Chapter 67 Chapter 67 Xiao Yu was sitting in the tavern and watching Housekeeper Mo pay to the owner for the demolition
บทที่ 67 บทที่ 67 เสี่ยวหกำลังนั่งอยู่ในโรงเตี๊ยมและเฝ้าแม่บ้านแม่จ่ายเงินให้เจ้าของเพื่อรื้อถอน
 He smiled as he stroked the bracelet on his wrist
เขายิ้มขณะที่เขาลูบสายรัดข้อมือ
 He was pondering about ways to take it off
เขากำลังขบคิดเกี่ยวกับวิธีที่จะเอามันออก
 He didn’t care about anger of Housekeeper Mo
เขาไม่สนใจเรื่องความโกรธของแม่บ้าน Mo
 Xiao Yu had already provoked him by getting the necklace for Archmage Antonidas so doing it once again was not a problem
Xiao Yu ได้กระตุ้นเขาด้วยการเอาสร้อยคอสำหรับ Archmage Antonidas เพื่อทำมันอีกครั้งไม่ใช่ปัญหา
 Xiao Yu was aware that Housekeeper Mo would try his best to harm him when they get to Wang house
Xiao Yu ตระหนักดีว่าแม่บ้าน Mo จะพยายามอย่างสุดกำลังเพื่อทำร้ายเขาเมื่อไปถึงบ้าน Wang
 But Xiao Yu was like a dead pig who wasn’t afraid of boiling water
แต่ Xiao Yu เหมือนหมูที่ตายแล้วซึ่งไม่กลัวน้ำเดือด
 What was done is done
สิ่งที่ทำเสร็จแล้ว
 “What the hell is this thing? I wouldn’t have used it if I knew that it would be troublesome to take it off
"สิ่งที่นรกเป็นสิ่งนี้? 
” Xiao Yu’s wrist was swollen as he had used many methods to try to get off the bracelet
ข้อมือของเสี่ยวหู่บวมเมื่อเขาใช้วิธีการมากมายในการถอดสายรัดข้อมือ
 He was pondering if he should use to cut it off
เขากำลังขบคิดถ้าเขาควรจะใช้เพื่อตัดมันออก
 Xiao Yu was focused on his wrist way too much
Xiao Yu จดจ่ออยู่กับข้อมือของเขามากเกินไป
 He would take a glance at Housekeeper Mo once in a while
เขาจะมองทันทีที่แม่บ้าน Mo ครั้งในขณะที่
 However, the next time when he raised his head he saw an old man sitting in front of him
อย่างไรก็ตามในครั้งต่อไปเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นเขาเห็นชายชรานั่งอยู่หน้าเขา
 There was this wretched smile on this old man’s face which looked similar to archmage Antonidas’s smile
มีรอยยิ้มที่น่าเศร้านี้เกิดขึ้นบนใบหน้าของชายชราคนนี้ซึ่งดูคล้ายกับรอยยิ้มอันเป็นเอกสรของ Antonidas
 “Damned old man! Do you want to scare me to death?” Xiao Yu was startled
"ชายชรา! 
 Actually, his strength had gradually increased, likewise his perception was upgraded too
อันที่จริงความแข็งแรงของเขาค่อยๆเพิ่มมากขึ้นเช่นกันการรับรู้ของเขาก็ได้รับการยกระดับขึ้นด้วย
 However, the old man appeared in front of him without a slight sound
อย่างไรก็ตามชายชราปรากฏตัวต่อหน้าเขาโดยไม่มีเสียงเล็กน้อย
 He hadn’t noticed old man’s existence until he saw him
เขาไม่ได้สังเกตเห็นการดำรงอยู่ของชายชราจนกว่าเขาจะเห็นเขา
 It was like a ghost appeared in front of him which made him jump up in fear
มันก็เหมือนผีปรากฏตัวต่อหน้าเขาซึ่งทำให้เขากระโดดขึ้นด้วยความหวาดกลัว
 “You shouldn’t be frightened by me but by yourself
"คุณไม่ควรกลัวฉัน แต่ด้วยตัวคุณเอง
 It’s your heart which has fear that made you scared from an old man like me
มันเป็นหัวใจของคุณที่มีความกลัวที่ทำให้คุณกลัวจากชายชราคนหนึ่งเช่นฉัน
” Old man smiled as he talked
ชายชรายิ้มอย่างที่เขาพูด
 “Cut the nonsense! I’m not afraid of anyone in this world! No one has the power to make me fear anything!” Xiao Yu’s face expression turned ‘cool’ as he continued to study the bracelet on his wrist
"ตัดเรื่องไร้สาระ! 
 “What’s wrong? Can’t take it off?” Old man asked
"มีอะไรผิดพลาด? 
