Chapter 77 Chapter 77: Is this man really loyal to his sovereign?  That night, Prince Fu ate a bowl of red-braised pork and drank two big bowls of chicken soup
บทที่ 77 บทที่ 77: ผู้ชายคนนี้มีความจงรักภักดีต่ออธิปไตยของเขา? 
 Ning Xiaoyao stood outside the prison cell on her tiptoes to spy on Prince Fu eating through a tiny window, talking to Shadowgale at the same time
หนิง Xiaoyao ยืนอยู่นอกห้องขังบน tiptoes ของเธอเพื่อสอดแนมใน Prince Fu กินผ่านหน้าต่างเล็ก ๆ พูดคุยกับ Shadowgale ในเวลาเดียวกัน
 “Don’t just judge Prince Fu by his size
อย่าเพิ่งตัดสินเจ้าชายฟูด้วยขนาดของเขา
 Actually, he doesn’t eat all that much
จริงๆแล้วเขาไม่กินอะไรมากมาย
” Shadowgale didn’t need tiptoes to see inside the cell, but he didn’t care about how much Prince Fu ate
"Shadowgale ไม่ต้องการให้ Tipto เห็นภายในเซลล์ แต่เขาไม่สนใจว่าเจ้าฟ้า Fu กินมากแค่ไหน
 He was more worried over how the prince would lose the promised weight
เขากังวลมากขึ้นว่าเจ้าชายจะเสียน้ำหนักที่สัญญาไว้ได้อย่างไร
 Ning Xiaoyao lowered her heels to the floor and said, “Let’s go back to eat dinner
หนิง Xiaoyao ลดส้นเท้าลงกับพื้นและกล่าวว่า "เราไปทานอาหารเย็นกันเถอะ
” Watching someone else eating meat and drinking soup was like a form of torture for Ning Xiaoyao
"การเฝ้าดูคนอื่นที่กินเนื้อสัตว์และดื่มน้ำซุปเป็นเหมือนรูปแบบของการทรมานหนิงหลี่หมิงเจียว
 Shadowgale’s voice grew serious
เสียงของ Shadowgale เริ่มรุนแรงขึ้น
 “Your Majesty, how about if this servant takes Prince Fu out for a jog?” Inside the prison, Prince Fu was already lying on the floor to sleep after his meal
ถ้าเจ้าผู้รับใช้คนนี้พาเจ้าชายฟูไปเรื่อย ๆ หรือไม่? "ภายในคุกเจ้าชายฟูกำลังนอนอยู่บนพื้นเพื่อนอนหลับหลังอาหาร
 ‘It’d be impossible for him not to get fatter,’ Shadowgale thought anxiously
'มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะไม่อ้วนขึ้น' Shadowgale คิดอย่างใจจดใจจ่อ
 Ning Xiaoyao thought it over
หนิง Xiaoyao คิดว่ามันมากกว่า
 “It’s fine to take him out for exercise
"มันเป็นการดีที่จะพาเขาออกไปออกกำลังกาย
 But Windy, you don’t have to make it sound like you’re walking the dog
แต่ Windy คุณไม่จำเป็นต้องทำให้เสียงเหมือนคุณกำลังเดินสุนัข
 We still need to respect the prince
เรายังคงต้องเคารพเจ้าชาย
” “……
"......
” said Shadowgale
Shadowgale กล่าว
 For whose sake do you think I’m worried? “Let’s go,” Ning Xiaoyao pulled Shadowgale away
เพราะคุณคิดว่าฉันเป็นห่วง? 
