Chapter 78 Chapter 78: Supreme Commander’s true face A small sparrow flew up from the window ledge of the reception pavilion, circled around Prince Zhi’s courtyard once, then headed towards the palace
บทที่ 78 บทที่ 78: ใบหน้าที่แท้จริงของผู้บัญชาการทหารสูงสุดภาพนกกระจอกเล็ก ๆ บินขึ้นมาจากขอบหน้าต่างของพระที่นั่งรับแขกล้อมรอบลานของเจ้าฟ้าจิฮีแล้วเดินตรงไปยังพระราชวัง
 “Grand Preceptor was already arranging for your death before His Majesty ascended the throne,” Prince Zhi said inside the pavilion as he looked at Lou Zigui
"นายแกรนด์ครูเกอร์กำลังเตรียมตัวก่อนที่จะเสด็จขึ้นครองบัลลังก์" เจ้าชาย Zhi กล่าวในศาลาเมื่อเขามอง Lou Zigui
 “If it was really a self-injury ruse, then you and the Grand Preceptor would’ve had to plan everything out before the late crown prince died
"ถ้ามันเป็นอาการบาดเจ็บที่ตัวเองบาดเจ็บแล้วคุณและ Grand Preceptor จะต้องวางแผนทุกอย่างออกก่อนที่เจ้าชายครองราชย์ปลายตาย
 You betrayed His Highness Crown Prince?” The candlelight flickered briefly in the pavilion
คุณทรยศต่อสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมาร? "ช่วงแสงเทียนกระโชกโฮกฮากอยู่ในศาลา
 Lou Zigui still looked as calm as ever, his lips still curved up into a smile
Lou Zigui ยังคงนิ่งเงียบเหมือนเดิมริมฝีปากของเขายังคงโค้งงอขึ้นไปในรอยยิ้ม
 “His Highness Crown Prince was simply unlucky,” he said to Prince Zhi
"สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมารเป็นแค่โชคร้าย" เขาพูดกับเจ้าชายจิ
 “How could an unlucky person like that become emperor? Moreover, even if His Highness Crown Prince had ascended the throne, his first thing would’ve been to dissolve the vassal lords
"คนไม่โชคดีแบบนั้นจะกลายเป็นจักรพรรดิได้อย่างไร? 
 Does prince think well of that?” So Xie Wenyuan found out from Lou Zigui that I was doing business with the Northern Hu before he found me himself? Prince Zhi stared at Lou Zigui and couldn’t help but feel that the entire situation was too mystifying for him to untangle
เจ้าชายคิดว่าดีหรือยัง? "ดังนั้น Xie Wenyuan จึงพบว่า Lou Zigui กำลังทำธุรกิจกับภาคเหนือของ Hu ก่อนที่เขาจะพบตัวฉันเอง? 
 “Prince,” Lou Zigui said, “Can Song Jin accompany your caravan to leave the capital city tomorrow?” “Is the current quarrel between His Majesty and Xie Wenyuan a sham as well?” Prince Zhi asked
"เจ้าชาย" ลูซิกูยกล่าวว่า "ซงจินจะมาพร้อมกับคาราวานของคุณที่จะออกจากเมืองหลวงในวันพรุ่งนี้หรือไม่?" "การทะเลาะวิวาทระหว่างสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ และเสวีแยนคือการหลอกลวงหรือไม่?" เจ้าชายซิชิถาม
 “It’s simply a power struggle,” Supreme Commander Lou replied, which was equal to saying nothing at all
"มันเป็นแค่การดิ้นรนต่อสู้เท่านั้น" ผู้บัญชาการทหารสูงสุดลูตอบว่าไม่มีอะไรจะพูดอะไรเลย
 For the sake of power, His Majesty could either quarrel with the Grand Preceptor or join hands with him to dismiss the vassal lords
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงสามารถโต้เถียงกับพระมหาอุปัชorาย์หรือจับมือพระองค์เพื่อขับไล่นายขุนนาง
 Since Prince Zhi couldn’t get a clear answer, he simply stopped asking and nodded his head
ตั้งแต่เจ้าชาย Zhi ไม่ได้รับคำตอบที่ชัดเจนเขาก็หยุดถามและพยักหน้า
 “Tomorrow evening, have Song Jin go to the north gate
"พรุ่งนี้ตอนเย็นมี Song Jin ไปที่ประตูทางทิศเหนือ
” Lou Zigui rose and gave him a bow
Lou Zigui ลุกขึ้นและให้เขาคำนับ
 “Many thanks to prince
ขอบคุณมากกับเจ้าชาย
” Prince Zhi didn’t see him off, but simply waved his hand
"เจ้าชาย Zhi ไม่ได้เห็นเขา แต่เพียงแค่โบกมือให้เขา
 “You may leave
"คุณอาจจะออกไป
” Lou Zigui turned and walked out of the reception pavilion
Lou Zigui หันหลังออกจากศาลาต้อนรับ
 Prince Zhi remained sitting there by himself
เจ้าชายยังนั่งอยู่ที่นั่นด้วยตนเอง
 If Lou Zigui and Xie Wenyuan know that I’ve been dealing with the Northern Hu, what of Ning Yu? Wouldn’t he know as well? Maybe I shouldn’t stay in the capital city after all, Prince Zhi realized with a start as he stared at the flickering candlelight
ถ้า Lou Zigui และ Xie Wenyuan รู้ว่าฉันได้ติดต่อกับ Northern Hu แล้วหนิงหยู? 
