Chapter 34 Chapter 34: Where there’s a Heaven, there’s a Hell  The paved flagstones beneath their feet led straight forwards
บทที่ 34 บทที่ 34: ที่ไหนมีสวรรค์มีนรกแผ่นหินปูพื้นใต้ฝ่าเท้านำตรงไปข้างหน้า
 Thanks to years of carriage wheels crushing them underfoot, the limestone had acquired ruts that looked like they were carved in by hand
ขอบคุณปีของล้อรถบดพวกเขาบนพื้นหินปูนได้รับ ruts ที่ดูเหมือนพวกเขาถูกแกะสลักด้วยมือ
 Lou Zigui finally realized today that long use of limestone roads would turn them into such a state
Lou Zigui ตระหนักในที่สุดว่าการใช้ถนนหินปูนเป็นเวลานานทำให้พวกเขากลายเป็นรัฐดังกล่าว
 “It’s time for a change,” Lou Zigui said out of the blue
"ถึงเวลาแล้วที่จะมีการเปลี่ยนแปลง" Lou Zigui กล่าวออกมาจากสีฟ้า
 “What?” Ning Xiaoyao and the gyrfalcon both looked at him, not understanding
"อะไรล่ะ?" หนิง Xiaoyao และ gyrfalcon ทั้งสองมองเขาไม่เข้าใจ
 Lou Zigui pointed at the ground beneath his feet
Lou Zigui ชี้ไปที่พื้นใต้ฝ่าเท้า
 “It’s time to change these flagstones
"ถึงเวลาแล้วที่จะเปลี่ยนเสาธงเหล่านี้
” Ning Xiaoyao looked down but still didn’t get what Supreme Commander meant
หนิง Xiaoyao มองลงไป แต่ก็ยังไม่ได้รับสิ่งที่ผู้บัญชาการทหารสูงสุดหมายถึง
 Was she in charge of repairing the roads too, now that she was the emperor? She never heard of the emperor being responsible for construction or roadworks
เธอเป็นผู้รับผิดชอบในการซ่อมถนนมากเกินไปหรือไม่ตอนนี้เธอเป็นจักรพรรดิ? 
 Ning Xiaoyao thought as she lifted her foot to stomp on the ground, puzzled as she spoke
หนิง Xiaoyao คิดขณะที่เธอยกเท้าของเธอเหยียบลงบนพื้นดินงงงวยขณะพูด
 “Isn’t it pretty alright?” Lou Zigui fell silent as he moved forward again
"มันไม่เป็นไรเหรอ?" Lou Zigui เงียบ ๆ ขณะที่เดินไปข้างหน้าอีกครั้ง
 This time, he didn’t let Ning Xiaoyao support him
คราวนี้เขาไม่ยอมให้หนิงหลี่หลี่สนับสนุนเขา
 Ning Xiaoyao only felt baffled
หนิง Xiaoyao รู้สึกงงงัน
 This wasn’t how one made conversation, ah! “Supreme Commander wants to fix the roads?” the little gyrfalcon asked
นี่ไม่ใช่วิธีการหนึ่งที่ทำให้การสนทนา, ah! 
 Ning Xiaoyao thought it over
หนิง Xiaoyao คิดว่ามันมากกว่า
 This was a very long street
นี่เป็นถนนที่ยาวมาก ๆ
 “Then who’s going to pay for it?” Her question was very pragmatic
"แล้วใครจะเป็นผู้จ่ายเงิน?" คำถามของเธอเป็นเรื่องจริง
 She had a pocket full of sugar beans but not a coin of money
เธอมีกระเป๋าที่เต็มไปด้วยน้ำตาลถั่ว แต่ไม่ใช่เหรียญเงิน
 Was he hoping she could fix the streets? The little gyrfalcon shut his mouth
เขาหวังว่าจะสามารถแก้ไขถนนได้หรือไม่? 
 Falcons didn’t have money and neither did his master~ A street can be replaced with a new one, but what about a dynasty? Lou Zigui asked himself
ฟอลคอนไม่ได้มีเงินและเจ้านายของเขาไม่ได้ ~ ถนนสามารถถูกแทนที่ได้ด้วยรูปใหม่ แต่สิ่งที่เกี่ยวกับราชวงศ์? 
