Chapter 63 Chapter 63: I’m still a pauper?  Elder Li saw Grand Preceptor Xie lose control of himself all too clearly
บท 63 บทที่ 63: ฉันยังเป็นคนตาบอดอยู่หรือเปล่า? 
 “Has something happened again?” he asked while knowing the answer
"มีอะไรเกิดขึ้นอีกไหม" เขาถามขณะที่รู้คำตอบ
 Grand Preceptor Xie straightened up
Grand Preceptor Xie ยืดตัวขึ้น
 Of all the times to come, Elder Li had chosen tonight of all nights, when the western suburbs had met with trouble
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเอ็ลเดอร์หลี่ได้เลือกคืนนี้ทุกคืนเมื่อเขตชานเมืองทางตะวันตกประสบปัญหา
 He looked at Elder Li and nodded
เขามองไปที่เอ็ลเดอร์ลีและพยักหน้า
 “This old man still has matters to take care of
"ชายชราคนนี้ยังคงมีเรื่องที่จะต้องดูแล
 If Elder Li still wants to search elsewhere, do as you wish
ถ้าเอ็ลเดอร์ลียังต้องการค้นหาที่อื่นทำตามใจชอบ
” Elder Li replied, “I can have my subordinates take care of the torture chamber issue
"เอ็ลเดอร์ลี่ตอบว่า" ฉันสามารถให้ผู้ใต้บังคับบัญชาดูแลเรื่องห้องทรมานได้
 This old man also has matters to discuss with the Grand Preceptor
ชายชราคนนี้ยังมีเรื่องที่ต้องหารือกับ Grand Preceptor
” Grand Preceptor Xie pushed aside the steward supporting him and strode in front of Elder Li to say in a low voice, “Did Lou Zigui tell you to come?” “What does Grand Preceptor mean?” Elder Li replied
"แกรนด์ครูผู้สอน Xie ผลักดันให้สจ๊วตสนับสนุนเขาและก้าวเดินต่อหน้าเอ็ลเดอร์หลี่ในการพูดด้วยเสียงต่ำ" Lou Zigui บอกให้คุณมาหรือไม่ "" Grand Preceptor หมายความว่าอะไร? "เอ็ลเดอร์ลี่ตอบ
 “What does this old man have to do with Lou Zigui when I’ve just come to inspect your torture chambers?” “Elder Li should return,” Grand Preceptor Xie ignored how Elder Li feigned ignorance
"ชายแก่คนนี้ทำอะไรกับ Lou Zigui เมื่อฉันมาตรวจดูห้องทรมานของคุณ?" "เอ็ลเดอร์ลีควรจะกลับมา" แกรนด์ครูผู้สอน Xie ไม่สนใจว่าเอ็ลเดอร์ลีแกล้งทำเป็นไม่รู้ตัว
 “This old man doesn’t want to get angry
"ชายชราคนนี้ไม่อยากโกรธ
” Elder Li even dared to scold Emperor Ning Xiaoyao like a dog in the Hall of Golden Chimes, so why would he fear Grand Preceptor Xie’s threats? He gave a chilly laugh and spoke to his subordinates
"เอ็ลเดอร์ลี่กล้าที่จะตำหนิจักรพรรดิหนิงหลี่เหมือนหมาในหอระฆังทองคำดังนั้นทำไมเขาถึงต้องกลัวภัยคุกคามของแกรนด์พรีเซพเตอร์เอ็กซ์? 