 — “Once you’ve exited the capital with Prince Zhi’s caravan, find a way to leave their group,” Lou Zigui quietly instructed Song Jin on their way back to the palace
"เมื่อคุณออกจากเมืองหลวงไปกับกองคาราวานของ Prince Zhi แล้วให้หาทางออกจากกลุ่มของพวกเขา" Lou Zigui สั่งให้ Song Jin ลับๆระหว่างทางกลับไปที่พระราชวัง
 “The road will be dangerous, so be careful
"ถนนจะเป็นอันตรายดังนั้นจงระวังให้ดี
” Song Jin couldn’t help but feel his heart ache when he recalled the money his Supreme Commander had given away
"Song Jin ไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกว่าหัวใจของเขาเจ็บปวดมากเมื่อเขานึกถึงเงินที่ผู้บัญชาการทหารสูงสุดของเขามอบให้
 Now General Song felt like dying even more at his words
ตอนนี้เพลงทั่วไปรู้สึกเหมือนกำลังจะตายมากขึ้นจากคำพูดของเขา
 “Will Prince Zhi betray us even after accepting our money?” “He’s untrustworthy to begin with,” Lou Zigui said as he urged on his horse
"เจ้าชาย Zhi ทรยศต่อเราแม้กระทั่งหลังจากรับเงินของเราหรือ?" "เขาไม่น่าไว้ใจในการเริ่มต้นด้วย" ลูซิกูยกล่าวในขณะที่เขาเรียกร้องให้ม้าของเขา
 “What, you believe him?” “Then why did you give him so much money, Supreme Commander?” Song Jin said, still pained
"คุณเชื่อว่าเขาเป็นยังไง?" "แล้วทำไมคุณถึงให้เงินจำนวนมหาศาลแก่เขาเช่น Supreme Commander?" Song Jin กล่าวว่า "
 “If it was given to the troops, we…” “That money was simply collateral,” Lou Zigui interrupted Song Jin’s angry rant
"ถ้ามันถูกมอบให้กับกองกำลังเรา ... " "เงินนั้นเป็นหลักประกันเพียงอย่างเดียว" Lou Zigui ขัดจังหวะความโกรธโกรธของ Song Jin
 “If we didn’t give Prince Zhi something he likes, would he agree to bring you out of the capital?” One person offered a bribe while the other accepted, leaving both parties in the wrong
"ถ้าเราไม่ให้เจ้าชาย Zhi อะไรที่เขาชอบเขาจะเห็นด้วยที่จะพาคุณออกจากเมืองหลวงหรือไม่?" คนหนึ่งเสนอสินบนในขณะที่อีกฝ่ายยอมรับและปล่อยให้ทั้งสองฝ่ายผิด
 This was the only way to strike a deal with a bastard like Prince Zhu, who could even neglect the duties of his forefathers at Qiufeng City for the chance to turn a profit
นี่เป็นวิธีเดียวที่จะจัดการกับคนชั่วร้ายเช่น Prince Zhu ซึ่งอาจละเลยหน้าที่ของบรรพบุรุษของเขาที่เมือง Qiufeng เพื่อโอกาสในการทำกำไรได้
 “Would he, would he turn me over to the Grand Preceptor after bringing me out of the city?” Song Jin asked
"เขาจะเขาพาฉันไปที่ Grand Preceptor หลังจากพาฉันออกจากเมืองหรือไม่" Song Jin ถาม
 “Perhaps, perhaps not,” Lou Zigui replied
"บางทีบางทีอาจจะไม่ใช่" ลูซิกูยตอบ
 “But either way, it’ll be safer if you travel alone
"แต่อย่างใดอย่างหนึ่งก็จะปลอดภัยกว่าถ้าคุณเดินทางคนเดียว
” Song Jin nodded and followed after Lou Zigui in silence for awhile before he spoke up again
"ซองจินพยักหน้าและตาม Lou Zigui ในความเงียบสักครู่ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นอีกครั้ง
 “Is there still hope for Yongning like this?” After seeing his share of imperial clansmen and court officials, General Seventh Song couldn’t help but question their plight
"ยังคงมีความหวังสำหรับ Yongning แบบนี้มั้ย?" หลังจากเห็นส่วนแบ่งของจักรพรรดิและเจ้าหน้าที่ศาลแล้วนายพลเซเว่นซองก็ไม่สามารถช่วยได้
 Lou Zigui turned to look at Song Jin and laughed
Lou Zigui หันไปมอง Song Jin และหัวเราะ
 “I was thinking of whether Prince Fu can get skinny
"ฉันคิดว่าเจ้าชายฟุจะมีผิวผอม
” “……
"......