 How does one bring a dying dynasty back to life? Ning Xiaoyao ran to Lou Zigui’s side and asked, “Hey, you really want to fix the roads?” Lou Zigui turned to look at her
คนเรานำราชวงศ์ที่กำลังพินาศกลับมามีชีวิตชีวาได้อย่างไร? 
 Ning Xiaoyao’s large eyes were shining
นัยน์ตาใหญ่ของ Ning Xiaoyao สว่างไสว
 She’d realized she was a pauper right now and wanted to find a place to cry
เธอต้องการรู้ว่าตอนนี้เธอเป็นคนอนาถาและต้องการหาสถานที่ที่จะร้องไห้
 It was no good for an emperor to be poverty-stricken
ไม่ควรให้จักรพรรดิเป็นคนยากจน
 Lou Zigui had been hesitant before, but now he’d made his decision
Lou Zigui เคยลังเลใจมาก่อน แต่ตอนนี้เขาได้ตัดสินใจ
 Standing in the empty street, he told Ning Xiaoyao, “Be the emperor
ยืนอยู่บนถนนที่ว่างเปล่าเขาบอกหนิง Xiaoyao "เป็นจักรพรรดิ
” Ning Xiaoyao’s eyes widened, making her face seem even smaller than before
หมินหลี่หลี่หลี่หลี่หลี่หลี่หมินหลี่
 This person knew she was a girl, but wanted her to be emperor?! “I know you had no choice,” Lou Zigui said
คนนี้รู้ว่าเธอเป็นเด็กหญิง แต่ต้องการให้เธอเป็นจักรพรรดิหรือไม่?! 
 Ning Xiaoyao nodded, this was true
หนิง Xiaoyao พยักหน้าให้ความเห็นนี้เป็นความจริง
 The day she arrived, she was already the emperor
วันที่เธอมาถึงเธอเป็นจักรพรรดิแล้ว
 Even if she was Ning Yu, how could she blame herself for her unlucky fate? That girl’s entire life was in the Xie father and daughter’s hands, so how could she have made choices for herself? “If you want to break free from the Xie father and daughter pair, I’ll help you,” Lou Zigui bent his waist slightly to speak in a low voice
แม้ว่าเธอจะเป็นหนิงหยู แต่เธอจะตำหนิตัวเธอเองด้วยโชคชะตาที่โชคร้ายของเธอได้อย่างไร? 
 His breath still carried the scent of Chinese medicine, which mixed with the fragrance of flowers to leave Ning Xiaoyao a little disoriented
ลมหายใจของเขายังคงมีกลิ่นหอมของยาจีนซึ่งผสมกับกลิ่นหอมของดอกไม้ที่จะออกหนิง Xiaoyao น้อยสับสน
 “As for our matters,” Lou Zigui added, “We’ll talk about that in the future, all right?” Ning Xiaoyao blinked
"ในเรื่องของเรา" Lou Zigui กล่าวว่า "เราจะพูดถึงเรื่องนี้ในอนาคตใช่มั้ยหล่ะหลี่หลี่หมิงเจียวกระพริบตา
 “What matters?” As long as Supreme Commander Lou didn’t blame her for the crown prince’s death, what other debts did they have between them? Ning Xiaoyao really had no idea, but Lou Zigui believed that all women in this world valued their chastity
"มีอะไรสำคัญ?" ตราบเท่าที่ผู้บัญชาการทหารสูงสุดลูไม่โทษเธอสำหรับการเสียชีวิตของเจ้าชายมงกุฎสิ่งที่พวกเขามีหนี้อื่น ๆ ระหว่างพวกเขา? 
 Ning Xiaoyao had to be pretending she didn’t know
Ning Xiaoyao ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้
 “Let’s go,” Lou Zigui straightened up and walked forward
"ไปเถอะ" Lou Zigui ขึ้นและเดินไปข้างหน้า
 “Ah? Oh
“แอมป์? 
