Chapter 99 Chapter 99: That Expression Translator: JL  Editor: - - Hai Qing was standing respectfully outside the grass hut
บทที่ 99 บทที่ 99: นักแสดงนิพจน์ที่: เอดิเตอร์ JL: - - Hai Qing ยืนกราบหน้านอกกระท่อมหญ้า
   The fence was built with dried branches, and it carried an atmosphere that seemed to ward people away
รั้วถูกสร้างขึ้นด้วยกิ่งก้านแห้งและมีบรรยากาศที่ดูเหมือนจะช่วยผู้คนให้พ้นไป
 The shadow cast when the sun shone upon the hut always captured Hai Qing’s attention
เงาที่หล่อเมื่อดวงอาทิตย์ส่องลงบนกระท่อมจับความสนใจของไห่ชิงเสมอ
 The fence had been weaved personally by his master, who, at his cultivation level, had a profound understanding towards elemental energy
รั้วถูกทอโดยเจ้านายของเขาซึ่งในระดับการเพาะปลูกมีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งต่อพลังงานธาตุ
 Each and every one of his movements contained deep significance
การเคลื่อนไหวทุกครั้งของเขามีความสำคัญอย่างยิ่ง
   The obscure grass hut was built by his master from scratch
กระท่อมหญ้าคลุมเครือถูกสร้างขึ้นโดยนายของเขาตั้งแต่เริ่มต้น
   Hai Qing couldn’t help but feel respectful every time he saw the grass hut
Hai Qing ไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกเคารพทุกครั้งที่เขาเห็นกระท่อมหญ้า
   Forty years ago, he followed his master to a barren land in the Wilderness after leaving the Avalon of Five Elements
เมื่อสี่สิบปีที่ผ่านมาเขาได้ตามเจ้านายของเขาไปยังดินแดนที่แห้งแล้งในถิ่นทุรกันดารหลังจากออกจาก Avalon of Five Elements
 His master had pointed at the barren ground, saying that it would be his new home and that he was going to build a grass hut at that very spot
นายของเขาชี้ไปที่พื้นดินที่แห้งแล้งบอกว่ามันจะเป็นบ้านใหม่ของเขาและเขากำลังจะสร้างกระท่อมหญ้าที่จุดนั้น
   That year, his master, who was still not considered a grandmaster, had picked up the first dried twig, threw out the first seed, and shoveled the first shovel of earth
ในปีนั้นเจ้านายของเขาซึ่งยังไม่ถือว่าเป็นแกรนด์มาสเตอร์ได้หยิบกิ่งก้านแห้งแห่งแรกขึ้นมาโยนเมล็ดพันธุ์แรกและพลั่วพลั่วแรกของโลก
   For a solid five years, Master had only done that
ห้าปีที่ผ่านมาเจ้านายทำเช่นนั้นได้
 Sometimes, he would be lost in thought while sitting on the cliff like a statue, regardless of the weather
บางครั้งเขาจะสูญหายในความคิดขณะที่นั่งอยู่บนหน้าผาเช่นรูปปั้นโดยไม่คำนึงถึงสภาพอากาศ
 At times, he would wander far away to find a suitable dried twig
บางครั้งเขาก็จะเดินไปไกลเพื่อหากิ่งไม้แห้งที่เหมาะสม
 He would also use his hands as a shovel
เขาก็จะใช้มือของเขาเป็นพลั่ว
 His master then was slightly deranged and was as dirty as a beggar
เจ้านายของเขาก็ยุ่งเหยิงเล็กน้อยและสกปรกเหมือนคนขอทาน
   Hai Qing would never forget the day the grass hut was completed
Hai Qing ไม่เคยลืมวันที่กระท่อมหญ้าเสร็จแล้ว
   At that point, Master had hung a piece of grass curtain at the grass hut’s entrance
เมื่อถึงจุดนั้นนายได้แขวนแผ่นหญ้าไว้ที่ทางเข้ากระท่อมหญ้า
