Chapter 37: Noodle House Ai Hui had no intention to greet Duanmu Huanghun since he did not know him very well, and so had just planned to ignore him
บทที่ 37: ร้านก๋วยเตี๋ยว Ai Hui ไม่ได้ตั้งใจจะทักทาย Duanmu Huanghun เพราะเขาไม่รู้ว่าเขาเป็นอย่างดีและได้วางแผนไว้ว่าจะไม่สนใจเขา
 However, Duanmu’s Fiery Floating Cloud had stopped right in front the gate and blocked the way
อย่างไรก็ตาม Duanmu's Floating Cloud ได้หยุดอยู่ตรงหน้าประตูและปิดกั้นทาง
 Moreover, it seemed to take ages for him just to step off the cloud
นอกจากนี้ดูเหมือนจะใช้เวลานานสำหรับเขาเพียงเพื่อก้าวออกจากเมฆ
 Ai Hui waited, and waited, until he eventually became really impatient, and greeted ‘Hello!’ out loud to remind that Bangwan that someone was waiting behind him and to please be quick
ไอฮุนรอและรอจนกว่าเขาจะกลายเป็นคนใจร้อนจริงๆและทักทาย "Hello!" ออกมาดัง ๆ เพื่อเตือนว่า Bangwan มีคนรออยู่ข้างหลังเขา
 However, right afterward… Looking at the fallen Duanmu's face, Ai Hui felt contempt for his psychological weakness
อย่างไรก็ตามหลังจากนั้น ... มองไปที่ใบหน้าของ Duanmu ที่ลดลง Ai Hui รู้สึกรังเกียจความอ่อนแอทางจิตวิทยาของเขา
 His voice had beenwas barely above a whisper
เสียงของเขาแทบไม่มีเสียงกระซิบ
 How could someone be so fearful? What about those dire beasts with their thundering roars in the Wilderness? This guy would simply be frightened to death! Maybe the kids nowadays were like this
คนจะกลัวได้ไงล่ะ? 
 Anyhow, Ai Hui had always regarded him as childish
อย่างไรก็ตามอ้ายฮุยมองว่าเขาเป็นเด็ก
 Other than training, Ai Hui had never cared too much about anything else
นอกเหนือจากการฝึกหัด Ai Hui ไม่เคยใส่ใจอะไรมากเกินไป
 As for the large crowd of people waiting at the city gate, well, what did it have to do with him? When he arrived back at the training hall, he noticed that it was spotlessly clean; as usual, Lou Lan had done a good job
สำหรับกลุ่มคนที่รออยู่ที่ประตูเมืองดีมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาบ้าง? 
 Now, however, Lou Lan was not present, which left Ai Hui to be free
อย่างไรก็ตามตอนนี้ Lou Lan ไม่ใช่ปัจจุบันซึ่งทำให้ Ai Hui เป็นอิสระ
 After finishing his shower, Ai Hui noticed that Lou Lan was still missing
หลังจากเสร็จสิ้นการอาบน้ำแล้วไอฮุยสังเกตเห็นว่าลูลันยังคงหายไป
 All his hopes were dashed; it seemed like there would be no soup today
ความหวังทั้งหมดของเขาพุ่ง; 
 As it was still early, he decided to head out and have some noodles
ขณะที่ยังคงเช้าเขาตัดสินใจที่จะออกไปข้างนอกและมีก๋วยเตี๋ยวบ้าง
 Yes, noodles, which would cost him a hundred and fifty yuan for a single bowl! After all, now that he had three hundred and fifty thousand yuan on hand, he considered himself to be rather rich and could eat as much as he liked
ใช่ก๋วยเตี๋ยวซึ่งจะเสียค่าใช้จ่ายเขาหนึ่งแสนห้าสิบหยวนสำหรับโถเดียว! 
