Chapter 21 Chapter 21: Target: the Heart! Translator: Irene  Editor: X “Boss, are the items ready?”   “They are done
บทที่ 21 บทที่ 21: เป้าหมาย: หัวใจ! 
 They do not look very good due to the lack of time, but do not worry, they are of good quality and there will not be any problems
พวกเขาไม่ได้ดูดีมากเนื่องจากไม่มีเวลา แต่ไม่ต้องกังวลพวกเขามีคุณภาพดีและจะไม่มีปัญหาใด ๆ
 Take a look
ลองดูสิ
”   Ai Hui conveniently picked up an item, carefully examined it, and was satisfied
"ไอฮุนหยิบสินค้าขึ้นมาอย่างสะดวกตรวจสอบอย่างละเอียดและพอใจ
 Although it did not look very refined, the blacksmith had pretty good skills, and the workmanship was very solid
ช่างตีเหล็กมีทักษะที่ดีงามและช่างเป็นของแข็ง
 As long as the items were sturdy and reliable, they were good enough for Ai Hui
ตราบเท่าที่สินค้ามีความทนทานและเชื่อถือได้พวกเขาก็ยังดีพอสำหรับ Ai Hui
 He never bothered with aesthetics
เขาไม่เคยใส่ใจกับสุนทรียศาสตร์
   He packed his items and prepared to leave
เขาเก็บของและเตรียมพร้อมที่จะออกไป
   Sensing a presence nearby, he was immediately on guard
เมื่อรู้สึกถึงการปรากฏตัวใกล้ ๆ เขาก็เตรียมพร้อมอยู่เสมอ
 Upon noticing the weakness of the foot steps, Ai Hui relaxed
เมื่อสังเกตเห็นความอ่อนแอของขั้นตอนในการเดินเท้า Ai Hui ผ่อนคลาย
 This was not the Wilderness, he reminded himself
นี่ไม่ใช่ถิ่นทุรกันดารเขาเตือนตัวเอง
   Suddenly, he felt something on his shoulder
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกบางอย่างบนไหล่ของเขา
 A hand! His hair stood on end and he forgot his own reminder as his body reacted instinctively
มือ! 
   He did not dodge
เขาไม่ได้หลบ
 Instead, he arched his back and closed in on the chest of this unknown threat
แต่เขาโค้งหลังของเขาและปิดอยู่บนหน้าอกของภัยคุกคามที่ไม่รู้จักนี้
 Exerting forcefully from his legs, Ai Hui’s body became like a cannonball as it powerfully shot backward
ใช้พลังจากขาของเขาร่างกายของ Ai Hui กลายเป็นเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ขณะที่มันยิงอย่างแรง
   Ai Hui was in a highly agitated state, so when he felt someone touching him, he launched the [Arching Fish Back], a technique he had been practicing for a whole week
Ai Hui อยู่ในสถานะที่ตื่นเต้นมากดังนั้นเมื่อเขารู้สึกว่าใครบางคนสัมผัสเขาเขาจึงได้เปิดตัว [Arching Fish Back] ซึ่งเป็นเทคนิคที่เขาฝึกมาตลอดทั้งสัปดาห์
 He did it brazenly and without any hesitation
เขาทำมันอย่างโง่เขลาและโดยไม่ลังเลใด ๆ
   Like a ferocious fish that leaped out of the water with a powerful jerk of its arching back, his technique was executed at full power
เหมือนปลาที่กระปรี้กระเปร่าที่กระโดดออกมาจากน้ำพร้อมกับพลังอันยิ่งใหญ่ของด้านหลังโค้งของมันเทคนิคของเขาถูกประหารชีวิตด้วยพลังอย่างเต็มรูปแบบ
   Like a deluge breaking through a dam, the violent, surging force was abruptly unleashed
เหมือนน้ำท่วมที่ทะลุทะลวงเขื่อนความรุนแรงและกำลังพลุ่งพล่านถูกปล่อยออกมาอย่างฉับพลัน
   Boom!   It was on point
บูม! 