” Ning Xiaoyao walked by his side
หนิง Xiaoyao เดินเคียงข้างเขา
 Lou Zigui released a breath when Ning Xiaoyao didn’t mention the events of that night, but he’d only taken a few steps before he started spurning himself in his heart
ลูซิกูโยปล่อยลมหายใจเมื่อหนิงหลี่หลี่ไม่ได้พูดถึงเหตุการณ์ในคืนนั้น แต่เขาก็ทำเพียงไม่กี่ขั้นตอนก่อนที่เขาจะเริ่มตบตัวเองในหัวใจ
 After taking away a girl’s virginity, he actually insisted on not talking about their future
หลังจากที่หย่าร้างของสาว ๆ เขาก็ยืนยันว่าไม่ได้พูดถึงอนาคตของพวกเขา
 So as it turned out, he was that sort of wretch and scoundrel
ดังนั้นเมื่อมันปรากฏออกมาเขาก็เป็นคนขี้เหนียวและคนโกหก
 If his father and older brothers were still alive, they’d definitely beat him to death
ถ้าพ่อและพี่ชายของเขายังมีชีวิตอยู่พวกเขาก็ต้องเอาชนะเขาเสียจนตาย
 “I,” Seeing that they were about to leave the street, Lou Zigui spoke to Ning Xiaoyao softly
"ฉัน" เมื่อเห็นว่าพวกเขากำลังจะออกจากถนน Lou Zigui พูดกับ Ning Xiaoyao อย่างนุ่มนวล
 “I won’t take a wife in the future
"ฉันจะไม่รับภรรยาในอนาคต
 As long as Your Majesty is in the palace, I won’t marry anyone
ตราบเท่าที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอยู่ในพระราชวังฉันจะไม่แต่งงานกับใคร
” “… …” said Ning Xiaoyao
"" ... ... "Ning Xiaoyao กล่าว
 If that happened, would Big Boss Black bite her to death? “In the future,” Lou Zigui’s tone was a little abnormal as he spoke, “In the future, I’ll definitely make things clear to you
ถ้าเกิดขึ้น Big Boss Black จะกัดเธอตายหรือไม่? 
” Ning Xiaoyao still didn’t understand him
หนิง Xiaoyao ยังไม่เข้าใจเขา
 Why did Supreme Commander have to make things clear to her and not take any wives? (Author: Did you forget that you two slept together?!) From a distance, the sound of urgent hoofbeats drew closer
ทำไมผู้บัญชาการทหารสูงสุดต้องทำอะไรให้ชัดเจนและไม่ใช้ภรรยา 
 Lou Zigui saw Ning Xiaoyao standing on tiptoes as she strained to look and said, “The Nine Gate Infantry Commander’s troops have arrived
ลู Zigui เห็นหนิง Xiaoyao ยืนอยู่บนเท้าขณะที่เธอเครียดที่จะมองและกล่าวว่า "ทหารกองพันทหารราบเก้าประตูได้มาถึง
” Ning Xiaoyao ‘ohh’d’ as if she understood, when she really had no idea what a Nine Gate Infantry Commander was at all
"Ning Xiaoyao 'ohh'd' ราวกับว่าเธอเข้าใจเมื่อเธอไม่มีความคิดเลยว่าอะไรคือผู้บัญชาการทหารราบเก้าประตู
 The two of them reached the end of the street as the Nine Gate Infantry Commander Tao Chen 1 brought his men and horses to the crossroads
ทั้งสองเดินมาถึงจุดสิ้นสุดของถนนขณะที่ผู้บัญชาการทหารราบที่เก้าประตู Tao Chen 1 พาคนและม้าไปที่สี่แยก
 When he saw Lou Zigui, he gave a start
เมื่อเขาเห็น Lou Zigui เขาเริ่มต้น
 “Go on in,” Lou Zigui said coldly
"ไปต่อ" Lou Zigui พูดอย่างเย็นชา
 Tao Chen sat astride his horse as he cupped his fist at Lou Zigui before pressing the animal forward
เต๋าเฉินนั่งคว่ำม้าของเขาขณะที่เขากอดกำปั้นไว้ที่ Lou Zigui ก่อนที่จะกดสัตว์ไปข้างหน้า
 Only after he galloped past Lou Zigui did he spot the short person by his side
เฉพาะหลังจากที่เขาวิ่งผ่าน Lou Zigui เขาเห็นคนสั้นข้างเขา
 A single glance was enough to make him shift on his horse
เพียงแค่เหลือบเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้เขาเปลี่ยนไปบนม้าของเขา
 He had been present on the day of the execution and clearly seen Ning Xiaoyao’s face
เขาเคยอยู่ในวันที่มีการประหารชีวิตและได้เห็นใบหน้าของหนิงหลี่หมิง
 Why is His Majesty here? “Let’s go,” Lou Zigui stepped behind Ning Xiaoyao and urged her on
ทำไมพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอยู่ที่นี่? 