” went Song Jin
"เพลง Song Jin"
 Supreme Commander, if you don’t want to talk about it, there’s no need to forcefully change the topic to Prince Fu
Supreme Commander หากคุณไม่ต้องการพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้คุณไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนหัวข้อให้เจ้าชายฟู๊ด
 “Do you think Prince Fu will get skinnier?” Lou Zigui asked
"คุณคิดว่าเจ้าชายฟูจะเหน็ดเหนื่อยหรือ?" ลูซิกูยถาม
 How am I supposed to answer that question? Do I call the shots on whether or not he loses weight? — “Can Prince Fu really get skinnier?” Shadowgale was asking Ning Xiaoyao the very same question in the little flower garden behind the main hall
ฉันควรจะตอบคำถามนี้อย่างไร? 
 “Don’t worry,” Ning Xiaoyao was currently stuffing red bean cake into her mouth
"ไม่ต้องห่วงหรอ" หนิงหลี่เสี่ยวยวนกำลังบรรจุเค้กถั่วแดงลงในปากของเธอ
 She grinned as she asked, “Did Little Peach Blossom make these?” Shadowgale’s expression turned stiff
ยิ้มกว้างขณะที่ถามว่า "Little Peach Blossom ทำแบบนี้หรือเปล่า?" นิพจน์ของ Shadowgale เปลี่ยนไปแข็ง
 “Don’t be like that,” Ning Xiaoyao sat below the wutong tree
"อย่าเป็นอย่างนั้นหรอก" หนิงหลี่หมิงนั่งอยู่ใต้ต้น wutong
 “Come on, tell me about your Little Peach Blossom
"มาเถอะบอกฉันเกี่ยวกับดอกพีชลิตเติ้ลของคุณ
 How far have you gone?” Shadowgale didn’t want to talk with Ning Xiaoyao anymore
คุณไปไกลแค่ไหน? "Shadowgale ไม่ต้องการพูดคุยกับ Ning Xiaoyao อีกต่อไป
 Was now the time to talk about Little Peach Blossom?! Meanwhile, a little sparrow landed on Ning Xiaoyao’s shoulder and started chirping by her ear
ตอนนี้เป็นเวลาที่จะพูดคุยเกี่ยวกับ Little Peach Blossom หรือไม่?! 
 “……
“......
” went Shadowgale
"ไป Shadowgale
 It couldn’t be that His Majesty’s raising this sparrow, too? “Windy, go take a walk with Little Peach Blossom and chat about life with her,” Ning Xiaoyao took the little sparrow into her palm as she spoke to Shadowgale, who could only withdraw
การเลี้ยงนกกระจอกนี้ยังไม่เป็นเช่นนั้นหรอก 
 He wasn’t in any mood to go find Little Peach Blossom for company, because he wanted to be on night watch duty over Prince Fu! After Shadowgale left, Ning Xiaoyao asked the sparrow, “Supreme Commander really said those things to Prince Zhi?” “Yes, chirp~” the little sparrow bobbed its head
เขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ใด ๆ ที่จะไปหา Little Peach Blossom สำหรับ บริษัท เพราะเขาอยากจะไปดูหน้าที่เจ้าชายฟู! 
