Chapter 32 Chapter 32: Secret Signal Translator: Irene  Editor: Pranav Everyone had forgotten Lou Lan
บทที่ 32 Chapter 32: Secret Signal Translator: Irene Editor: Pranav ทุกคนลืม Lou Lan
   Zu Yan had initially paid no attention to Lou Lan
Zu Yan ได้ให้ความสนใจ Lou Lan เป็นครั้งแรก
 Additionally, he had been provoked by Ai Hui, and while fighting, he had naturally neglected a useless sand puppet
นอกจากนี้เขายังได้รับความเดือดร้อนจาก Ai Hui และในระหว่างการต่อสู้เขาก็ถูกทอดทิ้งให้เป็นหุ่นเชิดทรายที่ไม่มีประโยชน์
 Ai Hui was in a highly strained state and was completely relying on his instincts and wealth of experience to dodge
Ai Hui อยู่ในสถานะที่เครียดมากและอาศัยสัญชาตญาณและความมั่งคั่งในการหลบหนีของเขา
 He, too, had no time to spare for Lou Lan
เขาก็ไม่มีเวลาว่างสำหรับ Lou Lan
 The members of the audience were enthralled by Zu Yan’s dazzling and sharp moves and were staring, full of shock, at the stage
สมาชิกในกลุ่มผู้ชมต่างหลงใหลในท่าทางพราวและคมของ Zu Yan และจ้องมองที่เต็มไปด้วยความตกใจที่เวที
 How could they possibly remember that clumsy sand puppet?   All this while, Lou Lan was standing in a corner, watching Ai Hui dart around the stage
พวกเขาอาจจะจำได้ว่าเป็นหุ่นเชิดทรายที่เงอะงะ? 
 He pondered expressionlessly over the possible ways he could assist Ai Hui
เขาขุ่นเคืองกับวิธีที่เป็นไปได้ที่เขาจะช่วย Ai Hui ได้
   He had completely recovered from his initial nervousness, but alas, it was now of no use
เขาฟื้นตัวจากอาการหงุดหงิด แต่อนิจจาตอนนี้ไม่มีประโยชน์แล้ว
   He was truly a rookie when it came to battling; he was completely unable to enter their combat
เขาเป็นมือใหม่จริงๆเมื่อได้ต่อสู้; 
 Ai Hui, whom he regarded as akin to a war god, was forced to flee around the stage without the least bit of energy to retaliate
Ai Hui ซึ่งเขาได้รับการยกย่องว่าคล้ายกับสงครามพระเจ้าถูกบังคับให้หนีไปรอบ ๆ เวทีโดยปราศจากพลังงานเล็กน้อยเพื่อตอบโต้
   The opponent’s skills were too powerful!   With such an absolute disparity between the strengths of both parties, Lou Lan could not come up with a practical idea to turn the situation around
ทักษะของฝ่ายตรงข้ามมีพลังมากเกินไป! 
   If Ai Hui had stopped and asked, “Lou Lan, have you thought of something?”   He would definitely respond, “We’d better surrender
ถ้าไห่ฮุ่ยหยุดถามว่า "ลูลันคุณคิดเรื่องอะไรเหรอ?" เขาจะตอบว่า "เราควรยอมจำนน
”   He would then tell Ai Hui that judging from the current situational development, they were bound to be defeated at some point
"เขาก็จะบอก Ai Hui ว่าการตัดสินจากสถานการณ์ปัจจุบันการพัฒนาพวกเขาจะต้องพ่ายแพ้ในบางประเด็น
 Ai Hui’s right arm was broken, and its treatment would cost quite a bit
แขนขวาของ Ai Hui เสียและการรักษาจะเสียค่าใช้จ่ายไม่มากนัก
 If the fight continued, he would sustain more injuries, which in turn meant spending more money
ถ้าการต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไปเขาจะได้รับบาดเจ็บมากขึ้นซึ่งหมายถึงการใช้จ่ายเงินมากขึ้น
 He would then, as a loyal friend, remind Ai Hui that he was destitute
จากนั้นเขาก็จะเป็นเพื่อนที่จงรักภักดีและเตือน Ai Hui ว่าเขาเป็นคนยากจน
 This was the most logical thing to do
นี้เป็นสิ่งที่ตรรกะที่สุดที่จะทำ
   Yet apparently, over here, all logic was thrown out of the window
เห็นได้ชัดว่าที่นี่ตรรกะทั้งหมดถูกโยนออกมาจากหน้าต่าง
 Lou Lan vividly remembered Ai Hui’s eyes: they were not bright but instead ice-cold and profound, while slightly flickering with an intense battle intent
Lou Lan ได้จดจำสายตาของ Ai Hui ไว้อย่างชัดเจน: พวกเขาไม่สดใส แต่กลับหนาวและลึกซึ้งขณะที่กำลังกระพือปีกเล็กน้อย
   Was that deeply hidden passion going to erupt at this moment?   Lou Lan was a little envious
ความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ลึก ๆ นี้จะระเบิดขึ้นในขณะนี้หรือไม่? 
