Chapter 61 Chapter 61: Head Steward Xie despairs  Shadowgale had already led his men to run to the door, but stopped short of touching it at the guard’s words
บทที่ 61 บทที่ 61 หัวหน้าเสนาบดี Xie สิ้นหวังทักทาย Shadowgale ได้พาคนของเขาวิ่งไปที่ประตู แต่หยุดพูดถึงคำพูดของยาม
 Lou Zigui walked in front of Xie Laibao
Lou Zigui เดินหน้า Xie Laibao
 When Xie Laibao looked up to see Supreme Commander Lou’s serious face, he already felt pained despite not going through any sort of torture
เมื่อ Xie Laibao เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่ลึกลับของ Lou Commander Lou แล้วเขาก็รู้สึกเจ็บปวดแม้จะไม่เคยผ่านการทรมานแบบใด
 Who else would he come to to find the key, if not me? But when Xie Laibao thought of his family members, he grit his teeth and decided not to reveal the location of the key even if they beat him to death
เขาจะหาใครอีกถ้าหาคีย์ถ้าไม่ใช่ฉัน 
 Fang Tang ran over and bent over to pat down Xie Laibao’s body for the key
Fang Tang วิ่งไปมาและก้มตัวลงไปที่ร่างของ Xie Laibao เพื่อขอกุญแจ
 Then he shook his head and said, “There’s no key anywhere on him
จากนั้นเขาก็ส่ายหัวและพูดว่า "ไม่มีอะไรสำคัญเลยที่เขา
 Should we search all the guards here?” Even without Supreme Commander Lou’s orders, the Dragon Guards had started to search the other guards
เราควรจะค้นหายามทั้งหมดที่นี่หรือไม่? "แม้จะไม่มีคำสั่งของ Lou ผู้บัญชาการทหารสูงสุดนายมังกรมังกรก็เริ่มค้นหาผู้คุมคนอื่น ๆ
 “Where’s the key?” Lou Zigui asked Xie Laibao, who refused to speak
"คีย์อยู่ตรงไหน?" Lou Zigui ถาม Xie Laibao ที่ปฏิเสธที่จะพูด
 Fang Tang raised a foot and stepped on Xie Laibao’s fingers, causing him to cry out in pain
Fang Tang ยกเท้าขึ้นและเหยียบนิ้วมือของ Xie Laibao ทำให้เขาร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด
 “Speak!” Fang Tang kicked Xie Laibao’s shoulder, causing him to roll around on the ground
"พูด!" Fang Tang เตะไหล่ของ Xie Laibao ทำให้เขาหมุนรอบตัวบนพื้น
 The mud-covered Xie Laibao might be a slave of his house, but his master had tremendous power
โคลนที่ปกคลุม Xie Laibao อาจเป็นทาสของบ้านของเขา แต่เจ้านายของเขามีอำนาจมหาศาล
 Thus, Head Steward Xie’s life had always been smooth and easy, so he had never suffered such hardships before
ชีวิตหัวหน้าสจ.กวีจึงเป็นไปอย่างราบรื่นและเรียบง่ายดังนั้นเขาจึงไม่เคยประสบกับความยากลำบากเช่นนี้มาก่อน
 He’d just raised his head out of the muddy water for air when Fang Tang’s foot attacked him once more, forcing him under