 Ning Xiaoyao started walking, but kept shooting curious glances at the armed troops before them
หลี่หลี่หลี่หลี่เริ่มเดิน แต่ยังคงมองไปที่กองกำลังติดอาวุธก่อนหน้าพวกเขา
 Tao Chen watched Ning Xiaoyao leave and felt great uncertainty in his heart
เต๋าเฉินได้เฝ้าดูหนิงหลี่หลี่หวังและรู้สึกไม่มั่นใจในหัวใจ
 Since when had Lou Zigui become His Majesty’s close confidante? Just what had happened between the Grand Preceptor and His Majesty? “Just then, that person was the Nine Gate Infantry Commander,” Lou Zigui said
ตั้งแต่ตอนที่ Lou Zigui ได้รับความสนิทสนมของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว? 
 “He’s Grand Preceptor Xie’s third son-in-law
"เขาเป็นลูกเขยที่สามของ Grand Preceptor Xie
 Before he was a fighter in the navy forces of the south
ก่อนที่เขาจะเป็นนักสู้ในกองทัพเรือทางใต้
 Nine years ago, the grand preceptor recalled him to the capital to become the Nine Gate Infantry Commander
เก้าปีก่อนนายใหญ่ผู้ทรงคุณวุฒิได้เรียกคืนเขาให้เป็นเมืองหลวงเพื่อเป็นผู้บัญชาการทหารราบเก้าประตู
” Ning Xiaoyao originally felt that these troops were like torch-bearing brigands with their shiny armor and impressive air; after hearing their leader was related to Grand Preceptor Xie she felt nothing about them at all
หนิง Xiaoyao รู้สึกว่ากองกำลังเหล่านี้เป็นเหมือนกองไฟที่มีไฟฉายและอากาศที่น่าประทับใจ 
 “You never saw him while staying at the Grand Preceptor’s estate?” Lou Zigui asked
"คุณไม่เคยเห็นเขาในขณะที่อยู่ในที่ดินของ Grand Preceptor?" ลูซิกูยถาม
 “Heheh,” Ning Xiaoyao replied
หนิง Xiaoyao ตอบ
 He’d have to ask Ning Yu for that, she had no idea
เขาต้องถาม Ning Yu แบบนี้เธอไม่มีทางรู้เลย
 Left of the crossroads was another straight road
ทางด้านซ้ายของสี่แยกเป็นอีกถนนหนึ่ง
 Ning Xiaoyao hadn’t taken a few steps before she heard the cries of a cat
หนิงหลี่หมิงไม่ได้ทำอะไรสักอย่างก่อนที่เธอจะได้ยินเสียงร้องของแมว
 After listening for awhile, she realized something was wrong because she couldn’t understand these noises like she understood cats
หลังจากฟังสักครู่เธอก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติเพราะเธอไม่สามารถเข้าใจเสียงเหล่านี้ได้เช่นที่เธอเข้าใจแมว
 “A child?” Ning Xiaoyao asked Lou Zigui
"เด็กหนิงหลี่หลี่หลี่ถาม Lou Zigui
 It was so late
มันสายไปแล้ว
 Why was a child out crying in the streets? Lou Zigui glanced at a bamboo canopy not far away and pointed it out
ทำไมเด็กร้องไห้ออกไปตามถนน? 
 “There’s a soup kitchen there
"มีครัวซุปอยู่ที่นั่น
 During the day, a rich family provides free porridge for the poor
ในช่วงกลางวันครอบครัวที่ร่ำรวยมีโจ๊กฟรีสำหรับคนยากจน
 The refugees should be waiting nearby so they can get their porridge as early as possible tomorrow
ผู้ลี้ภัยควรรออยู่ใกล้ ๆ เพื่อจะได้โจ๊กของพวกเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ในวันพรุ่งนี้
” There were even families who gave out food for free? Ning Xiaoyao ran forward
"แม้กระทั่งครอบครัวที่ให้อาหารฟรี? 