   Immediately, Ai Hui knew his [Arching Fish Back] was completely on target
ทันทีที่ Ai Hui รู้ว่า [Arching Fish Back] ของเขาอยู่ในเป้าหมายอย่างสมบูรณ์
 He felt his opponent fly back without any attempt to resist
เขารู้สึกว่าฝ่ายตรงข้ามของเขาบินกลับโดยไม่มีความพยายามที่จะต่อต้านใด ๆ
 It was like… like he had struck a feather-light sandbag
มันเหมือน ... เหมือนอย่างที่เขาเคยตีถุงทรายขนนก
   He felt a little weird that the opponent made no sound
เขารู้สึกแปลก ๆ เล็กน้อยที่คู่ต่อสู้ไม่มีเสียง
 Enemies that received such a counterattack or hit would usually scream miserably, like in the bamboo stick incident
ศัตรูที่ได้รับการโต้หรือตีมักจะกรีดร้องอย่างน่าสังเวชเช่นในเหตุการณ์ไม้ไผ่
   Boom   A heavy object fell onto the ground
บูมวัตถุหนัก ๆ ตกลงไปบนพื้น
   Not even withstanding a single blow? Ai Hui was puzzled, but he suddenly realized what he had done
แม้ไม่ได้รับการตีเพียงครั้งเดียว? 
 An ominous feeling rose in his heart as he turned around and saw a motionless fellow lying down on his stomach
ความรู้สึกที่เป็นลางไม่ดีขึ้นในหัวใจของเขาขณะที่เขาหันกลับไปและเห็นเพื่อนคนหนึ่งนอนอยู่บนท้องของเขา
   Ai Hui was shocked and annoyed with himself
ไอฮุยรู้สึกตกใจและรำคาญกับตัวเอง
 Did he not just remind himself that this was not the Wilderness? Why did he attack without thinking?   Lying on the ground after a single [Arching Fish Back]? How weak was this fellow?!   Ai Hui ran over while mumbling, “Hey, hey, hey, are you okay?”   Turning this fellow over, Ai Hui saw his face clearly and was startled
เขาไม่เพียง แต่เตือนตัวเองว่านี่ไม่ใช่รกร้าง? 
 Eh, was this not that fellow, Duan… Bangwan something? Ai Hui remembered thinking it was a strange name and did not understand why anyone would use it
เอ่อไม่ได้เป็นเพื่อนแบบนี้ ... อะไรบางลัน? 
 Or did he recall wrongly? How was it possible for the evening to be carried with both hands? Or was it actually Duanwan instead?   “Bangwan, Bangwan, are you okay?”   Ai Hui had knocked him unconscious
หรือเขาจำได้ผิด? 
   Ai Hui felt slight remorse
Ai Hui รู้สึกเสียใจเล็กน้อย
 He had been too aggressive
เขาก้าวร้าวเกินไป
 Although this fellow was unreasonable, full of arrogance, and was unfriendly toward him, Ai Hui believed he would not go so far as to attack him
แม้ว่าเพื่อนคนนี้ไม่มีเหตุผลเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งและไม่เป็นมิตรกับเขา Ai Hui เชื่อว่าเขาจะไม่ไปไกลเท่าที่จะทำร้ายเขา
 Again, he thought about how he had just knocked out his fellow classmate
อีกครั้งเขาคิดเกี่ยวกับวิธีการที่เขาได้เคาะออกเพื่อนร่วมชั้นเพื่อนของเขา
   Too aggressive… too aggressive…   While reflecting upon himself, Ai Hui picked Duanwan up and slung him over his shoulder
ก้าวร้าวมากเกินไป ... ก้าวร้าวเกินไป ... ในขณะที่สะท้อนตัวเอง Ai Hui หยิบ Duanwan ขึ้นและ slung เขาเหนือไหล่ของเขา
 He then collected his items before rushing back to the training hall
จากนั้นเขาก็เก็บของก่อนที่จะวิ่งกลับไปที่ห้องฝึกอบรม
   The moment he reached the training hall, he started to yell for his neighbor, “Lou Lan! Lou Lan!”   Soon after, a lump of sand seeped out from within the ground and metamorphosed into a humanoid form
ขณะที่เขามาถึงห้องฝึกอบรมเขาเริ่มร้องตะโกนให้เพื่อนบ้านของเขา "ลูลาน! 
 Lou Lan was quite curious
Lou Lan ค่อนข้างอยากรู้อยากเห็น
 “Ai Hui, what happened?”   “I injured a classmate by accident
"Ai Hui, เกิดอะไรขึ้น?" "ฉันได้รับบาดเจ็บโดยบังเอิญเพื่อนร่วมชั้น
” Without concealing, Ai Hui told the truth and felt his face burning
"โดยไม่ปิดบัง, Ai Hui บอกความจริงและรู้สึกว่าใบหน้าของเขาไหม้
 In the Wilderness, someone who mistakenly injured a fellow teammate would be marginalized
ในถิ่นทุรกันดารคนที่ได้รับบาดเจ็บอย่างไม่ถูกต้องเพื่อนร่วมทีมคนหนึ่งจะเป็นฝ่ายชายขอบ
 Ai Hui had not expected to make such a ridiculous error
Ai Hui ไม่เคยคาดหวังว่าจะทำผิดพลาดแบบนี้
   Eh, hold on
เอ่อไว้
 That fellow was not his teammate
เพื่อนไม่ใช่เพื่อนร่วมทีมของเขา
   Ai Hui’s guilt was erased immediately
ความผิดของ Ai Hui ถูกลบทิ้งทันที
     In a rush, Ai Hui asked, “Lou Lan, you know medicine right? Help me take a look at him
ในเวลาเร่งด่วน Ai Hui ถาม "Lou Lan คุณรู้ใช่มั้ย? 