 Ai Hui had only been eating pancakes for the past month, and his mouth watered at just the thought of those noodles
เมื่อไห่ฮุ่ยกินเพียงแค่แพนเค้กเดือนที่ผ่านมาและปากของเขาก็รดน้ำเพียงแค่คิดถึงก๋วยเตี๋ยว
 He immediately rushed out through the door
เขารีบวิ่งออกมาทางประตู
 Shi Xueman wandered the streets of Central Pine City without any specific destination
Shi Xueman เดินไปตามถนนของ Central Pine City โดยไม่มีจุดหมายเฉพาะ
 She had heard about the big welcoming ceremony for Duanmu Huanghun, but unfortunately, she could not witness it for herself
เธอได้ยินเกี่ยวกับพิธีต้อนรับที่ยิ่งใหญ่สำหรับ Duanmu Huanghun แต่น่าเสียดายที่เธอไม่สามารถเป็นพยานได้สำหรับตัวเอง
 She had also learned from Uncle Yong Zheng that after jumping off the Fiery Floating Cloud, Duanmu had toppled over onto the ground in exhaustion
เธอยังได้เรียนรู้จากลุงยองเจิ้งว่าหลังจากที่กระโดดลงจากเมฆลอยลุกโชติช่วง Duanmu ล้มลงบนพื้นด้วยความอ่อนเพลีย
 People were marveling at the hardship he had endured through to attain his current achievement
ผู้คนประหลาดใจกับความยากลำบากที่เขาทนได้เพื่อบรรลุความสำเร็จในปัจจุบัน
 Shi Xueman also admired his unprecedented feat of consecutively challenging three experts of the top fifty in just one week
Shi Xueman ยังชื่นชมความสำเร็จที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนของเขาที่ท้าทายสามผู้เชี่ยวชาญในห้าอันดับแรกในเวลาเพียงสัปดาห์เดียว
 It truly was no surprise that he was exhausted
มันไม่แปลกใจเลยที่เขาหมดแรง
 She herself had only managed to achieve the top one hundred during her first year of college; it was no wonder that Duanmu Huanghun was being honored as ‘The Genius of the Century’
เธอเองมีเพียงเพื่อให้บรรลุหนึ่งร้อยในช่วงปีแรกของการวิทยาลัย; 
 Nevertheless, she had no interest in Duanmu Huanghun; she was only interested in that mysterious expert who had defeated her
อย่างไรก็ตามเธอไม่มีความสนใจใน Duanmu Huanghun; 
 She once suspected that Duanmu Huanghun might be the one, but had shortly rejected the notion
เธอเคยสงสัยว่า Duanmu Huanghun อาจจะเป็นคนหนึ่ง แต่ไม่นานก็ปฏิเสธความคิด
 Duanmu Huanghun was of an apparent noble temperament—totally different from that of the mysterious master
Duanmu Huanghun มีอารมณ์อันสูงส่งที่เด่นชัดซึ่งแตกต่างจากของนายลึกลับ
 Shi Xueman was wearing an elemental energy mask to avoid being recognized by others, and now, she appeared to be an ordinary girl student
Shi Xueman สวมหน้ากากพลังงานเพื่อหลีกเลี่ยงการได้รับการยอมรับจากผู้อื่นและตอนนี้เธอดูเหมือนจะเป็นนักเรียนหญิงธรรมดา
 Ever since that fateful blind battle, she would often come to Central Pine City in her free time and soon became familiar with its topography
