Chapter 26 Chapter 26: The First Win Translator: Irene  Editor: Lis Lou Lan stood in front of the stage, feeling extremely nervous
บทที่ 26 บทที่ 26: นักวินตัวแรก: ไอรีนเอดิเตอร์: Lis Lou Lan ยืนอยู่หน้าเวทีรู้สึกกังวลมาก
 The mask on his face concealed it well but his tightly clenched fist gave it away
หน้ากากบนใบหน้าของเขาปกปิดได้ดี แต่กำปั้นกำแน่นของเขาให้มันออกไป
 While he was a stranger to battling, even he could tell that the situation onstage was subtly and abnormally dangerous
แม้ว่าเขาจะเป็นคนแปลกหน้าในการต่อสู้ก็ตามถึงแม้เขาจะสามารถบอกได้ว่าสถานการณ์บนเวทีเป็นสิ่งที่ผิดปกติและผิดปกติ
 With a single moment’s carelessness, anyone would be knocked down immediately
ด้วยความประมาทสักครู่เดียวทุกคนจะถูกล้มลงทันที
   On stage, Ai Hui used a simple yet exceptionally fierce technique to take the last contestant down
บนเวที Ai Hui ใช้เทคนิคที่เรียบง่าย แต่รุนแรงเป็นพิเศษสำหรับผู้เข้าประกวดคนสุดท้าย
 Lou Lan, who had been tense from the start, suddenly jumped up and cheered loudly with both arms raised
Lou Lan ผู้ที่เครียดตั้งแต่แรกก็กระโดดขึ้นและเชียร์เสียงดังด้วยแขนทั้งสองยกขึ้น
   Ai Hui got down from the platform with a few bruises and ten thousand yuan
ไอฮุยลงจากเวทีด้วยรอยฟกช้ำน้อยและหมื่นหยวน
   “You’re too amazing!” Lou Lan’s eyes shone brightly with unending respect for Ai Hui
"คุณน่าอัศจรรย์มาก ๆ !" ดวงตาของลูลันส่องสว่างอย่างไม่หยุดหย่อนด้วยความเคารพต่ออัยฮุย
 Ever since his creation, his daily life revolved around the same routine: shopping for groceries, cleaning the rooms, and learning Master Shao’s designated lessons like medicine
นับตั้งแต่การสร้างของเขาชีวิตประจำวันของเขาหมุนวนไปรอบ ๆ กิจวัตรเดียวกันเช่นการซื้อของชำทำความสะอาดห้องและเรียนรู้บทเรียนที่กำหนดไว้ของ Master Shao เช่นยา
   Fighting was a novelty to him
การต่อสู้เป็นเรื่องแปลกใหม่สำหรับเขา
 His first time launching a fist at anyone was when Ai Hui had taught him
ครั้งแรกของเขาที่กำปั้นเมื่อใครก็ตามที่เคยสอนเขาอยู่
   And now, for the first time, he witnessed his first battle today
และตอนนี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นการต่อสู้ครั้งแรกของเขาในวันนี้
 It was so intense that he felt breathless, completely forgetting that breathing was unnecessary for a sand puppet
มันรุนแรงมากจนทำให้เขารู้สึกหอบและลืมไปว่าการหายใจไม่จำเป็นสำหรับหุ่นเชิดทราย
 Affected by the stifling atmosphere, his eyes stayed glued to the match in total concentration
ได้รับผลกระทบจากบรรยากาศที่ยับยั้งตาของเขาติดกาวเข้ากับการแข่งขันในความเข้มข้นทั้งหมด
   His current lifestyle was peaceful and repetitive, and he had never thought to question it until today, when he suddenly felt that something was missing from his life
วิถีชีวิตปัจจุบันของเขาสงบและซ้ำซากและเขาไม่เคยนึกถึงคำถามนี้จนกว่าจะถึงวันนี้เมื่อเขารู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างหายไปจากชีวิตของเขา
   He never thought it a bad thing in the past, until today
เขาไม่เคยคิดว่าเป็นเรื่องเลวร้ายในอดีตจนถึงปัจจุบัน
 He suddenly felt that something was missing from his life
เขารู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างหายไปจากชีวิตของเขา
   His gaze fell onto Ai Hui’s face
สายตาของเขาตกลงไปบนใบหน้าของอัยฮุย
   There were a few bruises on it, making it look somewhat pitiful
มีรอยฟกช้ำขึ้นเล็กน้อยทำให้ดูน่าสงสารมาก
 Ai Hui, however, was not bothered in the slightest; his bruised face carried a trace of firm austerity, as if nothing could obstruct him
Ai Hui แต่ไม่ได้ใส่ใจในน้อยที่สุด; 
 His gaze was determined, the light in them not bright like the stars but rather deep and reserved
ความสว่างของเขาไม่สว่างเหมือนดาวฤกษ์ แต่ลึกซึ้งและสงวนไว้