 “There’s still over half of the Grand Preceptor’s estate that remains untouched
"ยังมีพื้นที่กว่าครึ่งหนึ่งของที่ดินของ Grand Preceptor ที่ไม่มีใครแตะต้อง
 Why are you all still standing around?” Grand Preceptor Xie was a tolerant person
ทำไมคุณถึงยังคงยืนอยู่รอบ ๆ ? "Grand Preceptor Xie เป็นคนใจกว้าง
 Though his heart was raging, his expression didn’t betray a single thing
แม้ว่าหัวใจของเขาโกรธ แต่การแสดงออกของเขาไม่ได้ทรยศต่อสิ่งเดียว
 He cupped his hands before his chest and said, “Then may Elder Li do as he pleases
เขากอดมือของเขาไว้หน้าอกและพูดว่า "แล้วเอ็ลเดอร์ลี่ก็ทำได้ตามที่เขาพอใจ
” Then he turned to leave
"แล้วเขาก็หันไปทิ้ง
 Elder Li was about to give chase when he was held back by two of his pupils who were officials at the Ministry of Punishments
เอ็ลเดอร์ลี่กำลังจะไล่ล่าเมื่อเขาถูกจับกุมโดยลูกศิษย์สองคนที่เป็นเจ้าหน้าที่ของกระทรวงการลงโทษ
 They were worried that leaving the two men alone would end up with Grand Preceptor Xie poisoning their teacher to death! Grand Preceptor Xie walked like the wind as he spoke to the steward who’d brought him the latest news
พวกเขากังวลว่าการปล่อยให้ชายสองคนอยู่ตามลำพังจะจบลงด้วยการที่ครูของ Grand Preceptor Xie วางยาพิษให้กับครูของพวกเขาเสียชีวิต! 
 “This happened as soon as it got dark, so why did you only tell me now?” The steward wore a pained expression as he murmured, “Supposedly, they were being targeted by assassins the whole way back
"นี่เกิดขึ้นเร็วที่สุดเท่าที่มันมืดดังนั้นทำไมคุณถึงบอกผมตอนนี้?" สจ๊วตสวมความรู้สึกเจ็บปวดขณะที่เขาพูดปด "สมมุติว่าพวกเขาถูกเป้าหมายโดยนักสังหารตลอดทาง
 They finally managed to get the city gates open with the Grand Preceptor’s token, but Elder Li’s men then kept them back at the estate’s front gates
ในที่สุดพวกเขาก็พยายามจะเปิดประตูเมืองด้วยสัญลักษณ์ของ Grand Preceptor แต่คนของเอ็ลเดอร์ลีก็เก็บมันไว้ที่ประตูด้านหน้าของอสังหาริมทรัพย์
 If they hadn’t shouted and made a racket, they wouldn’t have been able to enter
ถ้าพวกเขาไม่ตะโกนและทำไม้เทนนิสพวกเขาก็จะไม่สามารถเข้าไปได้
” Grand Preceptor Xie was filled with loathing as he gritted his teeth
Grand Preceptor Xie เต็มไปด้วยความรังเกียจในขณะที่เขากรูกันฟัน
 “Where’s Xie Laibao?” “This servant doesn’t know,” the steward replied
"Xie Laibao อยู่ที่ไหน?" "คนรับใช้คนนี้ไม่รู้" สจริตตอบ
 By the time Grand Preceptor Xie reached the courtyard in front of his study, the three sons by his first wife were all waiting for him
เมื่อถึงช่วงเวลาที่แกรนด์ Preceptor Xie มาถึงลานด้านหน้าของการศึกษาลูกชายทั้งสามคนของภรรยาคนแรกของเขากำลังรอเขาอยู่
 They rushed forward at his entrance
พวกเขาวิ่งไปข้างหน้าทางเข้าของเขา
 “What are you all doing here?” Grand Preceptor Xie asked
"คุณทำอะไรที่นี่?" แกรนด์ครูอุปถัมภ์ Xie ถาม
 Eldest Young Master Xie and the Minister of Revenue Xie Anyi1 said, “Father, are we just going to let Elder Li rampage like this?” “That’s right, father,” Second Young Master Xie added
ผู้อาวุโสหนุ่มสาว Xie และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสรรพากร Xie Anyi1 กล่าวว่า "พ่อเราจะปล่อยให้อาร์เอสเตอร์อาละวาดอย่างนี้ไหม?" "ถูกต้องแล้วพ่อ" นายหนุ่มที่สองนายซูกล่าวเสริม
 “Is our Xie estate a place that Li thing can search?” “All right,” Grand Preceptor Xie said when he saw that his third son wanted to speak up too
