Chapter 27 Chapter 27: A Kind of Successful Confession Translator: Lan  Editor: Efydatia Qin Guan mastered up the courage to hold Cong Nianwei’s hand
บทที่ 27 บทที่ 27: คำสารภาพที่ประสบความสำเร็จนักแปล: บรรณาธิการของ Lan: Efydatia Qin Guan ได้เข้าใจถึงความกล้าหาญในการยึดมือของ Cong Nianwei
 Squinting at her soft, sweet-smelling little hand, he said tensely, “Cong Nianwei, I love you
เขาค่อยๆจ้องมองที่มือเล็ก ๆ ที่นุ่มและหอมหวานของเธอเขากล่าวว่า "Cong Nianwei, ฉันรักคุณ
”   Cong Nianwei looked down their intertwined hands and answered calmly, “Yes, I know
"Cong Nianwei มองลงไปที่มือที่พันและตอบอย่างใจเย็น" ใช่ฉันรู้
”   Qin Guan continued in a nervous, shaking voice, “So, will you be my girlfriend?”   Cong Nianwei smiled gently
"Qin Guan ยังคงกระวนกระวายใจและสั่น" คุณจะเป็นแฟนฉัน? "Cong Nianwei ยิ้มเบา ๆ
 A wicked small voice inside her heart said, “How could I become his girlfriend when we’ve never even had a fight? Things can’t be this smooth
เสียงเล็ก ๆ ที่ชั่วร้ายภายในใจเธอบอกว่า "ฉันจะเป็นแฟนของเขาได้อย่างไรเมื่อเราไม่เคยมีการต่อสู้ 
”   She opened her mouth and asked, “Why?” At her answer, Qin Guan looked up at her blankly
"เธอเปิดปากและถามว่า" ทำไม? "ที่คำตอบของเธอฉินกวนเงยหน้าขึ้นมองเธออย่างบ้าคลั่ง
 “Why?” he repeated dumbly
"ทำไม?" เขาพูดซ้ำซาก
 “We were childhood sweethearts and friends
"เราเป็นเพื่อนที่รักในวัยเด็กและเพื่อน ๆ
”   “We were just classmates in senior high
"เราเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนระดับสูง
 We didn't even exchange a word during the first two and a half years,” Cong Nianwei answered calmly
เราไม่ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันในช่วงสองปีครึ่งแรก "กล่าวโดย Cong Nianwei ใจเย็น
   “But we were well-acquainted with each other and had mutual friends
"แต่เราคุ้นเคยกันดีและมีเพื่อนร่วมกัน
” Qin Guan's eyebrows fell
คิ้วของ Qin Guan ลดลง
   “I’ve known you for half a year, and all I know about you is that you’re a silly foodie
"ฉันรู้จักคุณมาได้ครึ่งปีแล้วและฉันรู้ว่าคุณเป็นคนโง่เขลา
 You don’t know all that much about me either,” Cong Nianwei said neutrally
คุณไม่รู้จักทุกอย่างเกี่ยวกับตัวฉันอย่างมาก "คนนีนีเวียกล่าวอย่างเป็นกลาง
   “I
"ผม
 I am handsome, and studious… and I make a lot of money,” Qin Guan said incoherently
ฉันหล่อเหลาและรอบคอบ ... และฉันก็ให้เงินเป็นจำนวนมาก "ฉินกวนกล่าวอย่างไม่กลมกลืน
   Cong Nianwei couldn't help but laugh contentedly, “I’m also attractive, and more studious than you
Cong Nianwei ไม่สามารถช่วยได้ แต่หัวเราะอย่างพอใจ "ฉันยังมีเสน่ห์และแกร่งกว่าคุณ
 And when it comes to money, who can make predict what the future holds?”   Qin Guan wanted to die
และเมื่อพูดถึงเรื่องเงินใครสามารถทำนายได้ว่าอนาคตจะเป็นเช่นไร? "ฉินกวนอยากตาย
 What the hell am I even saying? This is so embarrassing! Before he could get disheartened, he heard words of hope come out of Cong Nianwei's mouth
ฉันนรกพูดอะไรน่ะ? 
