Chapter 106 Chapter 106 Xiao Yu lead the way as Grom and Leah followed after him
บทที่ 106 บทที่ 106 เสี่ยวหู่นำทางในขณะที่จีรโมทและลีอาห์ตามเขาไป
 Leah whispered when they were half the way: “We will divide 50/50
ลีอาห์กระซิบเมื่อครึ่งทาง: "เราจะแบ่ง 50/50
” Xiao Yu replied: “Deal
"เสี่ยวหยูตอบว่า" ดีล
” “What are you going to do next?” Leah asked
"" คุณจะทำอะไรต่อไป? "เลอาห์ถาม
 Xiao Yu knew that Leah was wondering about Muhua Lee: “Of course, I have to solve my previous wounds first
Xiao Yu รู้ว่าลีอาห์กำลังสงสัยเกี่ยวกับ Muhua Lee: "แน่นอนฉันต้องแก้บาดแผลก่อนหน้านี้ก่อน
 Do you think I will forget it so easily? I’ll make sure that the family is broke and homeless…” Leah understood that no matter what was to be done Xiao Yu had already set his plan into action
คุณคิดว่าฉันจะลืมไปอย่างง่ายๆ? 
…… Next day, Xiao Yu and Leah walked around the streets back and forth
...... วันต่อมาเสี่ยวหยูและเลอาห์เดินรอบถนนไปมา
 He would drool all over and whistle as long as Xiao Yu saw a beautiful girl
เขาจะเป่านกหวีดทั่วและนกหวีดตราบเท่าที่ Xiao Yu เห็นสาวสวย
 He looked like a hooligan
เขาดูราวกับนักเลง
 Leah was used to Xiao Yu’s actions
ลีอาห์เคยกระทำของ Xiao Yu
 She knew that he was only pretending to turn his plans into reality in the smoothest possible way
เธอรู้ว่าเขากำลังแกล้งทำเป็นแผนการของเขาให้เป็นจริงได้อย่างเรียบง่ายที่สุด
 At the same time a child rushed over at them
ในขณะเดียวกันเด็กก็รีบวิ่งไปหาพวกเขา
 Xiao Yu subconsciously moved past or else the kid would hit him
Xiao Yu เดินผ่านไปอย่างไม่รู้ตัวหรืออื่น ๆ ที่เด็ก ๆ จะตีเขา
 “Why is he running so fast?” Xiao Yu muttered as he looked at the kid
"ทำไมเขาถึงวิ่งเร็วจัง?" Xiao Yu พึมพำขณะที่เขามองไปที่เด็ก
 He wasn’t serious but there was a man who was running after the kid
เขาไม่ได้ร้ายแรง แต่มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งตามหลังเด็ก
 “Catch the thief! Catch the kid! He stole my bread!” A bearded man shouted as he run towards the kid
"จับโจร! 
 Xiao Yu’s eyebrows wrinkled up when he saw the scene
คิ้วของ Xiao Yu เหี่ยวย่นเมื่อเห็นฉากนี้
 The kid was weak
เด็กอ่อนแอ
 He was staggering as he tried to run
เขากำลังส่ายขณะที่เขาพยายามจะวิ่ง
 The man caught the child in matter of seconds and pushed the kid onto the ground to beat him: “Stealing my bread! Ha~ Stealing my bread…” The kid was being beaten by the bearded man
คนที่จับเด็กในไม่กี่วินาทีและผลักเด็กไปที่พื้นเพื่อเอาชนะเขา: "ขโมยขนมปังของฉัน! 