เขายกศีรษะขึ้นจากน้ำโคลนเพื่ออากาศเมื่อฝางแทงโจมตีอีกครั้งหนึ่งเขาบังคับให้เขาอยู่ใต้
 After swallowing a few mouthfuls of mud and water, Xie Laibao felt half dead already
หลังจากกลืนกินโคลนและน้ำไม่กี่ตัว Xie Laibao รู้สึกครึ่งตายแล้ว
 Even so, some of the generals were still dissatisfied and shouted, “Why are you being so polite? Are you massaging his back for him?” Fang Tang wasn’t content
ถึงแม้นายพลบางคนยังไม่พอใจและตะโกนว่า "ทำไมคุณถึงสุภาพ 
 “What do we do if I kill this cur of a servant?” “It doesn’t matter even if he dies,” Lou Zigui said coldly
"เราจะทำอย่างไรถ้าฉันฆ่าคนรับใช้คนนี้?" "มันไม่สำคัญว่าแม้เขาจะตาย" Lou Zigui พูดอย่างเย็นชา
 “That there,” Ning Xiaoyao had words to say, but Lou Zigui simply waved a hand at her
"ที่นั่น" Ning Xiaoyao มีคำพูด แต่ Lou Zigui เพียงแค่โบกมือให้เธอ
 “Your Majesty, you don’t need to involve yourself in these matters
"พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับตัวเองในเรื่องเหล่านี้
” Xie Laibo wanted to beg for mercy and say he didn’t know where the key was, but he had no strength to speak anymore
"Xie Laibo อยากจะขอความเมตตาและบอกว่าเขาไม่ทราบว่าคีย์อยู่ที่ไหน แต่เขาก็ไม่มีกำลังที่จะพูดอีกต่อไป
 Fang Tang’s foot stomped mercilessly on him until Head Steward Xie spat up blood
เท้าของฟางแทงพึมพำกับเขาจนหัวหน้าสจ๊วตสิบถ่มน้ำขึ้น
 Shadowgale ran over at this moment and spoke to Ning Xiaoyao and Lou Zigui in a low voice
ตอนนี้ Shadowgale วิ่งไปและพูดกับ Ning Xiaoyao และ Lou Zigui ด้วยเสียงต่ำ
 “We’ve searched them all, but none of the guards have the key on them
"เราได้ค้นหาพวกเขาทั้งหมด แต่ไม่มียามมีกุญแจสำคัญในพวกเขา
 Could they have a special location just for hiding the key?” A general piped up, “Are there any people inside the granary?” “Or rather, can the people inside only get out if someone outside opens the door?” another general guessed
พวกเขามีสถานที่พิเศษเฉพาะสำหรับการซ่อนกุญแจหรือไม่ "นายพลกล่าวต่อว่า" มีคนในยุ้งฉางหรือไม่? "" หรือคนที่อยู่ข้างในสามารถหลบหนีได้ถ้ามีคนอื่นเปิดประตู?
 “We need to find the key,” Shadowgale was dressed in a palm-bark rain cape, but he was thoroughly drenched by now
"เราจำเป็นต้องหากุญแจ" Shadowgale สวมหมวกฝนต้นปาล์ม แต่ตอนนี้เขาก็กลืนหายไป
 Anxiously he said, “Otherwise, wouldn’t we have come in vain today?” Ning Xiaoyao quietly took out the key from her bag and placed it in her palm for everyone to see
หงส์ Xiaoyao เอากุญแจออกจากกระเป๋าของเธอและวางไว้ในฝ่ามือเพื่อให้ทุกคนได้เห็น
 “I have the key, ah
"ฉันมีกุญแจ ah
” “……
"......