"Xie estate ของเราเป็นสถานที่ที่ Li สามารถค้นหาได้หรือไม่" "ถูกต้อง" Grand Preceptor Xie กล่าวเมื่อเขาเห็นว่าลูกชายคนที่สามของเขาต้องการพูดมากเกินไป
 “This old man has no guilty conscience, so why not let him search?” “Father!” all three of his sons grew anxious
"ชายชราคนนี้ไม่มีสำนึกผิดดังนั้นทำไมไม่ปล่อยให้เขาค้นหา?" "พ่อ!" ทั้งสามคนของลูกชายของเขาเริ่มกังวล
 Grand Preceptor Xie waved a hand at his sons
Grand Preceptor Xie โบกมือให้ลูกชายของเขา
 “Don’t say anymore
อย่าพูดอีกต่อไป
 These things have nothing to do with you, so return to your rooms
สิ่งเหล่านี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณดังนั้นให้กลับไปที่ห้องของคุณ
 Father still has business to attend to
พ่อยังคงมีธุรกิจคอยดูแล
” The three young masters saw Grand Preceptor Xie walk through the full moon door leading to his quarters, but none of them had the nerve to follow after him
"เจ้านายสามหนุ่มเห็นแกรนด์พรีเซียวเตอร์ซีลี่เดินผ่านประตูพระจันทร์เต็มดวงที่ทอดไปสู่ที่ทำการของเขา แต่ไม่มีใครที่มีอาการตามหลังเขา
 “Grand Preceptor,” the person who’d come to deliver the message was waiting at the flight of the steps leading to his house
"Grand Preceptor" ผู้ที่มาส่งข้อความนั้นกำลังรออยู่ที่บันไดสู่บ้านของเขา
 He ran to Grand Preceptor Xie’s side and sank to his knees
เขาวิ่งไปที่ด้าน Grand Preceptor Xie และจมลงสู่เข่า
 “Grand Preceptor, Supreme Commander Lou’s robbed the granary
"Grand Preceptor ผู้บัญชาการทหารสูงสุด Lou ได้ปล้นยุ้งฉาง
” “You’re certain it was Lou Zigui?” Grand Preceptor Xie asked
"" คุณแน่ใจหรือไม่ว่าเป็น Lou Zigui? "Grand Preceptor Xie ถาม
 “Your servant heard someone shout his name from the direction of the granary
"ผู้รับใช้ของท่านได้ยินคนตะโกนชื่อจากทิศทางของยุ้งฉาง
” The subordinate didn’t dare to speak up, but suppressed his voice to answer him
"ผู้ใต้บังคับบัญชาไม่กล้าพูดขึ้น แต่ระงับเสียงของเขาเพื่อตอบเขา
 Grand Preceptor Xie examined the subordinate, whose face was covered in dust, his clothes were torn with multiple gashes, while his injuries exposed swollen skin
Grand Preceptor Xie ตรวจสอบผู้ใต้บังคับบัญชาซึ่งใบหน้าถูกปกคลุมด้วยฝุ่นเสื้อผ้าของเขาถูกฉีกขาดด้วยหลาย ๆ ครั้งขณะที่อาการบาดเจ็บของเขาบอบบางผิวบวม
 He wasn’t even wearing any shoes
เขาไม่ได้สวมรองเท้าเลย
 “This servant was on the lookout in the woods
"คนรับใช้คนนี้กำลังมองระวังในป่า
” Three of the subordinate’s toenails had fallen off during his run, but he could care less about the pain now
"สามนิ้วเท้าของผู้ใต้บังคับบัญชาหลุดออกมาในระหว่างวิ่ง แต่เขาก็ไม่สนใจความเจ็บปวดในตอนนี้
 He went on to report, “When this subordinate saw that someone was going to steal the grain, it was already too late to shout a warning
เขากล่าวต่อไปว่า "เมื่อผู้ใต้บังคับบัญชาคนนี้เห็นว่ามีใครบางคนกำลังจะขโมยข้าวไปแล้วก็สายเกินไปที่จะตะโกนคำเตือน
” “Why was it too late?” Grand Preceptor Xie asked
"ทำไมมันถึงสายเกินไป?" แกรนด์อุปการคุณจินถาม
 The subordinate replied, “Because they didn’t take the forest paths, but cut straight through the bushes
ผู้ใต้บังคับบัญชาตอบว่า "เพราะพวกเขาไม่ได้เดินป่า แต่ตัดผ่านพุ่มไม้
” It wasn’t that the lookouts were useless, but that the thieves hadn’t used the paths at all! (Author: You’d have to blame Big Boss Black for leading the way, then~) “Where’s His Majesty?” Grand Preceptor Xie asked
"ไม่ใช่ว่าเฝ้ายามไร้ประโยชน์ แต่โจรไม่เคยใช้เส้นทางนี้เลย! 