 “He’ll get skinnier, so let’s go back for dinner
"เขาจะเหน็ดเหนื่อยเพราะฉะนั้นขอกลับไปทานข้าวเย็นกันเถอะ
 Red-braised pork, oh!” When Ning Xiaoyao thought of the red and oily meat, she practically flew out of the prisons
หมูแดง! โอ้! "เมื่อหนิงหลี่หลี่คิดถึงเนื้อสีแดงและเนื้อมันก็บินออกจากเรือนจำ
 Shadowgale’s feet nearly left the ground as he was dragged along, his handsome face distorted by their speed
เท้าของ Shadowgale แทบซ้ายพื้นขณะที่เขาถูกลากไปพร้อมกับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาบิดเบี้ยวด้วยความเร็วของพวกเขา
 It wasn’t comfortable at all to be pulled along like a kite, but the Head Commander of the Dragon Guards didn’t struggle against the flow
มันไม่ได้เป็นเรื่องที่สะดวกสบายเท่าที่จะถูกลากไปเหมือนว่าว แต่ผู้บัญชาการทหารของมังกรมังกรไม่ต่อสู้กับกระแสลม
 After all, how could he defy His Majesty? ‘Besides,’ Shadowgale thought in embarrassment as he looked at Ning Xiaoyao’s petite frame, ‘Even if I struggled, it might very well be useless
ไม่ว่าเขาจะท้าทายพระองค์ได้อย่างไร? 
 My lightness techniques can’t be compared to His Majesty, and as for my fighting skills…heheh
เทคนิคความอ่อนของฉันไม่สามารถเทียบกับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและทักษะการต่อสู้ของฉัน ... heheh
 I don’t think I’m His Majesty’s match there either
ฉันไม่คิดว่าฉันเป็นคู่ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
’ After Ning Xiaoyao and Shadowgale left, Prince Fu rubbed his stomach while lying on the floor
หลังจาก Ning Xiaoyao และ Shadowgale เจ้าชาย Fu ลูบท้องขณะนอนอยู่บนพื้น
 He didn’t feel any skinnier, so he relaxed and took out the Jiangnan set of 24 brushes for a look
เขาไม่รู้สึกอะไรผอมลงเขาจึงผ่อนคลายและหยิบชุดแปรง 24 ชิ้นของ Jiangnan มาให้ดู
 Then he hugged them close to his chest and fell asleep
จากนั้นเขากอดพวกเขาไว้ใกล้กับหน้าอกและหลับไป
 When Ning Xiaoyao arrived back at Supreme Splendor Hall and sat down at the table, her eyes swept over all the people waiting for her to start the meal before she asked, “Huh? Where’s Supreme Commander and Little Song?” None of the Black Frost Cavalry generals said a word, but kept their heads lowered and pretended they hadn’t heard anything
เมื่อ Ning Xiaoyao กลับมาที่ Supreme Splendor Hall และนั่งลงที่โต๊ะดวงตาของเธอกวาดผู้คนทั้งหมดรอเธอเพื่อเริ่มมื้ออาหารก่อนที่เธอจะถามว่า "หือ? 
 Their Supreme Commander had taken the military fees he’d gotten from His Majesty and took Song Jin out the palace to find a way to deliver the money to Anyuan County
ผู้บัญชาการทหารสูงสุดของพวกเขาได้รับค่าคอมมิชชั่นที่เขาได้รับจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและพาเอา Song Jin ออกจากพระราชวังเพื่อหาทางส่งเงินให้กับ Anyuan County
 Although their Supreme Commander sometimes used underhanded methods to complete his goals, all of the generals decided to play deaf in front of Ning Xiaoyao
แม้ว่าผู้บัญชาการทหารสูงสุดของพวกเขาบางครั้งใช้วิธีการที่ไม่สุภาพเพื่อให้เป้าหมายของเขาทั้งหมดของนายพลตัดสินใจที่จะเล่นตายในด้านหน้าของ Ning Xiaoyao
 On a subconscious level, they didn’t want His Majesty to know of Supreme Commander’s other, darker side
ในระดับจิตใต้สำนึกไม่ต้องการให้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงทราบเกี่ยวกับด้านอื่น ๆ ของผู้บัญชาการทหารสูงสุด
 Fang Tang handed over a bowl of rice and mumbled, “Supreme Commander took Song Jin and went out of the palace
Fang Tang ส่งมอบข้าวต้มและพึมพำ "Supreme Commander เอา Song Jin ออกจากพระราชวัง
” Immediately, all of the generals glared at Fang Tang
"ทันทีนายพลทั้งหมดจ้องมองที่ Fang Tang
 What were they supposed to say if His Majesty asked them more questions? But Ning Xiaoyao simply reached with her chopsticks towards the red-braised pork and said, “Oh, so it’s like that
พวกเขาควรจะพูดอย่างไรถ้าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงสอบถามเพิ่มเติม 
 Let’s start eating, then!” “………
มาเริ่มกันเถอะ! "" .........