 But there was no anger or fear in his eyes
แต่ไม่มีความโกรธหรือความกลัวในสายตาของเขา
 He just stuffed the bread into his mouth to fill his stomach
เขาแค่ยัดขนมปังไว้ในปากเพื่อเติมเต็มท้องของเขา
 The crowd gathered to look at the sight but no one came forward to block the man
ฝูงชนมารวมตัวกันเพื่อมองไปที่สายตา แต่ไม่มีใครเดินไปข้างหน้าเพื่อสกัดกั้นชายคนนั้น
 There were some who even applauded such an action as the thieves must be punished one way or another
มีบางคนที่ชื่นชมการกระทำเช่นนี้ว่าโจรต้องถูกลงโทษด้วยวิธีนี้หรืออีกทางหนึ่ง
 Xiao Yu was furious when he saw the scene
Xiao Yu โกรธมากเมื่อได้เห็นฉาก
 He rushed past and kicked the bearded man as hard as he could
เขารีบวิ่งผ่านมาและเตะคนเคราอย่างหนักเท่าที่จะทำได้
 “Why are you so ruthless against a child?” Xiao Yu looked towards the man whose body hit the wall
"ทำไมคุณจึงเหี้ยมโหดกับเด็ก?" Xiao Yu มองไปที่ชายคนหนึ่งที่มีร่างกายโดนกำแพง
 The man stood up in pain to curse at Xiao Yu but held back when he saw the badge on his costume
ชายคนนั้นลุกขึ้นยืนด้วยความเจ็บปวดเพื่อสาปแช่ง Xiao Yu แต่กลับยืนขึ้นเมื่อเห็นป้ายบนเครื่องแต่งกายของเขา
 The bearded man didn’t dare to make a move but still came over: “Duke, he stole my bread so I punished him
ชายที่มีหนวดเคราไม่กล้าที่จะเดินหน้า แต่ก็ยังคงเดินผ่านไป: "ดยุคเขาขโมยขนมปังของฉันดังนั้นฉันลงโทษเขา
” Xiao Yu fiercely glanced back at the man: “Beating someone for stealing bread? He is just a kid! He has stolen to survive
"เสี่ยวหู่โกรธกลับมาที่ชายคนนั้น:" ตีคนที่ขโมยขนมปัง? 
 It’s not considered as a crime according to the laws of Heaven and Earth!” The man disagreed with Xiao Yu in his heart but didn’t dare to argue back with Xiao Yu because of his noble background
ไม่ถือว่าเป็นอาชญากรรมตามกฎหมายของสวรรค์และโลก! "ชายคนนั้นไม่เห็นด้วยกับเสี่ยวหยูอยู่ในใจ แต่ไม่กล้าโต้เถียงกับเสี่ยวหู่เนื่องจากภูมิหลังอันสูงส่งของเขา
 Xiao Yu threw few gold coins at the bearded man: “Roll away!” The man picked up the gold coins and grinned widely
Xiao Yu โยนเหรียญทองไม่กี่คนที่เครา: "Roll away!" คนหยิบเหรียญทองขึ้นและยิ้มกว้าง ๆ
 He nodded and walked away
เขาพยักหน้าและเดินออกไป
 The boy quickly chewed the piece of bread and swallowed it as he was curled up on the ground
เด็กชายรีบเคี้ยวขนมปังและกลืนมันขณะที่เขากำลังขดตัวอยู่บนพื้น
 Xiao Yu felt his heart ache as he looked at the scene
Xiao Yu รู้สึกปวดใจเมื่อมองไปที่ฉาก
 “What is your name?” Xiao Yu squatted down as he gently asked
"คุณชื่ออะไร?" Xiao Yu ก้มหน้าลงขณะที่เขาถามเบา ๆ
 The kid raised his head as he looked at Xiao Yu: “My name is Qin Che
เด็กยกศีรษะขณะที่มองไปที่ Xiao Yu: "ฉันชื่อ Qin Che
” Xiao Yu asked: “Are you hungry?” Qin Che nodded
"เสี่ยวหู่ถามว่า" คุณหิวเหรอ? "ฉินช๊อปพยักหน้า
 Xiao Yu replied: “Let’s go to eat
Xiao Yu ตอบว่า "ไปกินกันเถอะ
” Qin Che looked at Xiao Yu for a few seconds as he pondered but eventually nodded
"ฉินชู่มองไปที่ Xiao Yu สักครู่ขณะที่เขานึกขึ้นได้ แต่ท้ายที่สุดพยักหน้า
 They went to the restaurant
พวกเขาไปที่ร้านอาหาร
 Xiao Yu ordered the table to be filled with food so that Qin Che could eat to his heart
Xiao Yu สั่งให้โต๊ะเต็มไปด้วยอาหารเพื่อให้ฉินชุสามารถกินกับหัวใจของเขาได้
 Qin Che looked at the table full of delicious meal
Qin Che มองที่โต๊ะเต็มไปด้วยอาหารอร่อย
 However, he didn’t reached out to eat
อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้เอื้อมมือออกไปกิน
 He tilted his head as he looked at Xiao Yu: “Why did you buy all these food?” Xiao Yu replied: “Because I am bored