 Their depths were cold and distant like the faraway horizon when the morning sun had yet to rise
ความลึกของพวกมันเย็นและห่างไกลเช่นขอบฟ้าไกลเมื่อดวงอาทิตย์ตอนเช้ายังไม่สูงขึ้น
   Lou Lan’s emotions were stirred
อารมณ์ของ Lou Lan ขยับขึ้น
 He felt a different kind of ice-cold passion from Ai Hui
เขารู้สึกถึงความหลงใหลในน้ำแข็งที่แตกต่างจาก Ai Hui
 It was a passion that never died out in spite of this dull life
มันเป็นความรักที่ไม่เคยตายแม้จะมีชีวิตที่น่าเบื่อนี้
 A lonely passion that fought on through difficult times
ความรักที่เหงาที่ต่อสู้ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบาก
   Ai Hui’s silence was like the deep, dark sky, waiting quietly for the next break of day
ความเงียบของ Ai Hui ก็เหมือนกับท้องฟ้าที่มืดและมืดกำลังรออย่างเงียบ ๆ สำหรับวันหยุดต่อไป
   Lou Lan realized then what he was missing—it was this very passion for living
ลูลันตระหนักว่าสิ่งที่เขาขาดหายไปคือความรักที่มีต่อชีวิตนี้
 His own life and fate had already been decided, and he had no choice but to abide by these commands
ชีวิตและชะตากรรมของเขาได้รับการตัดสินใจแล้วและเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกเหนือจากการปฏิบัติตามคำสั่งเหล่านี้
   Lou Lan knew these thoughts were senseless
Lou Lan รู้ว่าความคิดเหล่านี้ไร้สาระ
   He was a sand puppet, he reminded himself
เขาเป็นหุ่นเชิดทรายเขาเตือนตัวเอง
   Ai Hui noticed Lou Lan’s gaze and assumed it was for the bruises on his face
Ai Hui สังเกตเห็น Lou Lan และคิดว่าเป็นรอยฟกช้ำบนใบหน้าของเขา
 He said carelessly, “I’m fine, they’re all small injuries
เขากล่าวว่า "ฉันสบายดีพวกเขาทั้งหมดได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย
 Such superficial wounds look scarier than they actually are
บาดแผลแบบผิวเผินดังกล่าวดูน่ากลัวกว่าที่เป็นจริง
”   As they made their way out, someone yelled from behind—   “If you’re capable, stay where you are! Let’s have another match!”   It was the last contestant defeated by Ai Hui
"ขณะที่พวกเขาเดินออกมามีคนตะโกนจากด้านหลัง -" ถ้าคุณมีความสามารถอยู่ที่คุณ! 
 Unwilling to accept his defeat, he came to the conclusion that it was due to his carelessness
ไม่เต็มใจที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ของเขาเขามาสรุปว่ามันเป็นเพราะความประมาทของเขา
 Seeing that fellow’s course techniques that seemed to come from street gangsters made him even more unwilling to admit his loss to such a guy
เห็นว่าเทคนิคของเพื่อนของหลักสูตรที่ดูเหมือนจะมาจากคนร้ายถนนทำให้เขายิ่งไม่เต็มใจที่จะยอมรับการสูญเสียของเขาไปเช่นคนที่แต่งตัวประหลาด
   Lou Lan stopped but Ai Hui said while walking onward, “Ignore him
Lou Lan หยุด แต่ Ai Hui กล่าวขณะเดินหน้า "ไม่สนใจเขา
”   “Spineless! Good-for-nothing! Coward!” Flustered, the contestant continued his verbal assault
"" ไม่มีกระดูกสันหลัง! 
   One after another, the other defeated contestants started chiming in, also feeling that their loss was unfathomable
คนอื่น ๆ แพ้การแข่งขันเริ่มตีระฆังรู้สึกว่าการสูญเสียของพวกเขายังไม่รู้จัก
   “He had an accidental win
"เขาได้รับชัยชนะโดยบังเอิญ
 You can’t count on him being so lucky every time
คุณไม่สามารถนับว่าเขาโชคดีทุกครั้ง
”   “Scram!” ……   Lou Lan took offense
"" Scram! "...... Lou Lan เอาความผิด
 How could these people act like that when they shouldn’t? They clearly lost—how dare they spill such ugly insults!   After a while, Lou Lan noticed Ai Hui’s lack of reaction and asked, “Ai Hui, aren’t you angry? Don’t you want to go back and beat them up?”     “What’s there to be angry about?” Ai Hui casually plucked a blade of grass from the roadside and put it into his mouth
คนเหล่านี้จะทำแบบนั้นได้อย่างไรเมื่อไม่ควรทำ? 