” said the generals
นายพลกล่าว
 Is His Majesty too open-minded, or just too at ease with our Supreme Commander? Ning Xiaoyao stuffed red-braised pork into her mouth at lightning speeds
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระกรุณาหรือไม่ก็สบายใจกับผู้บัญชาการทหารสูงสุดของเรา? 
 With two fewer people at the table, she could eat a lot more pork! (Author: That’s right, His Majesty Ning is precisely stubborn about such types of goals
กับสองคนน้อยลงที่โต๊ะ, เธอสามารถกินหมูมากขึ้น! 
 ╮(╯▽╰)╭） — Meanwhile, Prince Zhi, Ning Guangyuan, was sitting in the courtyard of his estate in the capital city
╮ (╯▽╰) ╭) - ในขณะเดียวกันเจ้าชาย Zhi, Ning Guangyuan นั่งอยู่ในลานบ้านของเขาในเมืองหลวง
 Next to him were his best conversation partners from amongst the various imperial clansmen
ถัดจากเขาเป็นคู่เจรจาที่ดีที่สุดของเขาจากท่ามกลางชนชั้นนายทุนต่างๆ
 Yongning’s imperial clansmen were currently deeply worried and sick at heart
ผู้ดีของจักรพรรดิ Yongning กำลังกังวลและรู้สึกไม่สบายใจ
 Generations of imperial monarchs had glorified and nurtured their clansmen, but now an emperor like Ning Xiaoyao had suddenly appeared out of the blue
รุ่นของพระมหากษัตริย์จักรวรรดิได้รับการยกย่องและหล่อเลี้ยงของพวกเขา clansmen แต่ตอนนี้จักรพรรดิเหมือนหนิง Xiaoyao ก็ปรากฏตัวออกมาจากสีฟ้า
 None of the princes could take it
ไม่มีเจ้านายสามารถเอามัน
 “If His Majesty uses this as a pretense to kill Prince Fu,” Prince Xi, Ning Guangzong said, “Then who would he aim for next?” The various princes exchanged glances
"ถ้าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงใช้ข้อนี้เป็นข้ออ้างในการฆ่าเจ้าชายฟู" เจ้าชายซี๋หนิงซังกล่าวว่า "แล้วใครจะมุ่งไปข้างหน้าต่อไป?" เจ้านายเจ้าชายต่างพูดกัน
 It was unlikely that any of them could escape
มันไม่น่าเป็นไปได้ว่าพวกเขาจะหนีได้
 “So, His Majesty is planning to dismiss the vassal lords?” Prince Qi, Ning Guangbei1 asked
"ดังนั้นพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัววางแผนที่จะยกเลิกนายขุนนาง?" เจ้าชาย Qi, Ning Guangbei1 ถาม
 “None of His Majesty’s brothers have been granted enfeoffments yet,” Prince Zhi observed
เจ้าชาย Zhi สังเกตเห็นว่าพี่น้องของพระองค์ไม่เคยได้รับการปลดปล่อย
 The clansmen fell into silence again
บรรดาชนชั้นนำไปสู่ความเงียบอีกครั้ง
 Not only was Ning Yu trying to control their enfeoffments, he wanted to take their lands away from them as well
หวงหยูพยายามที่จะควบคุมกองกำลังของตนไม่เพียง แต่เขาก็อยากจะเอาที่ดินของพวกเขาออกไปจากพวกเขาเช่นกัน
 Anyone could tell that he was the same as the late crown prince, completely incompatible with vassal lords like themselves
ทุกคนสามารถบอกได้ว่าเขาเป็นเหมือนเจ้าชายมงกุฎปลายไม่ขัดกับข้าราชบริพารอย่างสิ้นเชิง
 “Right now, he’s still distracted with Xie Wenyuan,” a clansman murmured softly
"ตอนนี้เขายังฟุ้งซ่านอยู่กับ Xie Wenyuan" นายทหารคนหนึ่งพูดปดเบา ๆ
