Chapter 95: Changes To The Blood Bandage After a good night’s sleep, Ai Hui felt an indescribable sense of happiness and satisfaction
บทที่ 95: การเปลี่ยนผ้าพันแผลในเลือดหลังจากนอนหลับฝันดี Ai Hui รู้สึกถึงความสุขและความพึงพอใจที่ไม่อาจอธิบายได้
 All his previous tiredness was now gone
ความเมื่อยล้าก่อนหน้านี้หมดไปแล้ว
 Looking at the time, the traces of sleepiness that Ai Hui felt immediately disappeared
มองไปที่เวลาร่องรอยของความง่วงที่ Ai Hui รู้สึกทันทีหายไป
 He had actually slept for one entire day
เขานอนหลับจริงตลอดหนึ่งวัน
 Given that he had just woken up, Ai Hui decided to take a bath directly
ไอโฮได้ตัดสินใจว่าจะอาบน้ำโดยตรง
 While soaking in the hot spring, he began playing with the Blood Bandage
ในขณะอาบน้ำในฤดูใบไม้ผลิเขาเริ่มเล่นกับผ้าพันแผลในเลือด
 The Blood Bandage had a very unusual texture; it was neither cloth nor silk, and there were still intact traces of blood as if it had just dried up
ผ้าพันแผลเลือดมีเนื้อที่ผิดปกติมาก 
 Mistress had said that it had existed for an extremely long period of time—more than ten thousand years
คุณหญิงบอกว่ามันมีชีวิตอยู่เป็นเวลานานมากแล้วกว่าหมื่นกว่าพันปี
Every time he looked at the Blood Bandage, his thoughts couldn’t help but wander to the Cultivation Era
ทุกครั้งที่เขามองไปที่ผ้าพันแผลในเลือดความคิดของเขาไม่สามารถช่วยได้ แต่เดินไปที่ยุคการเพาะปลูก
 It was such a bustling and diversified period with a vast world
มันเป็นช่วงที่คึกคักและมีความหลากหลายกับโลกกว้างใหญ่
 There were different oddities of techniques and innumerable magic-infused treasures
มีแปลกประหลาดแตกต่างกันของเทคนิคและนับไม่ถ้วนมายากล infused สมบัติ
 Cultivators soared through the skies and combed through the earth to explore the unknown, dominating the era for thousands of years
ผู้เพาะปลูกเพิ่มมากขึ้นผ่านผืนฟ้าและผิงโลกเพื่อสำรวจสิ่งที่ไม่รู้จักซึ่งครองยุคมาหลายพันปี
 The Blood Bandage was really sturdy; even with all his strength, Ai Hui was unable to tear even a bit
ผ้าพันแผลของเลือดนั้นแข็งแรงมาก 
 When Mistress had split the Blood Bandage into two, she had used tremendous strength as well
เมื่อ Mistress แยกผ้าพันแผลเลือดออกเป็นสองชิ้นเธอก็ใช้กำลังอย่างมากเช่นกัน
 She had said that the silk yarn was bound up by a special force, seamlessly blending them together
เธอบอกว่าเส้นด้ายไหมถูกผูกไว้โดยกองกำลังพิเศษผสมผสานกันได้อย่างลงตัว
 The Blood Bandage had many loose threads on its sides due to Mistress’ attempt to tear it
ผ้าพันแผลในเลือดมีหลายด้านหลวม ๆ เนื่องจากผู้หญิงพยายามที่จะฉีกขาด
 Thanks to the swordplay manual, Ai Hui’s had a much better understanding of the Cultivation Era than before
ขอบคุณกับคู่มือการใช้ดาบไอวี่เอไอฮุ่ยเข้าใจถึงยุคการเพาะปลูกมากกว่าก่อน
 During the Cultivation Era, blood sects were never the mainstream sects; instead, the mainstream sects were those that revolved around swordsmanship and weapon-training
ในช่วงยุคการเพาะปลูกนิกายเลือดไม่เคยเป็นนิกายหลัก 
 Now, though, along with all their magic-infused treasures, those prestigious and orthodox schools that had hundreds and thousands of years of history had all decayed and disappeared
ขณะนี้แม้ว่าจะมีสมบัติล้ำค่ามายากลของพวกเขาบรรดาโรงเรียนที่มีชื่อเสียงและเป็นทางการซึ่งมีประวัตินับร้อยนับพัน ๆ ปีได้สลายตัวและหายตัวไปทั้งหมด
