Chapter 25 Chapter 25: How Kind! Translator: Irene  Editor: Lis As he drank the soup, he was so happy that he seemed to hear bells chiming softly
บทที่ 25 บทที่ 25: วิธีการชนิด! 
   Simultaneously, alarm bells clanged obnoxiously because he had just gone broke
ขณะเดียวกันระฆังเตือนดังขึ้นอย่างน่ารังเกียจเพราะเขาเพิ่งหายไป
   The forty thousand yuan he had left now settled heavily in his stomach
เงินสี่หมื่นหยวนที่เขาทิ้งไว้ตอนนี้หนักแน่นมากในท้องของเขา
 He had to stop his training plans for now
เขาต้องหยุดแผนการฝึกของเขาตอนนี้
 In a few days’ time, he would not even have money for food with starvation looming in the future
ในอีกไม่กี่วันข้างหน้าเขาจะไม่มีเงินสำหรับอาหารที่มีความอดอยากในอนาคต
   “Lou Lan, any ideas on how I can earn some money?” Ai Hui asked with some distress
"ลูลันคิดอะไรบ้างที่ฉันสามารถหารายได้บ้าง?" ไอฮิวถามด้วยความทุกข์
   “Earn money?” Lou Lan stared blankly
"หารายได้หรือเปล่า?" Lou Lan จ้องมองอย่างไร้ความรู้สึก
 It was the first time someone had questioned him on this subject, leading him to ask, “You’re out of money?”   “Yes, it’s all gone
นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนถามเขาเรื่องนี้พาเขาไปถามว่า "คุณหมดเงินแล้วหรือ?" "ใช่มันหมดไปแล้ว
” Ai Hui pondered as he spoke
"ไอฮุนครุ่นคิดขณะพูด
 “If not for the fifty thousand from that blind battle, I would really have starved
"ถ้าไม่ใช่เพราะหมื่นห้าหมื่นคนจากการสู้รบคนตาบอดนั้นข้าคงจะหิวโหยจริงๆ
”   “Blind battle?” Lou Lan’s eyes brightened
"" การต่อสู้คนตาบอด? "ดวงตาของลูลันสว่างขึ้น
 “You’re good at blind battles? Then go participate in more blind battles!”   “How can there be a blind battle every day?” Ai Hui shook his head and felt a brief pang of guilt
"คุณดีที่การต่อสู้คนตาบอด? 
   The incident resurfaced in his brain, leaving a weakened yet distinct sensation on his fingertips
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นซ้ำในสมองของเขาออกจากความรู้สึกที่อ่อนแอยังแตกต่างบนปลายนิ้วของเขา
 Ai Hui inwardly sighed
Ai Hui ถอนหายใจ
 Having overly strong fighting instincts had its downsides; he could clearly remember every single detail of that particular battle
การมีสัญชาตญาณในการสู้รบที่เข้มแข็งเกินไปมีข้อเสีย 
   And he had no desire to remember such an embarrassing incident
และเขาก็ไม่มีความปรารถนาที่จะจดจำเหตุการณ์ที่น่าอับอายเช่นนี้
   “Yes there is
"ใช่มีอยู่
” Lou Lan raised his index finger with sparkling eyes
Lou Lan ยกนิ้วขึ้นด้วยดวงตาที่สาดประกาย
   Ai Hui was taken aback
ไอฮุยรู้สึกหงุดหงิด
 Had the Shi Clan Training Hall organized another blind battle? It was certainly possible, Ai Hui thought as he mulled it over
หากการฝึกอบรม Shi Clan Training จัดให้มีการต่อสู้อีกครั้ง 
 Blind battles were pretty interesting, and training halls would not give them up so easily
สงครามเบาบางน่าสนใจมากและห้องฝึกอบรมจะไม่ทำให้ง่ายขึ้น
   But what is this awkwardness I’m feeling?   A pang of hunger snapped him out of it before Ai Hui realized he was being senseless
แต่ความรู้สึกอึดอัดที่ฉันรู้สึกคืออะไร? 
 What awkwardness, what embarrassment? These thoughts vanished like smoke into thin air
ความอึดอัดใจสิ่งที่อับอาย? 
 He asked hastily, “Where? Let’s go!”   No one could stop him from making money
เขาถามอย่างเร่งรีบว่า "ที่ไหน? 