 “Once he gets rid of Xie Wenyuan, we’ll…” Prince Xi slammed his hand on the table to cut off the speaker’s words
"เมื่อเขากำจัด Xie Wenyuan แล้วเราจะ ... " เจ้าชาย Xi กระแทกมือของเขาบนโต๊ะเพื่อตัดคำพูดของผู้พูด
 “Let’s see how His Majesty will take care of Prince Fu first,” Prince Zhi sighed as he shook his head
"ลองดูว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจะดูแลเจ้าชายฟูก่อน" เจ้าชาย Zhi ถอนหายใจขณะที่เขาส่ายหัว
 “Joining together with Xie Wenyuan is like trying to ask a tiger for its skin
"การเข้าร่วมกับ Xie Wenyuan ก็เหมือนกับการพยายามที่จะขอให้เสือเพื่อผิว
 The Xie Clan is still His Majesty’s maternal clan
ตระกูล Xie ยังคงเป็นตระกูลมารดาของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
 What if everything turns out to be an act to trick us all? Prince Fu was caught at the Grand Preceptor’s estate
จะเกิดอะไรขึ้นถ้าทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นเรื่องหลอกลวงให้เราทั้งหมด? 
 Could Grand Preceptor Xie be completely innocent in it all? If Ning Yu could act out a self-injury ruse with Lou Zigui, why can’t he pretend to have a falling out with Xie Wenyuan as well?” Prince Zhi’s proposal seemed possible, which caused cold sweat to break out on the clansmen’s backs
Grand Preceptor Xie สามารถสมบูรณ์ไร้เดียงสาได้หรือไม่? 
 If that was the truth, then that little Emperor Ning Yu had too many hidden depths
ถ้านั่นเป็นความจริงแล้วจักรพรรดิน้อยหนิงหยูก็มีความลึกที่ซ่อนอยู่มากเกินไป
 What an insidious person
เป็นคนที่มีเงื่อนงำ
 “Let’s see what he’ll do with Prince Fu first,” Prince Zhi repeated
"ลองดูว่าเขาจะทำอะไรกับเจ้าฟ้า Fu ครั้งแรก" เจ้าชาย Zhi ซ้ำ
 “Before we know what he’s thinking, we shouldn’t do anything at all
"ก่อนที่เราจะรู้ว่าเขาคิดอย่างไรเราไม่ควรทำอะไรเลย
 If we’re innocent, Ning Yu won’t be able to do anything to us
ถ้าเราไร้เดียงสา Ning Yu จะไม่สามารถทำอะไรให้เราได้
” Prince Zhi and Prince Fu had always been leaders of the imperial clansmen
"เจ้าชายและเจ้าชายฟูเคยเป็นผู้นำของจักรพรรดิผู้ดี
 Because none of the others had any good ideas, and because Prince Fu’s own plight was unclear, they naturally listened to Prince Zhi’s words
เพราะไม่มีคนอื่นมีความคิดที่ดีและเนื่องจากสภาพของเจ้าฟ้าฟูไม่ชัดเจนพวกเขาจึงฟังคำพูดของเจ้าชายจิ
 — Lou Zigui and Song Jin were just standing around Prince Fu’s courtyard when they saw him sending off the rest of the imperial clansmen
- Lou Zigui และ Song Jin กำลังยืนอยู่รอบลานของ Prince Fu เมื่อพวกเขาเห็นว่าเขาส่งคนอื่น ๆ ที่เหลืออยู่ของจักรพรรดิออกไป
 “They really did come here just to discuss things,” Song Jin said
"พวกเขามาที่นี่เพื่อพูดคุยเรื่องต่างๆกันจริงๆ" Song Jin กล่าว
 Lou Zigui glanced coldly at Prince Zhi standing on top of the steps
Lou Zigui เหลือบมองหนาวเย็นที่เจ้าชาย Zhi ยืนอยู่บนขั้นบันได