 He did not understand why Ai Hui was so determined and reckless
เขาไม่เข้าใจว่าทำไมอัยฮุยจึงตั้งใจและประมาท
 Why did he choose to fight on, knowing that he was far weaker than his rival? Why didn’t he surrender even after being chased around until he could not even hit back?   Was that passion?   Lou Lan seriously assessed himself but found no such passion within himself
ทำไมเขาถึงเลือกที่จะสู้กับเขารู้ว่าเขาอ่อนแอกว่าคู่ต่อสู้ของเขา? 
   He mocked himself
เขาล้อเลียนตัวเอง
 He really was thinking too much
เขาคิดมากเกินไป
   Lou Lan, you’re a sand puppet, he reminded himself
Lou Lan คุณเป็นหุ่นเชิดทรายเขาเตือนตัวเอง
   Nevertheless, to have a friend like Ai Hui was truly something to be happy about
อย่างไรก็ตามการมีเพื่อนอย่าง Ai Hui เป็นเรื่องที่น่ายินดีจริงๆ
 Moreover, he was battling alongside Ai Hui! Huh? Suddenly remembering the battle, he scanned across the aggressive scene that was taking place not far away and muttered uncertainly to himself, “Somewhat alongside
นอกจากนี้เขากำลังต่อสู้เคียงข้างกับ Ai Hui! 
”   He had been a little troubled, but his unhappiness immediately vanished—like smoke into thin air
"เขารู้สึกลำบากใจ แต่ความไร้ความสุขของเขาก็หายไปเหมือนควันในอากาศ
   Although I do not have that kind of passion that you do, you are a friend
แม้ว่าคุณจะไม่มีความรักแบบนี้คุณก็เป็นเพื่อนกัน
 Lou Lan’s one and only friend
เพื่อนคนเดียวของ Lou Lan
 That, in itself, was a sufficient reason to battle, Lou Lan said to himself
นั่นเป็นเหตุผลที่เพียงพอในการสู้รบ Lou Lan กล่าวกับตัวเอง
   Lou Lan was a sand puppet!   Lou Lan’s body suddenly shattered and transformed into a pool of sand
Lou Lan เป็นหุ่นเชิดทราย! 
   The stage was filled with a surging airflow, and Lou Lan borrowed its energy to noiselessly hover in the air
ขั้นตอนเต็มไปด้วยการไหลเวียนของอากาศที่เพิ่มขึ้นและ Lou Lan ยืมพลังงานไปอย่างไม่มีเสียงโฉบในอากาศ
 Occasionally, fire fragments would pass through his body, but he displayed no reaction; he was like an unremarkable cloud, floating silently amongst the raging storm of violent flames
บางครั้งเศษไฟจะทะลุผ่านร่างกายของเขา แต่เขาไม่แสดงปฏิกิริยาใด ๆ 
   Lou Lan not only had a degree of understanding of [Flaming Heavenly Spider Transformation], but he had also read descriptions of [Hellfire Spider Web]
Lou Lan ไม่เพียง แต่มีความเข้าใจเรื่อง [Flaming Heavenly Spider Transformation] เท่านั้น แต่เขายังอ่านคำอธิบาย [Hellfire Spider Web]
 [Flaming Heavenly Spider Transformation] had been classified as an absolute art mainly because of its enormous potential for growth
[Flaming Heavenly Spider Transformation] ได้รับการจัดเป็นศิลปะสัมบูรณ์เนื่องจากมีศักยภาพในการเติบโตอย่างมาก
 Once comprehended, the absolute art’s strength would jump to a higher level with each palace opened
เมื่อเข้าใจความสามารถของศิลปะแบบสัมบูรณ์จะกระโดดไปสู่ระดับที่สูงขึ้นด้วยการเปิดพระราชวังแต่ละแห่ง
   With a base level of only two palaces, executing [Hellfire Spider Web] was remarkably difficult, and at the very least, four would be required for complete implementation