 However, an object from a small blood sect had been able to escape the fate of becoming decayed throughout the millennia
อย่างไรก็ตามวัตถุจากกลุ่มนิกายเลือดเล็ก ๆ สามารถหลบหนีชะตากรรมของการผุกร่อนไปได้ตลอดหลายพันปี
 Life was indeed filled with variables
ชีวิตเต็มไปด้วยตัวแปร
Just by hearing the name “blood-refinement,” one could figure out that it was related to fresh blood
เพียงแค่ได้ยินชื่อ "blood-refinement" คนเราก็สามารถเข้าใจได้ว่ามันเกี่ยวข้องกับเลือดสด
 That mysterious strength should be related to fresh blood as well
ความลึกลับที่ควรจะเกี่ยวข้องกับเลือดสดเช่นกัน
 The Blood Bandage had a faintly discernible bone-chilling smell
ผ้าพันแผลในเลือดมีกลิ่นที่ทำให้กระดูกรู้สึกหนาวเหน็บ
 In the beginning, Ai Hui was not accustomed to wearing the bandage as it would suddenly erupt with a killing intent
ในตอนแรกอ้ายฮุไม่เคยสวมผ้าพันแผลเพราะมันจะพ่นด้วยความตั้งใจที่จะสังหาร
 Ai Hui’s pores would abruptly constrict, and it would feel like the bandages had become two bands of ice
รูขุมขนของ Ai Hui จะหดตัวและมันจะรู้สึกเหมือนผ้าพันแผลกลายเป็นน้ำแข็งสองก้อน
 Nevertheless, it was fortunate that the killing internet did not erupt frequently and that each episode was short-lived
อย่างไรก็ตามการโชคดีที่อินเทอร์เน็ตในการฆ่านั้นไม่ได้ปะทุขึ้นบ่อยครั้งและแต่ละตอนก็มีอายุสั้น
What a strange object
เป็นวัตถุแปลก ๆ
 To be related to blood… Should he perhaps try to drip a few drops of blood onto the bandage?That sudden inspiration filled Ai Hui with energy; he had always been curious about the Blood Bandage
จะเกี่ยวข้องกับเลือด ... เขาควรจะหยดเลือดลงบนผ้าพันแผลไหม? แรงบันดาลใจที่ฉับพลันนี้ทำให้ Ai Hui เต็มไปด้วยพลังงาน 
 The Blood Bandage was a blood-refined object, and he did not have any clue as to what was blood refinement
ผ้าพันแผลเลือดเป็นวัตถุที่ได้รับการขัดเกลาเลือดและเขาไม่ได้มีเงื่อนงำใด ๆ ในเรื่องของการปรับแต่งเลือด
 As for those few drops of blood, it was not a matter of concern for Ai Hui; he was not a pampered and spoilt rich brat, and injuries were a common occurrence back in the Wilderness
สำหรับเลือดหยดสองสามหยดนั้นไม่ได้เป็นเรื่องที่น่ากังวลสำหรับ Ai Hui; 
 Unable to contain his curiosity, which had firmly rooted in his heart like a weed, he did not hesitate and immediately bit his finger
ไม่สามารถมีความอยากรู้อยากเห็นของเขาซึ่งมีรากฐานมั่นคงในหัวใจของเขาเช่นวัชพืชเขาไม่ลังเลและทันทีที่นิ้วของเขา
 He dripped a few drops of blood on the two pieces of the Blood Bandage
เขาหยดเลือดสองสามหยดลงบนผ้าพันคอเลือดสองก้อน
 The fresh blood dripped onto the Blood Bandage
เลือดจืดไหลลงบนผ้าพันแผลในเลือด
 The drops resembled water droplets on a lotus leaf, round and dark red
หยดคล้ายกับหยดน้ำบนใบดอกบัวกลมและสีแดงเข้ม
 The next moment, the blood droplets were absorbed into the Blood Bandage, as if it were yellow sand
คราวต่อไปหยดเลือดเข้าไปในผ้าพันแผลในเลือดราวกับว่ามันเป็นทรายสีเหลือง
 Only a few abnormally bright blood stains were left on the bandage
มีเพียงคราบเลือดที่สว่างผิดปกติเพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่เหลืออยู่บนผ้าพันแผล
The next scene, however, led Ai Hui to widen his eyes in shock
ฉากต่อไปก็ทำให้ Ai Hui ทำให้ตาของเขาตกใจ