 He had then suddenly turned around and told Hai Qing with a clear gaze, “Hai Qing, I am a grandmaster now
จากนั้นเขาก็หันไปรอบ ๆ และบอก Hai Qing ด้วยการจ้องมองที่ชัดเจนว่า "Hai Qing ฉันเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในขณะนี้
”   While Hai Qing was still caught off guard, the wood elemental energy had erupted like a volcano
"ในขณะที่ Hai Qing ก็ยังคงถูกจับตัวออกจากการเฝ้าระวังพลังงานจากธาตุไม้ก็ปะทุขึ้นเช่นภูเขาไฟ
   Countless of sprouts had emerged from the barren, deserted hill
นับไม่ถ้วนจากต้นกล้าที่โผล่ออกมาจากเนินเขาที่รกร้างว่างเปล่า
 The glaring sun was also replaced by dark clouds and drizzle
ดวงอาทิตย์ที่จ้องมองก็ถูกแทนที่ด้วยเมฆมืดและฝนตกปรอยๆ
 Grass started to grow and rapidly fill up the initially bare and tan mountain peak
หญ้าเริ่มเติบโตและเติมเต็มยอดเขาที่เต็มไปด้วยภูเขาเปล่าและเปลี่ยว
   Amidst the drizzle, trees began to grow, and flowers started to bloom as if it were spring
ท่ามกลางต้นฝนปรอยๆต้นไม้เริ่มงอกขึ้นและดอกไม้เริ่มบานขึ้นราวกับว่ามันเป็นฤดูใบไม้ผลิ
 A ray of sunlight penetrated through the dense clouds and enveloped the grass hut
รังสีของแสงแดดทะลุผ่านเมฆหนาทึบและห่อหุ้มกระท่อมหญ้า
 Under the warm glow of the sunlight, the grass hut was not affected by the drizzle in the slightest
ภายใต้แสงที่อบอุ่นของแสงแดดกระท่อมหญ้าไม่ได้รับผลกระทบจากฝนตกปรอยๆในที่เล็กที่สุด
   At that time, Hai Qing could not control his body and had kneeled down in respect
ในเวลานั้น Hai Qing ไม่สามารถควบคุมร่างกายของเขาและคุกเข่าลงด้วยความนับถือ
   The initial barren mountain had become a formidable sea of green
ภูเขาแห้งแล้งเริ่มแรกกลายเป็นสีเขียวที่น่ากลัว
   The grass curtain was thin, and he could vaguely make out that Master was trimming and watering the plants
ม่านหญ้าบางและเขาก็รู้ได้ว่า Master กำลังตัดแต่งและรดน้ำต้นไม้
 His actions were smooth and leisurely, and watching him warmed Hai Qing’s heart
การกระทำของเขาราบรื่นและสบาย ๆ และเฝ้ามองเขาอุ่นหัวใจของไห่ชิง
   “Huanghun came out of the Grass Hollow so quickly?”   A voice that was as warm as jade yet without any trace of liveliness came from the back of the grass curtain
"Huanghun ออกมาจาก Grass Hollow อย่างรวดเร็ว?" เสียงที่อบอุ่นราวกับหยก แต่ไม่มีร่องรอยของความมีชีวิตชีวามาจากด้านหลังของม่านหญ้า
   “Yes
"ใช่
” Hai Qing was also surprised
"Hai Qing รู้สึกประหลาดใจ
 “When I had seen Huanghun’s injuries due to the metal wind, I thought he would need a period of time to recover
"เมื่อฉันได้เห็นการบาดเจ็บของ Huanghun เนื่องจากลมจากโลหะฉันคิดว่าเขาคงต้องใช้ช่วงเวลาในการฟื้นตัว
 I didn’t expect him to come out of the Grass Hollow so quickly
ฉันไม่ได้คาดหวังให้เขาออกมาจาก Grass Hollow อย่างรวดเร็ว
” Hai Qing continued respectfully, “Throughout my entire life, his innate talent is one of the best—even better than Big Chen and Mingqiu
"Hai Qing คารหาอย่างต่อเนื่อง" ตลอดชีวิตของฉันพรสวรรค์โดยธรรมชาติของเขาเป็นหนึ่งในสิ่งที่ดีที่สุดแม้แต่น้อยกว่า Big Chen และ Mingqiu
 The only person who can defeat him is probably Master