เขาเอียงศีรษะขณะที่มองไปที่ Xiao Yu: "ทำไมคุณถึงซื้ออาหารเหล่านี้?" Xiao Yu ตอบว่า "เพราะฉันเบื่อ
” Qin Che didn’t move but frowned: “MY mother told me that I must work for people who supply my meals
"Qin Che ไม่ได้ขยับตัว แต่ก็ขมวดคิ้ว:" แม่บอกว่าต้องทำงานให้กับคนที่ทานอาหาร
 What do you want me to do?” Xiao Yu was surprised as he looked at Qin Che
คุณอยากให้ฉันทำอะไร? "Xiao Yu รู้สึกประหลาดใจเมื่อมอง Qin Che
 Normally, a hungry kid would already be eating the food but kid was patient
โดยปกติแล้วเด็กที่หิวโหยจะกินอาหาร แต่เด็กก็อดทน
 The kid was very calm actually
เด็กคนนั้นสงบมากจริงๆ
 Xiao Yu shook his head: “I don’t need you to do anything for me
Xiao Yu ส่ายหัว: "ฉันไม่ต้องการให้คุณทำอะไรให้ฉัน
” Qin Che asked: “Why should I eat if I can’t repay for it?” Xiao Yu was silent as he looked at the kid
Qin Che ถามว่า "ทำไมฉันต้องกินถ้าไม่สามารถจ่ายเงินได้?" Xiao Yu เงียบ ๆ ขณะที่มองไปที่เด็ก
 He was young but his EQ was high
เขายังหนุ่ม แต่ EQ ของเขาสูง
 Xiao Yu believed that Qin Che was a rare child who could achieve a lot if he was nurtured
Xiao Yu เชื่อว่า Qin Che เป็นเด็กน้อยที่สามารถบรรลุเป้าหมายได้มากหากได้รับการหล่อเลี้ยง
 In addition, it seemed that his mother wasn’t an ordinary person either
นอกจากนี้ดูเหมือนว่าแม่ของเขาไม่ใช่คนธรรมดาเช่นกัน
 It was very rare to teach a kid such manners
มันเป็นเรื่องยากมากที่จะสอนเด็กมารยาทดังกล่าว
 Xiao Yu sighed: “Sooner or later, I will give food to the children who can’t find food anyway
Xiao Yu ถอนหายใจ: "ไม่ช้าก็เร็วฉันจะให้อาหารแก่เด็กที่ไม่สามารถหาอาหารได้เลย
 I don’t want to see starving children in this world
ฉันไม่ต้องการเห็นเด็กที่หิวโหยในโลกนี้
” It was kind of an idealistic aim that Xiao Yu had set
"มันเป็นจุดมุ่งหมายอุดมคติที่ Xiao Yu ได้ตั้งไว้
 He wanted to shelter all the people who needed help from the cold, hot, wind and rain
เขาอยากจะพักพิงทุกคนที่ต้องการความช่วยเหลือจากความหนาวเย็นลมร้อนและฝน
 He wanted to unify the continent
เขาต้องการที่จะรวมกันในทวีป
 Moreover, he wanted to solve the problem of food and clothing for good
นอกจากนี้เขาต้องการที่จะแก้ปัญหาเรื่องอาหารและเสื้อผ้าให้ดี
 Of course, it was an idealistic and utopian aim
แน่นอนว่านี่เป็นจุดมุ่งหมายแบบอุดมคติและแบบยูโทเปีย
 Some would even think that Xiao Yu had a brain trauma
บางคนอาจคิดว่าเสี่ยวหู่มีอาการบาดเจ็บจากสมอง
 However, he couldn’t see the poor suffer
อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถมองเห็นคนยากจนที่ต้องทนทุกข์ทรมาน
 Qin Che looked back at Xiao Yu with shock in his eyes
ฉินชู่มองกลับไปที่ Xiao Yu ด้วยความตกใจในสายตาของเขา
 He slowly said: “Can I help you with that?” Xiao Yu smiled back: “Yes
เขาค่อยๆกล่าวว่า "ฉันช่วยคุณได้ไหม" Xiao Yu ยิ้มกลับมาว่า "ใช่
” Qin Che nodded as he began to eat
"ฉินชักพยักหน้าขณะที่เขาเริ่มกิน
 He made a gesture of honor towards Xiao Yu and Leah before eating
เขาทำท่าทางเป็นเกียรติต่อ Xiao Yu และ Leah ก่อนรับประทานอาหาร
 It proved that he was from a noble background
มันพิสูจน์ให้เห็นว่าเขามาจากพื้นหลังอันสูงส่ง
 Moreover, Qin Che was very hungry but he didn’t devour like a madman
นอกจากนี้ฉินชุยังหิวมาก แต่เขาไม่ได้กินเหมือนคนบ้า
 He ate in an organized way
เขากินอย่างเป็นระเบียบ
 Xiao Yu believed that he wouldn’t eat such way if he was hungry
Xiao Yu เชื่อว่าเขาจะไม่กินอาหารแบบนั้นถ้าเขาหิว
 Xiao Yu would actually stuff his mouth with as much food as he could if he was in such position