   “I think we need to get to know each other more
"ฉันคิดว่าเราต้องทำความรู้จักกันมากขึ้น
 We could get along eventually
เราอาจจะไปได้ในที่สุด
” Cong Nianwei gripped his hand, which had been holding hers for a while
"Cong Nianwei จับมือของเขาซึ่งได้รับการถือครองของเธอในขณะที่
   Qin Guan pinched himself dumbly before he asked carefully, “Get along eventually?”   Cong Nianwei nodded, “That's what I said
Qin Guan เหน็บแนมตัวเองก่อนที่เขาจะถามอย่างรอบคอบว่า "ไปด้วยกันในที่สุด?" Cong Nianwei พยักหน้า "นั่นคือสิ่งที่ผมพูด
 We could get along gradually
เราสามารถทำตามได้เรื่อย ๆ
”   Hearing this, Qing Guan threw the plastic bags down to the ground and let her hand go
"ได้ยินอย่างนี้ควิงโยนถุงพลาสติกลงไปที่พื้นแล้วปล่อยมือ
 He ran a few steps forward with his long legs and then turned around
เขาวิ่งไปสองสามก้าวพร้อมกับขายาวของเขาแล้วหันไปรอบ ๆ
   He squatted in front of her and gestured to his back while he said, “Are you tired? Get on my back
เขาก้มตัวอยู่ข้างหน้าและชี้ไปที่หลังขณะที่พูดว่า "คุณเหนื่อยหรือเปล่า? 
”   Cong Nianwei was amused by his silly actions and covered her mouth with her hand as she laughed
"Cong Nianwei รู้สึกขบขันด้วยการกระทำโง่ ๆ ของเขาและปิดปากมือของเธอขณะที่เธอหัวเราะ
 She patted Qin Guan, “Okay
เธอตบฉินกวน "เอาล่ะ
 No more window-shopping
ไม่มีหน้าต่างช้อปปิ้งอีกต่อไป
 Let's take everything and go back
ขอพาทุกสิ่งทุกอย่างและย้อนกลับ
”   Qin Guan saluted in the manner of the Qing Dynasty, “Yes, Miss Cong
"ฉินกวนยกย่องในลักษณะของราชวงศ์ชิงว่า" ใช่มิสคุง
 At your service
ที่บริการของคุณ
” Then he picked up the bags and guided Cong Nianwei to a taxi happily
"แล้วเขาก็หยิบกระเป๋าขึ้นมาและแนะนำ Cong Nianwei ให้รถแท็กซี่อย่างมีความสุข
 On the way back, Qin Guan's mouth was wide open
ระหว่างทางกลับปาก Qin Guan เปิดกว้าง
 He took Cong Nianwei back to campus with a silly smile on his face, holding her hands reluctantly as they reached her dormitory building
เขากลับคุม Nianwei กลับไปที่มหาวิทยาลัยด้วยรอยยิ้มโง่บนใบหน้าของเขาจับมือของเธออย่างไม่เต็มใจเมื่อพวกเขามาถึงอาคารหอพักของเธอ
   Seeing that there were people around, Cong Nianwei stepped hard on Qin Guan’s foot, making him drop his wandering hands
เมื่อเห็นว่ามีผู้คนอยู่รอบ ๆ Cong Nianwei ก้าวลงอย่างหนักที่เท้าของ Qin Guan ทำให้เขาต้องหย่อนมือที่หลงไหล
 “I’ll pick you up the day we return home,” Qin Guan said
"วันนี้เราจะไปรับคุณที่บ้าน" Qin Guan กล่าว
 Her mouth twitched at his words
ปากของเธอขุ่นตามคำพูดของเขา
 She took her bags and ran upstairs
เธอหยิบกระเป๋าขึ้นและวิ่งขึ้นไปชั้นบน
   Qin Guan did not feel tired anymore
ฉินกวนไม่รู้สึกเหนื่อยอีกต่อไป
