Chapter 86: A Familiar Feeling Before the battle had begun, Ai Hui had thought to use it as a test of his abilities
Chapter 86: A Familiar Feeling ก่อนที่การสู้รบจะเริ่มขึ้น Ai Hui คิดว่าจะใช้มันเป็นการทดสอบความสามารถของเขา
 However, once it started, he immediately tossed these thoughts out the window
อย่างไรก็ตามเมื่อเริ่มต้นแล้วเขาก็รีบโยนความคิดเหล่านี้ออกจากหน้าต่าง
Every fight in the Wilderness had been a matter of life and death
การต่อสู้ในถิ่นทุรกันดารทุกเรื่องเป็นเรื่องของชีวิตและความตาย
There were no retries, undos, or extra time for preparation
ไม่ได้มีการลองใหม่, ไม่ว่าง, หรือเวลาพิเศษในการเตรียมตัว
 Nobody would tell him that he could always try again next time because……there was simply no next time
ไม่มีใครจะบอกเขาว่าเขาสามารถลองอีกครั้งในครั้งต่อไปเพราะ ...... ไม่มีแค่ครั้งต่อไป
Losing meant death, and death meant becoming food for the dire beasts and adding to the piles of bones that already littered the Wilderness
การสูญเสียหมายถึงความตายและความตายหมายถึงการเป็นอาหารสำหรับสัตว์ที่น่ากลัวและการเพิ่มกองของกระดูกที่มีอยู่แล้วทิ้งกระจุ๋กระจายในป่า
The prize for winning was the chance to continue standing in that blood-soaked battlefield, taking breaths amongst the ice cold corpses, being able to feel the warmth of life and the beating of your own heart while gasping greedily for the piercing, bitter-cold air
รางวัลสำหรับการชนะคือโอกาสที่จะยังคงยืนอยู่ในสนามรบที่แช่เลือดเอาลมหายใจระหว่างหมู่น้ำแข็งเย็นความสามารถในการรู้สึกถึงความอบอุ่นของชีวิตและการเต้นของหัวใจของคุณเองในขณะที่กระหายอย่างกระหายในการเจาะ, ขมเย็น 
Since Ai Hui never knew when the next test would be, he never knew whether he would manage to get through it
นับตั้งแต่ที่เฮย์ฮูไม่เคยรู้มาก่อนว่าการทดสอบครั้งต่อไปจะเป็นอย่างไรเขาไม่เคยรู้ว่าเขาจะสามารถผ่านพ้นไปได้หรือไม่
He had to squeeze out every last ounce of his potential because he was weak and could die at any moment
เขาต้องบีบทุกอณูสุดท้ายของศักยภาพของเขาเพราะเขาอ่อนแอและสามารถตายได้ทุกเมื่อ
 He would remind himself every day that there wasn’t going to be a second chance—he had to give it his all
เขาจะเตือนตัวเองทุกวันว่าจะไม่มีโอกาสเป็นครั้งที่สองเขาจะต้องมอบให้ทั้งหมด
Would there be a tomorrow? He had no idea
จะมีวันพรุ่งนี้หรือไม่? 
