Chapter 31 Chapter 31: The Urban Management Officer Translator: Lan Editor: Efydatia Soon, half their stock had been sold
บทที่ 31 บทที่ 31: เจ้าหน้าที่บริหารเมือง (Urban Management Officer) ผู้แปล: Lan Editor: Efydatia เร็ว ๆ นี้ได้มีการขายหุ้นครึ่งหนึ่ง
When they were free, Li Jian touched the fat on his stomach, turned suddenly toward Qin Guan and asked, “Just now I was thinking about something
เมื่อพวกเขาเป็นอิสระ Li Jian สัมผัสไขมันบนท้องของเขาหันไปทาง Qin Guan และถามว่า "ตอนนี้ฉันกำลังคิดถึงบางสิ่งบางอย่าง
The three of us, ” he pointed at Zhou Jian and Qin Guan, “can be considered top students, right?” Zhou Jing nodded in agreement
พวกเราสามคน "เขาชี้ไปที่โจวเจี้ยนและฉินกวน" ถือได้ว่าเป็นนักเรียนชั้นยอดใช่มั้ย "โจวเจียงพยักหน้าตกลง
Li Jian went on, “Then why are we doing jobs that are for junior high students?” Qin Guan looked at Li Jian speechlessly, “As a poor man with only 200 yuan to invest and an undergraduate without a diploma, what job can you do except sell something on the market? Do you hope that some big boss suffering from a mental disorder will come begging you to save his business with tears in his eyes? Or are you perhaps waiting for an investment predator to present you with a share of stocks as a gift for your outstanding scores?” The flesh on Li Jian’s cheek was shaking while the old woman selling underwear pulled Qin Guan with effort and said, “Hey, stop talking
"ทำไมพวกเราถึงทำผลงานสำหรับนักเรียนมัธยมต้น?" ฉินกวนมองลี่เจียนพูดอย่างไร้ตำหนิว่า "ในฐานะคนยากจนเพียง 200 หยวนเพื่อลงทุนและปริญญาตรีโดยไม่มีประกาศนียบัตรคุณสามารถงานอะไรได้บ้าง
There comes the urban management officer
มีเจ้าหน้าที่บริหารเมือง
” With a particularly scared expression on their faces, the three of them looked at the other end of the long street
"ด้วยการแสดงออกที่น่ากลัวโดยเฉพาะอย่างยิ่งบนใบหน้าของพวกเขาทั้งสามคนมองไปที่ปลายอีกข้างหนึ่งของถนนที่ยาว
A young man, not much older than them, was checking the stands idly
ชายหนุ่มอายุไม่มากไปกว่าพวกเขากำลังยืนดูเฉยๆ
He was wearing an urban management officer uniform, which looked appalling
เขาสวมเครื่องแบบเจ้าหน้าที่บริหารเมืองซึ่งดูน่ากลัว
They stopped chatting and swept up the unsold scrolls and pictures, piling them in the tricycle as they prepared to run away
พวกเขาหยุดพูดคุยและกวาดภาพม้วนหนังสือและภาพที่ยังไม่ขายและรวบพวกเขาไว้ในรถสามล้อขณะที่พวกเขาพร้อมที่จะหนีออกไป
However, the noise had attracted the officer’s attention
อย่างไรก็ตามเสียงดังได้ดึงดูดความสนใจของเจ้าหน้าที่
Zhao Fengzhu was feeling quite gloomy that day
Zhao Fengzhu รู้สึกค่อนข้างมืดมนในวันนั้น
He was a formidable graduate with a criminal investigation specialty in the Detective Training School who hadn’t been assigned to the police force
เขาเป็นคนที่จบการศึกษาที่น่าเกรงขามกับการสอบสวนคดีอาชญากรรมพิเศษในโรงเรียนฝึกสอนนักสืบซึ่งไม่ได้รับมอบหมายให้ตำรวจ
Instead, he had unfairly been stuck into the urban management squad, because his father had been too worried about his safety
แทนเขาไม่ได้รับการติดอยู่ในกลุ่มผู้บริหารเมืองเพราะพ่อของเขากังวลเรื่องความปลอดภัยมากเกินไป
As an aspiring young man, he was too impatient to socialize with the old women who run the stands there
ในฐานะที่เป็นชายหนุ่มที่ต้องการเขาเป็นคนใจร้อนมากเกินไปที่จะเข้าสังคมกับผู้หญิงเก่าที่ทำงานยืนอยู่ที่นั่น
Zhao Fengzhu was feeling quite depressed when he discovered the three thieves
Zhao Fengzhu รู้สึกหดหู่ใจมากเมื่อค้นพบโจรทั้งสาม
“Stop! You dare run an illegal stand in a formal market? You were acting in utter disregard of the law!” It was Zhao Fengzhu’s first day at work, so he decided to catch the three scoundrels himself
"หยุด!