การดำเนินงาน [Hellfire Spider Web] ด้วยระดับฐานเพียงสองแห่งทำให้ยากอย่างมากและอย่างน้อยที่สุดต้องใช้เวลาสี่ในการดำเนินการอย่างสมบูรณ์
 [Hellfire Spider Web], when executed with only two palaces, had an enormous loophole: it could affect only those enemies that were on the ground
[Hellfire Spider Web] เมื่อดำเนินการกับพระราชวังเพียงสองแห่งมีช่องโหว่มากมาย: อาจส่งผลต่อเฉพาะศัตรูที่อยู่บนพื้น
 If enemies approached from above, they would not trigger the response of [Hellfire Spider Web]
หากศัตรูเข้ามาจากด้านบนพวกเขาจะไม่เรียกการตอบสนองของ [Hellfire Spider Web]
   It was a pity that Ai Hui could not fly
น่าเสียดายที่ Ai Hui ไม่สามารถบินได้
   However, as a matter of fact, all weakness were only significant when two opponents were of similar strength
อย่างไรก็ตามในความเป็นจริงจุดอ่อนทั้งหมดมีความสำคัญเพียงอย่างเดียวเมื่อคู่ต่อสู้ทั้งสองมีกำลังใกล้เคียงกัน
 In the current situation, with such a large gap in skill level, identifying a weakness was somewhat useless
ในสถานการณ์ปัจจุบันที่มีช่องว่างขนาดใหญ่ในระดับทักษะการระบุจุดอ่อนก็ไร้ประโยชน์
   Lou Lan floated in midair, as he calmly drifted along with the airflow
ลูลันลอยอยู่กลางอากาศในขณะที่เขาสงบลอยไปพร้อมกับการไหลของอากาศ
   Lou Lan could feel that the opponent was consuming huge amounts of elemental energy and physical strength, and this was evident from his increasingly slow attacks and his large, heaving breaths
Lou Lan อาจรู้สึกว่าฝ่ายตรงข้ามใช้พลังงานจากธาตุและความแข็งแรงทางกายภาพเป็นจำนวนมากและนี่เป็นสิ่งที่เห็นได้ชัดจากการโจมตีที่ช้าและการหายใจหนัก ๆ ของเขา
 However, Ai Hui was comparatively more miserable; his whole body was thoroughly exhausted
อย่างไรก็ตามอ้ายฮุยเป็นคนที่น่าสังเวช 
   Lou Lan could even sense that Ai Hui’s legs were trembling
Lou Lan อาจรู้สึกได้ว่าขาของ Ai Hui สั่น
   He could not help but admire Ai Hui
เขาไม่สามารถช่วย แต่ชื่นชม Ai Hui
 Willpower was an unfamiliar word to a sand puppet
จิตตานุภาพเป็นคำที่ไม่คุ้นเคยกับหุ่นเชิดทราย
 He had only read it in books previously, but today, he had finally witnessed Ai Hui's marvelous determination for himself
เขาเคยอ่านหนังสือเล่มนี้มาก่อน แต่วันนี้เขาได้เห็นถึงความมุ่งมั่นที่มหัศจรรย์ของอัลฮุยสำหรับตัวเอง
 He could now sincerely feel what willpower was
ตอนนี้เขาสามารถรู้สึกได้ถึงความตั้งใจที่แท้จริง
   Ai Hui was too awesome!   At that moment, Ai Hui lunged to the side, narrowly avoiding a massive leg that descended from the sky
Ai Hui น่ากลัวมาก! 
 Boom! It forcefully smashed on the ground
บูม! 
 Yet another near miss
อีกอย่างใกล้พลาด
   Seeing that the opponent was close by, Lou Lan decisively made his move
เมื่อเห็นฝ่ายตรงข้ามเข้ามาใกล้ Lou Lan ตัดสินใจย้ายตัวเอง
   Zu Yan had not expected Lou Lan’s attack since all his focus was on Ai Hui
Zu Yan ไม่ได้คาดหวังการโจมตีของ Lou Lan เนื่องจากจุดโฟกัสทั้งหมดของเขาอยู่ที่ Ai Hui
 Furthermore, the attack came from midair, which was not under the jurisdiction of his [Hellfire Spider Web]
นอกจากนี้การโจมตีมาจากกลางอากาศซึ่งไม่ได้อยู่ภายใต้เขตอำนาจของ [Hellfire Spider Web]
   Whoosh!   A clump of sand suddenly materialized and wrapped Zu Yan up at lightning speed
หวือ! 
