Chapter 94 Chapter 94: Midnight Translator: TYZ  Editor: - - Li Wei did not know how long he had been in shock for
บทที่ 94 บทที่ 94: นักเขียนเที่ยงคืน: TYZ Editor: - - หลี่หวู่ไม่ทราบว่าเขาตกใจมากแค่ไหน
 In any case, the empty bowls in front of Ai Hui seemed to have stacked higher and higher
ในกรณีใด ๆ โถที่ว่างเปล่าด้านหน้า Ai Hui ดูเหมือนจะสูงขึ้นเรื่อย ๆ
   For a moment, he did not know what to say
สักครู่เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร
   After a long silence, he opened his mouth
หลังจากเงียบไปนานเขาก็เปิดปาก
 “Being a laborer, it’s not easy to return alive
"การเป็นแรงงานไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะกลับมามีชีวิตชีวา
”   At this point, Ai Hui was nearly done eating, and his actions had slowed down
"เมื่อมาถึงจุดนี้ไห่ฮุยเพิ่งกินข้าวเสร็จและการกระทำของเขาก็ชะลอตัว
 He raised his head and gave a sunny smile
เขาเงยหน้าขึ้นและยิ้มให้แดด
 “That’s right
"ถูกตัอง
 Only two out of two thousand laborers survived
มีเพียงสองในสองพันคนเท่านั้นที่รอดชีวิต
”   A cold shiver ran down Li Wei’s spine
"ตัวสั่นหนาววิ่งลงกระดูกสันหลังของ Li Wei
 He had spent a long time at the front line and was used to death; however, this was the first time he had ever heard of such a terrifying mortality rate
เขาใช้เวลานานในแนวหน้าและถูกใช้จนตาย 
 He finally realized what laborers being “easily killed” meant
ในที่สุดเขาก็ตระหนักว่าคนงาน "ถูกฆ่าตาย" หมายถึงอะไร
   He became silent and observed the young man seated across him
เขาก็เงียบและสังเกตเห็นชายหนุ่มนั่งอยู่ตรงข้ามเขา
   Ai Hui’s face did not show any signs of vengeance, self-pity, sadness or suffering
ใบหน้าของเอไอฮุไม่ได้แสดงให้เห็นถึงการแก้แค้นความเมตตาความเศร้าหรือความทุกข์ทรมาน
 He was just sitting there looking calm and earnest, his gaze limpid
เขานั่งอยู่ที่นั่นอย่างสงบและตั้งใจจริงจ้องมองของเขาจ้องมอง
   Unknowingly, Li Wei became somewhat emotional
ไม่รู้ว่า Li Wei กลายเป็นอารมณ์ไม่ดี
 “Why did you want to come to the Induction Ground?”   “I want to become an elementalist
"ทำไมคุณถึงมาที่สนาม Induction Ground?" "ฉันอยากจะเป็นนักฟิสิกส์
” Ai Hui laughed as he idly stirred the empty bowl with his chopsticks
"ไอฮุยหัวเราะขณะที่เขาขยับชามที่ว่างเปล่าด้วยตะเกียบของเขา
 “There’s no future in being a laborer; it’s better to become an elementalist
"ไม่มีอนาคตในการเป็นคนงาน; 
”   For some unknown reason, Li Wei could sense that these straightforward and casual words contained much more than what they actually meant
"ด้วยเหตุผลที่ไม่ทราบสาเหตุ Li Wei สามารถเข้าใจได้ว่าคำที่ตรงไปตรงมาและไม่เป็นทางการเหล่านี้มีมากกว่าที่พวกเขาตั้งใจจริง
   This was the first time that Li Wei did not know what to say to a young man
นี่เป็นครั้งแรกที่นายลีวูไม่ทราบว่าจะพูดอะไรกับชายหนุ่ม
 He finally understood how Ai Hui had developed a maturity that far surpassed his young age
ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าไห่ฮุยพัฒนาวุฒิภาวะที่ไกลเกินกว่าวัยหนุ่มสาวของเขาอย่างไร
   The number of deaths that Ai Hui had witnessed far exceeded what he had