” said Supreme Commander Lou
ผู้บัญชาการทหารสูงสุด Lou กล่าว
 Σ(°△ °|︴, went everyone else
Σ (°△° | ︴ไปทุกคน)
 “Th-this is impossible,” Head Steward Xie muttered in a daze
"มันเป็นไปไม่ได้เลย" หัวหน้าสจ๊วตเสี่ยวพึมพำในความงุนงง
 “Why aren’t any of you talking anymore?” Ning Xiaoyao asked
"ทำไมไม่มีใครพูดอะไรอีกแล้วล่ะหนิง Xiaoyao ถาม
 Everyone else looked at her
ทุกคนมองเธอ
 What do you want us to say? Ning Xiaoyao scratched her head before glancing at Supreme Commander Lou
คุณต้องการให้เราพูดอะไร 
 What’s with this situation? Lou Zigui took the key from Ning Xiaoyao’s palm
สถานการณ์นี้มีอะไรบ้าง 
 Unlike normal keys, this one was double in length
ซึ่งแตกต่างจากปุ่มปกติตัวนี้มีความยาวสองเท่า
 Judging by its coloring, it’d never been used before
พิจารณาจากสีของมันไม่เคยใช้มาก่อน
 He tested its weight in his hand before he said, “If His Majesty can find this place, then naturally he can find its key as well
เขาทดสอบน้ำหนักในมือของเขาก่อนที่เขาจะกล่าวว่า "ถ้าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวสามารถหาสถานที่แห่งนี้แล้วธรรมชาติเขาสามารถหากุญแจเช่นกัน
” Everyone stared at Supreme Commander Lou in silence as well
ทุกคนจ้องไปที่ผู้บัญชาการทหารสูงสุดลูด้วยความเงียบเช่นกัน
 Judging by your words, this is actually a very simple matter? “Go open the door,” Lou Zigui gave the key to Shadowgale
ตัดสินโดยคำพูดของคุณนี้เป็นจริงเรื่องง่ายมาก? 
 Ning Xiaoyao ran along with Shadowgale so she could see what the granary looked like
หนิง Xiaoyao วิ่งพร้อมกับ Shadowgale เพื่อให้เธอได้เห็นสิ่งที่ยุ้งฉางเหมือน
 When Xie Laibao heard the sound of the stone doors opening, he crawled upright despite his two broken ribs
เมื่อ Xie Laibao ได้ยินเสียงของประตูหินเปิดเขาคลานขึ้นตรงแม้กระดูกซี่โครงหักของเขาสอง
 By the time he saw both doors completely open, Head Steward Xie spat out a mouthful of blood and fell, physically paralyzed, into a puddle of mud
เมื่อถึงเวลาที่เขาเห็นประตูทั้งสองบานเปิดขึ้นหัวหน้าสจ๊วต Xie ถ่มน้ำลายไหลเลือดและล้มลงร่างกายเป็นอัมพาตเข้าไปในบ่อโคลน
 How could this be?! Ning Xiaoyao ran inside the granary before quickly dashing back out
นี้อาจจะเป็นอย่างไร! 
 She rushed in front of Lou Zigui and began to dance for joy as she shouted, “It’s all rice and flour, all rice and flour, ah!” “Then you…” Lou Zigui said
เธอรีบวิ่งไปข้างหน้า Lou Zigui และเริ่มเต้นด้วยความสุขขณะที่เธอตะโกนว่า "ข้าวและแป้งทุกอย่างข้าวและแป้ง ah!" "แล้วคุณ ... " Lou Zigui กล่าว
 Before he could finish, Ning Xiaoyao dashed into the granary again
ก่อนที่เขาจะเสร็จสิ้นหนิง Xiaoyao ก็ยุบเข้าไปในยุ้งฉางอีกครั้ง
 When she got back to the palace, she was going to give Oil Lamp one, no, three bags of peanuts! The rainfall seemed to have lessened
เมื่อเธอกลับไปที่พระราชวังเธอกำลังจะให้ Oil Lamp หนึ่งไม่มีถุงถั่วลิสงสามถุง! 
 Lou Zigui lifted his head and saw that the clouds had scattered, leaving a crescent moon and a sky full of stars
Lou Zigui เงยหน้าขึ้นและเห็นว่ามีเมฆกระจัดกระจายออกจากดวงจันทร์เสี้ยวและท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว
 “The rain’s stopping, right?” Fang Tang asked as he stared blankly at the sky
"ฝนหยุดลงใช่มั้ย?" ฝางถังถามขณะที่เขาจ้องมองที่ท้องฟ้า
 “Put all the grain onto the carts,” Lou Zigui told a general standing by his side
"ใส่ข้าวทั้งหมดลงบนตะกร้า" Lou Zigui กล่าวยืนเคียงข้างเขา
 “We’ll move them overnight
"เราจะย้ายพวกเขาข้ามคืน
” “The rain stopped!” Fang Tang shouted
"ฝนตกลงมา!" ฝางตังตะโกน
 As the first general walked past him, he slapped the back of Fang Tang’s head
เมื่อนายพลเดินผ่านเขาไปเขาก็ตบหลังศีรษะของฟางแทง
 This guy was already a general, so why was he still blustering about so crudely? It was easy to climb a mountain, but harder to descend, especially in rainy weather like this
ผู้ชายคนนี้เป็นนายพลแล้วทำไมเขาถึงยังคึกคัก? 