 She couldn’t miss out on such a good deal
เธอไม่สามารถพลาดโอกาสนี้ได้
 But once she reached the awning, she discovered two alleyways on her left and right
แต่เมื่อเธอมาถึงที่กันสาดเธอค้นพบตรอกซอกซอยสองข้างทางซ้ายและขวาของเธอ
 The scene inside them…turned her stupefied as she stared at the incredible sight
ฉากในตัวพวกเขา ... ทำให้เธอตกตะลึงเมื่อมองไปที่สายตาอันเหลือเชื่อ
 The alleyway was full of people sitting down, all of them wearing ragged clothing
ตรอกคนเต็มไปด้วยคนนั่งลงทุกคนสวมเสื้อผ้าที่ขรุขระ
 All of them, from the old seniors to the young children and even people at the prime of their life, were sallow and emaciated
ทั้งหมดของพวกเขาจากผู้อาวุโสแก่เด็กเล็กและแม้กระทั่งคนที่สำคัญของชีวิตของพวกเขามีน้ำลายและผอมแห้ง
 In the left alley, a woman was hugging a little child and crying while everyone around her looked expressionless
ในซอยด้านซ้ายผู้หญิงคนหนึ่งกำลังกอดเด็กเล็ก ๆ ไว้และร้องไห้ขณะที่ทุกคนรอบ ๆ ตัวของเธอมองไม่เห็น
 Ning Xiaoyao listened and listened, but didn’t hear the little child’s cry she heard before
Ning Xiaoyao ฟังและฟัง แต่ไม่ได้ยินเสียงร้องไห้ของเด็กน้อยที่เธอได้ยินมาก่อน
 Her heart felt a bit flustered as she quickly ran to that woman’s side
หัวใจของเธอรู้สึกกระวนกระวายใจขณะที่รีบวิ่งไปที่ด้านข้างของผู้หญิงคนนั้น
 When the woman lifted her head to look at Ning Xiaoyao, her mouth was still making sobbing noises, but no tears flowed from her eyes
เมื่อผู้หญิงยกศีรษะของเธอขึ้นมองไปที่หนิงหลี่เสี่ยวหวู่ปากของเธอยังคงทำเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้น แต่ไม่มีน้ำตาไหลออกจากดวงตา
 Ning Xiaoyao reached out a hand to touch the little boy in her arms
หนิง Xiaoyao เอื้อมมือออกไปสัมผัสเด็กน้อยในอ้อมแขนของเธอ
 His skin was still warm, but his heart had stopped beating already
ผิวของเขายังอุ่นอยู่ แต่หัวใจของเขาหยุดเต้นอยู่แล้ว
 She withdrew her hand because she had no way to raise the dead back to life
เธอดึงมือเธอเพราะเธอไม่มีทางที่จะยกชีวิตที่ตายไป
 “My son is sick,” the woman told Ning Xiaoyao
"ลูกชายของฉันป่วย" ผู้หญิงคนนั้นบอกหนิง Xiaoyao
 Ning Xiaoyao furled her lips
หนิง Xiaoyao คว่ำริมฝีปากของเธอ
 The little boy couldn’t be more than three years old, but his body was as skinny as a reed
เด็กน้อยอาจมีอายุไม่เกินสามขวบ แต่ร่างกายของเขาก็ผอมลงเหมือนไม้อ้อ
 His stomach, though, was bloated, a sign of dropsy from starvation
กระเพาะอาหารของเขาแม้ว่าถูก bloated เครื่องหมายของ dropsy จากความอดอยาก
 The child must have starved to death
เด็กต้องตายจนตาย
 “Dead,” an old woman nearby said hoarsely
"ตาย" หญิงชราคนหนึ่งในบริเวณใกล้เคียงกล่าวว่าเสียงแหบ
 “Don’t cradle him anymore
อย่าทำให้เขาแท่นอีกต่อไป
” The woman started to cry again, rocking the boy in her arms as if lulling him to sleep
"ผู้หญิงคนนี้เริ่มร้องไห้อีกครั้งโยกเด็กชายไว้ในอ้อมแขนราวกับนอนหลับให้หลับ
 Ning Xiaoyao took a step back
Ning Xiaoyao ก้าวถอยหลัง
 This world had no zombies or pollution, but was filled with blue skies and clean water
โลกนี้ไม่มีซอมบี้หรือมลพิษ แต่เต็มไปด้วยท้องฟ้าสีครามและน้ำสะอาด
 But people could still starve to death here? As she looked around the alleyway, she discovered that all of the children had distended stomachs from starving
แต่คนเรายังคงอดตายที่นี่ได้ไหม? 