Xiao Yu จะใส่ปากของเขาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ถ้าเขาอยู่ในตำแหน่งดังกล่าว
 Qin Che didn’t talk during the meal
Qin Che ไม่ได้คุยกันในระหว่างมื้ออาหาร
 He wiped his mouth after twenty minutes: “I’m full
เขาเช็ดปากหลังจากยี่สิบนาที: "ฉันเต็มไปหมด
 Thanks for the meal
ขอบคุณสำหรับอาหาร
” Xiao Yu looked at the kid: “Obviously, you are very hungry
"Xiao Yu มองไปที่เด็ก:" เห็นได้ชัดว่าคุณหิวมาก
 Generally, a hungry man would eat as much as he could
โดยทั่วไปคนที่หิวจะกินมากที่สุดเท่าที่จะทำได้
 Why don’t you eat more?” Qin Che stared into Xiao Yu’s eyes: “My mother told me that man must moderate and control his desires
ทำไมคุณถึงไม่กินมากขึ้น? "ฉินชิจ้องเข้าไปในสายตาของ Xiao Yu:" แม่ของฉันบอกฉันว่าผู้ชายต้องควบคุมและควบคุมความปรารถนาของเขา
 Everything is bad if its too much
ทุกอย่างไม่ดีถ้ามันมากเกินไป
 We can maintain prosperity for eternity if we can control our desires
เราสามารถรักษาความมั่งคั่งให้นิรันดร์ถ้าเราสามารถควบคุมความปรารถนาของเราได้
” Xiao Yu was shocked by those words
"Xiao Yu ตกใจกับคำพูดเหล่านั้น
 Most probably, even he couldn’t do it
บางทีเขาอาจจะทำไม่ได้
 What kind of mother would teach this to a teenage child? Xiao Yu looked at Qin Che: “Where is your mother? Has she eaten? Do you want to take meal for her?” Qin Che’s eyes dimmed as a layer of water filled his eyes: “My mother died few days ago
แม่แบบไหนที่จะสอนเรื่องนี้ให้กับเด็กวัยรุ่น? 
” Xiao Yu looked sad when he heard those words
"Xiao Yu ดูเศร้าเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น
 If he had met Qin Che few days ago then such a thing may not have happened
ถ้าเขาได้พบ Qin Che ไม่กี่วันที่ผ่านมาแล้วสิ่งนั้นอาจไม่ได้เกิดขึ้น
 Normally, Xiao Yu would feel very sadness for death of any life form
ปกติ Xiao Yu จะรู้สึกเศร้าสำหรับการตายของชีวิต
 As a man with modern upbringing he respected life
ในฐานะที่เป็นคนที่มีการศึกษาสมัยใหม่เขาให้ความสำคัญกับชีวิต
 No one would understand the meaning of life if they didn’t respected life
ไม่มีใครจะเข้าใจความหมายของชีวิตได้หากพวกเขาไม่เคารพชีวิต
 Xiao Yu wasn’t a man with high-level of morality but those things were rooted in him because of the upbringing from a civilized era
Xiao Yu ไม่ใช่คนที่มีศีลธรรมในระดับสูง แต่สิ่งเหล่านั้นมีรากมาจากเขาเพราะการศึกษาจากยุคศิวิไลย์
 Qin Che looked at the expression on Xiao Yu’s face: “Why are you so sad? You didn’t know my mother
Qin Che มองไปที่การแสดงออกบนใบหน้าของ Xiao Yu: "ทำไมคุณถึงเศร้าเหรอ? 
” Xiao Yu replied: “It doesn’t matter who it is that dies
"Xiao Yu ตอบว่า" มันไม่สำคัญว่าใครเป็นคนตาย
 I’m sad even when I hear my enemies die
ฉันเศร้าแม้ในขณะที่ฉันได้ยินว่าศัตรูของฉันตาย
 The greatest gift we have is the life
ของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เรามีคือชีวิต
 Respect life wherever you are and you will become a great man
เคารพในชีวิตทุกที่ที่คุณอยู่และคุณจะกลายเป็นคนดี
” Qin Che stood silent for a long time before slowly speaking: “You speak like my mother
Qin Che ยืนนิ่งมานานแล้วพูดช้า ๆ : "คุณพูดเหมือนแม่ของฉัน
” Xiao Yu looked at him: “I haven’t seen her but I believe that she was the greatest mother in this world
"Xiao Yu มองเขา:" ฉันไม่ได้เห็นเธอ แต่ฉันเชื่อว่าเธอเป็นแม่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกนี้
 You were lucky to have such mother
คุณโชคดีที่มีมารดาคนนี้
 Where is her grave? I want to pray upon her grave
หลุมฝังศพของเธออยู่ที่ไหน 
”
”