 At least the grain would be fine if it were to get a little wet, because drying it in the sun would take care of matters
อย่างน้อยเม็ดจะดีถ้ามันเป็นไปได้น้อยเปียกเพราะการอบแห้งในดวงอาทิตย์จะดูแลเรื่อง
 However, the flour would be ruined by moisture
อย่างไรก็ตามแป้งจะถูกทำลายโดยความชื้น
 Thus, the break in the rain was good news for moving the carts as well as both rice and flour
ฝนตกในตอนกลางวันเป็นข่าวดีสำหรับการย้ายรถเข็นรวมทั้งข้าวและแป้ง
 All of the Dragon Guards were in joyful spirits
พวกมังกรมังกรทุกคนมีความสุขสนุกสนาน
 When Xie Laibao regained consciousness again, it was to see a bunch of people busying themselves with loading and moving carts
เมื่อ Xie Laibao ฟื้นสติอีกครั้งก็คือการดูกลุ่มคน busying ตัวเองกับการโหลดและเคลื่อนย้ายรถลาก
 Someone lifted his face by the chin, allowing him to see Fang Tang and Supreme Commander Lou standing next to him
มีคนเงยหน้าขึ้นมองด้วยคางช่วยให้เขาได้เห็นนายฝางและผู้บัญชาการทหารสูงสุดลูยืนอยู่ข้างๆเขา
 “He’s awake,” Fang Tang reported to Supreme Commander Lou
"เขาตื่น" ฝางถังรายงานต่อผู้บัญชาการทหารสูงสุดลู
 Xie Laibao trembled like a man afflicted with malaria
Xie Laibao ตัวสั่นเหมือนคนที่เป็นโรคมาลาเรีย
 “Head Steward Xie,” Lou Zigui said
"หัวหน้าสจ๊วต Xie" Lou Zigui กล่าว
 After Fang Tang kicked him once again, Xie Laibao seemed to wake up completely and repeated over and over again, “N-no, I don’t dare, this servant, this servant doesn’t dare
หลังจากที่ Fang Tang เตะเขาอีกครั้งหนึ่ง Xie Laibao ดูเหมือนจะตื่นขึ้นมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า "โอ้ไม่ฉันไม่กล้าที่จะรับใช้คนรับใช้คนนี้คนนี้ไม่กล้า
” “I don’t want to kill anyone today,” Lou Zigui said
"ฉันไม่ต้องการที่จะฆ่าใครในวันนี้" Lou Zigui กล่าว
 Xie Laibao kowtowed while sprawled on the ground to thank Supreme Commander Lou for his mercy
Xie Laibao สังหารขณะที่เหยียดอยู่บนพื้นดินเพื่อขอบคุณผู้บัญชาการทหารสูงสุดของ Lou สำหรับความเมตตาของพระองค์
 “But how are you going to report this to the Grand Preceptor when we empty out the grain depot?” Lou Zigui asked
"แต่คุณจะรายงานเรื่องนี้ให้ Grand Preceptor อย่างไรเมื่อเราปล่อยที่เก็บน้ำมัน? Lou Zigui ถาม
 Head Steward Xie stiffened in response
เสนาธิการหัวหน้าเสี้ยงทุบตีตอบสนอง
 “Who else here knows the existence of the key?” Lou Zigui asked
"ใครอีกบ้างที่รู้ถึงกุญแจสำคัญนี้?" ลูซิกูยถาม
 Xie Laibao opened and closed his mouth soundlessly a few times
Xie Laibao เปิดและปิดปากของเขาเงียบกริบไม่กี่ครั้ง
 Fang Tang laughed
Fang Tang หัวเราะ
 “It’s come to this and you’re still worrying about the lives of others?” Lou Zigui didn’t pressure Xie Laibao verbally, but simply looked at him coldly