 The Blood Bandage suddenly came to life—the part that was torn by Mistress had loose threads, which started to wriggle and grow
ผ้าพันแผลเลือดก็มาถึงชีวิต - ส่วนที่ถูกฉีกขาดโดย Mistress มีหัวข้อหลวมซึ่งเริ่มดิ้นและเติบโต
 In just a few moments, the edge of the Blood Bandage lost all signs of being torn
ในช่วงเวลาเพียงไม่กี่นาทีขอบของผ้าพันแผลเลือดหายสัญญาณทั้งหมดของการถูกฉีกขาด
 The two pieces showed no evidence of damage and were perfectly intact
ชิ้นส่วนทั้งสองชิ้นไม่มีหลักฐานเสียหายและมีสภาพสมบูรณ์
Ai Hui was dumbfounded
ไอฮุยเป็นคนตะลึง
 This blood refinement was indeed unconventional
การปรับแต่งเลือดเป็นเรื่องแปลก
 Previously, the Blood Bandage had looked rather dull and low; but now, it looked as good as new and had become brighter and whiter
ก่อนหน้านี้ผ้าพันแผลในเลือดดูหมองคล้ำและต่ำ 
 The earlier dried blood stains had become more faint, except the stain due to his blood—that was still unusually bright red
คราบเลือดที่แห้งก่อนหน้านั้นกลายเป็นสีอ่อนมากขึ้นยกเว้นเลือดที่เปื้อนเลือดของเขาซึ่งยังคงเป็นสีแดงสดใสอยู่เสมอ
 The texture of the bandage had also become soft, unlike the hard and heavy texture of before
เนื้อผ้าของผ้าพันแผลก็อ่อนนุ่มแตกต่างจากพื้นผิวที่หนักและหนักของก่อน
 Ai Hui examined it over and over again, but he was unable to come up with any plausible reasons, except the confirmation that his fresh blood was pivotal to such a change
Ai Hui ตรวจสอบมันซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่เขาไม่สามารถที่จะเกิดขึ้นได้ด้วยเหตุผลใด ๆ ยกเว้นการยืนยันว่าเลือดสดของเขาเป็นหัวใจสำคัญของการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว
 “You indeed live up to your name,” Ai Hui muttered
"คุณจริงอยู่กับชื่อของคุณ" Ai Hui พึมพำ
 Yet, he did not plan to continue wasting his own blood
แต่เขาไม่ได้วางแผนที่จะสลายเลือดของตัวเองต่อไป
 An average person would have some fear when faced with the strange situations of the Blood Bandage
คนทั่วไปจะมีความกลัวบางอย่างเมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์แปลก ๆ ของ Blood Bandage
 Ai Hui, however, did not experience any fear; he had seen many situations which were similar to hell
Ai Hui ไม่เคยรู้สึกกลัวอะไร 
 How could he be frightened by a few drops of blood? He finished his bath and came out of the hot spring
เขากลัวได้แค่ไม่กี่หยดเลือด? 
 After wiping his body dry, he prepared to bind the Blood Bandage to himself
หลังจากเช็ดร่างกายแล้วเขาก็พร้อมที่จะผูกผ้าพันแผลเลือดไว้กับตัวเอง
 When it came into contact with his body, the bandage came to life
เมื่อสัมผัสกับเนื้อตัวแล้วผ้าพันแผลก็เริ่มมีชีวิตชีวา
 Like an agile snake, it wound nimbly around Ai Hui’s body, and in a flash, it was bound properly and was similar to how Ai Hui usually did it
เหมือนงูเปรียวมันแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของ Ai Hui และใน flash มันถูกผูกไว้อย่างถูกต้องและมีความคล้ายคลึงกับวิธี Ai Hui มักจะทำมัน
 The fit was just right
พอดีถูกต้อง
 It did not have the usual bone-chilling feel, but instead, it was warm and soft—extremely comfortable
มันไม่ได้มีความรู้สึกหนาวเหน็บตามปกติ แต่มันก็อบอุ่นและอ่อนนุ่มสบายมาก
 Ai Hui widened his eyes
ไอฮุงเงยหน้าขึ้นมอง
 Was this the same Blood Bandage? This is kind of awesome…
นี่เป็นผ้าพันแผลเลือดเหมือนกันหรือเปล่า? 