They saw the officer rolling his sleeves up and rushing over
พวกเขาเห็นเจ้าหน้าที่พลิกแขนเสื้อขึ้นและวิ่งไป
Qin Guan shouted loudly, “Run! Quick! Run!” They ran quickly towards the exit of the market
ฉินกวนตะโกนดังขึ้น "วิ่ง!
Qin Guan was riding on the tricycle, pedaling non-stop like a deer
Qin Guan กำลังขี่รถสามล้อเหยียบไม่หยุดเหมือนกวาง
Zhou Jing ran and hid among the stands like a clever monkey up a tree
โจวจิงวิ่งและซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางคอกม้าเหมือนลิงฉลาดขึ้นต้นไม้
Li Jian felt like he’d never run this fast before
Li Jian รู้สึกเหมือนว่าเขาไม่เคยวิ่งเร็วนี้มาก่อน
Wind blew under his feet while the thrilling northern wind roared in his ears
ลมพัดไปใต้ฝ่าเท้าของเขาขณะที่ลมเหนืออันน่าตื่นเต้นดังคำรามในหู
The flesh on his face had flattened to both sides and shook slightly while he ran
เนื้อบนใบหน้าของเขาแบนไปทั้งสองด้านและสั่นเล็กน้อยในขณะที่เขาวิ่ง
He was satisfied with his burst of energy, and felt like time had stood still as he sprinted
เขารู้สึกพอใจกับการระเบิดของพลังงานและรู้สึกเหมือนว่าเวลายืนนิ่งขณะวิ่ง
Oh, fine
โอ้ดี
He had been caught
เขาถูกจับได้
Qin Guan had already gotten far away when he heard Li Jian cry from somewhere behind him, “Help! Qin Guan! Zhou Jin! Help me! I’ve been caught!” Qin Guan stopped pedaling, let out a sigh and turned around
ฉินกวนได้เดินทางไปไกลเมื่อได้ยินว่าลีจุนร้องไห้จากที่ไหนสักแห่งที่อยู่ข้างหลังเขา "ช่วย!
He found the proud young officer twisting Li Jian and Zhou Jing jumping up and down beside them without knowing how to help
เขาพบว่าเจ้าหน้าที่หนุ่มสาวผู้น่าสงสารบิดตัว Li Jian และ Zhou Jing กระโดดขึ้นและลงข้างๆพวกเขาโดยที่ไม่รู้ว่าจะช่วยอย่างไร
Qin Guan could do nothing but take advantage of the push power momentum of the tricycle to leap high from his seat
Qin Guan สามารถทำอะไรได้ แต่ใช้ประโยชน์จากโมเมนตัมพลังงานผลักดันของรถสามล้อที่จะกระโดดสูงจากที่นั่งของเขา
He kicked the young officer down to the ground, pulled Li Jian onto the seat of the tricycle and shouted loudly, “Pedal like your life depends on it!” Without any word, Li Jian burst into infinite power in an instant
เขาเตะเจ้าหน้าที่หนุ่มลงมาที่พื้นดึงลี่เจียนเข้านั่งบนรถสามล้อและตะโกนดังขึ้นว่า "เหยียบเหมือนชีวิตของคุณขึ้นอยู่กับมัน!" โดยไม่มีคำใด ๆ Li Jian ก็ระเบิดพลังที่ไม่มีขีด จำกัด ในทันที
His short legs pedaled up and down as they rode far away
ขาสั้นของเขาเหยียบขึ้นและลงขณะที่พวกเขาขี่ม้าห่างไกล
Qin Guan made a gesture to Zhou Jian, “You go first
Qin Guan ทำท่าทางให้โจวเจี้ยน "คุณไปก่อน
I’ll meet you at your place
ฉันจะได้พบคุณที่คุณ
” With an anxious glance at Qin Guan, Zhou Jing followed Li Jian swiftly
"ด้วยความกระวนกระวายใจที่ฉินกวนโจวจิงตามอย่างลี่เจียนอย่างรวดเร็ว
Zhao Fengzhu whisked the dirt off his clothes and said, “Well done
Zhao Fengzhu กวาดสิ่งสกปรกออกจากเสื้อผ้าของเขาและกล่าวว่า "ทำได้ดี
You must be really loyal to your friends
คุณต้องจงรักภักดีกับเพื่อนของคุณจริงๆ
” Qin Guan was straightforward, “Cut the crap
"ฉินกวนก็ตรงไปตรงมา" ตัดอึ
Let’s have a one-on-one contest
ลองประกวดแบบตัวต่อตัว
If you catch me, I’ll follow you wherever you want