 “You’re lying!” Big Boss Black jumped out from behind the Wutong tree with an fierce shout
"คุณโกหก!" บิ๊กแบล็คโผล่ออกมาจากด้านหลังต้น Wutong ด้วยเสียงตะโกนที่รุนแรง
 “You have to be the Grand Preceptor’s bird, sent here to sow discord amongst us
"คุณต้องเป็นนกของ Grand Preceptor ซึ่งส่งมาที่นี่เพื่อหว่านความไม่ลงรอยกันระหว่างพวกเรา
 Miaow, I’ll eat you up!” Big Boss Black leaped up into the air, only to be buffeted aside by Ning Xiaoyao
Miaow, ฉันจะกินคุณ! "Big Boss Black leaped ขึ้นไปในอากาศเพียงเพื่อจะบุฟเฟ่ต์โดย Ning Xiaoyao
 The little sparrow shook its body of feathers and said seriously, “Xiaoyao, I’m not the Grand Preceptor’s bird
นกกระจอกตัวเล็ก ๆ ส่ายร่างขนและพูดอย่างจริงจังว่า "Xiaoyao ฉันไม่ใช่นกของ Grand Preceptor
” Ning Xiaoyao rubbed the sparrow’s chubby tummy
หนิง Xiaoyao ลูบท้องอ้วนของนกกระจอก
 This she believed, because she’d never seen a bird cage in the Grand Preceptor’s estate before
เธอเชื่อเพราะเธอไม่เคยเห็นกรงนกในที่ดินของ Grand Preceptor มาก่อน
 He wasn’t some bird enthusiast
เขาไม่ใช่คนที่ชอบนก
 (Author: Even if the Grand Preceptor kept a bird, he wouldn’t keep a sparrow of all things, right? o(╯□╰)o ) Big Boss Black sprawled on the ground as he meowed, “Xiaoyao, this damned bird must be tricking you
(ผู้เขียน: ถึงแม้ว่า Grand Preceptor จะเลี้ยงนกอยู่ก็ตามเขาก็จะไม่เก็บนกกระจอกทุกอย่างใช่มั้ย? o (╯□╰) o) Big Boss Black นอนเหยียดยาวอยู่บนพื้นขณะที่เขาหิว "Xiaoyao, นกสาปแช่งนี้ 
 Supreme Commander isn’t that type of man!” Grandfather Sparrow took the chance to alight on Ning Xiaoyao’s shoulder, and the little sparrow spoke up again
ผู้บัญชาการทหารสูงสุดไม่ใช่คนแบบนั้น! "คุณปู่กระจอกได้โอกาสที่จะลงเอยกับไหล่ของหนิงหลี่เสี่ยวหวู่และนกกระจอกตัวน้อยพูดขึ้นอีกครั้ง
 “Grandfather Sparrow, Wheat isn’t lying
"ปู่กระจอกข้าวสาลีไม่ได้โกหก
” Grandfather Sparrow’s tone was stern
เสียงนกกระจอกของปู่มีความเข้มงวด
 “Xiaoyao, Wheat is a good child, he wouldn’t lie
"Xiaoyao, ข้าวสาลีเป็นเด็กที่ดีเขาจะไม่โกหก
” “Miaow!” Big Boss Black’s fur was standing on end
"" Miaow! "ขนของ Big Boss Black กำลังยืนอยู่ตรงปลาย
 Ning Xiaoyao nodded
หนิง Xiaoyao พยักหน้า
 “Mm, I believe Wheat
"อืมฉันเชื่อว่าข้าวสาลี
 Come on, Wheat, I’ll treat you to some red bean cake
มาข้าวสาลีฉันจะเลี้ยงคุณกับเค้กถั่วแดง
” Wheat was very happy, because red bean cake was super yummy
"ข้าวสาลีมีความสุขมากเพราะเค้กถั่วแดงเป็นซุปเปอร์อร่อย
 Grandfather Sparrow looked at Ning Xiaoyao in concern
คุณปู่แวร์โรว์มองหนิงหลี่หลี่ยวนกังวล
 “Xiaoyao, what do you plan to do?” Big Boss Black scurried up Ning Xiaoyao’s leg and cried, “Xiaoyao, you can’t kill my Supreme Commander, ah!” At this moment, there was no smile on Ning Xiaoyao’s face
"Xiaoyao คุณวางแผนจะทำอย่างไร?" Big Boss Black ลุกขึ้นยืนที่หงาย Xiaoyao และร้องไห้ "Xiaoyao คุณไม่สามารถฆ่าผู้บัญชาการทหารสูงสุดของฉัน ah!" ในขณะนี้มีรอยยิ้มบนหน้า Ning Xiaoyao ไม่ได้
 “He actually gave money to Prince Zhi,” she muttered to the animals
"เขาให้เงินแก่เจ้าชาย Zhi" เธอพึมพำกับสัตว์
 “If I knew about this earlier, I would’ve used the money for myself, ah!” “……
"ถ้าฉันรู้เรื่องนี้ก่อนหน้านี้ฉันจะใช้เงินให้ตัวเอง ah!" "......