Even if he gave his all, it still might not even be enough to make it to the next day, but he knew that any mistakes would spell certain death
แม้ว่าเขาจะให้ของทั้งหมดของเขาก็ยังอาจจะไม่เพียงพอที่จะให้ไปในวันถัดไป แต่เขารู้ว่าข้อผิดพลาดใด ๆ ที่จะสะกดความตายบางอย่าง
 There was no room for errors or luck; death was absolute
ไม่มีข้อผิดพลาดหรือโชค; 
Every single day was filled with fear and trepidation
ทุกๆวันเต็มไปด้วยความกลัวและความกังวลใจ
 He would often be too afraid to sleep, and even the shelters provided no reprieve from danger
เขามักจะกลัวที่จะนอนหลับและแม้แต่ที่พักพิงก็ไม่อาจบรรเทาอันตรายได้
 When living in such conditions, where death lurked at every corner, merely being able to stay sane was a blessing
เมื่ออยู่ในสภาพเช่นนั้นความตายที่ซุ่มซ่อนอยู่ทุกซอกทุกมุมเพียง แต่ความสามารถในการรักษาสติก็เป็นพร
 Many laborers had even experienced mental breakdowns, running out of the camp in the middle of the night as they howled like wild beasts, never to return
คนงานหลายคนเคยประสบปัญหาการบุกรุกทางจิตหมดไปจากค่ายตอนกลางดึกขณะที่พวกเขาร้องเหมือนสัตว์ป่าไม่เคยกลับมา
 It was the Wilderness, a place respected by the strong, and a place where the weak struggled to survive
เป็นที่รกร้างซึ่งเป็นที่เคารพนับถือของผู้มีอำนาจและเป็นสถานที่ที่คนที่อ่อนแอพยายามจะเอาชีวิตรอด
His teacher had told him that his all-out approach wasn’t a long term solution, but he already knew that
ครูของเขาบอกเขาว่าวิธีการทั้งหมดของเขาไม่ได้เป็นทางออกในระยะยาว แต่เขารู้แล้วว่า
 However, it had been completely uncertain if he would even make it till tomorrow, and if he didn’t give it his best shot, he might not have the chance to do so anymore
อย่างไรก็ตามมันก็ไม่แน่ใจว่าเขาจะทำมันได้จนถึงพรุ่งนี้หรือไม่และถ้าเขาไม่ได้ถ่ายภาพที่ดีที่สุดเขาอาจจะไม่มีโอกาสได้ทำมันอีกต่อไป
Being able to take things one firm step at a time was a privilege that was not given to everyone
ความสามารถในการทำสิ่งต่างๆให้ก้าวต่อไปในแต่ละครั้งเป็นสิทธิพิเศษที่ไม่ได้มอบให้กับทุกคน
Ai Hui had lost count of the number of times he had faced death
Ai Hui สูญเสียจำนวนครั้งที่เขาต้องเผชิญกับความตาย
 He had no wish to remember either, lest he lose himself to fear
เขาไม่อยากจำคำใดเพื่อมิให้ตัวเองกลัว
 All he could do was make use of his abilities to the fullest and steel his heart
สิ่งที่เขาทำได้ก็คือการใช้ความสามารถของเขาอย่างเต็มที่และสร้างหัวใจของเขา
 In such an extreme environment, having any sort of sentiment could easily result in death
ในสภาพแวดล้อมที่รุนแรงดังกล่าวการมีความเชื่อมั่นใด ๆ อาจทำให้เกิดความตายได้
The three years he spent in the Wilderness still clung onto him like a shadow
สามปีที่เขาใช้เวลาอยู่ในถิ่นทุรกันดารยังคงยึดติดกับเขาเหมือนเงา
 It was a large part of the person he was today
มันเป็นส่วนใหญ่ของคนที่เขาเป็นในวันนี้
He tried very hard to adapt to life in the Induction Ground, constantly reminding himself that this was not the Wilderness
เขาพยายามอย่างหนักที่จะปรับตัวให้เข้ากับชีวิตใน Induction Ground โดยเตือนตัวเองว่านี่ไม่ใช่รกร้างว่างเปล่า
 What’s important now was that he should refrain from killing others in battle
สิ่งสำคัญคือตอนนี้เขาควรงดฆ่าคนอื่นในสนามรบ