ถ้าคุณจับฉันฉันจะติดตามคุณทุกที่ที่คุณต้องการ
I’ll be at your disposition
ฉันจะอยู่ที่คุณจำหน่าย
” Hearing Qin Guan’s words, Zhao Fengzhu felt admiration for him
"การฟังคำพูดของฉินกวน Zhao Fengzhu รู้สึกชื่นชมเขา
Besides, he had graduated from a detective training school
นอกจากนี้เขาจบการศึกษาจากโรงเรียนฝึกสอนนักสืบ
His fighting skills were surely better than Qin Guan’s, who looked like a college student
ทักษะการต่อสู้ของเขาดีกว่า Qin Guan ซึ่งดูคล้ายกับนักศึกษาวิทยาลัย
Thus, Zhao Fengzhu told Qin Gun generously, “Fine, one-on-one, then
Zhao Fengzhu บอกกับ Qin Gun อย่างไม่เห็นแก่ตัวว่า "Fine, one-on-one"
” Pointing at the square off Binjiang Road, Qin Guan said, “There’s an open space over there
"ชี้ไปที่จัตุรัสปิดถนน Binjiang, Qin Guan กล่าวว่า" มีพื้นที่เปิดโล่งอยู่ตรงนั้น
Let’s not fight here, or we’ll destroy the stands
อย่ามาสู้กันที่นี่หรือเราจะทำลายยืน
” Zhao Fengzhu fixed his hat
"Zhao Fengzhu ปักหมวกไว้
“Okay,” he said and walked directly to the square
"เอาล่ะ" เขาพูดและเดินตรงไปที่จัตุรัส
When he turned his head away, Qin Guan grinned
เมื่อเขาหันหัวออกไป Qin Guan ยิ้มกว้าง
He sneaked around to a small nearby alley and ran away
เขาแอบไปรอบ ๆ ซอยเล็ก ๆ ใกล้ ๆ และวิ่งหนีไป
Zhao Fengzhu was still thinking about which tricks he could use to beat Qin Guan when he stood on the square and turned around
Zhao Fengzhu ยังคงคิดเกี่ยวกับเทคนิคที่เขาสามารถใช้เพื่อเอาชนะ Qin Guan เมื่อเขายืนอยู่บนจัตุรัสและหันไปรอบ ๆ
He found nothing behind him except garbage flying around in the chilly winter wind
เขาไม่พบอะไรที่อยู่ข้างหลังเขายกเว้นขยะที่บินอยู่รอบ ๆ ในฤดูหนาวที่หนาวจัด
That’s when he realized he had been tricked by Qin Guan
นั่นคือตอนที่เขารู้ว่าเขาถูกหลอกโดย Qin Guan
Grinding his teeth, he thought, “You wait and see, boy
บดฟันเขาคิดว่า "คุณรอดูสิ
” The three of them escaped successfully and met up at Zhou Jin’s house
"ทั้งสามคนหนีรอดมาได้และพบกันที่บ้านของโจวจิน
They calculated their income that day and went to buy supplies again
พวกเขาคำนวณรายได้ในวันนั้นและไปซื้อเสบียงอีกครั้ง
Why they didn’t give up when they’d just been chased by an urban management officer? They had made money! They had sold hundreds of pictures and scrolls in only one morning! The cost-income ratio had been so high, it had exceeded their expectations
ทำไมพวกเขาไม่ยอมแพ้เมื่อพวกเขาถูกไล่ล่าโดยเจ้าหน้าที่บริหารเมือง
They muttered and reached the conclusion that, according to the checking rules, the officers were not expected to go around the morning market very early in the morning
พวกเขาพึมพำและสรุปได้ว่าตามกฎการตรวจสอบเจ้าหน้าที่ไม่คาดว่าจะไปรอบ ๆ ตลาดตอนเช้าในตอนเช้าตรู่
They decided to rush into danger and ran a stand again the next morning
พวกเขาตัดสินใจที่จะรีบวิ่งเข้าไปในอันตรายและวิ่งอีกครั้งในเช้าวันรุ่งขึ้น
The following two days went basically like this
ต่อไปนี้สองวันไปโดยทั่วไปเช่นนี้
“Hey, sir! Look at this Spring Festival picture! Look at the bright colors!” “How many pieces do you want, ma’am?” Until a cry came from Zhou Jing, “Ah! Here comes the young officer again!” Then the three of them ran away wildly
"เฮ้, ครับ!