"มันมาถึงเรื่องนี้และคุณยังกังวลเกี่ยวกับชีวิตของคนอื่นไหม?" Lou Zigui ไม่ได้กดดัน Xie Laibao ด้วยวาจา แต่มองไปที่เขาอย่างเย็นชา
 Head Steward Xie didn’t let him wait for long, but twisted his head to look behind him
หัวหน้าเสนาไม่ปล่อยให้เขารอนาน แต่บิดศีรษะมองไปข้างหลังเขา
 A group of Dragon Guards was looking after his guards, who were all kneeling on the ground nearby
กลุ่มมังกรมังกรกำลังมองหายามที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นใกล้ ๆ
 “Him,” Xie Laibao pointed at a person who resembled a personal assistant
"เขา" Xie Laibao ชี้ไปที่คนที่คล้ายกับผู้ช่วยส่วนตัว
 “The accountant for the grain depot
"บัญชีสำหรับคลังสินค้าธัญพืช
” “All right,” Lou Zigui said
"ดี" Lou Zigui กล่าว
 “Then he was the one who handed over the key
"แล้วเขาก็เป็นผู้ส่งกุญแจ
 It had nothing to do with you
ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณ
” Xie Laibao looked at Lou Zigui, his face deathly pale
"Xie Laibao มอง Lou Zigui ใบหน้าของเขาตายซีดเซียว
 This man wanted him to endure a living torture
ชายคนนี้ต้องการให้เขาทนทรมานอยู่
 Even if he had the guts to betray the Grand Preceptor, he didn’t have the skills to match! “I left you alive,” Lou Zigui said in a low voice
แม้ว่าเขาจะกล้าที่จะทรยศต่อ Grand Preceptor แต่เขาก็ไม่มีทักษะในการแข่งขัน! 
 “If there’s matters in the future, I’ll have someone look for you
ถ้ามีเรื่องสำคัญในอนาคตฉันจะมีคนมาหาคุณ
” The stench of urine emanated from beneath Head Steward Xie’s body
"กลิ่นเหม็นของปัสสาวะเล็ดลอดออกมาจากใต้ร่างของ Steward Xie
 He really had been scared to the point of peeing his pants
เขากลัวที่จะฉีกกางเกงของเขาจริงๆ
 Fang Tang backed away a few steps, his face filled with distaste
Fang Tang ถอยห่างออกไปสองสามก้าวใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
 But Lou Zigui stood his ground, maintaining the same tone of voice as before
แต่ Lou Zigui ยืนอยู่บนพื้นของเขา, รักษาเสียงเดียวกันเช่นก่อน
 “Of course, you can make a full confession to the Grand Preceptor
"แน่นอนคุณสามารถสารภาพเต็มรูปแบบกับ Grand Preceptor ได้
 However, I don’t think you’ll be able to explain yourself clearly
อย่างไรก็ตามฉันไม่คิดว่าคุณจะสามารถอธิบายตัวเองได้อย่างชัดเจน
 There shouldn’t be many copies of the grain depot key
ไม่ควรมีคีย์คลังเก็บธัญพืชจำนวนมาก
” “……” said Xie Laibao
"" ...... "Xie Laibao กล่าว
 Please explain how His Majesty has the grain depot key? There were only two of them in total
โปรดอธิบายว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีรหัสคลังสินค้าข้าวของหรือไม่? 