 “Did His Majesty head towards the mountains?” The subordinate grew stupefied before shaking his head
"พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมุ่งหน้าไปยังภูเขาหรือไม่?" ผู้ใต้บังคับบัญชาเริ่มงงงวยก่อนที่จะส่ายหัว
 “Do you not know, or did His Majesty not go?” Grand Preceptor Xie asked
"คุณไม่รู้หรือไม่ทำ?" แกรนด์อุปัชorาย์ถาม
 The subordinate said, “T-this servant doesn’t know
ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวว่า "ข้าราชการผู้รับใช้คนนี้ไม่ทราบ
” “The granary didn’t catch on fire?” Grand Preceptor Xie asked
"" ยุ้งฉางไม่ลุกเป็นไฟ? "แกรนด์อุปัชorาย์ซีเอถาม
 The subordinate shook his head
ผู้ใต้บังคับบัญชาส่ายหัว
 Grand Preceptor Xie didn’t allow him to get up, but simply walked past his kneeling form to go inside his study
Grand Preceptor Xie ไม่อนุญาตให้เขาลุกขึ้น แต่ก็เดินผ่านรูปคุกเข่าของเขาไปภายในการศึกษาของเขา
 The steward followed behind him, watching the Grand Preceptor as he walked with his hands behind his back
สจ๊วตเดินตามหลังเขาเฝ้าดู Grand Preceptor ขณะที่เขาเดินด้วยมือข้างหลังของเขา
 The steward didn’t dare to say a word
สจ๊วตไม่กล้าพูดอะไรสักคำ
 Grand Preceptor Xie furrowed his brows
Grand Preceptor Xie รั้งคิ้วของเขา
 They’d discovered the granary without setting off the fire
พวกเขาค้นพบยุ้งฉางโดยไม่มีการดับไฟ
 So Lou Zigui actually had the key to the granary? How could this be? Was Xie Laibao actually one of Ning Yu’s men? “Impossible,” Grand Preceptor Xie muttered to himself
ดังนั้น Lou Zigui จึงมีกุญแจในยุ้งฉาง? 
 The lives of Xie Laibao’s entire family was in his hands, so it was impossible for him to betray him
ชีวิตของทั้งครอบครัวของ Xie Laibao อยู่ในมือของเขาดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะทรยศเขา
 So what had happened for Lou Zigui to have the key? Grand Preceptor Xie couldn’t find an answer no matter how he thought it over
แล้วเกิดอะไรขึ้นกับ Lou Zigui ที่มีคีย์? 
 “Father,” Eldest Young Master Xie Anyi’s voice called from outside the study
"พ่อ" เสียงของครูผู้เยาว์ผู้อาวุโสที่ชื่อ Xie Anyi เรียกจากภายนอกการศึกษา
 “Come in,” Grand Preceptor Xie stood leaning against his writing desk
"เข้ามา" แกรนด์ครูเกอร์เอียงยืนพิงโต๊ะเขียนหนังสือของเขา
 Xie Anyi entered the study and got a fright from his father’s face
Xie Anyi เข้าศึกษาและรู้สึกตกใจจากใบหน้าของพ่อ
 Right now, Grand Preceptor Xie looked ashen white, and even his breathing had turned labored
ตอนนี้ Grand Preceptor Xie ดูขาวและแม้แต่การหายใจของเขาก็เปลี่ยนไป
 “I told you to go back to your rooms,” Grand Preceptor Xie said, “Why didn’t you listen?” Xie Anyi walked forward a few steps and said quietly, “How could your son sleep peacefully with matters like this in the estate?” When the steward saw father and son speaking, he quickly retreated from the scene
"ฉันบอกให้คุณกลับไปที่ห้องของคุณ" แกรนด์ครูผู้สอน Xie กล่าวว่า "ทำไมคุณไม่ฟัง?" Xie Anyi เดินไปข้างหน้าไม่กี่ขั้นตอนและพูดอย่างเงียบ ๆ ว่า "บุตรชายของคุณสามารถนอนหลับอย่างสงบสุขได้ด้วยเรื่องแบบนี้ใน 
 “Father,” Xie Anyi said, “Your son believes that Elder Li didn’t charge here without a reason
"พ่อ" ซิเอะยิยตอบว่า "ลูกของคุณเชื่อว่าเอ็ลเดอร์ลีไม่เรียกเก็บเงินที่นี่โดยไม่มีเหตุผล