 He saw Cong Nianwei off and then swung the plastic bags in his hands and started humming a terrible song, “Our ordinary people today are happy and okay
เขาเห็น Cong Nianwei ออกจากนั้นก็เหวี่ยงถุงพลาสติกใส่มือและเริ่มร้องเพลงที่น่าสยดสยอง "คนธรรมดาของเราทุกวันนี้มีความสุขและโอเค
” He bounced on the Tsinghua University campus until at last he left
"เขากระเด้งไปที่วิทยาเขต Tsinghua University จนกระทั่งในที่สุดเขาก็จากไป
   Chi Hailin happened to be riding by at the time
Chi Hailin ได้ไปขี่โดยในเวลานั้น
 Qin Guan was really hard to miss
ฉินกวนเป็นเรื่องยากที่จะพลาด
   Chi Hailin saw him from a distance, bouncing around like an idiot
Chi Hailin เห็นเขาจากระยะไกลกำยำรอบเหมือนคนบ้า
 He felt sick at the sight
เขารู้สึกไม่สบายเมื่อเห็น
   One sentence kept repeating into his mind, “Cong Nianwei prefers this idiot to me
ประโยคหนึ่งเก็บไว้ซ้ำในใจของเขา "Cong Nianwei ชอบคนบ้านี้กับฉัน
 Cong Nianwei prefers this idiot to me
Cong Nianwei ชอบคนบ้าคนนี้
”   He rode beside Qin Guan in hatred
"เขาขี่ม้าอยู่ข้างๆฉินกวนด้วยความเกลียดชัง
 He was angry with Qin Guan's actions, which were getting more and more silly by the minute
เขาโกรธกับการกระทำของ Qin Guan ซึ่งได้รับความโง่เขลามากขึ้นโดยนาที
 He couldn’t bear to turn his head and watch him act like an idiot
เขาไม่สามารถทนที่จะหันหัวของเขาและดูเขาทำตัวเหมือนคนงี่เง่า
   He was too focused on Qin Guan and forgot to watch where he was going when he reached a T-junction
เขาสนิทสนมกับ Qin Guan มากและลืมดูว่าเขาไปที่ไหนเมื่อไปถึง T-junction
 He could only go left or right, straight ahead was a dead end
เขาสามารถไปทางซ้ายหรือขวาได้
   One second Chi Hailin was watching Qin Guan's silly actions, and the next he was crashing into the boscage
หนึ่ง Chi Hailin ที่สองได้ดูการกระทำโง่โง่ Guan และต่อไปเขาก็กระแทกเข้า boscage
   His bike clanked
จักรยานของเขาควั่น
 One of the wheels flew high into the sky and landed on top of a bush while the other was caught into the earth below
หนึ่งในล้อบินสูงขึ้นไปบนฟ้าและลงไปที่ด้านบนของพุ่มไม้ในขณะที่คนอื่น ๆ ถูกจับลงไปในแผ่นดินด้านล่าง
   His books and papers scattered all around
หนังสือและเอกสารของเขากระจัดกระจายไปทั่ว
 Chi Hailing himself was wedged between two trees
จิแฮ้งค์ตัวเองถูกตรึงอยู่ระหว่างสองต้น
 He had several bloody scratches on his face, and he seemed to be in a difficult position
เขามีรอยขีดข่วนหลายเลือดบนใบหน้าของเขาและเขาดูเหมือนจะอยู่ในตำแหน่งที่ยากลำบาก
   Realizing what had just happened, he suddenly lost his heart
ตระหนักถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเขาก็สูญเสียหัวใจของเขา
 I laughed at him for being an idiot
ฉันหัวเราะที่เขาเป็นคนงี่เง่า
 What am I then? A super idiot?   Qin Guan had no idea what had just happened because of him
แล้วฉันคืออะไร? 