Other than that, he wasn’t going to hold back
นอกเหนือจากนั้นเขาจะไม่หยุดนิ่ง
He never once believed that fate was something that could be controlled
เขาไม่เคยเชื่อว่าชะตากรรมนั้นเป็นสิ่งที่สามารถควบคุมได้
 He was never able to shape his destiny
เขาไม่เคยสามารถกำหนดชะตากรรมของเขาได้
 It was just like the Wilderness, always fighting against him
มันก็เหมือนกับที่รกร้างว่างเปล่าเสมอต่อสู้กับเขา
 The only thing that made him happy was the brief reprieve he had after each victory
สิ่งเดียวที่ทำให้เขามีความสุขคือการบรรเทาโทษสั้น ๆ ที่เขาได้รับหลังจากชัยชนะแต่ละครั้ง
 Fighting was the only weapon he could use to resist his destiny
การต่อสู้เป็นอาวุธเพียงอย่างเดียวที่เขาสามารถใช้เพื่อต่อต้านโชคชะตาของเขา
 It was the only means by which he could win; he was nothing without it
มันเป็นวิธีเดียวที่ทำให้เขาสามารถชนะได้ 
To him, fighting was never to be taken lightly
การต่อสู้ไม่ควรเบา
He didn’t even have the chance to mock his silly thoughts before the battle started and he entered a fighting state
เขาไม่ได้มีโอกาสที่จะล้อเลียนความคิดของเขาโง่ก่อนที่การต่อสู้เริ่มต้นและเขาเข้าสู่สถานะการต่อสู้
His eyes were stone cold, and his soul was equally icy
ดวงตาของเขาเป็นน้ำแข็งและจิตใจของเขาก็หนาวจัด
 Ai Hui felt that he was more like a sand puppet, a killing machine created solely for the purpose of fighting
Ai Hui รู้สึกว่าเขาเป็นเหมือนหุ่นทรายซึ่งเป็นเครื่องฆ่าที่สร้างขึ้นเพื่อจุดประสงค์ในการสู้รบเท่านั้น
 He didn’t find anything wrong with that—the only thing he lamented was his lack of power
เขาไม่พบสิ่งผิดปกติกับสิ่งนั้น - สิ่งเดียวที่เขาเสียใจคือการขาดอำนาจของเขา
He never intended to meet force with force; that first blow was just to test the waters
เขาไม่เคยตั้งใจที่จะพบกับแรงด้วยแรง; 
Ai Hui’s keen perception allowed him to detect the subtle changes in Zu Yan’s state of mind despite the latter concealing his abilities well
การรับรู้ที่ลึกซึ้งของ Ai Hui ช่วยให้เขาสามารถตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งในสถานะของ Zu Yan ได้แม้จะปกปิดความสามารถของเขาไว้
 Fighting habits that resulted from tireless training in seclusion were indeed entirely different from those bred through struggles of life and death
พฤติกรรมการต่อสู้ที่เป็นผลมาจากการฝึกอบรมที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยในความสันโดษนั้นแตกต่างไปจากคนที่ผ่านการต่อสู้ชีวิตและความตาย
Ai Hui didn’t understand his opponent’s sudden shift in mental state, but being able to sense it allowed him to exploit the moment
Ai Hui ไม่เข้าใจการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของฝ่ายตรงข้ามในสภาวะทางจิต แต่ความสามารถในการรับรู้ได้ทำให้เขาสามารถใช้ประโยชน์ได้ในขณะนี้
Compared to his compatriots from the Induction Ground, Ai Hui could be said to be a whole other life form altogether
เมื่อเทียบกับเพื่อนของเขาจาก Induction Ground, Ai Hui อาจกล่าวได้ว่าเป็นรูปแบบชีวิตอื่น ๆ ทั้งหมด
The huge disparity between the two combatants were vividly demonstrated at that very moment
ความแตกต่างอย่างมากระหว่างสองพลรบได้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนในขณะนั้น
Zu Qiuni, who had screamed her lungs out, watched as Ai Hui leaped into the air