 The Grand Preceptor had one, while his own was kept either on his person or left in the secret storage box next to the granary main entrance
Grand Preceptor มีหนึ่งในขณะที่ตัวเขาเองถูกเก็บไว้ทั้งในคนของเขาหรือซ้ายในกล่องเก็บความลับที่อยู่ถัดจากประตูทางเข้าหลักของยุ้งฉาง
 If his key was still here, then had the Grand Preceptor lost his own? If that was the case, would the Grand Preceptor still allow grain to be stored here? Had he gone mad? “You should go,” Lou Zigui waved a hand at Xie Laibao
หากคีย์ของเขายังคงอยู่ที่นี่ Grand Preceptor ก็สูญหายไปหรือไม่? 
 Xie Laibao thought it over before saying, “May Supreme Commander show mercy and let me die to my satisfaction
"ขอให้ผู้บัญชาการทหารสูงสุดแสดงความเมตตาและปล่อยให้ฉันตายเพื่อความพึงพอใจของฉัน
” “You’re being stubborn now?” Fang Tang’s temper flared up as he strode forward for another kick
"ตอนนี้คุณเป็นคนที่ดื้อรั้น?" อารมณ์ของ Fang Tang ลุกขึ้นขณะที่เดินไปข้างหน้าเพื่อเตะอีกครั้ง
 Lou Zigui patted his shoulder to keep him there, before glancing at Head Steward Xie
Lou Zigui สะบัดไหล่ของเขาเพื่อให้เขาอยู่ที่นั่นก่อนที่จะมองไปที่หัวหน้า Steward Xie
 “Then you’d be the one who that handed over the key
"แล้วคุณจะเป็นคนที่ส่งกุญแจ
 Will Xie Wenyuan spare your family afterwards?” Head Steward Xie knew that he had no more options
คุณจะช่วยครอบครัวของคุณในภายหลังได้หรือไม่? "หัวหน้าสจ๊วตซีวายรู้ว่าเขาไม่มีทางเลือกมากขึ้น
 “What will the head steward choose?” Lou Zigui asked
"สจ๊วตคนไหนจะเลือก?" ลูซิกูยถาม
 Xie Laibao faltered, “What does Supreme Commander want this one to do?” Lou Zigui turned to walk towards the grain depot
"ผู้บัญชาการทหารสูงสุดต้องการให้คนนี้ทำอะไร?" ลูซิกูยุหันไปเดินไปที่คลังเก็บธัญพืช
 Since this servant had already bowed his head to him, there was no need for him to waste words with him now
เนื่องจากข้าราชการคนนี้ก้มศีรษะของเขาไว้กับเขาแล้วจึงไม่จำเป็นต้องให้เขาเสียคำพูดกับเขาตอนนี้
 “Why don’t you hurry and scram?” Fang Tang said
"ทำไมคุณไม่รีบร้อนล่ะ?" ฝางแทงกล่าว
 Head Steward Xie wanted to stand up, but his broken ribs caused him unbearable agony whenever he moved
หัวหน้าเสนาอยากจะยืนขึ้น แต่ซี่โครงหักของเขาทำให้เขาทนทุกข์ทรมานเมื่อใดก็ตามที่เขาย้าย
 When Fang Tang saw him struggling to get up for ages, he simply kicked him unconscious
เมื่อ Fang Tang เห็นเขาดิ้นรนเพื่อลุกขึ้นมานานหลายปีเขาก็เตะเขาไม่ได้สติ
 If Head Steward Xie couldn’t walk, he might as well wait for the Grand Preceptor’s men to rescue him
ถ้า Head Steward Xie ไม่สามารถเดินได้เขาอาจจะรอให้ผู้ชาย Grand Preceptor ช่วยเขาด้วย
 By now, Lou Zigui was inside the grain depot, where the piles of grain and flour reached to the ceiling
ตอนนี้ Lou Zigui อยู่ในคลังของธัญพืชที่กองธัญพืชและแป้งถึงกับเพดาน