 Xiao Yu looked up at the wretched smiled on the wrinkled face of the old man
Xiao Yu เงยหน้าขึ้นมองคนที่ไร้ความยิ้มบนใบหน้าย่นของชายชรา
 He would have kicked old man out long time ago if he wasn’t brought up by socialist values and held respect for the old
เขาจะเตะชายชราออกมานานแล้วถ้าเขาไม่ได้รับการเลี้ยงดูจากค่านิยมทางสังคมนิยมและให้ความสำคัญกับคนชรา
 “What is has to do with you whether I’m able to take it off or not?” Xiao Yu rolled his eyes
"มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณไม่ว่าฉันสามารถถอดมันออกได้หรือไม่?" Xiao Yu กลิ้งตาขึ้น
 “You have used it without knowing what it is
"คุณใช้มันโดยไม่รู้ว่ามันคืออะไร
 It’s will be lock for an eternity
มันจะถูกล็อคนิรันดร์
 Ridiculous!” Old man took the snacks that was brought by waiter to Xiao Yu
ไร้สาระ! "ชายชราพาขนมที่บริกรนำมาเสี่ยวหู่
 He began to chew them up
เขาเริ่มเคี้ยวพวกเขาขึ้น
 Afterwards, old man took the cup of red wine that was in front of Xiao Yu: “You are way too spoiled to drink 300 year old wine
หลังจากนั้นชายชราก็เอาถ้วยไวน์แดงที่อยู่ตรงหน้า Xiao Yu: "คุณเป็นคนใจแตกเกินกว่าที่จะดื่มไวน์อายุ 300 ปี
 its a pity!” Old man didn’t care less about Xiao Yu drinking from the same cup minutes ago
เป็นที่น่าเสียดาย! "ชายชราไม่สนใจเรื่องการดื่มของ Xiao Yu จากถ้วยเดียวกันเมื่อหลายนาทีก่อน
 He took a sip and put back the cup
เขาหยิบจิบแล้วใส่ถ้วย
 Xiao Yu narrowed his eyes as he didn’t continue to study the bracelet but began to stare at the old man
Xiao Yu ห่มตาของเขาขณะที่เขายังไม่ได้ศึกษาสร้อยข้อมือ แต่เริ่มจ้องที่ชายชรา
 Old man didn’t look any different than an old beggar that lived in the streets
ชายชราไม่ได้ดูแตกต่างจากคนที่ขอทานเก่าที่อาศัยอยู่ตามท้องถนน
 However, his clothes were very clean
อย่างไรก็ตามเสื้อผ้าของเขาสะอาดมาก
 He looked more like an old swindler
เขาดูราวกับคนโกงตัวเก่า
 “Do you know what this is?” Xiao Yu asked even though he wasn’t ready to believe old man’s words
"คุณรู้ไหมว่านี่คืออะไร?" เสี่ยวหยูถามแม้ว่าเขาจะไม่พร้อมที่จะเชื่อคำพูดของคนชราก็ตาม
 Old man picked up another piece of the snack and stuffed in his mouth: “Snacks are good, wines is much better
ชายชราคนหนึ่งหยิบขนมขึ้นมาและยัดเข้าไปในปากของเขาว่า "ขนมขบเคี้ยวดีไวน์ดีกว่ามาก
 It would be so nice to have another bottle
มันจะดีเพื่อให้มีขวดอื่น
” Xiao Yu looked at the old man and wanted to see what he was going to say
"Xiao Yu มองไปที่ชายชราและอยากจะเห็นว่าเขากำลังจะพูดอะไร
 He snapped his fingers and said to Beast One: “Beast One, get us a bottle of good wine
เขาฉกนิ้วมือของเขาและพูดกับสัตว์เดรัจฉานหนึ่งว่า "เจ้าสัตว์ร้ายจงเอาน้ำองุ่นดีๆหนึ่งขวดมาให้เรา
” Beast One immediately ran out of tavern and came back with few bottles of red wine to put on the table
"สัตว์เดรัจฉานวิ่งออกมาจากโรงเตี๊ยมทันทีและกลับมาพร้อมกับไวน์แดงสองสามขวดที่วางอยู่บนโต๊ะ
 Old man glanced at Beast One then exclaimed as he grabbed a bottle of wine: “This orc is much stronger than orcs I have seen
ชายชรามองไปที่สัตว์เดรัจฉานจากนั้นก็อุทานออกมาขณะที่เขาคว้าขวดไวน์ว่า "ออร์คนี้แข็งแกร่งกว่าผีที่ฉันได้เห็น
” “Have you seen orcs?” There was a trace of disbelief in Xiao Yu’s eyes
"" คุณเคยเห็น orcs? "มีสายตาของการไม่เชื่อในสายตาของ Xiao Yu