” “That’s right,” Grand Preceptor Xie said, “Lou Zigui robbed our grain stores in the western suburbs overnight
"" ถูกต้อง "Grand Preceptor Xie กล่าวว่า" Lou Zigui ปล้นร้านธัญพืชของเราในเขตชานเมืองทางตะวันตกในชั่วข้ามคืน
” Eldest Young Master Xie’s face looked at a loss
ใบหน้าของนายหนุ่มผู้อาวุโส Xie มองที่ความสูญเสีย
 Grand Preceptor Xie harbored a splitting headache as he realized that even the eldest son of his first wife didn’t know of the existence of the western granary
Grand Preceptor Xie มีอาการปวดศีรษะแตกแยกขณะที่เขาตระหนักว่าแม้กระทั่งลูกชายคนโตของภรรยาคนแรกของเขาก็ยังไม่ทราบถึงการดำรงอยู่ของยุ้งฉางตะวันตก
 How then, did news of it leak out? When Eldest Young Master Xie found out the news from Grand Preceptor Xie, he toppled back a few steps and fell into an empty chair
แล้วข่าวเรื่องรั่วไหลออกมาได้อย่างไร? 
 “It couldn’t be Lou Zigui,” Grand Preceptor Xie said, “If he did, he would’ve made his move against this granary long ago
"มันไม่สามารถเป็น Lou Zigui" Grand Preceptor Xie กล่าวว่า "ถ้าเขาทำเขาจะย้ายไปทำสงครามกับยุ้งฉางนี้นานแล้ว
” Eldest Young Master Xie tried a few times before he could speak
"อาจารย์ผู้เยาว์อายุสิบเอ็ดพยายามทำสักสองสามครั้งก่อนที่เขาจะสามารถพูดได้
 “Then who was it?” “His Majesty,” Grand Preceptor Xie replied
"แล้วใครเป็นใคร?" "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว" Grand Preceptor Xie ตอบ
 Xie Anyi opened and closed his mouth a few times, losing his ability to speak once more
Xie Anyi เปิดและปิดปากของเขาสองสามครั้งสูญเสียความสามารถของเขาที่จะพูดอีกครั้ง
 Grand Preceptor Xie resumed his pacing around the study
Grand Preceptor Xie กลับมาเดินรอบการศึกษา
 He had to work things out
เขาต้องทำงานออกมา
 Xie Anyi sat dazed for a while, the shock causing his entire body to break out into sweat
Xie Anyi นั่งชั่วขณะหนึ่งช็อตทำให้ร่างกายของเขาทั้งหมดจะหลั่งออกมาเป็นเหงื่อ
 His voice trembled as he spoke
เสียงของเขาสั่นขณะที่เขาพูด
 “Father, then what should we do?” By now, the light outside the windows was growing ever lighter
"พ่อเราจะทำอย่างไรดี" บัดนี้แสงที่อยู่ด้านนอกหน้าต่างก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
 Grand Preceptor Xie stood before them as he muttered, “A crafty rabbit has three holes
Grand Preceptor Xie ยืนอยู่หน้าพวกเขาขณะที่เขาพึมพำ "เจ้ากระต่ายเจ้าเล่ห์มีสามรู
 Your father wouldn’t have hid all the grain in one place
พ่อของคุณไม่ได้ซ่อนเม็ดข้าวไว้ในที่เดียว
” Xie Anyi rose to his feet and walked with weak steps behind Grand Preceptor Xie
"Xie Anyi ลุกขึ้นยืนและเดินตามขั้นตอนที่อ่อนแออยู่เบื้องหลัง Grand Preceptor Xie
 “Then the other places…” “There’s no way anyone can find those other places,” Grand Preceptor Xie stared at his son
"แล้วที่อื่น ๆ ... " "ไม่มีทางใดที่ใครสามารถหาสถานที่อื่น ๆ ได้" แกรนด์ครูเกอร์จ้องที่ลูกชายของเขา
 “Before father dies, I’ll tell you their locations
"ก่อนที่พ่อจะตายฉันจะบอกสถานที่ของพวกเขา
 But now isn’t the time
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลา
” Xie Anyi felt as if a heavy weight was pressing upon him as he bent forward in a bow