คนเดียวที่สามารถเอาชนะเขาได้คือนาย
 What is even rarer is that he has a competitive temperament
สิ่งที่ยิ่งกว่านั้นก็คือเขามีอารมณ์ในการแข่งขัน
 He is the most competitive amongst the three of them
เขาเป็นคู่แข่งที่ดีที่สุดในบรรดาสามคน
 Big Chen’s character is too mild while Mingqiu is slightly playful
ตัวละครของ Big Chen อ่อนเกินไปในขณะที่ Mingqiu ขี้เล่นเล็กน้อย
”   Dai Gang laughed lightly
"Dai Gang หัวเราะเบา ๆ
 “Looks like the Duanmu family produced a mythical being, to be able to receive such high praise from our Hai Qing
"ดูเหมือนครอบครัว Duanmu ได้สร้างตำนานขึ้นมาเพื่อที่จะได้รับการยกย่องอย่างสูงจาก Hai Qing ของเรา
”   Hai Qing replied courteously, “Huanghun insisted on going back to the Induction Ground
"Hai Qing ตอบสุภาพ" Huanghun ยืนยันว่าจะกลับไปที่ Induction Ground
 Hai Qing will get someone to send him back
ไห่ชิงจะรับคนส่งเขากลับมา
”   Dai Gang replied gently, “Indeed, he should go back
"Dai Gang ตอบอย่างนุ่มนวลว่า" จริง ๆ แล้วเขาควรจะกลับไป
 At this age, the Induction Ground is the most suitable place for him
ในยุคนี้ Induction Ground เป็นสถานที่ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับเขา
 It could be a period of wonderful memories for him in the future as well
นี่อาจเป็นช่วงเวลาแห่งความทรงจำที่ยอดเยี่ยมสำหรับเขาในอนาคตเช่นกัน
”   “Yes
"" ใช่
” Hai Qing’s tone remained respectful as he continued, “The Duanmu’s family belongings have arrived
เสียงของ Hai Qing ก็ยังคงให้ความเคารพในขณะที่เขากล่าวต่อว่า "ของครอบครัว Duanmu ได้มาถึงแล้ว
”   “Put it aside first
"" วางไว้ก่อน
 The stone is finally going to bloom
หินในที่สุดก็จะบานสะพรั่ง
” Dai Gang’s voice was as warm as spring
"เสียงของ Dai Gang ก็อบอุ่นเหมือนฤดูใบไม้ผลิ
   Hai Qing couldn’t help but expose a hint of pleasure on his face
ไห่เฉินไม่สามารถช่วย แต่ให้ความรู้สึกของความสุขบนใบหน้าของเขา
 “Congratulations, Master
"ขอแสดงความยินดีนาย
”   ……   In Central Pine City, Duanmu Huanghun was standing hesitantly at the mouth of the alley, feeling extremely vexed
"...... ในภาคกลางของ Pine City Duanmu Huanghun ยืนอยู่อย่างลังเลที่ปากของซอย
 How did he manage to owe a favor to that scoundrel? Whenever he thought of it, he felt agitated to the point that he felt like killing someone
เขาทำอย่างไรจึงจะเป็นหนี้บุญคุณของคนโกงนี้? 
   He even made a trip to Instructor Li Wei to clarify the situation
เขาได้เดินทางไปยังอาจารย์ Li Wei เพื่อชี้แจงสถานการณ์
   At that point, he was still puzzled over Instructor Li Wei’s peculiar gaze towards him
เมื่อถึงจุดนี้เขายังคงงงงวยกับจ้องมองที่แปลกประหลาดของอาจารย์ Li Wei
 However, after hearing the entire story, he had turned green
อย่างไรก็ตามหลังจากได้ยินเรื่องราวทั้งหมดเขาก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว
   He was lying on Ai Hui’s back?   And their clothes were shattered?   He stared at Li Wei unwaveringly for a full five to six minutes, eventually giving him goosebumps
เขานอนอยู่บนหลังของ Ai Hui? 