 A few thin men slowly started to surrounded Ning Xiaoyao, who looked like the son of some rich family at a glance
ชายบางคนบางรายเริ่มค่อย ๆ ห้อมล้อม Ning Xiaoyao ซึ่งดูเหมือนลูกชายของครอบครัวที่ร่ำรวยได้อย่างรวดเร็ว
 There was a gyrfalcon on her shoulder, so if they couldn’t rob her of money, they could grab the bird
มีไจฟอลูคอนอยู่บนไหล่ของเธอดังนั้นหากพวกเขาไม่สามารถปล้นเงินของเธอได้พวกเขาก็สามารถจับนกได้
 Even if they didn’t sell it at the market, they could make it into a delicious meal for themselves
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ขายมันในตลาดพวกเขาก็สามารถทำให้มันกลายเป็นอาหารอร่อยสำหรับตัวเองได้
 It was here that Ning Xiaoyao stomped her feet, utterly discomfited, before running out of the alley
มันอยู่ที่นี่หนิงหลี่หลี่หลี่แทบเท้าของเธอไม่ทำงานอย่างเต็มที่ก่อนที่จะวิ่งออกจากซอย
 The men were clearly on the verge of surrounding her, but Ning Xiaoyao vanished with a gust of wind, scaring them witless
ชายเหล่านี้เห็นได้ชัดว่าหมาป่าล้อมรอบตัวเธอ แต่ Ning Xiaoyao หายไปพร้อมกับลมกระโชกแรงทำให้พวกเขาหวาดกลัว
 Was that a ghost? Ning Xiaoyao ran into the right alleyway next
ว่าเป็นผี? 
 As before, all the people here were skinny and emaciated, their faces wooden
ก่อนหน้านี้ทุกคนที่นี่เป็นผอมและผอมแห้งใบหน้าของพวกเขาเป็นไม้
 The children were thin with swollen stomachs, and everyone stared at Ning Xiaoyao as if she didn’t exist
เด็กบางคนท้องบวมและทุกคนจ้องไปที่หนิงหลี่เสี่ยวหวู่ราวกับว่าเธอไม่มีตัวตน
 Hunger had robbed them of all curiosity
ความหิวโหยได้ปล้นพวกเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็นทั้งหมด
 Lou Zigui sat quietly on a backless bench beneath the bamboo canopy, watching the motionless Ning Xiaoyao
Lou Zigui นั่งเงียบ ๆ อยู่บนม้านั่งข้างใต้หลังคาไม้ไผ่มองดู Ning Xiaoyao ที่เงียบสงัด
 The Grand Preceptor’s estate might be a cage, but it was one made of beautiful brocades, jewels, and jade
ที่ดินของ Grand Preceptor อาจเป็นกรง แต่เป็นที่ทำจากผืนผ้าพลอยและหยกอันสวยงาม
 Lou Zigui believed that this was His Majesty’s first time see these refugees with her own eyes
Lou Zigui เชื่อว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเห็นผู้ลี้ภัยเหล่านี้ด้วยสายตาของตัวเอง
 Ning Xiaoyao still had a pocket of sugar beans, but she didn’t dare take them out
หนิง Xiaoyao ยังคงมีกระเป๋าถั่วน้ำตาล แต่เธอก็ไม่กล้าพาพวกเขาออกไป
 Her experience surviving in the apocalypse had taught her that revealing these beans would only sent the people in a mad scramble as they trampled each other for the goods
ประสบการณ์ของเธอที่ยังหลงเหลืออยู่ในคัมภีร์ของศาสนาคริสต์ได้สอนเธอว่าการเปิดเผยถั่วเหล่านี้จะส่งผลให้คนในช่วงสงครามแย่งกันขณะที่พวกเขาเหยียบย่ำซึ่งกันและกันสำหรับสินค้า
 The old and children couldn’t endure such torments
คนแก่และเด็กไม่สามารถทนทุกข์ทรมานเช่นนั้นได้
 “Do you want a servant?” a very soft voice spoke up from her right
"คุณต้องการคนรับใช้หรือไม่?" เสียงนุ่มนวลมากขึ้นจากด้านขวาของเธอ
 Ning Xiaoyao turned to see a little girl sitting there, an old man lying on the mat in front of her