 “In the Wilderness, they’re all dead
"ในถิ่นทุรกันดารพวกเขากำลังตายทั้งหมด
”   Lou Lan fell into a daze
Lou Lan ตกอยู่ในความมึนงง
 He found it difficult to describe the feeling he felt upon hearing Ai Hui’s words
เขาพบว่าเป็นการยากที่จะอธิบายความรู้สึกที่เขารู้สึกเมื่อได้ยินคำพูดของ Ai Hui
 They were steady and confident, yet also tinged by a slight melancholy
พวกเขามีความมั่นคงและมั่นใจ แต่ก็แต่งแต้มด้วยความเศร้าโศกเล็กน้อย
   Out of curiosity, he asked, “Have you been in the Wilderness?”   “Yes
จากความอยากรู้อยากเห็นเขาถามว่า "คุณอยู่ในถิ่นทุรกันดารหรือไม่?" "ใช่
” Ai Hui chewed on the grass
"Ai Hui เคี้ยวหญ้า
 “Stayed in there for three years
"อยู่ในนั้นเป็นเวลาสามปี
”   “How awesome!” Lou Lan felt deep veneration for him
"" น่ากลัวมาก! "Lou Lan รู้สึกซาบซึ้งใจสำหรับเขา
   To Lou Lan, the Wilderness was a mysterious and faraway place
Lou Lan, Wilderness เป็นสถานที่ลึกลับและห่างไกล
 The thought of leaving Central Pine City had never even occurred to him, and the only understanding he had of the Wilderness came from books
ความคิดที่จะออกจาก Central Pine City ไม่เคยแม้แต่จะเกิดขึ้นกับเขาและความเข้าใจเดียวที่เขามีในถิ่นทุรกันดารมาจากหนังสือ
 He was aware from the descriptions that danger lurked in every corner, but he did not know the sort of difficulties that had to be endured to stay there for three years
เขารู้จากคำอธิบายที่ว่าอันตรายที่แฝงอยู่ในทุกมุม แต่เขาไม่ทราบถึงความยากลำบากที่จะต้องทนอยู่ที่นั่นเป็นเวลาสามปี
   Ai Hui was so amazing!   At this point, Lou Lan, was full of admiration for Ai Hui
ไอฮุยน่ามหัศจรรย์มาก! 
 He believed that in this world, the most powerful man was Master Shao, followed by Ai Hui
เขาเชื่อว่าในโลกนี้ผู้ที่มีอำนาจมากที่สุดคือนาย Shao ตามด้วย Ai Hui
 Oh, wrong
โอ้ผิด
 Both were powerful in different ways, so they should both be ranked first
ทั้งสองมีพลังในรูปแบบต่างๆดังนั้นทั้งสองควรได้รับการจัดอันดับเป็นอันดับแรก
   “Where are we going now?” Lou Lan thought of the ten thousand Ai Hui had just won and felt happiness bubble up at once
"ตอนนี้เรากำลังไปที่ไหนล่ะ?" Lou Lan คิดถึงหมื่นคนที่ Ai Hui เพิ่งชนะและรู้สึกฟองฟูขึ้นมาทันที
   “Next hall,” Ai Hui responded matter-of-factly
"ห้องโถงถัดไป" Ai Hui ตอบอย่างจริงจัง
   “The next one? You want to continue?” Lou Lan was startled
"คนต่อไป? 