นับตั้งแต่สงครามเย็นครั้งนี้เป็นนิสัยเธอมักจะเดินทางมาถึง Central Pine City ในช่วงเวลาว่างของเธอและไม่นานก็เริ่มคุ้นเคยกับภูมิประเทศของตน
 In fact, she was presently enjoying the feeling of strolling aimlessly after an intense training session
ในความเป็นจริงเธอกำลังเพลิดเพลินกับการเดินเล่นอย่างไร้จุดหมายหลังจากช่วงการฝึกซ้อมที่เข้มข้น
 Detecting a mouth-watering aroma of food, Shi Xueman suddenly began to feel hungry
การค้นพบกลิ่นหอมของอาหาร Shi Xueman เริ่มรู้สึกหิว
 Turning to the source, she noticed a noodle house
หันไปหาแหล่งที่มาเธอสังเกตเห็นบ้านก๋วยเตี๋ยว
 Actually, she seldom ate out at restaurants—to be more specific, she seldom ate anything except elemental food
ที่จริงแล้วเธอไม่ค่อยกินอาหารที่ร้านอาหารเพื่อให้เจาะจงมากขึ้นเธอแทบไม่ได้ทานอะไรนอกจากอาหารธาตุ
 On account of her constant training, she was stringent with her diet
เนื่องจากการฝึกซ้อมอย่างต่อเนื่องเธอจึงเข้มงวดกับอาหารของเธอ
 Her daily diet only consisted of elemental food that was specially made for enhancing the results of her training
อาหารประจำวันของเธอประกอบไปด้วยอาหารธาตุที่ทำขึ้นเฉพาะเพื่อเพิ่มผลการฝึกของเธอ
 Therefore, she hesitated, but eventually succumbed to the temptation
ดังนั้นเธอลังเล แต่ท้ายที่สุดก็ยอมจำนนต่อการทดลอง
 As it was not yet mealtime, there were only a few customers in the noodle house
เนื่องจากยังไม่ถึงเวลารับประทานอาหารมีเพียงไม่กี่ร้านเท่านั้นที่อยู่ในร้านก๋วยเตี๋ยว
 The owner was engrossed in preparing spiced beef, causing an irresistible smell to linger in the air
เจ้าของได้หมกมุ่นในการปรุงอาหารเนื้อเครื่องเทศทำให้มีกลิ่นที่ไม่อาจต้านทานได้ในอากาศ
 She casually entered, sat at a table, and requested a bowl of noodles
เธอลวกเข้านั่งที่โต๊ะและขอชามก๋วยเตี๋ยว
 At that instant, a figure rushed in and sat at a table across from her
ในเวลานั้นร่างก็รีบเข้ามานั่งที่โต๊ะตรงข้ามเธอ
 “Five bowls of noodles, please!” Shi Xueman took a brief glance and realized that it was a male student who seemed familiar
"ห้าชามก๋วยเตี๋ยวได้โปรด!" Shi Xueman ได้สรุปอย่างรวดเร็วและตระหนักว่าเป็นนักเรียนชายที่คุ้นเคย
 She might have seen him somewhere before
เธออาจจะเคยเห็นเขามาก่อน
 After pondering for a while, she remembered that last time in Central Pine City, while she was fuming over all the colorful banners advertising blind battles, she had noticed a mocking gaze coming from across the street… …from this guy! Last time, although Shi Xueman was filled with self-confidence, she had made a mistake, and now felt slightly embarrassed
หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่งเธอจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่ใน Central Pine City ขณะที่เธอกำลังลอยอยู่เหนือป้ายโฆษณาที่มีสีสันในการต่อสู้กับคนตาบอดเธอได้สังเกตเห็นการเยาะเย้ยที่จ้องมองมาจากฝั่งตรงข้ามถนน ... จากชายคนนี้! 