 A layer of fine sand started to make its way onto Zu Yan’s palms
ชั้นของทรายละเอียดเริ่มไหลลงบนต้นปาล์มของ Zu Yan
 Eventually, a thin layer of sand had appeared in between Zu Yan’s palms and the ground
ในที่สุดชั้นทรายบาง ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นระหว่างฝ่ามือและใบของ Zu Yan
   Caught completely off guard, Zu Yan’s expression changed
ติด Zu Yan เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
 With the layer of sand separating his palms from the floor, his connection with the Hellfire Spider Web was affected
ด้วยชั้นของทรายที่แยกฝ่ามือออกจากพื้นความสัมพันธ์กับ Hellfire Spider Web ได้รับผลกระทบ
 His sense of his surroundings immediately turned blurry
ความรู้สึกของเขาจากสภาพแวดล้อมของเขาได้ทันทีเบลอ
   Rustle! Rustle! Rustle!   Countless grains of fine sand started grinding against one another
พลิ้วไหว! 
   The sound of grinding sand was like a bolt of lightning that pierced through the clouds and struck Ai Hui, instantly illuminating his almost unconscious brain
เสียงของการบดทรายก็เหมือนกับสายฟ้าที่ทะลุผ่านก้อนเมฆและกระแทกไอฮุยทันทีที่ส่องแสงสมองเกือบหมดสติ
   “
“
Let’s set a secret warning signal
ลองตั้งสัญญาณเตือนความลับ
 The sound of grinding sand
เสียงของทรายบด
 Not too loud, just enough for me to be able to hear…”   His slackened pupils suddenly contracted as Ai Hui's demeanor abruptly changed
ไม่ดังเกินไปพอเพียงสำหรับผมที่จะได้ยิน ... "นักเรียนที่อ่อนแอของเขาก็หดตัวลงอย่างรวดเร็วเมื่อท่าทางของไอฮุยเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน
   He adjusted his posture and his right foot stomped vigorously on the ground
เขาปรับท่าทางของเขาและเท้าขวาของเขาก็โผล่ขึ้นมาอย่างแรงบนพื้นดิน
 Creak! An ear-piercing sound, caused by the friction between his shoes and the ground, was generated, which was followed by a cloud of green smoke
เสียงดังเอี๊ยด! 
 Ai Hui’s body was in a steeply inclined position—almost parallel to the ground
ร่างกายของ Ai Hui อยู่ในตำแหน่งเอียงชันเกือบจะขนานไปกับพื้นดิน
 He maintained his balance by placing his hands on the ground to support his body
เขารักษาสมดุลของเขาโดยการวางมือของเขาบนพื้นดินเพื่อสนับสนุนร่างกายของเขา
   Ai Hui, who had just stopped himself, unhesitatingly garnered his last bit of strength and elemental energy
Ai Hui ผู้ซึ่งเพิ่งหยุดยั้งตัวเองได้โดยไม่ลังเลและได้รับพลังและพลังธาตุสุดท้ายของเขา
 He then engaged all limbs before shooting out, like a spring, towards the miserable figure that was bundled up by the yellow sand
จากนั้นเขาก็เข้าขาทั้งสองข้างก่อนที่จะยิงออกมาเหมือนฤดูใบไม้ผลิไปยังร่างที่น่าสังเวชที่มาพร้อมกับทรายสีเหลือง
   Ai Hui arched his body slightly in midair
Ai Hui โค้งกลางร่างขึ้นเล็กน้อย
   The moment his back touched something, his body reacted instinctively
ช่วงเวลาที่เขาแตะบางสิ่งบางอย่างร่างกายของเขาตอบสนองตามสัญชาตญาณ
   [Arching Fish Back]!   Boom!   Unlike the explosive sounds that were being caused by Zu Yan’s massive legs, this sonic boom was exceptionally dull and muffled, as if it had come from deep underground
[Arching Fish Back]! 