This time, Li Jian pedaled on the tricycle while the other two ran on foot
คราวนี้ลี่เจียนเหยียบรถสามล้อขณะที่อีกสองคนวิ่ง
Zhou Jian tripped over a bamboo pole and let out a dramatic cry, “Help me!” Li Jian pedaled ahead hard
โจวเจี้ยงโผล่ขึ้นเหนือเสาไม้ไผ่และปล่อยเสียงร้องอันน่าทึ่ง "ช่วยฉันเถอะ!" ลี่เจียนเดินหน้าอย่างหนัก
He wouldn’t be brought down by the others
เขาจะไม่ถูกนำตัวลงโดยคนอื่น ๆ
Qin Guan took hold of the other end of the pole, and eyed Zhou Jing, asking him to run at the chance
ฉินกวนจับปลายอีกข้างหนึ่งของเสาและมองดูโจวจิงขอให้เขาวิ่งหนีไป
Zhou Jing rolled to climb up
Zhou Jing กลิ้งไปไต่ขึ้น
He turned his head to run away
เขาหันศีรษะไปวิ่งหนี
Qin Guan held the end of the pole tightly, swept away in some direction
ฉินกวานจับปลายเสาอย่างแน่นหนากวาดไปในทิศทางใด
Zhao Fengzhu was pulled over by inertia
Zhao Fengzhu ถูกดึงโดยความเฉื่อย
The middle of the pole hit a lamp pole with a loud sound
ตรงกลางของขั้วโลกกระทบเสาโคมด้วยเสียงดัง
Qin Guan let go of the pole in time and turned to run
ฉินกวนปล่อยให้ขั้วโลกในเวลาและหันไปวิ่ง
Zhao Fengzhu was taken by surprise
Zhao Fengzhu ได้รับความประหลาดใจ
The bamboo pole shook desperately because of Qin Guan
ไม้ไผ่ขยับหมดเพราะ Qin Guan
Zhao Fenzhu couldn’t seem to get loose
Zhao Fenzhu ดูเหมือนจะไม่ได้หลุดออก
He just shook together with the pole like going through an electricity shock
เขาเพียงแค่ส่ายกับเสาเช่นเดียวกับที่เกิดกระแสไฟฟ้าช็อต
The pole gradually stopped moving, just when Zhao Fengzhu thought his bones were about to break into pieces
ขั้วโลกค่อยๆหยุดเคลื่อนไหวเพียงเมื่อ Zhao Fengzhu คิดว่ากระดูกของเขากำลังจะแตกออกเป็นชิ้น ๆ
The young officer was extremely irritated
เจ้าหน้าที่หนุ่มกำลังหงุดหงิดมาก
“You wait for me
"คุณรอฉัน
I’ll fight to my last breath
ฉันจะต่อสู้กับลมหายใจครั้งสุดท้ายของฉัน
” Qin Guan and others met up and calculated their income once more
"Qin Guan และคนอื่น ๆ ได้พบกันและคำนวณรายได้อีกครั้ง
It was good
มันดีนะ
The young officer hadn’t arrived too early
เจ้าหน้าที่หนุ่มไม่ได้มาถึงเร็วเกินไป
They could still make some money
พวกเขายังสามารถหาเงินได้บ้าง
They looked at each other and asked, “One more day?” “One more day!” It was settled
พวกเขามองไปที่แต่ละอื่น ๆ และถามว่า "อีกวันหนึ่ง?" "อีกวันหนึ่ง!" มันสงบ
The same scene took place the next morning
ฉากเดียวกันเกิดขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้น
They escaped successfully once again
พวกเขาหนีได้สำเร็จอีกครั้ง
Zhao Fengzhu’s wide-edge cap hung on his crotch, swaying in wind as he sniffled and climbed off the tree he had ended up on
ปลอกหมวกปีกกว้างของ Zhao Fengzhu ห้อยโหนอยู่ที่เป้าและกระพือปีกด้วยลมขณะที่เขางีบหลับและปีนขึ้นไปบนต้นไม้ที่เขาจับได้
Looking at the dusty cap, Zhao Fengzhu whisked the dust off and murmured to himself, “This is bullying! I’m not coming here tomorrow, okay? I’ll go to the Sanzhan Morning Market
มองไปที่หมวกฝุ่น Zhao Fengzhu เอาฝุ่นออกและบ่นตัวเองว่า "นี่เป็นการข่มขู่!