Zu Qiuni ผู้ซึ่งกรีดร้องปอดของเธอออกมามองดูราวกับว่า Ai Hui กระโดดลงไปในอากาศ
 Like a bat in the night, his body noiselessly traced through the air in an arc, heading towards Zu Yan’s side
เหมือนค้างคาวในเวลากลางคืนร่างของเขาถูกฉกฉวยไปทั่วอากาศในแนวโค้งมุ่งหน้าไปทางด้าน Zu Yan
She woke with a start, fear written all over her face
เธอตื่นตระหนกกับการเริ่มต้นความกลัวที่เขียนขึ้นทั่วใบหน้าของเธอ
She understood Ai Hui’s intention—he had discovered the [Hellfire Spider Web]’s weakness!Ai Hui had indeed found the [Hellfire Spider Web]’s weakness
เธอเข้าใจความตั้งใจของ Ai Hui เขาค้นพบจุดอ่อนของ [Hellfire Spider Web]! Ai Hui ได้ค้นพบจุดอ่อนของ [Hellfire Spider Web]
He had conscientiously analyzed their previous battle and had easily found the limitations of the [Hellfire Spider Web]
เขาได้ทำการวิเคราะห์สงครามครั้งก่อนอย่างรอบคอบแล้วและได้ค้นพบข้อ จำกัด ของ [Hellfire Spider Web]
 In essence, the skill was simply an elemental energy web spread out over the ground
สาระสำคัญคือสกิลนี้เป็นเพียงแค่เว็บพลังงานที่กระจายออกไปทั่วพื้นดิน
 Its natural weakness was thus aerial attacks
ความอ่อนแอตามธรรมชาติของมันคือการโจมตีทางอากาศ
This weakness was due to Zu Yan’s inadequate base level—an absolute art would most certainly not have such a glaring weakness
ความอ่อนแอนี้เป็นผลมาจากระดับพื้นฐานที่ไม่เพียงพอของ Zu Yan ซึ่งเป็นศิลปะแบบสัมบูรณ์จะไม่มีจุดอ่อนที่แจ่มแจ้ง
 Raising his base level would change the nature of the web
การยกระดับฐานจะเปลี่ยนลักษณะของเว็บ
This weakness, however, was not much of a concern in the Induction Ground, since most students did not have aerial combat abilities until they became full-fledged elementalists
ความอ่อนแอนี้ไม่ค่อยมีความกังวลในเรื่อง Induction Ground เนื่องจากนักเรียนส่วนใหญ่ไม่มีความสามารถในการต่อสู้ทางอากาศจนกว่าพวกเขาจะกลายเป็นนักรบที่เต็มเปี่ยม
Ai Hui didn’t either, but he had managed to come up with three different methods to deal with the web
Ai Hui ไม่ได้เช่นกัน แต่เขาสามารถจัดการกับวิธีการต่างๆได้สามวิธี
This was his habit
นี่เป็นนิสัยของเขา
 Even though he wasn’t expecting to face Zu Yan again, Ai Hui had prepared well for this scenario
แม้ว่าเขาจะไม่ได้คาดหวังที่จะเผชิญหน้ากับ Zu Yan อีกต่อไป แต่ Ai Hui ก็เตรียมพร้อมสำหรับสถานการณ์นี้
Meeting him once more was rather unexpected, but it wasn’t frightening to Ai Hui at all
พบกับเขาอีกครั้งหนึ่งที่ไม่คาดฝัน แต่ก็ไม่น่ากลัวเลยที่ Ai Hui เลย
He unfastened the Blood Bandage from his Sword Rattan Gloves, infusing elemental energy that was many times purer than his own into his arm
เขาคลายผ้าพันแผลจากผ้าพันแผลของ Sword Rattan Gloves ใส่พลังงานจากธาตุซึ่งหลายครั้งบริสุทธิ์กว่าแขนของเขาเอง
Zu Qiuni’s hunch was right
ลางของ Zu Qiuni นั้นถูกต้อง
 The technique that Ai Hui was executing had something to do with bats
เทคนิคที่ Ai Hui กำลังดำเนินอยู่มีบางอย่างเกี่ยวข้องกับค้างคาว
 It was a very shallow form of swordplay known as the Gale Bat Blade
มันเป็นรูปแบบของการเล่นคำดาบที่เรียกว่า Gale Bat Blade
The technique imitates the movement of the fast-flying gale bat, which, according to notes in the margins of the swordplay manual, had become extinct