"Xie Anyi รู้สึกราวกับว่ามีน้ำหนักมากกำลังกดดันให้เขาขณะที่เขาก้มตัวไปข้างหน้าด้วยธนู
 “Your son understands
ลูกของคุณเข้าใจดี
” Grand Preceptor Xie looked at the gradually brightening window, his back still as straight as a brush handle
"Grand Preceptor Xie มองไปที่หน้าต่างที่สว่างขึ้นเรื่อย ๆ หลังของเขายังคงตรงตรงกับที่จับแปรง
 “Why didn’t Esteemed Empress Dowager send any news when Lou Zigui left the palace?” Xie Anyi suddenly asked
"ทำไมไม่เห็นด้วยกับราชินีแอ็ปเปิ้ลส่งข่าวเมื่อ Lou Zigui ออกจากพระราชวัง?" Xie Anyi ถามอย่างฉับพลัน
 “The palace gates have already been sealed,” Grand Preceptor Xie said
"ประตูพระราชวังได้รับการปิดผนึกไว้แล้ว" Grand Preceptor Xie กล่าว
 “Both the Dragon Guards and imperial guards are in His Majesty’s hands
ทั้งมังกรมังกรและยามสมเด็จพระเจ้าตากสินอยู่ในมือของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
 How could a single woman like Esteemed Empress Dowager be able to fight against him?” This was another blow to Eldest Young Master Xie
ผู้หญิงคนเดียวอย่าง Esteemed Empress Dowager สามารถที่จะสู้กับเขาได้อย่างไร? "นี่เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้ Eldest Young Master Xie
 “Then, then our next move…” “We wait,” Grand Preceptor Xie said before his son finished his question
"แล้วการย้ายครั้งต่อไปของเรา ... " "เรารอ" Grand Preceptor Xie กล่าวก่อนที่ลูกชายจะตอบคำถามเสร็จสิ้น
 “This old man would like to see whether His Majesty dares to raise a sword against our Xie Clan
"ชายชราคนนี้อยากเห็นว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงยกดาบต่อสู้กับตระกูล Xie ของเรา
” — Ning Xiaoyao waved the saber in her hand a couple times before saying to Fang Tang, “Your saber is seriously too light
"- หนิง Xiaoyao โบกมือดาบในมือของเธอสองสามครั้งก่อนที่จะพูดกับ Fang Tang," ดาบของคุณเป็นอย่างมากเกินไปแสง
 Is this a toy sword or what?” For a second, Fang Tang didn’t even want to talk to His Majesty anymore
นี่เป็นดาบของเล่นหรืออะไร? "เป็นครั้งที่สอง Fang Tang ไม่อยากคุยกับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอีกต่อไป
 Ning Xiaoyao asked, “If we sell this saber, how much money would we get?” Fang Tang took back his saber from Ning Xiaoyao
Ning Xiaoyao ถามว่า "ถ้าเราขายกระบี่นี้เราจะได้เงินเท่าไหร่" Fang Tang เอาดาบจาก Ning Xiaoyao
 He was wrong to have stuffed it in His Majesty’s hands
เขาผิดที่ได้บรรจุไว้ในมือของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
 On one side, Shadowthunder wiped his face that was covered in sweat and asked, “Your Majesty, we’ve found half a room full of gold and silver, but you still need money?” Ning Xiaoyao’s body instantly straightened as she grinned
ด้านหนึ่ง Shadowthunder เช็ดใบหน้าของเขาที่ปกคลุมไปด้วยเหงื่อและถามว่า "สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเราเราพบว่าครึ่งห้องที่เต็มไปด้วยทองคำและเงิน แต่คุณยังต้องการเงินอยู่หรือไม่" ร่างของ Ning Xiaoyao ยืดตัวตรงๆขณะที่เธอยิ้มกว้าง
 That’s true, half a room full of gold and silver and lots and lots of rice and flour
นั่นเป็นความจริงครึ่งห้องที่เต็มไปด้วยทองคำและเงินและจำนวนมากและจำนวนมากของข้าวและแป้ง
 She was finally rich! Everyone looked at the mountain valley before them
เธอรวยที่สุด! 