 Old man was panting by the time he was able to open the bottle: “I have lived for long time and seen a lot of things
ชายชรากำลังหอบตามเวลาที่เขาสามารถเปิดขวดได้: "ฉันอาศัยอยู่เป็นเวลานานและได้เห็นสิ่งต่างๆมากมาย
” “Is that it… Are you going to tell me what this bracelet is?” Xiao Yu asked as he wanted to get back to the topic
"" มัน ... คุณจะบอกฉันว่าสร้อยข้อมือนี้คืออะไร? "Xiao Yu ถามขณะที่เขาต้องการกลับไปที่หัวข้อ
 Old man drank from the red wine and looked at the bracelet on Xiao Yu’s wrist: “It is a slave pendant which was made by an evil magician to enslave powerful warriors in ancient era
ชายชราคนหนึ่งดื่มจากไวน์แดงและมองไปที่สร้อยข้อมือข้อมือของเสี่ยวหู่ว่า "มันเป็นจอมทาสที่ทำขึ้นโดยนักมายากลที่ชั่วร้ายเพื่อเป็นทาสนักรบที่ทรงพลังในสมัยโบราณ
” “Since you know what it is then you should know how to get it off
"" ตั้งแต่คุณรู้ว่ามันคืออะไรแล้วคุณควรจะรู้วิธีที่จะได้รับมันออก
” Xiao Yu’s heart turned cold as he saw that the old man was aware of the collars
หัวใจของเสี่ยวหู่เย็นลงเมื่อเห็นชายชราคนหนึ่งตระหนักถึงปลอกคอ
 Old man shook his head: “There is no way
ชายชราส่ายหัวว่า "ไม่มีทางเลย
” “BS!” Xiao Yu snapped as he grabbed the bottle from old man
"" BS! "Xiao Yu ตะคอกขณะที่เขาคว้าขวดจากชายชรา
 “Hey! Young people don’t show respect to the elderly these days!” Old man said in protest
“เฮ้! 
 “I would have kicked you out long time ago if I didn’t show respect for the elderly
"ฉันจะเตะคุณออกนานแล้วถ้าฉันไม่แสดงความเคารพต่อผู้สูงอายุ
” Xiao Yu drank directly from the bottle
"Xiao Yu ดื่มตรงจากขวด
 Old man’s mouth twitched as he looked at Xiao Yu drink from the bottle
ปากของชายชรากระเซิดกระเจี้ยวขณะที่เขามองไปที่เครื่องดื่ม Xiao Yu จากขวด
 “Do you want to get that thing off?” Old man smiled as he leaned back the chair
"คุณต้องการที่จะรับสิ่งนั้นออก?" ชายชรายิ้มขณะที่เขาเอนหลังเก้าอี้
 “Why would I bother if I can’t take it off?” Xiao Yu was using old man’s words against himself
"ทำไมฉันต้องกังวลถ้าฉันไม่สามารถถอดมันออกได้?" Xiao Yu ใช้คำพูดของตัวเองกับตัวเอง
 “Why would you want to enslave others if you want to take it off?” Old man asked
"ทำไมคุณถึงอยากจะเป็นทาสคนอื่นถ้าคุณต้องการเอามันออก?" ชายชราถาม
 Xiao Yu snapped out of anger: “I don’t know
Xiao Yu ตะโกนจากความโกรธ: "ฉันไม่รู้
 I just wanted to frighten that person and punish her a bit!” “Youngling, don’t you know that harming others is harming self? Tolerance is the right path
ฉันเพียงต้องการที่จะขู่คนนั้นและลงโทษเธอสักหน่อย! "" Youngling, คุณไม่รู้หรือว่าการทำร้ายผู้อื่นกำลังทำร้ายตัวเองอยู่? 
 Don’t choose the evil path
อย่าเลือกเส้นทางที่ชั่วร้าย
 It doesn’t matter whether the deed is small or big!” Old man spoke in a solemn tone
ไม่ว่าการกระทำนั้นจะเล็กหรือใหญ่สักเท่าไร "ชายชราพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
 Xiao Yu listened but didn’t refute old man
Xiao Yu ฟัง แต่ไม่ได้หักล้างคนชรา
 He was telling truth
เขาบอกความจริง
 Xiao Yu was a bit rogue and hooligan but he knew the difference between right and wrong
Xiao Yu เป็นคนโกงและนักจิ๊กโก๋ แต่เขารู้ความแตกต่างระหว่างความถูกต้องและผิด
 “Beast one, get a dagger! I don’t believe that it couldn’t be cut!” Xiao Yu didn’t believe that the bracelet couldn’t be cut
"เดรัจฉานหนึ่งได้กริช! 