”   “No problem,” Lou Lan readily agreed
"" ไม่มีปัญหา "Lou Lan พร้อมแล้ว
 A brilliant yellow ray of light shone from his eyes onto the unconscious Duanmu Huanghun
แสงสีเหลืองสดใสส่องลงมาจากดวงตาของเขาไปยัง Duanmu Huanghun ที่ไม่ได้สติ
   This was the second time Ai Hui had seen Lou Lou’s eyes light up
นี่เป็นครั้งที่สอง Ai Hui ได้เห็นดวงตา Lou Lou สว่างขึ้น
 Unlike the previous time, he was just a bystander this time and did not feel uncomfortable, but he still found it unbelievable
แตกต่างจากครั้งก่อนหน้านี้เขาเป็นเพียงผู้เข้าชมงานในเวลานี้และไม่รู้สึกอึดอัด แต่เขาก็ยังพบว่ามันไม่น่าเชื่อ
 Most of the medical practitioners whom he had met were wood elementalists
ผู้ประกอบโรคศิลปะส่วนใหญ่ที่เขาพบคือนักฟิสิกส์ธาตุไม้
 Possessing a good understanding of life and nourishment, they were naturals when it came to helping the dying and healing the injured
มีความเข้าใจที่ดีเกี่ยวกับชีวิตและการเลี้ยงดูพวกเขาเป็นธรรมชาติเมื่อมันมาถึงการช่วยผู้ตายและการรักษาผู้บาดเจ็บ
   It was extremely rare to find a sand puppet who knew medicine
มันหายากมากที่จะหาหุ่นเชิดทรายที่รู้จักยา
   Sand puppets could barely tap into wood elemental energy, but this very energy still had healing abilities
หุ่นเชิดทรายแทบจะไม่แตะพลังงานจากธาตุไม้ แต่พลังนี้ยังคงมีความสามารถในการรักษา
 Ai Hui realized his ignorance
Ai Hui ตระหนักถึงความโง่เขลาของเขา
   “An external blow caused him to lose consciousness
"ระเบิดภายนอกทำให้เขาสูญเสียสติ
 He has a cold so his body is in a weakened state
เขามีอาการหนาว ๆ เพื่อให้ร่างกายของเขาอยู่ในสภาพอ่อนแอ
 This does not look good,” Lou Lan concluded quickly
ดูไม่ดี "Lou Lan สรุปได้อย่างรวดเร็ว
   Ai Hui felt even more guilty
Ai Hui รู้สึกผิดมากขึ้น
 Although they were not teammates, he really should not have knocked this fellow down, especially when he was ill
แม้ว่าเขาจะไม่ใช่เพื่อนร่วมทีม แต่เขาก็ไม่ควรที่จะเคาะเพื่อนคนนี้ลงโดยเฉพาะเมื่อเขาป่วย
   Ai Hui immediately asked, “What should we do now?”   “The easier method would be to recuperate,” Lou Lan responded
"สิ่งที่เราควรทำตอนนี้?" "วิธีที่ง่ายกว่าคือการฟื้น" Lou Lan ตอบ
 “His body’s condition is not bad to begin with
"สภาพร่างกายของเขาไม่เลวที่จะเริ่มต้นด้วย
 A few days of rest would do the trick
ไม่กี่วันที่เหลือจะทำเคล็ดลับ
”   “That’s good
"   "ดีแล้ว
” Ai Hui breathed a sigh of relief but quickly asked, “How many days? Is there a quicker solution?”   Ai Hui was sensitive to time
"ไอฮุยถอนหายใจด้วยความโล่งใจ แต่รีบถามว่า" กี่วันแล้ว? 
