Chapter 107: An Unexpected Friendship It seems that I have no time to accompany Huang Jiajia
บทที่ 107: มิตรภาพที่ไม่คาดฝันดูเหมือนว่าฉันไม่มีเวลาพอที่จะมาพร้อมกับหวงเจียเจีย
 Qin Guan looked at her with regret before turning his eyes to the four large plastic bags with a sigh
Qin Guan มองไปที่เธอด้วยความเสียใจก่อนที่จะหันตาของเขาไปยังสี่ถุงพลาสติกขนาดใหญ่ด้วยการถอนหายใจ
 I should call a taxi for her
ฉันควรจะเรียกรถแท็กซี่สำหรับเธอ
Huang Jiajia had just found out that her snack date had been ruined by that call
Huang Jiajia เพิ่งทราบว่าวันที่ขนมขบเคี้ยวของเธอถูกทำลายโดยการเรียกร้องดังกล่าว
 Pouting helplessly, she followed Qin Guan out without a word
พร่ำพึมพำเธอเดินตามฉินกวนออกโดยไม่มีคำ
 Afraid that she would be angry, Qin Guan tried to comfort her, "I really do have some business to attend to
กลัวว่าเธอจะโกรธ Qin Guan พยายามปลอบโยนเธอ "ฉันมีธุระทางธุรกิจจริงๆ
 See, I bought you snacks, so I kept my promise
ดูฉันซื้อของว่างให้คุณ
"Huang Jiajia remained silent
Huang Jiajia ยังคงเงียบ
"It's an emergency
"มันเป็นเหตุฉุกเฉิน
 It’s not my fault
มันไม่ได้เป็นความผิดของฉัน
"Her eyes became slightly red
ดวงตาของเธอกลายเป็นสีแดงเล็กน้อย
The passers-by saw the girl following Qin Guan in disappointment and looked at him with righteous indignation and contempt
คนที่เดินผ่านเห็นหญิงสาวคนหนึ่งตาม Qin Guan ตกใจและมองเขาด้วยความรังเกียจและดูถูกที่ชอบธรรม
 Qin Guan felt defeated by the expression in their eyes and Huang Jiajia’s pitiful look
ฉินกวนรู้สึกเสียโฉมด้วยการแสดงออกในสายตาของพวกเขาและรูปลักษณ์ที่น่าสงสารของหวงจือเจีย
 He compromised by saying, "Okay, it's my fault
เขาประนีประนอมโดยกล่าวว่า "เอาล่ะเป็นความผิดของฉัน
 Next week, I’ll come get you ahead of time and take you out
สัปดาห์หน้าฉันจะพาคุณไปข้างหน้าและพาคุณออกไป
 Is that okay?"Huang Jiajia’s expression changed at once
ไม่เป็นไร? "การแสดงออกของหวงเจี๋ยเปลี่ยนไปพร้อม ๆ กัน
 She jumped up and squeezed Qin Guan's arms
เธอกระโดดขึ้นและบีบแขนของฉินกวน
 "Really? I won’t forget! Don’t try to cheat me out of it again!"Qin Guan cried, "Let me go! You’ll break my arms! I’m carrying heavy bags in my hands!" Having achieved her goal, Huang Jiajia loosened her hands, humming and bouncing out of Carrefour
"ฉันจะไม่ลืมอย่าพยายามโกงฉันให้พ้นจากเรื่องนี้อีกแล้ว!" ฉินกวนร้องไห้ "ปล่อยฉันไปเถอะคุณจะหักแขนของฉันฉันแบกกระเป๋าหนักไว้ในมือของฉัน!" 