   Duanmu Huanghun stood at the mouth of the alley, hesitating for a long period of time
Duanmu Huanghun ยืนอยู่ที่ปากของซอยลังเลเป็นระยะเวลานาน
 His mind was a mess
ความคิดของเขาเป็นระเบียบ
 His pride prevented him from pretending that nothing had happened
ความภาคภูมิใจของเขาทำให้เขาไม่สามารถแกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
 Hai Qing had even told him that the longer he stayed in the Suspending Golden Pagoda, the harder it would have been to rescue him
ไห่ชิงบอกว่าเขาอยู่ในเจดีย์โกลเด้นที่ระงับไว้นานเท่าไรยิ่งยากที่จะช่วยเหลือเขา
 Although it was not life-threatening, it would have brought about long-term harm to his body
ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่อันตรายถึงชีวิต แต่ก็อาจก่อให้เกิดอันตรายต่อร่างกายในระยะยาวได้
   He clearly remembered how he had run to the Suspending Golden Pagoda
เขาจำได้อย่างชัดเจนว่าเขาวิ่งไปที่เจดีย์ทองคำแขวนอยู่ที่ไหน
   But damn it!   Why was it the scoundrel who saved him?   He could accept it if anyone from the Induction Ground had saved him—but not Ai Hui
แต่แช่งมัน! 
   Damn it!   He had been looking for an opportunity to bash that fellow up, but how could he bear to do that now? That damned fellow! Ai Hui must be very pleased now, thinking that he was a big joke
ประณาม! 
   “Isn’t this Student Bangwan?”   A familiar voice that was like a nightmare suddenly rang out from behind him
"นี่ไม่ใช่นักศึกษา Bangwan?" เสียงคุ้นเคยที่เหมือนฝันร้ายก็โผล่ออกมาจากข้างหลังเขา
 Duanmu Huanghun was like a cat whose tail had gotten stepped on, and he almost jumped out in shock
Duanmu Huanghun เป็นเหมือนแมวที่หางของมันลุกขึ้นและเกือบจะกระโดดออกมาด้วยความตกใจ
   Duanmu Huanghun, who was still in a panicked state, pretended to be calm as he turned around
Duanmu Huanghun ผู้ซึ่งยังคงอยู่ในสภาพตื่นตระหนกแกล้งทำตัวให้สงบขณะที่เขาหันกลับมา
 Looking at that hateful face, he lifted his chin and asked haughtily, “Oh it’s you
มองไปที่ใบหน้าที่น่ารังเกียจนั้นเขาเงยหน้าคางขึ้นและถามว่า "โอ้คุณ
 Why are you looking for me?”   “Looking for you?” Ai Hui exaggeratedly looked around
คุณกำลังมองหาฉันทำไม? "" กำลังมองหาคุณ? "ไอฮุยมองไปรอบ ๆ
 “Hearing you say this, I thought I walked into the wrong alley for a moment
"ได้ยินคุณพูดแบบนี้ฉันคิดว่าฉันเดินเข้าไปในซอยไม่ถูกต้องสักครู่
 But nope, Student Bangwan is indeed unique
แต่ว่านักศึกษา Bangwan ก็ไม่เหมือนใคร
 You are here at my house, but you're asking me why I’m looking for you?”   It was only then that Duanmu Huang reacted
คุณอยู่ที่บ้านของฉัน แต่คุณกำลังถามฉันว่าทำไมฉันกำลังมองหาคุณ? "มันเป็นเพียงที่ Duanmu Huang ทำปฏิกิริยา
 His face was burning, and he couldn’t wait to dig a hole and hide
ใบหน้าของเขากำลังไหม้และเขาไม่สามารถรอที่จะขุดหลุมและซ่อนตัว
 How could he make such a basic mistake?   Ai Hui was not planning to let him off
เขาทำผิดพลาดได้อย่างไร? 