 He didn’t want this to be with him for lifetime
เขาไม่ต้องการให้อยู่กับเขาตลอดไป
 He felt uncomfortable when he thought about Leah being his slave until death
เขารู้สึกอึดอัดเมื่อคิดถึงเลอาห์เป็นทาสจนกว่าความตาย
 It wasn’t worth to make anyone suffer
ไม่น่าจะทำให้ทุกคนต้องทนทุกข์ทรมาน
 “The magic would be worthless if blades and daggers were able to undo it
"เวทมนตร์จะไร้ค่าถ้าใบมีดและมีดสามารถหักล้างได้
” Old man said and grabbed a bottle of wine when he saw Xiao Yu was focused on bracelet
ชายชรากล่าวและคว้าไวน์สักหนึ่งขวดเมื่อเห็นว่า Xiao Yu กำลังจดจ่ออยู่กับสร้อยข้อมือ
 Xiao Yu was too lazy to take back the wine
Xiao Yu ขี้เกียจมากเกินไปที่จะเอาไวน์กลับมา
 Beast One came back with a dagger: “Master, do you want my help?” Xiao Yu’s mouth twitched: “Forget it
Beast One กลับมาด้วยกริช: "Master, คุณต้องการความช่วยเหลือของฉันหรือ?" ปากของ Xiao Yu ขลุก "ลืมมันไป
 I’m afraid you will chop down my hand
ฉันกลัวว่าคุณจะสับมือของฉัน
” Xiao Yu picked up the dagger and tried to pierce the bracelet
"Xiao Yu หยิบกริชและพยายามเจาะสร้อยข้อมือ
 However, each time he tried to move a purple light flashed and protected the collar
อย่างไรก็ตามทุกครั้งที่เขาพยายามที่จะย้ายแสงสีม่วงประกายและป้องกันคอ
 “What am I going to do? Is it going to be with me for an eternity?” Xiao Yu was turning angry
"ฉันกำลังจะทำอะไร? 
 He stabbed the dagger to the corner of the table and looked at the owner of the tavern: “Count this table too!” Housekeeper Mo’s mouth twitched as he waited for the moment to waste Xiao Yu
เขาแทงกริชไปที่มุมของโต๊ะและมองไปที่เจ้าของร้านเหล้า: "จงนับโต๊ะนี้ด้วยเถอะ!" แม่ของโมเอะแม่กระตุกขณะที่รอสักครู่เพื่อจะเสีย Xiao Yu
 “What about it? Can’t you cut it off?” Old man laughed
"แล้วล่ะ? 
 Xiao Yu had tried every method today to take it off but couldn’t
Xiao Yu ได้พยายามทุกวิถีทางในวันนี้เพื่อเอามันออก แต่ไม่สามารถ
 “In fact, I have a suggestion
"ในความเป็นจริงฉันมีข้อเสนอแนะ
” Old man said
ชายชรากล่าว
 “What kind of suggestion?” Xiao Yu asked back
"ข้อเสนอแนะแบบไหน?" เสี่ยวหู่ถามกลับ
 “Accept
"ยอมรับ
” Old man bluntly said
"ชายชรากล่าวอย่างโผงผาง
 “What?” Xiao Yu was perplexed
"อะไร" Xiao Yu งงงวย
 “Everything is so simple in life
"ทุกสิ่งทุกอย่างเรียบง่ายในชีวิต
 I was unafraid and pretentious when I was young
ฉันไม่กลัวและเก๊กเมื่อฉันยังเด็ก
 However, after reaching my age I have come to accept the thing called fate
อย่างไรก็ตามหลังจากถึงวัยของฉันฉันได้มารับสิ่งที่เรียกว่าโชคชะตา
 You can’t escape the shackles of the fate
คุณไม่สามารถหนีห่วงของโชคชะตาได้
” Old man replied “I will take it off sooner or later
"ชายชราตอบว่า" ฉันจะเอามันออกไม่ช้าก็เร็ว
” Xiao Yu clenched his teeth
"Xiao Yu คลี่ฟันของเขา
 Old man looked at Xiao Yu
ชายชรามองไปที่ Xiao Yu
 It seemed as if he was looking at himself back when he was just a young mage
มันดูราวกับว่าเขากำลังมองตัวเองอยู่ตอนที่เขาเป็นแค่นักมายากลหนุ่ม
 He slightly shook his head but didn’t say anything
เขาส่ายหน้าเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร
 “Old, can’t you handle him? If not, then I will deal with him myself!” Leah appeared next to the table and ferociously looked at Xiao Yu
"เก่าคุณไม่สามารถจัดการกับเขา? 
 “Oh! So he is the help that you had brought up!” Xiao Yu grabbed back the bottle of wine
“โอ้!