 It was surrounded by cliffs on four sides with no way out
ล้อมรอบไปด้วยหน้าผาสี่ด้านโดยไม่มีทางออก
 Anyone who could find that fissure and the path leading to this gorge like His Majesty was worthy of worship
ทุกคนที่สามารถหารอยแยกและเส้นทางที่นำไปสู่หุบนี้เช่นพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงคุณค่า
 Not only was His Majesty extraordinarily brave, but filled with discernment! Lou Zigui walked over from the southern end of the cliff and said, “There’s a zip line leading down the cliffs; that’s probably how they lowered down the grain and gold
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระทัยเป็นพิเศษ 
” “Then do we need to lift them back up?” Ning Xiaoyao raised her head to look at the top of the mountain
"แล้วเราต้องยกมันขึ้นมาหรือไม่?" Ning Xiaoyao เงยหน้าขึ้นมองไปที่ยอดเขา
 This really was a bit too high up
นี่เป็นเรื่องที่สูงเกินไป
 “I’ve looked around,” Lou Zigui said, “They use the path we just took to move the supplies out
"ฉันมองไปรอบ ๆ แล้ว" Lou Zigui กล่าวว่า "พวกเขาใช้เส้นทางที่เราพาไปเคลื่อนย้ายอุปกรณ์ออก
” Fang Tang clicked his tongue
"Fang Tang คลิกที่ลิ้นของเขา
 “A different path to bring things in and take them out
"เส้นทางที่แตกต่างออกไปและพาพวกเขาออกไป
 It looks like Xie Wenyuan’s spent quite some care to preserve the secret of this place
ดูเหมือนว่า Xie Wenyuan ต้องใช้ความระมัดระวังเป็นพิเศษเพื่อรักษาความลับของสถานที่นี้
” “It wasn’t just Xie Wenyuan,” Lou Zigui said in a low voice
"มันไม่ใช่แค่ Xie Wenyuan" Lou Zigui พูดด้วยเสียงต่ำ
 The Xie Clan were people of the capital, so this place must have been the results of generations of Xie Clan work
ตระกูล Xie เป็นคนในเมืองหลวงดังนั้นสถานที่แห่งนี้จึงต้องเป็นผลมาจากการทำงานของ Xie Clan หลายชั่วอายุคน
 Ning Xiaoyao rubbed her hands together
หนิง Xiaoyao ลูบมือของเธอด้วยกัน
 “Let’s talk about stuff later
"พูดคุยกันในภายหลัง
 Shouldn’t we move everything away right now?” Lou Zigui glanced at Fang Tang and Shadowthunder, who hastened to lead the way to the storeroom
เราไม่ควรย้ายทุกสิ่งทุกอย่างออกไปตอนนี้หรือ? "Lou Zigui เหลือบไปที่ Fang Tang และ Shadowthunder ซึ่งรีบพาไปที่ห้องเก็บของ
 Because they didn’t have enough people, generals and commanders alike needed to pitch in a hand and work
เพราะพวกเขาไม่มีคนมากนายพลและผู้บัญชาการต้องมีส่วนร่วมในการทำงาน
 After everyone left, Lou Zigui told Ning Xiaoyao, “There’s no way to empty out this place without ten days to half a month
หลังจากที่ทุกคนออกจากห้อง Lou Zigui บอก Ning Xiaoyao ว่า "ไม่มีทางใดที่จะขับไล่สถานที่แห่งนี้ออกได้โดยไม่ต้องใช้เวลาสิบวันถึงครึ่งเดือน
” “Then we’ll do it gradually,” Ning Xiaoyao said
"แล้วเราจะทำมันให้ค่อยๆ" Ning Xiaoyao กล่าว
 “I don’t mind if there’s too much stuff
"ฉันไม่รังเกียจถ้ามีอะไรมากเกินไป
” “How is Your Majesty planning to use this money?” Lou Zigui asked
"" คุณมีความประสงค์จะใช้เงินจำนวนนี้อย่างไร? "ลูซิกูยถาม
 Ning Xiaoyao thought it over and replied, “I want to use the grain to raise the refugees
หนิง Xiaoyao คิดว่ามันมากกว่าและตอบว่า "ฉันต้องการที่จะใช้เม็ดเพื่อยกผู้ลี้ภัย
 As for the money, save some to buy seeds and the rest, urk, do you want it, Supreme Commander?” Lou Zigui was startled
สำหรับเงินที่ประหยัดบางอย่างเพื่อซื้อเมล็ดพันธุ์และส่วนที่เหลือ urk คุณต้องการให้ Supreme Commander หรือไม่ "Lou Zigui ตกใจ
 She was asking him if he wanted it? Ning Xiaoyao waved her hand again
เธอถามเขาว่าเขาต้องการหรือไม่? 