 When they reached the side of the road, she even expressed her worry for Qin Guan, "Teacher Qin, you are in a hurry
เมื่อพวกเขามาถึงด้านข้างของถนนเธอก็แสดงความกังวลของเธอกับฉินกวน "ครูคุณฉินคุณรีบร้อน
 I can take a taxi home
ฉันสามารถนั่งรถแท็กซี่ไปที่บ้าน
 You don't need to take me back
คุณไม่จำเป็นต้องพาฉันกลับ
"Looking at the big bags, Qin Guan felt worried about her
"มองไปที่ถุงใหญ่ฉินกวนรู้สึกกังวลเกี่ยวกับเธอ
 "Can you manage them by yourself?"Patting her chest, Huang Jiajia reassured Qin Guan, "Don't worry, I can take care of it
"คุณสามารถจัดการด้วยตนเองได้หรือไม่?" จับใจเธอไว้ที่หน้าอกของเธอ Huang Jiajia มั่นใจ Qin Guan ว่า "อย่ากังวลฉันสามารถดูแลได้
 I’m a very understanding girl
ฉันเป็นสาวที่เข้าใจมาก
 Go attend to your business!" Qin Guan was amused
ไปร่วมธุรกิจของคุณ! "ฉินกวนรู้สึกขบขัน
 He stopped a passing taxi and got in
เขาหยุดรถแท็กซี่ที่ผ่านไปและเข้ามา
 Before leaving, he opened the window and warned her, "Go home quickly! I’ll call your mother later
ก่อนออกเดินทางเขาเปิดหน้าต่างและเตือนเธอว่า "กลับบ้านเร็ว ๆ นี้ฉันจะโทรหาแม่ในภายหลัง
 Take care!" Then the taxi drove off
ดูแล! "แล้วรถแท็กซี่ก็ขับออกไป
Huang Jiajia watched the taxi until it disappeared from view
Huang Jiajia เฝ้าดูแท็กซี่จนกว่ามันจะหายไปจากสายตา
 Then she sighed gloomily
จากนั้นเธอก็ถอนหายใจด้วยความเศร้าโศก
 Suddenly, a fat paw patted her on the shoulder from behind
ทันใดนั้นอ้วนขากราบเธอลงบนไหล่ข้างหลัง
 Huang Jiajia screamed and turned around in fear, only to find Qin Guan's younger college sister
Huang Jiajia กรีดร้องและหันไปรอบ ๆ ด้วยความหวาดกลัวเพียงเพื่อหาน้องน้องสาวของ Qin Guan น้อง
 Huang disliked her because she had taken her position
Huang ไม่ชอบเธอเพราะเธอได้รับตำแหน่งของเธอ
 "What are you doing?" she asked angrily
"คุณกำลังทำอะไร?" 
 "You scared me!"Mou Xiaoliu massaged her own head regretfully
"คุณกลัวฉัน!" Mou Xiaoliu นวดศีรษะของตัวเองเสียใจ
 That had not been her original intention
นั่นไม่ใช่ความตั้งใจเดิมของเธอ
 She tried to apologize, "I’m sorry
เธอพยายามจะขอโทษว่า "ฉันขอโทษ
 I just saw Senior Qin leave, so I came to help you with the bags
ฉันเห็นใบหย่ารุ่นอาวุโสดังนั้นฉันจึงมาช่วยคุณทำกระเป๋า
"Huang Jiajia understood
"หวงเจียเจียเข้าใจดี
 Staring at Mou Xiaoliu, she shouted, "Aha! You’re an enchantress! (Try looking in a mirror
เมื่อมองไปที่ Mou Xiaoliu เธอตะโกนว่า "Aha! คุณเป็นช่างเสน่ห์!" (ลองมองในกระจก
) What are your intentions about Qin Guan? Why do you pay so close attention to him? You were watching the exit and waiting for him! Stop dreaming! He has a girlfriend!" Huang Jiajia lifted her jaw like a proud cock
) คุณมีความตั้งใจอะไรเกี่ยวกับ Qin Guan? 