 He would kill God and Buddha if he had to
เขาจะฆ่าพระเจ้าและพระพุทธเจ้าถ้าเขาต้องทำ
 Girl
สาว
   Heh, heh, you better pray you won’t run into me
Heh, heh, ดีกว่าคุณอธิษฐานคุณจะไม่วิ่งเข้าไปในฉัน
   A cold light flashed through his half-lidded eyes his heart as hard as steel
แสงเย็นประกายผ่านดวงตาครึ่งลิ้นหัวใจของเขาแข็งเป็นเหล็ก
   Because you’re out of luck if we meet!     Ai Hui, with his murderous expression, raised his head and walked out like a heroic warrior ready for battle
เพราะคุณโชคดีถ้าเราเจอกัน! 
   Shi Xueman surveyed the Central Pine City, lost in thought
Shi Xueman สำรวจเมือง Pine City กลางที่หลงคิด
 In the past, this small city had been nameless to her, but now she kept returning to it whenever she got a break
ในอดีตเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้ไม่มีชื่อใด ๆ เลย แต่ตอนนี้เธอยังคงกลับมาเมื่อใดก็ตามที่เธอหยุดพัก
 It was here that she experienced her biggest setback and her most painful failure
ที่นี่เธอประสบความล้มเหลวที่ใหญ่ที่สุดของเธอและความล้มเหลวที่เจ็บปวดที่สุดของเธอ
   She would never, ever forget—not in this lifetime!   She clenched her teeth
เธอจะไม่มีวันลืม - ไม่ใช่ในชีวิตนี้! 
   Her thoughts shifted to her blind battle strategy and wondered how it was progressing
ความคิดของเธอเปลี่ยนไปสู่กลยุทธ์การต่อสู้ของคนตาบอดและสงสัยว่ามันกำลังก้าวหน้าอย่างไร
 She held high hopes for this operation
เธอหวังเป็นอย่างยิ่งสำหรับการดำเนินการนี้
 Although she was unprepared, and her skills were not enough to defeat that terrifying enemy of hers, she hoped only to find hints to help her identify that bastard
ถึงแม้ว่าเธอจะเตรียมตัวไว้และทักษะของเธอยังไม่เพียงพอที่จะเอาชนะศัตรูที่น่าสะพรึงกลัวของเธอได้ แต่หวังว่าเธอจะหาคำแนะนำเพื่อช่วยเธอในการระบุว่าลูกครึ่ง
   Perhaps there would be good news today?   She was slightly expectant after hearing that the training hall had specially implemented many unique rules involving the blind battle
บางทีวันนี้จะมีข่าวดีหรือ? 
 That fellow was an expert in blind battling, so how could he possibly not be moved to participate in such an interesting event? If she were him, she would not be able to resist entering this upcoming competition
เพื่อนคนนั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญในการต่อสู้คนตาบอดดังนั้นเขาอาจจะไม่ย้ายไปมีส่วนร่วมในเหตุการณ์ที่น่าสนใจเช่นนี้ได้อย่างไร? 
   If I find any clues, you are dead!   A bone-chilling, murderous look flashed across Shi Xueman’s icy face
ถ้าฉันพบเบาะแสใด ๆ คุณจะตาย! 
   Meanwhile, in the garden, a fire cloud descended slowly with Uncle Yong Zheng waiting for her
ในขณะที่ในสวนไฟลุกลามไปช้าๆกับลุงยองเจิ้งกำลังรอเธออยู่
 She jumped onto the fire cloud and said, “It’s been hard on you, Uncle
เธอกระโดดขึ้นไปบนกองไฟและกล่าวว่า "มันยากที่คุณลุง
 How is our plan coming along? Any progress?”   Yong Zheng’s expression was a little odd, and Shi Xueman immediately knew something was wrong upon seeing it
แผนการของเรามาพร้อมกันได้อย่างไร? 
 She bluntly asked, “What happened?”   Shi Xueman knew something was wrong upon seeing his face
เธอโง่ถามว่า "เกิดอะไรขึ้น?" Shi Xueman รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติเมื่อเห็นใบหน้าของเขา
 She asked bluntly: “What’s up?”   Yong Zheng smiled bitterly
เธอถามอย่างโง่เขลาว่า "เกิดอะไรขึ้น?" ยงเจิ้งยิ้มอย่างขมขื่น
 “Go out and you will see, Miss
"ออกไปและคุณจะเห็นนางสาว
”   Without further ado, Shi Xueman left the training hall
"ไม่ต้องกังวลใจอีก Shi Xueman ออกจากห้องฝึกซ้อม
   …
...