 However, she was not annoyed with the boy because they were unfamiliar with each other
อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้รำคาญกับเด็กเพราะพวกเขาไม่คุ้นเคยกับคนอื่น
 Admittedly, she was in a rotten mood at that time, and she seemed to have given him an angry glance
เป็นที่ยอมรับว่าเธอรู้สึกหดหู่ใจในเวลานั้นและเธอดูเหมือนจะทำให้เขาโกรธ
 She smiled wryly
เธอยิ้มให้เบื่อหน่าย
 Just then, her noodles arrived, and she began to enjoy her delicious meal
ตอนนั้นก๋วยเตี๋ยวของเธอมาถึงแล้วและเธอก็เริ่มอร่อยกับอาหารมื้ออร่อยของเธอ
 The noodles were incredibly tasty and totally different from the elemental food that she was used to
ก๋วยเตี๋ยวมีรสชาติอร่อยและแตกต่างจากอาหารที่เธอเคยใช้
 Try as she might, she could not stop eating
พยายามอย่างที่เธอต้องการเธอไม่สามารถหยุดกินได้
 Compared to her, though, the actions of the fellow seated opposite were far more exaggerated
เมื่อเทียบกับเธอแม้ว่าการกระทำของเพื่อนนั่งอยู่ตรงข้ามได้ไกลเกินจริงมากขึ้น
 He swept through the five large bowls of noodles in a line like the wind sweeping the leaves, causing a scene that was of great visual impact
เขากวาดผ่านก๋วยเตี๋ยวขนาดใหญ่ห้าเส้นในสายเช่นลมกวาดใบไม้ก่อให้เกิดฉากที่มีผลต่อภาพที่ดี
 Furthermore, his table manners were rude and wild, and with each bite, half the noodles of a bowl would disappear
นอกจากนี้มารยาทบนโต๊ะของเขาดูหยาบคายและป่าเถื่อนและด้วยการกัดแต่ละเส้นครึ่งก๋วยเตี๋ยวของชามจะหายไป
 Shi Xueman, who had happened to take a glimpse, was left stunned
Shi Xueman ผู้ที่ได้เห็นแวบหนึ่งก็ตะลึง
 All the people she knew were restrained, elegant, and gentle while eating; she had never before seen anyone eat like him
คนทุกคนที่เธอรู้ว่าถูกยับยั้งชั่งใจสง่างามและอ่อนโยนขณะรับประทานอาหาร 
 At the beginning, Ai Hui had noticed her since she had stared at him for a while, but having already adapted to life in the Induction Ground, he did not regard it as anything dangerous
ตอนเริ่มต้นไอฮุยได้สังเกตเห็นเธอตั้งแต่เธอจ้องมองเขาสักพักหนึ่ง แต่เมื่อปรับตัวให้เข้ากับชีวิตจริงใน Induction Ground แล้วเขาไม่ถือว่ามันเป็นอะไรที่อันตราย
 Now, he was so focused on the noodles that he had already forgotten himself
ตอนนี้เขาก็จดจ่ออยู่กับก๋วยเตี๋ยวที่เขาลืมไปแล้ว
 He picked up a bowl and gulped down half the noodle soup before placing it down contentedly
เขาหยิบชามขึ้นแล้วก้มน้ำซุปก๋วยเตี๋ยวไว้ครึ่งหนึ่งก่อนที่จะวางลงอย่างน่าพอใจ
 He suddenly noticed the stupefied lady sitting across from him
ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นผู้หญิงที่โง่เขลานั่งอยู่ตรงข้ามเขา
 Shi Xueman met his gaze, but immediately realized that it was somewhat rude and quickly looked down
Shi Xueman ได้พบกับการจ้องมองของเขา แต่ทันทีที่รู้ว่าค่อนข้างหยาบคายและรีบมองลงไป
 In an attempt to cover her embarrassment, she hastily called the owner to bring her the bill
ในความพยายามที่จะปกปิดความอับอายของเธอเธอรีบเรียกเจ้าของเพื่อนำเงินของเธอ
 “That would be a hundred and fifty yuan, please,” said the owner monotonously
"นั่นน่าจะเป็นร้อยห้าสิบหยวนค่ะ" เจ้าของบอกว่าน่าเบื่อ
 “Okay,” replied Shi Xueman as she rummaged about for her purse
"เอาล่ะ" Shi Xueman ตอบขณะที่เธอขลิบเกี่ยวกับกระเป๋าเงินของเธอ
 However, she suddenly froze, because she realized one horrible thing; she did not take any money with her! She had taken a shower and changed her attire after training, but the purse was still in her previous clothes! What to do? She had never encountered anything like this and totally blanked out
อย่างไรก็ตามเธอก็แช่แข็งเพราะเธอตระหนักถึงสิ่งที่น่ากลัวอย่างหนึ่ง; 
 “Excuse me, lady?” Noticing her absence of mind, the owner gently gave another reminder
"ขอโทษคุณสุภาพสตรี?" สังเกตเห็นการขาดความคิดของเธอเจ้าของเบา ๆ ให้เตือนอีก
 “Sorry…I… I forgot to bring money…” Shi Xueman stammered, her face burning with shame—at this moment, she felt like hiding herself and disappearing
"ขอโทษ ... ฉัน ... ฉันลืมเอาเงินไป ... " Shi Xueman ตะแคงหน้าเธอด้วยความอัปยศ - ในตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนซ่อนตัวและหายตัวไป
 The owner’s expression darkened
การแสดงออกของเจ้าของมืด
 Ai Hui noticed the scene
Ai Hui สังเกตเห็นฉากนี้
 Looking at the lady’s face, which was almost buried in her arms, he shook his head to himself, and said, “Hey, I’ll lend you the money
มองไปที่ใบหน้าของสุภาพสตรีซึ่งเกือบจะถูกฝังอยู่ในอ้อมแขนของเธอเขาส่ายหัวของตัวเองและพูดว่า "เฮ้ฉันจะให้คุณยืมเงิน
 Give me something as a pledge, and I’ll return it to you once you pay me back
ให้ฉันเป็นประกันและฉันจะคืนให้คุณเมื่อคุณจ่ายเงินให้ฉัน
” Would he freely pay the bill? No
"เขาจะจ่ายบิลได้อย่างอิสระหรือไม่? 