 He could never have believed his unexpected action to bring about such a pretty good result
เขาไม่อาจเชื่อได้ว่าการกระทำที่ไม่คาดคิดของเขาเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีงาม
 He felt that he was quite lucky
เขารู้สึกว่าเขาโชคดีมาก
 It was a complicated process to bind the Blood Bandage, and it usually took Ai Hui quite a long time
มันเป็นกระบวนการที่ซับซ้อนในการผูกผ้าพันแผลในเลือดและมักใช้เวลา Ai Hui เป็นเวลานาน
 Now that the bandage could bind by itself, it saved him a lot of hassle
ตอนนี้ผ้าพันแผลสามารถผูกด้วยตัวเองก็ช่วยให้เขายุ่งยากมาก
 After wearing his clothes, he randomly plucked a blade of grass and chewed on it
หลังจากที่สวมเสื้อผ้าแล้วเขาก็หยิบใบหยิบใบหญ้าขึ้นมาและเคี้ยวมัน
 Walking into the training hall, he saw Lou Lan sitting in the courtyard
เดินเข้าไปในห้องฝึกอบรมเขาเห็น Lou Lan นั่งอยู่ในลาน
 He noticed that Lou Lan did not seem to be in a good mood
เขาสังเกตเห็นว่าลูลันไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่ดี
 Ai Hui was puzzled
Ai Hui งงงวย
 If sand puppets had personalities, then Lou Lan was definitely an optimistic and happy-go-lucky sand puppet
ถ้าหุ่นทรายมีบุคลิกที่ดี Lou Lan เป็นหุ่นเชิดทรายที่ดีและมีความสุขไปกับโชค
 “Lou Lan, what happened?” Ai Hui sat next to Lou Lan
"ลูลันเกิดอะไรขึ้น?" ไอฮุยนั่งข้าง Lou Lan
 “Ai Hui, Master Shao left,” Lou Lan said, his head downcast
"อ้ายฮุ่ยนายชาเช่ทิ้งไว้" ลูลานกล่าวหัวเสียใจ
 Ai Hui paused
ไอฮุยหยุดชั่วคราว
 “Master Shao left? Did he go on a journey or did he meet with some mishaps?” Ai Hui had always been mystified by his neighbor
"โท Shao ทิ้ง? 
 It was said that one could see an earth elementalist’s character through his sand puppet
ได้มีการกล่าวกันว่าผู้คนสามารถมองเห็นตัวละครของนักมายากลโลกผ่านหุ่นของเขาได้
 However, he could not think of any kind of earth elementalist who would create a sand puppet like Lou Lan
อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถนึกถึงนักโลกธาตุพื้นโลกชนิดใดก็ได้ที่จะสร้างหุ่นเชิดทรายเช่น Lou Lan
 Ai Hui had encountered many sand puppets
ไอฮุยเคยเจอหุ่นทรายมากมาย
 All those sand puppets had shocking war capabilities, but compared to Lou Lan, they were many times more foolish
หุ่นกระบอกทรายเหล่านี้มีความสามารถในการทำสงครามตกตะลึง แต่เมื่อเทียบกับ Lou Lan พวกเขาก็โง่กว่าหลายครั้ง
 “He left on a journey,” Lou Lan said softly
"เขาทิ้งไว้ในระหว่างเดินทาง" Lou Lan กล่าวเบา ๆ
 “He said he has almost reached the end of his life and he wanted to complete something that he has always regretted
"เขากล่าวว่าเขาเกือบจะถึงจุดสิ้นสุดของชีวิตของเขาและเขาต้องการที่จะเสร็จสมบูรณ์บางสิ่งบางอย่างที่เขาได้เสียใจเสมอ
 Ai Hui, what kind of matters could make Master Shao feel regretful his whole life?”Ai Hui exhaled in relief
Ai Hui เรื่องอะไรที่ทำให้โท Shao รู้สึกเสียใจตลอดชีวิต "Ai Hui หายใจด้วยความโล่งอก
 It was fine as long as he hadn’t met with any mishaps
มันไม่เป็นไรตราบเท่าที่เขาไม่ได้เจอกับอุบัติเหตุใด ๆ