   Ai Hui followed behind Lou Lan, slightly shocked
Ai Hui เดินตาม Lou Lan ตกใจเล็กน้อย
 “Lou Lan, I didn’t know you were familiar with this area!”   Lou Lan explained, “It’s because I have to buy groceries, wine, and ingredients
Lou Lan ฉันไม่ทราบว่าคุณคุ้นเคยกับพื้นที่นี้ Lou Lan อธิบายว่า "เพราะฉันต้องซื้อของชำไวน์และส่วนผสม
 Everything Master Shao needs, I buy
ทุกสิ่งทุกอย่าง Shao ต้องการฉันซื้อ
”   Lou Lan’s owner remained a mystery to Ai Hui
เจ้าของ Lou Lan ยังคงเป็นปริศนากับ Ai Hui
 He never knew of a wood elementalist who could create a sand puppet like Lou Lan
เขาไม่เคยรู้เรื่องของนักพฤกษศาสตร์ที่สามารถสร้างหุ่นเชิดทรายเช่น Lou Lan ได้
 With curiosity, he asked, “He doesn’t go out at all?”   楼兰道：“邵师的腿脚不好，而且他也不喜欢出门。邵师不太喜欢见人，要不然就邀请艾辉你来串门了。”   Lou Lan replied, “Master Shao’s leg is not in a good condition
ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเขาถามว่า "เขาไม่ออกไปไหน" 楼兰道: "邵师的腿脚不好, 而且他也不喜欢出门邵师不太喜欢喜欢见人, 要不然就邀请艾辉你
 Plus, he does not like going out or meeting people
นอกจากนี้เขาไม่ชอบออกไปหรือพบปะผู้คน
 Otherwise, you would have received an invitation to visit
มิเช่นนั้นคุณจะได้รับคำเชิญให้เยี่ยมชม
”   Only then did Ai Hui realize the reason why Lou Lan was only competent in life skills
"แล้วอัฮยอนก็รู้ดีว่าทำไมลูลันถึงมีทักษะทางด้านชีวิตเท่านั้น
 There was no danger within Induction Ground, and Master Shao’s legs were weak, which meant that he required more assistance in his everyday life
ไม่มีอันตรายใด ๆ ในสนาม Induction Ground และขาของ Master Shao อ่อนแอซึ่งหมายความว่าเขาต้องการความช่วยเหลือเพิ่มเติมในชีวิตประจำวันของเขา
   All of a sudden, Ai Hui stopped in his tracks staring at the street before him in a daze
ในทันทีทันใดเออิฮุ่ยหยุดติดตามเขาที่ถนนก่อนหน้าเขา
   “The ultimate blind battle! Amazing prize money! An extraordinary challenge for experts! No light, no smell, no color, no shadow!”   “Masked blind battle! The fifty thousand yuan prize money is waiting for you!”   “A wild blind battle! A different kind of fight, a different kind of challenge!”   The multitude of swaying, colorful banners made Ai Hui’s eyes cross
"การต่อสู้กับคนตาบอดสุดยอด! 
 Every single training hall had one hanging outside its entrance, advertising their very own blind battle
ห้องโถงฝึกอบรมทุกห้องมีที่แขวนอยู่ข้างนอกทางเข้าโฆษณาการต่อสู้ของคนตาบอดตัวเอง
 He was dumbstruck
เขาเป็นคนโง่
 What was going on?   As if hearing his thoughts, Lou Lan explained, “I remember it was two weeks ago that the Shi Clan Training Hall organized a blind battle competition with a reward of one million yuan
เกิดอะไรขึ้น? 