 Upon hearing “a few days,” he creased his brows involuntarily
เมื่อได้ยิน "ไม่กี่วัน" เขาก็ค่อยๆคิ้วขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ
 A few days of time… That was going to hold up several trainings
สักสองสามวัน ... นั่นคือการฝึกอบรมหลายครั้ง
 Lou Lan nodded
Lou Lan พยักหน้า
 “But it would be more troublesome
"แต่มันจะลำบากมากขึ้น
”   Ai Hui hastily replied, “That’s not a problem, go on
Ai Hui รีบตอบว่า "ไม่ใช่ปัญหาเลย
”   “He already opened up the four palaces of his limbs and should not fall sick easily
"" เขาได้เปิดสี่พระราชวังของแขนขาของเขาและไม่ควรป่วยได้อย่างง่ายดาย
 Perhaps he had been suffering from pent-up frustrations
บางทีเขาอาจจะทุกข์ทรมานจากความผิดหวังที่ถูกคุมขัง
 The rage within his heart inhibited the four palaces, allowing diseases to invade and caused a cold
ความโกรธภายในหัวใจของเขายับยั้งพระราชวังทั้งสี่แห่งทำให้โรคแทรกแซงและทำให้เกิดความหนาวเย็น
 However, he has a higher than average immune system
อย่างไรก็ตามเขามีระบบภูมิคุ้มกันสูงกว่าค่าเฉลี่ย
 He will naturally recover when the palaces are reactivated and his suppressed anger is cleared
เขาจะฟื้นตัวตามธรรมชาติเมื่อพระราชวังถูกเปิดใช้งานและความโกรธที่ถูกปราบปรามของเขาจะถูกล้างออก
”   Ai Hui was surprised by Lou Lan’s composure and confident tone
"Ai Hui รู้สึกประหลาดใจกับความสงบและความมั่นใจของ Lou Lan
 After recovering from his daze, he inquired, “How do we do that?”   “Pat on his skin with elemental energy, starting from his limbs’ palaces
หลังจากฟื้นจากอาการงุนงงเขาถามว่า "เราทำแบบนั้นได้อย่างไร?" "แพทผิวของเขาด้วยพลังธาตุเริ่มจากพระราชวังของขา
 Move up to his heart, and clear the anger within it
ขยับขึ้นไปในหัวใจของเขาและล้างความโกรธภายใน
”   “Okay,” Ai Hui said plainly
"" เอาล่ะ "ไอฮุยกล่าวชัดถ้อยชัดคำ
 Without any delay, he peeled off Duanmu Huanghun’s clothes in a professional manner
โดยไม่ชักช้าเขาปอกเปลือกเสื้อผ้า Duanmu Huanghun อย่างมืออาชีพ
 Saving a life was like putting out a fire
การออมชีวิตก็เหมือนการดับเพลิง
 On the battlefield, there simply was no time to overthink
ในสนามรบมีเพียงแค่ไม่มีเวลาที่จะคิดมากเกินไป
   Scanning across this fellow’s pale body, Ai Hui clicked his tongue and made a comment about how this skin resembled that of a freshly slaughtered, shaved, and boiled pig
เมื่อไหร่ที่มองข้ามตัวอ่อนของเพื่อนคนนี้ไอฮุยก็คลิกที่ลิ้นของเขาและได้แสดงความคิดเห็นว่าหนังเรื่องนี้มีลักษณะคล้ายกับของหมูที่สังหารสดโกนและต้ม
   Pat, pat, pat!     Ai Hui started slapping lightly and continuously with both hands
Pat, pat, pat! 
 Fortunately, his elemental energy had improved or else he would not have been able to carry on
โชคดีที่พลังธาตุของเขาดีขึ้นหรือมิฉะนั้นเขาจะไม่สามารถดำเนินการได้
   He thought about how he was saving a sum from the medical fee and immediately felt less tired
เขาคิดว่าเขาประหยัดเงินจากค่ารักษาพยาบาลและรู้สึกเหนื่อยน้อยลง
   I’ll hit! I’ll hit! I’ll hit, hit, hit!   Last one!   Target: the heart!   Ai Hui slapped at Duanmu Huanghun’s heart area with great precision using the energy he had left in his palms
ฉันจะตี! 
   Hah, mission accomplished!   Although Ai Hui had greater stamina than most, he was gasping and breathless at this point
Hah ภารกิจสำเร็จ! 
 He used both arms to support his body as he panted heavily
เขาใช้แขนทั้งสองข้างเพื่อรองรับร่างของเขาขณะที่เขากรีดร้องอย่างหนัก
   Duanmu Huanghun’s body jolted, then he slowly opened his eyes
ร่างกายของ Duanmu Huanghun งงงวยแล้วเขาก็ค่อยๆเปิดตาขึ้น
   Their eyes met, and the air around them froze
ตาของพวกเขาได้พบและอากาศรอบ ๆ พวกเขาแช่แข็ง