้ำตาไหลเข้าตา แต่เธอบังคับตัวเองไม่ให้ร้องไห้ก่อนที่จะมี Qin Guan และ Cong Nianwei
 Instead, she mumbled, “She hasn’t answered your request, but you’ve been such a coward
"เธอไม่ได้ตอบคำขอของคุณ แต่คุณเคยเป็นคนขี้ขลาด
 What’s so good about that?” Then she glanced at Cong Nianwei, bowed her head down, and stopped talking
มีอะไรที่ดีสำหรับเรื่องนี้? "จากนั้นเธอก็เหลือบมองไปที่ Cong Nianwei ควานหัวของเธอลงและหยุดพูด
 Qin Guan did not yield to the strong, but he did to the weak
Qin Guan ไม่ได้ให้ความแข็งแรง แต่เขาก็อ่อนแอ
 The fact that Huang Jiajia was in such low spirits made him feel sorry for her
ความจริงที่ว่าเจี๋ยเจี๋ยอยู่ในอารมณ์ต่ำทำให้เขารู้สึกเสียใจกับเธอ
 Cong Nianwei take a look at Qin Guan and told Huang Jiajia, “Since you’re here, why don’t you look around until Mr
Cong Nianwei ดู Qin Guan และบอก Huang Jiajia ว่า "ตั้งแต่คุณมาที่นี่ทำไมคุณไม่มองไปรอบ ๆ จนกว่านาย
 Qin can go back with you? He won’t miss your class
ฉินสามารถกลับไปกับคุณได้บ้าง? 
” Haung Jiajia raised her head
"Haung Jiajia ยกศีรษะขึ้น
 She felt that Cong Nianwei’s words were really offensive
เธอรู้สึกว่าคำพูดของ Cong Nianwei เป็นที่น่ารังเกียจจริงๆ
 As if she couldn’t stay with Mr
ราวกับว่าเธอไม่สามารถอยู่กับนายฮ
 Qin unless Cong Nianwei approved it! Huang Jiajia held her handbag so tight she almost tore it apart
ฉินเว้นแต่ Cong Nianwei อนุมัติแล้ว! 
 “I don’t need your pity!” she sobbed
"ฉันไม่ต้องการความสงสารของคุณ!" เธอสะอื้น
 “I’m going back now!” Then she walked out without even looking back
"ฉันจะกลับมาตอนนี้!" จากนั้นเธอก็เดินออกไปโดยไม่ได้มองย้อนกลับไป
 Qin Guan gestured at Cong Nian and followed Huang Jiajia, saying, “It’s better that you go back
Qin Guan ชี้ไปที่ Cong Nian และตาม Huang Jiajia กล่าวว่า "ดีกว่าที่คุณจะย้อนกลับไป
 I have work to do here
ฉันมีงานที่ต้องทำที่นี่
 The afternoon session won’t be long though, so I’ll stick to my plan and won’t miss the class
เซสชั่นบ่ายจะไม่นานแม้ว่าฉันจะติดแผนของฉันและจะไม่พลาดการเรียน
 I promise!” Haung Jiajia looked at Qin Guan as she laughed angrily
ฉันสัญญา! "Haung Jiajia มองไปที่ Qin Guan ขณะที่เธอหัวเราะอย่างโกรธ
 “Go back to your girl, you fool!” she said before she left
"กลับไปที่หญิงสาวของคุณคุณโง่!" เธอกล่าวก่อนที่เธอจะออก
 Qin Guan was confused
ฉินกวนสับสน
 He had not expected Haung Jiajia to scold him under the circumstances
เขาไม่ได้คาดหวังว่า Haung Jiajia จะตำหนิเขาภายใต้สถานการณ์เช่นนี้
 He could not figure out why she had
เขาไม่สามารถรู้ได้ว่าทำไมเธอถึงมี
 When Qin Guan returned to the booth, he found Cong Nianwei sitting on the resting chair, reading a magazine quietly
เมื่อ Qin Guan กลับมาที่บูธเขาพบ Cong Nianwei นั่งบนเก้าอี้พักผ่อนอ่านนิตยสารอย่างเงียบ ๆ
 Delighted, he sat on the chair opposite Cong Nianwei and said, “Wait a minute, I’ll talk to the director and ask him to allow me to work around the hall
ดีใจที่เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงข้ามกับ Cong Nianwei และกล่าวว่า "รอสักครู่ฉันจะพูดคุยกับผู้อำนวยการและขอให้เขาอนุญาตให้ฉันไปทำงานรอบห้องโถง
” Then he ran to the director to negotiate with him
"แล้วเขาก็วิ่งไปหาผู้กำกับเพื่อเจรจากับเขา
 It took Qin Guan quite a few minutes to persuade the director to grant his request
มันใช้เวลา Qin Guan เพียงไม่กี่นาทีในการชักชวนให้ผู้กำกับให้คำร้องขอของเขา
 The director asked Qin Guan to take a pile of advertising posters and stick some brand logos on his face and chest
ผู้กำกับขอให้ Qin Guan จัดโปสเตอร์โฆษณาและติดโลโก้บางยี่ห้อบนใบหน้าและหน้าอกของเขา
 After checking that the logos were easy to stick and remove, Qin Guan asked the director for a few more as souvenirs
หลังจากตรวจสอบว่าโลโก้ติดง่ายและนำออก Qin Guan ขอให้ผู้กำกับเป็นของขวัญของที่ระลึกอีกหลายชิ้น
 When he was ready, he took the posters and told Cong Nianwei, “Okay, let’s take a walk around the hall
เมื่อเขาพร้อมแล้วเขาก็หยิบโปสเตอร์และบอกกับ Cong Nianwei ว่า "เอาล่ะเดินไปรอบ ๆ ห้องโถง