 Once the clansmen had all left, Supreme Commander Lou walked out from a patch of poorly lit streets and headed for Prince Zhi’s front gates
เมื่อผู้ก่อการร้ายออกไปทางซ้ายผู้บัญชาการทหารสูงสุด Lou เดินออกจากแพร่งถนนที่ไม่ค่อยสว่างและมุ่งหน้าไปยังประตูหน้าของ Prince Zhi
 As soon as Prince Zhi saw him, his parting smile for the clansmen turned stiff on his face
ทันทีที่เจ้าชาย Zhi เห็นเขารอยยิ้มที่พรากจากกันของเขาสำหรับพวกพ้องหันแข็งขึ้นบนใบหน้าของเขา
 Lou Zigui stopped at the foot of the stairs and bowed respectfully towards Prince Zhi
Lou Zigui หยุดลงที่บันไดและกราบไหว้ต่อเจ้าชาย Zhi
 “Prince
“เจ้าชาย
” Prince Zhi glanced in the direction that Lou Zigui had come from
"เจ้าชาย Zhi lanced ในทิศทางที่ Lou Zigui มาจาก
 Seeing nobody else there, he spoke
เขาไม่ได้เห็นใครที่นั่น
 “Come in,” Prince Zhi beckoned before turning back towards the doors
"เข้ามา" เจ้าชาย Zhi beckoned ก่อนที่จะหันกลับไปที่ประตู
 Lou Zigui brought Song Jin with him into the courtyard, where they walked to a reception pavilion
Lou Zigui นำ Song Jin ไปกับเขาในลานที่พวกเขาเดินไปที่ศาลาต้อนรับ
 When Prince Zhi turned back, he glanced at Song Jin
เมื่อเจ้าชาย Zhi หันหลังกลับเขาเหลือบมอง Song Jin
 Song Jin backed up a few steps and waited by the entrance
ซองจินเดินขึ้นบันไดไม่กี่ก้าวและรอที่ประตูทางเข้า
 The reception pavilion wasn’t very big, though it was filled with delicate, exquisite furniture and ornaments
ศาลาต้อนรับไม่ใช่ใหญ่มากแม้ว่าจะเต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่ละเอียดอ่อนประณีตและเครื่องประดับ
 As Lou Zigui swept his gaze over the objects, he suddenly recalled Ning Xiaoyao’s nearly empty rooms
เมื่อ Lou Zigui กวาดสายตาไปยังวัตถุต่างๆเขาก็นึกถึงห้องที่ว่างเปล่าของ Ning Xiaoyao เกือบหมดแล้ว
 Then he gave Prince Zhi an unfriendly glance
จากนั้นเขาก็ให้เจ้าชาย Zhi ดูไม่เป็นมิตร
 Prince Zhi hadn’t grown up being frightened by every little thing, so Supreme Commander Lou’s glare only made him straighten his posture
เจ้าชาย Zhi ไม่ได้ตื่นตระหนกจากสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ดังนั้นแสงจ้าของ Lou Louder จึงทำให้เขาตรงกับท่าทางของเขา
 “Has Supreme Commander come on His Majesty’s orders?” he asked
"ผู้บัญชาการทหารสูงสุดได้บัญชาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวหรือไม่?" เขาถาม
 “No,” Lou Zigui replied
"ไม่" Lou Zigui ตอบ
 Prince Zhi relaxed
เจ้าชาย Zhi ผ่อนคลาย
 “Oh, then what has Supreme Commander come to find this prince for?” (Author: Is His Majesty already something much more fearsome than Supreme Commander Lou in the eyes of you princes?) Lou Zigui took out a thick packet of silver drafts2 from his sleeve and placed it on the tea table before pushing it towards Prince Zhi
"โอ้แล้วผู้บัญชาการทหารสูงสุดเข้ามาหาเจ้าชายคนนี้ได้ยังไง?" (ผู้เขียน: พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีอะไรที่น่ากลัวมากยิ่งกว่าผู้บัญชาการทหารสูงสุดลูในสายตาของคุณเจ้าชาย?) ลูซิกูอุหยิบร่างแพนด้าเงินหนา 2 จาก 