จำนวนผู้เสียชีวิตที่ Ai Hui เห็นได้ไกลเกินกว่าที่เขามี
 Ai Hui had survived the harshest and cruelest of environments, and the situations he had faced were far more dangerous than what Li Wei had ever faced
Ai Hui รอดชีวิตจากสภาพแวดล้อมที่โหดร้ายและรุนแรงที่สุดและสถานการณ์ที่เขาต้องเจอนั้นอันตรายกว่าสิ่งที่ Li Wei เคยเผชิญมา
 Yet the three years of extreme hardship still did not destroy the young man’s courage and will to live
ถึงกระนั้นสามปีที่ลำบากที่สุดก็ยังไม่ได้ทำลายความกล้าหาญและความกล้าหาญของชายหนุ่ม
   Other than age and strength, Ai Hui’s experience and character were not inferior to his
นอกเหนือจากอายุและความแข็งแรงแล้วประสบการณ์และตัวละครของ Ai Hui ไม่ได้ต่ำกว่าเขา
   This was a young man who did not need consolation and encouragement
นี่เป็นชายหนุ่มที่ไม่ต้องการการปลอบโยนและให้กำลังใจ
 He knew what he was doing and what he was working hard for
เขารู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่และสิ่งที่เขากำลังทำงานหนักอยู่
 There was no uncertainty and hesitation—only a strong and determined heart
ไม่มีความไม่แน่นอนและความลังเลใจคือหัวใจที่เข้มแข็งและมุ่งมั่น
   Unwittingly, Li Wei started to treat Ai Hui as someone who was of the same age as himself
ไม่แยแส Li Wei เริ่มต้นรักษา Ai Hui เป็นคนที่อายุเท่า ๆ กับตัวเอง
   He took out a roll of thumb-sized golden leaf
เขาหยิบใบสีทองขนาดหัวแม่มือ
 “This contains some of my usual training tips, but it doesn’t include any secret techniques
"นี่มีเคล็ดลับการฝึกอบรมตามปกติบางอย่าง แต่ไม่รวมถึงเทคนิคลับใด ๆ
 I’m giving it to you in the hope that it will be of some help! I am metal-attributed, and I have also stayed in the Suspending Golden Pagoda for a long time
ฉันให้มันกับคุณด้วยความหวังว่ามันจะช่วยได้! 
 That place will suit you well
สถานที่นั้นจะเหมาะกับคุณมาก
”   “Thank you, Brother Li Wei!” Ai Hui thanked him sincerely
"" ขอบคุณบราเดอร์หลี่! "Ai Hui ขอบคุณเขาอย่างจริงใจ
 This was something that he needed the most right now, and he did not act hypocritically
นี่คือสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดในตอนนี้และเขาไม่ได้ทำหน้าที่หลอกลวง
   Such a nice senior
เช่นอาวุโสดี
 If he didn’t do anything to repay him, he would feel guilty! Ai Hui turned his head around and was about to order another bowl of noodles to show his respect for Brother Li Wei
ถ้าเขาไม่ได้ทำอะไรเพื่อตอบแทนเขาเขาจะรู้สึกผิด! 
 Ow…he could not eat anymore
โอ้ ... เขาไม่สามารถกินได้อีกแล้ว
   Sadness and regret rose in Ai Hui’s heart
ความเศร้าและความเสียใจเพิ่มขึ้นในหัวใจของ Ai Hui
 This ending was not perfect at all
ตอนจบนี้ไม่สมบูรณ์เลย
   Seeing that it was getting late, Li Wei stood up and patted Ai Hui’s shoulder
เมื่อเห็นว่ามันกำลังลุกขึ้นยืน Li Wei ยืนขึ้นและตบไหล่ของ Ai Hui
 “Let’s go back and have a good rest
"กลับไปและพักผ่อนได้ดี
”   Ai Hui quickly nodded
"ไอฮุยพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
   “Boss! Bill, please!”   The boss arrived as swift as the wind
“เจ้านาย! 