Ning Xiaoyao หันไปเห็นสาวน้อยนั่งอยู่ที่นั่นชายชราคนหนึ่งนอนอยู่บนเสื่อข้างหน้าเธอ
 “I don’t want money, but can you save my grandpa?” the little girl asked with her head raised
"ฉันไม่ต้องการเงิน แต่คุณสามารถช่วยคุณปู่ของฉันได้หรือไม่" เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ถามด้วยหัวของเธอยกขึ้น
 Ning Xiaoyao walked over to the old man’s side and glanced at his protruding ribs, before shaking her head at the girl
หนิง Xiaoyao เดินไปที่ด้านข้างของชายชราและเหลือบมองที่ซี่โครงที่ยื่นออกมาของเขาก่อนที่จะสั่นศีรษะที่หญิงสาว
 “He’s dead
"เขาตายแล้ว
” Livor mortis had already appeared on his body, meaning that this man had been dead for at least two hours
Livor mortis ปรากฏตัวบนร่างกายของเขาแล้วซึ่งหมายความว่าชายคนนี้ตายไปอย่างน้อยสองชั่วโมง
 The little girl lowered her head but didn’t cry
เด็กหญิงตัวเล็กลง แต่ไม่ร้องไห้
 She simply tugged up the frayed cotton bedding until it covered the old man’s face
เธอเพียงแค่ดึงผ้าปูที่นอนฝ้ายลงไปจนหน้าปกของชายชรา
 Ning Xiaoyao saw that a two to three year old boy was sleeping behind the girl and asked, “Your little brother?” The little girl nodded before suddenly lifting her head again
Ning Xiaoyao เห็นว่าเด็กสองถึงสามขวบกำลังนอนหลับอยู่ข้างหลังเด็กผู้หญิงและถามว่า "น้องชายตัวน้อยของคุณไหม" เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ พยักหน้าก่อนที่จะยกหัวขึ้นอีกครั้ง
 “Sir, we can be your servants
"ครับเราสามารถเป็นผู้รับใช้ของคุณได้
 All we need is some food to eat
สิ่งที่เราต้องการคืออาหารที่กิน
” “How old are you?” Ning Xiaoyao asked
"" คุณอายุเท่าไหร่? "Ning Xiaoyao ถาม
 “Ten, no, I’m twelve,” the little girl said hastily
"สิบไม่ฉันอายุ 12 ขวบ" เด็กหญิงตัวนั้นพูดอย่างรีบร้อน
 “I’m strong and willing, I can do any kind of work
"ฉันแข็งแรงและเต็มใจฉันสามารถทำงานทุกอย่างได้
” “Me too!” “Us too!” … … In just a little while, Ning Xiaoyao had been surrounded by a crowd of people, all who wanted to be her servants
"" ฉันด้วย! "" พวกเราด้วย! "... ... ในอีกนิดหนิง Xiaoyao ถูกล้อมรอบไปด้วยฝูงชนของคนทุกคนที่อยากจะเป็นคนรับใช้ของเธอ
 They didn’t want anything in return besides some food to eat
พวกเขาไม่ต้องการอะไรนอกจากอาหารบางอย่างที่จะกิน
 Ning Xiaoya felt very helpless
หนิง Xiaoya รู้สึกอ่อนแอมาก
 She knew how to treat illnesses and hack zombies, but nobody had ever taught her how to deal with such a situation
เธอรู้วิธีการรักษาโรคและสับซอมบี้ แต่ไม่มีใครเคยสอนเธอว่าจะรับมือกับสถานการณ์เช่นนี้ได้อย่างไร
 So as it turned out, this world had its ugly places too
เมื่อโลกของเรามีสถานที่ที่น่าเกลียดมากเกินไป
 Half crouched by the old man’s body, Ning Xiaoyao dug her fingers into her palms
หีบห้อยห้อยลงหีบศพของชายชราห่มห้อยห้อยมือ Xiaoyao ลงในฝ่ามือของเธอ
 The Father in the army hadn’t lied to her
พระบิดาในกองทัพไม่ได้โกหกเธอ
 Where there was Heaven, there was a Hell
ที่ไหนมีสวรรค์มีนรก
   Tao Chen (淘谌) – Tao is a surname that means “pottery, earthernware,” Chen is simply a character for a surname
Tao Chen (淘谌) - Tao เป็นนามสกุลที่หมายถึง "เครื่องปั้นดินเผา, เครื่องนุ่งห่ม" Chen เป็นเพียงตัวละครสำหรับนามสกุล