 Prince Zhi’s eyes glanced over the number on the topmost silver draft and asked, “What does Supreme Commander mean by this?” “I know that the prince is sending out a consignment of goods to your territory tomorrow,” Lou Zigui said in a low voice
ดวงตาของเจ้าชาย Zhi lanced จำนวนบนร่างเงินสูงสุดและถามว่า "ผู้บัญชาการทหารสูงสุดหมายความว่าอะไรจากเรื่องนี้?" "ฉันรู้ว่าเจ้าชายกำลังส่งสินค้าไปยังดินแดนของคุณในวันพรุ่งนี้" Lou Zigui กล่าวในที่ต่ำ 
 Prince Zhi gave a start
เจ้าชาย Zhi ให้การเริ่มต้น
 Lou Zigui chuckled, and continued, “Prince Zhi is rather daring
Lou Zigui หัวเราะและพูดต่อ "เจ้าชาย Zhi ค่อนข้างกล้าได้กล้าเสีย
” Prince Zhi suddenly sprang to his feet
เจ้าชาย Zhi ก็พุ่งขึ้นมาที่เท้าของเขา
 His territory was Qiufeng City3, near Anyuan’s Six Provinces that made up the borderlands of the country
อาณาเขตของเขาคือ Qiufeng City3 ใกล้กับจังหวัด Anyuan ซึ่งเป็นเขตชายแดนของประเทศ
 He had been the only one of Emperor Mingzong’s imperial sons who had actually led troops into battle, so he’d been granted Qiufeng City in order to monitor military intelligence from Anyuan’s Six Provinces
เขาเป็นลูกชายคนเดียวของจักรพรรดิ Mingzong ที่นำทัพเข้าสู่สนามรบดังนั้นเขาจึงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเมือง Qiufeng เพื่อตรวจสอบข่าวกรองทางทหารจากจังหวัด Anyuan หกแห่ง
 Unfortunately, Prince Zhi had never taken such responsibilities to heart
แต่น่าเสียดายที่เจ้าชาย Zhi ไม่เคยมีความรับผิดชอบดังกล่าวมาก่อน
 Instead, he had started business deals with the Northern Hu instead
แทนเขาได้เริ่มต้นธุรกิจกับภาคเหนือ Hu แทน
 Technically speaking, that was betraying his country
เทคนิคการพูดที่ถูกทรยศต่อประเทศของเขา
 Prince Zhi had always been prudent in his dealings, so he didn’t know how Lou Zigui had found out
เจ้าชาย Zhi เคยระมัดระวังในการติดต่อของเขาดังนั้นเขาจึงไม่ทราบว่า Lou Zigui รู้ได้อย่างไร
 “I defended those borders,” Lou Zigui said as he smiled
"ฉันปกป้องเส้นขอบเหล่านั้น" ลูซิกูยกล่าวขณะที่เขายิ้ม
 “Why did prince think you could hide things from my eyes?” Prince Zhi slowly sat back down
"ทำไมเจ้าชายคิดว่าคุณสามารถซ่อนสิ่งต่างๆจากสายตาของฉันได้?" เจ้าชาย Zhiro นั่งลงอย่างช้าๆ
 If Cuckoo Lou had come to find him, then it was probably for blackmail, rather than make him stop his business dealings
ถ้านกกาเหว่า Lou มาหาเขาแล้วมันอาจจะเป็นเรื่องการแบล็กเมล์แทนที่จะทำให้เขาหยุดการติดต่อทางธุรกิจของเขา
 “I have something to bring into Anyuan as well,” Lou Zigui pointed at the stack of silver drafts
"ฉันมีบางอย่างที่จะนำเข้า Anyuan เช่นกัน" Lou Zigui ชี้ไปที่กองเงินร่าง
 “This is my freight fee
"นี่คือค่าขนส่งของฉัน
 Does prince think that it’s enough?” Prince Zhi stared at the silver drafts on the table without saying a word