 “That will be one thousand and five hundred yuan!”   Li Wei was momentarily stunned
"นั่นจะเป็นหนึ่งพันห้าร้อยหยวน!" หลี่เหว่ยตกใจในเวลาอันสั้น
 “Boss, you must have miscounted
เจ้านายคุณต้องคลั่งไคล้
”   How could they have eaten one thousand and five hundred yuan worth of noodles? Ten bowls?   “Sir, look at the table
"พวกเขาได้กินก๋วยเตี๋ยวมูลค่าหนึ่งพันห้าร้อยหยวน? 
” The boss pointed at the table
เจ้านายชี้ไปที่โต๊ะ
   When Li Wei turned around and saw the high stack of bowls on the table, he was dumbfounded
เมื่อลี่ Wei หันกลับมาและเห็นกองชามสูงบนโต๊ะเขาก็ตะลึง
   To the side, Ai Hui put on an innocent face
ด้านข้างอ้ายฮุ่ยสวมใบหน้าที่ไร้เดียงสา
   After bidding farewell to Brother Li Wei, the stuffed Ai Hui dragged himself back to the training hall
หลังจากอำลาบราเดอร์หลี่แล้วยาย Ai Hui ก็ลากตัวเองกลับไปที่ห้องฝึกซ้อม
 Lou Lan wasn’t there
Lou Lan ไม่ได้อยู่ที่นั่น
 Ai Hui, who was already tired and incredibly full, immediately went straight to bed
ไออุยที่เหนื่อยและเต็มอิ่มแล้วก็เดินตรงไปที่เตียง
   Before his body could even warm up the bed, he had already fallen asleep
ก่อนที่ร่างของเขาจะอุ่นขึ้นเตียงเขาก็หลับไปแล้ว
   On the other side of the wall, there was a room that was dimly lit under the glow of a yellowish-orange light
ด้านอื่น ๆ ของกำแพงมีห้องที่สว่างไสวภายใต้แสงสีเหลืองอมส้ม
   “How do you feel? I have made many improvements to the new sand core
"คุณรู้สึกอย่างไร? 
 The problems that it faced in the past have already been rectified
ปัญหาที่ต้องเผชิญในอดีตได้รับการแก้ไขเรียบร้อยแล้ว
 This is the sand core that I’m most satisfied with for the last fifty years, and I have put in most of my knowledge into this
นี่คือแกนทรายที่ฉันพึงพอใจมากที่สุดในช่วงห้าสิบปีที่ผ่านมาและฉันได้ใส่ใจในความรู้ของฉันมากที่สุดในเรื่องนี้
 Lou Lan, you have a matchless sand core
Lou Lan คุณมีแกนทรายที่ไม่มีที่เปรียบ
 It’s a pity that I don’t know much about combat and I can’t make too many improvements in that aspect
น่าเสียดายที่ฉันไม่ทราบเกี่ยวกับการสู้รบมากนักและฉันไม่สามารถทำการปรับปรุงในแง่มุมนี้ได้มากนัก
”   An old man with ash-grey hair looked directly at Lou Lan, who was comfortably stretching his body
"ชายชราคนหนึ่งที่มีผมสีเทาปนเทามองตรงไปที่ Lou Lan ผู้ซึ่งกำลังยืดร่างกายของเขาอย่างสบายใจ
 The old man’s gaze was tender—it was as if he was looking at his own child
สายตาของชายชราก็อ่อนโยน - เหมือนกับว่าเขากำลังมองหาลูกของตัวเอง
   “It’s okay, Master Shao,” Lou Lan replied as he touched and felt his own body
"เอาล่ะโท Shao" Lou Lan ตอบขณะที่เขาสัมผัสและรู้สึกถึงร่างกายของตัวเอง
 “Lou Lan can learn by himself
Lou Lan สามารถเรียนรู้ได้ด้วยตัวเอง
”   “That’s right!” Master Shao became excited
"" ถูกต้อง! "โท Shao เริ่มตื่นเต้น
 “You’re very smart
"คุณฉลาดมาก