 However, it carried with it an even more frightening amount of power
อย่างไรก็ตามมันดำเนินการกับมันเป็นจำนวนที่น่ากลัวมากยิ่งขึ้นของอำนาจ
   The yellow sand was like a hurricane; it was flying everywhere
ทรายสีเหลืองเหมือนกับพายุเฮอริเคน 
 As if a wild rhinoceros had slammed into his body, Zu Yan, with a resounding boom, was sent airborne before smashing against the isolation screen
ราวกับว่าแรดป่ากระแทกเข้าสู่ร่างกายของเขา Zu Yan พร้อมด้วยเสียงดังกระหึ่มถูกส่งไปในอากาศก่อนจะสยบด้วยหน้าจอแยก
 A moment later, his limp body, which was spread out like a flatbread, started to slowly slide down
ครู่ต่อมาร่างผอมของเขาซึ่งกระจายออกไปเหมือนขนมปังชนิดหนึ่งเริ่มค่อยๆเลื่อนลง
   The referees at the side rushed towards him, and after a brief inspection, they sighed a collective breath of relief
ผู้ตัดสินด้านข้างรีบวิ่งไปหาเขาและหลังจากการตรวจสอบสั้น ๆ แล้วพวกเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
 “No worries
"ไม่ต้องห่วง
 He's just unconscious
เขาหมดสติ
”   There was only dead silence throughout the training hall; everyone present was left utterly speechless by the turn of events
"มีเพียงความเงียบที่ตายไปทั่วห้องฝึกอบรมเท่านั้น 
   The [Arching Fish Back] from earlier had drained every single drop of energy from Ai Hui’s body; he could not even lift a finger right now
[Arching Fish Back] จากที่เคยระบายน้ำทิ้งทุกๆหยดจากร่างกายของ Ai Hui; 
   Rustle! Rustle! Rustle!   Countless granules of yellow sand rolled about on the ground, resembling many creeks converging
พลิ้วไหว! 
 Soon, a large lump of sand—Lou Lan—appeared in front of Ai Hui
ในไม่ช้ามีก้อนทรายขนาดใหญ่ Lou Lan ปรากฏอยู่หน้า Ai Hui
   The sand moved under Ai Hui’s body and propped him up, before gently sliding him off stage like moving quicksand
ทรายเคลื่อนตัวอยู่ใต้ร่างของอ้ายฮุ่ยและก้มตัวให้เขาขึ้นก่อนที่จะค่อยๆเลื่อนตัวเขาออกจากเวทีเช่นการดูดทรายดูดทราย
   Everyone dazedly looked on in silence
ทุกคนจ้องมองอย่างเงียบ ๆ ในที่เงียบ
 They had yet to recover from the earlier shock
พวกเขายังไม่ฟื้นตัวจากอาการช็อกก่อนหน้านี้
   The golden sand did not pull Ai Hui out through the exit, but instead, slid towards the manager of the training hall
ทรายสีทองไม่ได้ดึง Ai Hui ออกทางออก แต่แทนที่จะเลื่อนไปทางผู้จัดการของห้องฝึกอบรม
 Pu! The mass of quicksand spat out the soul-fogging grass, which landed on the manager's table
ปู่! 
   Then, a part of the flowing sand transformed into a palm and extended out in front of the manager
จากนั้นทรายที่ไหลเข้ามาเปลี่ยนเป็นฝ่ามือและขยายออกไปด้านหน้าผู้จัดการ
   The manager was still standing in shock
ผู้จัดการยังคงตกอยู่ในภาวะตกใจ
   After waiting for ten seconds, the golden sand hand impatiently slapped down on the manager’s table a few times, before moving back in front of the manager
หลังจากที่รอมาสิบวินาทีมือที่เป็นทรายสีทองส่ายลงบนโต๊ะของผู้จัดการไม่กี่ครั้งก่อนที่จะเดินกลับไปที่หน้าผู้จัดการ
 It continuously gestured—with a thumb and index finger made of sand—as a hint
นิ้วหัวแม่มือและนิ้วชี้ทำจากทราย - เป็นคำใบ้
   The manager instantly understood and hurriedly brought the prize money over, fluidly placing it on top of the palm of yellow sand
ผู้จัดการเข้าใจทันทีและรีบนำเงินรางวัลไปวางลงบนฝ่ามือของทรายสีเหลือง
   It was only then that the golden sand pulled Ai Hui through the deadly silent hall, before exiting under the astonished gazes of the dumbstruck crowd
มันเป็นเพียงที่ทรายสีทองดึง Ai Hui ผ่านห้องโถงเงียบร้ายแรงก่อนที่จะออกภายใต้สายตาที่น่าตกใจของฝูงชน dumbstruck