 He just took a taxi back to his dormitory and began to pack his luggage
เขาเพิ่งนั่งรถแท็กซี่ไปที่หอพักของเขาและเริ่มเก็บสัมภาระไว้
 He was quite pleased with himself
เขาพอใจกับตัวเองมาก
   Their room was a mess
ห้องของพวกเขาเป็นระเบียบ
 They had all got return tickets from the college office and were packing their luggage
พวกเขาได้รับตั๋วคืนจากสำนักงานวิทยาลัยและบรรจุกระเป๋าของพวกเขา
 All except just one, who was just sitting aside looking downhearted
ทั้งหมดยกเว้นเพียงคนเดียวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ มองไม่ทัน
   Liu Xiaoyang looked hurt
หลิว Xiaoyang ดูเจ็บ
 All his roommates would go back home for the Spring Festival
เพื่อนร่วมห้องของเขาทุกคนจะกลับบ้านในเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ
 Of course, he also would return home, but he somehow always felt abandoned and alone there
แน่นอนว่าเขาจะกลับบ้าน แต่เขาก็รู้สึกว่าถูกทอดทิ้งและอยู่ตามลำพังอยู่เสมอ
   Liu Xiaoyang was the kind of person who had never had any childhood friends
Liu Xiaoyang เป็นคนที่ไม่เคยมีเพื่อนวัยเด็กมาก่อน
 Nobody wanted to play with a boy like him
ไม่มีใครอยากเล่นกับเด็กผู้ชายอย่างเขา
 Child wonders always made others feel inferior in comparison
สิ่งมหัศจรรย์ของเด็กทำให้คนอื่นรู้สึกแย่กว่าเมื่อเปรียบเทียบ
   What's more, Liu Xiaoyang's arrogance and spoiled attitude scared others away
ยิ่งไปกว่านั้นความหยิ่งและทัศนคติที่ไม่ดีของ Liu Xiaoyang ทำให้คนอื่น ๆ
 He had been arrogant since a very young age
เขาหยิ่งตั้งแต่อายุยังน้อย
   In some sense, his five roommates were his first real friends
ในความรู้สึกบางอย่างห้าเพื่อนร่วมห้องของเขาเป็นเพื่อนที่แท้จริงครั้งแรกของเขา
   Qin Guan packed the last tea can into his suitcase, clapped his hands, and stood up
ฉินกวนบรรจุชาสุดท้ายไว้ในกระเป๋าเดินทางของเขาตบมือและลุกขึ้นยืน
 Then he walked to Liu Xiaoyan, messed his hair with his hands and said, “This time things will be different
จากนั้นเขาก็เดินไปหาหลิวเสี่ยวหวนใส่ผมด้วยมือและพูดว่า "คราวนี้สิ่งต่างๆจะแตกต่างออกไป
 The boys in your neighborhood will be different
เด็กชายในละแวกของคุณจะแตกต่างกัน
”   Confused, Liu Xiaoyang fixed his hair again and asked, “How is that possible? I know these boys very well
"สับสน Liu Xiaoyang แก้ไขผมของเขาอีกครั้งและถามว่า" เป็นไปได้อย่างไร? 
”   Qin Guan explained nothing
Qin Guan อธิบายอะไร
 Actions speak louder than words
การกระทำสำคัญกว่าคำพูด
 Liu Xiaoyang would feel the changes once he returned home
Liu Xiaoyang จะรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงเมื่อเขากลับมาที่บ้าน
   Everyone put away their luggage and messed up Liu’s hair
ทุกคนเก็บสัมภาระของตนไว้และทำผมของหลิวขึ้น
 The next day, they would return home separately to visit their families
วันรุ่งขึ้นพวกเขาจะกลับบ้านแยกกันไปเยี่ยมครอบครัวของพวกเขา