” Cong Nianwei put down the magazine and walked with Qin Guan
"Cong Nianwei ใส่นิตยสารและเดินไปกับ Qin Guan
 They walked along the aisles of the hall
พวกเขาเดินไปตามทางเดินของห้องโถง
 Qin Guan really stood out among the rest of the staff
Qin Guan จริงๆยืนออกในส่วนที่เหลือของพนักงาน
 Even though he was holding the posters in a causal way, he attracted people like a light bulb
แม้ว่าเขาจะถือโปสเตอร์ไว้อย่างเป็นเหตุเป็นผล แต่เขาก็ดึงดูดผู้คนเหมือนหลอดไฟ
 Anyone interested would come up to him and ask for a poster, and Qin Guan would tell them where his booth was
ทุกคนที่สนใจจะมาหาเขาและขอโปสเตอร์และ Qin Guan จะบอกพวกเขาที่บูธของเขา
 After a while, Cong Nianwei told Qin Guan in an amused way, “Have you noticed it’s usually mature women who ask you for a poster?” Qin Guan looked at Cong Nianwei’s shiny black hair
หลังจากนั้นไม่นาน Cong Nianwei บอกกับ Qin Guan ว่า "คุณสังเกตเห็นไหมว่าผู้หญิงที่โตเต็มที่จะขอโปสเตอร์?" Qin Guan มองไปที่ผมสีดำเงาของ Cong Nianwei
 He felt that something was off about what she’d said
เขารู้สึกว่ามีบางอย่างที่ไม่เกี่ยวกับสิ่งที่เธอพูด
 In a short time, he had already handed out all his posters
ในระยะเวลาอันสั้นเขาได้ส่งโปสเตอร์ทั้งหมดของเขาไปแล้ว
 Even the sticky notes in his hands were gone
แม้แต่โน้ตเหนียวในมือของเขาก็หายไป
 Female customers had taken them to stick them to their faces and legs
ลูกค้าหญิงได้พาพวกเขาไปติดกับใบหน้าและขาของพวกเขา
 As they walked back to the booth, the director came and patted Qin Guan’s shoulder in excitement
ขณะที่พวกเขาเดินกลับไปที่บูธผู้อำนวยการเข้ามาและตบไหล่ Qin Guan ด้วยความตื่นเต้น
 Qin Guan was puzzled
ฉินกวนงงงวย
 The director said, “Qin, you did a very good job! I’ll ask the cashier to give you 200 yuan
ผู้กำกับกล่าวว่า "ฉินคุณทำงานได้ดีมาก! 
” Qin Guan looked at the director in bewilderment
"Qin Guan มองไปที่ผู้กำกับด้วยความสับสน
 The director pointed at the reception area, and Qin Guan saw some female customers who had asked for posters and sticky notes sitting there
ผู้อำนวยการชี้ไปที่บริเวณแผนกต้อนรับส่วนหน้าและ Qin Guan ได้เห็นลูกค้าผู้หญิงบางคนที่ขอโปสเตอร์และสติกเกอร์นั่งอยู่ที่นั่น
 Among the women, some were wine collectors and others were hotel managers
ผู้หญิงบางคนเป็นนักสะสมไวน์และคนอื่น ๆ เป็นผู้จัดการโรงแรม
 No matter how much the actual sale volume was, it had to be quite profitable for the exhibitor to win the approval of several luxurious hotels
ไม่ว่าปริมาณการขายจริงจะเท่าใดก็จะต้องมีผลกำไรมากสำหรับผู้เข้าร่วมงานที่จะชนะการอนุมัติของโรงแรมหรูหลายแห่ง
 Qin Guan deserved the prize without a shadow of a doubt
Qin Guan สมควรได้รับรางวัลโดยไม่ต้องสงสัย
 The director decided to invite him more often to future exhibitions
ผู้อำนวยการตัดสินใจเชิญเขาเข้าร่วมงานนิทรรศการในอนาคตบ่อยๆ
 Qin Guan did not pretend to refuse the money
ฉินกวนไม่หลอกว่าจะปฏิเสธเงิน
 As the visitors started to leave, the exhibitors began to pack up for closing
เมื่อผู้เข้าชมเริ่มออกเดินทางผู้เข้าร่วมงานก็เริ่มห่อตัวเพื่อปิด
 Taking the money from the cashier, Qin Guan held Cong Nianwei’s hand and left the hall, ignoring the complaining staff
การรับเงินจากแคชเชียร์ฉินกวนจับมือของคานเนียนเวยและออกจากห้องโถงโดยไม่คำนึงถึงพนักงานบ่น
 Cong Nianwei made fun of Qin Guan, “Not bad, Qin Guan
Cong Nianwei สนุกกับ Qin Guan "ไม่แย่ Qin Guan
 You made a month’s salary in a day
คุณทำเงินเดือนเป็นรายเดือนในหนึ่งวัน
” Qin Guan nodded and answered in a serious tone, “This is just the beginning
"Qin Guan พยักหน้าและตอบอย่างจริงจังว่า" นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น
 I wanna be a rich man someday
ฉันอยากเป็นคนรวยสักวันหนึ่ง
” Cong Nianwei burst into laughter
"Cong Nianwei โผล่เข้าหัวเราะ
 Qin Guan did not understand why she was laughing
Qin Guan ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงหัวเราะ
 He had not made a joke
เขาไม่เคยเล่นตลก
 Becoming rich was really his dream
ความมั่งคั่งของเขากลายเป็นความร่ำรวย