 Ai Hui would never utter such profligate words
ไอฮุยไม่เคยพูดคำหยาบคายดังกล่าว
 One hundred and fifty yuan was a lot of money to him! If there was nothing to pledge, he would not lend the money
หนึ่งร้อยห้าสิบหยวนเป็นเงินจำนวนมากให้กับเขา! 
 He was not one to show sympathy, and simply his willingness to lend was already a great favor in his eyes
เขาไม่ได้เป็นคนที่แสดงความเห็นอกเห็นใจและเพียงแค่ความตั้งใจของเขาที่จะให้ยืมได้รับความโปรดปรานอย่างมากในสายตาของเขา
 He then took out the money and pointed to the bowls in front of him
จากนั้นเขาก็เอาเงินออกและชี้ไปที่ชามข้างหน้าเขา
 “Bill, please
"เก็บเงินด้วยค่ะ
” Having paid for the meals, Ai Hui strolled out of the noodle house with a toothpick in his mouth and Shi Xueman’s bead bracelet in his hand
"ต้องจ่ายเงินค่าอาหารให้ Ai Hui เดินจากบ้านก๋วยเตี๋ยวด้วยไม้จิ้มฟันในปากของเขาและสร้อยข้อมือลูกปัด Shi Xueman ในมือ
 Shi Xueman sincerely expressed her gratitude to Ai Hui
Shi Xueman แสดงความขอบคุณอย่างจริงใจกับ Ai Hui
 “Thank you
"ขอขอบคุณ
 I will definitely pay you back
แน่นอนฉันจะจ่ายเงินให้คุณกลับ
 Please give me your address
กรุณาระบุที่อยู่ของคุณ
” “Vanguard Training Hall
"" Vanguard Training Hall
” Ai Hui continued, “Bring the money, and I’ll give you the bracelet
"ไอฮุยกล่าวต่อ" เอาเงินไปและฉันจะมอบสร้อยข้อมือให้
 Go home and get the money quickly
กลับบ้านและรับเงินอย่างรวดเร็ว
 I’m leaving now
ฉันกำลังจะจากไป
” Noticing the decreasing sunlight, Ai Hui hastily corrected himself
"สังเกตเห็นแสงแดดที่ลดลง Ai Hui รีบแก้ไขตัวเอง
 “Tomorrow would also be fine
พรุ่งนี้จะดี
 Farewell!” He quietly waved goodbye, without taking the clouds away from the sky
อำลา! "เขาเงียบ ๆ โบกมือลาโดยไม่ได้เอาเมฆออกจากฟากฟ้า
[1] Rate Translation Quality 3 comments ，join in googletag
[1] ให้คะแนนคุณภาพการแปล 3 ความคิดเห็นเข้าร่วมใน googletag
cmd
cmd
push(function() { googletag
push (function () {googletag
display('chapter-ad-37'); });
จอแสดงผล ( 'บทโฆษณา-37');