” said the little animals
"สัตว์เล็ก ๆ กล่าว
 Aren’t you missing the point? “You,” Grandfather Sparrow said
คุณไม่ได้หายไปหรือเปล่า? 
 “Xiaoyao, Supreme Commander knew about Prince Zhi’s liaisons with the Northern Hu, oh
"Xiaoyao, ผู้บัญชาการทหารสูงสุดรู้เกี่ยวกับการติดต่อสื่อสารของเจ้าชาย Zhi กับเหนือ Hu, oh
 From what I understand, he doesn’t want to annihilate the Northern Hu at all
จากสิ่งที่ฉันเข้าใจเขาไม่ต้องการที่จะทำลายล้างเหนือฮ่อเลย
 He’s worried that he’ll be abandoned by you once the threat of the Northern Hu is gone
เขากังวลว่าเขาจะถูกทอดทิ้งจากคุณเมื่อภัยคุกคามทางเหนือของ Hu หายไป
” “Ah?” Ning Xiaoyao said
หนิงหลี่หลี่หลี่กล่าว
 “Isn’t it good to do business?” “Of course it isn’t good,” Big Boss Black bared his claws at Ning Xiaoyao again
"การทำธุรกิจไม่ดีหรอกหรือ?" "มันไม่ดีหรอก" บิ๊กบอสแบล็กเล็บกรงเล็บของเขาที่หนิงหลี่หลี่อีกครั้ง
 “If you sell iron to the Northern Hu, then they can make weapons
"ถ้าคุณขายเหล็กไปทางภาคเหนือของ Hu แล้วพวกเขาก็สามารถทำอาวุธได้
 If you sell them grain, they can fight without having to go hungry
ถ้าคุณขายข้าวพวกเขาสามารถต่อสู้โดยไม่ต้องไปหิว
 How could this be any good?” “……
นี่เป็นสิ่งที่ดีได้อย่างไร? "" ......
” went the little animals
"ไปสัตว์เล็ก ๆ
 Black Tubby, can your Supreme Commander still live after your words? A dark shadow fell across Ning Xiaoyao’s face
Black Tubby ผู้บัญชาการทหารสูงสุดของคุณยังคงมีชีวิตอยู่หลังจากคำพูดของคุณหรือไม่? 
 His Majesty Ning raised her head and saw Lou Zigui standing right in front of her, so she simply asked, “Supreme Commander, you knew that Prince Zhi was doing business with the Northern Hu, so why didn’t you say anything?” Lou Zigui froze in place before Ning Xiaoyao
หม่อมศรีนิงเงยศีรษะและเห็นลูซิกูยืนอยู่ตรงหน้าเธอจึงถามว่า "ผู้บัญชาการทหารสูงสุดคุณรู้ไหมว่าเจ้าชายจิกำลังทำธุรกิจกับภาคเหนือของอู่ดังนั้นทำไมนายไม่พูดอะไรเหรอ? 
 Wheat and Grandfather Sparrow flew onto a branch, while Big Boss Black hid behind Ning Xiaoyao’s legs
ข้าวสาลีและปู่กระจอกบินไปที่สาขาขณะที่ Big Boss Black ซ่อนตัวอยู่หลังขาของ Ning Xiaoyao
 The chirping and meowing flower gardens immediately turned silent
สวนดอกไม้ที่เจี๊ยบและคลุกเคล้าทันทีที่เงียบ
 Ning Xiaoyao gave Lou Zigui a perplexed look and said, “Tell me about your reasons
Ning Xiaoyao ให้ Lou Zigui ดูงงและพูดว่า "บอกฉันเกี่ยวกับเหตุผลของคุณ
” Lou Zigui hid the hand holding an oilpaper package behind his back before he asked, “Your Majesty knows all about the conversation between me and Prince Zhi?” Ning Xiaoyao replied, “Yes, I have little pals at Prince Zhi’s estate
Lou Zigui ซ่อนมือถือ paperpaper package ไว้ด้านหลังของเขาก่อนที่เขาจะถามว่า "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงทราบเรื่องการสนทนาระหว่างฉันและเจ้าชาย Zhi?" Ning Xiaoyao ตอบว่า "ใช่ฉันมีเพื่อนน้อยอยู่ที่ที่ดินของ Prince Zhi
” “……
"......