 Why wasn’t this guy talking anymore, again? “Your Majesty isn’t using it?” Lou Zigui grabbed Ning Xiaoyao’s hand
ทำไมคนนี้ไม่ได้พูดอีกแล้วล่ะ? 
 “What do I want money for?” Ning Xiaoyao asked
"ฉันต้องการเงินเพื่ออะไร?" Ning Xiaoyao ถาม
 She lived in a big house with cabinets full of clothes and plenty of food
เธออาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่พร้อมตู้เสื้อผ้าเต็มเปี่ยมและอาหารมากมาย
 What would she do with money? “Then will you give all this money to me?” Supreme Commander Lou asked
เธอจะทำอะไรกับเงิน? 
 “……” said Ning Xiaoyao
หนิง Xiaoyao กล่าวว่า
 He wanted it all?! When Lou Zigui saw that Ning Xiaoyao was speechless, he slowly let go of her hand
เขาต้องการมันทั้งหมด?! 
 “Supreme Commander, are you really short of money?” Ning Xiaoyao asked
"ผู้บัญชาการทหารสูงสุดคุณขาดเงินจริงๆเหรอ? หนิง Xiaoyao ถาม
 “Very much,” Supreme Commander Lou’s two-word answer was resolute and decisive
"มากมาก" คำตอบสองคำของ Supreme Commander Lou คือความแน่วแน่และเด็ดขาด
 “The room’s half full of money,” Ning Xiaoyao shouted
"ห้องเต็มไปด้วยเงินครึ่งหนึ่ง" Ning Xiaoyao ตะโกน
 “Last year, the soldiers of my Anyuan’s Six Provinces were denied their pay and provisions,” Supreme Commander Lou began to settle accounts with Ning Xiaoyao
"เมื่อปีที่แล้วทหารของจังหวัด Anyuan ของฉันหกถูกปฏิเสธการจ่ายเงินและบทบัญญัติของพวกเขา" ผู้บัญชาการทหารสูงสุด Lou เริ่มชำระบัญชีกับ Ning Xiaoyao
 “Their winter clothes are still from three years before
เสื้อผ้าฤดูหนาวของพวกเขายังคงอยู่เมื่อสามปีก่อน
 Not a single horse entered their stables last year either, and now half of the cavalry have no horses to ride
ในปีที่ผ่านมาไม่มีม้าตัวเดียวเข้าคอกม้าและตอนนี้ครึ่งหนึ่งของทหารม้าไม่มีม้านั่ง
 When the soldiers get injured and have to withdraw, their compensation fee is a trifling 10 taels of silver, but the royal court hasn’t compensated them for years
เมื่อทหารได้รับบาดเจ็บและต้องถอนเงินค่าธรรมเนียมการชดเชยของพวกเขาเป็นเงินจำนวนเล็กน้อย 10 อัน แต่ศาลยังไม่ได้ชดเชยพวกเขามาหลายปีแล้ว
 Moreover…” “Don’t, don’t say any more,” Ning Xiaoyao looked like she wanted to die as she clutched her head
นอกจากนี้ ... "" อย่าอย่าพูดอะไรอีกแล้ว "Ning Xiaoyao ดูเหมือนเธอต้องการจะตายขณะที่เธอกอดศีรษะไว้
 “So what you’re saying is that money like this isn’t enough? I’m still as poor as a pauper?!”
"ดังนั้นสิ่งที่คุณพูดคือเงินเช่นนี้ไม่พอ?