เจ้าชายคิดว่าพอแล้วหรือ? "เจ้าชาย Zhi จ้องมองร่างเงินบนโต๊ะโดยไม่พูดอะไรสักคำ
 Lou Zigui laughed again and said, “You were the one who got those letters accusing me of communicating with the Northern Hu on the Grand Preceptor’s behalf, correct?” The hand resting on Prince Zhi’s leg twitched
Lou Zigui หัวเราะอีกครั้งและกล่าวว่า "คุณเป็นคนที่มีจดหมายเหล่านี้กล่าวหาฉันในการติดต่อกับนายฮู่เหนือในนามของ Grand Preceptor ได้ถูกต้องหรือ" มือที่วางอยู่บนขาของเจ้าชายจิก็กระพือปีก
 Lou Zigui said, “I thought that prince wouldn’t force me on a road to death since I was helping you keep the peace
Lou Zigui กล่าวว่า "ฉันคิดว่าเจ้าชายจะไม่บังคับให้ฉันบนถนนแห่งความตายเพราะฉันช่วยคุณรักษาความสงบไว้ได้
 I see now that I was mistaken
ตอนนี้ฉันเห็นว่าฉันเข้าใจผิด
” Prince Zhi asked, “Does Supreme Commander have any proof?” Lou Zigui lowered his voice
"เจ้าชาย Zhi ถาม" Supreme Commander มีหลักฐานหรือไม่? "Lou Zigui ก็ลดเสียงลง
 “Prince, rather than asking me whether I have any proof, why don’t you consider why Xie Wenyuan would know you could help him get those letters from the Northern Hu?” Prince Zhi’s hand twitched again
"เจ้าชายมากกว่าถามฉันว่าฉันมีหลักฐานอะไรทำไมคุณไม่คิดว่าทำไมซีวายเจวี่ยวนรู้ว่าคุณสามารถช่วยเขาให้ได้รับจดหมายเหล่านั้นจากภาคเหนือ?" มือของเจ้าชาย Zhi กระเซิงอีกครั้ง
 “Those letters are fake,” Lou Zigui said
"ตัวอักษรเหล่านี้เป็นของปลอม" Lou Zigui กล่าว
 “The Northern Hu used prince, just as how the Grand Preceptor is using you now
"ภาคเหนือใช้เจ้าชายเช่นเดียวกับที่ Grand Preceptor ใช้คุณอยู่ในขณะนี้
 How does it feel to be a pawn?” Prince Zhi slowly relaxed his clenched fists and murmured, “This prince doesn’t understand Supreme Commander’s words
รู้สึกว่าจะเป็นตัวจำนำได้อย่างไร? "เจ้าชาย Zhi ค่อยๆคลายกำปั้นที่กำลงและพูดปด" เจ้าชายคนนี้ไม่เข้าใจคำพูดของผู้บัญชาการทหารสูงสุด
” “The delivery this time is very important,” Lou Zigui said as he stared at him
"การส่งมอบครั้งนี้สำคัญมาก" Lou Zigui กล่าวขณะที่เขาจ้องมองไปที่เขา
 “I ask that prince takes special care
"ฉันขอให้เจ้าชายได้รับการเอาใจใส่เป็นพิเศษ
” “You,” Prince Zhi was a little ticked off from feeling like he was in the palm of someone’s hand
"" คุณ "เจ้าชาย Zhi เป็นเพียงเล็กน้อย ticked จากรู้สึกเหมือนเขาอยู่ในฝ่ามือของใครบางคน
 “What Xie Wenyuan wants is to lord over all and obey only one,”4 Lou Zigui said
"สิ่งที่ Xie Wenyuan ต้องการคือการเป็นเจ้านายเหนือทุกคนและเชื่อฟังเพียงอย่างเดียว" 4 นายลูซิกูยกล่าว
 “How does prince know you’re not simply a thorn in Xie Wenyuan’s side?” When Prince Zhi recalled his suspicions about Ning Yu and Xie Wenyuan acting in tandem, his heart rose to his throat
เจ้าชายรู้ว่าคุณไม่ใช่แค่หนามในด้านของ Xie Wenyuan หรือไม่? "เมื่อเจ้าชาย Zhi เล่าถึงความสงสัยของเขาเกี่ยวกับ Ning Yu และ Xie Wenyuan ที่แสดงควบคู่หัวใจของเขาลุกขึ้นยืนที่คอ