 It caused an uproar and many went down to register
มันทำให้เกิดความสับสนวุ่นวายและหลายคนก็ลงทะเบียน
 Soon after, almost every other training hall followed suit, making blind battling the most popular challenge in Central Pine City
ไม่นานหลังจากนั้นเกือบทุกห้องฝึกอบรมอื่น ๆ ตามเหมาะสมทำให้คนตาบอดต่อสู้กับความท้าทายที่เป็นที่นิยมมากที่สุดใน Central Pine City
 Two days ago, as I was getting groceries, I even heard people say that the blind battling trend was no longer confined to this city, spreading out to many other cities
สองวันก่อนขณะที่ฉันกำลังหาร้านขายของชำฉันเคยได้ยินคนบอกว่าแนวโน้มการต่อสู้คนตาบอดไม่ได้ จำกัด อยู่ที่เมืองนี้อีกต่อไปกระจายไปยังเมืองอื่น ๆ อีกมากมาย
 How amazing…”   Lou Lan spoke with relish, as if it was an honorable thing
น่าอัศจรรย์ ... "Lou Lan พูดด้วยความรื่นรมย์ราวกับว่ามันเป็นสิ่งที่มีเกียรติ
   Ai Hui regained his senses, the excitement growing in his face
Ai Hui คืนความรู้สึกของเขาความตื่นเต้นเร้าใจขึ้นเรื่อย ๆ
 The way he took in the scene in front of him was how a hungry wolf would eye a fresh, juicy lamb
วิธีที่เขาถ่ายในที่เกิดเหตุตรงหน้าเขาเป็นอย่างไรหมาป่าที่หิวจะมองเห็นเนื้อแกะที่สดใหม่และฉ่ำ
 Oh, no
ไม่นะ
 A whole herd of them!   He had noticed from the previous competition that the other contestants were unused to dark conditions
ฝูงทั้งหมดของพวกเขา! 
 Like this, in a blind combat, his fighting power’s potential could be unleashed perfectly while on the other hand, his opponents would be suppressed and at a great disadvantage
เช่นนี้ในการต่อสู้คนตาบอดศักยภาพการต่อสู้ของเขาอาจจะได้รับการปลดปล่อยอย่างสมบูรณ์แบบในขณะที่ในทางกลับกันฝ่ายตรงข้ามของเขาจะถูกระงับและเสียเปรียบมาก
   This battle was made for him!   Ai Hui grinned, exposing his snow-white canines, ready to attack
การสู้รบครั้งนี้เกิดขึ้นกับเขา! 
   His heart was set—except for the Shi Clan Training Hall’s blind battle, he was going to participate in every competition available!   Thank you, Shi Clan Training Hall! How kind!   He happened to glance at the Shi Clan Training Hall and noticed a young lady at its entrance amongst the crowd
หัวใจของเขาได้รับการยกเว้น - ยกเว้นการสู้รบของทีม Shi Clan Training Hall เขาจะเข้าร่วมการแข่งขันทุกครั้ง! 
 Like him, she stood in a daze staring at all of the advertisements
เช่นเดียวกับเขาเธอยืนอยู่ในความงุนงงจ้องมองที่โฆษณาทั้งหมด
 After a while, her shock was overtaken by a coldness that bleached her face of all color
หลังจากนั้นสักครู่ช็อกของเธอก็ถูกครอบงำด้วยความหนาวเย็นที่ฟอกสีหน้าของเธอ
 Even from far away, Ai Hui could sense her rage
แม้แต่จากที่ไกล ๆ Ai Hui ก็รู้สึกโกรธเธอ
   Wow, wow, wow, this expression… Too vivid!   As if sensing Ai Hui’s mocking gaze, the lady turned and glared at him before stomping angrily into the Shi Clan Training Hall
ว้าวว้าวว้าวนี่แสดงออก ... สดใสมาก! 
   Ai Hui, comparatively, felt this world was full of hope
ไอฮุยเปรียบได้ว่าโลกนี้เต็มไปด้วยความหวัง
 His body burned with passion, ready to fight
ร่างกายของเขาเผาด้วยความรักพร้อมที่จะต่อสู้
 His purse was unbearably hungry and thirsty!   “Lou Lan, let’s start!”   Lou Lan was momentarily stunned
กระเป๋าสตางค์ของเขาหิวและหิวกระหาย! 
 “Start what?”   “Earning money!”   Like a soldier marching into war, Ai Hui majestically strode into a training hall
"เริ่มต้นด้วยอะไร?" "เงินรายได้!" เหมือนกับทหารที่กำลังเดินเข้าสู่สงคราม Ai Hui ตระเวนเดินเข้าไปในห้องฝึกอบรม