 Mou blinked as she answered, "I saw him by accident
Mou กระพริบตาขณะที่เธอตอบว่า "ฉันเห็นเขาโดยบังเอิญ
 I’m handing out leaflets here
ฉันกำลังแจกใบปลิวที่นี่
 I see everyone who passes by
ฉันเห็นทุกคนที่ผ่านไป
 I have made a good impression on him, but I never dreamed of anything
ฉันได้สร้างความประทับใจให้กับเขา แต่ฉันไม่เคยฝันถึงอะไรเลย
 And you’re not his girlfriend
และคุณไม่ใช่แฟนของเขา
" Mou’s voice lowered gradually as she saw the tears in Huang Jiajia's eyes
เสียงของ mou ลดลงเรื่อย ๆ ขณะที่เธอได้เห็นน้ำตาในสายตาของหวงจื่อเจีย
Mou Xiaoliu lost her cool
Mou Xiaoliu สูญเสียเธอเย็น
 She tried to comfort Huang Jiajia with her stupid paws, but she nearly pushed her down instead
เธอพยายามปลอบขวัญเจี๋ยเจี๋ยกับอุ้งเท้าที่โง่เขลาของเธอ แต่เธอเกือบผลักเธอลงแทน
 She hastened to support her, only to end up pushing her again
เธอรีบเร่งที่จะสนับสนุนเธอเพียงเพื่อจะผลักดันเธออีกครั้ง
Huang Jiajia's eyes shone coldly
ดวงตาของ Huang Jiajia ส่องสว่างไสว
 Lifting her paws up, Mou murmured to herself, "It's scary
ยกมือขึ้นลูบตัวเองว่า "มันน่ากลัว
 Why are city girls so weak?"Huang Jiajia was angry at Mou’s silly behavior, but she could not do nothing
ทำไมหญิงสาวในเมืองจึงอ่อนแอ? "หวงเจียเจียโกรธที่พฤติกรรมโง่เขลาของ Mou แต่เธอไม่สามารถทำอะไรได้
 She rolled her eyes and said, "Why don’t you take off that silly costume and come with me?"Mou Xiaoliu nodded
เธอกลิ้งดวงตาของเธอขึ้นมาและตรัสว่า "ทำไมคุณถึงถอดชุดเครื่องแต่งกายโง่ ๆ และมากับฉันล่ะ?" Mou Xiaoliu พยักหน้า
 "You stay here, I’ll be back soon
"คุณอยู่ที่นี่ฉันจะกลับมาเร็ว ๆ นี้
" Then she ran away
"แล้วเธอก็วิ่งหนีไป
 Not long after, she ran back breathlessly
ไม่นานหลังจากนั้นเธอก็วิ่งถล่ม
 She lifted the bags easily, two in one hand, and asked, "How were you planning to go home? By taxi? I’ll carry them to the car for you
เธอยกกระเป๋าได้อย่างง่ายดายสองมือข้างหนึ่งและถามว่า "คุณวางแผนที่จะกลับบ้านด้วยวิธีแท็กซี่อย่างไรฉันจะพาพวกเขาไปที่รถเพื่อคุณ
" Cocking her head a little to the side, Huang Jiajia watched the girl carry the bags effortlessly and made an unreasonable demand, "I’m hungry
"Cocking หัวของเธอเล็กน้อยไปที่ด้านข้าง, Huang Jiajia ดูสาวแบกถุงได้อย่างง่ายดายและทำให้ความต้องการที่ไม่สมควร" ฉันหิว.
""I don’t have any money with me
"" ฉันไม่มีเงินกับฉัน
" Mou Xiaoliu smiled with regret
Mou Xiaoliu ยิ้มด้วยความเสียใจ
"What the hell! How were you going to have lunch without money?" "It’s a part-time job
"งั้นคุณจะไปทานข้าวกลางวันได้ยังไง?" 
 I only work in the morning
ฉันทำงานเฉพาะในตอนเช้า
 Plus, I have my college dining card
พลัสฉันมีบัตรรับประทานอาหารที่วิทยาลัยของฉัน
" Huang Jiajia rolled her eyes again
"Huang Jiajia กลิ้งตาอีกครั้ง
 "It’s my treat!"
"ฉันเลี้ยงเอง!"