 I’m sure there are not many sand puppets in this world that are smarter than you
ฉันแน่ใจว่ามีหุ่นเชิดทรายมากมายในโลกใบนี้ที่ชาญฉลาดกว่าคุณ
 As long as you keep on learning, you will become stronger
ตราบเท่าที่คุณยังคงเรียนอยู่คุณจะแข็งแรงขึ้น
 Combat is not a problem for you
การต่อสู้ไม่ใช่ปัญหาสำหรับคุณ
 You have such a matchless sand core, it’s a pity that I don't have enough money to replace your body
คุณมีแกนทรายที่ไม่เหมือนใครมันน่าเสียดายที่ฉันไม่มีเงินเพียงพอที่จะเปลี่ยนร่างกายของคุณ
 If your body’s material can be replaced with Yellow Sand Corner’s high-grade sand, you will be nearly invincible
หากวัสดุของร่างกายของคุณสามารถถูกแทนที่ได้ด้วยทรายคุณภาพสูงของ Yellow Sand Corner คุณจะเกือบจะอยู่ยงคงกระพันได้
”   Master Shao’s tone was filled with pride
โทนของนายชาเช่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ
   “Is it because Lou Lan’s body can become fluid-like?” Lou Lan asked curiously
"เป็นเพราะร่างกายของ Lou Lan สามารถกลายเป็นของเหลวเหมือน?" Lou Lan ถามซึ้ง
   Master Shao laughed out loud
โท Shao หัวเราะออกมาดัง ๆ
 After a while, however, he stopped
หลังจากนั้นสักครู่เขาก็หยุดลง
 “Lou Lan is a good boy!”   Lou Lan did not quite understand what Master Shao meant, but he knew that the latter was praising him and so he was delighted
Lou Lan เป็นเด็กดี! Lou Lan ไม่ค่อยเข้าใจว่านาย Shao หมายถึงอะไร แต่เขารู้ดีว่าคนหลังกำลังยกย่องเขาและเขาก็ดีใจ
   “Lou Lan, what do you think of Ai Hui?” Master Shao suddenly asked
"ลูลันคุณคิดยังไงกับอ้ายฮุ่ย?" โทชู่ถามโดยฉับพลัน
   “Ai Hui is Lou Lan’s best friend,” Lou Lan replied without any hesitation
"ไอฮุยเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของลูลัน" ลูลันตอบโดยไม่ลังเลเลย
   “How do you feel when you’re together with him?”   “Very happy,” Lou Lan replied
"คุณรู้สึกยังไงเมื่ออยู่กับเขา?" "ดีใจมาก" ลูลันตอบ
 “Ai Hui is a good guy, a very good guy
"ไอฮุยเป็นคนดีคนดีมาก
”   Master Shao treated and understood Lou Lan like his own child
"นายเชารักษาและเข้าใจลูลันเหมือนลูกของตัวเอง
 His face was filled with warmth as he deeply looked at Lou Lan
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความอบอุ่นในขณะที่เขามองลึกลงไปที่ Lou Lan
   “Good boy
"เด็กดี
 Even though your sand core has become so powerful, it’s still considered an incomplete product
แม้ว่าแกนทรายของคุณจะมีพลังมาก แต่ก็ยังถือว่าเป็นผลิตภัณฑ์ที่ไม่สมบูรณ์
 Yes, I have spent fifty years on your sand core, but there’s a limit to my talents
ใช่ฉันได้ใช้เวลาห้าสิบปีบนแกนทรายของคุณ แต่มีขีดจำกัดความสามารถของฉัน
 I’m afraid I don’t have the capability to perfect it
ฉันกลัวว่าฉันไม่มีความสามารถที่จะทำให้มันสมบูรณ์
 My child, what I’m going to say next is very important
ลูกของฉันสิ่งที่ฉันจะพูดต่อไปมีความสำคัญมาก
 You have to remember these words