   “Such a good opportunity
"โอกาสที่ดีเช่นนี้
” Ai Hui involuntarily licked his lips and narrowed his eyes
"ไอฮุยเลียริมฝีปากของเขาและแคบตา
 He was like a wild beast that marked its prey and was ready to pounce
เขาเป็นเหมือนสัตว์เดรัจฉานที่เป็นเหยื่อของมันและพร้อมที่จะเด้ง
   Lou Lan was unsure why he felt a chill in his heart upon seeing Ai Hui’s expression
ลูลันไม่แน่ใจว่าทำไมเค้าถึงรู้สึกหนาว ๆ เมื่อได้เห็นสีหน้าของไอฮุย
 As expected from an expert who stayed in the Wilderness—, Ai Hui had such a murderous spirit
ตามที่คาดหวังจากผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ในพื้นที่รกร้าง -, Ai Hui มีจิตวิญญาณการฆาตกรรมดังกล่าว
 It made Lou Lan curious aboutas know what the Wilderness was like
ทำให้ Lou Lan อยากรู้อยากเห็นว่า Wilderness เป็นอย่างไร
   They walked into the second training hall and were immediately were drowned in the clamor
พวกเขาเดินเข้าไปในห้องฝึกอบรมที่สองและทันทีที่จมน้ำตายในเสียงโห่ร้อง
   It was not unreasonable for blind battling to become a trend since it was a new mode of competition that proved to be a new challenge for people
มันไม่ได้ไม่มีเหตุผลสำหรับคนตาบอดต่อสู้เพื่อให้กลายเป็นแนวโน้มเนื่องจากเป็นโหมดใหม่ของการแข่งขันที่พิสูจน์แล้วว่าเป็นความท้าทายใหม่สำหรับคน
 This foreign method of fighting was highly unpredictable as it added a new variable besides skills
วิธีการต่อสู้แบบต่างประเทศนี้ไม่สามารถคาดเดาได้เนื่องจากเพิ่มตัวแปรใหม่นอกเหนือจากทักษะ
 It was not uncommon to see practitioners with four palaces to be defeated by those with two
ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเห็นผู้ปฏิบัติงานที่มีสี่พระราชวังต้องพ่ายแพ้แก่ผู้ที่มีสองคน
 Even those with unsurpassable skills had to be careful on stage—a moment of neglect could result in failure
แม้แต่คนที่มีทักษะที่ไม่มีใครเทียบได้ก็ต้องระวังในขั้นตอน - การละเลยอาจทำให้เกิดความล้มเหลว
   Under such circumstances, past experiences were useless, and everyone became so clumsy it was even funny
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ประสบการณ์ที่ผ่านมาไม่มีประโยชน์และทุกคนกลายเป็นงุ่มง่ามจนเป็นเรื่องตลก
   When Ai Hui walked in, a contestant on stage was being manhandled by an opponent who had no idea what he was grabbing on to
เมื่อ Ai Hui เดินเข้ามาผู้เข้าแข่งขันบนเวทีกำลังถูกคนร้ายปราบปรามโดยฝ่ายตรงข้ามที่ไม่มีความคิดว่าเขากำลังคว้าอะไรอยู่
 As he hurriedly applied force—rip!—the contestant’s pants were pulled down, revealing his white, fleshy buttocks
ขณะที่เขารีบใช้แรงฉีก - กางเกงของผู้เข้าประกวดถูกดึงลงเผยให้เห็นเนื้อสีขาวอ้วน
   Those before the stage shrieked with laughter, their loud screams and whistles on the verge of making the roof collapse
ก่อนที่เวทีจะร้องเสียงหัวเราะเสียงกรีดร้องและเสียงนกหวีดดังกล่าวจะทำให้หลังคาพังทลายลง
   In such an environment, Ai Hui’s facial expression was exceptionally jarring
ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้การแสดงออกทางสีหน้าของ Ai Hui ก็สะดุดเป็นพิเศษ
 He seemed to have overlooked the contestant’s shining, white bum and instead seriously observed the battle while scanning the other contestants onstage
ดูเหมือนเขาจะมองข้ามประกายของผู้เข้าประกวดขาวจางและแทนที่จะสังเกตเห็นการสู้รบอย่างจริงจังขณะที่กำลังสแกนผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ บนเวที
   Everyone had opaque masks on their faces, but what interested Ai Hui even more was the fact that it was a partnered team battle!   If only Fatty was here, Ai Hui thought subconsciously
ทุกคนมีหน้ากากที่ขุ่นอยู่บนใบหน้าของพวกเขา แต่สิ่งที่น่าสนใจ Ai Hui ยิ่งเป็นความจริงที่ว่ามันเป็นทีมต่อสู้ร่วม! 
   He continued his solemn observation before he internally shook his head
เขายังคงสังเกตการณ์เคร่งขรึมก่อนที่เขาจะเขย่าหัว
 There was no teamwork whatsoever between the contestants
ไม่มีการทำงานเป็นทีมระหว่างผู้แข่งขัน
   Ai Hui could not help but wish again for Fatty to be here
ไอฮุยช่วยไม่ได้อีก แต่อยากให้ Fatty อยู่ที่นี่
 If they combined their powers, their chances of victory were high
ถ้าพวกเขารวมอำนาจของพวกเขาโอกาสของชัยชนะสูง
   He glanced over the rules hanging on the signboard
เขาเหลือบมองกฎที่แขวนอยู่บนป้าย
 Interested parties had to sign up in twos
บุคคลที่สนใจต้องลงชื่อสมัครใช้ twos
   Another hall? But Ai Hui felt somewhat adamant in joining
อีกห้องโถง? 
 He looked to the side, only to see Lou Lan highly engrossed in the match
เขามองไปทางด้านข้างเพียงเพื่อจะได้เห็นลูลันมีส่วนร่วมในการแข่งขันมาก
 His heart stirred
หัวใจของเขาปลุกเร้า
   Or, should he let Lou Lan try?
หรือเขาควรจะปล่อยให้ Lou Lan ลอง?