 Everything was stacked in neat little hills, enough to make him suck in a breath
ทุกสิ่งทุกอย่างถูกซ้อนกันอยู่ในเนินเขาเล็ก ๆ ที่พอเพียงพอที่จะทำให้เขาดูดลมหายใจ
 The capital city was filled with refugees all over the place, but the Board of Revenue had only 10 percent of its granaries stocked up
เมืองหลวงเต็มไปด้วยผู้ลี้ภัยทั่วสถานที่ แต่คณะกรรมการสรรพากรมีเพียง 10 เปอร์เซ็นต์ของยุ้งฉางที่เก็บไว้
 They had owed the army provisions year after year while the Xie Clan’s granary was actually such a sight
พวกเขาได้เป็นหนี้ทหารทุกปีในขณะที่ยุ้งฉางของตระกูล Xie เป็นภาพดังกล่าว
 In the midst of his fury, Lou Zigui felt a pang of sadness as well
ท่ามกลางความโกรธของเขา Lou Zigui รู้สึกเศร้าเช่นกัน
 Shadowgale walked over with a bag of grain on his shoulders before he looked around and cried out, “Where’s His Majesty?” Everyone inside the granary stopped working
Shadowgale เดินผ่านไปพร้อมกับถุงใส่ธัญพืชบนไหล่ของเขาก่อนที่เขาจะมองไปรอบ ๆ และร้องว่า "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอยู่ที่ไหน?" ทุกคนในยุ้งฉางหยุดทำงาน
 Only now did they discover that His Majesty, who had been running crazily around the granary, had disappeared! Lou Zigui lost all interest in the scene before him as well and furrowed his eyebrows
ตอนนี้พวกเขาค้นพบว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวผู้ซึ่งวิ่งหนีไปทั่วยุ้งฉางหายไป! 
 “Did His Majesty go outside?” A Dragon Guard standing by the stone doors waved a hand
"เสด็จพระราชดำเนินไปข้างนอก" รักษาการณ์มังกรยืนอยู่ที่ประตูหินโบกมือ
 “Just then, His Majesty took his cat and left
"แล้วพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเอาแมวไปและทิ้งไว้
 I heard His Majesty tell the cat that they were going to the back of the mountains
ฉันได้ยินพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้บอกแมวว่าพวกเขากำลังไปที่ด้านหลังของภูเขา
” “His Majesty was talking to the cat?” Shadowgale shouted
"" พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกำลังพูดกับแมว "Shadowgale ตะโกน
 Lou Zigui rested a hand on his forehead
Lou Zigui วางมือบนหน้าผากของเขา
 “I’ll go to the back mountains to find His Majesty
"ฉันจะไปที่ภูเขาเบื้องหลังเพื่อหาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
 The rest of you, hurry and take these supplies away
ส่วนที่เหลือของคุณรีบพาวัสดุเหล่านี้ไป
” After leaving instructions with Shadowgale, Lou Zigui left with quick steps
"หลังจากออกคำสั่งกับ Shadowgale แล้ว Lou Zigui ก็ออกไปอย่างรวดเร็ว
 — Currently, Ning Xiaoyao was squatting beneath a protruding rock as she stared at the three round white furballs before her
- ขณะนี้ Ning Xiaoyao กำลังนั่งยองตัวอยู่ใต้หินที่ยื่นออกมาขณะที่เธอจ้องที่ furballs รอบสามรอบก่อนหน้าเธอ
 One was bigger than the other two
หนึ่งใหญ่กว่าอีกสองคน
 “Doggies?” she asked