” He returned to his squad like nothing had happened
"เขากลับไปที่ทีมของเขาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
Meanwhile, the three boys were discussing together
ในขณะเดียวกันทั้งสามคนกำลังคุยกันอยู่
“Our business is not bad these days, but the sales in the morning market will reach their limit soon
"ธุรกิจของเราไม่ดีในวันนี้ แต่ยอดขายในตลาดตอนเช้าจะถึงขีด จำกัด ในไม่ช้านี้
All potential customers will have made a purchase
ผู้มีโอกาสเป็นลูกค้าทั้งหมดจะได้ซื้อสินค้า
We’ll have to change our venue
เราจะต้องเปลี่ยนสถานที่ของเรา
” Zhou Jing and Li Jian replied, “What about the Sanzhan Morning Market? It’s far away from here
"โจวจิงและหลี่เจียนตอบว่า" ตลาดซันซาซันตอนเช้าล่ะ?
” The decision was made
"การตัดสินใจทำ
The next morning, the three of them run into Zhao Fengzhu again in the Sanzhan Morning Market
เช้าวันรุ่งขึ้นทั้งสามคนวิ่งเข้าไปใน Zhao Fengzhu อีกครั้งที่ตลาด Sanzhan Morning Market
The two parties looked each other speechlessly
ทั้งสองฝ่ายมองกันและกัน
The young officer stared at them bitterly and turned his face away, pretending he hadn’t seen them
นายทหารหนุ่มจ้องเขม็งไปขมขื่นและหันหน้าหนีไปแกล้งทำเป็นว่าไม่เห็นเขา
They breathed a big sigh of relief
พวกเขาหายใจด้วยความโล่งอก
The alarm was over
ปลุกหมดแล้ว
They cleared their stock smoothly
พวกเขาล้างหุ้นของพวกเขาได้อย่างราบรื่น
After counting all the change and deducting the invested capital, they found that they had earned 530 yuan each
หลังจากนับการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดและหักเงินลงทุนแล้วพวกเขาพบว่าพวกเขามีรายได้ 530 หยวน
They patted Qin Guan on the shoulder encouragingly, “See you on the next vacation, comrade
พวกเขาตบ Qin Guan บนไหล่ให้กำลังใจ "เห็นคุณในวันหยุดพักผ่อนต่อไปสหาย
” They left fully satisfied as they counted the bills in their hands
"พวกเขาทิ้งความพึงพอใจอย่างเต็มที่ในขณะที่พวกเขานับตั๋วเงินไว้ในมือของพวกเขา
Looking at the change piled on the table, Qin Guan sighed slightly
เมื่อมองการเปลี่ยนแปลงที่ซ้อนทับบนโต๊ะ Qin Guan ถอนหายใจเล็กน้อย
The two of them were sure depending on him
ทั้งสองคนนั้นมั่นใจว่าจะขึ้นอยู่กับตัวเขา
Qin Guan returned home in the evening
ฉินกูกลับบ้านตอนเย็น
He gave his mother 600 yuan, including the amount he had earned during the vacation
เขาจ่ายเงินให้แม่ 600 หยวนรวมทั้งจำนวนเงินที่เขาได้รับในช่วงวันหยุด
At the touched expression in her eyes, Qin Guan said shyly, “Mom, I know it hasn’t been easy raising me
ที่นัยน์ตาที่สัมผัสได้ในสายตาเธอ Qin Guan กล่าวอย่างอาย ๆ ว่า "แม่ฉันรู้ว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะเลี้ยงดูฉัน
This is for your hard work
นี่เป็นการทำงานหนักของคุณ
You can spend it on anything you like
คุณสามารถใช้มันในสิ่งที่คุณต้องการ
” Qin Guan’s mother didn’t look so touched anymore
"แม่ของ Qin Guan ไม่ได้รู้สึกประทับใจมากนัก
Grabbing him by the ear, she shouted, “I raised you to such a tall young man! Is that all it’s worth? You little bastard!”
คว้าเขาไว้ข้างหูเธอตะโกนว่า "ฉันเลี้ยงดูคุณให้เป็นชายหนุ่มที่สูงส่ง!