เทคนิคนี้เลียนแบบการเคลื่อนไหวของค้างคาวลมพายุเร็วซึ่งตามบันทึกย่อในส่วนขอบของคู่มือการใช้ swordplay ได้กลายเป็นสูญพันธุ์แล้ว
Ai Hui had run many simulations in his mind before he had finally found this technique, which would allow him to execute aerial maneuvers, in a swordplay manual
ไอฮุยได้ลองการจำลองหลายครั้งในใจของเขาก่อนที่เขาจะได้พบกับเทคนิคนี้ในที่สุดซึ่งจะช่วยให้เขาสามารถดำเนินการประลองยุทธ์ทางอากาศในคู่มือการใช้ดาบ
Although he was unable to fully utilize the technique without a sword, he could still perform its aerial maneuvers to change his direction in mid-air
แม้ว่าเขาจะไม่สามารถใช้เทคนิคนี้ได้โดยไม่ต้องใช้ดาบ แต่เขาก็ยังคงสามารถปรับเปลี่ยนทิศทางของเครื่องบินในช่วงกลางอากาศได้
 As he had previously practiced, Ai Hui straightened his arm and channeled elemental energy through it in an arc
ตามที่เคยฝึกมาก่อนไอฮุ่ยจับแขนของเขาและนำพลังงานจากธาตุไปตามเส้นโค้ง
He immediately felt a surge of air pushing his body, causing him to circle around Zu Yan in a clearly-defined arc
เขารู้สึกกระปรี้กระเปร่าจากการที่อากาศผลักดันร่างกายของเขาทำให้เขาต้องวนเวียนอยู่รอบ ๆ Zu Yan ในส่วนโค้งที่กำหนดไว้อย่างชัดเจน
Ai Hui had thought through every last detail of the plan, but appeared to have missed out one thing
Ai Hui ได้คิดถึงทุกรายละเอียดสุดท้ายของแผน แต่ดูเหมือนจะพลาดสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
 His Ai Hui had thought through every last detail of the plan, but he appeared to have missed out one thing
เขา Ai Hui ได้คิดถึงทุกรายละเอียดสุดท้ายของแผน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะพลาดสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
 His elemental energy was now much purer than before
พลังธาตุอาหารของเขาตอนนี้แย่กว่าเดิม
Things did not go according to plan
สิ่งที่ไม่ได้ไปตามแผน
Ai Hui’s plan was to attack his opponent from the side, but he soon realized that he had overshot and landed behind him
Ai Hui วางแผนที่จะโจมตีฝ่ายตรงข้ามของเขาจากด้านข้าง แต่เขาก็ตระหนักว่าเขาได้ overshot และที่ดินหลังเขา
Zu Yan’s body was slightly suspended in the air, ready to unleash his next attack
ร่างของ Zu Yan ถูกระงับเล็กน้อยในอากาศพร้อมที่จะปลดปล่อยการโจมตีครั้งต่อไปของเขา
Any other student might have been fazed by this, but not Ai Hui
นักเรียนคนอื่น ๆ อาจได้รับการเกรี้ยวกราดด้วยเรื่องนี้ แต่ไม่ใช่ Ai Hui
 He always expected the unexpected and believed that nothing was ever certain in battle
เขาคาดหวังถึงสิ่งที่ไม่คาดฝันเสมอและเชื่อว่าไม่มีอะไรแน่นอนในการต่อสู้
Ai Hui braced himself, taking a powerful driving step as he launched himself backward
ไอฮุงก้าวย่างก้าวเข้าสู่ตัวเอง
Zu Yan was shocked when he sensed a disturbance behind him
Zu Yan รู้สึกตกใจเมื่อรู้สึกว่าเกิดความวุ่นวายอยู่ข้างหลังเขา
 How was it possible that his opponent was there… Bang!Ai Hui rammed his back into Zu Yan with the force of a trampling dire beast
เป็นไปได้อย่างไรที่ฝ่ายตรงข้ามของเขาอยู่ที่นั่น ... Bang! Ai Hui กลับเข้าสู่ Zu Yan ด้วยพลังของสัตว์ร้ายที่เหยียบย่ำ
The [Arching Fish Back] was still a reliable formula
[Arching Fish Back] ยังคงเป็นสูตรที่น่าเชื่อถือ
 It gave him a familiar feeling
มันทำให้เขารู้สึกคุ้นเคย