” said Lou Zigui
Lou Zigui กล่าว
 Little pals again? Wheat gave a cheerful chirp from the branches
เพื่อนสนิทอีกครั้งหรือไม่? 
 He was one of Ning Xiaoyao’s little pals now! Grandfather Sparrow pecked him on the head
เขาเป็นหนึ่งในเพื่อนสนิทของ Ning Xiaoyao ตอนนี้! 
 Now wasn’t the time to be happy
ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมีความสุข
 They had to keep a solemn silence
พวกเขาต้องรักษาความเงียบขรึม
 “I,” underneath the tree, Lou Zigui spoke
"ฉัน" ใต้ต้นไม้ Lou Zigui พูด
 “I can explain
"ฉันอธิบายได้
” Ning Xiaoyao crossed her legs and sat down to prepare for a long talk
หนิง Xiaoyao ข้ามขาของเธอและนั่งลงเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับการพูดคุยยาว
 Lou Zigui said, “I was thinking of it this way
Lou Zigui กล่าวว่า "ฉันคิดอย่างนี้
 Without these business deals, the Northern Hu would invade the borders more frequently
หากปราศจากข้อตกลงทางธุรกิจเหล่านี้ภาคเหนือจะบุกพรมแดนบ่อยขึ้น
” “Really?” Ning Xiaoyao didn’t understand
"" จริงเหรอ? "Ning Xiaoyao ไม่เข้าใจ
 What kind of logic was this? “The Northern Hu people have no iron, cloth, or tea
ชนิดของเหตุผลนี้คืออะไร? 
 They’re lacking in many types of medicine
พวกเขาขาดแคลนยาหลายประเภท
 Aside from their flocks, they have nothing else,” Lou Zigui explained
นอกเหนือจากฝูงของพวกเขาแล้วพวกมันไม่มีอะไรอื่น "ลูซิกูอุยอธิบาย
 Meanwhile, Ning Xiaoyao imagined a savage world in her head
ในขณะที่หนิง Xiaoyao จินตนาการถึงโลกป่าเถื่อนอยู่ในหัวของเธอ
 So in other words, I live in a feudal society while those Northern Hu live in a prehistoric one? (Author: Don’t make wild guesses, ahhh!) “I can understand the thoughts of the Northern Hu,” Lou Zigui half-knelt in front of Ning Xiaoyao as he lowered his voice
ดังนั้นในคำอื่น ๆ ที่ฉันอาศัยอยู่ในสังคมศักดินาในขณะที่ภาคเหนือ Hu อาศัยอยู่ในยุคก่อนประวัติศาสตร์? 
 “When their parents, women, and children are starving to death before their eyes while we Yongning people have plenty of provisions, why wouldn’t they kill their way to our lands?” Ning Xiaoyao thought it over
"เมื่อพ่อแม่ของพวกเขาผู้หญิงและเด็กกำลังหิวตายก่อนที่ตาของพวกเขาในขณะที่เรา Yongning คนมีบทบัญญัติมากมายทำไมพวกเขาจะไม่ฆ่าทางของพวกเขาไปยังดินแดนของเราหรือไม่" หนิง Xiaoyao คิดว่ามันมากกว่า
 “So because they’re starving to death, they come over to kill and pillage? What kind of logic is that?” “If there ever comes a day when you’re starving to death, I’d go steal, too,” Lou Zigui said as he looked at Ning Xiaoyao, who felt a little floored
"เพราะพวกเขากำลังหิวโหยตายพวกเขามาเพื่อฆ่าและปล้นสะดม? 