คุณต้องจำคำเหล่านี้
 Store them in the deepest part of your sand core
เก็บไว้ในส่วนที่ลึกที่สุดของแกนทรายของคุณ
”   Master Shao’s facial expression became solemn
การแสดงออกทางสีหน้าของโท Shao กลายเป็นเคร่งขรึม
   “Okay, Lou Lan will start recording now
"เอาล่ะ Lou Lan จะเริ่มบันทึกตอนนี้
” Lou Lan became serious
Lou Lan กลายเป็นร้ายแรง
   Master Shao went into a deep silence and was somewhat entranced, as if he was thinking of something
นายชาเช่เดินเข้าไปในที่เงียบ ๆ และได้รับความสนใจราวกับกำลังคิดถึงบางสิ่งบางอย่าง
   After a long while, he finally returned to his senses and laughed to himself
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็กลับไปสู่ความรู้สึกและหัวเราะกับตัวเอง
 “I’m indeed old
"ฉันอายุมากแล้ว
”   “Master Shao, do I need to remember this line?” Lou Lan asked with his eyes wide open
"" นายชาเช่ฉันจำต้องจำเรื่องนี้ได้ไหม? "ลูลานถามโดยเปิดตา
   “No need, no need
"ไม่จำเป็นต้องไม่มี
” Master Shao chuckled
"โท Shao หัวเราะเบา ๆ
   “Lou Lan, your current sand core is in an incomplete state
"Lou Lan แกนทรายในปัจจุบันของคุณอยู่ในสถานะที่ไม่สมบูรณ์
 That’s because your body can’t handle all the powers of the sand core, and so I have to seal a portion of the core
นั่นเป็นเพราะร่างกายของคุณไม่สามารถจัดการกับพลังทั้งหมดของแกนทรายได้ดังนั้นฉันต้องปิดผนึกส่วนของแกน
 Before your body becomes stronger, you are not allowed to remove the seal
ก่อนที่ร่างกายของคุณจะแข็งแรงขึ้นคุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้ถอดผนึกออก
 As for the information on how to remove the seal and how to transform your body, I have already saved them in your sand core
สำหรับข้อมูลเกี่ยวกับวิธีการถอดผนึกและวิธีการเปลี่ยนร่างกายของคุณฉันได้บันทึกไว้ในแกนทรายของคุณแล้ว
 You need to spend some time studying this information
คุณต้องใช้เวลาศึกษาข้อมูลนี้บ้าง
 And the last thing is that if Master Shao is not around in the future, you must follow Ai Hui
สิ่งสุดท้ายก็คือถ้านายชาเช่ไม่อยู่ข้างในอนาคตคุณต้องทำตาม Ai Hui
 He’s a rather good guy,” Master Shao told Lou Lan with a stern tone
เขาเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างดี "นายชาเช่บอก Lou Lan ด้วยเสียงเข้มงวด
   Lou Lan abruptly asked, “Master Shao, are you leaving Lou Lan?”   “Lou Lan, my life is coming to an end
Lou Lan ถามทันที "Master Shao, คุณกำลังออก Lou Lan?" "Lou Lan ชีวิตของฉันกำลังจะจบลง
 Before I die, I have to have to go and settle an issue that I have regretted most of my life
ก่อนที่ฉันจะตายฉันจะต้องไปและยุติปัญหาที่ฉันเสียใจที่สุดในชีวิตของฉัน
”   Master Shao suddenly spoke after being lost in thought for a long while
"โท Shao พูดอย่างฉับพลันหลังจากหายไปในความคิดเป็นเวลานาน
   “Lou Lan, remember this…
"Lou Lan จำไว้ว่านี่ ...
your sand core is called Midnight
แกนทรายเรียกว่าเที่ยงคืน
”
”