 “I can pretend I know nothing about the letters,” Lou Zigui continued to speak in a soft voice, “And since I never ‘knew’ that Prince Zhi had dealings with the Northern Hu in the past, I can keep feigning ignorance in the future
"ฉันสามารถแสร้งทำเป็นว่าฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวอักษร" Lou Zigui ยังคงพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล "และตั้งแต่ที่ฉันไม่เคย 'รู้' ว่าเจ้าชาย Zhi มีการติดต่อกับภาคเหนือของฮูในอดีตที่ผ่านมาฉันสามารถเก็บแสร้งทำเป็นไม่รู้ตัวใน 
 What does prince think?” Prince Zhi gave Lou Zigui a penetrating stare
เจ้าชายคิดว่าอย่างไร? "เจ้าชาย Zhi มองจ้องมอง Lou Zigui
 “Just so this prince can help you with a single delivery?” “Song Jin will follow along with prince’s caravan,” Lou Zigui said
"เจ้าชายคนนี้จะช่วยคุณได้ไหม?" "Song Jin จะไปพร้อมกับกองคาราวานของเจ้าชาย" Lou Zigui กล่าว
 “I’ll only be at ease if it’s my own men looking after my goods
"ฉันจะสบายใจเท่านั้นเองถ้าผู้ชายของฉันดูแลสินค้าของฉัน
” Prince Zhi said, “You want this prince to help you deliver people? Lou Zigui, you want to transfer the Black Frost Cavalry to the capital city?” “That’s my business,” Supreme Commander Lou replied
"เจ้าชาย Zhi กล่าวว่า" คุณต้องการเจ้าชายคนนี้ที่จะช่วยคุณให้คน? 
 “No matter where the Black Frost Cavalry goes, it won’t affect prince’s position, will it?” Prince Zhi touched the silver drafts on the tea table
"ไม่ว่ากองทหาร Black Frost จะไปไหนมันจะไม่ส่งผลกระทบต่อตำแหน่งของเจ้าชายหรอ?" เจ้าชาย Zhi ได้สัมผัสร่างเงินบนโต๊ะน้ำชา
 “Prince can certainly seek out Xie Wenyuan
"เจ้าชายสามารถหา Xie Wenyuan ได้อย่างแน่นอน
 But how can prince shift away an entire Qiufeng City?” Lou Zigui asked
แต่เจ้าชายสามารถเปลี่ยนเมือง Qiufeng ได้อย่างไร? "ลูซิกูยถาม
 Prince Zhi replied, “This prince thought you’d hate anyone who did business with the Northern Hu
เจ้าชาย Zhi กล่าวว่า "เจ้าชายคนนี้คิดว่าคุณจะเกลียดคนที่ทำธุรกิจกับภาคเหนือ
” His Excellency Supreme Commander wore a guileless smile as he murmured, “The fact that I of the Lou family can settle at Anyuan’s Six Provinces is precisely because there are Northern Hu beyond the borders
"ฯพณฯ ผู้บัญชาการทหารสูงสุดได้สวมรอยยิ้มที่ไร้ตัวตนในขณะที่เขาบ่นว่า" ความจริงที่ว่าฉันของครอบครัวลูสามารถตั้งถิ่นฐานอยู่ในจังหวัดของ Anyuan ได้อย่างแม่นยำเนื่องจากมีภาคเหนือของ Hu อยู่นอกพรมแดน
 If the Northern Hu didn’t exist, it’d be hard for my Lou Clan to survive
ถ้า Northern Hu ไม่มีตัวตนมันก็ยากสำหรับ Lou Clan ของฉันที่จะอยู่รอด
 This is the principle behind the saying, a drawn bow needs a flying bird to shoot
นี่คือหลักการที่อยู่เบื้องหลังคำพูดว่า "โบว์วาด" ต้องการนกบินเพื่อยิง
” Prince Zhi sucked in a breath
"เจ้าชาย Zhi ดูดลมหายใจ
 Is this man really loyal to his sovereign?  
ผู้ชายคนนี้มีความจงรักภักดีต่ออธิปไตยของเขาหรือไม่?