 He thought for a while
เขาคิดชั่วครู่หนึ่ง
 “It could be anything; relationships, diplomatic matters…there are important events for each and every one of us
"มันอาจเป็นอะไรก็ได้ 
”“But if that’s the case, then why didn’t he do it then?” Lou Lan said with a face of confusion
"" แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วทำไมเขาถึงไม่ทำเช่นนั้น? "Lou Lan กล่าวด้วยความสับสน
 Ai Hui was struck dumb
Ai Hui ถูกโง่
 He did not know how to answer such a profound question
เขาไม่ทราบวิธีตอบคำถามที่ลึกซึ้งเช่นนี้
 He thought quickly and spread out his arms
เขาคิดอย่างรวดเร็วและกางแขนออก
 “For example, he had no money!” “No money?” Lou Lan tilted his head and pondered
"ยกตัวอย่างเช่นเขาไม่มีเงิน!" "ไม่มีเงิน?" Lou Lan เอียงศีรษะและขบคิด
 “Yes, Master Shao always used his money on Lou Lan
"ใช่นายชาเช่มักใช้เงินของเขากับลูลัน
” Ai Hui let out a breath
"ไอฮุยหายใจออก
 “Now that Lou Lan has grown up and Master Shao does not need to watch over Lou Lan, he can complete his unfulfilled desires
"ตอนนี้ Lou Lan เติบโตขึ้นมาแล้วและโท Shao ไม่ต้องคอยเฝ้า Lou Lan เขาสามารถเติมเต็มความปรารถนาของเขาได้
” Ai Hui felt as if he was an old creep that was going to kidnap a child
"ไอฮุยรู้สึกราวกับว่าเขาเป็นคนคืบคลานที่กำลังจะลักพาตัวเด็ก
“But why didn’t Master Shao bring Lou Lan along? Lou Lan could help Master Shao
"ทำไมโท Shao ถึงนำ Lou Lan ไปด้วย? 
” Lou Lan looked at Ai Hui with wide eyes
Lou Lan มองไปที่ Ai Hui ด้วยสายตากว้าง
 Ai Hui racked his brain
ไอฮุยควั่นสมองของเขา
 “A lot of things should be solved by oneself
"หลายสิ่งควรได้รับการแก้ไขด้วยตัวเอง
 Look at my Master and Mistress, can I help in their relationship? I definitely can’t! If Master wants to have a date with Mistress, would he bring me along? Definitely not
มองไปที่โทและผู้หญิงของฉันฉันสามารถช่วยในความสัมพันธ์ของพวกเขา? 
” “Master Shao has gone to find Mistress Shao?” Realization dawned upon Lou Lan
"" โท Shao ไปหา Mistress Shao? "การตระหนักรู้เกิดขึ้นเมื่อลูลัน
 “I see
"ฉันเห็น
”“It must be!” Ai Hui wondered how many of his brain cells had died; he was starting to believe his own lies
"" ต้องเป็น! "Ai Hui สงสัยว่าเซลล์สมองของเขาตายไปกี่โมง 
 His voice expressed heartfelt emotion as he said, “Although Master Shao is of a certain age, he still has the right to chase after his happiness
เสียงของเขาแสดงความรู้สึกอย่างจริงจังในขณะที่เขากล่าวว่า "ถึงแม้นายชาเช่จะอยู่ในวัยเด็ก แต่เขาก็ยังมีสิทธิไล่ตามความสุขของเขาด้วย
 To be able to figure this out at such an old age is not easy
เพื่อให้สามารถที่จะคิดออกนี้ที่อายุดังกล่าวไม่ได้เป็นเรื่องง่าย
 We must give him our blessings!” Lou Lan nodded
เราต้องให้พรแก่พวกเขา! "Lou Lan พยักหน้า
 “Lou Lan also wanted to wish Master Shao
ลูลันก็อยากจะขอร้องให้นายชาเช่
” Bang! Lou Lan transformed into five words
"บาง! 
 “All the best, Master Shao!” Ai Hui let out a loud laugh
"ดีที่สุดโท Shao!" Ai Hui หัวเราะออกมาดัง ๆ