 Lou Zigui said, “I wouldn’t be able to just watch you die
Lou Zigui กล่าวว่า "ฉันจะไม่สามารถดูคุณตายได้
 That’s why I can understand what the Northern Hu are thinking
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันเข้าใจได้ว่าชาวเหนือกำลังคิดถึงอะไรอยู่
” Ning Xiaoyao dug her fingers into her palms
หนิง Xiaoyao ขุดนิ้วเข้าไปในฝ่ามือของเธอ
 For some reason, her heartbeats had sped up
ด้วยสาเหตุบางประการการเต้นของหัวใจเธอจึงดีขึ้น
 Lou Zigui said, “Those years I spent at the border were extremely tough
Lou Zigui กล่าวว่า "ปีที่ฉันใช้เวลาอยู่ที่ชายแดนนั้นยากมาก
 Even the top soldiers of the Black Frost Cavalry couldn’t kill more than 40% of their numbers
แม้ทหารบนของ Black Frost Cavalry ไม่สามารถฆ่ามากกว่า 40% ของจำนวนของพวกเขา
 Xiaoyao, it’s not that I fear death, but that I don’t want to send my soldiers to their death
Xiaoyao ไม่ใช่ว่าฉันกลัวความตาย แต่ฉันไม่ต้องการส่งทหารไปสู่ความตาย
 If the Northern Hu weren’t trapped with no way out, they wouldn’t invade us so readily
ถ้าภาคเหนือไม่ได้ติดกับไม่มีทางออกพวกเขาจะไม่รุกรานเราให้พร้อม
” Ning Xiaoyao clutched her head in thought
หนิง Xiaoyao คว้าหัวของเธอในความคิด
 In other words, if we fill the stomachs of the Northern Hu, they won’t quarrel with Yongning anymore? “That’s not right,” Ning Xiaoyao dropped her hands
กล่าวอีกนัยหนึ่งถ้าเราเติมกระเพาะอาหารของภาคเหนือของ Hu พวกเขาจะไม่ทะเลาะกับ Yongning อีกต่อไป? 
 “Although doing business has its positives, they why does the government–I mean, the imperial court–disallow it?” “Because we can’t,” Lou Zigui replied
"ถึงแม้ว่าการทำธุรกิจจะมีผลดี แต่พวกเขาก็เป็นเพราะเหตุใดรัฐบาลจึงหมายถึงศาลราชินี - ไม่อนุญาตให้ทำเช่นนั้น?" "เพราะเราไม่สามารถทำได้" ลูซิกูยตอบ
 Could he speak properly? Ning Xiaoyao glared at him
เขาพูดได้ถูกต้องหรือไม่? 
 Lou Zigui wanted to stroke Ning Xiaoyao’s head, but withdrew his hand under Ning Xiaoyao’s stare
Lou Zigui ต้องการหัวหงาย Xiaoyao ของ แต่ดึงมือของเขาภายใต้สายตาของ Ning Xiaoyao
 “If business is done in secret, it’ll limit the goods sent over the border and jack up their prices as well
"หากธุรกิจทำในที่ลับก็จะ จำกัด สินค้าที่ส่งผ่านชายแดนและแจ็คขึ้นราคาของพวกเขาเช่นกัน
 As long as the Northern Hu don’t die, but don’t eat their fill either while we deplete their wealth, it’s not a bad deal in my eyes
ตราบเท่าที่ภาคเหนือ Hu ไม่ตาย แต่ไม่กินของพวกเขาเติมทั้งในขณะที่เราหมดสิ้นลงความมั่งคั่งของพวกเขาก็ไม่ได้เป็นข้อตกลงที่ไม่ดีในสายตาของฉัน
 But if large numbers of traders did business with them, it’d only benefit the Northern Hu
แต่ถ้าผู้ค้าจำนวนมากทำธุรกิจกับพวกเขาก็คงจะเป็นประโยชน์กับ Northern Hu เท่านั้น
 A few merchants would profit from the trade, but it’d hurt our country as a whole
พ่อค้าน้อยรายจะมีกำไรจากการค้า แต่มันจะส่งผลกระทบต่อประเทศของเราโดยรวม
” Ning Xiaoyao scratched her palms as she shot another glance at Supreme Commander Lou
หนิง Xiaoyao เกาฝ่ามือของเธอขณะที่เธอยิงอีกครั้งที่ผู้บัญชาการทหารสูงสุดลู
 So you’re letting Prince Zhi be all sneaky with the Northern Hu? A black-bellied schemer, that should be your true self, right?
ดังนั้นคุณจะปล่อยให้เจ้าชาย Zhi ลอบสังหารกับเหนือ Hu?