 He finally managed to get hold of Duanmu Huanghun with much difficulty
ในที่สุดเขาก็สามารถจับ Duanmu Huanghun ได้ยากมาก
 How could he let him leave before tormenting him?   “Seems like Student Bangwan did not forget that he’s indebted to me
เขาปล่อยให้เขาออกไปก่อนที่จะทรมานเขาได้อย่างไร? 
 Okay, just say it
เอาล่ะแค่พูด
 How are you planning to repay me?” Ai Hui did not waste any time and got straight to the point
คุณวางแผนที่จะจ่ายเงินให้ฉันอย่างไร? "ไอฮิวไม่ต้องเสียเวลาและตรงไปตรงมา
 “We have to make things clear
"เราต้องทำให้ทุกอย่างชัดเจน
 The first is when I rescued you from the Suspending Golden Pagoda
ประการแรกคือตอนที่ฉันช่วยคุณจากเจดีย์ทองคำแขวน
 And the second would be the compensation for my injuries
และครั้งที่สองจะเป็นค่าชดเชยสำหรับการบาดเจ็บของฉัน
”   Where did Duanmu Huanghun hear of such a compensation request before?   That’s right! It was this expression!   He was even more disgusted now
"Duanmu Huanghun เคยได้ยินคำร้องขอชดเชยดังกล่าวมาก่อนหรือไม่? 
 “You are indeed not a good person!”   “Not a good person? How can you say this to your savior?” Ai Hui laughed coldly and displayed some impatience
"คุณไม่ใช่คนดีจริงๆ!" "ไม่ใช่คนดีหรือ? 
 “Of course, that isn't important
"แน่นอนว่าไม่สำคัญ
 I want something more practical, Student Bangwan
ฉันต้องการบางอย่างที่เป็นประโยชน์มากกว่านักศึกษา Bangwan
”   Duanmu Huanghun had finally regained his composure, and he said gravely, “I owe you a favor
"Duanmu Huanghun ฟื้นคืนความสงบของตัวเองและพูดหนักแน่นว่า" ฉันเป็นหนี้บุญคุณ
 No matter what and when, as long as you need me to fulfill it, I will do my best
ไม่ว่าคุณจะต้องการอะไรและเมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันต้องการเติมเต็มฉันจะพยายามอย่างสุดความสามารถ
”   Duanmu Huanghun gave an inward sigh of relief after making that serious promise
"Duanmu Huanghun ถอนหายใจโล่งใจหลังจากทำสัญญาอย่างจริงจัง
 Although he felt that Ai Hui was loathsome, he was indeed saved by Ai Hui
ถึงแม้เขาจะรู้สึกว่าไอฮุงเป็นคนน่ารังเกียจ แต่เขาก็ช่วยชีวิตตัวเองได้โดย Ai Hui
 His pride did not allow him to repay Ai Hui half-heartedly
ความภาคภูมิใจของเขาไม่ได้ทำให้เขาสามารถตอบแทน Ai Hui ได้ด้วยความเต็มใจ
   He would only have a clear conscience by making such a promise that was worth millions
เขาจะมีจิตสำนึกที่ชัดเจนโดยการทำสัญญาที่มีมูลค่านับล้าน
   His expression was proud but dignified
การแสดงออกของเขามีความภาคภูมิใจ แต่สง่างาม
 This was a promise to himself
นี่คือคำมั่นสัญญากับตัวเอง
   “Just like this?”   Ai Hui stared at Duanmu Huanghun dumbly, as if he had seen a ghost
"งั้นเหรอ?" ไอฮุยจ้องที่ Duanmu Huanghun ราวกับว่าเขาได้เห็นผี
   Duanmu Huanghun, who was initially calm, became flustered and somewhat guilty under the scrutiny of Ai Hui’s gaze
Duanmu Huanghun ผู้ซึ่งตอนแรกสงบเริ่มโกรธและรู้สึกผิดกับการตรวจสอบข้อเท็จจริงจากการจ้องมองของ Ai Hui
 He unconsciously blurted out, “Then…
เขาไม่รู้จบออกมาว่า "แล้ว ...
then two favors?”
แล้วสองบุญ?