"Doggies?" เธอถาม
 Big Boss Black simply raised a paw at her
บิ๊กแบล็กแบล็คก็ยกตีนให้เธอ
 “These are wolves, snow wolves!” “………” She’d came out to pick the yummy wild fruits that Big Boss Black had mentioned, but instead of fruit, she’d ended up finding three wolves instead
"นี่คือหมาป่าหมาป่าหิมะ!" "......... " เธอออกมาหยิบผลไม้ป่าที่โตอร่อยที่ Big Boss Black กล่าวถึง แต่แทนที่จะเป็นผลไม้เธอก็จะพบหมาป่าสามตัวแทน
 “Get lost!” the mother wolf growled at Ning Xiaoyao, baring its teeth as it prepared to stand up
"หายไป!" แม่หมาป่าโกรธที่หนิง Xiaoyao, baring ฟันของมันในขณะที่มันพร้อมที่จะลุกขึ้นยืน
 “Why should I leave?” Ning Xiaoyao asked
"ทำไมฉันต้องออกไป?" Ning Xiaoyao ถาม
 “Did a trap get your leg?” When the mother wolf had moved, Ning Xiaoyao had noticed the animal trap biting into its left hind leg
"กับดักได้ขาของคุณหรือไม่?" เมื่อหมาป่าแม่ย้ายมา Ning Xiaoyao สังเกตเห็นกับดักสัตว์ที่กัดขาข้างซ้ายของมัน
 Even her bone was exposed
แม้กระดูกของเธอก็ถูกเปิดเผย
 This human understood its speech! The mother wolf was astonished
มนุษย์คนนี้เข้าใจคำพูดของเขา! 
 “Don’t be afraid,” Ning Xiaoyao broke the trap on the mother wolf’s leg
"อย่ากลัว" หนิง Xiaoyao ทำลายกับดักของหมาป่าแม่
 She was very strong, so her fingers and thumb were enough to snap the thing in two
เธอแข็งแรงมากนิ้วมือและนิ้วหัวแม่มือของเธอก็เพียงพอที่จะทำสิ่งนั้นได้สองแบบ
 The mother wolf was in so much pain that its entire body shook
หมาป่าแม่มีอาการปวดมากจนร่างกายส่ายไปหมด
 “It’s alright
"ไม่เป็นไร
” Ning Xiaoyao covered the mother wolf’s injury with her hands
หนิง Xiaoyao ครอบคลุมการบาดเจ็บของแม่หมาป่าด้วยมือของเธอ
 “It’ll recover very soon, so close your eyes and count one, two, three
"มันจะฟื้นตัวเร็ว ๆ นี้ดังนั้นปิดตาของคุณและนับหนึ่งสองสาม
” Pale green light surrounded the mother wolf’s injury before the pain quickly disappeared
"แสงสีเขียวอ่อนล้อมรอบการบาดเจ็บของแม่หมาป่าก่อนที่อาการปวดหายไปอย่างรวดเร็ว
 The ruthless light in the mother wolf’s eyes softened as she said, “Thank you, human
แสงที่ไร้ความปราณีในสายตาหมาป่าของแม่เริ่มเบาบางลงขณะที่เธอกล่าวว่า "ขอบคุณ, มนุษย์
” “You’re welcome,” Ning Xiaoyao released her hands as the wound healed
"" คุณยินดีนะ "หนิง Xiaoyao ปล่อยมือขณะที่แผลหายเป็นปกติ
 Even the fur had grown back
แม้แต่ขนก็โตขึ้น
 “My name is Ning Xiaoyao,” she said as she pointed at the mother wolf
"ฉันชื่อหนิง Xiaoyao" เธอพูดขณะที่เธอชี้ไปที่หมาป่าแม่
 “What’s your name?” “Peach,” the mother wolf replied
"คุณชื่ออะไร?" "พีช" แม่หมาป่าตอบ
 “So you’re that Xiaoyao
"งั้นคุณ Xiaoyao
 I’ll give you a present as thanks
ฉันจะมอบของขวัญให้คุณในฐานะขอบคุณ
” Ning Xiaoyao’s face broke into a grin
ใบหน้าหนิงหลี่เสี่ยวหวู่แหบยิ้มขึ้น
 T-there’s gonna be a present again?!
T-จะมีของขวัญอยู่อีกล่ะ?!